آن‌چه نابخشودني است

محمد فاضلي

✅ معلوم شد هواپيماي اوکرايني هدف موشک خودي قرار گرفته است.

✅ اشتباه و اتفاق بخشي از ذات نظامي‌گري، فناوري و حتي صنعت هوايي است.

✅ اما دروغگويي و اصرار بر پنهان‌کاري، با ذات اطلاع‌رساني و روراستي با ملت در تضاد است.

✅ سه روز پنهانکاري خطرناک است.

✅ وحشتناک، پاسخ اين سؤال است: «سيستم‌هايي که تا به اين حد پنهانکار و غيرشفاف هستند، چه چيزهاي ديگري را پنهان مي‌کنند يا قادرند پنهان کنند؟»

✅ هولناک، پنهان نگه داشتن واقعيت از دولت است که اگر پنهان نشده بود رئيس سازمان هواپيمايي و سخنگوي دولت با آن اصرار از نفي سناريوي اصابت موشک نمي‌گفتند.

✅ دروغگويي و پنهانکاري سيستماتيک نابخشودني است.

✅ نمي‌دانم بر داغ بر دل مانده قربانيان پرواز بگريم يا بر اين سطح از نابخردي، بي‌اخلاقي يا ناکارآمدي که بر سر ميليون‌ها ايراني آوار مي‌شود.

@fazeli_mohammad

🔻یک پرسش تلخ و بدون جواب!🔻

✍ یک پرسش تلخ و بدون جواب آن است که چرا شورای عالی امنیت ملی کشور به این تدبیر رسید که باید طرف عراقی را پیش از حمله به پایگاه‌های آمریکا در خاک آن کشور مطلع کند، اما درنیافت که باید سازمان هواپیمایی کشوری را هم مجاب کند تا بلافاصله پس از حمله، تمامی پروازهای خویش را دستکم برای ۲۴ساعت به تاخیر اندازد؟!

#سقوط_مرگبار
#پنهانکاری_شرم‌آور

🇮🇷: @darvishnameh

🖤با یکصد و هفتاد و شش نهال بلوط، بذر مهر، صلح و امید بکاریم تا عشق، اتحاد و ژینایی را برای ایران‌بانو بیمه کنیم🖤

🇮🇷: @darvishnameh

✍ الگِن جایی در سرشاخه‌های مارون در قلب زاگرس، آبادبومی است با مردمانی ساده، بی‌ادعا و درویش که عاشقانه سرود امید و رویش را سرداده‌اند و بدون آنکه منتظرِ هیچ قهرمانی با اسب سفید شوند، آستین همت بالا زده تا زخم‌های زاگرس را در حد بضاعت خویش التیام بخشند. آنها تا این لحظه یکی از بزرگ‌ترین مناطق حفاظت‌شده‌ی مردمی ایران به وسعت هزارهکتار را به ثبت رسانده‌اند تا به همه‌ی افرادی که دل‌نگرانِ اُفتِ ژینایی این خاکِ اساطیری هستند، بگویند: به جای نفرین کردن، به جای دشنام‌فرستادن، به جای انتقام‌گرفتن و به جای تسلیم‌شدن، می‌توان حرکت کرد و خانه‌ی پدری، سرزمین مادری و ایران‌بانو را در قلمرویی که توانش را داریم، از نو ساخت ...

🔹️ اینک همه‌ی ایران در اندوه و ماتم عروجی باورنکردنی و به شدت تلخ عزادار است؛ تلخی بهت‌آوری که کتمان سه‌روزه رهبران کشور، زهرِ آن را جانکاه‌تر کرده است. این حقِ ماست که از این همه بی‌مبالاتی، تناقض و دروغگویی خشمگین باشیم؛ اما به عنوان یک کنشگرِ طبیعت ایران که عمرش را در پای روشنگری برای تاب‌آوری دوباره‌اش مصروف کرده، ترجیح می‌دهم فارغ از ملیت، جنسیت، طبقه اجتماعی، مذهب و تحصیلاتِ آنهایی که در آن پروازِ سرخ جسم‌شان به ناحق متلاشی شد، از آن مصیبت فرصتی برای رویش دوباره، همدلی و پایان دادن به نفرت‌افکنی آفریده و روحِ آنها را در بالادستِ خوزستان عزیز، در زاگرس مهربان زنده و سبز نگه‌دارم. چنین است که همراه با شراره، سعید، شقایق، بنیامین و همه‌ی اهالی عزیز الگِن و حامیان مهربانش در جای جای ایران و جهان، پرچم امید را همچنان در اهتزاز نگه داشته و با نام و مشخصات کامل درگذشتگان، برای آن یکصد و هفتاد و شش عزیزِ سفرکرده، منزلگاهی سبز در سرشاخه‌های مارون بنا خواهیم کرد؛ منزلگاهی که همه می‌توانند با مراجعه به صفحه #سعید_انصاریان در داخل کشور و صفحه #شراره_شرفه در خارج از کشور در برپایی‌اش مشارکت کنند و ما را از نقطه نظرات خویش آگاه سازند. دوست دارم روزی را ببینم که خانواده خلبان و خدمه‌ی بوئینگ اوکراینی به همراه دیگر بازماندگان به الگِن آمده‌اند تا در جشن کاشت آخرین بلوط شرکت کرده و جهانیان با چشمان خود معجزه‌ی الگن را درک کنند که چگونه یک جوان با باور، عشق و خردمندی دومیلیون بلوط به مجموعه‌ی بلوط‌های زاگرس در طول بیست‌سال افزود و قلب این رویشگاه - با ۱۷۶ نهال بیست‌ساله - در سیاهی جنگل به سوی نور همچنان فریاد می‌کشد. خلاصه اینکه می‌خواهیم به قول روانشاد #توران_میرهادی عزیز: غمِ بزرگ را به کار بزرگ بدل سازیم.

#معجزه_الگن
#سقوط_تلخ
#هواپیمای_اوکراینی

https://instagram.com/p/B7MU15Hlz4Q/?igshid=zcgw3a75eem4

درود بر شما هموطنان جان
با تکیه بر رسالت و اهداف انسانی و خیرخواهانه #انجمن_نیک_ورزی_ایرانگرد به اطلاع می رسانیم در نظر است تا کمک های نقدی شما همیاران گرامی را به دست هموطنان شریفِ سیل زده در استان سیستان و بلوچستان برسانیم. .
▪️این مبالغ جهت تهیه اقلام مورد نیاز و ضروری از مراکز خرید و فروشگاه های خود استان، هزینه خواهد شد.
.
🔸️شماره حساب:
۳۵۹۸۰۰۰۱۴۱۱۷۱۰۲۱
🔸️شماره کارت:
۵۰۲۲۲۹۱۰۸۸۶۶۴۵۲۷
به نام جواد قارایی- بانک پاسارگارد
.
▪️شماره حساب جهت همیاری هموطنان خارج از کشور 👇 .

