▫️«عبدالحسین وهاب‌زاده» یک دهه پس از طرح‌ ایدهٔ «مدرسهٔ طبیعت» از حق کودکی می‌گوید

🔻طبیعت را به کودکان پس دهید
| بهمن عظیمی |

◇وقتی از نمای نزدیک به کارها و آثار و فعالیت‌های «عبدالحسین وهاب‌زاده» نگاه کنیم، سه چهره از او نمایان می‌شود. وهاب‌زاده‌ای که معلم دانشگاه است و سال‌ها به تدریس بوم‌شناسی و تکامل مشغول بوده است؛ چهره‌ای که شاید دیگر از ذهن بسیاری افراد مگر دانش‌آموختگان خوش‌حافظهٔ سال‌های دور دانشگاه فردوسی مشهد، محو شده است و جایش را به وهاب‌زادهٔ مترجم داده است. او ۲۶ عنوان کتاب را در بیش از چهار دهه به فارسی ترجمه کرده که حجم آنها از هشت هزار صفحه گذشته است.

◇در کسوت مترجم، وهاب‌زاده پیگیر پروژه‌ای بلندمدت برای آشنایی دانشجویان و پژوهشگران علوم‌زیستی با کتاب‌های مهم در موضوعات اساسی حوزهٔ بوم‌شناسی، محیط‌زیست، تکامل و رفتارشناسی بوده است. او آثار مهمی مانند «بهار خاموش»، «اژدهای بهشتی»، «مبانی محیط‌زیست»، «مقدمه‌ای بر اکولوژی رفتار»، «تنوع حیات»، «شناخت محیط‌زیست»، «سوسیوبیولوژی»، «طراحی با طبیعت»، «بوم‌شناسی: مطالعهٔ تجربی توزیع و فراوانی»، «تکامل»، «کودک‌وطبیعت»، «در سایهٔ انسان» و «حقِ مادرزاد» را به زبان فارسی برای خوانندگان مهیا ساخته است. گرچه او امروز متفکر و مترجم نامداری در حوزهٔ محیط‌زیست ایران به‌شمار می‌آید، اما ماندن در محیط‌های آکادمیک و پیوند غیرمستقیم با مخاطبان به‌واسطهٔ کتاب‌هایش هرگز غوغای درونی و ذهن خلاق و تیزبینش را تسلی نبخشید. امروز جامعهٔ ایران او را در قامت کنشگری اجتماعی برای خلق ایده و تأسیس مدرسهٔ طبیعت ایرانی می‌شناسد.

◇او می‌گوید همیشه دوست داشته با کودکان کار کند و ذهش به‌تازگی معطوف به موضوع کودک و طبیعت نشده است و تقریباً از زمانی‌که در دانشگاه بوم‌شناسی می‌خوانده است، تحت‌تأثیر کتاب «بوم‌شناسی تخیلات کودکی» از «ادیت کاب»، به اهمیت تجربهٔ طبیعت در کودکی فکر می‌کرده است. با او دربارهٔ ایده‌اش که اکنون فراگیر شده است و توانسته عدهٔ زیادی از خانواده‌های ایرانی را دربارهٔ موضوع کودکی و تجربهٔ طبیعت و اهمیت فعالیت‌های ساختارنیافته و بازی آزاد بر بستر طبیعت حساس کند و لشکری مشتاق از کنشگران را برای تحقق ایدهٔ مدرسهٔ طبیعت بسیج کند تا طبیعت را برای کودکان پس بگیرند، به گفت‌وگو نشستیم.

گفت‌وگوی کامل را این‌جا بخوانید.
@payamema

🟢 چرا از کارزار برکناری زاکانی حمایت می‌کنم؟ 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ بیش از ۱۴۳ هزار نفر تا این لحظه نسبت به ساخت مسجد در پارک قیطریه اعتراض کرده و خواهان توقف روندهایی شده‌اند که فضای سبز بوستان‌های شهری را قربانی هر کاربری دیگری، از جمله مسجد کند.

2️⃣ شهردار اما به جای احترام به نظر این بزرگ‌ترین کارزار مدنی کشور، همچنان با نگاهی از بالا و با کبر می‌گوید: مسجد می‌سازیم، در بقیه پارک‌ها هم می‌سازیم، خوبش را هم می‌سازیم!

3️⃣ این در حالی است که وظایف اصلی شهردار روی زمین مانده، تعداد روزهای ناسالم همه رکوردهای پیش از خود را شکسته؛ مدت هدررفت وقت شهروندان و ترافیک‌های نجومی همه را کلافه کرده؛ آلودگی صوتی و مناطق با بیشتر از ۶۰دسی‌بل همچنان در حال افزایش؛ مشکل بازیافت زباله روی زمین مانده و تعداد تلفات مستقیم آلودگی هوا به ۹هزارنفر در سال افزایش یافته است. در حقیقت، او اینک وارث شهری شده که به شهادت خود شهرداری تهران، با ۹۹.۷درصد به ابرشهر افسرده ایران بدل شده!

4️⃣ آیا کمترین واکنش به چنین عملکردی، نباید درخواست برکناری‌ باشد؟ لطفاً امضا و نشر دهید:

https://www.karzar.net/111183

#برکناری_زاکانی
#محمد_درویش

⚠️ کشته‌های آلودگی هوا بیش از ۹۰۰۰ نفر؛ درخواست برکناری شهردار تهران

محمد درویش فعال محیط زیست

تعداد روزهای ناسالم تهران در دوره شهرداری زاکانی همه رکوردهای قبلی را پشت سر گذاشت، شدت هدررفت وقت شهروندان در ترافیک به مرزهایی باورنکردنی رسید

رقم تلفات سالانه ناشی از آلودگی هوا از ۹۰۰۰ نفر گذشت و آنگاه شهردار همچنان در پی تغییر کاربری فضای سبز اندک شهر به بهانه مسجدسازی است!
لینک امضا

