💡 روستا زاده دانشمند
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#قاسمعلی_فراست
#نخل_های_بی_سر
#گلاب_خانم
#روزهای_برفی
#افطار
من قصه عشق را مکرر خواندم
تفسیر بسی لاله پرپر خواندم
آویخت به گوش جگرم خوشه داغ
تا نامه " نخل های بی سر " خواندم
✅ روز ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۸ همزمان با هفته کتاب ، به پاس بیش از ۴۰ سال خدمت صادقانه فرهنگی و نگارش ۲۳ کتاب در حوزه ادبیات داستانی توسط استاد قاسمعلی فراست و قدرشناسی از مجاهدت علمی ایشان ، مراسم وزین و خاطره انگیزی با حضور انسان های صاحب دل و اهل قلم و خانواده معزز ایشان در خانه کتاب برگزار گردید. او که دانش آموخته ادبیات دراماتیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است ، از نویسندگان پیشگام در قلمرو داستان نویسی دفاع مقدس به شمار رفته و مهم ترین اثر او به نام #نخل_های_بی_سر که راوی دفاع ، حماسه و مظلومیت خرمشهر می باشد ، بارها به چاپ رسیده است.
✅ فراست که فرزند زمان خویشتن است ، با کتاب زندگی می کند و آثارش پاره های تن او هستند. در سخنانی که ایراد کرد ، خاطرنشان ساخت که ۴ فرزند شناسنامه دار دارد و ۲۳ فرزند دیگر که کتاب های او هستند. آثار این نویسنده پیشکسوت آیینه روزگاری است که تجربه کرده و اتفاق های مهم جامعه ایران پس از انقلاب را بازتاب می دهد. او به آنچه نوشته ، باور داشته و اهل تزویر ، ریا و ناراستی نبوده است. به همان اندازه که شیوا می نویسد ، صراحت کلام هم دارد که این دو ویژگی به ماندگاری و تاُثیرگذاری آثارش کمک شایانی می کند. آثار فراست نشان از دردمندی انسانی می دهد که میانه ای با بُرج عاج نشینی ندارد و در پس هر کدام حرفی برای گفتن نهفته است. اخلاق گرایی ، ظلم ستیزی ، مبارزه با اشرافیت ، سنت گرایی ، خرافات زدایی ، مهر ورزی و ... دال های مرکزی آثار قاسمعلی فراست است.
✅ لغت نامه دهخدا " فراست " را فهم ، ادراک ، زیرکی و دانایی معنی کرده و شگفتا که این نام خانوادگی با خصلت های انسانی و صفات برجسته و محبوب قاسمعلی همزاد است. ساده و صمیمی بودن ، صداقت داشتن ، خوش خلقی و روا داری ، خلاقیت ، فروتنی ، آزادگی و ... از ویژگی های برجسته این انسان دوست داشتنی است. قاسمعلی آن قدر به مادرش ارادت می ورزد که هر گاه سری به ایشان در گلپایگان می زند ، از صمیم قلب می گوید : " به زیارت مادرم می روم. " این نویسنده متعهد و مسئول که برادر دو شهید گرانقدر دوران دفاع مقدس است ، در سخنان خود بر روستایی بودنش افتخار کرد و افزود : " این اجتماع نه به خاطر من؛ بلکه به خاطر ارزش نهادن به مقام قلم و اندیشه است. "
✅ لازم به یادآوری است بعد از رمان " نخل های بی سر " که توسط چند ناشر به زیور طبع آراسته گردیده ، رمان های " گلاب خانم " با ۹ نوبت ، " روزهای برفی " با ۸ نوبت و "افطار " با ۵ نوبت چاپ بالاترین سطح انتشار را داشته اند. در ضمن رمان " نیاز " به زبان های انگلیسی و عربی ترجمه شده و فیلم های تلویزیونی " نیاز " از روی رمان " نیاز "و " افطار " از روی رمان "افطار " و نیز سریال " روزهای برفی " با اقتباس از رمان " روزهای برفی " ساخته شده که چند بار هم از شبکه ۲ سراسری پخش گردیده است.
✅ اینجانب در سال ۱۳۹۳ مقاله ای با عنوان " با قاسمعلی فراست در میان نخل های بی سر " به مناسبت هفته دفاع مقدس نوشتم که در روزنامه ایران به چاپ رسید و در سایت آخاله ( Akhale.ir ) نیز بارگذاری گردید.خوشبختانه این مقاله برای علاقه مندان از طریق مراجعه به سایت قابل دسترسی است.
✅ با آرزوی سلامتی و اثربخشی هرچه افزون تر این چهره فرزانه یادداشت را با شعری از شاعر گرانمایه معاصر استاد سهیل محمودی که یکی از سخنرانان برنامه بود ، به پایان می برم.
عشق طرح ساده لبخند ماست
معنی لبخند با پیوند ماست
عشق را بادست های مهربان
هرکه قسمت می کند ، مانند ماست
عشق یعنی این که ما باور کنیم
یک‌دل دیگر ارادتمند ماست
#قاسمعلی_فراست
#نخل_های_بی_سر
#گلاب_خانم
#روزهای_برفی
#افطار
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#قاسمعلی_فراست
#نخل_های_بی_سر
#گلاب_خانم
#روزهای_برفی
#افطار
من قصه عشق را مکرر خواندم
تفسیر بسی لاله پرپر خواندم
آویخت به گوش جگرم خوشه داغ
تا نامه " نخل های بی سر " خواندم
✅ روز ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۸ همزمان با هفته کتاب ، به پاس بیش از ۴۰ سال خدمت صادقانه فرهنگی و نگارش ۲۳ کتاب در حوزه ادبیات داستانی توسط استاد قاسمعلی فراست و قدرشناسی از مجاهدت علمی ایشان ، مراسم وزین و خاطره انگیزی با حضور انسان های صاحب دل و اهل قلم و خانواده معزز ایشان در خانه کتاب برگزار گردید. او که دانش آموخته ادبیات دراماتیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است ، از نویسندگان پیشگام در قلمرو داستان نویسی دفاع مقدس به شمار رفته و مهم ترین اثر او به نام #نخل_های_بی_سر که راوی دفاع ، حماسه و مظلومیت خرمشهر می باشد ، بارها به چاپ رسیده است.
✅ فراست که فرزند زمان خویشتن است ، با کتاب زندگی می کند و آثارش پاره های تن او هستند. در سخنانی که ایراد کرد ، خاطرنشان ساخت که ۴ فرزند شناسنامه دار دارد و ۲۳ فرزند دیگر که کتاب های او هستند. آثار این نویسنده پیشکسوت آیینه روزگاری است که تجربه کرده و اتفاق های مهم جامعه ایران پس از انقلاب را بازتاب می دهد. او به آنچه نوشته ، باور داشته و اهل تزویر ، ریا و ناراستی نبوده است. به همان اندازه که شیوا می نویسد ، صراحت کلام هم دارد که این دو ویژگی به ماندگاری و تاُثیرگذاری آثارش کمک شایانی می کند. آثار فراست نشان از دردمندی انسانی می دهد که میانه ای با بُرج عاج نشینی ندارد و در پس هر کدام حرفی برای گفتن نهفته است. اخلاق گرایی ، ظلم ستیزی ، مبارزه با اشرافیت ، سنت گرایی ، خرافات زدایی ، مهر ورزی و ... دال های مرکزی آثار قاسمعلی فراست است.
✅ لغت نامه دهخدا " فراست " را فهم ، ادراک ، زیرکی و دانایی معنی کرده و شگفتا که این نام خانوادگی با خصلت های انسانی و صفات برجسته و محبوب قاسمعلی همزاد است. ساده و صمیمی بودن ، صداقت داشتن ، خوش خلقی و روا داری ، خلاقیت ، فروتنی ، آزادگی و ... از ویژگی های برجسته این انسان دوست داشتنی است. قاسمعلی آن قدر به مادرش ارادت می ورزد که هر گاه سری به ایشان در گلپایگان می زند ، از صمیم قلب می گوید : " به زیارت مادرم می روم. " این نویسنده متعهد و مسئول که برادر دو شهید گرانقدر دوران دفاع مقدس است ، در سخنان خود بر روستایی بودنش افتخار کرد و افزود : " این اجتماع نه به خاطر من؛ بلکه به خاطر ارزش نهادن به مقام قلم و اندیشه است. "
✅ لازم به یادآوری است بعد از رمان " نخل های بی سر " که توسط چند ناشر به زیور طبع آراسته گردیده ، رمان های " گلاب خانم " با ۹ نوبت ، " روزهای برفی " با ۸ نوبت و "افطار " با ۵ نوبت چاپ بالاترین سطح انتشار را داشته اند. در ضمن رمان " نیاز " به زبان های انگلیسی و عربی ترجمه شده و فیلم های تلویزیونی " نیاز " از روی رمان " نیاز "و " افطار " از روی رمان "افطار " و نیز سریال " روزهای برفی " با اقتباس از رمان " روزهای برفی " ساخته شده که چند بار هم از شبکه ۲ سراسری پخش گردیده است.
✅ اینجانب در سال ۱۳۹۳ مقاله ای با عنوان " با قاسمعلی فراست در میان نخل های بی سر " به مناسبت هفته دفاع مقدس نوشتم که در روزنامه ایران به چاپ رسید و در سایت آخاله ( Akhale.ir ) نیز بارگذاری گردید.خوشبختانه این مقاله برای علاقه مندان از طریق مراجعه به سایت قابل دسترسی است.
✅ با آرزوی سلامتی و اثربخشی هرچه افزون تر این چهره فرزانه یادداشت را با شعری از شاعر گرانمایه معاصر استاد سهیل محمودی که یکی از سخنرانان برنامه بود ، به پایان می برم.
عشق طرح ساده لبخند ماست
معنی لبخند با پیوند ماست
عشق را بادست های مهربان
هرکه قسمت می کند ، مانند ماست
عشق یعنی این که ما باور کنیم
یک‌دل دیگر ارادتمند ماست
#قاسمعلی_فراست
#نخل_های_بی_سر
#گلاب_خانم
#روزهای_برفی
#افطار
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
💡 پروفسور فضل الله رضا
✏ علی دهباشی
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
روز پنجشنبه گذشته ۳۰ آبان ماه خبر درگذشت چهره نام آور علمی ایران پروفسور رضا بر صفحه اول مطبوعات نقش بسته بود. ذکر جمیل شادروان #پروفسور_فضل_الله_رضا را از ایام دانشجویی برادرم استاد علی اکبر جعفری در دانشگاه تهران به خاطر داشتم ؛ تا این که در سال ۱۳۸۲ که به ایران تشریف آورده بودند ، توفیق یافتم در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران آن انسان والا و دانشمند بزرگ را از نزدیک ملاقات کرده و همگام با خیل مشتاقان خرد و آگاهی به سخنرانی ایشان گوش فرا دهم. فراموش نمی کنم که دوست عزیز و فرهیخته جناب آقای حسن وکیلی فرد از کنشگران و فعالان آن محفل علمی بود. با توجه به این که چنین فرصت هایی به ندرت در زندگی انسان به وجود می آید ، شرکت در آن اجتماع شکوهمند و استثنایی خاطره ای ماندگار را در ذهن و ضمیرم برجای گذارد.
از میان مطالبی که در توصیف شخصیت پروفسور رضا مطبوعات چاپ کردند ، روز شنبه دوم آذر ماه ۱۳۹۸ یادداشتی را از جناب آقای علی دهباشی مدیر مسئول مجله بخارا در روزنامه اعتماد مطالعه نمودم که بسیار جالب و خواندنی بود. از این رو تصمیم گرفتم جهت ادای دین به محضر آن پیر فرزانه که برای همه ایرانیان افتخار آفرین بوده و هست ، آن را در فضای مجازی بازنشر نمایم.
روانش شاد و یادش گرامی باد.
✅ پروفسور رضا را به عنوان استاد ادبيات به ياد می آورم
دو سال پيش اين افتخار را داشتم كه همراه با يكی از دوستان از تورنتو به محل زندگی استاد فضل‌الله رضا در اوتاوا بروم. ديدار چندساعته‌ای بين ما اتفاق افتاد و در اين چند ساعت از هر دری با ايشان گفتوگو كرديم، سعی می كرديم شنونده باشيم ؛ اما انبوه سوالات برای ما وجود داشت. در همين جا بايد ياد كنم از برادر ايشان زنده‌ياد دكتر عنايت‌الله رضا كه يكی از شريف‌ترين انسان‌هایی است كه من در زندگی خود ديده‌ام.
اگرچه راه او با راه برادر از جهاتی جدا بود اما در ايران دوستی و عشق به زبان و فرهنگ و ادبيات ايران با هم ديدگاه‌های بسيار مشترك داشتند. پروفسور رضا با عمر طولانی و سلامت فكری تا دو سال پيش كه او در منزل خويش با دخترشان زندگی می كرد و با عصايی كه زياد هم برای او ضروری نبود، راه می رفت ، در سلامت كامل جسمی و ذهنی بود و صحبت از كتابی می كرد كه مجموعه مقالات او بوده و قرار است روزنامه اطلاعات منتشر كند.
✅ پروفسور رضا حاصل يك دوره درخشان پرورش و توجه به علم در ايران بود؛ نسلی كه بعد از نسل اول فرزندان مشروطيت به خارج رفت و آموخت. نسل پروفسور رضا تماما به ايران بازگشتند و منشا خدمات علمی فراوانی برای ايران شدند. اصولا در آن نسل و نسل‌های بعد منهای نسل كنونی اين اصل به صورت يقين بود كه ما می رويم و می آموزيم و بعد برای خدمت به مملكت خود باز می گرديم. اين نسل هرگز وسوسه زندگی در غرب با امكانات بسيار نشدند، اگر هم می رفتند برای سمينار يا يك ترم درس دادن كه بيش از سه ماه نمی شد. در مورد دكتر رضا به علت حوادث انقلاب ، اين سفر طولانی تر شد و به واسطه زندگی فرزندان و همسرش در آنجا به نوعی ناچار به ماندن شد. اما در دوران پس از رياست دانشگاه كه حتی سمتی هم نداشت، آماده خدمت بود.