Bank name: Commonwealth Bank of Australia
* CommBank’s BIC/SWIFT Code: CTBAAU2S
Bank address:
Westfield Eastgardens
Shop 177, Westfield Eastgardens
Bunnerong Rd
Pagewood, NSW 2035
Account Name: MIKE BAHARI
BSB : 062-439
Account number: 10561161
.
لطفاً منتشر نمایید 🙏🌱
سرفراز ایران و ایرانی
.
🔸️ @irangard_charity_foundation
🌐 www.irangardgroup.com
🔸@javadgharaei
#ایران #ایرانگرد #انجمن_نیک_ورزی_ایرانگرد
#من_با_ایرانگردم
#سیل #سیستان_و_بلوچستان

🔻اگر گاندوها را دیدیم چه کنیم؟🔻

✍ شرایط بلوچستان بسیار حساس است، گاندوها یا همان تمساح‌های پوزه‌کوتاه ایرانی که به نگهبانان آب مشهورند، اینک خود نیاز به تیمار و کمک دارند تا دوباره به زیستگاه اصلی‌شان در باهوکلات بازگردانده شوند. لطفاً در صورت مشاهده ایشان در حین عملیات امدادی، به جای دستپاچگی و یا اقدامی فیزیکی و حذفی، مراتب را سریعاً از طریق شماره تلفن ۱۵۴۰ به اداره کل محیط‌زیست استان سیستان و بلوچستان اطلاع دهید تا محیط‌بانان به سرعت در منطقه حاضر و عملیات زنده‌گیری گاندوها را انجام دهند.

🇮🇷: @darvishnameh

🔻 پویش "نوچرخه" 🔻
اهدای 176 + 365 دوچرخه عیدی به 541 نفر از آینده‌سازان ایران
🔹 عزیزان، یک مثل معروف اسپانیایی می‌گوید که «امید آخرین چیزی است که می‌میرد». ما جامعه‌ای هستیم که در طول تاریخ خود همیشه با سختی‌ها مواجه بوده‌ایم. علیرغم همه مشکلاتی که داشته ایم، نشان داده‌ایم که در بدترین شرایط هم حاضر نیستیم همدیگر را رها کنیم. نوروز زمانی است که با دید و بازدید و دادن هدیه به کودکان به آنها شادی می‌بخشیم.
🔹 ما در نظر داریم برای نوروز نود و نه به "پانصد و چهل و یک نفر" کودک و نوجوان در حداقل هشت روستای محروم در استان‌های سیستان و بلوچستان (زیستگاه گاندو و مناطق سیل زده)، هرمزگان، کهکیلویه، فارس، لرستان (مناطق سیل زده)، کرمانشاهان (مناطق زلزله زده) و کردستان و یک بنیاد خیریه در استان مرکزی که معلولان ذهنی را آموزش می‌دهند، دوچرخه عیدی بدهیم؛ با این کار هم فرهنگ دوچرخه‌سواری ترویج خواهد شد و هم دل‌های گروهی از کودکان کم‌توان یا محروم شاد می‌شود. علیرغم آنکه در ابتدا بنا داشتیم سیصد و شصت و پنج دوچرخه تهیه کنیم، حادثه دلخراش هواپیما باعث شد که برای زنده نگهداشتن یاد این عزیزان یکصد و هفتاد و شش دوچرخه را هم اضافه کنیم تا بدین طریق با شاد کردن کودکان یاد این گل‌های پرپر شده را برای همیشه پاس داریم و روحشان را شاد کنیم.
🔹 این دوچرخه‌ها ساخت ایران (پرشین بایک) است و قیمت هر کدام یک میلیون تومان برای دوچرخه و دو میلیون تومان سه چرخه مخصوص معلولین برآورد شده است. با احتساب هزینه ارسال، سر جمع پانصد و هفتاد میلیون تومان نیاز است. شما دوست گرامی را به مشارکت در این پویش دعوت می‌کنیم. لطفاً با واریز هر مبلغی که مایل هستید، به کارت یا حساب زیر، به تحقق این پویش یاری رسانید.
🔸 ویژگی دریافت‌کنندگان دوچرخه داشتن یکی از شرایط زیر است:
۱. به دوچرخه‌سواری علاقه‌مند باشند، ۲. شاگرد ممتاز مدرسه باشند و یا دارای ویژگی خاص علمی، اجتماعی و خانوادگی باشند، ۳. دوچرخه‌هایشان به سرقت رفته باشد و یا در اثر سیل یا زلزله از بین رفته باشد، ۴. پشتوانه مالی درخوری نداشته باشند.
شماره‌ی شبا: IR350180000000004753916402
شماره‌ی حساب: 4753916402 به نام کما خوشرو (سازنده دوچرخه)
شماره کارت: 3696-5430-8311-5859 نزد بانک تجارت
✳️ نظارت هزینه‌ها و سیاستگزاری به عهده تیمی متشکل از حسین آخانی، محمد درویش، نصرت صفائیان و عباس محمدی است. لطفا نظرات و پیشنهادات خود را از طریق اینستاگرام محمد درویش و حسین آخانی بفرستید. از شرکت‌هایی که در این امر خیر با پنج میلیون تومان به بالا همراهی کنند، در استوری اینستاگرام تشکر می‌شود.
https://t.iss.one/environ_concerns