@mostaghelnewspaper

شهردار و رئیس شورای شهر و همراهان و هم‌فکرانشان می‌گویند برای ساخته شدن مسجد در پارک درختی قطع نمی‌شود، دیگری می‌گوید مساحت پارک 122هزار متر است و مساحت 800 متری مسجد پیشنهادی کمتر از یک درصد مساحت کل پارک است. گروهی از مردم می‌گویند در زیر این مکان گنجینه و عتیقه (همان آثار باستانی که در زبان عامه چنین لقب می‌گیرد) است و شهرداری و سازنده آن مسجد را می‌سازد تا در پوشش آن عتیقه‌ها را درآورده و آبش کنند. گروهی دیگر می‌گویند سازنده‌ی مسجد پولی که برای اینکار از سوی بزرگشان وقف شده را به کار این مسجد می‌زند و برخی مخالفان سند می‌آورند که آن متمول خیر، اصراری بر ساخت مسجد در قیطریه نداشته و تنها اشاره بر کار خیر داشته است... رئیس شورای شهر در اظهارنظری عجیب می‌گوید: ”پارک متعلق به اتابک اعظم بوده و به نوه‌های وی ارث رسیده که یکی از نوه‌هایش نیز شهردار تهران بوده و خودش این اراضی را به پارک تبدیل کرده است و هیچ‌کسی این پارک را اهدا نکرده و هرکسی که دراین‌باره ادعایی دارد، مدارکش را بیاورد و نشان دهد " و وقتی گروهی دیگر مدرک این اهدا را منتشر می‌کنند او حرفی درباره‌اش نمی‌زند و سخن را می‌برد به انگ زدن به مردم مخالف مسجد ساختن در پارک و می‌گوید: "مخالفان و منتقدان از مسجد می‌ترسند، چراکه می‌بینند اقدامات مردمی مانند شرکت در راهپیمایی‌ها از مسجد نشأت می‌گیرد." این چیزی است که دوستان شهرداری، شهردار و روزنامه‌ی همشهری هم به آن تأکید می‌کنند... .
اما بیایید از همه‌ی این حرف‌های موافق و مخالف بگذریم. آیا اگر به‌طور علمی و متقن ثابت شود که زیر آن ناحیه هیچ عتیقه‌ای نیست، یا اگر معلوم شود کار به قطع درختی نمی‌رسد و فقط چند درخت کوچک جابه‌جا می‌شود؛ یا اگر طرح مسجد تغییر کند و از منظر معمارانه مقبول نظر همه‌ی کارشناسان و مردم قرار بگیرد، آنگاه آیا تغییر کاربری تکه‌ای از یک پارک بزرگ و تاریخی مجاز می‌شود؟ آن‌وقت آیا ساختن هتل در پارک‌های جنگلی بی‌اشکال است؟ آن‌وقت ساختن یک کتابخانه‌ی بزرگ، یک مرکز فرهنگی، یک سالن اجتماعات یا هر چیز دیگر در فضاهای سبز شهری چون تهران معقول است؟
دوستان من، آقایان و خانوم‌های تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز در شهرداری، شورای شهر و مراجع حقوقی و سیاسی، آقایان و خانوم‌هایی که مخالف این تصمیم شهرداری هستید و مخالفتتان را در شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی و کمپین‌های جمع‌آوری امضا اعلام می‌کنید... موضوع بحث اصلاً اینها نیست که با تغییر طرح و یا موضوع کاربری و... مسئله حل شود یا نشود؛ مسئله اهمیت و کارکرد فضای سبز برای شهروندان است... مسئله این است که پارک‌ها و فضاهای سبز عمومی (منظورم باغچه‌های حاشیه‌ی خیابان‌ها و بزرگراه‌ها، لچکی‌ها، جنگل‌های پیرامون شهرها و همینطور فضاهای سبز خصوصی –باغچه‌های خانه و مجتمع مسکونی و حتی فضای سبز نیمه نیمه- مثل فضای سبز ادارات دولتی و بیمارستان‌ها و... نیست) نقش‌هایی انکار ناشدنی در زیست شهری و شهروندان دارد.
پارک‌ها جایی برای تفریح و سرگرمی شهروندان از کودکان تا افراد بازنشسته محسوب می‌شوند، آنها جایی هستند که به‌خصوص در شهرهای بزرگ به برقراری ارتباطات اجتماعی بین شهروندان کمک می‌کنند و همین مسئله باعث افزایش سلامت روان شهروندان می‌شود. علاوه بر این هر سانتی‌متر، (دقت کنید که عرض می‌کنم هر سانتی‌متر) از یک پارک شهری به‌خصوص پارک‌های بزرگ که اکوسیستم غنی و قدیمی دارند در برقراری تعادل و افزایش کیفیت اکولوژیکی شهر نقش به‌سزا و غیرقابل رقابتی دارند. آنها دمای منطقه (و در سطح کلان دمای شهر) را می‌کاهند. با ایجاد نویز سفید سکوت و آرامش صوتی در محدوده‌‌ی خود برقرار می‌کنند، کربن را می‌گیرند و ترسیب می‌کنند و مأمنی برای پرندگان و سایر جانوران شهری است. با کاستن از مساحت پارک‌ها و به‌خصوص با کاستن از درختان کهن و یا ایجاد تداخلات پایدار و ماندگار در پارک‌ها (مثلاً ساختمان‌سازی با هر کاربری‌ای) زنجیره‌ا‌ی بی‌پایان از تغییرات نامطلوب رخ می‌دهد. و اینها نکات محدودی از یک کل بسیار بزرگ است که در این نوشته‌ی کوتاه سعی کردم اشاره کنم؛ وگرنه داستان مفصل‌تر از اینهاست.
برگردم به سخن نخست... دوستان من که این متن را می‌خوانید... تغییر کاربری پارک‌ها به مثابه‌ی کشیدن ماشه‌ایست که نتایجش وسیع و کشنده است. حتی اگر نگویم کشنده، آسیب‌هایی می‌زند که رفع و رجوعش سال‌ها زمان می‌برد و شاید زخمی چرکی تا ابد بر جای بگذارد... فرقی هم ندارد این تغییر کاربری برای ساخت مسجد باشد یا برای یک مرکز تفریحی؛ فرقی ندارد که 800 متر باشد یا 200 متر. فرق ندارد به خاطر عتیقه‌جاتش باشد یا به خاطر مغازه‌هایش.کاربری‌های موجود در پارک‌ها لازم است حداقلی، بناشده بر امکانات و سازه‌های موجود و بسیار هوشمندانه باشد. در شهرهای بزرگ که در برابر تغییرات اکولوژیک بسیار شکننده‌‌اند این تغییرات کاربری باید بسیار ملاحظه‌کارانه‌تر باشد...همین.

