ائتلاف ایران با مثلث عربی؟
👤 دکتر کامران کرمی / پژوهشگر مسائل شبه‌جزیره عربی
🔹سقوط دمشق و پایان نظام سیاسی خاندان اسد در سوریه، تحول عمده‌ای در موازنه قدرت منطقه‌ای و تغییر الگوهای دوستی و دشمنی محسوب می‌شود که طبیعتا با ترسیم صف‌بندی‌ها و یارگیری‌های جدید در خاورمیانه همراه خواهد شد.
🔹صحبت از نظم جدید خاورمیانه جز از طریق تحول در توزیع قدرت میان قطب‌های عمده بازی امکان‌پذیر نیست، به این معنا که اگر اسرائیل ظرفیت تبدیل شدن به هژمون خاورمیانه را ندارد، پس باید ایران مهار و تضعیف شود تا راه برای ادغام اسرائیل در منطقه با حفظ برتری‌های نظامی و توافقات عادی‌سازی با دولت‌های عربی هموار شود.
🔹اگر مفروض ما این باشد که سقوط بشار اسد و ضرباتی که بر جنبش حماس و حزب‌الله واردشده، بخشی از بازدارندگی منطقه‌ای ایران را با آسیب جدی همراه کرده است، بازیگران رقیب و دشمن این وضعیت را به مثابه تغییر توازن قدرت در سطح منطقه‌ای فهم خواهند کرد و درصدد برخواهند آمد که به سمت پرکردن خلأ قدرت اقدام کنند.
🔹در چنین شرایطی ایران مانند هر دولت دیگری به سمت احیای بازدارندگی حرکت خواهد کرد. اما مدل بازیابی این بازدارندگی با توجه به استراتژی تهاجمی اسرائیل و بازگشت ترامپ نمی‌تواند از مسیر یافتن متحد جدید در سوریه یا تزریق کمک‌های مالی و معنوی به متحدان منطقه‌ای در کوتاه‌مدت صورت گیرد. این نیازمند بازیابی بازدارندگی در یک چشم‌انداز بلندمدت است.
🔹آنچه در کوتاه‌مدت پاسخگوی این نیاز است، تعریف یک راهبرد سیاسی-دیپلماتیک فعال در دو سطح منطقه‌ای و بین‌المللی است. همراه شدن با قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل درباره سوریه و تاکید بر گفت‌وگوهای سوری-سوری، برگزاری انتخابات آزاد و تشکیل دولت وحدت ملی می‌تواند تهران را با رویکرد سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی همراه کند.
🔹اما ترجمان عملیاتی این رویکرد باید در سطح منطقه‌ای تعریف شود. آنچه این زمینه را فراهم کرده روند تحولات داخلی سوریه از حیث قدرت‌گیری اسلام‌گرایان اخوانی تا سلفی‌های جهادی است که منبع نگرانی‌ها میان عربستان، امارات و مصر را فراهم کرده است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ایران #سوريه #عربستان #امارات #مصر #اخوان_المسلمین #اسلام_گرایان
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
👤 دکتر کامران کرمی / پژوهشگر مسائل شبه‌جزیره عربی
🔹سقوط دمشق و پایان نظام سیاسی خاندان اسد در سوریه، تحول عمده‌ای در موازنه قدرت منطقه‌ای و تغییر الگوهای دوستی و دشمنی محسوب می‌شود که طبیعتا با ترسیم صف‌بندی‌ها و یارگیری‌های جدید در خاورمیانه همراه خواهد شد.
🔹صحبت از نظم جدید خاورمیانه جز از طریق تحول در توزیع قدرت میان قطب‌های عمده بازی امکان‌پذیر نیست، به این معنا که اگر اسرائیل ظرفیت تبدیل شدن به هژمون خاورمیانه را ندارد، پس باید ایران مهار و تضعیف شود تا راه برای ادغام اسرائیل در منطقه با حفظ برتری‌های نظامی و توافقات عادی‌سازی با دولت‌های عربی هموار شود.
🔹اگر مفروض ما این باشد که سقوط بشار اسد و ضرباتی که بر جنبش حماس و حزب‌الله واردشده، بخشی از بازدارندگی منطقه‌ای ایران را با آسیب جدی همراه کرده است، بازیگران رقیب و دشمن این وضعیت را به مثابه تغییر توازن قدرت در سطح منطقه‌ای فهم خواهند کرد و درصدد برخواهند آمد که به سمت پرکردن خلأ قدرت اقدام کنند.
🔹در چنین شرایطی ایران مانند هر دولت دیگری به سمت احیای بازدارندگی حرکت خواهد کرد. اما مدل بازیابی این بازدارندگی با توجه به استراتژی تهاجمی اسرائیل و بازگشت ترامپ نمی‌تواند از مسیر یافتن متحد جدید در سوریه یا تزریق کمک‌های مالی و معنوی به متحدان منطقه‌ای در کوتاه‌مدت صورت گیرد. این نیازمند بازیابی بازدارندگی در یک چشم‌انداز بلندمدت است.
🔹آنچه در کوتاه‌مدت پاسخگوی این نیاز است، تعریف یک راهبرد سیاسی-دیپلماتیک فعال در دو سطح منطقه‌ای و بین‌المللی است. همراه شدن با قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل درباره سوریه و تاکید بر گفت‌وگوهای سوری-سوری، برگزاری انتخابات آزاد و تشکیل دولت وحدت ملی می‌تواند تهران را با رویکرد سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی همراه کند.
🔹اما ترجمان عملیاتی این رویکرد باید در سطح منطقه‌ای تعریف شود. آنچه این زمینه را فراهم کرده روند تحولات داخلی سوریه از حیث قدرت‌گیری اسلام‌گرایان اخوانی تا سلفی‌های جهادی است که منبع نگرانی‌ها میان عربستان، امارات و مصر را فراهم کرده است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ایران #سوريه #عربستان #امارات #مصر #اخوان_المسلمین #اسلام_گرایان
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com