دیده بان ایران

خر بر بام

بهبهان ما هم برای خودش شهری پر رمز و راز بود. شب و روزی نبود که درون و برونش رخدادهای هزار و یک شب گونه پیش نیاید. القصه، قربونعلی باغبون، پسر جوان نیرومندی داشت. به گونه ای که پشت همه رو به خاک مالیده بود. قربونعلی همسایه بقالی داشت که گاهی با خرش بار هندوانه( به گویش بهبهانی خیار سرد) و خربزه می‌آورد و می فروخت. ولی متلک پران، شوخ طبع، کنایه زن و به قول بهبهانی ها پرت افکن بود.
روزی که مش قربونعلی داشت می رفت خونه، بار هندوانه را دید و هوس خوردن کرد. دور تا دور مغازه پیر و جوون های بیکار و علاف نشسته و داشتند هندونه می خوردند. قربونعلی دو تا هندونه خرید و داشت می‌برد خونه که از دستش سُر خوردن، افتادند و شکستند. بقال و علاف های دورش کر و کر زدند زیر خنده. بقال گفت: نه به اون پسرت که الاغ رو با بارش میبره پشت بوم و نه به تو که دو هندونه کوچیک رو نمی تونی ده گز ببری تا خونه. پسر پهلوونش شنید و اومد روبروی بقال و گفت اگه خرت رو ببرم پشت بوم چی گیرم میاد؟ بقال میگه ۱۰ من هندونه. ‌سلطونعلی بزاز هم‌ با پوزخند میگه: ده گز پارچه. شنبد حلوایی میگه: یه کله قند روش.‌ یوسف روغن فروش میگه: یه من روغن هم من میدم و...
القصه، خر بقال رو میارن . پهلوون اونو می خوابونه زمین، دست و پاهاشو رو جفتی ریسمون پیج می کنه و در حالی که همه مردم محل از زن و مرد و بچه ها ریختن بیرون، خر رو مثه یه گونی آرد میزاره رو شونش و میبره بام خونه - مغازه بقال. بعد با کمک پدر و فامیلش جایزه ها رو میگیرن و میبرن.

ولی داستان تازه از این جا شروع می شه. خر رو بام مونده وداره جفتک میندازه و پشت بام رو با سمش داره میریزه پایین. بقال و مردم محل هر کاری می کنن نمیتونن بیارنش پایین. شب میشه و خر رو‌ پشت بام میمونه تا صبح علی الطلوع. ولی تمام شب با لگدهاش رو پشت بوم کاهگلی-چوبی، تا صبح خواب رو از چشمان بقال و خونوادش میپرونه و چند جای سقف میریزه. طوری که کم مونده کل سقف بریزه.
صبح همه همسایه ها و اهل محل جمع میشن که ببین چه باید کرد؟ چه جوری این خر رو راضی کنن بیاد پایین؟ چه جوری میشه اونو آورد پایین؟ همه نقشه ها و راهها به بن بست ختم‌ میشه. تا این که آقا معلم از دور دورا سلانه سلانه داشته میومده که ببینه چی شده؟ مردم هم دورش می کنن و ازش می پرسن: آغا شما باسوادید، بگین چه جوری این خر رو بیاریمش پایین. آقا معلم میگه، خیلی ساده است، اخوان ثالث، قبلا جوابش رو داده:
هر که برده است این خر جفتک پران را روی بام
می تواند هم به پایینش بیارد، والسلام
بالاخره التماس کنان میرن پیش قربونعلی و ازش خواهش و تمنا می کنن. پسر یکه تاز قربونعلی هم آنی خر رو مثه یه گونی پنبه میزاره رو شونش و میاردش پایین. آقا معلم هم که میبینه همه تو میدون محله جمع شدند، سخنرانی میکنه و میگه مردم، مگه نشنیدید که ملا نصرالدین برای تعمیر بامش کاهگل بر پشت خر نهاد و بالا برد. ولی بعد هر کاری کرد خر پایین نیامد که نیامد. ملا نمی دانست که خر بالا رود،‌ لکن پایین نیاید.‌خر ملا آنقدر بر بام سم کوبید که سقف سوراخ شد و دست و پایش آویزان؛ آخر هم سقف و خر باهم ریختند و افتادند. سقف نابود شد و خر هم مرد. ملا گفت: ای تف بر من، که ندانستم چون خری به جایگاه رفیع رسد هم خود را به کشتن دهد و هم آن جایگاه را ویران کند. پس یادتون باشه:
خر اگر خر هست، پالانش کنید
جُل برش افکنده و بارش کنید
خر اگر در فکر بالارفتن است
خر نباشد، زود رسوایش کنید
گر محیط زیست گوید او خر است!!!
لاطائلات است، ارشادش کنید/🌐#تحلیل_زمانه

👈👥💬🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.iss.one/didehban_iran 🇮🇷