🔶 قطع 70 درخت کهنسال در بهشهر / منابع طبیعی مازندران:حکم بازداشت و توقیف خودروی مظنونین صادر شد

🔸 سید علی علوی مدیر کل منابع طبیعی مازندران گفت: حکم بازداشت تمامی افراد مشکوک به دست داشتن در قطع درختان صادر شده است.

@Rokna_NEWS

🟢سخنی با علیرضا زاکانی در آستانه ۲۴ ساعت پس از انتشار کارزاری که خواهان برکناری اوست!🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ آقای زاکانی اگر همچنان خود را به ندیدن و نشنیدن زده و حرمت مطالبه به حق این ۱۴۴ هزار و ۴۰۲ نفر را نادیده بگیرید، از این کارزار عبور کرده و خواهان برکناری خودتان با عزمی راسخ‌تر می‌شویم. راه دشوارتر را انتخاب نکنید، دربرابر رای مردم کرنش و رسماً اعلام کنید به احترام افکار عمومی، هرگز کاربری هیچ پارکی را تغییر نداده و درختان شهر را قربانی مسجد، هتل، شهربازی و هر سازه دیگری نخواهم کرد.

♦️ لینک امضا در کارزار پارک قیطریه

2️⃣ آقای زاکانی! یادت باشد کارزاری که خواهان برکناری شماست در کمتر از ۲۴ ساعت بیش از دوازده هزار و چهارصد امضا را گردآورده و شتابان پیش می‌رود، لطفاً در سمت درست تاریخ قرار بگیرید تا فرصت هست. مخالفان ساخت مسجد در پارک قیطریه را مشتی آدم معلوم‌الحال که از مسجد می‌ترسند یا گریزانند، معرفی نکنید و توهین به شعور ملت ایران را با چنین اتهام‌های سخیفی که از سوی شما و مهدی چمران و دوستان‌تان زده می‌شود، ادامه ندهید:

♦️ لینک امضا در کارزار نه_به_زاکانی

#پارک_قیطریه
#نه_به_زاکانی
#محمد_درویش

💠این وعده زاکانی هم توخالی بود؟

ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در خصوص این که مدیران شهری بارها وعده دادند که قرار داد واگن‌های چینی نهایی شده اما به نظر می‌رسد هنوز قرار داد نهایی نشده گفت:

🔷ما جشن گرفتیم، هورا کشیدیم، از آقای چمران درخواست شیرینی کردیم، البته آقای چمران با هوشیاری و احتمالاً به این دلیل که پشت قضایا را می‌دانست زیر بار نرفت اما آقای زاکانی سال گذشته دو بار با قاطعیت گفتند کار به اتمام رسیده، پیش پرداخت هم انجام گرفته و اولین واگن‌ها سال آینده یعنی امسال وارد تهران می‌شود.

🔹متأسفانه اخیراً مطلع شدیم که وزارت کشور به آن ایراد گرفته است. این طور که من شنیده‌ام ایراد این است که می‌گویند اصولاً وزارت کشور طرف قرارداد است و شهرداری حق امضای این قرارداد را نداشته است.

گزارش کامل را می‌توانید اینجا در اکوایران بخوانید.


🆔 @shahremaa

🔻شهرداری تهران، الگویی نامناسب برای حفاظت از فضای سبز

✍محمد متینی‌زاده، عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور: 

یکی از مؤلفه‌های اصلی اداره شهر از سوی شهرداری و مدیران و کارکنانش، خدمات صادقانه برای بالابردن کیفیت مادی و معنوی مردم و دیگر زیست‌مندان آن است. برای نظارت و ارزیابی این مقوله، دو رکن مهم وجود دارد: شورای شهر و مردم شهر. که انتخاب و نظارت از سوی شورا انجام می‌شود و ارزیابی، رصد و نمایش رضایتمندی از فعالیت‌ها، از سوی مردم. وقتی به وظایف قانونی شهرداری‌ها توجه می‌شود، همه موارد مستقیم یا غیرمستقیم باید به افزایش کیفیت زندگی و فراهمی آرامش آنها منجر ‌شود.

اگر قرار باشد برای شهروندان تهرانی این مهم روی دهد، پرداختن به نواقص و نواقض پرتعداد باید در دستور کار قرار بگیرد و در نتیجه برای گشایش انبوهی از مشکلاتی که سال‌ها بلکه دهه‌هاست به دوش می‌کشد و پاره‌ای از آنها مانند ترافیک، خیابان‌های پردست‌انداز، آلودگی هوا، ساختمان‌های ناایمن، ساخت‌وساز روی گسل‌ها، نبود معماری مشخص در جای‌جای تهران و... بدون حل مانده، اولویت‌بندی موضوعی اجتناب‌ناپذیر است.

برای چنین شهری با گره‌های پیش‌گفته، فضاهای سبز در قامت پارک‌ها، باغ‌ها و درختان در کوچه‌ها و خیابان‌ها و... از ارکان اساسی به‌ شمار می‌روند که شهرداری وظیفه نگهداری و حفظ آنها را در کنار توسعه‌شان بر عهده دارد و ثمره این پرداخت، به‌یقین روی جسم و روح مردمی خواهد نشست که در لای چرخ‌دنده‌های توسعه ناپایدار شهری در حال خردشدن هستند. و باید افزود که درک تأثیر و معنای فضای سبز برای مردم تهران سال به سال و نسل به نسل بیشتر و مهم‌تر شده است.