✅ عده بسياری پروفسور رضا را در مسائل بسيار پيچيده علمی مي‌شناسند، من ايشان را در وجوه ادبی او به جا می آورم. در تمام نامه‌ها ، مكاتبات و چند ساعتی كه با دوست مشترك آنجا بوديم ، صحبت از ادبيات و فرهنگ و موسيقی ايرانی بود. انگار كه ايشان يك پروفسور در رشته ادبيات بود تا مسائل فيزيك و هسته‌ای و نجوم و از اين قبيل. بيشتر دوستی های او در ايران با هموطنانش با استادانی همچون دكتر محمود افشار، عبدالحسين زرين‌كوب، باستانی پاريزی و استادان ديگر بود.
يادم است از مقالات بخارا كه مرتب می خواند توجه خاص خود را به مقالات دكتر شفيعی كدكنی، دكتر ژاله آموزگار، دكتر محمدعلی موحد ابراز و تاكيد كرد و گفت هنوز مثل يك دانشجو از آنان می آموزم.
✅ فروتنی علمی پروفسور رضا بی نظير بود. در همان زمان ، دانشجويی به ايشان تلفن كرد و او با فروتنی خاصی آنچه می دانست را گفت و آنچه نمی دانست كه بسيار هم بود را با نمي‌دانم، حتما به فلانی يا فلان كتاب مراجعه كنيد ، بيان كرد.
ای كاش بخشی از استادان ما فروتنی علمی را از پروفسور رضا بياموزند كه همواره خود را دانشجو احساس می كرد. اين فروتنی ذاتی بود و به آن تظاهر نمی كرد. شما در عمل می ديديد كه با چه دقتی به صحبت‌های شما گوش فرامی دهد و با پرسش‌هايی كه می كند در پی آموختن يا دريافتن يك موضوع است. با رفتن پروفسور رضا و پيوستن او به هفت هزارسالگان ، يكی از آخرين دانشمندان ما از آسمان كم ستاره بزرگان ايران خاموش شد.
يادش گرامی و خاك بر او گوارا باد.
#پروفسور_فضل_الله_رضا
ابراهیم جعفری
✏ علی دهباشی
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
روز پنجشنبه گذشته ۳۰ آبان ماه خبر درگذشت چهره نام آور علمی ایران پروفسور رضا بر صفحه اول مطبوعات نقش بسته بود. ذکر جمیل شادروان #پروفسور_فضل_الله_رضا را از ایام دانشجویی برادرم استاد علی اکبر جعفری در دانشگاه تهران به خاطر داشتم ؛ تا این که در سال ۱۳۸۲ که به ایران تشریف آورده بودند ، توفیق یافتم در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران آن انسان والا و دانشمند بزرگ را از نزدیک ملاقات کرده و همگام با خیل مشتاقان خرد و آگاهی به سخنرانی ایشان گوش فرا دهم. فراموش نمی کنم که دوست عزیز و فرهیخته جناب آقای حسن وکیلی فرد از کنشگران و فعالان آن محفل علمی بود. با توجه به این که چنین فرصت هایی به ندرت در زندگی انسان به وجود می آید ، شرکت در آن اجتماع شکوهمند و استثنایی خاطره ای ماندگار را در ذهن و ضمیرم برجای گذارد.
از میان مطالبی که در توصیف شخصیت پروفسور رضا مطبوعات چاپ کردند ، روز شنبه دوم آذر ماه ۱۳۹۸ یادداشتی را از جناب آقای علی دهباشی مدیر مسئول مجله بخارا در روزنامه اعتماد مطالعه نمودم که بسیار جالب و خواندنی بود. از این رو تصمیم گرفتم جهت ادای دین به محضر آن پیر فرزانه که برای همه ایرانیان افتخار آفرین بوده و هست ، آن را در فضای مجازی بازنشر نمایم.
روانش شاد و یادش گرامی باد.
✅ پروفسور رضا را به عنوان استاد ادبيات به ياد می آورم
دو سال پيش اين افتخار را داشتم كه همراه با يكی از دوستان از تورنتو به محل زندگی استاد فضل‌الله رضا در اوتاوا بروم. ديدار چندساعته‌ای بين ما اتفاق افتاد و در اين چند ساعت از هر دری با ايشان گفتوگو كرديم، سعی می كرديم شنونده باشيم ؛ اما انبوه سوالات برای ما وجود داشت. در همين جا بايد ياد كنم از برادر ايشان زنده‌ياد دكتر عنايت‌الله رضا كه يكی از شريف‌ترين انسان‌هایی است كه من در زندگی خود ديده‌ام.
اگرچه راه او با راه برادر از جهاتی جدا بود اما در ايران دوستی و عشق به زبان و فرهنگ و ادبيات ايران با هم ديدگاه‌های بسيار مشترك داشتند. پروفسور رضا با عمر طولانی و سلامت فكری تا دو سال پيش كه او در منزل خويش با دخترشان زندگی می كرد و با عصايی كه زياد هم برای او ضروری نبود، راه می رفت ، در سلامت كامل جسمی و ذهنی بود و صحبت از كتابی می كرد كه مجموعه مقالات او بوده و قرار است روزنامه اطلاعات منتشر كند.
✅ پروفسور رضا حاصل يك دوره درخشان پرورش و توجه به علم در ايران بود؛ نسلی كه بعد از نسل اول فرزندان مشروطيت به خارج رفت و آموخت. نسل پروفسور رضا تماما به ايران بازگشتند و منشا خدمات علمی فراوانی برای ايران شدند. اصولا در آن نسل و نسل‌های بعد منهای نسل كنونی اين اصل به صورت يقين بود كه ما می رويم و می آموزيم و بعد برای خدمت به مملكت خود باز می گرديم. اين نسل هرگز وسوسه زندگی در غرب با امكانات بسيار نشدند، اگر هم می رفتند برای سمينار يا يك ترم درس دادن كه بيش از سه ماه نمی شد. در مورد دكتر رضا به علت حوادث انقلاب ، اين سفر طولانی تر شد و به واسطه زندگی فرزندان و همسرش در آنجا به نوعی ناچار به ماندن شد. اما در دوران پس از رياست دانشگاه كه حتی سمتی هم نداشت، آماده خدمت بود.
✅ عده بسياری پروفسور رضا را در مسائل بسيار پيچيده علمی مي‌شناسند، من ايشان را در وجوه ادبی او به جا می آورم. در تمام نامه‌ها ، مكاتبات و چند ساعتی كه با دوست مشترك آنجا بوديم ، صحبت از ادبيات و فرهنگ و موسيقی ايرانی بود. انگار كه ايشان يك پروفسور در رشته ادبيات بود تا مسائل فيزيك و هسته‌ای و نجوم و از اين قبيل. بيشتر دوستی های او در ايران با هموطنانش با استادانی همچون دكتر محمود افشار، عبدالحسين زرين‌كوب، باستانی پاريزی و استادان ديگر بود.
يادم است از مقالات بخارا كه مرتب می خواند توجه خاص خود را به مقالات دكتر شفيعی كدكنی، دكتر ژاله آموزگار، دكتر محمدعلی موحد ابراز و تاكيد كرد و گفت هنوز مثل يك دانشجو از آنان می آموزم.
✅ فروتنی علمی پروفسور رضا بی نظير بود. در همان زمان ، دانشجويی به ايشان تلفن كرد و او با فروتنی خاصی آنچه می دانست را گفت و آنچه نمی دانست كه بسيار هم بود را با نمي‌دانم، حتما به فلانی يا فلان كتاب مراجعه كنيد ، بيان كرد.
ای كاش بخشی از استادان ما فروتنی علمی را از پروفسور رضا بياموزند كه همواره خود را دانشجو احساس می كرد. اين فروتنی ذاتی بود و به آن تظاهر نمی كرد. شما در عمل می ديديد كه با چه دقتی به صحبت‌های شما گوش فرامی دهد و با پرسش‌هايی كه می كند در پی آموختن يا دريافتن يك موضوع است. با رفتن پروفسور رضا و پيوستن او به هفت هزارسالگان ، يكی از آخرين دانشمندان ما از آسمان كم ستاره بزرگان ايران خاموش شد.
يادش گرامی و خاك بر او گوارا باد.
#پروفسور_فضل_الله_رضا
ابراهیم جعفری
Forwarded from دهکده جهانی
♈️ ۸ آذر ماه ۱۳۷۶ روز تجلی افکار عمومی
💡 تجلی افکار عمومی
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#افکار_عمومی
#هشتم_آذر_ماه_۷۶
#جام_جهانی_فرانسه
#دکتر_پرویز_پیران
✅ در تاریخ هر کشوری روزهای منحصر به فردی وجود دارد که از حافظه تاریخی مردم هیچگاه محو نخواهد شد. #۸_آذر_ماه سال ۱۳۷۶ بعد از مسابقه تیم های ملی فوتبال ایران و استرالیا که با نتیجه مساوی ۲-۲ منجر به راه یابی ایران به جام جهانی فرانسه گردید و به #حماسه_ملبورن مشهور شد ، در اکثر شهرهای ایران و به ویژه تهران بزرگ هنگامه ای از شور و نشاط مردم اعم از زن و مرد ، پیر و جوان ، روستایی و شهری ، نظامی و غیر نظامی و...برپا گردید که مدت ها در گفتمان عمومی جاری و ساری بود.
✅ اینجانب که مسابقه را در وزارت جهاد سازندگی ( سابق ) واقع در خیابان طالقانی از تلویزیون تماشا می کردم ، شاهد بودم که تا قبل از شروع نیمه دوم مسابقه مکان های عمومی و خیابان های مرکزی تهران بسیار آرام و در شرایط عادی بود ؛ اما بعد از مسابقه که مشخص گردید ایران مسافر جام جهانی شده است ، وضعیتی در خیابان ها و میادین شهر به وجود آمد که به راستی می توان آن پدیده را #زلزله_اجتماعی نامید.
✅ در عصر کنونی صاحب نظران نیرومندترین قدرت را در جهان #افکار_عمومی " ( Public Opnion )
جوامع می دانند. افکار عمومی ضمیر باطنی یک ملت است که بدون در نظر گرفتن آن ، هیچ طرح و برنامه ای در سطح کشورها به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. به نظر بنده موج های نیرومند شعف و شادمانی مردم که در آن روز مانند چشمه از هر کوی و برزن جوشید ، به رودهای خروشان مردم متصل شد و جلوه درخشانی از " افکار عمومی " را به نمایش گذارد.
✅ فراموش نمی کنم این رویداد به شدت مورد توجه محافل علمی و دانشگاه ها نیز واقع شد و استادان مراکز آموزش عالی در کلاس ها و محافل آکادمیک در مورد آن به گفت و گو با دانشجویان و ... می پرداختند. یکی از چهره های علمی که این موضوع را مورد تجزیه و تحلیل جدی و عمیق قرار داد ، دکتر پرویز پیران استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی بود که در یک میزگرد دوساعته با جمعی از اعضای هیئت تحریریریه روزنامه اطلاعات به ابعاد گوناگون آن پرداخت و خاطرنشان ساخت که حضور گسترده و پرشور همه اقشار جامعه را در روز ۸ آذرماه ۷۶ از منطرهای مختلف علمی می توان در قالب پایان نامه های مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری طرح نموده و مورد واکاوی قرار داد. حاصل این نشست در روز ۲۷ اسفند ماه همان سال در روزنامه همشهری انعکاس یافت. دکتر پیران بروز ناگهانی این واقعه را نشانه روشنی از مطالبه های جوانان و اعلام نیازهایی دانست که در شرایط عادی امکان درک آن توسط مدیران و مسئولان وجود ندارد. در عین حال بی توجهی به این موارد را زنگ خطر در جهت فاصله گیری از عقلانیت و "جامعه مدنی" قلمداد کرد که نتیجه آن پدیده خطرناک " انبوه خلق " و " جامعه توده وار " خواهد بود.
✅ با توجه به موارد بالا می توان ۸ آذر ماه ۱۳۷۶ را یکی از روزهای تاریخ ایران قلمداد کرد که " افکار عمومی " به برجسته ترین شکل ممکن خود را نمایان ساخت.
#افکار_عمومی
#هشتم_آدر_ماه_۷۶
#جام_جهانی_فرانسه
#دکتر_پرویز_پیران
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
💡 تجلی افکار عمومی
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#افکار_عمومی
#هشتم_آذر_ماه_۷۶
#جام_جهانی_فرانسه
#دکتر_پرویز_پیران
✅ در تاریخ هر کشوری روزهای منحصر به فردی وجود دارد که از حافظه تاریخی مردم هیچگاه محو نخواهد شد. #۸_آذر_ماه سال ۱۳۷۶ بعد از مسابقه تیم های ملی فوتبال ایران و استرالیا که با نتیجه مساوی ۲-۲ منجر به راه یابی ایران به جام جهانی فرانسه گردید و به #حماسه_ملبورن مشهور شد ، در اکثر شهرهای ایران و به ویژه تهران بزرگ هنگامه ای از شور و نشاط مردم اعم از زن و مرد ، پیر و جوان ، روستایی و شهری ، نظامی و غیر نظامی و...برپا گردید که مدت ها در گفتمان عمومی جاری و ساری بود.
