روابط بین‌المللی و توسعه اقتصادی

🔹روی سخن با دو گروه از متخصصان علوم انسانی یعنی «اقتصاددانان» و اساتید «روابط بین‌الملل» است که پیرامون مسائل کشور اظهارنظر می‌کنند و خلاصه کلامشان اتکا بر روابط بین‌المللی است.

🔹بدون شک تعامل با دیگر کشورها حتی اگر نفعی در بر نداشته باشد همانند تقابل برای توسعه زیانبار نیست. اما تمرکز صرف بر تعامل با دنیای خارج نیز به‌تنهایی حلال مشکلات نیست.

🔹هر دو گروه ریشه مشکلات و راه‌حل آنها را در خارج از کشور جست‌وجو می‌کنند. این گزاره نه تنها درست نیست بلکه تبعات منفی دارد.

🔹قرار دادن این مشکل در صدر مشکلات کشور به نظر من کمی اغراق‌آمیز است.

🔹اگرچه تجارت بین‌المللی یک اصل مهم توسعه است اما در خلأ اتفاق نمی‌افتد.

🔹نه‌تنها هر کالایی قبل از اینکه صادر شود باید در داخل تولید شود، بلکه تولید نمی‌شود مگر اینکه بسترهای مناسب برای تولید وجود داشته باشد.

🔹این بسترها شامل فراهم کردن فضای کسب‌وکار و برقراری امنیت حقوق مالکیت، عدم مداخلات دولت در اقتصاد و برچیدن بوروکراسی و اتکا بر فعالیت‌های بازار آزاد و کارآفرینان بخش خصوصی است.

🔹به عبارت دیگر این فعالیت‌های کارآفرینان در اقتصاد است که جهانی شدن را اجتناب‌ناپذیر و مفید کرده نه تصمیم‌گیران سیاسی، تکنوکرات‌ها و بوروکرات‌ها.

🔹اقتصاددانانی که «سیاست خارجی» را در اولویت قرار می‌دهند و اساتید «روابط بین الملل»، صرف‌نظر از تفاوت در تحلیلشان، هر دو گروه در دو اشتباه مشترک هستند: اول اینکه ریشه مشکلات کشور و راه‌حل آنها را بیرون مرزها جست‌وجو می‌کنند.

🔹بنابراین نسبت به شرایط داخلی و بسترهای لازم برای برقراری یک اقتصاد آزاد بی‌توجه هستند.

🔹دوم، هر دو گروه بر مداخله دولت تاکید می‌کنند و به طور ضمنی دولت را منجی توسعه می‌دانند*...👇

*دکتر محمدقلی یوسفی

🔗متن کامل را اینجا بخوانید

#دنیای_اقتصاد #تجارت_سیاستگذاری #روابط_خارجی

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir