‍ ‍ ⭕️چرا حصار؟
موضوع پارک قیطریه، آیینه‌ای رو به آینده است
🖋سیدآرش حسینی‌میلانی؛ عضو سابق شورای شهر تهران
♦️حصارکشی در پارک قیطریه و اعتراضات مردمی به تعرض به فضای سبز عمومی می‌تواند چون آیینه‌ای آینده فضای سبز تهران را برایمان روشن کند. مشاعات سبز تهران تحت تاثیر فشار روندهای مخربی چون تغییر کاربری، تغییرات اقلیمی، تزاحم منافع کاربران مختلف و... قرار دارد و پارک قیطریه نیز نمونه شاخصی از رقابت یا تضاد انتظارات از فضای سبز عمومی است.
سیر وقایع ساخت مسجد در این پارک به ‌نحوی پیش رفت که مقاومت مدنی چشمگیری در برابر مدیریت شهری شکل گرفت و ظاهراً با دخالت میراث فرهنگی فعلاً ادامه عملیات ساخت‌وساز متوقف شده است. شکل‌گیری کارزاری اینترنتی با ۱۴۰ هزار امضا در مدت یک ماه، حضور میدانی و خودجوش مردم در مقاطع مختلف و واکنش متخصصان و نخبگان بیانگر حساسیت افکار عمومی به حفاظت از درختان در عرصه‌های عمومی است. پویش شکل گرفته دربرگیرنده پرسش‌های مهمی است که گفت‌وگو درباره آنها می‌تواند برای حمایت‌طلبی از فضای سبز عمومی راهگشا باشد.
♦️پرسش یک: چرا حصار؟ چرا اینجا؟
قطع درختان در معابر و فضای سبز حاشیه‌ای یا حومه‌ای در این شهر مسبوق به سابقه بوده و معمولاً شبانه و با سرعت زیاد صورت می‌گرفته است. اما حصارکشی ساختمانی در یک پارک درجه یک، تلنگر جدی برای اهالی قیطریه و سایر شهروندان بود که گویا زشتی تخریب، عادی‌سازی شده است.  افزایش تقاضا از جانب اقشار و گروه‌های اجتماعی موجب فشارهای روزافزون برای تنوع‌بخشی به عملکرد فضاهای سبز شهری در حوزه‌های ورزشی، هنری، گردشگری و… شده است. در پاسخ به این رقابت‌ها و انتظارات، مدیریت شهری از سال 1399 تهیه طرح جامع فضای سبز برای رفع این تزاحمات و برنامه‌ریزی علمی و دوراندیشانه را در دستور کار قرار داده است. سوال اینجاست که چگونه می‌توان اثربخشی این سازوکارها را برای جلوگیری از دست‌اندازی به حریم و عرصه بوستان‌ها و فضای سبز عمومی افزایش داد؟ چرا مردم اعم از اهالی محلات، سمن‌ها و سایر اقشار، اطلاع و دسترسی مناسبی به این سامانه‌ها ندارند؟ و چرا پس از گذشت 4 سال نهایی‌سازی طرح جامع فضای سبز در اولویت مدیریت شهری قرار ندارد؟
♦️پرسش دوم: چرا تخریب؟ چرا تکذیب؟
در پارک قیطریه، عادی‌سازی قطع این درختان سپس تکذیب موضوع توسط ارشدترین مقامات مدیریت شهری، تکانه مهمی بود که منجر به حساسیت ویژه شهروندان به فاجعه درخت‌کشی شد و متعاقب آن مردم با ابتکارات جالبی چون اندازه‌گیری محیط درختان و انتشار آن در فضای مجازی تلاش کردند که ادعای مسئولان را راستی‌آزمایی کنند. براساس مطالعات موجود،کاهش آب در دسترس ناشی از تغییرات اقلیمی در افق میان‌مدت، یکی از تهدیدات محیطی جدی محسوب می‌شود و خشکیدگی فضای سبز پدیده‌ای رو به رشد خواهد بود و البته به دلیل ماهیت تدریجی و غیرمتمرکز آن چندان به چشم شهروندان نخواهد آمد و تکذیب و عادی‌سازی آن نیز آسان‌تر خواهد بود! نجات فضای سبز تهران از چنگال هیولای خشکیدگی در گرو استفاده از پساب تصفیه شده، تغییر الگوی کشت و سایر اقدامات اساسی است. سوال اینجاست که این طرح‌ها و برنامه‌ها درحال حاضر با چه اولویت و کیفیتی توسط مدیریت شهری در دست اجراست؟ آیا از نظر هزینه‌کرد و زمان‌بندی دچار تاخیر است؟ و عقب‌ماندگی از برنامه‌های مصوب چه تبعاتی در پی خواهد داشت؟
♦️ پرسش سوم:چرا مسجد؟ چرا وقف؟
احداث مسجد در پارک قیطریه منجر به بحث‌وجدل‌های داغ و جدی بین مخالفان و طرفداران مسجدسازی شد و مخالفان به درستی بر پاسخگویی فضاهای مذهبی موجود در اطراف پارک تاکید داشتند. سپس این مجادله به موضوع بانیان و شرایط وقف تسری پیدا کرد و تا جایی پیش رفت که برخی از اندیشمندان و شخصیت‌های مذهبی قلم به دست گرفتند و در پاسداری از حرمت حقوق عامه و ضرورت انطباق شرایط وقف با این حقوق به روشنگری پرداختند. سوال اینجاست که آیا می‌توان نیت خیر بانیان این وقف و با موارد مشابه را متوجه حفظ و گسترش فضای سبز شهری نمود؟ به بیان دیگر، پارک‌سازی در بخش‌های محروم شهر را به‌عنوان یک خیر عمومی و بسیار ضروری به رسمیت شناخت. در تاریخچه احداث پارک شهر تهران می‌خوانیم که در 75 سال پیش، زمین بازی کودکان و بناهای مرتبط با همت چند تن از بانوان نیکوکار احداث شده است.

