.
🔴 چرا «مستعمره شدن» به نفع برخی کشورها و به ضرر برخی دیگر تمام می شود؟
🔹مدتها یک پرسش مهم برای ما مطرح بود؛ اینکه نهادهای خوب محصول رشد اقتصادی بالاست یا برعکس؛ رشد اقتصادی بالا در بلندمدت محصول نهادهای خوب است.
🔹دارون عجماوغلو و همکارانش (برندگان امسال نوبل اقتصاد) با یک تردستی علمی به این پرسش پاسخ دادند.
🔹آنها به جای بررسی مستقیم رابطه دو متغیر مذکور، از یک متغیر دیگر استفاده کردند تا هم مشکل درونزایی را حل کند و هم امانتدار خوبی برای نهادها باشد. آنها این متغیر را «نرخ مرگومیر استعمارگران» در نظر گرفتند.
🔹عجماوغلو و همکارانش با این خلاقیت توانستند نشان دهند هر جا که استعمارگران توانستند با جمعیت بیشتری ساکن شوند، در راستای منافع خود، نهادهای فراگیر را بنیانگذاری کردند؛ نهادهایی که بعدها با سرریز مثبت خود، بستر رشد اقتصادی در بلندمدت را فراهم ساختند.
🔹در مقابل، هر جا که استعمارگران با جمعیت کمتری ساکن شدند، نهادهای استثماری را بنیانگذاری کردند؛ نهادهایی که آن مستعمرهها را وارد دالان فقر کرده است.
🔹درست براساس همین توجیه است که استعمار در استرالیا نهتنها به زیان رشد اقتصادی در بلندمدت نشد، بلکه به نفع آن نیز شده است؛ اما در کشورهای نزدیک خط استوا، مانند کشورهای آفریقایی، استعمار با آنکه تمام شده است، همچنان قربانی میگیرد.
🔹زمانی که جایزه نوبل را به کسانی میدهیم که ادعا کردهاند برای رشد اقتصادی در بلندمدت نیاز به نهادهای فراگیر است، در واقع زلزلهای در دل ادبیات علم اقتصاد به راه انداختیم.
🔹چراکه از اواخر دهه ۵۰ میلادی، درک ما از رشد اقتصادی محدود به ادبیاتی بود که رشد اقتصادی در بلندمدت را در ارتقای بهرهوری در بلندمدت میدانست. در این ادبیات نقشی برای سیاست در نظر گرفته نشده بود؛ نه خبری از استعمارگر بود و نه سخنی از نهادها؛ هر حرفی که از استثمار و نهادها زده میشد، تنها حدس و گمان بود و پچپچه.
🔹اما دارون و دوستانش ادبیات جدیدی خلق کردند و دست روی متغیرهای دیگری گذاشتند👇
🔗باشگاه اقتصاددانان را بخوانید
#دنیای_اقتصاد #استعمار #مستعمره #عجم_اوغلو #نوبل #اقتصاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔴 چرا «مستعمره شدن» به نفع برخی کشورها و به ضرر برخی دیگر تمام می شود؟
🔹مدتها یک پرسش مهم برای ما مطرح بود؛ اینکه نهادهای خوب محصول رشد اقتصادی بالاست یا برعکس؛ رشد اقتصادی بالا در بلندمدت محصول نهادهای خوب است.
🔹دارون عجماوغلو و همکارانش (برندگان امسال نوبل اقتصاد) با یک تردستی علمی به این پرسش پاسخ دادند.
🔹آنها به جای بررسی مستقیم رابطه دو متغیر مذکور، از یک متغیر دیگر استفاده کردند تا هم مشکل درونزایی را حل کند و هم امانتدار خوبی برای نهادها باشد. آنها این متغیر را «نرخ مرگومیر استعمارگران» در نظر گرفتند.
🔹عجماوغلو و همکارانش با این خلاقیت توانستند نشان دهند هر جا که استعمارگران توانستند با جمعیت بیشتری ساکن شوند، در راستای منافع خود، نهادهای فراگیر را بنیانگذاری کردند؛ نهادهایی که بعدها با سرریز مثبت خود، بستر رشد اقتصادی در بلندمدت را فراهم ساختند.
🔹در مقابل، هر جا که استعمارگران با جمعیت کمتری ساکن شدند، نهادهای استثماری را بنیانگذاری کردند؛ نهادهایی که آن مستعمرهها را وارد دالان فقر کرده است.
