🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
ما و آمریکای غیرلیبرال
👤 نوید رئیسی
✍️ زمانی که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ به‌‌‌قدرت رسید بهت، جهان و ایران را فرا گرفت. آنچه پیروزی او را خاص می‌‌‌کرد، این تناقض بود که انگاره‌‌‌ای «غیرلیبرال» ردای قدرت را در کشوری که در همه سال‌های پس از جنگ جهانی دوم جایگاه رهبری و حفاظت از «جهان لیبرال» را در اختیار داشت بر تن کرده بود.
✍️ با تکرار تاریخ در انتخابات ۲۰۲۴، بهت محسوس پیشین این بار جای خود را به ترکیبی از خوش‌بینی و بدبینی داده است.
✍️ رهبران اقتدارگرایی همچون پوتین از قدرت‌‌‌گیری مجدد او با رویی باز استقبال کردهاند، حال آنکه لیبرال‌‌‌های آمریکایی و اروپایی نگرانند.
✍️ پوپولیسم اقتدارگرا اغلب به بیماری لیبرال دموکراسی تشبیه می‌شود. چنانچه بپذیریم مهم‌ترین عارضه پوپولیسم اقتدارگرا تخفیف «دستورکار لیبرالی» و جایگزینی آن با ملی‌‌‌گرایی است، حدس زدن دلیل شکل‌‌‌گیری دوگانه خوش‌بینی-بدبینی در واکنش به پیروزی مجدد دونالد ترامپ چندان دشوار نیست.
✍️ نگاهی به پویایی‌‌‌های روابط بین‌الملل در دوره اول ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نشان می‌دهد تنها کشورهایی توانستند از آوردگاه‌‌‌های اقتصادی-سیاسی آن دوره به سلامت عبور کنند که به‌‌‌رغم شکاف‌‌‌های عمیق بین خود و ایالات‌‌‌متحده، از ورود به بده‌‌‌بستان‌‌‌های سیاسی با این کشور خودداری نکردند و دست‌‌‌کم تا جایی منافع متقابل را به رسمیت شناختند.
✍️ بر همین منوال، دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ تنها در صورتی می‌‌‌تواند فرصتی برای تنفس کشورمان فراهم آورد که بپذیریم راهبرد سیاست خارجی معلق پیشین با «منافع ملی» در تضاد بوده است.
✍️ پازل روابط خارجی باید با نگاهی واقع‌‌‌گرایانه به روابط با آمریکا تکمیل شود؛ بین صفر و یک، فضای فراخی از بازی‌‌‌های امکان‌‌‌پذیر با حاصل جمع مثبت وجود دارد که می‌‌‌توان در صورت تصمیم‌گیری سیاسی از آن بهره گرفت.
✍️ قدرت‌‌‌گیری پوپولیسم اقتدارگرا ممکن است به‌‌‌دلیل ریشه‌‌‌های عمیق اجتماعی موفق شود با جایگزینی همگرایی پس از جنگ جهانی دوم با واگرایی، مهم‌ترین رخداد سیاسی-اقتصادی پس از پایان جنگ سرد را رقم بزند.
✍️ کشور ما فرصت‌‌‌های دوره همگرایی را با گزینش انزواگرایی از دست داد و از قافله توسعه نه‌تنها در سطح جهان بلکه در منطقه جا ماند. آیا نظام حکمرانی اکنون شجاعت پذیرش تغییرات راهبردی و استفاده از فرصت‌‌‌های احتمالی دوره واگرایی را دارد؟
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #لیبرالیسم #جهان_لیبرال #پوپولیسم_اقتدارگرا #ملی_گرایی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
ما و آمریکای غیرلیبرال
👤 نوید رئیسی
✍️ زمانی که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ به‌‌‌قدرت رسید بهت، جهان و ایران را فرا گرفت. آنچه پیروزی او را خاص می‌‌‌کرد، این تناقض بود که انگاره‌‌‌ای «غیرلیبرال» ردای قدرت را در کشوری که در همه سال‌های پس از جنگ جهانی دوم جایگاه رهبری و حفاظت از «جهان لیبرال» را در اختیار داشت بر تن کرده بود.
✍️ با تکرار تاریخ در انتخابات ۲۰۲۴، بهت محسوس پیشین این بار جای خود را به ترکیبی از خوش‌بینی و بدبینی داده است.
✍️ رهبران اقتدارگرایی همچون پوتین از قدرت‌‌‌گیری مجدد او با رویی باز استقبال کردهاند، حال آنکه لیبرال‌‌‌های آمریکایی و اروپایی نگرانند.
✍️ پوپولیسم اقتدارگرا اغلب به بیماری لیبرال دموکراسی تشبیه می‌شود. چنانچه بپذیریم مهم‌ترین عارضه پوپولیسم اقتدارگرا تخفیف «دستورکار لیبرالی» و جایگزینی آن با ملی‌‌‌گرایی است، حدس زدن دلیل شکل‌‌‌گیری دوگانه خوش‌بینی-بدبینی در واکنش به پیروزی مجدد دونالد ترامپ چندان دشوار نیست.
✍️ نگاهی به پویایی‌‌‌های روابط بین‌الملل در دوره اول ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نشان می‌دهد تنها کشورهایی توانستند از آوردگاه‌‌‌های اقتصادی-سیاسی آن دوره به سلامت عبور کنند که به‌‌‌رغم شکاف‌‌‌های عمیق بین خود و ایالات‌‌‌متحده، از ورود به بده‌‌‌بستان‌‌‌های سیاسی با این کشور خودداری نکردند و دست‌‌‌کم تا جایی منافع متقابل را به رسمیت شناختند.
✍️ بر همین منوال، دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ تنها در صورتی می‌‌‌تواند فرصتی برای تنفس کشورمان فراهم آورد که بپذیریم راهبرد سیاست خارجی معلق پیشین با «منافع ملی» در تضاد بوده است.
✍️ پازل روابط خارجی باید با نگاهی واقع‌‌‌گرایانه به روابط با آمریکا تکمیل شود؛ بین صفر و یک، فضای فراخی از بازی‌‌‌های امکان‌‌‌پذیر با حاصل جمع مثبت وجود دارد که می‌‌‌توان در صورت تصمیم‌گیری سیاسی از آن بهره گرفت.
✍️ قدرت‌‌‌گیری پوپولیسم اقتدارگرا ممکن است به‌‌‌دلیل ریشه‌‌‌های عمیق اجتماعی موفق شود با جایگزینی همگرایی پس از جنگ جهانی دوم با واگرایی، مهم‌ترین رخداد سیاسی-اقتصادی پس از پایان جنگ سرد را رقم بزند.
✍️ کشور ما فرصت‌‌‌های دوره همگرایی را با گزینش انزواگرایی از دست داد و از قافله توسعه نه‌تنها در سطح جهان بلکه در منطقه جا ماند. آیا نظام حکمرانی اکنون شجاعت پذیرش تغییرات راهبردی و استفاده از فرصت‌‌‌های احتمالی دوره واگرایی را دارد؟
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #لیبرالیسم #جهان_لیبرال #پوپولیسم_اقتدارگرا #ملی_گرایی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
لیبرال‌‌‌های جهان بهراسید! / ترامپ، تنها یک حادثه نیست
🔹ترامپ بازگشت و گفتمان لیبرال‌‌‌های آمریکایی با شکست سختی مواجه شد.
🔹چرا گفتمان لیبرال‌‌‌های آمریکایی شکست خورد؟ چرا زنان اقبال مدنظر را به هریس نشان ندادند؟ چرا مهاجران به دموکرات‌‌‌ها رای ندادند؟ حکایت مسلمانان میشیگان چه بود؟ و سوال‌های فراوان دیگر. اما، یک چیز دیگر گویی سوال نبود؛ اینکه آیا ترامپ یک حادثه است یا خیر؟
🔹ترامپ یک پای ثابت سه‌انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری آمریکا و برنده دو انتخابات از این سه انتخابات است. بنابراین، دیگر نمی‌‌‌توان او را یک حادثه دانست.