✅ اینجانب که مسابقه را در وزارت جهاد سازندگی ( سابق ) واقع در خیابان طالقانی از تلویزیون تماشا می کردم ، شاهد بودم که تا قبل از شروع نیمه دوم مسابقه مکان های عمومی و خیابان های مرکزی تهران بسیار آرام و در شرایط عادی بود ؛ اما بعد از مسابقه که مشخص گردید ایران مسافر جام جهانی شده است ، وضعیتی در خیابان ها و میادین شهر به وجود آمد که به راستی می توان آن پدیده را #زلزله_اجتماعی نامید.
✅ در عصر کنونی صاحب نظران نیرومندترین قدرت را در جهان #افکار_عمومی " ( Public Opnion )
جوامع می دانند. افکار عمومی ضمیر باطنی یک ملت است که بدون در نظر گرفتن آن ، هیچ طرح و برنامه ای در سطح کشورها به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. به نظر بنده موج های نیرومند شعف و شادمانی مردم که در آن روز مانند چشمه از هر کوی و برزن جوشید ، به رودهای خروشان مردم متصل شد و جلوه درخشانی از " افکار عمومی " را به نمایش گذارد.
✅ فراموش نمی کنم این رویداد به شدت مورد توجه محافل علمی و دانشگاه ها نیز واقع شد و استادان مراکز آموزش عالی در کلاس ها و محافل آکادمیک در مورد آن به گفت و گو با دانشجویان و ... می پرداختند. یکی از چهره های علمی که این موضوع را مورد تجزیه و تحلیل جدی و عمیق قرار داد ، دکتر پرویز پیران استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی بود که در یک میزگرد دوساعته با جمعی از اعضای هیئت تحریریریه روزنامه اطلاعات به ابعاد گوناگون آن پرداخت و خاطرنشان ساخت که حضور گسترده و پرشور همه اقشار جامعه را در روز ۸ آذرماه ۷۶ از منطرهای مختلف علمی می توان در قالب پایان نامه های مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری طرح نموده و مورد واکاوی قرار داد. حاصل این نشست در روز ۲۷ اسفند ماه همان سال در روزنامه همشهری انعکاس یافت. دکتر پیران بروز ناگهانی این واقعه را نشانه روشنی از مطالبه های جوانان و اعلام نیازهایی دانست که در شرایط عادی امکان درک آن توسط مدیران و مسئولان وجود ندارد. در عین حال بی توجهی به این موارد را زنگ خطر در جهت فاصله گیری از عقلانیت و "جامعه مدنی" قلمداد کرد که نتیجه آن پدیده خطرناک " انبوه خلق " و " جامعه توده وار " خواهد بود.
✅ با توجه به موارد بالا می توان ۸ آذر ماه ۱۳۷۶ را یکی از روزهای تاریخ ایران قلمداد کرد که " افکار عمومی " به برجسته ترین شکل ممکن خود را نمایان ساخت.
#افکار_عمومی
#هشتم_آدر_ماه_۷۶
#جام_جهانی_فرانسه
#دکتر_پرویز_پیران
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
تجدید عهد با دکتر معتمدنژاد
روزنامه نگاری بر امید استوار است
💡 یاد استاد
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#دکتر_کاظم_معتمد_نژاد
#جامعه_چند_صدایی
#عقلانیت_ارتباطی
✅ ۱۴ آذرماه سال ۱۳۹۲ برای دانش پژوهان ایران روز سخت و دشواری بود ؛ زیرا پدر علوم ارتباطات اجتماعی ایران ؛ دکتر کاظم معتمدنژاد پس از یک عمر مجاهدت علمی دعوت حق را لبیک گفت. شش سال از آن روز گذشت ؛ اما آثار خدمات ماندگار او همچنان در همه محفل های آکادمیک و به ویژه کانون های ارتباطی می درخشد. از این رو با استاد بزرگ خود تجدید عهد می کنیم مسیر شکوهمندی را که در زمینه آموزش و پژوهش علوم ارتباطات و به ویژه روزنامه نگاری پیمود ، تداوم بخشیم.
✅ متن زیر به قلم اینجانب در اولین سالگرد درگذشت آن چهره محبوب و فرزانه در روز ۱۳ آذرماه ۱۳۹۳ در روزنامه ایران به چاپ رسید که از نظرتان می گذرد. لازم به یادآوری است باتوجه به گذشت ۵ سال از نگارش این یادداشت ، در ابتدای متن به جای یک سال ، شش سال آورده ام.
--------------------------------------------------------------
✅ شش سال از هجران #پدر_علوم_ارتباطات اجتماعی ایران دکتر کاظم معتمدنژاد سپری شد ؛ اما با گذشت زمان خاطرات و آثار این فرزانه فروتن از مدار ذهن علاقه‌مندان و دوستانش هیچگاه محو نخواهد شد. او که با عبرت از تاریخ به آینده می‌نگریست، در سخت‌ترین شرایط نیز در دل‌ها بذر امید می‌کاشت و هیچگاه تسلیم مشکلات نبود. در راستای تثبیت و نهادینه کردن رشته #ارتباطات_اجتماعی و شاخه‌های آن نظیر روزنامه‌نگاری، روابط عمومی ، مطالعات ارتباطی و... ، بارها با بی‌مهری مواجه شد، اما هرگز ناامیدی بر او غلبه نکرد و آن قدر به درهای بسته می‌زد تا سرانجام باز می‌شدند. این چهره خستگی ناپذیر اعتقاد راسخ داشت که با استفاده بهینه و مطلوب از ظرفیت ارتباطات اجتماعی، می‌توان مسیر #توسعه را در کشور هموار کرد.
✅ ایشان با توجه به #تنوع_فرهنگی موجود در کشور، بر لزوم ظهور و بالندگی رسانه‌های بومی و بویژه #مطبوعات_محلی تأکید می‌ورزید. دکتر معتمدنژاد اعتقاد داشت در این شرایط، جامعه از حالت تک‌صدایی به #چند_صدایی تبدیل شده و تمام استعدادها شکوفا می‌شود. بدیهی است مطبوعات در سطوح محلی و ملی با فراگیر کردن #فرهنگ_نقد، آستانه شکیبایی جامعه را افزایش داده و به عنوان دیده‌بانی تیزبین از انحرافات جلوگیری می‌کند.
✅ برهیچ‌کس پوشیده نیست که ایجاد فضا برای تفاهم و تبدیل مونولوگ (تک‌گویی) به #دیالوگ(گفتوگو بین افراد) ، که به تعبیر هابرماس از آن به عنوان #حوزه_عمومی یاد می‌شود و #عقلانیت_ارتباطی برخاسته از آن، ضرورتی انکارناپذیر برای گسترش #خرد_جمعی محسوب می‌شود. برای دستیابی به این مقصود، دکتر معتمدنژاد #حق_ارتباط، #حق_اطلاع و
#حق_دسترسی_به_اطلاعات را به عنوان حقوق اساسی شهروندان مورد توجه قرار داده و بر #استقلال_حرفه‌ای_روزنامه‌نگاران که در واقع نمایندگان #افکار_عمومی هستند، تأکید می‌ورزید. او #روزنامه‌نگاری را یک خدمت عمومی می‌دانست و هدف رسانه‌ها را در درجه اول آگاه‌سازی مردم و راهنمایی جامعه و مسئولان برمی‌شمرد و خاطرنشان می‌کرد که «روزنامه‌نگاری برامید استوار است».
✅ از ویژگی‌های برجسته دکتر معتمدنژاد ، التزام به رعایت اصول اخلاقی بود. در این راستا همواره منافع ملی را بر مصالح شخصی ترجیح می‌داد. در مواجهه با دیدگاه‌های مخالف هیچگاه از مدار انصاف خارج نمی‌شد و همواره رواداری را پیشه خود می‌ساخت. ایشان بر این باور بود که روزنامه‌نگاری باید تنها بر #حقیقت_گویی و #اخلاق_مداری متکی باشد. در انتشار آثارش نهایت دقت و وسواس را اعمال می‌کرد و این نکته سنجی‌ها را در اصلاح پایان‌نامه‌های دانشجویانی که مسئولیت راهنمایی آنان را برعهده داشت، به شدت رعایت می‌کرد.
✅ برای این استاد فرزانه، بازنشستگی مفهومی نداشت و آن را برای یک معلم بی‌معنا می‌دانست. از این رو، پس از بازنشستگی ظاهری، فرصتی برای بازنگری در آثاری که به دلیل حساسیت و دقت زیادش هنوز چاپ نشده بود ، پیدا کرد تا به زیور طبع آراسته شدند و اکنون به عنوان سرمایه ای گرانبها در اختیار علاقه‌مندان است. جا دارد ما شاگردان این استاد بزرگ راهی را که او از میان سنگلاخ‌ها گشود، تداوم بخشیم و هر کدام به سهم خود در فراگیر کردن دانش ارتباطات و تبدیل آن به رکنی از ارکان توسعه ایفای نقش کنیم.
#دکتر_کاظم_معتمد_نژاد
#جامعه_چند_صدایی
#عقلانیت_ارتباطی
( اگر می پسندید ، لطفا به اشتراک بگذارید )
روزنامه نگاری بر امید استوار است
💡 یاد استاد
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#دکتر_کاظم_معتمد_نژاد
#جامعه_چند_صدایی
#عقلانیت_ارتباطی
✅ ۱۴ آذرماه سال ۱۳۹۲ برای دانش پژوهان ایران روز سخت و دشواری بود ؛ زیرا پدر علوم ارتباطات اجتماعی ایران ؛ دکتر کاظم معتمدنژاد پس از یک عمر مجاهدت علمی دعوت حق را لبیک گفت. شش سال از آن روز گذشت ؛ اما آثار خدمات ماندگار او همچنان در همه محفل های آکادمیک و به ویژه کانون های ارتباطی می درخشد. از این رو با استاد بزرگ خود تجدید عهد می کنیم مسیر شکوهمندی را که در زمینه آموزش و پژوهش علوم ارتباطات و به ویژه روزنامه نگاری پیمود ، تداوم بخشیم.
✅ متن زیر به قلم اینجانب در اولین سالگرد درگذشت آن چهره محبوب و فرزانه در روز ۱۳ آذرماه ۱۳۹۳ در روزنامه ایران به چاپ رسید که از نظرتان می گذرد. لازم به یادآوری است باتوجه به گذشت ۵ سال از نگارش این یادداشت ، در ابتدای متن به جای یک سال ، شش سال آورده ام.
--------------------------------------------------------------
✅ شش سال از هجران #پدر_علوم_ارتباطات اجتماعی ایران دکتر کاظم معتمدنژاد سپری شد ؛ اما با گذشت زمان خاطرات و آثار این فرزانه فروتن از مدار ذهن علاقه‌مندان و دوستانش هیچگاه محو نخواهد شد. او که با عبرت از تاریخ به آینده می‌نگریست، در سخت‌ترین شرایط نیز در دل‌ها بذر امید می‌کاشت و هیچگاه تسلیم مشکلات نبود. در راستای تثبیت و نهادینه کردن رشته #ارتباطات_اجتماعی و شاخه‌های آن نظیر روزنامه‌نگاری، روابط عمومی ، مطالعات ارتباطی و... ، بارها با بی‌مهری مواجه شد، اما هرگز ناامیدی بر او غلبه نکرد و آن قدر به درهای بسته می‌زد تا سرانجام باز می‌شدند. این چهره خستگی ناپذیر اعتقاد راسخ داشت که با استفاده بهینه و مطلوب از ظرفیت ارتباطات اجتماعی، می‌توان مسیر #توسعه را در کشور هموار کرد.
✅ ایشان با توجه به #تنوع_فرهنگی موجود در کشور، بر لزوم ظهور و بالندگی رسانه‌های بومی و بویژه #مطبوعات_محلی تأکید می‌ورزید. دکتر معتمدنژاد اعتقاد داشت در این شرایط، جامعه از حالت تک‌صدایی به #چند_صدایی تبدیل شده و تمام استعدادها شکوفا می‌شود. بدیهی است مطبوعات در سطوح محلی و ملی با فراگیر کردن #فرهنگ_نقد، آستانه شکیبایی جامعه را افزایش داده و به عنوان دیده‌بانی تیزبین از انحرافات جلوگیری می‌کند.
✅ برهیچ‌کس پوشیده نیست که ایجاد فضا برای تفاهم و تبدیل مونولوگ (تک‌گویی) به #دیالوگ(گفتوگو بین افراد) ، که به تعبیر هابرماس از آن به عنوان #حوزه_عمومی یاد می‌شود و #عقلانیت_ارتباطی برخاسته از آن، ضرورتی انکارناپذیر برای گسترش #خرد_جمعی محسوب می‌شود. برای دستیابی به این مقصود، دکتر معتمدنژاد #حق_ارتباط، #حق_اطلاع و
#حق_دسترسی_به_اطلاعات را به عنوان حقوق اساسی شهروندان مورد توجه قرار داده و بر #استقلال_حرفه‌ای_روزنامه‌نگاران که در واقع نمایندگان #افکار_عمومی هستند، تأکید می‌ورزید. او #روزنامه‌نگاری را یک خدمت عمومی می‌دانست و هدف رسانه‌ها را در درجه اول آگاه‌سازی مردم و راهنمایی جامعه و مسئولان برمی‌شمرد و خاطرنشان می‌کرد که «روزنامه‌نگاری برامید استوار است».
✅ از ویژگی‌های برجسته دکتر معتمدنژاد ، التزام به رعایت اصول اخلاقی بود. در این راستا همواره منافع ملی را بر مصالح شخصی ترجیح می‌داد. در مواجهه با دیدگاه‌های مخالف هیچگاه از مدار انصاف خارج نمی‌شد و همواره رواداری را پیشه خود می‌ساخت. ایشان بر این باور بود که روزنامه‌نگاری باید تنها بر #حقیقت_گویی و #اخلاق_مداری متکی باشد. در انتشار آثارش نهایت دقت و وسواس را اعمال می‌کرد و این نکته سنجی‌ها را در اصلاح پایان‌نامه‌های دانشجویانی که مسئولیت راهنمایی آنان را برعهده داشت، به شدت رعایت می‌کرد.
