Qolganingiz uchun ko‘proq e’tibor kutmang

Siz qolganingiz uchun emas, o‘sganingiz uchun qadrlanasiz.

Loyihani boshidan beri ko‘tarib kelyapsizmi? Ancha yildan beri shu joydamisiz? Mayli.
Bu vaqt ichida qanchalik o‘zgarganingizni rahbaringiz ko'rishi qiyin.

Tashqaridan kelgan odam esa, ko‘zga yaxshi ko‘rinadi.
Rezyume bor. Intervyuda gapiradi. Narxini aytadi. Natijasini ko‘rsatadi.

Siz-chi?

Sodiqman, shuni o'zi qadrimni ko'rsatadi deb o‘ylaysiz.
O‘rganib qolganingiz uchun indamaysiz.

Indamasangiz fon'da qolasiz. Fon esa doim o'zgaradi.

Sodiqlik - qadriyat.
Masala undan tashqari nima olib kelganingizda.

Tashqaridan kelgan odam aynan siz bajarayotgan ish uchun ko‘proq oladi.
Nega? Chunki u o‘zini narxladi. Siz esa o'zlari bilishsin deb indamaysiz.

Dunyoda o‘lchov belgilab beradigan kasb yo‘q. Hech kim sizga: “2 yildan beri ishlayapsan, tajribang shuncha, endi darajang va maoshing ham oshadi,” deb aytmaydi.

Buni eshitish uchun gapirishingiz kerak.

Bo‘lmasa, sukunatingiz rozi bo‘lish deb qabul qilinadi.

– Nimalarni bajaryapsiz;
– Qanday natija qildingiz;
– Qanchalik katta mas’uliyatni olyapsiz;
– Qayerga borishni xohlaysiz;
– Qanday narxda o‘zingizni ko‘ryapsiz, ayting.

Talab qilmang - tanishtiring, ko'rsating.

Shaxsga emas, g‘oyaga sodiq bo'lgan yaxshi, degandi bir ustozim.

Shaxsga sodiqlik suiiste’mol bo'lishi mumkin. G‘oya atrofida qurilgan sadoqat tizimga aylanadi.

Gapiring, o‘zingizni qaytadan tanishtiring.
Vaqtida aytilgan bir gap, sodiqlikdan ko‘proq esda qoladi.

@diyorotamurodov_blog