♦️برای خواندن ادامه این مطلب به سایت سازندگی مراجعه کنید.

https://saazandegi.ir/?p=6932

#تهران#حصار#شورای شهر#قیطریه

⚡️ کارزار «درخواست برکناری شهردار تهران» طی سه روز گذشته توسط بیش از ۲۵ هزار نفر امضا شده و بازتاب‌های رسانه‌ای زیادی پیدا کرده است.

⭕️ این کارزار ضمن اشاره به صد و چهل هزار امضای کارزار مخالفت با ساخت مسجد در پارک قیطریه، نوشته است: «زبان حال مردم تهران خطاب به ایشان این است که ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان! اگر نمی‌توانی پارک‌های جدیدی برای رفاه مردم بسازی و سرانه ناچیز فضای سبز را توسعه دهی، لااقل دست از سر پارک‌های موجود بردار و به فضای سبز آنها دست‌درازی و درختان را قطع نکن.»


🗣در ادامه آمده است: «‏تهران کلانشهری پر مسئله است و اداره آن مسئولیتی سنگین است که شهرداری دانشمند و توانمند و با فکر و با تجریه می‌طلبد که از عهده و توان آقای زاکانی خارج است. ایشان به تجربه ثابت کرده که مرد این میدان نیست و از عهده این مسئولیت سنگین بر نمی‌آید.‌»

✅ لینک امضای این کارزار:
https://www.karzar.net/111183


🗓 شروع کارزار: ٢٢ فروردین ١۴۰۳
✍🏻 نویسنده: حسین ارغوانی
📣 از طرف: ملت ایران، مردم تهران، اهالی شمیران، اهالی قیطریه، دوستداران محیط زیست
#️⃣ هشتگ رسمی: #شهردار_خوب_کجاست

#قدرت_بی_قدرتان
✌️ @karzarnet

🔻دادستان کل کشور:
برای پتروشیمی میانکاله پرونده قضایی تشکیل شده است

◽محمد موحدی‌آزاد، دادستان کل کشور، گفت: ساخت پتروشیمی میانکاله به هیچ عنوان مجوز ندارد.
◽در این ارتباط پرونده ای در دستگاه قضا تشکیل شده و نباید به بهانه ایجاد اشتغال محیط زیست منطقه را تخریب کرد./ایرنا
@payamema

تحلیل جامعه‌شناختی محیط‌زیست، منتشر شد.

https://t.iss.one/joure_digar/49

فعالان محیط‌زیستی، علاقمندان به محیط‌زیست، و علاقمندان به جامعه‌شناسی ممکن است علاقمند شنیدن باشند.

@fazeli_mohammad

کاربران گرامی سلام.
عید سعید فطر بر شما مبارک باشد.
حدود صد سال قبل مطلب زیر در مورد قطع درختان منتشر شده است. متأسفانه، این رسم نا شایست به بهانه های واهی هنوز ادامه دارد.
وقتی عمل نادرستی فرهنگ می شود، تغییر آن برنامه و اراده می خواهد.
از شمیران نه چندان قدیم فقط یاد باغ ها و باغچه های آن مانده است. با این وصف، قطع درختان کماکان ادامه دارد.
دریغ و درد.
**


روح ساکنین طهران را به واسطهٔ قطع اشجار بیش از این آزار ندهید!