✅ برای این استاد فرزانه، بازنشستگی مفهومی نداشت و آن را برای یک معلم بی‌معنا می‌دانست. از این رو، پس از بازنشستگی ظاهری، فرصتی برای بازنگری در آثاری که به دلیل حساسیت و دقت زیادش هنوز چاپ نشده بود ، پیدا کرد تا به زیور طبع آراسته شدند و اکنون به عنوان سرمایه ای گرانبها در اختیار علاقه‌مندان است. جا دارد ما شاگردان این استاد بزرگ راهی را که او از میان سنگلاخ‌ها گشود، تداوم بخشیم و هر کدام به سهم خود در فراگیر کردن دانش ارتباطات و تبدیل آن به رکنی از ارکان توسعه ایفای نقش کنیم.
#دکتر_کاظم_معتمد_نژاد
#جامعه_چند_صدایی
#عقلانیت_ارتباطی
( اگر می پسندید ، لطفا به اشتراک بگذارید )
گفته ها و نوشته ها
در گرامیداشت قاسمعلی فراست نویسنده پیشکسوت دفاع مقدس
دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸
۲۵ آبان ماه ۱۳۹۸ همزمان با هفته کتاب به پاس بیش از ۴۰ سال خدمات صادقانه فرهنگی و نگارش ۲۳ کتاب در حوزه ادبیات داستانی توسط استاد قاسمعلی فراست و قدرشناسی از مجاهدت‌های علمی ایشان، مراسم به یاد ماندنی و خاطره‌انگیزی با حضور اهالی قلم در خانه کتاب برگزار شد.
مهم‌ترین اثر او که دانش‌آموخته ادبیات دراماتیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است، به نام «نخل‌های بی‌سر» که راوی دفاع، حماسه و مظلومیت مردمان خرمشهر در دوران دفاع مقدس محسوب می‌شود، بارها چاپ شده است. قاسمعلی فراست در سخنرانی خود خاطرنشان کرد که ۴ فرزند شناسنامه‌دار دارد و ۲۳ فرزند دیگر که کتاب‌های او هستند.
آثار این نویسنده پیشکسوت، آیینه روزگاری است که تجربه کرده است. او به آنچه نوشته، باور داشته و اهل تزویر و ریا و ناراستی نبوده است، به همان اندازه که شیوا می‌نویسد، صراحت کلام هم دارد که این ۲ ویژگی به ماندگاری و تأثیرگذاری آثارش کمک شایانی می‌کند. آثار فراست نشان دردمندی انسانی است که میانه‌ای با برج عاج‌نشینی ندارد و در پس هر کدام، حرف‌هایی برای گفتن نهفته است. اخلاق‌گرایی، ظلم‌ستیزی، سنت‌گرایی، خرافات‌زدایی و مهرورزی از درونمایه‌های آثار قاسمعلی فراست است.
لغت‌نامه دهخدا «فراست» را فهم، ادراک، زیرکی و دانایی معنی کرده و شگفتا که این نام خانوادگی با خصلت‌های انسانی و صفات برجسته و محبوب قاسمعلی فراست همزاد است. قاسمعلی فراست، این همشهری گلپایگانی‌ام در سخنان خود به روستایی بودن‌اش افتخار می‌کند و می‌گوید: این بزرگداشت نه به خاطر من؛ بلکه برای ارزش نهادن به مقام قلم و اندیشه است. من در سال ۱۳۹۳ مقاله‌ای با عنوان «با قاسمعلی فراست در میان نخل‌های بی‌سر» نوشتم، که در روزنامه ایران چاپ شده است.
دکتر ابراهیم جعفری ـ مدرس علوم ارتباطات دانشگاه
© روزنامه اطلاعات
در گرامیداشت قاسمعلی فراست نویسنده پیشکسوت دفاع مقدس
دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸
۲۵ آبان ماه ۱۳۹۸ همزمان با هفته کتاب به پاس بیش از ۴۰ سال خدمات صادقانه فرهنگی و نگارش ۲۳ کتاب در حوزه ادبیات داستانی توسط استاد قاسمعلی فراست و قدرشناسی از مجاهدت‌های علمی ایشان، مراسم به یاد ماندنی و خاطره‌انگیزی با حضور اهالی قلم در خانه کتاب برگزار شد.
مهم‌ترین اثر او که دانش‌آموخته ادبیات دراماتیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است، به نام «نخل‌های بی‌سر» که راوی دفاع، حماسه و مظلومیت مردمان خرمشهر در دوران دفاع مقدس محسوب می‌شود، بارها چاپ شده است. قاسمعلی فراست در سخنرانی خود خاطرنشان کرد که ۴ فرزند شناسنامه‌دار دارد و ۲۳ فرزند دیگر که کتاب‌های او هستند.
آثار این نویسنده پیشکسوت، آیینه روزگاری است که تجربه کرده است. او به آنچه نوشته، باور داشته و اهل تزویر و ریا و ناراستی نبوده است، به همان اندازه که شیوا می‌نویسد، صراحت کلام هم دارد که این ۲ ویژگی به ماندگاری و تأثیرگذاری آثارش کمک شایانی می‌کند. آثار فراست نشان دردمندی انسانی است که میانه‌ای با برج عاج‌نشینی ندارد و در پس هر کدام، حرف‌هایی برای گفتن نهفته است. اخلاق‌گرایی، ظلم‌ستیزی، سنت‌گرایی، خرافات‌زدایی و مهرورزی از درونمایه‌های آثار قاسمعلی فراست است.
لغت‌نامه دهخدا «فراست» را فهم، ادراک، زیرکی و دانایی معنی کرده و شگفتا که این نام خانوادگی با خصلت‌های انسانی و صفات برجسته و محبوب قاسمعلی فراست همزاد است. قاسمعلی فراست، این همشهری گلپایگانی‌ام در سخنان خود به روستایی بودن‌اش افتخار می‌کند و می‌گوید: این بزرگداشت نه به خاطر من؛ بلکه برای ارزش نهادن به مقام قلم و اندیشه است. من در سال ۱۳۹۳ مقاله‌ای با عنوان «با قاسمعلی فراست در میان نخل‌های بی‌سر» نوشتم، که در روزنامه ایران چاپ شده است.
دکتر ابراهیم جعفری ـ مدرس علوم ارتباطات دانشگاه
© روزنامه اطلاعات
💡 حفظ خاك، نجات آينده بشر
✏ سید ابوالفضل میرقاسمی
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#آبخیزداری
#آبخوان_داری
✅ یکی از بزرگ ترین غفلت های بشر و به ویژه ایرانیان بی توجهی به #حفاظت_از_خاک است. خاک بستر حیات کشاورزی است که متاسفانه در کشور ما هر سال میلیون ها تن از این سرمایه ملی به دلایل گوناگون هدر می رود. خوشبختانه از دهه دوم انقلاب به این سو وزارت جهاد کشاورزی از طریق #آبخیزداری و در کنار رودخانه های فصلی با عملیات #آبخوان_داری گام های بنیادی برای حفظ این ماده حیاتی برداشته ؛ اما کافی نیست و اگر هر یک از شهروندان در این زمینه احساس مسئولیت نکنند ، پیامد آن فاجعه های زیست محیطی و اجتماعی خواهد بود. آقای سید ابوالفضل میر قاسمی در روزنامه اعتماد ۱۸ آذرماه مطلب قابل توجهی در این زمینه نگاشته اند که امیدوارم مورد توجه دوستان قرار گیرد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
✅ شعار امسال #روز_جهاني_خاك، اين بود: #فرسايش_خاك_را_متوقف_كنيد_تا_آينده_ما #حفظ_شود. اكوسيستم خاك بسيار پيچيده و هنوز ناشناخته است. خاك، منبعي غني از ميكروارگانسيم‌ها و محل زندگي انواع حشرات و قارچ‌ها و باكتري‌ها است. ميزان حاصلخيزي اراضي تابعي از تركيب كاني‌ها، مواد شيميايي و بيولوژيكي است. خاك بستر استقرار گياه است كه حيات انسانها و ساير جانوران مستقيم و غيرمستقيم به سلامت خاك بستگي دارد. بديهي است آلودگي خاك، سبب آلوده شدن محصولات كشاورزي و باغي و در نهايت سبب به خطر افتادن سلامت انسانها و جانوران ديگر مي‌شود. خاك نقش مهمي در حفظ آب و كربن دارد. در جايي كه عمق خاك كم است و يا خاك‌ها غيرقابل نفوذ هستند، پتانسيل بروز سيل افزايش مي‌يابد. شخم زدن اراضي سبب آزاد شدن بخشي از كربن خاك و تشديد پديده گلخانه‌اي و سبب افزايش دماي كره زمين مي‌شود. بنابراين حفظ سلامت و حاصلخيزي خاك، به معني حفظ اكوسيستم و زندگي بشر است.
✅ تشكيل خاك (اين منبع ذي‌قيمت كه نقش مهمي در اكوسيستم و زندگي ما دارد) فرآيندي طولاني است و صدها سال زمان لازم است براي هوازدگي (فيزيكي و شيميايي) تدريجي سنگ‌ها و تشكيل يك سانتيمتر خاك. فرسايش خاك به معني كنده شدن و حمل شدن خاك از محل اوليه خودش توسط آب، باد و يا حركت يخچال‌ها در كوهستان‌ها است. فرسايش خاك (كه اشكال متفاوتي نظير فرسايش سطحي، شياري، خندقي، رودخانه‌اي، ساحلي، زمين لغزش و رانش توده‌هاي خاك دارد) يك فرآيند طبيعي است و تشكيل بسياري از اراضي حاصلخيز در دامنه‌ها، دشت‌ها و مناطق جلگه‌اي مرهون پديده حمل خاك و نهشته شدن آن در پايين دست توسط نيروي ثقل (واريزه‌ها) و يا ته‌نشين شدن گل و لاي رودخانه‌هاست به خصوص در مواقع سيلابي.
در دهه‌هاي اخير، دخالت‌هاي بشري و بهره‌برداري غيراصولي از منابع اراضي سبب بروز «فرسايش خاك تشديدشونده» و به خطر افتادن سلامت و عملكرد اين منبع باارزش شده است. فعاليت‌هايي نظير شخم در جهت شيب توپوگرافي، چراي بي‌رويه و بيش از ظرفيت مراتع، آتش زدن بقاياي گياهي (هم سبب تخريب ساختمان خاك و از بين رفتن ميكروارگانيسم‌هاي خاك و كاهش حاصلخيزي اراضي مي‌شود و هم سبب آلودگي هوا و افزايش گازهاي گلخانه اي)، استفاده بي‌رويه از كودهاي شيميايي و سموم و آفت كش‌ها در فعاليت‌هاي كشاورزي، آبياري اراضي بدون پيش‌بيني سيستم مناسب زهكشي (كه سبب تبخير آب و باقي ماندن نمك آن در سطح زمين و شور شدن تدريجي اراضي مي‌شود)، آبياري اراضي با آب‌هاي شور و يا آلوده از مصاديق فرسايش و تخريب خاك (كاهش حاصلخيزي اراضي) هستند كه مي‌بايست از طريق آموزش و فرهنگ سازي، پيشگيري و كنترل شوند.
✅ بسياري از اراضي لم يزرع، در گذشته اراضي حاصلخيزي بودند كه به دليل بهره‌برداري نادرست و غيراصولي، تخريب شده و كاهش حاصلخيزي و يا شور شدن آنها سبب مهاجرت و آوارگي روستاييان شده است. از بين رفتن خاك به معني از بين رفتن گياه و به خطر افتادن حيات جانوران و در نهايت بروز فقر و مهاجرت در جوامع انساني مي‌شود.
✅ انتظار مي‌رود كه همگان توجه بيشتري به منابع حياتي خاك نموده و در زمينه حفظ و بهره‌برداري اصولي از آن، تلاش بيشتري كنند تا آينده فرزندان‌مان حفظ شود.
#آبخیزداری
#آبخوان_داری
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
ابراهیم جعفری
موزه فکر ؛ حلقه گم شده در هفته پژوهش
💡 موزه فکر
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#موزه_فکر
#دکتر_هادی_خانیکی
#هفته_پژوهش
✅ هفته پایانی آذرماه هر سال را " هفته پژوهش " نامگذاری کرده اند تا ضمن تقدیر از #پژوهشگران ، نقش حیاتی تحقیق را در توسعه همه جانبه و پایدار کشور گوشزد کنند و فرصتی برای تامل بیشتر مردم در این زمینه به وجود آید. اگرچه دست اندرکاران با طرح شعارهای جدید تلاش می کنند هر سال نگاه تازه ای در رابطه با موضوع خطیر #پژوهش ایجاد نمایند و در سال جاری نیز شعار "پژوهش اثربخش ، فناوری ارزش آفرین و رونق تولید " را برگزیده اند ؛ اما نباید از کنار دیدگاه های دانش پژوهان مستقل به سادگی عبور کرد و لازم است نظرهای آنان نیز در رسانه ها و تریبون های عمومی مطرح شود. در این راستا به طرح نو دکتر هادی خانیکی استاد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی اشاره می کنم.