🔹علاوه بر این، او حزب جمهوری‌خواه آمریکا را نیز به ذیل خود درآورده است؛ حزبی که زمانی کسانی همچون آبراهام لینکلن را به خود می‌‌‌دید، اکنون توسط ترامپ و مریدانش قبضه شده است.
🔹ترامپ گویی فراتر از یک ژست شده؛ آنچنان که دیگر اصطلاحی همچون ترامپیسم و ترامپیست‌‌‌ها برای شنوندگان و خوانندگان آن معنادار است.
🔹پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» به پاسخ دو پرسش می پردازد:
🔹پرسش اول اینکه آیا ترامپ ۲۰۲۴ یک حادثه است یا خیر؟ و سوال دوم اینکه اگر ترامپ ۲۰۲۴ حادثه نیست، مولفه‌‌‌های ادبیات جهان پساترامپ چیست؟👇
🔗اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #لیبرالیسم #لیبرال
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹ترامپ بازگشت و گفتمان لیبرال‌‌‌های آمریکایی با شکست سختی مواجه شد.
🔹چرا گفتمان لیبرال‌‌‌های آمریکایی شکست خورد؟ چرا زنان اقبال مدنظر را به هریس نشان ندادند؟ چرا مهاجران به دموکرات‌‌‌ها رای ندادند؟ حکایت مسلمانان میشیگان چه بود؟ و سوال‌های فراوان دیگر. اما، یک چیز دیگر گویی سوال نبود؛ اینکه آیا ترامپ یک حادثه است یا خیر؟
🔹ترامپ یک پای ثابت سه‌انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری آمریکا و برنده دو انتخابات از این سه انتخابات است. بنابراین، دیگر نمی‌‌‌توان او را یک حادثه دانست.
🔹علاوه بر این، او حزب جمهوری‌خواه آمریکا را نیز به ذیل خود درآورده است؛ حزبی که زمانی کسانی همچون آبراهام لینکلن را به خود می‌‌‌دید، اکنون توسط ترامپ و مریدانش قبضه شده است.
🔹ترامپ گویی فراتر از یک ژست شده؛ آنچنان که دیگر اصطلاحی همچون ترامپیسم و ترامپیست‌‌‌ها برای شنوندگان و خوانندگان آن معنادار است.
🔹پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» به پاسخ دو پرسش می پردازد:
🔹پرسش اول اینکه آیا ترامپ ۲۰۲۴ یک حادثه است یا خیر؟ و سوال دوم اینکه اگر ترامپ ۲۰۲۴ حادثه نیست، مولفه‌‌‌های ادبیات جهان پساترامپ چیست؟👇
🔗اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #لیبرالیسم #لیبرال
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
🔴 کلیک کنید 👈 همین است که هست!
👤 دکتر پویا جبل‌عاملی؛ سردبیر روزنامه دنیای اقتصاد
✍️ بریتانیا تا قبل از سده هجدهم از تمام کشورهای اروپایی عقب‌تر بود؛ اما چه شد که پس از انقلاب شکوهمند ورق برگشت؟
✍️ مهم‌ترین دلیل آن بود که از این دوران به بعد، همه اقشار جامعه بریتانیا این «امید» را داشتند که وضعیت خود را به شکل قابل توجهی بهبود ببخشند.
✍️ انقلاب فکری ناشی از موج لیبرالیسم به دست افرادی چون جان لاک و باز شدن بستر اجتماعی و سیاسی ناشی از انقلاب شکوهمند و تعمیق اقتصاد بازار، بریتانیا را به خطه‌ای متفاوت نسبت به دیگر کشورهای اروپایی برای رشد و توسعه و ثروت‌اندوزی همه اقشار مبدل کرده بود.
