🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
لابی به جای تحقیق و توسعه
👤 دکتر مجتبی قاسمی؛ استادیار اقتصاد سیاسی دانشگاه شهید بهشتی
✍️ یکی از سیاست‌های توسعه صنعتی که در دهه‌های اخیر از اقبال زیادی در میان سیاستگذاران ایرانی برخوردار بوده است، حمایت از صنایع داخلی به طرق مختلف مثل وضع تعرفه‌های بالا بر واردات کالاهای مشابه خارجی و حتی ممنوعیت واردات آن بوده؛ ازجمله ممنوعیت واردات خودرو، لوازم خانگی و پوشاک در دهه اخیر.
✍️ سیاستی که ریشه در جریان حمایت‌گرایی دارد و البته آثار تخصیصی و توزیعی هولناکی دارد.
✍️ بستن مرزهای اقتصاد، به‌ویژه در عصری که هزینه‌های مبادلات بین‌المللی کاهش چشمگیری یافته، پیامدی جز اتلاف منابع کمیاب و ارزشمند و اعطای رانت به تولیدکنندگان بخش‌های حمایت شده از طریق تعرفه یا ممنوعیت واردات نخواهد داشت.
✍️ سیاستی که در هر دو عرصه کارآیی و توزیع، محکوم به شکست و غیرقابل دفاع است.
✍️ از نظر تخصیصی، به لطف دیوارهای بلند تعرفه، منابع کمیاب و ارزشمند به تولید کالاهایی تخصیص خواهد یافت که از نظر قیمت تمام‌شده و کیفیت در مقایسه با کالاهای مشابه خارجی اصلا قابل دفاع نیستند و در عمل تولید این کالاها چیزی جز اتلاف منابع کمیاب و ارزشمند نیست.
✍️ تولیدکنندگان این بخش نیز به خوبی می دانند که حیات نباتی آنها وابسته به رانت ممنوعیت واردات است و تمام تلاش خود را به شکل‌های مختلف برای حفظ وضعیت موجود به‌کار خواهند بست.
✍️ درواقع، این تولیدکنندگان به جای تمرکز بر تحقیق و توسعه (R&D) برای ارتقای کیفی محصولات خود، تمرکز اصلی خود را بر لابی و حفظ ویژه‌خواری (L&P) خواهند گذاشت.
✍️ نقطه بسیار غم‌انگیز ماجرا آنجاست که پس از سال‌ها اتلاف منابع، این صنایع که قرار بود روزی بالغ شوند و در عرصه رقابت جهانی عرض اندام کنند و نام ایران و ایرانی را در عرصه گیتی بدرخشانند، کماکان مانند کودکی خُرد شیون‌کنان در پشت دولت برای حفظ دیوار بلند تعرفه و ممنوعیت واردات پناه گرفته‌اند.
✍️ در چنین منظومه‌ای مصرف‌کننده به حاشیه رانده می شود. در اینجا خبری از کرامت مشتری نیست و تولیدکننده است که به‌واسطه رانت در کانون توجه قرار گرفته است.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #تحقیق_و_توسعه #لابی #سیاست_حمایتی #ممنوعیت_واردات
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
لابی به جای تحقیق و توسعه
👤 دکتر مجتبی قاسمی؛ استادیار اقتصاد سیاسی دانشگاه شهید بهشتی
✍️ یکی از سیاست‌های توسعه صنعتی که در دهه‌های اخیر از اقبال زیادی در میان سیاستگذاران ایرانی برخوردار بوده است، حمایت از صنایع داخلی به طرق مختلف مثل وضع تعرفه‌های بالا بر واردات کالاهای مشابه خارجی و حتی ممنوعیت واردات آن بوده؛ ازجمله ممنوعیت واردات خودرو، لوازم خانگی و پوشاک در دهه اخیر.
✍️ سیاستی که ریشه در جریان حمایت‌گرایی دارد و البته آثار تخصیصی و توزیعی هولناکی دارد.
✍️ بستن مرزهای اقتصاد، به‌ویژه در عصری که هزینه‌های مبادلات بین‌المللی کاهش چشمگیری یافته، پیامدی جز اتلاف منابع کمیاب و ارزشمند و اعطای رانت به تولیدکنندگان بخش‌های حمایت شده از طریق تعرفه یا ممنوعیت واردات نخواهد داشت.
✍️ سیاستی که در هر دو عرصه کارآیی و توزیع، محکوم به شکست و غیرقابل دفاع است.
✍️ از نظر تخصیصی، به لطف دیوارهای بلند تعرفه، منابع کمیاب و ارزشمند به تولید کالاهایی تخصیص خواهد یافت که از نظر قیمت تمام‌شده و کیفیت در مقایسه با کالاهای مشابه خارجی اصلا قابل دفاع نیستند و در عمل تولید این کالاها چیزی جز اتلاف منابع کمیاب و ارزشمند نیست.
✍️ تولیدکنندگان این بخش نیز به خوبی می دانند که حیات نباتی آنها وابسته به رانت ممنوعیت واردات است و تمام تلاش خود را به شکل‌های مختلف برای حفظ وضعیت موجود به‌کار خواهند بست.
✍️ درواقع، این تولیدکنندگان به جای تمرکز بر تحقیق و توسعه (R&D) برای ارتقای کیفی محصولات خود، تمرکز اصلی خود را بر لابی و حفظ ویژه‌خواری (L&P) خواهند گذاشت.
✍️ نقطه بسیار غم‌انگیز ماجرا آنجاست که پس از سال‌ها اتلاف منابع، این صنایع که قرار بود روزی بالغ شوند و در عرصه رقابت جهانی عرض اندام کنند و نام ایران و ایرانی را در عرصه گیتی بدرخشانند، کماکان مانند کودکی خُرد شیون‌کنان در پشت دولت برای حفظ دیوار بلند تعرفه و ممنوعیت واردات پناه گرفته‌اند.
✍️ در چنین منظومه‌ای مصرف‌کننده به حاشیه رانده می شود. در اینجا خبری از کرامت مشتری نیست و تولیدکننده است که به‌واسطه رانت در کانون توجه قرار گرفته است.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #تحقیق_و_توسعه #لابی #سیاست_حمایتی #ممنوعیت_واردات
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
درس‌های برجام برای صنعت خودرو
🔹 دنیای اقتصاد در گزارشی به درس برجام برای صنعت خودرو پرداخت.
🔹در این گزارش آمده است که برجام در سال ۱۳۹۴ نقطه عطفی برای صنعت خودروی ایران بود و منجر به گشایش‌هایی جدی در همکاری‌های بین‌المللی شد.
🔹امضای این توافق باعث شد تا شرکای خارجی از جمله پژو، رنو، سیتروئن و حتی برندهایی مانند فولکس‌واگن، بنز و هیوندای، همکاری خود را با ایران آغاز یا تقویت کنند.
🔹این مشارکت‌ها در قالب سرمایه‌گذاری مشترک، انتقال فناوری، به‌روزرسانی خطوط تولید و ارتقای استانداردهای ایمنی و زیست‌محیطی شکل گرفت و موجی از شکوفایی را در صنعت خودرو رقم زد.
🔹داده‌های آماری نیز از اثر مثبت برجام حکایت دارند؛ به‌طوری‌که تولید خودرو از ۹۱۶ هزار دستگاه در سال ۱۳۹۴ به بیش از ۱.۶ میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶ رسید و ایران به جمع ۱۰ کشور برتر تولیدکننده خودرو وارد شد.
🔹رقابت ناشی از حضور خارجی‌ها، باعث افزایش کیفیت، تنوع محصولات و سود بیشتر برای مصرف‌کننده ایرانی شد. حتی مشکل تأمین قطعه نیز بهبود یافت و زنجیره تولید روی غلتک افتاد.