کسانی که طهران بیست و پنج سال قبل از این را به خاطر دارند می‌دانند که درختهای این شهر چقدر در تغییر اعتدال هوای آن تأثیر داشته است. دل خوشی ما این بود که اگر شهرمان از بناهای عالی و تزیینات شهرهای اروپائی محروم است لااقل درختهای با طراوتی دارد که زشتی‌ها را جبران نموده منظرهٔ نسبته دل‌گشائی به آن می‌دهد.
اما افسوس که بی‌مبالاتی اولیای امور و خونسردی اهالی سبب شده که گاهگاهی بعضی از مأمورین بلدیه با یک قساوت قلب مخصوصی به این اشجار حمله‌ور می‌شوند. درختهائی که در نتیجهٔ بیست سال مواظبت برومند شده، در تابستان گرم طهران از شاخ و برگ انبوه سایبان‌هائی تشکیل دادهٔ که تودهٔ ملت، یعنی آن‌هائی که مجبورند پیاده پی کسب و کارهای خود بروند، برای فرار از حرارت سوزان آفتاب در پناه آنها رفت و آمد می‌کنند این درختهای کهن، مفید و زیبا ــ در نتیجهٔ خودسری مأمورین مزبور همه روزه سرنگون می‌شود. در موقع قطع یک درخت اگر به قیافهٔ عابرین نظری عمیق بیفکنید ملتفت می‌شوید که هر ضربت تبری که بر درختی فرود می‌آید مثل آنست که بر قلب آنها وارد می‌شود ولی چون خون حمیت در عروق این مردم خشکیده است مطابق عادت می‌سوزند و می‌سازند و هیچ اعتراض و جنبشی نمی‌کنند.
این کار زشت «قطع اشجار» از چند سال پیش، هنگامی که یک نفر آمریکائی موسوم به روتر به عنوان متخصص در بلدیه مستخدم بود شروع شد. در آن وقت قضیه به قدری مخالف عقل و ذوق سلیم جلوه کرد که اروپائیان طهران به صدا آمده بودند اعتراض کردند.
او در جواب گفت. «طهران باید مثل شیکاگو بشود. در خیابانهای شیکاگو هیچ درخت نیست.» همه به ریش آن دیوانه خندیدند. بیچاره چون خود را قادر نمی‌دید که طهران را از جهات دیگر شبیه به شهرهای آمریکا نماید به فکر افتاده بود از حیث نداشتن درخت این مشابهت را ایجاد کند تا بتوانند بگویند طهران مثل شیکاگو است زیرا که خیابان‌های طهران هم درخت ندارد. تصدیق می‌کنید که این قضیه بی‌شباهت به ادعای وکلای مجلس ما نمی‌باشد که می‌گویند پارلمان ایران مثل پارلمان فرانسه است زیرا در پارلمان فرانسه هم هیچوقت بودجه مملکتی در موقع خود به تصویب نمی‌رسد.
باری در آن موقع جمعیت «ایران جوان» یک نفر نماینده برای اعتراض خدمت کفیل محترم فعلی بلدیه که تازه مشغول کار شده بودند فرستاد و ایشان خود را از قطع اشجار رنجیده‌خاطر نشان داده فوراً امر کردند از این عمل شنیع خودداری شود.
از آن به بعد سالی یکی دو بار شعب بلدیه عوض تسطیح خیابانها و پوشانیدن انهار به بهانهٔ اینکه درختها کج و معوج و مانع عبور و مرور هستند! به انداختن آنها می‌پردازند و قبل از آنکه صدای اعتراض مردم بلند شود و مقامات اداری ناچار از جلوگیری شوند درختهای کهن را تبدیل به خروارها هیزم می‌کنند.
***
ما امیدواریم که اداره جلیلهٔ بلدیه مأمورین احتساب را عوض قطع اشجار به جمع‌آوری سگهای مرده که در گوشه و کنار خیابانها و کوچه‌ها و در ته نهرها کفک زده است مشغول نمایند. البته اگر آقایان مأمورین احتساب این قبیل کارها را مادون شئون خود می‌دانند ما حرفی نداریم مشروط بر اینکه روح ساکنین طهران را هم به واسطهٔ قطع اشجار بیش از این آزار ندهند. مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان.

مأخذ: روزنامه ایران جوان. شماره 4. سال اول. شنبه 27 اسفند 1305 مطابق با 17 رمضان 1345 و 19 مارس 1926.

📌 کنایه حناچی به زاکانی: آنها که می‌‌‌خواهند در پارک قیطریه مسجد بسازند مثلا می‌‌‌خواهند بگویند که ما خیلی دیندار هستیم!

پیروز حناچی شهردار سابق تهران در دنیای اقتصاد نوشت: اساسا مشکل اصلی در مدیریت شهرداری تهران، «خروج از اولویت‌‌‌های شهر و نیازهای مردم پایتخت» است؛ آنها که می‌‌‌خواهند در پارک قیطریه مسجد بسازند آلودگی هوای تهران، ترافیک و کاهش فضای سبز شهری را نادیده گرفته و می‌‌‌خواهند به جای دیگری پیام دهند که ما آدم‌‌‌های معتقدی هستیم.

شهرداری اکنون دنبال ماموریت دیگری غیر از مسوولیت‌‌‌های خودش است. مهم‌ترین مساله در مدیریت شهری منابع درآمدی است.

این دست ساخت‌‌‌وسازها نه‌‌‌تنها درآمدی برای شهر ندارد، بلکه باید برای ساخت و مدیریت و نگهداری آنها هزینه‌‌‌هایی نیز از منابع شهرداری صورت گیرد.

مسجدسازی کار مردم است و شهرداری باید این کار را تسهیل کند

کسی که چنین هزینه‌‌‌ای را بر مدیریت شهر و کشور تحمیل می‌کند و بر این ایده یعنی ساخت مسجد در قیطریه اصرار می‌کند، می‌‌‌خواهد بگوید ما خیلی دیندار هستیم و همه هزینه‌‌‌ها را تقبل می‌‌‌کنیم.