در سیاست‌ها و برنامه‌های شهرداری تهران در دوره جدید که از 1400 آغاز شد، نشانه‌های بسیار جدی بر اهمیت‌ندادن ایشان به فضاهای سبز وجود دارد. و در این زمینه چندین مورد مهم و پرسروصدا در این دوره شهرداری شکل گرفته است که مهم‌ترین آنها باغ گیاه‌شناسی ملی ایران، قطع درختان در جای‌جای شهر، شرایط بحرانی برخی پارک‌های جنگلی و آخرین آنها هم مسجدسازی در پارک قیطریه است. ابعاد گوناگون و مختلفِ مشکل‌ساز آنها به‌سرعت نمایان شد و برای جامعه و قاطبه شهروندان تهران با بازتاب‌های منفی فراوانی روبه‌رو شد؛ هرکدام به شکلی.

زندگی باغ گیاه‌شناسی ملی ایران، با اجازه ساخت‌وسازی که شهردار و مدیران جدید دادند تا در پهنه‌ای که در بیرون مرز شمالی باغ واقع شده، ده‌ها برج چند‌ ده‌ طبقه را به آسمان ببرند، به‌شدت به‌ خطر افتاد. این در حالی بود که شورای‌عالی شهرسازی در 1398، برای کاهش بارگذاری وحشتناک برج و جمعیت در منطقه 22 تهران، مصوبه‌ای برای تعدیل ساخت‌وساز داشت که برای پهنه شمالی باغ، ساختمان‌های فقط تا سه طبقه و درست منطبق به شکل و شمایل محله را تصویب کرده بود و بنیاد تعاون ارتش در حال برنامه‌ریزی برای این طرح بود!

شوربختانه به‌هیچ‌روی توجهی به اهمیت باغ گیاه‌شناسی ملی ایران که نقش‌های متعدد حفاظتی برای ذخایر ژنتیکی و گونه‌های گیاهی، پژوهشی، آموزشی و گردشگری نکرد و و دو سال تمام، همه درخواست‌ها را برای نجات این پروژه ملی و ارزشمند که در خاورمیانه هم بی‌مانند است، رد کرد، از رئیس‌جمهور گرفته تا معاون دادستان و از استادان دانشگاه و متخصصان تا گروه‌های مردم‌نهاد و علاقه‌مندان و دوست‌داران حتی با وجود کارزار و به مذاکره آمدن شهردار با رئیس باغ گیاه‌شناسی ملی ایران در نهاد ریاست‌جمهوری.

برای پارک قیطریه هم که اهمیت چالش پیش‌آمده آن در برابر موضوع باغ گیاه‌شناسی ملی ایران بسیار کمتر است، تشخیص بین مهم و مهم‌تر انجام نشده است. تأکید عجیب روی مسجدسازی در شرایط کنونی جامعه در حالی‌ است که تصویر فرد نمازگزار روی سجاده‌ای بر سنگ‌فرش پارک، در نزد عمده مردم بسیار تأثیرگذارتر از مسجد مجللی است که برای نماز‌خواندن مردم ساخته می‌شود؛ باز هم ایجاد دوقطبی.

دوقطبی‌سازی در شهر چه برای پارک قیطریه و چه باغ گیاه‌شناسی ملی ایران و چه برای هر پروژه منطقه‌ای، شهری و ملی دیگر که متعلق به شهر و اکثریت شهروندانش است و آنها را بی‌جهت در برابر هم قرار می‌دهد، نشانه خلل در یکی از چند ده وظیفه شهرداری تهران است، همان که باید همه کوشش، اندیشه و راهبری خود را برای بهبود زیست مردم بگذارد؛ اما متأسفانه در این موارد این‌گونه نبوده است./شرق

@eskannews_com
instagram.com/eskannews

@matinizadehmohammad

🟢 قصه لک لک خیرآباد و من پنج‌ساله شد! 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ نخستین بار در فروردین ۱۳۹۸، پیش از آغاز جنبش الگن او را دیدم! از کودکی عاشق لک‌لک‌ها بودم، به نظرم پیام‌آور آرامش، برکت و صلح در سرزمین هستند. مرا یاد همه‌ی آدم‌های خوب زندگیم می‌اندازند که سال‌هاست زودتر از من دنیا را ترک کرده‌اند ... فردا دوباره به دیدنش خواهم رفت با مرتضی، مصطفی و اروند ... شما هم حتماً اگر از گچساران به سمت دهدشت و الگِن برانید، در محل تصفیه‌خانه آب خیرآباد متعلق به شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران، بر روی دکلی که در تصاویر می‌بینید، او را می‌توانید تماشا کنید که چگونه در پناهِ لانه فراخ و ایمنی که برای خود و فرزندانش ساخته، صدها پرنده دیگر هم لانه گزیده، جفت‌گیری کرده و تخم نهاده و می‌نهند. اصلاً چه جایی از آنجا امن‌تر که پای هیچ گربه، مار، شغال و روباهی هم به آن نمی‌رسد و دچار آتش‌سوزی هم نمی‌شود؟ هر سال هم با هر عضو جدید، این عمارتِ پرشکوهِ چندین واحدی، ستبرتر و بزرگ‌تر شده و همه در کنار هم، روادارانه روزگار می‌گذرانند! نه؟

2️⃣ راستی! می‌دانید لک‌لک‌ها تا چهل سال به راحتی عمر می‌کنند و عمیقاً به جفت خود وفادارند؟ می‌دانید گاه تا چهارده‌هزار کیلومتر را برای بیست و چهارسال پیموده تا آقا، مالنای خود را ببیند و با هم جیک جیک کنند؟ لک‌لک‌ها در بسیاری از مناطق ایران، به‌ویژه در اغلب مناطق زاگرس‌نشین خوشبختانه حرمت دارند و جامعه محلی آنها را نماد برکت سرزمین می‌دانند. حتماً قصه دره‌تفی در کنار زریبار را یادتان هست؟

3️⃣ حسین انصاریان دیروز - ۲۳ فروردین ۱۴۰۳ - دوباره سری به لک‌لک خیرآباد زده بود و همانطور که در انتهای این ویدئو می‌بینید حال خانواده خوبِ خوب است و برکت در سرشاخه‌های مارون و خیرآباد تا الگن جاری و همین روزها شاید یک قصه عاشقانه دیگر از الگن آغاز شود که البته فعلاً نمی‌تونم بیشتر بازش کنم!