🔹با این حال، خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ۱۳۹۷ و بازگشت تحریم‌ها، روند توسعه را معکوس کرد. شرکای خارجی یکی پس از دیگری ایران را ترک کردند و بسیاری از پروژه‌های مشترک نیمه‌کاره ماند.
🔹حتی برخی شرکت‌های چینی که پیش‌تر در دوران تحریم فعال بودند، در این دوره عقب‌نشینی کردند. در نتیجه، صنعت خودرو بار دیگر به سمت مونتاژکاری و تولید مدل‌های قدیمی بازگشت.
🔹با وجود برخی انتقادات مبنی بر مونتاژکاری و وابستگی به خارج، تجربه برجام نشان داد که بدون سرمایه‌گذار خارجی و اتصال به زنجیره جهانی، توسعه پایدار ممکن نیست.
🔺این دوره به‌روشنی اهمیت تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه داخلی را گوشزد کرد؛ درسی که می‌تواند در آینده صنعت خودرو بسیار تعیین‌کننده باشد، اگر سیاستگذاران آن را جدی بگیرند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #خودرو #شرکای_خارجی #خودروسازی #تحقیق_و_توسعه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹 دنیای اقتصاد در گزارشی به درس برجام برای صنعت خودرو پرداخت.
🔹در این گزارش آمده است که برجام در سال ۱۳۹۴ نقطه عطفی برای صنعت خودروی ایران بود و منجر به گشایش‌هایی جدی در همکاری‌های بین‌المللی شد.
🔹امضای این توافق باعث شد تا شرکای خارجی از جمله پژو، رنو، سیتروئن و حتی برندهایی مانند فولکس‌واگن، بنز و هیوندای، همکاری خود را با ایران آغاز یا تقویت کنند.
🔹این مشارکت‌ها در قالب سرمایه‌گذاری مشترک، انتقال فناوری، به‌روزرسانی خطوط تولید و ارتقای استانداردهای ایمنی و زیست‌محیطی شکل گرفت و موجی از شکوفایی را در صنعت خودرو رقم زد.
🔹داده‌های آماری نیز از اثر مثبت برجام حکایت دارند؛ به‌طوری‌که تولید خودرو از ۹۱۶ هزار دستگاه در سال ۱۳۹۴ به بیش از ۱.۶ میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶ رسید و ایران به جمع ۱۰ کشور برتر تولیدکننده خودرو وارد شد.
🔹رقابت ناشی از حضور خارجی‌ها، باعث افزایش کیفیت، تنوع محصولات و سود بیشتر برای مصرف‌کننده ایرانی شد. حتی مشکل تأمین قطعه نیز بهبود یافت و زنجیره تولید روی غلتک افتاد.
🔹با این حال، خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ۱۳۹۷ و بازگشت تحریم‌ها، روند توسعه را معکوس کرد. شرکای خارجی یکی پس از دیگری ایران را ترک کردند و بسیاری از پروژه‌های مشترک نیمه‌کاره ماند.
🔹حتی برخی شرکت‌های چینی که پیش‌تر در دوران تحریم فعال بودند، در این دوره عقب‌نشینی کردند. در نتیجه، صنعت خودرو بار دیگر به سمت مونتاژکاری و تولید مدل‌های قدیمی بازگشت.
🔹با وجود برخی انتقادات مبنی بر مونتاژکاری و وابستگی به خارج، تجربه برجام نشان داد که بدون سرمایه‌گذار خارجی و اتصال به زنجیره جهانی، توسعه پایدار ممکن نیست.
🔺این دوره به‌روشنی اهمیت تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه داخلی را گوشزد کرد؛ درسی که می‌تواند در آینده صنعت خودرو بسیار تعیین‌کننده باشد، اگر سیاستگذاران آن را جدی بگیرند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #خودرو #شرکای_خارجی #خودروسازی #تحقیق_و_توسعه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com