@farazdaily
faraz.ir

‍ 📄چرا حصار؟

موضوع پارک قیطریه، آیینه‌ای رو به آینده است

✍🏻سازندگی-سیدآرش حسینی‌میلانی؛ عضو سابق شورای شهر تهران

🔹حصارکشی در پارک قیطریه و اعتراضات مردمی به تعرض به فضای سبز عمومی می‌تواند چون آیینه‌ای آینده فضای سبز تهران را برایمان روشن کند. مشاعات سبز تهران تحت تاثیر فشار روندهای مخربی چون تغییر کاربری، تغییرات اقلیمی، تزاحم منافع کاربران مختلف و... قرار دارد و پارک قیطریه نیز نمونه شاخصی از رقابت یا تضاد انتظارات از فضای سبز عمومی است.

🔹سیر وقایع ساخت مسجد در این پارک به ‌نحوی پیش رفت که مقاومت مدنی چشمگیری در برابر مدیریت شهری شکل گرفت و ظاهراً با دخالت میراث فرهنگی فعلاً ادامه عملیات ساخت‌وساز متوقف شده است. شکل‌گیری کارزاری اینترنتی با ۱۴۰ هزار امضا در مدت یک ماه، حضور میدانی و خودجوش مردم در مقاطع مختلف و واکنش متخصصان و نخبگان بیانگر حساسیت افکار عمومی به حفاظت از درختان در عرصه‌های عمومی است. پویش شکل گرفته دربرگیرنده پرسش‌های مهمی است که گفت‌وگو درباره آنها می‌تواند برای حمایت‌طلبی از فضای سبز عمومی راهگشا باشد.

پرسش یک: چرا حصار؟ چرا اینجا؟

🔹قطع درختان در معابر و فضای سبز حاشیه‌ای یا حومه‌ای در این شهر مسبوق به سابقه بوده و معمولاً شبانه و با سرعت زیاد صورت می‌گرفته است. اما حصارکشی ساختمانی در یک پارک درجه یک، تلنگر جدی برای اهالی قیطریه و سایر شهروندان بود که گویا زشتی تخریب، عادی‌سازی شده است.  افزایش تقاضا از جانب اقشار و گروه‌های اجتماعی موجب فشارهای روزافزون برای تنوع‌بخشی به عملکرد فضاهای سبز شهری در حوزه‌های ورزشی، هنری، گردشگری و… شده است. در پاسخ به این رقابت‌ها و انتظارات، مدیریت شهری از سال 1399 تهیه طرح جامع فضای سبز برای رفع این تزاحمات و برنامه‌ریزی علمی و دوراندیشانه را در دستور کار قرار داده است.

🔹 سوال اینجاست که چگونه می‌توان اثربخشی این سازوکارها را برای جلوگیری از دست‌اندازی به حریم و عرصه بوستان‌ها و فضای سبز عمومی افزایش داد؟ چرا مردم اعم از اهالی محلات، سمن‌ها و سایر اقشار، اطلاع و دسترسی مناسبی به این سامانه‌ها ندارند؟ و چرا پس از گذشت 4 سال نهایی‌سازی طرح جامع فضای سبز در اولویت مدیریت شهری قرار ندارد؟

پرسش دوم: چرا تخریب؟ چرا تکذیب؟

د🔹ر پارک قیطریه، عادی‌سازی قطع این درختان سپس تکذیب موضوع توسط ارشدترین مقامات مدیریت شهری، تکانه مهمی بود که منجر به حساسیت ویژه شهروندان به فاجعه درخت‌کشی شد و متعاقب آن مردم با ابتکارات جالبی چون اندازه‌گیری محیط درختان و انتشار آن در فضای مجازی تلاش کردند که ادعای مسئولان را راستی‌آزمایی کنند. براساس مطالعات موجود،کاهش آب در دسترس ناشی از تغییرات اقلیمی در افق میان‌مدت، یکی از تهدیدات محیطی جدی محسوب می‌شود و خشکیدگی فضای سبز پدیده‌ای رو به رشد خواهد بود و البته به دلیل ماهیت تدریجی و غیرمتمرکز آن چندان به چشم شهروندان نخواهد آمد و تکذیب و عادی‌سازی آن نیز آسان‌تر خواهد بود! نجات فضای سبز تهران از چنگال هیولای خشکیدگی در گرو استفاده از پساب تصفیه شده، تغییر الگوی کشت و سایر اقدامات اساسی است. سوال اینجاست که این طرح‌ها و برنامه‌ها درحال حاضر با چه اولویت و کیفیتی توسط مدیریت شهری در دست اجراست؟ آیا از نظر هزینه‌کرد و زمان‌بندی دچار تاخیر است؟ و عقب‌ماندگی از برنامه‌های مصوب چه تبعاتی در پی خواهد داشت؟