🔻آیا فاجعه استرالیا، جهانیان را متوجه خطر تغییرات اقلیمی می‌کند؟🔻

بخش نخست از یادداشتم در ستون #قلم_سبز روزنامه شرق
۲۴ دیماه ۱۳۹۸

🇮🇷: @darvishnameh

✍ هرچند استرالیا به گرمای سخت و طولانی عادت دارد، اما اینبار ماجرا فرق می‌کند. در واقع آنچه استرالیا - به ویژه نیوساوت ولز و ویکتوریا- از چند ماه پیش تاکنون تجربه می‌کند، بُعد جدیدی هم از نظر وسعت آتش‌سوزی - بیش از ۶میلیون هکتار - و هم تعداد مناطق مسکونی آسیب‌دیده دارد. پایگاه‌های هواشناسی دمای ۴۰ تا حتی ۵۰ درجه را گزارش داده‌ و تا ماه فوریه انتظار بارندگی چندانی نمی‌رود. بنا به گزارش هواشناسی سال ۲۰۱۹ خشکترین و گرمترین سال از زمان ثبت جریانات آب و هوایی بوده. دمای هوا در سراسر استرالیا ۱.۵ درجه بالاتر از حد میانگین بوده. علاوه بر این فصل آتش‌سوزی در سال ۲۰۱۹ زودتر و با شدت بیشتری آغاز شد. خشکسالی متداوم به همراه باد- همه شرایط را به آنجا رسانده که بخش بزرگی از ۲۰۰ منبع آتش‌سوزی که در حال حاضر در امتداد ساحل شرقی شعله‌ور هستند، آن اندازه هیولاوارند که نمی‌توان آنها را خاموش کرد. دولت استرالیا تخمین می‌زند که شعله‌های آتش هنوز برای ماه‌ها به اندازه کافی طعمه در اختیار دارند. بسیاری از مردم در استرالیا- سرزمینی که سیاستمداران برجسته‌اش تغییر اقلیم را با تمسخر اختراعِ هیپسترهای شهرنشین، دوستداران درخت و محافظان پرندگان می‌دانند- اکنون برای نخستین بار آشکارا خط‌مشی دولت را زیر سوال می‌برند. آیا خشکسالی‌ها، موج‌های گرمایی و توفان‌ها در استرالیا می‌توانند به‌راستی، همانطور که پژوهشگران اقلیمی پیش‌بینی می‌کنند-به مرور زمان شدیدتر شوند؟ آیا واقعیت دارد که عواقب تغییر سریع اقلیم در نتیجه فعالیت‌های انسانی مدتهاست که قابل لمس هستند- آنهم در جنگل‌های اکالیپتوس جلوی خانه؟ دِیل دومینی هاوز، پژوهشگر در زمینه فاجعه و آتش‌سوزی از دانشگاه سیدنی در مصاحبه‌ای با رسانه «تسایت» می‌گوید: «استرالیا در برابر یک نقطه عطف قرار گرفته. آنچه ما اکنون مشاهده می‌کنیم، با شرایط عادی هیچگونه ارتباطی ندارد. این پیش‌درآمدی‌ است برای آنچه استرالیا در آینده انتظارش را می‌کشد.» مشاهدات دومینی هاوز در طول سالها نشان می‌دهد که فصل آتش‌سوزی جنگل‌ها در استرالیا دیگر طبق هیچ الگوی خاصی رخ نمی‌دهند. آنها زودتر از حد معمول آغاز و مدت طولانی‌تری ادامه دارند. حتی جنگلهای بارانی که تا بحال جرقه‌ای هم ندیده بودند، به دامان آتش افتاده‌اند. دومینی هاوز اضافه می‌کند که تغییر گسترده اقلیم در جهان در ایجاد این جهنم نقش مهمی برعهده دارد. البته عوامل دیگری مانند رشد شدید جمعیت در استرالیا و یک برنامه نسبتا افسارگسیخته ساخت و ساز تأثیر مهمی در این شرایط دارند. اما خشکسالی بی‌سابقه، سرزمین را آنچنان خشک کرده که در سطح گسترده‌ای آتش گرفته می‌شود. نه تنها خشکسالی در سال ۲۰۱۹ بسیار غیرمعمول بود، بلکه این خشکی با پدیده ال‌نینیو مصادف نبود. بجای آن یک الگوی جریان اقیانوسی بین آفریقا و اندونزی- دو قطبی اقیانوس هند- بر آب و هوا در مناطق آتش‌سوزی استرالیا حکمفرماست. این جریان آب گرم دریا را از سواحل غربی استرالیا می‌مکد و موجب می‌شود تا ابرهای کمتری روی توده خاکی شکل بگیرند. در هر حال آینده اقلیم استرالیا به‌شدت تحت تأثیر دریا خواهد بود. بنا به جدیدترین گزارش‌ها دمای آب در اقیانوس‌های پیرامون قاره در طول ۱۱۰ سال گذشته به‌طور میانگین یک درجه بالاتر رفته، به همین نسبت نیز دمای هوا. حتی این تغییرات دما که اندک به‌نظر می‌رسند قادرند تا فجایع طبیعی را در آینده شدیدتر کنند، سطح آب دریا هم اکنون در حد محسوسی بالا آمده، موج‌های گرمایی بیشتر شده‌اند. به گفته هواشناسان از باران در مناطق جنوبی استرالیا در آینده اغلب خبری نخواهد بود و به‌جای آن در شمال با شدت فراوان خواهد بارید. نمایندگان مهمترین مرکز پژوهشی استرالیا CSIRO همین چند ماه پیش نوشتند که «بسیاری از شهرهای ساحلی استرالیا می‌توانند از حالا خود را برای تجربه آنچه که پیشتر سیل صد ساله به‌شمار می‌آمد، از نیمه این قرن به بعد حداقل سالی یکبار آماده کنند.» در سال ۲۰۱۵ برجسته‌ترین پژوهشگران اقلیمی استرالیا هشدار داده بودند که این سرزمین تا سال ۲۰۹۰- با ۵٫۱ درجه سانتیگراد افزایش دما- از دیگر مناطق دنیا بسیار گرمتر خواهد شد، اگر که دولت برآیند گازهای گلخانه‌ای خود را بهبود نبخشد. آنها افزوده بودند افزایش گرما در استرالیا به احتمال زیاد به‌دلیل تغییر اقلیم در نتیجه فعالیت‌های انسانی‌ است. در این میان دولت استرالیا دیرکردی در اقدامات خود نمی‌بیند. #اسکات_موریسون، نخست وزیر استرالیا، یک طرفدار پر و پا قرص صنعت زغال‌سنگ هفته گذشته، در یک مصاحبه مطبوعاتی، گفته که او از یک سیاست هوشمندانه در برقراری توازن بین نیازهای اقتصادی و محیط‌زیست تلاش می‌کند.