🔹درست براساس همین توجیه است که استعمار در استرالیا نهتنها به زیان رشد اقتصادی در بلندمدت نشد، بلکه به نفع آن نیز شده است؛ اما در کشورهای نزدیک خط استوا، مانند کشورهای آفریقایی، استعمار با آنکه تمام شده است، همچنان قربانی میگیرد.
🔹زمانی که جایزه نوبل را به کسانی میدهیم که ادعا کردهاند برای رشد اقتصادی در بلندمدت نیاز به نهادهای فراگیر است، در واقع زلزلهای در دل ادبیات علم اقتصاد به راه انداختیم.
🔹چراکه از اواخر دهه ۵۰ میلادی، درک ما از رشد اقتصادی محدود به ادبیاتی بود که رشد اقتصادی در بلندمدت را در ارتقای بهرهوری در بلندمدت میدانست. در این ادبیات نقشی برای سیاست در نظر گرفته نشده بود؛ نه خبری از استعمارگر بود و نه سخنی از نهادها؛ هر حرفی که از استثمار و نهادها زده میشد، تنها حدس و گمان بود و پچپچه.
🔹اما دارون و دوستانش ادبیات جدیدی خلق کردند و دست روی متغیرهای دیگری گذاشتند👇
🔗باشگاه اقتصاددانان را بخوانید
#دنیای_اقتصاد #استعمار #مستعمره #عجم_اوغلو #نوبل #اقتصاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
نوبل برای سیمکشی علم اقتصاد به تاریخ
👤 دکتر تیمور رحمانی
✍️ از دهه۱۹۵۰ که به این نتیجه رسیدند که رشد تکنولوژی و افزایش موجودی دانش در بلندمدت عامل اصلی افزایش یا رشد تولید سرانه و در نتیجه رفاه است، این پرسش مطرح بود که چرا کشورها تا این اندازه در انباشت دانش و پیشرفت تکنولوژی تفاوت دارند.
✍️ اگر یک کشور از نظر پیشرفت تکنولوژی در سطح پایینتری است و اگر بخش بزرگی از تکنولوژی یا دانش ماهیت غیر قابل ازدحام و غیرقابل حصر کردن را دارد، چرا کشور دارای سطح پایین دانش و تکنولوژی با دستیابی به دانش و تکنولوژی دیگران، به سطح تولید سرانه و رفاه بالاتر دست نمییابد؟
✍️ از نظر علم اقتصاد غیرقابل توضیح است که پیشرفت تکنولوژی و دانش در اغلب عرصههای مرتبط با تولید کالاها و خدمات نتواند از کشور پیشرو به کشور توسعهنیافته منتقل شود.
✍️ برندگان نوبل اقتصاد 2024 نشان دادند که کشوری در تعالی اقتصادی پیش میرود که در آن کشور، نهادهای حقوقی و مدنی مقوم مشارکت فراگیر آحاد جامعه در فعالیت اقتصادی و خلق ثروت شکل بگیرد و کشورهایی دچار شکست میشوند که مانع مشارکت فراگیر آحاد جامعه در فعالیت اقتصادی و خلق ثروت شوند.
✍️ مستعمرههای پیشین کشورهای اروپایی با ساکن شدن مهاجران اروپایی و لذا انتقال نهادهای حقوقی و مدنی اروپاییان، توسعه یافتند و مستعمرههای پیشین کشورهای اروپایی بدون ساکن شدن مهاجران اروپایی و لذا بدون انتقال نهادهای حقوقی و مدنی اروپاییان، شکست خوردند و توسعه نیافتند.
✍️ اگر نهادهای یک کشور مشوق مشارکت فراگیر آحاد جامعه در خلق ثروت نباشند، امکان انباشت سرمایه، شکوفایی خلاقیت و نوآوری و کارآفرینی و اقتباس تکنولوژی از جهان پیشرو را هم نخواهد داشت و در دستیابی به توسعه اقتصادی شکست میخورد.
✍️ پس رشد پایدار اقتصادی با تدوین سیاستهای بلندپروازانه و عمدتا سختافزار محور تحقق نمییابد.