✅ دکتر خانیکی در سخنرانی خود در موزه ملی علم و فن آوری که روز چهارشنبه ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۸ با عنوان " ترویج علم و حوزه عمومی " ایراد کرد ، بر آرزوی خود مبنی بر تشکیل #موزه_فکر تاکید نمود و خاطرنشان ساخت : " ای کاش در کنار مراکزی مانند مرکز اسناد و کتابخانه ها و موزه علم و فناوری ، "موزه فکر" هم شکل می گرفت. وقتی ما به متفکران می پردازیم و احساس نیاز می کنیم که به منظور الگو گرفتن واتکا بر مفاخر تاریخی باید به آنان برگردیم و مکانی مانند موزه را به آنان اختصاص دهیم ، تنها به احیای بازمانده های فیزیکی آن ها مانند خانه هایشان یا به نمایش گذاردن دست نوشته ها و وسایل شخصی مانند عینک و ... بسنده می کنیم. اگرچه چنین کارهایی خوب است و شهرداری تهران هم در این راستا خانه موزه هایی مانند خانه موزه شریعتی ، مطهری ، بهشتی یا ... را ایجاد کرده است ؛ اما در همه این مکان ها تنها شکل فیزیکی از توجه به آن متفکر و اندیشمند را پیدا می کنیم.
✅ منظور از " موزه فکر " این است که چه روندهایی ، چه تربیت هایی ، چه اندیشه ها و چه افرادی چهره های علمی را برجسته کرده اند. ما به این بخش که یک بعد اخلاقی است ، کم تر پرداخته ایم. به عنوان نمونه وقتی به زندگی #خواجه_نصیرالدین_طوسی رجوع می کنیم ، متوجه تربیتی می شویم که از طریق آن ، به مرتبه والای علمی می رسد. تربیتی که با تکیه بر آن ، هیچ گاه از گورستانی که معلم یهودی اش به خاک سپرده شده ، سواره نگذشته ؛ بلکه از مرکب پایین آمده و به احترام او با پای پیاده طول یا عرض گورستان را طی کرده است !! کسی نمی داند که آن معلم یهودی چه کسی بوده و چه بسا انسان مشهوری نبوده است ؛ اما خواجه نصیر الدین طوسی که فقیه ، فیلسوف و دانشمند است ، برای مقام و منزلت معلم خود چنین رابطه ای را تعریف می کند که در تکوین شخصیت او تاثیر می گذارد. دکتر شریعتی هم در موارد متعدد از افرادی یاد می کند که در خلق افکار او اثر داشته و به زندگی او جهت بخشیده اند.
از این رو جای این موضوع در برنامه ریزی های فرهنگی خالی است و لازم است در کنار شکل فیزیکی به شکل متافیزیکی تفکر هم توجه کنیم.
✅ از دیرباز یکی از اقدامات درخور تحسین مدارس ژاپن را نصب تصویر مدیران از ابتدای تاسیس تاکنون ذکر نموده و وانمود می کنند که یکی از رمز های موفقیت توسعه آن کشور ، در قدرشناسی از مدیران گذشته تا زمان حال نهفته است. خوشبختانه در سازمان تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی و برخی موسسه های وابسته به آن نیز تصویرهای مدیران را از ابتدای تشکیل تا زمان حاضر بر دیوار تالارها نصب کرده اند تا مراجعان دریابند که هر یک از مدیران در طول زمان فعالیت خود اثرگذار بوده و میراثی از ابتکار و خلاقیت را از خود برجای گذارده اند. در بازدیدی هم که به اتفاق جمعی از همیاران جهاد سازندگی کردستان در تابستان گذشته از دانشگاه فردوسی مشهد داشتم ، تصویر رئیسان آن دانشگاه ، دانشجویان و سایر خدمتگزاران و دستاوردهای هر مقطع زمانی از ابتدای تاسیس تا کنون بر دیوارهای موزه ای که با همین هدف ایجاد شده بود ، خودنمایی می کرد. ممکن است در سایر مراکز آموزشی و پژوهشی نیز چنین اقدام ارزنده ای به عمل آمده باشد که بنده مطلع نیستم. در عین حال این تلاش ، اولین گام در جهت تشکیل " موزه فکر " به شمار می رود و جا دارد در هفته پژوهش در همه نشست ها مورد بحث و بررسی قرار گیرد تا در سال های آینده به پروژه قابل بازدید علاقه مندان تبدیل شود.
✅ با گرامی داشت #هفته_پژوهش و تقدیر از دانش پژوهانی که با مجاهدت علمی خود در موسسات ، مراکز و ایستگاه های تحقیقاتی به این باور رسیده اند که دانایی سرچشمه توانایی و اقتدار جامعه است ، امیدواریم توسعه علمی در سراسر ایران عزیز فراگیر شود.
#موزه_فکر
#دکتر_هادی_خانیکی
#هفته_پژوهش
( اگر می پسندید ، لطفا به اشتراک بگذارید )
💡 موزه فکر
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#موزه_فکر
#دکتر_هادی_خانیکی
#هفته_پژوهش
✅ هفته پایانی آذرماه هر سال را " هفته پژوهش " نامگذاری کرده اند تا ضمن تقدیر از #پژوهشگران ، نقش حیاتی تحقیق را در توسعه همه جانبه و پایدار کشور گوشزد کنند و فرصتی برای تامل بیشتر مردم در این زمینه به وجود آید. اگرچه دست اندرکاران با طرح شعارهای جدید تلاش می کنند هر سال نگاه تازه ای در رابطه با موضوع خطیر #پژوهش ایجاد نمایند و در سال جاری نیز شعار "پژوهش اثربخش ، فناوری ارزش آفرین و رونق تولید " را برگزیده اند ؛ اما نباید از کنار دیدگاه های دانش پژوهان مستقل به سادگی عبور کرد و لازم است نظرهای آنان نیز در رسانه ها و تریبون های عمومی مطرح شود. در این راستا به طرح نو دکتر هادی خانیکی استاد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی اشاره می کنم.
✅ دکتر خانیکی در سخنرانی خود در موزه ملی علم و فن آوری که روز چهارشنبه ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۸ با عنوان " ترویج علم و حوزه عمومی " ایراد کرد ، بر آرزوی خود مبنی بر تشکیل #موزه_فکر تاکید نمود و خاطرنشان ساخت : " ای کاش در کنار مراکزی مانند مرکز اسناد و کتابخانه ها و موزه علم و فناوری ، "موزه فکر" هم شکل می گرفت. وقتی ما به متفکران می پردازیم و احساس نیاز می کنیم که به منظور الگو گرفتن واتکا بر مفاخر تاریخی باید به آنان برگردیم و مکانی مانند موزه را به آنان اختصاص دهیم ، تنها به احیای بازمانده های فیزیکی آن ها مانند خانه هایشان یا به نمایش گذاردن دست نوشته ها و وسایل شخصی مانند عینک و ... بسنده می کنیم. اگرچه چنین کارهایی خوب است و شهرداری تهران هم در این راستا خانه موزه هایی مانند خانه موزه شریعتی ، مطهری ، بهشتی یا ... را ایجاد کرده است ؛ اما در همه این مکان ها تنها شکل فیزیکی از توجه به آن متفکر و اندیشمند را پیدا می کنیم.
✅ منظور از " موزه فکر " این است که چه روندهایی ، چه تربیت هایی ، چه اندیشه ها و چه افرادی چهره های علمی را برجسته کرده اند. ما به این بخش که یک بعد اخلاقی است ، کم تر پرداخته ایم. به عنوان نمونه وقتی به زندگی #خواجه_نصیرالدین_طوسی رجوع می کنیم ، متوجه تربیتی می شویم که از طریق آن ، به مرتبه والای علمی می رسد. تربیتی که با تکیه بر آن ، هیچ گاه از گورستانی که معلم یهودی اش به خاک سپرده شده ، سواره نگذشته ؛ بلکه از مرکب پایین آمده و به احترام او با پای پیاده طول یا عرض گورستان را طی کرده است !! کسی نمی داند که آن معلم یهودی چه کسی بوده و چه بسا انسان مشهوری نبوده است ؛ اما خواجه نصیر الدین طوسی که فقیه ، فیلسوف و دانشمند است ، برای مقام و منزلت معلم خود چنین رابطه ای را تعریف می کند که در تکوین شخصیت او تاثیر می گذارد. دکتر شریعتی هم در موارد متعدد از افرادی یاد می کند که در خلق افکار او اثر داشته و به زندگی او جهت بخشیده اند.
از این رو جای این موضوع در برنامه ریزی های فرهنگی خالی است و لازم است در کنار شکل فیزیکی به شکل متافیزیکی تفکر هم توجه کنیم.
✅ از دیرباز یکی از اقدامات درخور تحسین مدارس ژاپن را نصب تصویر مدیران از ابتدای تاسیس تاکنون ذکر نموده و وانمود می کنند که یکی از رمز های موفقیت توسعه آن کشور ، در قدرشناسی از مدیران گذشته تا زمان حال نهفته است. خوشبختانه در سازمان تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی و برخی موسسه های وابسته به آن نیز تصویرهای مدیران را از ابتدای تشکیل تا زمان حاضر بر دیوار تالارها نصب کرده اند تا مراجعان دریابند که هر یک از مدیران در طول زمان فعالیت خود اثرگذار بوده و میراثی از ابتکار و خلاقیت را از خود برجای گذارده اند. در بازدیدی هم که به اتفاق جمعی از همیاران جهاد سازندگی کردستان در تابستان گذشته از دانشگاه فردوسی مشهد داشتم ، تصویر رئیسان آن دانشگاه ، دانشجویان و سایر خدمتگزاران و دستاوردهای هر مقطع زمانی از ابتدای تاسیس تا کنون بر دیوارهای موزه ای که با همین هدف ایجاد شده بود ، خودنمایی می کرد. ممکن است در سایر مراکز آموزشی و پژوهشی نیز چنین اقدام ارزنده ای به عمل آمده باشد که بنده مطلع نیستم. در عین حال این تلاش ، اولین گام در جهت تشکیل " موزه فکر " به شمار می رود و جا دارد در هفته پژوهش در همه نشست ها مورد بحث و بررسی قرار گیرد تا در سال های آینده به پروژه قابل بازدید علاقه مندان تبدیل شود.
✅ با گرامی داشت #هفته_پژوهش و تقدیر از دانش پژوهانی که با مجاهدت علمی خود در موسسات ، مراکز و ایستگاه های تحقیقاتی به این باور رسیده اند که دانایی سرچشمه توانایی و اقتدار جامعه است ، امیدواریم توسعه علمی در سراسر ایران عزیز فراگیر شود.
#موزه_فکر
#دکتر_هادی_خانیکی
#هفته_پژوهش
( اگر می پسندید ، لطفا به اشتراک بگذارید )
یاد کردی از #شهید_عبدالحسین_بیاتی
اگرچه یاد و نام شهیدان والامقام دوران دفاع مقدس را هرگز از یاد نمی بریم ؛ اما باید به خود نهیب هم بزنیم که مبادا به روزمره شدن مبتلا گردیده و از دلاورمردانی که از جان خویش گذشتند و به ما عزت و آبرو بخشیدند ، غافل شویم. البته اعتقاد راسخ داریم که خداوند متعال پاسدار خون شهیدان است و حق آنان به شایستگی ادا می گردد. مدیر محترم سایت آخاله جناب آقای محمود نیکنامی در کانال #آخاله به یاد شهید عبدالحسین بیاتی دلنوشته ای را مرقوم فرموده اند که از قلب شان برخاسته و بر دل می نشیند. بنده با کسب اجازه از ایشان در کانال تلگرامی " دهکده جهانی " بازنشر می دهم.
ابراهیم جعفری
🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹
اکثر شهدائی که از شهرمان می شناسم مظلوم بودند شاید این تصور من از آنجائی باشد که خلق و خوی آدمیان در این 4 دهه کاملا تغییر یافته و گویا همه مردم در اوایل دهه شصت خلق و خوی شهدا را داشتند . چه شد که به اینجا رسیدیم؟ برای رسیدن به هر هدفی، هرکاری می کنیم! ترسم از این است که تا پایان عمرمان چه برسرمان خواهد آمد. قطعا این نگرانی خیلی ها خواهد بود . در زمان جنگ تحمیلی با توجه به شغلی که در یک مقطع 4 ساله داشتم با شخصیتی عجیب در چند نوبت برخورد کردم ، سواد خواندن و نوشتن درستی نداشت، صادق و صمیمی صحبت می کرد، در اولین برخوردش با افراد گویی سالهاست که آشناست،او نگهبان کارخانه در حال ساخت پنیر بلغاری در گلپایگان بود که بعدها به کارخانه پگاه تغییر نام یافت . یک شب تلویزیون نگاه می کردم بطور اتفاقی احساس کردم صدایی که می شنوم آشناست، این صدا و تصویرآن توجهم را جلب کرد، شخصیتی در حال نمایش بود که با یک تفنگ 200 نفر از بعثی های متجاوز را به اسارت درآورده بود و در حال انتقال به پشت جبهه بود، عجیب تر اینکه به جهت عدم توانائی در تیراندازی، تفنگ او خالی از فشنگ بود. پای میز تلویزیون به زمین میخکوب شدم ؛ چگونه ممکن است که "عبدالحسین" این دلاور گلپایگانی توانسته باشد با یک تفنگ خالی این همه سرباز عراقی را به اسارت گرفته باشد؟ . چه حیف شد که نتوانستم این تصویر (ویدئو) را یک بار دیگر پیدا کنم و این شهید مظلوم کشورمان را بازخوانی کنم. بله او آقای عبدالحسین بیاتی کارگر (نگهبان) ساده کارخانه پنیرگلپایگان بود که در عملیات بعدی رزمندگان ( محرم ) به درجه شهادت مفتخر شد و نامش بر روی این کارخانه نقش بست و چه زود فراموش کردیم و نامش را از سردرب آن به پایین کشیدیم و به خیال خودمان از نام های تجاری پر سود؟! استفاده کردیم.
یاد و نام این شهید مظلوم ، این دلاورنترس و شیر بیشه دلیرمردان ایران گرامی باد.