#آتشسوزی_استرالیا

🇮🇷: https://t.iss.one/darvishnameh

🔻آیا فاجعه استرالیا، جهانیان را متوجه خطر تغییرات اقلیمی می‌کند؟🔻

بخش دوم و پایانی از یادداشتم در ستون #قلم_سبز روزنامه شرق
۲۵ دیماه ۱۳۹۸

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پرسش‌ها در زمینه اینکه دولت دقیقا برای پیشگیری از فجایع طبیعی در استرالیا در درازمدت چه برنامه‌هایی دارد، از جانب نخست‌وزیر بی‌پاسخ مانده‌اند. در مناطق متاثر از آتش‌سوزی بسیاری از مردم خشمگین هستند. با توجه به شرایط کنونی حتی رأی‌دهندگان محافظه‌کار سیاست نخست‌وزیر را شکست خورده می‌دانند. صدای آنها که تأثیر صنعت بر اقلیم را هنوز منکر می‌شوند، آهسته‌تر شده و یا کمتر جدی گرفته می‌شود. موریسون در یک نشست بحران اقلیمی شرکت نکرد و ترجیح داد که به مرخصی برود. او مدت کوتاهی پس از آن عکس‌هایی از خود و خانواده‌اش در سواحل هاوایی و یا در حال شنا در سیدنی را در دنیای مجازی منتشر کرد. در حالیکه ده‌ها هزار نفر ناچارند با ماسک‌های گاز از دود غلیظ در مناطق متأثر فرار کنند و نیروهای آتش‌نشانی اجساد قربانیان را از خانه‌هایشان بیرون می‌آورند، موریسون تیم ملی کریکت را به یک پارتی تفریحی دعوت کرد. پس از آن ساکنان شهرک کوبارگو که در آتش‌سوزی از بین رفته بود و با کمبود آب و مواد خوراکی روبروست، در حین دیدار موریسون از آنجا حاضر نشدند تا دست او را بفشارند و برای خجالت‌دادن او شعار سر دادند. علاوه براین، پژوهشگران برجسته خشم خود را ابراز کرده‌اند، زیرا وزیر نیرو، انگِس تیلور، در آخرین روز از سال ۲۰۱۹ یادداشتی منتشر کرده که استرالیایی‌ها بایست به این افتخار کنند که سرزمین‌شان تاکنون همه هدف‌های اقلیمی را محقق کرده است. اما فرانک جاتزو، پژوهشگر اقلیمی از دانشگاه ملی استرالیا و از نگارندگان بسیاری از گزارش‌های اقلیمی IPCC در پاسخ به این یادداشت نوشت: «چنین نوشتاری در روزی که به‌دلیل آتش‌سوزی شرایط اضطراری ملی اعلام شده، نفس را می‌بُرد.» او وزیر نیرو را متهم کرد که برای خوب جلوه دادن ترازنامه استرالیا، بهترین ارقام را به‌دلخواه انتخاب کرده. اما واقعیت آن است که استرالیا در رده‌بندی سیاست اقلیمی در جهان در مقام آخر قرار گرفته است. این کشور بزرگترین صادرکننده زغال‌سنگ در دنیاست و بالاترین سرانه تولید دی‌اکسید‌کربن را دارد. ویکتور استیفنسن ۳۰ سال است که از نقاط متروکه در شمال قاره تا پائین‌ترین نقطه در تاسمانی به مسافرت می‌پردازد. هدف او: گسترش هر چه بیشتر آگاهی‌ مردمان بومی استرالیا است که از هزاران سال پیش با آتش زندگی می‌کنند. استیفنسن مسئولان را به سال‌ها بی‌اعتنایی و مراقبت نکردن از زمینی که اکنون در حال سوختن است، متهم می‌کند. از این‌رو به گفته او گیاهان غیربومی، جایگزین گیاهان بومی شده‌اند و جنگل‌ها را به یک توده وحشتناک به‌شدت قابل اشتعال تبدیل کرده‌اند. مردمان بومی استرالیا مرتبا قسمت پائین تاج چنین درختانی را می‌سوزانند تا طعمه برای آتش‌سوزی‌های بزرگ را از بین ببرند. مقامات مسئول در غرب استرالیا بنا به گفته استیفنسن «اینکار را بطور کافی انجام نداده‌اند و این یک بمب زمانی در انتظار انفجار بود.»

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز شرق!
همان‌طور که مشاهده می‌کنید استرالیا، قاره‌ای که بیش از ۴برابر کشور پهناور ایران وسعت دارد، اینک با یکی از شدیدترین بحران‌های اقلیمی خویش دست و پنجه نرم می‌کند در حالیکه هنوز سیاستمداران این کشور حاضر به پذیرش کوتاهی‌های خویش در مهار خطرات تغییر اقلیم نیستند. بوم‌شناسان از دانشگاه سیدنی تخمین می‌زنند که نزدیک به نیم میلیارد جانور در فاجعه بی‌سابقه آتش‌سوزی جنگلهای استرالیا که در سراسر قاره بحران شدیدی بوجود آورده و هزاران نفر را ناچار به فرار از خانه‌هایشان کرده، از بین رفته‌اند و این رقم حتی ممکن است به یک میلیارد هم برسد. گفتنی آنکه مراتع استرالیا زیستگاه طیف وسیعی از جانوران از جمله انواع کانگوروها، کوآلاها، ساریغ‌های استرالیایی (پوسوم)، وُمبت‌ها و مورچه‌خورک‌هاست. مسئولان نگران آنند که تنها ۳۰٪ از جمعیت کوآلا‌ها در ساحل شمال شرق کشور در آتش‌سوزی‌های اخیر از بین رفته باشند. این یک فاجعه بزرگ است که حتی می‌تواند منجر با انقراض چند ده گونه برای همیشه شود. آنچه مهم‌تر می‌تواند برای ما در ایران و خاورمیانه باشد، تاکید بر واقعیتی زنهاردهنده است؛ اینکه آسیب‌پذیری ایران به مراتب بیشتر از استرالیا است؛ زیرا نه پول، نه قدرت فناوری و نه همراهی جامعه‌ی جهانی را چون استرالیا با خود داریم. بنابراین، باید خودمان پیشگیرانه‌تر حرکت کرده و به نفع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، چیدمان توسعه کوتاه، میان و بلندمدت کشور را تغییر دهیم.

#آتشسوزی_استرالیا

https://t.iss.one/darvishnameh/8926

🎥"مثل سیل امسال؛ هر ۲۰۰ سال یکبار"

◾️محمد درویش پژوهشگر و فعال محیط زیست در گفت‌وگو با #فرهیختگان:
🔹سال ۱۳۹۸ یک سال ترسالی بوده است، سالی بوده که ما جریان های حدی ای را تجربه کردیم که دستکم در طول ۵۰ تا ۱۰۰ سال اخیر با این شدت تجربه نکرده بودیم. ‌
‌
🔹 اهمیت ماجرا از آن جا زیاد می‌شود که سال آبی ۹۶_ ۹۷ ما پاییزی را تجربه کردیم که از نظر شدت خشکسالی در ۷۰ سال اخیر بی نظیر بود و بعد بلافاصله سال بعدش پاییزی را تجربه کردیم که در طول نیم قرن اخیر از نظر شدت بارندگی بی نظیر بود. ‌

🔹️امسال ما یک حداکثر دبی پیکی را در رودخانه کشکان و رودخانه سیمره و رودخانه کرخه تجربه کردیم تا ۸ هزار و ۲۰۰ مترمکعب در ثانیه که تا کنون در تاریخ ثبت رودخانه کرخه بی سابقه بود. کارشناسان می گفتند دوره برگشت این اتفاق دستکم ۲۰۰ ساله بوده است.

@FarhikhteganDaily

🌻 #اطلاعیه_ی_شماره_دو

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدانیستم که بشنوی
من دردمشترکم.....
مراهمراه باش!

#هموطنانِ_سیل_زده_ی_بلوچستانی راتنهانگذاریم!🙏

باتوجه به اهداف انسانی ورسالت مدنی«انجمن دوست داران دماوندکوه»کمک های شماهمیاران گرامی رابه صورت مستقیم دراختیارهم وطنانِ سیل زده قرارخواهیم داد.
اززمان صدوراطلاعیه ی شماره یک،۲۳دی ماه۹۸ تاکنون مبلغ ۶۸۸۰۰۰۰۰۰ریال جمع آوری گردید.