پرسش سوم:چرا مسجد؟ چرا وقف؟

🔹احداث مسجد در پارک قیطریه منجر به بحث‌وجدل‌های داغ و جدی بین مخالفان و طرفداران مسجدسازی شد و مخالفان به درستی بر پاسخگویی فضاهای مذهبی موجود در اطراف پارک تاکید داشتند. سپس این مجادله به موضوع بانیان و شرایط وقف تسری پیدا کرد و تا جایی پیش رفت که برخی از اندیشمندان و شخصیت‌های مذهبی قلم به دست گرفتند و در پاسداری از حرمت حقوق عامه و ضرورت انطباق شرایط وقف با این حقوق به روشنگری پرداختند. سوال اینجاست که آیا می‌توان نیت خیر بانیان این وقف و با موارد مشابه را متوجه حفظ و گسترش فضای سبز شهری نمود؟ به بیان دیگر، پارک‌سازی در بخش‌های محروم شهر را به‌عنوان یک خیر عمومی و بسیار ضروری به رسمیت شناخت. در تاریخچه احداث پارک شهر تهران می‌خوانیم که در 75 سال پیش، زمین بازی کودکان و بناهای مرتبط با همت چند تن از بانوان نیکوکار احداث شده است.

🔸متن کامل

#امتداد
@emtedadnet

خلاصه کتاب هفت عادت مردمان موثر :

• عادت اول:
کنشگر باشید. کنشگرایی به این معنا است که همواره به کاری فکر کنید که از دستتان برمی‌آید و روی آن کنترل دارید. در اینجا نویسنده از دایره نگرانی‌ها و دایره تاثیرگذاری حرف می‌زند. وقتی نگرانی‌ها را لیست می‌کنیم، مساله‌های زیادی وجود دارند که در کنترل ما نیستند. ما باید مسائلی را شناسایی کنیم که می‌توانیم در قبال آن‌ها کاری بکنیم.
• عادت دوم:
پایان هر کاری را قبل از آغاز آن در نظر بگیرید. مراسم خاکسپاری خود را مجسم کنید. ببینید دوست دارید افراد مختلف در مورد شما چه بگویند. حالا به امروز نگاه کنید و ببینید آیا کارهایی که می‌کنید در راستای آن حرف‌هاست.
• عادت سوم:
کارهایتان را الویت‌بندی کنید. مهم‌ترین چیزها را در اول کار در نظر بگیرید. کارگزار ارزش‌هایتان باشید و نه کارگزار آن آرزوها و انگیزه‌های آنی که در هر لحظه دارید.
• عادت چهارم:
برنده-برنده تکنیک نیست، بلکه فلسفه تعاملات انسانی است. این فکر درست نیست که برای بردن شما باید کسی بازنده باشد. بنابراین به کمک کردن به دیگران هم فکر کنید.
• عادت پنجم:
مهم‌ترین اصل در رابطه‌ها این است که اول باید دنبال درک‌کردن باشید و بعد درک‌شدن.
• عادت ششم:
همواره این اصل را در نظر بگیرید که مجموع از جمع اجزا بزرگتر است. بنابراین همواره دنبال فرصتی برای همکاری و جذب همکار باشید.
• عادت هفتم:
برای تیز کردن اره وقت بگذارید. این عادت دیگر عادت‌ها را ممکن می‌کند.
‌

📚 @audiobo0ok

🟢 در ستایش لحظه وصل! 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ دیروز - ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ - به همراه دو استاد پیشکسوت منابع‌طبیعی ایران: مرتضی ابراهیمی رستاقی و مصطفی خوشنویس از طرح جنگل‌کاری میشان واقع در قلمرو استان چهارمحال و بختیاری و نزدیک به مرز استان‌ کهگیلویه و بویراحمد بازدید کردیم.

2️⃣ عمده‌ترین گونه‌هایی که در این طرح کاشته شده، بادام کوهی - Amygdalus scoparia spach - و بلوط است و در شمار نخستین طرح‌های جنگل‌کاری در زاگرس پس از انقلاب به شمار می‌آید که قدمتی حدود چهار دهه دارد.

3️⃣ نکته جالب اما برای من و فرزندم - اروند - که در این ملاقات عاشقانه حضور داشت، شیوه مواجهه این دو پیشکسوت با دسترنج‌شان بود؛ با نهال‌های کوچکی که ۳۹ سال پیش - ۱۳۶۴ - کاشته بودند و حالا هر یک به درختانی تناور و شکوهمند بدل شده بودند؛ لذت ثبت این لحظه وصف‌ناپذیر است ...

4️⃣ مرتضی ابراهیمی رستاقی، بیش از پانزده سال است که بازنشست شده و اینک در ساری زندگی می‌کند، اما همچنان در تلاش است تا با انتقال تجربه‌های خود به سعید انصاریان و یارانش در الگن به تاب‌آوری دوباره جنگل‌های وطن کمک کند و حالا در مواجهه با این درخت اینگونه با همه شور و احساسش بر شاخ و برگ فرزندی که در دوران جوانی‌اش کاشته، بوسه می‌زند ...