محمود نیکنامی
اگرچه یاد و نام شهیدان والامقام دوران دفاع مقدس را هرگز از یاد نمی بریم ؛ اما باید به خود نهیب هم بزنیم که مبادا به روزمره شدن مبتلا گردیده و از دلاورمردانی که از جان خویش گذشتند و به ما عزت و آبرو بخشیدند ، غافل شویم. البته اعتقاد راسخ داریم که خداوند متعال پاسدار خون شهیدان است و حق آنان به شایستگی ادا می گردد. مدیر محترم سایت آخاله جناب آقای محمود نیکنامی در کانال #آخاله به یاد شهید عبدالحسین بیاتی دلنوشته ای را مرقوم فرموده اند که از قلب شان برخاسته و بر دل می نشیند. بنده با کسب اجازه از ایشان در کانال تلگرامی " دهکده جهانی " بازنشر می دهم.
ابراهیم جعفری
🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹
اکثر شهدائی که از شهرمان می شناسم مظلوم بودند شاید این تصور من از آنجائی باشد که خلق و خوی آدمیان در این 4 دهه کاملا تغییر یافته و گویا همه مردم در اوایل دهه شصت خلق و خوی شهدا را داشتند . چه شد که به اینجا رسیدیم؟ برای رسیدن به هر هدفی، هرکاری می کنیم! ترسم از این است که تا پایان عمرمان چه برسرمان خواهد آمد. قطعا این نگرانی خیلی ها خواهد بود . در زمان جنگ تحمیلی با توجه به شغلی که در یک مقطع 4 ساله داشتم با شخصیتی عجیب در چند نوبت برخورد کردم ، سواد خواندن و نوشتن درستی نداشت، صادق و صمیمی صحبت می کرد، در اولین برخوردش با افراد گویی سالهاست که آشناست،او نگهبان کارخانه در حال ساخت پنیر بلغاری در گلپایگان بود که بعدها به کارخانه پگاه تغییر نام یافت . یک شب تلویزیون نگاه می کردم بطور اتفاقی احساس کردم صدایی که می شنوم آشناست، این صدا و تصویرآن توجهم را جلب کرد، شخصیتی در حال نمایش بود که با یک تفنگ 200 نفر از بعثی های متجاوز را به اسارت درآورده بود و در حال انتقال به پشت جبهه بود، عجیب تر اینکه به جهت عدم توانائی در تیراندازی، تفنگ او خالی از فشنگ بود. پای میز تلویزیون به زمین میخکوب شدم ؛ چگونه ممکن است که "عبدالحسین" این دلاور گلپایگانی توانسته باشد با یک تفنگ خالی این همه سرباز عراقی را به اسارت گرفته باشد؟ . چه حیف شد که نتوانستم این تصویر (ویدئو) را یک بار دیگر پیدا کنم و این شهید مظلوم کشورمان را بازخوانی کنم. بله او آقای عبدالحسین بیاتی کارگر (نگهبان) ساده کارخانه پنیرگلپایگان بود که در عملیات بعدی رزمندگان ( محرم ) به درجه شهادت مفتخر شد و نامش بر روی این کارخانه نقش بست و چه زود فراموش کردیم و نامش را از سردرب آن به پایین کشیدیم و به خیال خودمان از نام های تجاری پر سود؟! استفاده کردیم.
یاد و نام این شهید مظلوم ، این دلاورنترس و شیر بیشه دلیرمردان ایران گرامی باد.
محمود نیکنامی
🔹 چرا در ایران با یک " گذشته نوستالژیک " مواجه هستیم؟!
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
🌱امشب یلداست! آیینی تاریخی که بهانه ای می شود برای دورهمی های خانوادگی. بساط هم جور است: سماور ذغالی، چراغ گردسوز، کرسی قدیمی، شاهنامه، دیوان حافظ، و پذیرایی از جنس انار و انگور و آجیل. چند سالی است که برپایی یلدا به شمایل گذشته های نه چندان دور، به یک پدیده اجتماعی در ایران تبدیل شده و هر سال هم رونق بیشتری می یابد. با پررنگ شدن شبکه های اجتماعی هم اینک شاهد احیای هر چه بیشتر سنت های دورهمی فامیلی در قالب تصاویر و ویدئو های کوتاه هستیم. همه جا سخن از آرزوی بازگشت به گذشته ای است که درآن همه اعضای دور و نزدیک خانواده در منزل بزرگ خاندان جمع شده و شبی ماندگار و خاطره ساز را رقم می زدند. شاید بتوان گفت ما اکنون با یک نوستالژی مواجه شده ایم. اما چرا؟ هر چند که ملت ها همواره خاطره های جمعی تاریخی و دلنشینی داشته اند که از آن برای یادآوری گذشته افتخارآمیز خود بهره می برده اند ولی پررنگ شدن بیش از پیش این نوستالژی در ایران می تواند نشانی از برخی مسائل اجتماعی داشته باشد که ما امروزه با شدت بیشتری با آنها مواجه شده ایم؛ به نظر می رسد بخش مهمی از این نوستالژی در واکنش به نارسایی های موجود در ایران به دلیل انباشت بحران ها و مدرنیته بدقواره ای است که به آن دچار شده ایم. شاهد ما زیستن دروضعیتی که نه تنها بسیاری از مشکلات ناشی از توسعه برون زای قبل از انقلاب حل نشده باقی مانده، بلکه معضلات بسیار بیشتری هم بر آنها افزوده شده است. اگر در گذشته دین پناهگاهی تلقی می شد که مردم از سر استیصال می توانستند به آن پناه ببرند و آرامش یابند، امروزه به دلیل دستمالی شدن سیاسی، بخش عمده ای از این ماوای امن فروریخته و کم اثر شده است. اگر در روزگار گذشته شب نشینی ها در شکل طبیعی و متناسب با شرایط اجتماعی و خانوادگی خود انجام می گرفت، امروزه با رشد فردگرایی منفی و حاکمیت منفعت طلبی ها، شاهد احساس حسرت عمیق برای گذشته جمعی خود هستیم. آرزومندی برای روزگاری که دیگران هم برایمان مهم بودند، به یکدیگر اعتماد داشتیم، و اگر چه در ابراز محبت کاستی داشتیم ولی برق" مهم انگاشتن دیگران" همواره در دیدگان مان می درخشید. خلاصه بگویم مشکل امروز ما این است که زمان و زمانه مان دگرگون شده است ولی ما از آفرینش منظومه فکری، عملی، اخلاقی و اجرایی لازم برای نوسازی نوعی تفکر انتقادی، همبستگی اجتماعی، اخلاق مدنی و جامعه ای پویا و توانمند در حل و فصل بحران های خود بازمانده ایم. این عوامل موجبات شکل گیری و رونق بیش از پیش یک نوستالژی را برای جامعه ایران فراهم آورده اند. گذشته ای که اگر چه بی ایراد نبوده است ولی در مقایسه با امروز پر ایراد ما، می تواند دست کم برای لحظاتی کوتاه هم که شده اوضاع نابسامان کنونی را از خاطرمان محو سازد!
#یلدا
#نوستالژی
#بازنشر
@solati_mehran
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
🌱امشب یلداست! آیینی تاریخی که بهانه ای می شود برای دورهمی های خانوادگی. بساط هم جور است: سماور ذغالی، چراغ گردسوز، کرسی قدیمی، شاهنامه، دیوان حافظ، و پذیرایی از جنس انار و انگور و آجیل. چند سالی است که برپایی یلدا به شمایل گذشته های نه چندان دور، به یک پدیده اجتماعی در ایران تبدیل شده و هر سال هم رونق بیشتری می یابد. با پررنگ شدن شبکه های اجتماعی هم اینک شاهد احیای هر چه بیشتر سنت های دورهمی فامیلی در قالب تصاویر و ویدئو های کوتاه هستیم. همه جا سخن از آرزوی بازگشت به گذشته ای است که درآن همه اعضای دور و نزدیک خانواده در منزل بزرگ خاندان جمع شده و شبی ماندگار و خاطره ساز را رقم می زدند. شاید بتوان گفت ما اکنون با یک نوستالژی مواجه شده ایم. اما چرا؟ هر چند که ملت ها همواره خاطره های جمعی تاریخی و دلنشینی داشته اند که از آن برای یادآوری گذشته افتخارآمیز خود بهره می برده اند ولی پررنگ شدن بیش از پیش این نوستالژی در ایران می تواند نشانی از برخی مسائل اجتماعی داشته باشد که ما امروزه با شدت بیشتری با آنها مواجه شده ایم؛ به نظر می رسد بخش مهمی از این نوستالژی در واکنش به نارسایی های موجود در ایران به دلیل انباشت بحران ها و مدرنیته بدقواره ای است که به آن دچار شده ایم. شاهد ما زیستن دروضعیتی که نه تنها بسیاری از مشکلات ناشی از توسعه برون زای قبل از انقلاب حل نشده باقی مانده، بلکه معضلات بسیار بیشتری هم بر آنها افزوده شده است. اگر در گذشته دین پناهگاهی تلقی می شد که مردم از سر استیصال می توانستند به آن پناه ببرند و آرامش یابند، امروزه به دلیل دستمالی شدن سیاسی، بخش عمده ای از این ماوای امن فروریخته و کم اثر شده است. اگر در روزگار گذشته شب نشینی ها در شکل طبیعی و متناسب با شرایط اجتماعی و خانوادگی خود انجام می گرفت، امروزه با رشد فردگرایی منفی و حاکمیت منفعت طلبی ها، شاهد احساس حسرت عمیق برای گذشته جمعی خود هستیم. آرزومندی برای روزگاری که دیگران هم برایمان مهم بودند، به یکدیگر اعتماد داشتیم، و اگر چه در ابراز محبت کاستی داشتیم ولی برق" مهم انگاشتن دیگران" همواره در دیدگان مان می درخشید. خلاصه بگویم مشکل امروز ما این است که زمان و زمانه مان دگرگون شده است ولی ما از آفرینش منظومه فکری، عملی، اخلاقی و اجرایی لازم برای نوسازی نوعی تفکر انتقادی، همبستگی اجتماعی، اخلاق مدنی و جامعه ای پویا و توانمند در حل و فصل بحران های خود بازمانده ایم. این عوامل موجبات شکل گیری و رونق بیش از پیش یک نوستالژی را برای جامعه ایران فراهم آورده اند. گذشته ای که اگر چه بی ایراد نبوده است ولی در مقایسه با امروز پر ایراد ما، می تواند دست کم برای لحظاتی کوتاه هم که شده اوضاع نابسامان کنونی را از خاطرمان محو سازد!
#یلدا
#نوستالژی
#بازنشر
@solati_mehran
شادروان دکتر #_محمد_عبداللهی و شادروان دکتر #محمد_امین_قانعی_راد از جمله پایه گذاران #انجمن_جامعه_شناسی_ایران
@dehkade_jahan
@dehkade_jahan
میراث فکری شادروان دکتر محمد عبداللهی به قلم زنده یاد دکتر محمد امین قانعی راد
💡میراث فکری دکتر عبداللهی
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#محمد_عبداللهی
#محمد_امین_قانعی_راد
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#پلورالیسم_انسجامی
✅ سوم دی ماه سال جاری نهمین سالگرد درگذشت #دکتر_محمد_عبداللهی استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی و اولین رئیس #انجمن_جامعه_شناسی_ایران است. خبر درگذشت این استاد فرزانه ، ناباورانه و غافلگیرکننده بود ؛ زیرا در سن شصت و شش سالگی و در اوج خلاقیت فکری و کاری دعوت حق را لبیک گفت و دوستدارانش را به سوگ نشاند.
✅ آشنایی اینجانب با دکتر عبداللهی از سال تحصیلی ۶۳-۱۳۶۲ ( مقطع کارشناسی ) با حضور در کلاس درس " نظریه های جامعه شناسی " آغاز گردید و تا پایان عمر ایشان عمیق تر شد. در یکی از آخرین دیدارهایی که با یکدیگر داشتیم ، از بی میلی و عدم رغبت و انگیزه اغلب دانشجویان جدید نسبت به کلاس و درس گله مند بود و آن را برای آینده کشور مخاطره آمیز می دانست. هنوز روحیه شاد و گفتار آمیخته به طنز این عزیز سفرکرده در یادها باقی است. اگرچه دانشنامه دکتری خود را از دانشگاه میشیگان آمریکا دریافت کرده بود ؛ اما در ارتباطات با همکاران و به ویژه دانشجویان ، اصالت عشایری و بومی اش که آمیزه ای از مردانگی ، صداقت و صمیمیت بود ، آشکار می گردید. افسوس که تا کنون فرصت نیافته ام به منظور زیارت قبر او به ایلام سفر کنم ؛ اما به قول معروف : " بُعد منزل نبود در سفر روحانی " ؛ از این رو سلام خالصانه خود را به عنوان یک شاگرد کوچک نثارش می کنم.
✅ به منظور آشنایی با دیدگاه و عملکرد این چهره درخشان علمی ، فرازهایی از مقاله زنده یاد
#دکتر_محمد_امین_قانعی_راد ( دومین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران ) را با عنوان " میراث فکری استاد دکتر محمد عبداللهی را گرامی می داریم " ، بازنشر می دهم.
------------------------------------------------------------
✅ شادروان دکتر محمد عبداللهی چند روز قبل از هجرت به دیار ابدی ، مشغول تنظیم برنامه " کنفرانس ملی پژوهش اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایران " بود که روز ششم دی ماه ۱۳۹۱ برگزار گردید. او هنگام برنامه ریزی در گفت و گو با دوستان دغدغه های جامعه شناسانه خود را بیان کرد و در نظر داشت در " طرح های ملی و توسعه کشور " ، ضرورت توجه به مقوله #سرمایه_اجتماعی را به عنوان زیربنای لازم برای تاُمین همبستگی مردم و توسعه همه جانبه کشور مورد بررسی قرار دهد. کلید واژه های مطالعاتی دکتر عبداللهی را می توان همبستگی اجتماعی عام ، تلفیق گرایی ، قانون گرایی ، نهادهای مدنی ، دگر دوستی ، دموکراسی ، مشارکت ، توسعه ، گفت و گو ، عرصه عمومی ، سرمایه اجتماعی ، هویت اجتماعی و ... برشمرد. ایشان همچنین بررسی رابطه جامعه و جامعه شناسی را ضروری دانسته و بر این باور بود که راه به سوی توسعه ، تنها از مسیر پژوهش اجتماعی و فرهنگی امکان پذیر است.