🌳شماره کارت «انجمن دوست داران دماوندکوه»

۶۰۳۷-۹۹۱۸-۹۹۶۷-۱۵۸۴ودرصورت
واریزفیش یاشماره واریزی رابه شماره۰۹۱۱۹۱۲۴۸۳۷پیامک کنید.
#انجمن_دوست_داران_دماوندکوه

۲۵دی ماه۹۸

https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEW2zHTmMm6PYG8ZLQ

با سلام و احترام
دومین همایش ملی جغرافیا، محیط زیست، امنیت وگردشگری توسط دانشگاه دولتی بزرگمهر قائنات درتاریخ چهاردهم اسفند ماه ۱۳۹۸ بامجوزرسمی وزارت علوم وisc برگزارمی گردد.

محورهای همایش

1.یافته های  تحقیقاتی علوم جغرافیایی در حوزه های مختلف (برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی روستایی، گردشگری، ژئومورفولوژی، اقلیم شناسی، سنجش از دور ، سیستمهای اطلاعات جغرافیایی و….)
2.گردشگری، ظرفیتها، چالشها و  راهکارهای توسعه آن
3.محیط زیست انسانی و طبیعی(مسائل، چالشها و راهکارها)
4.مطالعات مربوط به امنیت
5.رابطه محیط زیست، امنیت و گردشگری با تاکید بر نگرش جغرافیایی
لینک همایش 👇👇👇
@hamayeshbozorgmehr

سایت همایش
www.2nd.bugeoconf.ir
لینک گروه
https://t.iss.one/joinchat/GhLKbVE50znY3S_0YkoU3Q

ارتباط با مدیران کانال
@mododi
@drmajidahmadi

🔻از نشانه‌های ارزش‌های بی‌رقیب الماسی که در پرواز ۷۵۲ از دست دادیم!🔻

✍ همه می‌دانیم که ۱۰ روز پیش - ۱۸ دیماه ۱۳۹۸ - جمعی از فرهیخته‌ترین، خلاق‌ترین و نخبه‌ترین زنان و مردانِ ایرانی در پروازِ خونینِ ۷۵۲ هواپیمایی اوکراین، قربانی شلیک دوموشک اشتباهی پدافند تهران شدند و برای همیشه بشریت از وجودِ اندیشه‌های پاک و خدمات ارزشمندشان محروم شد. برای اینکه دقیقاً درک کنیم که چه مسافرانِ بی‌رقیبی را از دست دادیم، به سخنان کوتاه اما از همیشه بلندتر و رساترِ #رایان_پورجم، فرزند منصور گوش دهیم. #منصور_پورجم دانشجوی مقطع دکترای زیست‌شناسی در #دانشگاه_کارلتون کانادا بود؛ اما نوع مواجهه‌ی تحسین‌برانگیزِ فرزند نوجوانش با این حادثه‌ی تلخ، نشان از تربیتی عمیق، دانشی ژرف و رابطه‌ای استثنایی بین این پدر و پسر داشت. چگونه می‌شود چنین فرزندی را با اندیشه‌های ناب انسانی، فارغ از روح کینه‌ورزی، انتقام و منفی‌بافی و آکنده از بخشش، مهر و صلح تربیت کرد؟ این درس بزرگی برای همه‌ی ماست که به جای انتقام‌گرفتن و تداوم کینه‌ورزی، برای ساختن جهانی عاری از خشونت، تعصب، واپسگرایی، سلطه‌طلبی و تمامیت‌خواهی، هم‌قسم شویم.

🇮🇷: @darvishnameh

🔻ماجرای سیلِ کم‌سابقه در بلوچستان در صفحه نخست فرهیختگان!🔻

🔹️بخوانیم و بیاندیشیم تا تکرار نکنیم!

🇮🇷: @darvishnameh

✍ چه درس‌هایی از این سیل می‌توان گرفت؟ آیا اگر سدهای بیشتر می‌ساختیم، ابعاد خسارت‌ها کمتر می‌شد؟ وقتی می‌گوییم دوره برگشت این سیل ۲۰۰ ساله بوده، از عظمتش تصویرسازی می‌شود و نه از زمان دقیق وقوعش؛ چون ممکن است در دو سالِ پیاپی چنین سیلی را شاهد باشیم و آنگاه تا ۴۰۰ سال بعد، دیگر تکرار نشود. دست آخر آنکه نشانزدهای مثبت این سیل برای سال آبی آینده در جنوب کرمان، شرق هرمزگان و بلوچستان چیست؟

#سیل_بلوچستان

https://farhikhtegandaily.com/newspaper/5960/1/&page=170630

🔻می‌خواهیم آرزوی این دخترکانِ پاکنهاد را برآورده کنیم!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پویش نوچرخه می‌کوشد تا در آستانه نوروز ۱۳۹۹ و در پایانِ یکی از تلخ‌ترین سال‌هایی که نسل امروز ایران تحمل کرده است، نویدبخشِ خبری خوش برای دختران و پسران دانش‌آموزی باشد که در رویای تصاحب یک دوچرخه به سر می‌برند. کمک کنیم تا این رویا در سردشت، سرپل‌ذهاب، معمولان، پل‌دختر، آق قلا، بلوچستان، پاقلات، الگِن، دیشموک، قلعه‌تل و دیگر آبادبوم‌های وطن تحقق یابد. با هر یک میلیون تومان می‌توان آرزوی رکاب‌زنی یک نوجوان پاکنهاد ایرانی را عینیت بخشید. لطفاً هر مبلغی که می‌توانید کمک کنید. یادمان باشد: مهم‌تر از بزرگی مبلغِ کمک، شمارِ ایرانیانی است که در این کارزار سبز و پرامید مشارکت می‌کنند، ولو با پرداخت فقط یک‌هزار تومان.

#پویش_نوچرخه
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#پرچم_امید_بالاست

🔹️ برای کسب اطلاعات بیشتر:

https://t.iss.one/darvishnameh/8925

#زنگ_اندیشگاه
🔸چرا ما از خودمان عقب افتادیم؟
با نگاهی به تجربه های موفق محیط زیستی/معیشتی ایران
🔸با حضور جناب آقای محمد درویش، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور
و رئیس کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو

🔸دوشنبه ۳۰ دی ماه ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۰۰
🔸 سالن کنفرانس ریاست سازمان مرکزی
#محیط_زیست
#معیشت

🆔 @khanefarhang94

🔹️معجزه، معجزه می‌آورد!🔹️

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ همان‌طور که غم، غم می‌آورد؛ انتقام، خشونت بیشتر می‌آفریند؛ دریوزگی بر ابعاد تنگدستی می‌افزاید و تسلیم‌شدن، متجاوز را جری‌تر می‌سازد؛ باید یادمان باشد که هرقدر باقدرت و خلوص بیشتر ببخشیم، مهر بورزیم و کینه‌هامان را روی یخ بنویسیم، روی خوش زندگی را بیشتر لمس خواهیم کرد. این رازِ ساده‌ی زندگی است و شگفتا که این رازِ ساده را اغلبِ ما باور نداریم و بکار نمی‌بندیم!