#لک_لک_خیرآباد
#دلیل_حال_خوب_هم_باشیم
#معجزه_های_الگن
#دلنوشته_های_محمد_درویش

🟢 ویدر؛ عجیب‌ترین منطقه ایران! 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ ویدر نام یک روستای کوچک در بخش خرقان در قلمرو شهرستان زرندیه استان مرکزی است که از منظر طبیعی، تاریخی، گردشگری و فرهنگی قدمتی سترگ و ارزش‌هایی انکارناپذیر دارد.

2️⃣ اما دلیل تیتر این یادداشت، هیچکدام از موارد پیش‌گفته نیست!

3️⃣ ویدر از آن سو در شمار عجیب‌ترین مناطق ایران، آسیا و شاید جهان قرار دارد، زیرا احتمالاً تنها سکونتگاهی است که در فاصله کمتر از ۱۰کیلومتری‌اش دو کارخانه سیمان به شدت آلاینده دایر شده و سومی هم در حال تجهیز است! علاوه بر این، بدترین شکل خاک‌ربایی، کوه‌خواری و فروپاشی بوم‌شناختی را به چشم می‌توان مشاهده کرد.

4️⃣ حق دارید که باور نکنید؛ من هم تا پیش از حضور میدانی در منطقه و تماشای عمق فاجعه با چشمانم، باور نمی‌کردم.

5️⃣ لطفاً با امضای این کارزار به حمایت از اهالی مظلوم و تحت خطر ویدر برآمده و در گام نخست اجازه ندهیم سومین کارخانه سیمان هم افتتاح شود. بی‌شک ۱۲هزار امضا برای چنین کارزار مهمی متناسب با اهمیت خطر نیست. کمک کنیم تا از ۳۰هزار امضا هم عبور کند:

https://www.karzar.net/63843

#نه_به_ساخت_کارخانه_سیمان_در_ویدر
#محمد_درویش

🟢 آقای زاکانی! یادت هست؟ 🟢

📚 @darvishnameh

1️⃣ در حالیکه شمار امضا‌ها در کارزار پارک قیطریه از ۱۴۵ هزار و کارزار نه به زاکانی از ۲۲هزار هم عبور کرده است، یاد این پاسخ مشهور علیرضا زاکانی پیش از حضور در ساختمان بهشت و قبول مسوولیت شهرداری تهران افتادم!

2️⃣ اگر با همان خط‌کش بی‌عرضه‌گی، بی‌فکری و بی‌غیرتی الان که نزدیک به سه سال از عمر دولت متبوع شما و این سخن‌تان می‌گذرد، بخواهیم قضاوت کنیم، عیار بی‌عرضه‌گی، بی‌فکری و بی‌غیرتی ظاهراً بیشتر شده! نشده؟

3️⃣ یعنی الان سقوط آزاد و بی‌سابقه ارزش پول ملی، تورم افسارگسیخته، افزایش روزهای ناسالم، بحران آلودگی هوا حتی در کم‌تراکم‌ترین شهر ایران، اردکان، افزایش پانزده میلیاردمتر مکعب به ناترازی سفره‌های آب زیرزمینی و گسترش خطر فرونشست زمین و ... ناشی از چند درصد بی‌فکری و بی‌غیرتی است آقای شهردار؟ شجاعت داشته باش و از مردم عذرخواهی کن به خاطر دادن آن همه نشانی‌های غلط.

4️⃣ مطالبه ما همچنان قبول این واقعیت است که نباید فضای سبز اندک شهر تهران که با کمبود سرانه فضای سبز روبروست و دچار تورم روزهای ناسالم است، قربانی تغییر کاربری به هر بهانه‌ای، چه ساخت هتل، شهربازی یا مسجد شود. پیام کارزار پارک قیطریه را درک کرده و یک مطالبه مدنی را دوباره به یک بحران اجتماعی، سیاسی، دینی و امنیتی بدل نکنید. پذیرش و احترام به نظر افکار عمومی، یعنی ترویج امید و افزایش ضریب مشارکت عمومی؛ کیمیایی که شهرداری و دولت سخت به آن نیاز دارند! یعنی واقعاً متوجه این نکته ساده نیستید یا؟

5️⃣ هموطنان عزیزم همچنان برای شرکت و حمایت از این دو کارزار می‌توانند از نشانی‌های زیر استفاده کنند:

♦️ لینک امضا در کارزار پارک قیطریه:

https://www.karzar.net/106414

♦️ لینک امضا در کارزار نه به زاکانی:

https://www.karzar.net/111183

#پارک_قیطریه
#نه_به_زاکانی
#محمد_درویش

🟢 مدیریت حصاری! 🟢

🖌️مسعود امیرزاده

در خبرها آمده حصاری دیگر در بخشی از “پارک لاله تهران” کشیده است و پس از قیطریه و اندیشه این سومین حصارکارگاهی است که در یک فضای سبز متعلق به عموم کشیده و بر نگرانی ها افزوده است.
این حصارها علاوه بر جنبه فیزیکی خود معنای مهم دیگری در خود دارند،عملیاتی در حال وقوع است که باید از چشم مردم و اهل تیزبین رسانه مخفی نمود.شاید تا چند دهه پیش مردم به چنین پروژه هایی تا بدین حد ظنین نبودند اما سیر مخرب و نابود کننده سرزمین توسط پروژه های به اصطلاح عمرانی باعث شده این حصارها معنایی جز مراحل آغاز تولد یک ناهنجاری ساختارمند دیگر در طبیعت و یا محیط شهری نداشته باشد.
“مدیریت حصاری” در عین حال روایتگر یک نقیصه مهم در نظام حکمرانی ماست.شما کمتر طرح نرم افزارانه بر مبنای تعامل و توافق بین مردم و دولت را شاهد هستید که قرین با موفقیت باشد. اما پروژه های فیزیکی که بر اساس جدا سازی محیط و تحدید حطیه فرمان انجام می‌پذیرد احتمالا برای مدیران شکست خورده در فضاهای مشترک و تعاملاتی توهم توفیق و پیروزی به همراه خواهد داشت.تخدیر کارگاهی برای مدیری که حتا توان و هنر گفتگوی یک ساعته با ذینفعان و ذیمدخلان در یک عرصه شهری یا نظام برداشت آب رودخانه و آبخوان را ندارد مگر جز حصار و قدرت حاصل از دیوار راه دیگری برای نمایش و یا ارتباط با مردم و محیط برایش مانده است.
شهرداری تهران عزم خود را به هیچ انگاری حقوق و مالکیت عمومی جزم کرده و با حصارها آنرا به سخره گرفته است.تقلیل مساله پارکها به درختان که در جایگاه خود مهم است نباید وجوه مهمه دیگری را بپوشاند.زمین پارکها و دیگر عرصه های عمومی شهری متعلقات و مایملکات شهرداری نیست که با آن اینگونه دلبخواه و از سرعناد رفتار کند بلکه اموال عمومی مردم است. اعیانی آنها متعلق به شهر و تمام مردمان آن بوده و بهره برداری از آنها صرفا طبق قانون و در حدود صلاحیت و تکلیف و نهایتا در جهت خیر و رضایت عموم است. مگر فضای عمومی محل ایجاد سونامی نارضایتی و زورگویی به مردم است که هر روز با ماجرایی زخم دیگری بر شکاف‌های اجتماعی موجود وارد کرد؟
شوربختانه شهرداری تنها دستگاهی نیست که به چنین عناد عریانی روی آورده است، سازمان ثبت اسناد و وزارت نیرو در جای دیگری البته با مقیاسهای بسیار کلان‌تر در حال وهن و پایمال سازی حقوق و اموال غیر منقول و اراضی ملی بوده و این بار حصاری از جنس “سند تک برگ” ابزار کار ایشان شده است.اعتراضات اهل حقوق و جامعه مدنی و حتا دستگاه‌ متولی اموال عمومی و انفالی مورد توجه قرار نگرفته و عملا مشترکات عمومی در حال انتقال به یک دستگاه دولتی و شرکت‌های تابعه ایشان است.فارغ از ایرادات ناشی از نقض قانون و حقوق اساسی و یا میل به فساد در چنین رویدادهایی تجربه نشان داده مدیریت به شیوه انفکاک و انحصار و زورگویی از این طریق جوابگو نبوده و عملا با نادیده‌انگاری بخشهای مهمی از معادله و برهم کنشهای تاثیر گذار حاصلی جز خود فریبی و گره زدن بیشتر بر مسائل قبلی نخواهد داشت.اینگونه رویه بیش تر از آنکه ناشی از اتوریته و اقتدار و اعتبار یک دستگاه باشد نمایانگر ضعف مفرط و نوعی تظاهر به قدرت است که جز با حصار و کارگاه و پروژه و یا نقض حقوق عمومی راهی برای وانمود کردن خود ندارد.

https://t.iss.one/didehbaanzistboom

🔹 هموطنان عزیزم همچنان برای شرکت و حمایت از این دو کارزار می‌توانند از نشانی‌های زیر استفاده کنند:

♦️ لینک امضا در کارزار پارک قیطریه:
آخرین آپدیت: ۱۴۵۵۹۵ امضا

https://www.karzar.net/106414

♦️ لینک امضا در کارزار نه به زاکانی:
آخرین آپدیت: ۲۴۰۹۵ امضا

https://www.karzar.net/111183

#پارک_قیطریه
#نه_به_زاکانی
#مسعود_امیرزاده
#محمد_درویش

‍ ‍ ⭕️چرا حصار؟
موضوع پارک قیطریه، آیینه‌ای رو به آینده است
🖋سیدآرش حسینی‌میلانی؛ عضو سابق شورای شهر تهران
♦️حصارکشی در پارک قیطریه و اعتراضات مردمی به تعرض به فضای سبز عمومی می‌تواند چون آیینه‌ای آینده فضای سبز تهران را برایمان روشن کند. مشاعات سبز تهران تحت تاثیر فشار روندهای مخربی چون تغییر کاربری، تغییرات اقلیمی، تزاحم منافع کاربران مختلف و... قرار دارد و پارک قیطریه نیز نمونه شاخصی از رقابت یا تضاد انتظارات از فضای سبز عمومی است.
سیر وقایع ساخت مسجد در این پارک به ‌نحوی پیش رفت که مقاومت مدنی چشمگیری در برابر مدیریت شهری شکل گرفت و ظاهراً با دخالت میراث فرهنگی فعلاً ادامه عملیات ساخت‌وساز متوقف شده است. شکل‌گیری کارزاری اینترنتی با ۱۴۰ هزار امضا در مدت یک ماه، حضور میدانی و خودجوش مردم در مقاطع مختلف و واکنش متخصصان و نخبگان بیانگر حساسیت افکار عمومی به حفاظت از درختان در عرصه‌های عمومی است. پویش شکل گرفته دربرگیرنده پرسش‌های مهمی است که گفت‌وگو درباره آنها می‌تواند برای حمایت‌طلبی از فضای سبز عمومی راهگشا باشد.
♦️پرسش یک: چرا حصار؟ چرا اینجا؟
قطع درختان در معابر و فضای سبز حاشیه‌ای یا حومه‌ای در این شهر مسبوق به سابقه بوده و معمولاً شبانه و با سرعت زیاد صورت می‌گرفته است. اما حصارکشی ساختمانی در یک پارک درجه یک، تلنگر جدی برای اهالی قیطریه و سایر شهروندان بود که گویا زشتی تخریب، عادی‌سازی شده است.  افزایش تقاضا از جانب اقشار و گروه‌های اجتماعی موجب فشارهای روزافزون برای تنوع‌بخشی به عملکرد فضاهای سبز شهری در حوزه‌های ورزشی، هنری، گردشگری و… شده است. در پاسخ به این رقابت‌ها و انتظارات، مدیریت شهری از سال 1399 تهیه طرح جامع فضای سبز برای رفع این تزاحمات و برنامه‌ریزی علمی و دوراندیشانه را در دستور کار قرار داده است. سوال اینجاست که چگونه می‌توان اثربخشی این سازوکارها را برای جلوگیری از دست‌اندازی به حریم و عرصه بوستان‌ها و فضای سبز عمومی افزایش داد؟ چرا مردم اعم از اهالی محلات، سمن‌ها و سایر اقشار، اطلاع و دسترسی مناسبی به این سامانه‌ها ندارند؟ و چرا پس از گذشت 4 سال نهایی‌سازی طرح جامع فضای سبز در اولویت مدیریت شهری قرار ندارد؟
♦️پرسش دوم: چرا تخریب؟ چرا تکذیب؟
در پارک قیطریه، عادی‌سازی قطع این درختان سپس تکذیب موضوع توسط ارشدترین مقامات مدیریت شهری، تکانه مهمی بود که منجر به حساسیت ویژه شهروندان به فاجعه درخت‌کشی شد و متعاقب آن مردم با ابتکارات جالبی چون اندازه‌گیری محیط درختان و انتشار آن در فضای مجازی تلاش کردند که ادعای مسئولان را راستی‌آزمایی کنند. براساس مطالعات موجود،کاهش آب در دسترس ناشی از تغییرات اقلیمی در افق میان‌مدت، یکی از تهدیدات محیطی جدی محسوب می‌شود و خشکیدگی فضای سبز پدیده‌ای رو به رشد خواهد بود و البته به دلیل ماهیت تدریجی و غیرمتمرکز آن چندان به چشم شهروندان نخواهد آمد و تکذیب و عادی‌سازی آن نیز آسان‌تر خواهد بود! نجات فضای سبز تهران از چنگال هیولای خشکیدگی در گرو استفاده از پساب تصفیه شده، تغییر الگوی کشت و سایر اقدامات اساسی است. سوال اینجاست که این طرح‌ها و برنامه‌ها درحال حاضر با چه اولویت و کیفیتی توسط مدیریت شهری در دست اجراست؟ آیا از نظر هزینه‌کرد و زمان‌بندی دچار تاخیر است؟ و عقب‌ماندگی از برنامه‌های مصوب چه تبعاتی در پی خواهد داشت؟
♦️ پرسش سوم:چرا مسجد؟ چرا وقف؟
احداث مسجد در پارک قیطریه منجر به بحث‌وجدل‌های داغ و جدی بین مخالفان و طرفداران مسجدسازی شد و مخالفان به درستی بر پاسخگویی فضاهای مذهبی موجود در اطراف پارک تاکید داشتند. سپس این مجادله به موضوع بانیان و شرایط وقف تسری پیدا کرد و تا جایی پیش رفت که برخی از اندیشمندان و شخصیت‌های مذهبی قلم به دست گرفتند و در پاسداری از حرمت حقوق عامه و ضرورت انطباق شرایط وقف با این حقوق به روشنگری پرداختند. سوال اینجاست که آیا می‌توان نیت خیر بانیان این وقف و با موارد مشابه را متوجه حفظ و گسترش فضای سبز شهری نمود؟ به بیان دیگر، پارک‌سازی در بخش‌های محروم شهر را به‌عنوان یک خیر عمومی و بسیار ضروری به رسمیت شناخت. در تاریخچه احداث پارک شهر تهران می‌خوانیم که در 75 سال پیش، زمین بازی کودکان و بناهای مرتبط با همت چند تن از بانوان نیکوکار احداث شده است.

♦️برای خواندن ادامه این مطلب به سایت سازندگی مراجعه کنید.

https://saazandegi.ir/?p=6932

#تهران#حصار#شورای شهر#قیطریه

⚡️ کارزار «درخواست برکناری شهردار تهران» طی سه روز گذشته توسط بیش از ۲۵ هزار نفر امضا شده و بازتاب‌های رسانه‌ای زیادی پیدا کرده است.

⭕️ این کارزار ضمن اشاره به صد و چهل هزار امضای کارزار مخالفت با ساخت مسجد در پارک قیطریه، نوشته است: «زبان حال مردم تهران خطاب به ایشان این است که ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان! اگر نمی‌توانی پارک‌های جدیدی برای رفاه مردم بسازی و سرانه ناچیز فضای سبز را توسعه دهی، لااقل دست از سر پارک‌های موجود بردار و به فضای سبز آنها دست‌درازی و درختان را قطع نکن.»