✅ او در سال ۱۳۷۸ به عنوان اولین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران انتخاب شد و طی دو دوره مسئولیت در این نهاد مدنی ، یکی از درخشان ترین دوره های کنشگری خود را که با گسترش کمی و کیفی فعالیت های انجمن همراه بود ، پشت سر گذارد. دکتر عبداللهی با حضور مستمر در انجمن و پیگیری های خستگی ناپذیرش ، انجمن جامعه شناسی ایران را به یکی از موفق ترین نهادهای علمی کشور تبدیل کرد. تلاش او گسترش پیوند ، ایجاد همدلی ، ارتباط و گفت و گو بین جامعه شناسان و اهالی رشته های مختلف علوم اجتماعی صرف نظر از گرایش های فکری و سلائق شخصی و سیاسی آنان بود. در دیدگاه این استاد فقید مشکل دانشمندان اجتماعی این است که گرفتار شقاق فکری و نظری شده اند ؛ از این رو برای فائق آمدن بر آن ، ضروری است پژوهشگران رشته های تخصصی یافته های خود را در قالب مطالعات #بین_رشته_ای با یکدیگر در میان بگذارند و به نوعی #پلورالیسم_انسجامی دست یابند تا بتوانند کلیت جامعه را از زوایای گوناگون نگاه کنند. بنابراین #همبستگی بین کنشگران فردی و جمعی علوم اجتماعی را باید تقویت کرد. به نظر او فعالیت در انجمن های علمی زمینه های پل زدن بین دانشگاه ها ، رشته ها و کنشگران علوم اجتماعی را ایجاد می نماید و ... امید است دوستان و همکاران شادروان دکتر عبداللهی میراث گرانقدر او را پاس دارند و در جهت تحقق آن تلاش کنند.
✅ یاد اولین و دومین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران شادروانان دکتر محمد عبداللهی و دکتر محمد امین قانعی راد را که از افتخارات جامعه علمی کشور بودند ، گرامی داشته و به روح بلندشان درود می فرستیم.
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
#محمد_عبداللهی
#محمد_امین_قانعی_راد
#انجمن_جامعه_شناسی
#پلورالیسم_انسجامی
💡میراث فکری دکتر عبداللهی
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#محمد_عبداللهی
#محمد_امین_قانعی_راد
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#پلورالیسم_انسجامی
✅ سوم دی ماه سال جاری نهمین سالگرد درگذشت #دکتر_محمد_عبداللهی استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی و اولین رئیس #انجمن_جامعه_شناسی_ایران است. خبر درگذشت این استاد فرزانه ، ناباورانه و غافلگیرکننده بود ؛ زیرا در سن شصت و شش سالگی و در اوج خلاقیت فکری و کاری دعوت حق را لبیک گفت و دوستدارانش را به سوگ نشاند.
✅ آشنایی اینجانب با دکتر عبداللهی از سال تحصیلی ۶۳-۱۳۶۲ ( مقطع کارشناسی ) با حضور در کلاس درس " نظریه های جامعه شناسی " آغاز گردید و تا پایان عمر ایشان عمیق تر شد. در یکی از آخرین دیدارهایی که با یکدیگر داشتیم ، از بی میلی و عدم رغبت و انگیزه اغلب دانشجویان جدید نسبت به کلاس و درس گله مند بود و آن را برای آینده کشور مخاطره آمیز می دانست. هنوز روحیه شاد و گفتار آمیخته به طنز این عزیز سفرکرده در یادها باقی است. اگرچه دانشنامه دکتری خود را از دانشگاه میشیگان آمریکا دریافت کرده بود ؛ اما در ارتباطات با همکاران و به ویژه دانشجویان ، اصالت عشایری و بومی اش که آمیزه ای از مردانگی ، صداقت و صمیمیت بود ، آشکار می گردید. افسوس که تا کنون فرصت نیافته ام به منظور زیارت قبر او به ایلام سفر کنم ؛ اما به قول معروف : " بُعد منزل نبود در سفر روحانی " ؛ از این رو سلام خالصانه خود را به عنوان یک شاگرد کوچک نثارش می کنم.
✅ به منظور آشنایی با دیدگاه و عملکرد این چهره درخشان علمی ، فرازهایی از مقاله زنده یاد
#دکتر_محمد_امین_قانعی_راد ( دومین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران ) را با عنوان " میراث فکری استاد دکتر محمد عبداللهی را گرامی می داریم " ، بازنشر می دهم.
------------------------------------------------------------
✅ شادروان دکتر محمد عبداللهی چند روز قبل از هجرت به دیار ابدی ، مشغول تنظیم برنامه " کنفرانس ملی پژوهش اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایران " بود که روز ششم دی ماه ۱۳۹۱ برگزار گردید. او هنگام برنامه ریزی در گفت و گو با دوستان دغدغه های جامعه شناسانه خود را بیان کرد و در نظر داشت در " طرح های ملی و توسعه کشور " ، ضرورت توجه به مقوله #سرمایه_اجتماعی را به عنوان زیربنای لازم برای تاُمین همبستگی مردم و توسعه همه جانبه کشور مورد بررسی قرار دهد. کلید واژه های مطالعاتی دکتر عبداللهی را می توان همبستگی اجتماعی عام ، تلفیق گرایی ، قانون گرایی ، نهادهای مدنی ، دگر دوستی ، دموکراسی ، مشارکت ، توسعه ، گفت و گو ، عرصه عمومی ، سرمایه اجتماعی ، هویت اجتماعی و ... برشمرد. ایشان همچنین بررسی رابطه جامعه و جامعه شناسی را ضروری دانسته و بر این باور بود که راه به سوی توسعه ، تنها از مسیر پژوهش اجتماعی و فرهنگی امکان پذیر است.
✅ او در سال ۱۳۷۸ به عنوان اولین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران انتخاب شد و طی دو دوره مسئولیت در این نهاد مدنی ، یکی از درخشان ترین دوره های کنشگری خود را که با گسترش کمی و کیفی فعالیت های انجمن همراه بود ، پشت سر گذارد. دکتر عبداللهی با حضور مستمر در انجمن و پیگیری های خستگی ناپذیرش ، انجمن جامعه شناسی ایران را به یکی از موفق ترین نهادهای علمی کشور تبدیل کرد. تلاش او گسترش پیوند ، ایجاد همدلی ، ارتباط و گفت و گو بین جامعه شناسان و اهالی رشته های مختلف علوم اجتماعی صرف نظر از گرایش های فکری و سلائق شخصی و سیاسی آنان بود. در دیدگاه این استاد فقید مشکل دانشمندان اجتماعی این است که گرفتار شقاق فکری و نظری شده اند ؛ از این رو برای فائق آمدن بر آن ، ضروری است پژوهشگران رشته های تخصصی یافته های خود را در قالب مطالعات #بین_رشته_ای با یکدیگر در میان بگذارند و به نوعی #پلورالیسم_انسجامی دست یابند تا بتوانند کلیت جامعه را از زوایای گوناگون نگاه کنند. بنابراین #همبستگی بین کنشگران فردی و جمعی علوم اجتماعی را باید تقویت کرد. به نظر او فعالیت در انجمن های علمی زمینه های پل زدن بین دانشگاه ها ، رشته ها و کنشگران علوم اجتماعی را ایجاد می نماید و ... امید است دوستان و همکاران شادروان دکتر عبداللهی میراث گرانقدر او را پاس دارند و در جهت تحقق آن تلاش کنند.
✅ یاد اولین و دومین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران شادروانان دکتر محمد عبداللهی و دکتر محمد امین قانعی راد را که از افتخارات جامعه علمی کشور بودند ، گرامی داشته و به روح بلندشان درود می فرستیم.
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
#محمد_عبداللهی
#محمد_امین_قانعی_راد
#انجمن_جامعه_شناسی
#پلورالیسم_انسجامی
روزنامه اطلاعات ، سه شنبه ۱۰ دی ماه ۱۳۹۸
🔹 توانمندسازي افراد براي قبول مسئوليت هاي فردي و اجتماعي
✅ 22 مرداد ماه 1398 طي مراســـمي خاطره انگيز و صميمي با حضور مهندس بختيار نماينده گلپايگان و خوانســـار در مجلس شوراي اسلامي، دكتر يارمحمديان فرماندار گلپايگان و جمعي از مسئولان و نيكوكاران در موسسه خيريه حضرت فاطمه زهرا(س) از آقاي علي رضايي زاده، حائز رتبه 63 آزمون سراســـري سال تحصيلي 98 ـ 1397 دانشـــگاه ها در رشته علوم انساني تجليل شد.
✅ آنچه در اين مراسم به ذهن من رسيد، عملكرد موسسه خيريه فاطمه زهرا ( س ) است كه توسعه انساني را به مفهوم فرآيند گسترش حيطه انتخاب افراد جامعه و بهبود رفاه آنان با شاخص هاي زندگي طولاني و سالم، دسترسي به دانش و معرفت و سطح زندگي مناســـب، سرلوحه اقدام هاي خود قرار داده است به گونه اي كه با خلق چنين محيطي انسان ها بتوانند از زندگي طولاني، خلاق و سالم لذت ببرند. حضور در اين مراسم انگيزه اي شد تا با مراجعه به كانال تلگرامي «پويش فكري توسعه» كه متعلق به دكتر محســـن رناني است، به سخنان انديشمنداني كه در ميزگرد علمي توسعه از ديدگاه" آمارتياســـن " گفت گو و تبادل نظر كردند، به دقت گوش فرا دهم.
✅ آمارتياسن دانشمند هندي الاصل كه فارغ التحصيل دانشگاه كمبريج، استاد فلسفه و اقتصاد دانشگاه هاروارد و برنده جايزه نوبل اقتصاد در سال 1998 ميلادي اســـت، در اثر معروف خـــود به نام « توسعه به مثابه آزادي» و ساير تاليفات بر ارتقاي قابليت ها و بهبود استحقاق ها» تاكيد مي ورزد و براي دســـتيابي به اين مقصود راهكار «توانمند ســـازي» را به انسانها معرفي ميكند ؛ زيـــرا افراد توانمند در پذيرش مسئوليت هاي فردي و اجتماعي، از اعتمـــاد به نفس و خوداتكايي بهره مند خواهند شد. بديهي است كه در اين مسير تكيه بر «هوش هيجاني» به جاي «هوش ذاتي» با مضمون «مديريت بر هيجانهاي فردي» كه مستلزم « اميدواري مداوم»، «پشتكار در پيگيري اهداف» و «مثبت نگري» اســـت وبه اختصار EQ ناميده مي شود، ضروت دارد.
✅ موسسه خيريه حضرت فاطمه زهرا س از ســـال 1381 تا كنون با بســـيج نيكوكاران در ســـطح روســـتاها و شهر گلپايـــگان و هدايت كمك هاي مالي آنان ، در راه توانمند ســـازي فرزندان اين مرز و بوم در نواحي غرب استان اصفهان كه از مواهب و امكانات طبيعي و اوليه زندگي برخوردار نبوده اند و دچار محروميتهايي شـــدهاند، گام برداشته و با شكوفا ساختن استعدادهاي آنان، به توسعه انساني جامه عمل پوشـــانده است، به گونه اي كه هم اكنون شمار قابل توجهي از آنان در حال تحصيل در مراكز آموزش عالي هستند و عده اي نيز با كسب مهارت هاي لازم، وارد بازار كار شدهاند كه موفقيت آقاي رضايي زاده نماد برجسته آن است.
دكتر ابراهيم جعفري ـ مدرس علوم ارتباطات دانشگاه
🔹 توانمندسازي افراد براي قبول مسئوليت هاي فردي و اجتماعي
✅ 22 مرداد ماه 1398 طي مراســـمي خاطره انگيز و صميمي با حضور مهندس بختيار نماينده گلپايگان و خوانســـار در مجلس شوراي اسلامي، دكتر يارمحمديان فرماندار گلپايگان و جمعي از مسئولان و نيكوكاران در موسسه خيريه حضرت فاطمه زهرا(س) از آقاي علي رضايي زاده، حائز رتبه 63 آزمون سراســـري سال تحصيلي 98 ـ 1397 دانشـــگاه ها در رشته علوم انساني تجليل شد.
✅ آنچه در اين مراسم به ذهن من رسيد، عملكرد موسسه خيريه فاطمه زهرا ( س ) است كه توسعه انساني را به مفهوم فرآيند گسترش حيطه انتخاب افراد جامعه و بهبود رفاه آنان با شاخص هاي زندگي طولاني و سالم، دسترسي به دانش و معرفت و سطح زندگي مناســـب، سرلوحه اقدام هاي خود قرار داده است به گونه اي كه با خلق چنين محيطي انسان ها بتوانند از زندگي طولاني، خلاق و سالم لذت ببرند. حضور در اين مراسم انگيزه اي شد تا با مراجعه به كانال تلگرامي «پويش فكري توسعه» كه متعلق به دكتر محســـن رناني است، به سخنان انديشمنداني كه در ميزگرد علمي توسعه از ديدگاه" آمارتياســـن " گفت گو و تبادل نظر كردند، به دقت گوش فرا دهم.