2️⃣ از روزی که #سعید_انصاریان تصمیم گرفت تا به الگِن بازگردد و پرچم امید را به اهتزاز درآورد، هنوز ده ماه نگذشته است؛ نگاه کنید معجزه‌های الگِن را در همین مدت کوتاه و آن هم در یکی از تلخ‌ترین دوران ایران که هر روز و هر هفته منتظر شنیدنِ خبری هستیم که بوی مرگ، اختلاس، فریب، ترور، سقوط و خشونت می‌دهد. دست برداریم از سرِ دشنام‌فرستادن به زمین و زمان. اگر می‌خواهیم انکارکنندگانِ خویش را متنبه کنیم، واداریم‌شان تا عظمتِ این تمدن و فرهنگ را دریابند و باور کنند؛ فرهنگی که از دلش سعید، بهار، علی، شقایق، کیانا، رایان و هزاران بهانه سرکردن زمستان می‌روید؛ هرگز قابل تحریم و تهدید و تحدید نیست.

3️⃣ خلاصه اینکه می‌خواهید پرچم امید زمین نماند؟ فقط کافی است از آدم‌های ناامید فاصله بگیرید، چون آنها برای هر راهِ حلی، یک مشکل در آستین رو می‌کنند! کسی چه می‌داند؟ شاید آن نوجوانی که در سردشت، دیشموک، جکی‌کور، الگن، معمولان، پلدختر، سرپل‌ذهاب، قلعه‌تل، پاقلات و ... در آستانه نوروز و به کمک ما حامیان #پویش_نوچرخه صاحب یک دوچرخه می‌شود؛ در آینده‌ای نزدیک یک #سعید_انصاریان دیگر شود ...

#معجزه_های_الگن
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#پرچم_امید
#رایان_پورجم_خود_عشق_است
#از_پویش_نوچرخه_حمایت_کنیم

https://instagram.com/p/B7fsjoWljXb/?igshid=1g2wfmn8qay6k

🔶دوچرخه، سندرم باکستر، ترافیک و طرحهای انتقال آب!🔶
🇮🇷: @darvishnameh

1⃣ #باکستر، نام اسبی وظیفه شناس در کتاب #قلعه_حیوانات است: حیوانات دست به دستِ هم می‌دهند، ارباب ظالم و خانواده‌اش را از مزرعه بیرون کرده و خود، مدیریت مزرعه را به دست می‌گیرند. آنها عهد نامه‌ای را تنظیم کرده که طبق آن همه‌ی حیوانات باهم برابرند. اما به تدریج خوکی که مدیریت مزرعه را بدست گرفته، عهدنامه را تغییر داده و برای خود و اطرافیانش حقوق وامتیازات ویژه‌ای وضع میکند؛ در این میان، اسبی در مزرعه زندگی می‌کند به نام "باکستر" که به لحاظ خوش خلقی، صبوری و پشتکار، مورد احترام همه‌ی حیوانات بوده و به نوعی، سرمایه اجتماعی محسوب میشود. حیوانات از او می‌خواهند کمکشان کند تا در مورد شرایط جدید تصمیم بگیرند؛ اما باکستر، سخت مشغول کار است و به اطرافش توجه‌ای ندارد. شُعار او این است: "من کار می‌کنم!" و احساس می‌کند که باید کار خود را به بهترین شکل انجام دهد و کاری به چیز دیگری نداشته باشد! غافل از اینکه عملکرد او سرانجام به فاجعه ای بزرگ ختم شد که هم خودش و هم دیگر حیوانات را قربانی نظامی #خوک_محور کرد!

2⃣ هم اکنون اعلام شده که تعداد خودروهای موجود در سطح معابر عمومی تهران، شش برابر ظرفیت خیابانهای پایتخت است. نتیجه اینکه بیش از ۲۰ میلیون ساعت از عمر تهرانیها روزانه در ترافیک تلف میشود معادل ۱۰ هزارمیلیارد تومان در سال. از سوی دیگر، ترافیک به تشدید آلودگی هوا، آلودگی صوتی، کم تحرکی و #کم_تحملی شهروندان منجر شده که خود هزاران میلیارد تومان دیگر خسارت به بارآورده، بر شمار پرونده های قضایی افزوده و از کارایی فردی به شدت میکاهد، رخدادی که قربانی نخستش، اُفت رشد اقتصادی است.

3⃣ حال فرض کنیم همه خودروهای شهر برقی یا #هیبرید بود؛ آیا تفاوتی در ترافیک ایجاد میکرد؟! فرض کنیم #ایران_خودرو و #سایپا در جهشی خیره کننده توانسته باشند خودروهایی به مراتب مدرن تر، راحت تر و کم آلوده تر از #تویوتا تولید کنند، آیا دیگر نگران هدررفتِ سالانه آن ده هزارمیلیاردتومان و تشدید کم تحرکی شهروندان نمی بودیم؟!

4⃣ اصرار به رعایت #معاینه_فنی و سوخت استاندارد در شهری که دچار ازدحام خودروست، نوعی دیگر از #سندرم_باکستر است! و دلیلی بر اینکه چرا ۸۰ میلیون ایرانی روزانه ۸۸ میلیون لیتر بنزین مصرف میکنند و ۸۰ میلیون از شهروندان ترکیه کمتر از ۸ میلیون لیتر بنزین! حرکت با خودرو استاندارد در حالیکه کمربند ایمنی را بسته و باد لاستیکها و ایربکها را هم کنترل کرده ایم، هرگز ما را به #نوشهر نمیرساند، وقتی پیوسته تابلوها دارند نزدیک تر شدن ما به قم، اصفهان و بوشهر را اعلام میکنند! باید شجاعتِ دورزدن را در خود تقویت کنیم.

5⃣ اینکه در بسیاری از کشورهای جهان اینک دریافته اند راه مهار ترافیک و آلودگی هوا از ایجاد مسیرهای ایمن برای #دوچرخه_سواری، #پیاده_روی و گسترش وسایل حمل و نقل عمومی می گذرد، آشکارا نشانه آن است که باید نهضت بزرگراه سازی، تونل سازی، پل سازی و پارکینگ طبقاتی سازی را متوقف کرده و هزینه های گزاف این عملیات سازه ای را اختصاص به آفرینش و طراحی شهری با مبلمانی #زیست_محور دهیم.