🗣در ادامه آمده است: «‏تهران کلانشهری پر مسئله است و اداره آن مسئولیتی سنگین است که شهرداری دانشمند و توانمند و با فکر و با تجریه می‌طلبد که از عهده و توان آقای زاکانی خارج است. ایشان به تجربه ثابت کرده که مرد این میدان نیست و از عهده این مسئولیت سنگین بر نمی‌آید.‌»

✅ لینک امضای این کارزار:
https://www.karzar.net/111183


🗓 شروع کارزار: ٢٢ فروردین ١۴۰۳
✍🏻 نویسنده: حسین ارغوانی
📣 از طرف: ملت ایران، مردم تهران، اهالی شمیران، اهالی قیطریه، دوستداران محیط زیست
#️⃣ هشتگ رسمی: #شهردار_خوب_کجاست

#قدرت_بی_قدرتان
✌️ @karzarnet

🔻دادستان کل کشور:
برای پتروشیمی میانکاله پرونده قضایی تشکیل شده است

◽محمد موحدی‌آزاد، دادستان کل کشور، گفت: ساخت پتروشیمی میانکاله به هیچ عنوان مجوز ندارد.
◽در این ارتباط پرونده ای در دستگاه قضا تشکیل شده و نباید به بهانه ایجاد اشتغال محیط زیست منطقه را تخریب کرد./ایرنا
@payamema

تحلیل جامعه‌شناختی محیط‌زیست، منتشر شد.

https://t.iss.one/joure_digar/49

فعالان محیط‌زیستی، علاقمندان به محیط‌زیست، و علاقمندان به جامعه‌شناسی ممکن است علاقمند شنیدن باشند.

@fazeli_mohammad

کاربران گرامی سلام.
عید سعید فطر بر شما مبارک باشد.
حدود صد سال قبل مطلب زیر در مورد قطع درختان منتشر شده است. متأسفانه، این رسم نا شایست به بهانه های واهی هنوز ادامه دارد.
وقتی عمل نادرستی فرهنگ می شود، تغییر آن برنامه و اراده می خواهد.
از شمیران نه چندان قدیم فقط یاد باغ ها و باغچه های آن مانده است. با این وصف، قطع درختان کماکان ادامه دارد.
دریغ و درد.
**


روح ساکنین طهران را به واسطهٔ قطع اشجار بیش از این آزار ندهید!

کسانی که طهران بیست و پنج سال قبل از این را به خاطر دارند می‌دانند که درختهای این شهر چقدر در تغییر اعتدال هوای آن تأثیر داشته است. دل خوشی ما این بود که اگر شهرمان از بناهای عالی و تزیینات شهرهای اروپائی محروم است لااقل درختهای با طراوتی دارد که زشتی‌ها را جبران نموده منظرهٔ نسبته دل‌گشائی به آن می‌دهد.
اما افسوس که بی‌مبالاتی اولیای امور و خونسردی اهالی سبب شده که گاهگاهی بعضی از مأمورین بلدیه با یک قساوت قلب مخصوصی به این اشجار حمله‌ور می‌شوند. درختهائی که در نتیجهٔ بیست سال مواظبت برومند شده، در تابستان گرم طهران از شاخ و برگ انبوه سایبان‌هائی تشکیل دادهٔ که تودهٔ ملت، یعنی آن‌هائی که مجبورند پیاده پی کسب و کارهای خود بروند، برای فرار از حرارت سوزان آفتاب در پناه آنها رفت و آمد می‌کنند این درختهای کهن، مفید و زیبا ــ در نتیجهٔ خودسری مأمورین مزبور همه روزه سرنگون می‌شود. در موقع قطع یک درخت اگر به قیافهٔ عابرین نظری عمیق بیفکنید ملتفت می‌شوید که هر ضربت تبری که بر درختی فرود می‌آید مثل آنست که بر قلب آنها وارد می‌شود ولی چون خون حمیت در عروق این مردم خشکیده است مطابق عادت می‌سوزند و می‌سازند و هیچ اعتراض و جنبشی نمی‌کنند.
این کار زشت «قطع اشجار» از چند سال پیش، هنگامی که یک نفر آمریکائی موسوم به روتر به عنوان متخصص در بلدیه مستخدم بود شروع شد. در آن وقت قضیه به قدری مخالف عقل و ذوق سلیم جلوه کرد که اروپائیان طهران به صدا آمده بودند اعتراض کردند.
او در جواب گفت. «طهران باید مثل شیکاگو بشود. در خیابانهای شیکاگو هیچ درخت نیست.» همه به ریش آن دیوانه خندیدند. بیچاره چون خود را قادر نمی‌دید که طهران را از جهات دیگر شبیه به شهرهای آمریکا نماید به فکر افتاده بود از حیث نداشتن درخت این مشابهت را ایجاد کند تا بتوانند بگویند طهران مثل شیکاگو است زیرا که خیابان‌های طهران هم درخت ندارد. تصدیق می‌کنید که این قضیه بی‌شباهت به ادعای وکلای مجلس ما نمی‌باشد که می‌گویند پارلمان ایران مثل پارلمان فرانسه است زیرا در پارلمان فرانسه هم هیچوقت بودجه مملکتی در موقع خود به تصویب نمی‌رسد.
باری در آن موقع جمعیت «ایران جوان» یک نفر نماینده برای اعتراض خدمت کفیل محترم فعلی بلدیه که تازه مشغول کار شده بودند فرستاد و ایشان خود را از قطع اشجار رنجیده‌خاطر نشان داده فوراً امر کردند از این عمل شنیع خودداری شود.
از آن به بعد سالی یکی دو بار شعب بلدیه عوض تسطیح خیابانها و پوشانیدن انهار به بهانهٔ اینکه درختها کج و معوج و مانع عبور و مرور هستند! به انداختن آنها می‌پردازند و قبل از آنکه صدای اعتراض مردم بلند شود و مقامات اداری ناچار از جلوگیری شوند درختهای کهن را تبدیل به خروارها هیزم می‌کنند.
***
ما امیدواریم که اداره جلیلهٔ بلدیه مأمورین احتساب را عوض قطع اشجار به جمع‌آوری سگهای مرده که در گوشه و کنار خیابانها و کوچه‌ها و در ته نهرها کفک زده است مشغول نمایند. البته اگر آقایان مأمورین احتساب این قبیل کارها را مادون شئون خود می‌دانند ما حرفی نداریم مشروط بر اینکه روح ساکنین طهران را هم به واسطهٔ قطع اشجار بیش از این آزار ندهند. مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان.

مأخذ: روزنامه ایران جوان. شماره 4. سال اول. شنبه 27 اسفند 1305 مطابق با 17 رمضان 1345 و 19 مارس 1926.