✅ آمارتياسن دانشمند هندي الاصل كه فارغ التحصيل دانشگاه كمبريج، استاد فلسفه و اقتصاد دانشگاه هاروارد و برنده جايزه نوبل اقتصاد در سال 1998 ميلادي اســـت، در اثر معروف خـــود به نام « توسعه به مثابه آزادي» و ساير تاليفات بر ارتقاي قابليت ها و بهبود استحقاق ها» تاكيد مي ورزد و براي دســـتيابي به اين مقصود راهكار «توانمند ســـازي» را به انسانها معرفي ميكند ؛ زيـــرا افراد توانمند در پذيرش مسئوليت هاي فردي و اجتماعي، از اعتمـــاد به نفس و خوداتكايي بهره مند خواهند شد. بديهي است كه در اين مسير تكيه بر «هوش هيجاني» به جاي «هوش ذاتي» با مضمون «مديريت بر هيجانهاي فردي» كه مستلزم « اميدواري مداوم»، «پشتكار در پيگيري اهداف» و «مثبت نگري» اســـت وبه اختصار EQ ناميده مي شود، ضروت دارد.
✅ موسسه خيريه حضرت فاطمه زهرا س از ســـال 1381 تا كنون با بســـيج نيكوكاران در ســـطح روســـتاها و شهر گلپايـــگان و هدايت كمك هاي مالي آنان ، در راه توانمند ســـازي فرزندان اين مرز و بوم در نواحي غرب استان اصفهان كه از مواهب و امكانات طبيعي و اوليه زندگي برخوردار نبوده اند و دچار محروميتهايي شـــدهاند، گام برداشته و با شكوفا ساختن استعدادهاي آنان، به توسعه انساني جامه عمل پوشـــانده است، به گونه اي كه هم اكنون شمار قابل توجهي از آنان در حال تحصيل در مراكز آموزش عالي هستند و عده اي نيز با كسب مهارت هاي لازم، وارد بازار كار شدهاند كه موفقيت آقاي رضايي زاده نماد برجسته آن است.
دكتر ابراهيم جعفري ـ مدرس علوم ارتباطات دانشگاه
کرسی نمادی از مدرنیته بومی ایران
💡کرسی در تاریخ ایران
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#کرسی
#حوزه_عمومی
#مدرنیته_بومی
#یورگن_هابرماس
✅ مقاله ای خواندنی با عنوان " کرسی در تاریخ ایران " از دکتر سولماز قلی زاده مدرس دانشگاه و تاریخ پژوه در روزنامه ایران دوشنبه ۹ دی ماه ۱۳۹۸ به چاپ رسیده که زمینه ها و خاستگاه به وجود آمدن کرسی را با توجه به اکوسیستم و زیست بوم کشور ما مورد کند وکاو قرار داده و کارکردهای آن را نیز به زیبایی تشریح نموده است. در ادامه با گزینش بخش هایی از این مقاله ، برداشت خود را از منظری ارتباطی مطرح خواهم نمود.
✅ کرسی قدمتی به اندازه پیدایش نخستین سازه ها و نشیمن گاه ها در ایران دارد؛ چرا که بعد از کشف آتش ، خانه سازی و ساخت و بافت وسایل اولیه زندگی ، این روش برای قشر متوسط و کم درآمد جامعه به صرفه بوده است.
✅ در میان مردم ایران نشستن دور کرسی فقط برای گرم شدن نبود ؛ بلکه اعضای خانواده از کوچک تا بزرگ، دوست و غریبه را دور هم جمع می کرد و مهرورزی و پیوندهای خانوادگی را تقویت می نمود. این تاثیر تا جایی بود که نشستن دور کرسی آدابی داشت ؛ به گونه ای که بزرگ تر ها در دورترین فاصله از درب اتاق و به معنایی در بالای اتاق و کودکان جایی پایین تر از اتاق می نشستند.
✅ با ورود هنر عکاسی در دوران قاجار ، تصاویری از ایرانیان آن دوره در کنار کرسی به جا مانده که حکایت از حضور ریشه دار این وسیله گرمابخش دارد. در عکس های
#آنتوان_سوروگین پرکارترین عکاس دوران قاجار و #پدر_عکاسی_اجتماعی ایران ، عکسی از دو زن ایرانی نشسته زیر کرسی در زمان قاجار وجود دارد که از پیوند عمیق این وسیله با جامعه حکایت می کند.
✅ کرسی در روزگار کنونی علاوه بر گرمابخشی برای سلامتی ، فواید زیادی دارد که از آن جمله می توان به رفع کم خونی ، پاکسازی بدن ، تقویت حافظه ، درمان آرتروز و کاهش قند خون اشاره کرد ؛ زیرا پاها در زیر آن آرام آرام گرم می شوند و در این حالت مغز استخوان که کارش خون سازی است ، شروع به فعالیت می کند. زیر کرسی عروق گشادتر شده ، به مغز سریع تر خون می رسد ، همین طور گرمای پاها در بهبود درد زانو ، کمر درد و آرتروز نقش دارد. بنابراین بهتر است از طرف محافل علمی برای ترویج و نوسازی آن تلاش شود.
✅ یادش بخیر! روزها و به ویژه شب های زمستانی سال های دور را که وقتی در ساعات اولیه شب در میان برف و یخبندان و سوز و سرمای ناشی از آن ، درب حیاط منزل توسط درکوب به صدا درمی آمد و بچه های کوچک خانه دوان دوان به سمت آن می رفتند و پس از مشاهده اقوام که معمولا یک چراغ دستی ( انگلیسی ) و یک چوب دستی برای دفاع در صورت حمله حیوان های وحشی و ... همراه داشتند ، برق نشاط در سیمای شان جهیدن می گرفت و ... پس از ورود به اتاق و استقبال از سوی بزرگان خانه دور کرسی می نشستند و خود را گرم می کردند. کرسی محل آرامش و صمیمیت بود. صحبت ها در کنار چای و تنقلات و میوه آغاز می شد ؛ گل می گفتند و گل می شنیدند و در اغلب این ساعت های خوش ، صدای دلنشین رادیو با گل های جاویدان ، اخبار شبانگاهی ، داستان های شب و ... به این دورهمی های ساده و بی آلایش صفای مضاعف می داد. خاطره مطالعه جمعی و حل مسائل ریاضی ، فیزیک و ... در زیر کرسی را با دوستان در ایام تحصیل دبیرستان هرگز فراموش نمی کنم که از کرسی به منزله میز تحریر نیز بهره می گرفتیم.
✅ می توان گفت کرسی از منظر ارتباطات اجتماعی یک #حوزه_عمومی بود که هر کسی را به سخن گفتن وامی داشت و آرامشی دلپذیر ایجاد می کرد. متاسفانه با تغییر #سبک_زندگی اگر چه آسایش به مراتب بیشتر شد ؛ اما تا حد زیادی #آرامش از میان مردم رخت بربست . بی جهت نیست که #پست_مدرن ها پس از سر خوردگی های فراوان از دستاوردهای مدرنیته خطاب به مدرن ها می گویند : " از طلا گشتن پشیمان گشته ایم ، مرحمت فرموده ما را مس کنید " ؛ یعنی این که از این همه رفاه که تنها آسایش را به همراه داشته و دلخوشی و شادی درون را از ما گرفته ، به ستوه آمده ایم. اما کاش رهنمود #یورگن_هابرماس " اندیشمند شهیرآلمانی را جامه عمل بپوشانیم و دوباره در جهت احیاء عرصه های عمومی که تضمینی برای اجرای پروژه کامل #مدرنیته است ، گام برداریم. فراموش نکنیم که بازگشت به گذشته امکان پذیر نیست ؛ اما می توان با نوسازی آیین ها و رسم های زیبای گذشته که ارمغان آن #همدلی و پیوند مستحکم قلب هاست ، #میراث_معنوی خود را پاس داریم. با توجه به مطالب بالا می توان از کرسی به عنوان #مدرنیته_بومی یاد کرد.
علاقه مندان را به مطالعه مقاله یادشده دعوت
می کنم.
#کرسی
#حوزه_عمومی
#مدرنیته_بومی
#یورگن_هابرماس
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )
💡کرسی در تاریخ ایران
✏ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#کرسی
#حوزه_عمومی
#مدرنیته_بومی
#یورگن_هابرماس
✅ مقاله ای خواندنی با عنوان " کرسی در تاریخ ایران " از دکتر سولماز قلی زاده مدرس دانشگاه و تاریخ پژوه در روزنامه ایران دوشنبه ۹ دی ماه ۱۳۹۸ به چاپ رسیده که زمینه ها و خاستگاه به وجود آمدن کرسی را با توجه به اکوسیستم و زیست بوم کشور ما مورد کند وکاو قرار داده و کارکردهای آن را نیز به زیبایی تشریح نموده است. در ادامه با گزینش بخش هایی از این مقاله ، برداشت خود را از منظری ارتباطی مطرح خواهم نمود.
✅ کرسی قدمتی به اندازه پیدایش نخستین سازه ها و نشیمن گاه ها در ایران دارد؛ چرا که بعد از کشف آتش ، خانه سازی و ساخت و بافت وسایل اولیه زندگی ، این روش برای قشر متوسط و کم درآمد جامعه به صرفه بوده است.
✅ در میان مردم ایران نشستن دور کرسی فقط برای گرم شدن نبود ؛ بلکه اعضای خانواده از کوچک تا بزرگ، دوست و غریبه را دور هم جمع می کرد و مهرورزی و پیوندهای خانوادگی را تقویت می نمود. این تاثیر تا جایی بود که نشستن دور کرسی آدابی داشت ؛ به گونه ای که بزرگ تر ها در دورترین فاصله از درب اتاق و به معنایی در بالای اتاق و کودکان جایی پایین تر از اتاق می نشستند.
✅ با ورود هنر عکاسی در دوران قاجار ، تصاویری از ایرانیان آن دوره در کنار کرسی به جا مانده که حکایت از حضور ریشه دار این وسیله گرمابخش دارد. در عکس های
#آنتوان_سوروگین پرکارترین عکاس دوران قاجار و #پدر_عکاسی_اجتماعی ایران ، عکسی از دو زن ایرانی نشسته زیر کرسی در زمان قاجار وجود دارد که از پیوند عمیق این وسیله با جامعه حکایت می کند.
✅ کرسی در روزگار کنونی علاوه بر گرمابخشی برای سلامتی ، فواید زیادی دارد که از آن جمله می توان به رفع کم خونی ، پاکسازی بدن ، تقویت حافظه ، درمان آرتروز و کاهش قند خون اشاره کرد ؛ زیرا پاها در زیر آن آرام آرام گرم می شوند و در این حالت مغز استخوان که کارش خون سازی است ، شروع به فعالیت می کند. زیر کرسی عروق گشادتر شده ، به مغز سریع تر خون می رسد ، همین طور گرمای پاها در بهبود درد زانو ، کمر درد و آرتروز نقش دارد. بنابراین بهتر است از طرف محافل علمی برای ترویج و نوسازی آن تلاش شود.
✅ یادش بخیر! روزها و به ویژه شب های زمستانی سال های دور را که وقتی در ساعات اولیه شب در میان برف و یخبندان و سوز و سرمای ناشی از آن ، درب حیاط منزل توسط درکوب به صدا درمی آمد و بچه های کوچک خانه دوان دوان به سمت آن می رفتند و پس از مشاهده اقوام که معمولا یک چراغ دستی ( انگلیسی ) و یک چوب دستی برای دفاع در صورت حمله حیوان های وحشی و ... همراه داشتند ، برق نشاط در سیمای شان جهیدن می گرفت و ... پس از ورود به اتاق و استقبال از سوی بزرگان خانه دور کرسی می نشستند و خود را گرم می کردند. کرسی محل آرامش و صمیمیت بود. صحبت ها در کنار چای و تنقلات و میوه آغاز می شد ؛ گل می گفتند و گل می شنیدند و در اغلب این ساعت های خوش ، صدای دلنشین رادیو با گل های جاویدان ، اخبار شبانگاهی ، داستان های شب و ... به این دورهمی های ساده و بی آلایش صفای مضاعف می داد. خاطره مطالعه جمعی و حل مسائل ریاضی ، فیزیک و ... در زیر کرسی را با دوستان در ایام تحصیل دبیرستان هرگز فراموش نمی کنم که از کرسی به منزله میز تحریر نیز بهره می گرفتیم.
✅ می توان گفت کرسی از منظر ارتباطات اجتماعی یک #حوزه_عمومی بود که هر کسی را به سخن گفتن وامی داشت و آرامشی دلپذیر ایجاد می کرد. متاسفانه با تغییر #سبک_زندگی اگر چه آسایش به مراتب بیشتر شد ؛ اما تا حد زیادی #آرامش از میان مردم رخت بربست . بی جهت نیست که #پست_مدرن ها پس از سر خوردگی های فراوان از دستاوردهای مدرنیته خطاب به مدرن ها می گویند : " از طلا گشتن پشیمان گشته ایم ، مرحمت فرموده ما را مس کنید " ؛ یعنی این که از این همه رفاه که تنها آسایش را به همراه داشته و دلخوشی و شادی درون را از ما گرفته ، به ستوه آمده ایم. اما کاش رهنمود #یورگن_هابرماس " اندیشمند شهیرآلمانی را جامه عمل بپوشانیم و دوباره در جهت احیاء عرصه های عمومی که تضمینی برای اجرای پروژه کامل #مدرنیته است ، گام برداریم. فراموش نکنیم که بازگشت به گذشته امکان پذیر نیست ؛ اما می توان با نوسازی آیین ها و رسم های زیبای گذشته که ارمغان آن #همدلی و پیوند مستحکم قلب هاست ، #میراث_معنوی خود را پاس داریم. با توجه به مطالب بالا می توان از کرسی به عنوان #مدرنیته_بومی یاد کرد.
علاقه مندان را به مطالعه مقاله یادشده دعوت
می کنم.
#کرسی
#حوزه_عمومی
#مدرنیته_بومی
#یورگن_هابرماس
( اگر می پسندید ، لطفاً به اشتراک بگذارید )