6⃣ آن مدیری که ۱۶ ساعت در روز کار میکند، تابلو اطلاع رسانی برای پایان پروژه صدر نصب کرده، از همه ابزارها استفاده میکند تا پول لازم برای ساخت بزرگراههای بیشتر تامین شود و در نهایت پس از ۱۲ سال که پایتخت را واگذار میکند، ظرفیت معابر شهرش از یک سوم خودروهای موجود به یک ششم کاهش یافته، دچار سندرم باکستر است! آن مدیری که همه تلاش خود را میکند تا به رغم تحریمها، چاههای آب بیشتری حفر شده، موتورپمپهای قوی تری وارد کشور شده، طرحهای انتقال آب گسترده تری طراحی شده و سدهای مرتفع تری بنا شوند؛ دچار سندرم باکستر است؛ آن مدیری که هدررفت ۳۵ میلیون تن مواد غذایی را در سال می بیند و میداند که سالی ۲۶.۷ میلیاردمتر مکعب از آبی که در اختیار بخش کشاورزی قرار میگیرد، به دلیل ضایعات نابود میشود و آنگاه نشانی غلط داده و برای حل بحران کمبود غذا و آب از تولید محصولات تراریخته دفاع میکند، در بهترین حالت دچار سندرم باکستر است! آن پزشکی که برای حل بحران کمبود #ویتامین_D در دانش آموزان ایرانی، مکملهای غذایی را توصیه کرده و هرگز نمی پرسد چرا در کشوری که بیش از ۳۰۰ روز آفتابی دارد، باید نوجوانانش دچار کمبود چنین ویتامینی شوند؟ و راهش در فراهم کردن بستر برای حضور بیشتر دانش آموزان در طبیعت و خروج از کلاسها است، دچار سندرم باکستر است. چقدر از این سندرم ها میتوان مثال زد؟ چقدر ...

7⃣ در یک تحلیل خوشبینانه، ما کشور را قربانی مدیریتی کردیم که دچار سندرم باکستر است! برای همین است که برپایی گسترده ترِ #روز_جهانی_دوچرخه فقط یک هم آوایی نمادین نیست؛ نوعی کنش هوشمندانه مدنی در مواجهه با #باکسترمحوری در چیدمان توسعه ملی است.

https://t.iss.one/darvishnameh/7153

🔻درسِ تلخی که از آبگیری سد ایلی‌سو باید بگیریم!🔻 بخش اول:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ اولریش آیشل‌مان، بوم‌شناس، کنشگر محیط‌زیست، فیلم‌ساز و مدیر سازمان غیردولتی Riverwatch که از سال ۲۰۰۷ کمپین «ایلی‌سو را متوقف کنیم» را ساماندهی می‌کرد. چندی پیش در روزنامه معتبر اتریشی «استاندارد» یادداشتی را منتشر کرد که عبرت‌های فراوانی برای حامیان مالی سدسازی، طرح‌های انتقال آب از یک سو و طرفدارانِ میراث فرهنگی و دوستداران محیط‌زیست از سوی دیگر دارد. وی می‌نویسد: "روز ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹ برای آخرین‌ وداع به حسن‌کیف در کنار دجله رفتم تا از ساکنان آنجا، از رودخانه و از آن چشم‌اندازِ شگفت‌انگیز و دیرینه خداحافظی کنم. چراکه یکی از پراهمیت‌ترین مناطق تمدن بشری در مخزن سد ایلی‌سو فرو خواهد رفت. این غیرقابل تصور است که چنین چیزی در قرن بیست و یکم، با همه‌ی آگاهی‌های ما، با ارتباطات بین‌المللی، با دیدگاه و توجه جهانی رخ دهد. من سی سال است که در راستای حفاظت از طبیعت فعالیت دارم، بسیاری تخریب‌ها را دیده‌ام، اما آنچه اینجا در مزوپوتامیا - میان‌رودان - بوقوع می‌پیوندد، بیش از همه‌ی تجربیاتم مرا متاثر می‌کند. در مقابل دیواره سد به ارتفاع ۱۳۶ متر و درازای ۱.۸کیلومتر می‌ایستم، خبرنگاران از من احساساتم را می‌پرسند. احساساتم مخلوطی‌است از غم، یأس و خشم. خشمگین از همه‌ی آنها که در این‌راه همدست هستند. دولت ترکیه، شرکت‌های ساختمانی مانند شرکت اتریشی آندریتس. خشمگین از همه‌ی آنها که سکوت کرده‌اند. تردیدی به‌جانم می‌افتد. چه کاری را بایست بهتر انجام می‌دادیم تا از این جنون جلوگیری کنیم؟ من از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ کمپین «ایلیسو را متوقف کنیم» را هماهنگ می‌کردم. در آغاز با صندوق جهانی طبیعت اتریش، از سال ۲۰۰۷ با سازمان‌های غیردولتی Eco Watch و بنیاد Manfred Hermsen از شهر برِمِن/ آلمان. بدون همراهی این بنیاد کمپین ما شانسی نداشت. بنیادی که از این پویش حتی در دورانی پشتیبانی کرد که بسیاری از ما روی گردانده بودند. من به‌همراه سازمان‌های غیردولتی از سویس، آلمان، ترکیه و افراد زیادی در اتریش و در ترکیه تلاش کردم تا حسن‌کیف و دجله را نجات دهم. سال ۲۰۰۹ زمانی که دولت‌های آلمان، اتریش و سوئیس بیمه اعتبار صادراتی را لغو کردند، شرایط خوب به‌نظر می‌رسید. دیگر شرکت‌ها و بانک‌های اروپایی نیز از آنها پیروی کردند، به استثنای شرکت اتریشی آندریتس. پس از یک مرحله توقف اما، رئیس‌جمهور ترکیه، اردوغان به ساخت سد ادامه داد. آبگیری هم چند هفته پیش آغاز شد. دهم سپتامبر، شب هنگام که من به‌همراه خبرنگاران به حسن‌کیف رسیدیم، همه چیز به‌ظاهر عادی بود، مردان در قهوه‌خانه‌ها نشسته بودند و چای می‌نوشیدند؛ گردشگران در خیابان‌های شهر پرسه می‌زدند و خرید می‌کردند و کامیون‌ها با سر و صدا از روی پل عبور می‌کردند. اما روز بعد ابعاد جریان آشکار شد: پایه‌های پل هزار ساله پوشانده شده و صخره‌های مشهور حسن‌کیف که در پای آنها زمانی رستوران‌ها قرار داشتند، پشت یک دیوار عظیم حفاظتی ناپدید شده بودند. بسیاری از خانه‌های شهر امروز خالی هستند؛ معلوم نیست که ساکنان آنها کجا رفته‌اند. برخی از بناهای تاریخی مانند دو مناره برداشته و در پارک باستانی در حسن‌کیف جدید گذاشته شده‌اند. دیگر بخش‌های شهر زیر یک تابوت‌دان، یک پوشش از بتون مفقود شده‌اند. همه جا کامیون‌ها در رفت و آمدند، خانه‌ها را از جا می‌کَنند و نخاله‌ها را جای دیگری انبار می‌کنند. مثل یک کارگاه عظیم ساختمانی. در آغاز برایم ممکن نیست تا ابعاد جریان را درک کنم و به‌نحو عجیبی همه چیز برایم غریب است. از خیابان‌های شهر می‌گذرم، ساکنان آشنا را می‌بینم، همدیگر را در آغوش می‌گیریم، صحبت می‌کنیم و در رستوران به همراه خبرنگاران گپ می‌زنیم. اما روزهای بعد به مرور متوجه می‌شوم که همه چیز تمام شده. پیش از همه روز ۱۲ سپتامبر که همگی با اتومبیل ARD (کانال یک تلویزیون دولتی آلمان) به ایلی‌سو می‌رویم، همه جا راه‌ها، پل‌ها و پست‌های نظامی جدید دیده می‌شود. عاقبت زمانیکه در کنار دیوار مخزن می‌ایستیم، متوجه نتیجه دیگری از سد ایلی‌سو می‌شویم: تنها باریکه‌ای از آب از سد بیرون می‌آید؛ باقی آن انبار می‌شود. ۶ماه تا یکسال زمان لازم است تا دریاچه سد به حداکثر حجم خود برسد، به نسبت آبی که در دجله جریان دارد. در مجموع ۱۴۰۰ کیلومتر از حوضه آبخیز دجله و محیط‌های تالابی آن نابود می‌شوند و ۱۰۰۰ کیلومتر از رودخانه تا پایین‌دست تالاب‌های میان‌رودان در جنوب عراق به شدت آسیب خواهند دید. آبهایی که برای این تالاب‌ها حیاتی هستند. منطقه‌ای که مهد تمدن بشر به‌شمار می‌رود. هیچکس نمی‌داند که چند گونه جانوری از بین می‌رود، زیرا اینجا هیچ تحقیقات زیستی و ارزیابی محیط‌زیستی انجام نشده است.