✍️ کشوری جهش می‌کند که مردمانش آزادانه، «امید» به تغییر در زندگی خود داشته باشند. اما تاریخ داستان‌های عکس این را زیاد روایت می‌کند.
✍️ داستان کشورهایی که مردمانش امید تغییر ندارند و سردمدارانش به عموم نشان می‌دهند که «همین است که هست!»
✍️ بلوک شرق کمونیستی مملو از این مثال‌هاست. در رومانی چائوشسکو، مردم فکر می‌کردند اگر تحمل کنند و همراه با تصمیمات دولت باشند تا بدهی خارجی مرتفع شود، دیگر وضعیت تغییر می‌کند. اما این‌گونه نشد.
✍️ لیست جیره‌بندی غذا که در ابتدا سخاوتمندانه و قرار بود هر فرد در سال ۱۱۴تخم‌مرغ و ۵۴کیلو و ۸۸گرم گوشت و ۱۴کیلو و ۸۰گرم سیب‌زمینی بخورد، به جایی رسیده بود که افراد ماه‌ها بی‌گوشت سپری می‌کردند.
✍️ جیره‌بندی بنزین نیز با نوآوری چائوشسکو در به‌کارگیری مجدد اسب در حمل‌ونقل شهری، تراز شده بود! همه پیشرفت می‌کردند؛ اما رومانی چائوشسکو در تاریخ عقب می‌رفت.
✍️ اما فکر می‌کنید مشکل از که بود؟ بله مشکل از مردمی بود که توصیه‌های حکومتی و کمونیستی را درست اجرا نمی‌کردند. فرقی هم نمی‌کرد که یک‌سال، ۱۰سال، ۲۰سال و... از اجرای این توصیه‌ها بگذرد و شما نتایج آن را در زندگی خود و شهروندان دیگر نبینید!
✍️ آلبانی انور خوجه اما پر از امید بود؛ البته تنها برای آنان که همراه او و حزب کمونیست در منطقه «بلوک» زندگی می‌کردند.
✍️ او که از سال۱۹۶۰ پایش را از آلبانی بیرون نگذاشته بود، ذاتا از خارجی‌ها و به‌ویژه آمریکایی‌ها و بریتانیایی‌ها نفرت داشت.
✍️ به طوری که در ابتدای حکومتش سفارت این دو کشور را تعطیل کرد و دیپلمات‌هایشان را از کشور اخراج کرد و هرگز نخواست دوباره با آنها تجدید رابطه کند یا مذاکره‌ای با آنها داشته باشد.
✍️ در آلبانی، مقدرات هر کس در دست خوجه بود. خوجه نیازی به پاسخ‌گویی به هیچ ارگان و فردی نداشت. نیاز نداشت که توضیح دهد چرا باید مردم هر روز فقیر‌تر شوند و هیچ امیدی به تغییر نباشد.
✍️ مردم او از زندگی فعلی و آتی خود ناامید بودند، نه سرمایه‌گذاری خارجی وجود داشت و نه ارتباطی و نه سفره‌ای که در آن قوت کافی پیدا شود.
✍️ در عوض خوجه‌ای بود که به مردم اطمینان می‌داد اگر در راهی که انتخاب کردهاند، پایمردی کنند، آینده ازآن آنان خواهد بود. اما روزگاری رسید که دیگر حتی «بلوک»نشینان نیز به این حرف خوجه، اعتقاد نداشتند.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #امید #امید_به_تغییر #لیبرالیسم #فقر
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔴 کلیک کنید 👈 همین است که هست!
👤 دکتر پویا جبل‌عاملی؛ سردبیر روزنامه دنیای اقتصاد
✍️ بریتانیا تا قبل از سده هجدهم از تمام کشورهای اروپایی عقب‌تر بود؛ اما چه شد که پس از انقلاب شکوهمند ورق برگشت؟
✍️ مهم‌ترین دلیل آن بود که از این دوران به بعد، همه اقشار جامعه بریتانیا این «امید» را داشتند که وضعیت خود را به شکل قابل توجهی بهبود ببخشند.
✍️ انقلاب فکری ناشی از موج لیبرالیسم به دست افرادی چون جان لاک و باز شدن بستر اجتماعی و سیاسی ناشی از انقلاب شکوهمند و تعمیق اقتصاد بازار، بریتانیا را به خطه‌ای متفاوت نسبت به دیگر کشورهای اروپایی برای رشد و توسعه و ثروت‌اندوزی همه اقشار مبدل کرده بود.
✍️ کشوری جهش می‌کند که مردمانش آزادانه، «امید» به تغییر در زندگی خود داشته باشند. اما تاریخ داستان‌های عکس این را زیاد روایت می‌کند.
✍️ داستان کشورهایی که مردمانش امید تغییر ندارند و سردمدارانش به عموم نشان می‌دهند که «همین است که هست!»
✍️ بلوک شرق کمونیستی مملو از این مثال‌هاست. در رومانی چائوشسکو، مردم فکر می‌کردند اگر تحمل کنند و همراه با تصمیمات دولت باشند تا بدهی خارجی مرتفع شود، دیگر وضعیت تغییر می‌کند. اما این‌گونه نشد.
✍️ لیست جیره‌بندی غذا که در ابتدا سخاوتمندانه و قرار بود هر فرد در سال ۱۱۴تخم‌مرغ و ۵۴کیلو و ۸۸گرم گوشت و ۱۴کیلو و ۸۰گرم سیب‌زمینی بخورد، به جایی رسیده بود که افراد ماه‌ها بی‌گوشت سپری می‌کردند.
✍️ جیره‌بندی بنزین نیز با نوآوری چائوشسکو در به‌کارگیری مجدد اسب در حمل‌ونقل شهری، تراز شده بود! همه پیشرفت می‌کردند؛ اما رومانی چائوشسکو در تاریخ عقب می‌رفت.
✍️ اما فکر می‌کنید مشکل از که بود؟ بله مشکل از مردمی بود که توصیه‌های حکومتی و کمونیستی را درست اجرا نمی‌کردند. فرقی هم نمی‌کرد که یک‌سال، ۱۰سال، ۲۰سال و... از اجرای این توصیه‌ها بگذرد و شما نتایج آن را در زندگی خود و شهروندان دیگر نبینید!
✍️ آلبانی انور خوجه اما پر از امید بود؛ البته تنها برای آنان که همراه او و حزب کمونیست در منطقه «بلوک» زندگی می‌کردند.
✍️ او که از سال۱۹۶۰ پایش را از آلبانی بیرون نگذاشته بود، ذاتا از خارجی‌ها و به‌ویژه آمریکایی‌ها و بریتانیایی‌ها نفرت داشت.
✍️ به طوری که در ابتدای حکومتش سفارت این دو کشور را تعطیل کرد و دیپلمات‌هایشان را از کشور اخراج کرد و هرگز نخواست دوباره با آنها تجدید رابطه کند یا مذاکره‌ای با آنها داشته باشد.
✍️ در آلبانی، مقدرات هر کس در دست خوجه بود. خوجه نیازی به پاسخ‌گویی به هیچ ارگان و فردی نداشت. نیاز نداشت که توضیح دهد چرا باید مردم هر روز فقیر‌تر شوند و هیچ امیدی به تغییر نباشد.
✍️ مردم او از زندگی فعلی و آتی خود ناامید بودند، نه سرمایه‌گذاری خارجی وجود داشت و نه ارتباطی و نه سفره‌ای که در آن قوت کافی پیدا شود.
✍️ در عوض خوجه‌ای بود که به مردم اطمینان می‌داد اگر در راهی که انتخاب کردهاند، پایمردی کنند، آینده ازآن آنان خواهد بود. اما روزگاری رسید که دیگر حتی «بلوک»نشینان نیز به این حرف خوجه، اعتقاد نداشتند.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #امید #امید_به_تغییر #لیبرالیسم #فقر
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com