✍️ ما نیز بهتر است فکر کنیم چگونه تعداد سازمانها و تشکیلات گسترده دولتی مانع کسبوکار را برچینیم و چگونه قوانین و مقررات مشوق کسبوکار را فراهم کنیم و اجرا کنیم، چگونه به هر شهروند اطمینان دهیم مستقل از اینکه چه ویژگیهای فردی دارد، راه خلق ثروت او فراهم است و حفاظت از ثروت و مالکیت او از مسلمات است و به او اطمینان دهیم که شرط لازم رشد اقتصادی یعنی ثبات نظام تصمیمگیری و مقرراتی را هم فراهم میکنیم و به او اطمینان دهیم که امتیازی ویژه، اسباب نابرابری فرصت خلق ثروت فراروی او قرار نداده است.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #نوبل #مستعمره #رشد_اقتصادی #تاریخ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
نوبل برای سیمکشی علم اقتصاد به تاریخ
👤 دکتر تیمور رحمانی
✍️ از دهه۱۹۵۰ که به این نتیجه رسیدند که رشد تکنولوژی و افزایش موجودی دانش در بلندمدت عامل اصلی افزایش یا رشد تولید سرانه و در نتیجه رفاه است، این پرسش مطرح بود که چرا کشورها تا این اندازه در انباشت دانش و پیشرفت تکنولوژی تفاوت دارند.
✍️ اگر یک کشور از نظر پیشرفت تکنولوژی در سطح پایینتری است و اگر بخش بزرگی از تکنولوژی یا دانش ماهیت غیر قابل ازدحام و غیرقابل حصر کردن را دارد، چرا کشور دارای سطح پایین دانش و تکنولوژی با دستیابی به دانش و تکنولوژی دیگران، به سطح تولید سرانه و رفاه بالاتر دست نمییابد؟
✍️ از نظر علم اقتصاد غیرقابل توضیح است که پیشرفت تکنولوژی و دانش در اغلب عرصههای مرتبط با تولید کالاها و خدمات نتواند از کشور پیشرو به کشور توسعهنیافته منتقل شود.
✍️ برندگان نوبل اقتصاد 2024 نشان دادند که کشوری در تعالی اقتصادی پیش میرود که در آن کشور، نهادهای حقوقی و مدنی مقوم مشارکت فراگیر آحاد جامعه در فعالیت اقتصادی و خلق ثروت شکل بگیرد و کشورهایی دچار شکست میشوند که مانع مشارکت فراگیر آحاد جامعه در فعالیت اقتصادی و خلق ثروت شوند.
✍️ مستعمرههای پیشین کشورهای اروپایی با ساکن شدن مهاجران اروپایی و لذا انتقال نهادهای حقوقی و مدنی اروپاییان، توسعه یافتند و مستعمرههای پیشین کشورهای اروپایی بدون ساکن شدن مهاجران اروپایی و لذا بدون انتقال نهادهای حقوقی و مدنی اروپاییان، شکست خوردند و توسعه نیافتند.
✍️ اگر نهادهای یک کشور مشوق مشارکت فراگیر آحاد جامعه در خلق ثروت نباشند، امکان انباشت سرمایه، شکوفایی خلاقیت و نوآوری و کارآفرینی و اقتباس تکنولوژی از جهان پیشرو را هم نخواهد داشت و در دستیابی به توسعه اقتصادی شکست میخورد.
✍️ پس رشد پایدار اقتصادی با تدوین سیاستهای بلندپروازانه و عمدتا سختافزار محور تحقق نمییابد.
✍️ ما نیز بهتر است فکر کنیم چگونه تعداد سازمانها و تشکیلات گسترده دولتی مانع کسبوکار را برچینیم و چگونه قوانین و مقررات مشوق کسبوکار را فراهم کنیم و اجرا کنیم، چگونه به هر شهروند اطمینان دهیم مستقل از اینکه چه ویژگیهای فردی دارد، راه خلق ثروت او فراهم است و حفاظت از ثروت و مالکیت او از مسلمات است و به او اطمینان دهیم که شرط لازم رشد اقتصادی یعنی ثبات نظام تصمیمگیری و مقرراتی را هم فراهم میکنیم و به او اطمینان دهیم که امتیازی ویژه، اسباب نابرابری فرصت خلق ثروت فراروی او قرار نداده است.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #نوبل #مستعمره #رشد_اقتصادی #تاریخ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com