#آبگیری_سد_ایلیسو_لکه_ننگی_برای_همه_ما

https://t.iss.one/darvishnameh/8847

🔻درسِ تلخی که از آبگیری سد ایلی‌سو باید بگیریم!🔻 بخش دوم و پایانی:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یکی از گونه‌های نادر ماهی در دجله - Leopardenbarbe - یا لاک‌پشت نرم‌کاسه فرات به‌همراه بسیاری گونه‌های دیگر از بین خواهند رفت. نزدیک به ۶۰ هزار نفر خانه‌هایشان را از دست خواهند داد. سکونتگاه‌های جدید ساخته خواهند شد، اما همه کس توان مالی برای کسب آنها را ندارد، بسیاری به مناطق فقیرنشین دیاربکر خواهند رفت یا تلاش به مهاجرت خواهند کرد. حتی آنها که توان ماندن و نقل مکان به حسن‌کیف جدید را دارند، بایست خود را به زندگی دیگری وفق دهند. به یک زندگی بدون جامعه‌ای که به آن عادت داشته‌اند، بدون همسایگان، دوستان و خانواده. زمین‌ها سنگی و بی‌ثمر هستند. روز پنجشنبه برای آخرین‌بار از میان حسن‌کیف می‌گذرم و از دوستم عمر و دیگران خداحافظی می‌کنم. در آخر روی پل با دجله بدرود می‌گویم. پس از ده هزار سال تاریخ، همه چیز نابود خواهد شد، آن‌هم به بهانه‌ی یک روش به اصطلاح استحصال انرژی تجدیدپذیر؛ اشک‌آور و تهوع‌آور است. ما در جریان پویش بسیار کار کردیم، اما ظاهرا کافی نبود. ما شکست خوردیم. ما یک میراث جهانی را از دست دادیم، اما نه تنها ما که علیه پروژه ایلی‌سو جنگیدیم، بلکه همه مردم دنیا شکست خوردند. ارزش حسن‌کیف و مزوپوتامیا برای تاریخ فرهنگی بشریت مانند جنگل‌های بارانی آمازون برای پایداری اکولوژی کره زمین است. یک میراث جهانی به همه انسان‌ها تعلق دارد ... نه! تعلق داشت. روز ۸ اکتبر خیابان خرید حسن‌کیف و خانه‌ها نابود شدند و پل رودخانه دجله بسته شد. پس از آن همه منتظر ورود آب هستند. ما دنیا را از دست می‌دهیم. آیا می‌توان از ایلی‌سو درس گرفت؟ این بیشتر یک احساس است تا یک آگاهی: شمار ما که دخالت می‌کنیم بایست بیشتر شود. بیشتر از هر چیز ما باید خشمگین باشیم و قاطعانه‌تر در برابر آنها که دنیای ما را تخریب می‌کنند بایستیم. «چطور جرأت می‌کنید؟»

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز روزنامه شرق!
در ماجرای غم‌انگیز آبگیری سد ایلی‌سو و دفنِ حسن‌کیف، ما اگر بیشتر از عراقی‌ها آسیب ندیده باشیم، کمتر هم آسیب ندیده‌ایم؛ چرا که جهت باد غالب از غرب به شرق است و دودِ خاک‌ِ خشک‌شده در پایین‌دست دجله به چشمِ مردم ما در کرمانشاه، ایلام و خوزستان خواهد رفت. چگونه وزارت خارجه ایران، سازمان حفاظت محیط‌زیست و وزارت نیرو سکوت کرد؟ چگونه اجازه‌ی چنین نسل‌کشی بیشرمانه‌ای را دادیم؟ پاسخ ساده است! چون کسی از دولت ایران که خود مشغول اجرای ده‌ها طرح انتقال آب و سدسازی جدید است، نمی‌پذیرد که در مخالفت با پروژه‌های سدسازی در ترکیه موضع بگیرد. اما آیا تشکل‌های محیط‌زیستی در ایران در این ماجرا خوب عمل کردند؟ البته ما پتیشنی اینترنتی به راه انداخته و حدود ۳۰۰هزار امضا جمع کردیم؛ اما آیا کافی بود؟ کسی پرسید چرا اغلب تشکل‌های محیط‌زیستی در آذربایجان از این پویش حمایت نکردند؟ درست مثل آن گروه از تشکل‌های محیط‌زیستی در اصفهان که از اجرای طرح انتقال آب بهشت‌آباد دفاع می‌کنند؛ یا آنها که در چهارمحال و بختیاری از بن‌بروجن دفاع می‌کنند و یا آنها که در سمنان و کرمان در برابر طرح‌های انتقال آب سکوت کرده‌اند تا کاسپین، هیرکانی، هلیل و جازموریان بیش از پیش خراشیده شود. وای بر ما اگر فکر کنیم آنهایی که حقیقتِ سیاه‌ِ ما را باید ببینند، ندیده‌اند و نمی‌بینند!

#آبگیری_سد_ایلیسو_لکه_ننگی_برای_همه_ما

https://t.iss.one/darvishnameh/8847