5️⃣ تقدیم به سعید انصاریان و یارش ستاره طالبیان و همه آنهایی که پنج سال است نهضتی بزرگ و امیدبخش را در الگن آغاز کرده‌اند و شک ندارم آنها هم در جشن چهل‌سالگی بلوط‌ها، ارژن‌ها، زالزالک‌ها و بنه‌هایی که امروز در قرق هزارهکتاری الگن کاشته و تیمار کرده‌اند، چنین شور و حالی را تجربه خواهند کرد؛ چرا که دریافته‌اند دنیا ما را زیبا نمی‌کند، ما هستیم که با مهرورزی‌های بی‌منت‌مان دنیا را زیباتر خواهیم ساخت ...

#معجزه_های_الگن
#آهسته_چون_بلوط
#مرتضی_ابراهیمی_رستاقی
#دلنوشته_های_محمد_درویش

شهرهای بی‌تاب ما

🖌️مسعود امیرزاده

اصطلاح تاب آوری بیش از انکه مفهومی اکولوژیک باشد خاستگاهی سیستماتیک دارد.از این منظر، سیستمها موقعیتهای تعادلی متزلزلی هستند که حداقل با دو فشار درونی و محیطی مواجه بوده و در معرض فروریزش و یا از دست دادن تعادل نخستین می‌باشند.
شهرها در واقع سیستمهایی هیبرید بوده که علاوه بر ابعاد گوناگون سیاسی، اقتصادی و اجتماعی یک بعد اکولوژیک هم داشته که بعضا مورد غفلت واقع میشود.به طور مثال کمتر شهری را در کشور میتوان سراغ گرفت که سیستمی خودبسا و پایدار از لحاظ منابع تامین آب مورد نیاز بوده باشد. این سیستمها فعلا با چنگ اندازی به منابع آبی پیرامونی و یا زیرزمینی( سرم درمانی) توانسته خود را از این نقطه شکست سیستم برهانند.
اما متاسفانه این تنها نقطه خطر و ناپایدار کننده سیستم نیست بلکه مسائل دیگری چون کیفیت هوا، گردش آزاد آن در اکوسیستم شهری،مقاومت زمین در مقابل نشست،سرانه توزیع مناسب جمعیت در کمین تعادل فعلی سیستم شهری نشسته‌اند.
در واقع یک سیستم با خطر زندگی میکند و کار مهم آن برقراری تعادل و نهایتا توفق بر نقاط ریسک است اما در این میان شرط مفهومی دیگری مطرح است که میتوان آنرا قطبهای اکولوژیک نامید.
قطبهای اکولوژیک”ecological poles”نقاطی در سیستم بوده که پایداری آنرا تضمین کرده و توزیع نامتقارن فشار بر سیستم با لینک به یکدیگر متعادل می‌سازند.قطبهای اکولوژیک را میتوان به پرچ های بدنه هواپیما تشبیه کرد که عملا سیستم بر وزن آنها ایستاده و با از دست رفتن تاب آوری آنها فروپاشی سیستم پیامدی ناگزیر خواهد بود.اگر بخواهیم به طورکلی به برخی از این پلهای اکولوژیک در شهر اشاره داشته باشیم، میتوان از “رودخانه طبیعی در میانه شهرها”، “تپه ماهورهای رها شده “و یا “زمینهای ساخته نشده” و “باغات شهری”، ارتفاعات کوهستانی آزاد اطراف شهر”، “تالاب های کناره شهرها”، “پارک های وسیع داخل شهری” و یا “پارکهای جنگلی “ نام ببریم.به زبان ساده این گره های شبکه اضافه بار اکولوژیک که در نقاط دیگر سیستم وجود دارد با حضور خود جبران کرده و با ایجاد تعادل توزیع مانع فروپاشی سیستم میشوند.
حال فرض کنید! که عده ای به همین پلها نگاه نقاط معطل و رها شده، بدون بازده اقتصادی و دارای پتانسیل تولید ثروت و همریخت سازی با سایر بخشهای شهر را داشته باشند.به گمانم حدس زدن نتیجه این دست اندازی، کار چندان مشکلی نباشد‌ چرا که ما عملا سیستم را به پرتگاه نابودی رانده ایم. حذف نقاط بردباری سیستمهای شهری نه تنها که کاری اقتصادی نیست بلکه ریسک بسیار بزرگی از این منظر است که کلیت سرمایه یک شهر را دچار خطر از دست رفتگی میکند.
به طور مثال در تهران می‌بینیم چطور یک سیستم شهری در مقابل آلودگی دچار بی‌تابی مفرط شده و یا اصفهان در خطر جدی فروریزش قرار گرفته چرا که پلهای اکولوژیک هر دو شهر در هم شکسته است و عجب آنکه همچنان با دست اندازی به پارک های شهر و تپه ماهور ها ( چون عباس اباد و پردیسان و لویزان) و یا دستکاری بیش از پیش رودخانه ها و مکیدن آبخوانها به نقطه بدفرجام نزدیک میشویم.
شهرهای ما بس بی‌تاب اند، باشد که بیش از این آنها را آزار ندهیم و نقاط بردباری اکولوژیک آنها را تحریک نکنیم.

https://t.iss.one/didehbaanzistboom

🔻شهرداری شادگان باهمکاری فرمانداری برگزار می‌کند:

🔷 نخستین همایش بررسی چالش‌ها وفرصت‌های شادگان از منظر محیط‌زیست و بوم‌گردی

🔻این همایش با حضور و سخنرانی پژوهشگر و فعال محیط‌زیست *محمد درویش* رییس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو برگزار می‌شود.

🔹زمان: چهارشنبه ۲۹فروردین ماه ۱۴۰۳ / ساعت ۱۰ الی ۱۲صبح

🔹مکان: سالن ارشاد شادگان، خیابان ۱۵ خرداد

*✅شرکت برای عموم مردم آزاد است.*
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

#سخنرانی_محمد_درویش
#شادگان
#خوزستان

🟢 ۳۰ دقیقه گفتگوی ناب در باره عیار موفقیت قرق الگن و چرایی آن از منظر دو کارشناس پیشکسوت منابع‌طبیعی ایران! 🟢

📚 @darvishnameh

✍️ مرتضی ابراهیمی رستاقی و مصطفی خوشنویس، روز گذشته - ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ - مهمان الگن بودند؛ آبادبومی در سرشاخه‌های مارون که به همت سعید انصاریان و یارانش در روستای الگن از توابع شهرستان دهدشت، وارد پنجمین سال قرق در وسعت هزار هکتار شده است. آنچه می‌بینید، اظهار نظر کارشناسانه آنهاست از مشاهدات‌شان. امیدوارم زنده باشم و ببینم الگوی الگن در جای جای زاگرس با موفقیت اجرا می‌شود و دولت برای جامعه محلی با بسترسازی مناسب، معیشت‌های جایگزین و سازگار با زیست‌بوم معرفی می‌کند. توصیه می‌کنم همه این ۳۰ دقیقه را با دقت در نشانی زیر تماشا کنید و برای آنهایی که دل‌نگران زاگرس هستند، بفرستید:

https://youtu.be/o8MELIz_Sxk?si=dXGiyFqTlg8M3l7H

#مرتضی_ابراهیمی_رستاقی
#مصطفی_خوشنویس
#آهسته_چون_بلوط
#سعید_انصاریان
#محمد_درویش

🟢 سرانجام یک واکنش خردمندانه در ماجرای دو کارزار مهم پارک قیطریه و نه به زاکانی!🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ سید جعفرتشکری هاشمی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در این خصوص به اکو ایران می‌گوید: هم کارزار بوستان قیطریه و هم کارزار عزل شهردار پیام‌های خاصی برای مسئولان دارد، اینکه اگر با لحن کارشناسی و اقناعی با مردم سخن نگوییم، باید منتظر چنین پیامدهایی باشیم. مردم ما مردمی مومن هستند و با ساخت مسجد مشکلی ندارند، اما این اعتراض‌ها نشان می‌دهد که از لحن مدیران و در این موضوع از لحن مدیریت شهری راضی نیستند و این گونه ناراحتی خود را ابراز کردند. مشروح این گفتگو را اینجا مطالعه کنید.

2️⃣ شک ندارم اگر به جای واکنش‌های حرص‌دربیارِ زاکانی و مهدی چمران، شاهد چنین مواجهه محترمانه و خردمندانه‌ای بودیم، هرگز شمار امضاها با چنین شتابی افزایش نیافته و رکوردها شکسته نمی‌شد.

3️⃣ شما چه فکر می‌کنید؟ آیا عبرت گرفته و زین‌پس صدای مردم را خواهند شنید؟

♦️ تا آن زمان لطفاً همچنان در کارزار پارک قیطریه و نه به زاکانی شرکت کرده و خبرش را نشر دهید.

#نه_به_زاکانی
#پارک_قیطریه
#محمد_درویش

🟢 شدت و حجم بارندگی‌ها در استان‌هایی بیشتر است که از خشکسالی شدیدتری در رنج بودند! 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ تصاویر آخرالزمانی که از فرودگاه دبی و شهرهای عمان در طول ۲۴ ساعت گذشته منتشر شده، برای ما در ایران بسیار آشناست. منتها با این تفاوت که ممکن است برای برخی این پرسش طرح شود که چرا در کشور ثروتمندی چون امارات متحده عربی که کلکسیونی از بهترین و زبده‌ترین معماران و مهندسان شهری به کار گرفته شده و عظیم‌ترین سازه‌های دست‌ساخت بشری رونمایی شده است هم، صحنه‌ها شبیه معابر عمومی در کیش، بندرعباس و باهوکلات در بلوچستان ایران است؟

2️⃣ پاسخ البته ساده است! وقتی با رخداد بارندگی حدی روبرو می‌شویم، تفاوت چندانی بین فقیر و غنی وجود نخواهد داشت، چون منطقی نیست سازه‌های یک شهر یا سدهای یک منطقه برای بارندگی با دوره برگشت بزرگ‌تر از صد یا دویست‌سال طراحی شوند و اصولاً مقرون به صرفه هم نیست.

3️⃣ به هر حال با توجه به پیش‌بینی‌های سازمان هواشناسی، امروز و فردا اغلب در مناطقی از کشور با بارندگی فراتر از نرمال روبرو خواهیم بود که از خشکسالی شدیدتری هم متاثر بوده‌اند! یعنی استان‌های هرمزگان، فارس، بوشهر، کرمان و خراسان جنوبی. بنابراین، به احتمال فراوان از تراز منفی ریزش‌های آسمانی کشور که تا ۲۵ فروردین منفی ۱۶ درصد اعلام شده بود، باز هم کمتر شده و به زیر منفی ۱۰درصد ورود می‌کنیم.

#وضعیت_بارندگی_ایران
#محمد_درویش

📹 سیاستگذار از جامعه جا ماند

نسخه صوتی

▫️سال 1402 با تمام اتفاقاتی که برای جامعه و محیط‌زیست کشور داشت به پایان رسید. مشکل حق‌آبه، کم‌بارشی و کمبود جدی آب،‌ بحران آلودگی هوا و فرونشست تنها بخشی از مشکلات زیست‌محیطی بودند که در سال گذشته تشدید شد.

▫️سالی که وضعیت محیط زیستی با اینکه نسبت به سال قبلش بهتر نشد، اما اتفاقات خوبی هم در آن افتاد. اتفاقاتی که محمد درویش،‌ فعال زیست‌محیطی بهترینش را تغییر در رویکرد سیاستگذار می‌داند.

▫️او در میزگردی که به همراه محمدرضا جوادی‌ یگانه، جامعه‌شناس برگزار شد،‌ از وضعیت جامعه ایران در یک سالی که گذشت سخن گفت.

▫️در آن طرف میز،‌ جوادی یگانه معتقد است همه ما نیاز به یک بازاندیشی در وضعیت خود داریم و می‌گوید در سالهای اخیر مردم اعتراض سیاسی را به دلیل پرهزینه و کم فایده بودن رها کرده و بیشتر به سمت اعتراضات اجتماعی رفته‌اند.

▫️مشروح کامل این میزگرد را در «اکو ایران» مشاهده کنید و در تجارت فردا بخوانید.

نسخه کامل در سایت

نسخه کامل در یوتیوب

📺 @ecoiran_webtv

⭕️ یک عضو شورای شهر تهران در گفتگو با اکو ایران در رابطه با ۳۳ هزار امضای کارزار «درخواست برکناری شهردار تهران» گفت:‌ هم کارزار بوستان قیطریه و هم کارزار عزل شهردار پیام‌های خاصی برای مسئولان دارد، این که اگر با لحن کارشناسی و اقناعی با مردم سخن نگوییم باید منتظر چنین پیامدهایی باشیم.

📣 تشکری هاشمی معتقد است باید قوانین اصلاح شود و مجلس به این موضوع ورود پیدا کند که انتخاب شهردار مانند بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا با مردم شهر باشد. در حال حاضر شهردار با واسطه شورا که منتخب مردم هستند انتخاب می‌شود، اما اگر مستقیم توسط مردم انتخاب شوند، از پشتوانه قوی مردمی برخوردار خواهد بود و هم می‌توانیم بگوییم آن شهردار هم با شناختی که از خواست‌های مردم و خاستگاه مردم دارد، می‌تواند نقش اثربخش‌تری داشته باشد.

✅ کارزار «درخواست برکناری شهردار تهران» طی کمتر از یک هفته گذشته توسط بیش از ۳۳ هزار نفر امضا شده و در رسانه‌های مختلف بازتاب‌های زیادی داشته است. جهت مشاهده گزارش‌های رسانه‌ای مرتبط با این کارزار و همچنین امضای آن روی لینک زیر بزنید:
https://www.karzar.net/111183

✅ همچنین کارزار «درخواست جلوگیری از تخریب پارک قیطریه» به بیش از ۱۴۶ هزار امضا رسیده و رکورد امضاهای ۲۰ ماه گذشته پلتفرم را شکسته است:
https://www.karzar.net/106414

♥️ با تشکر از اکو ایران بابت پیگیری کارزارهای مردمی

✌️ به یاد داشته باشیم کارکرد اصلی تمامی کارزارها فارغ از نتیجه نهایی آن‌ها، آگاهی‌بخشی، دوری از انفعال، گسترش فرهنگ مطالبه‌گری مدنی و تقویت هم‌افزایی اجتماعی است.

#قدرت_بی_قدرتان
✌️ @karzarnet

تالاب بین المللی گاوخونی
بهار ۱۴۰۳
بارندگی‌ها در اسفندماه و فروردین‌ماه توانست وسعت کوچکی از تالاب را خیس کند، و اینچنین طبیعت خود را میزبان این مهمانان طناز یعنی
فلامینگوها کرد.
احیای تالاب گاوخونی نیازمند حق‌آبه قانونی خود به میزان ۱۷۶ میلیون متر مکعب در سال، از محل سد مخزنی زاینده‌رود است.

حق‌آبه تالاب‌ها حق‌آبه پایداری سرزمین است و طبق قانون، پس از شرب مقدم بر صنعت و کشاورزی است.

🎥 فیلم از منصور کمیلی
https://t.iss.one/environment_concerns