پیتر وولبن در "زندگی پنهان درختان":
درختان از راه ریشه با یکدگر ارتباط گرفته، به هم یاری رسانده و سلامتی خویش را مدیریت می‌کنند؛ درست مثل #دوچرخه_سواران که حالِ شهرشان را بهبود میبخشند!
@darvishnameh
درختان از راه ریشه با یکدگر ارتباط گرفته، به هم یاری رسانده و سلامتی خویش را مدیریت می‌کنند؛ درست مثل #دوچرخه_سواران که حالِ شهرشان را بهبود میبخشند!
@darvishnameh
🎻🎷🎻 #موسیقی_طبیعت را #مدارس_طبیعت چنان کوک می کنند تا نوایش بهتر شنیده و پیامش درک شود؛ آموزه ای که میوه هایش، #جشنواره_موسیقی_سبز را پر و بال خواهد داد.
@darvishnameh
@darvishnameh
@darvishnameh
🔴بیاییم برای #مرگ_اکسیژن به سوگ نشینیم!🔴
✅ بخش نخست: کاهش فیتوپلانکتون ها
تصور كنيد كسي (مسافري از اين سفينه فضايي به نام کره زمین) به شما بگويد: سامانه تولید اكسيژن سفینه به دليل روش توليد خوراك (پرورش گياهان) در حال از بين رفتن است. با اين هشدار وحشتناك چه مي كنيد؟ تلاش مي كنيد تا شرايط را تغيير دهيد؟ از راه لابي گري بر كاپيتان سفينه تأثير مي گذاريد؟ شايد هم كه واقعيت را انكار مي كنيد و به راه خود ادامه مي دهيد.
اما از دست دادن غريب الوقوع اكسيژن از واقعيتهاي در حال شكل گرفتن هست، زيرا فيتوپلانكتون هاي موجود در اقيانوسها كه ٢/٣ از اكسيژن سياره ما را تأمين مي كنند، به سرعت رو به نابودي مي روند. كشاورزي صنعتي نه تنها با ورود آفت كشها و كودهاي حاوي نيتروژن به آبها آنها را آلوده و به مناطق مرده (هيپوكسي) تبديل مي كند؛ بلكه كربن را نيز از خاك جدا كرده و به آبها مي برد و موجب اسيدي شدن درياها مي شود. در چنين مسيري، تنها در طول چند دهه با مردن #فيتوپلانكتونها ديگر موجود زنده اي در اقيانوسها باقي نمي ماند- آن هم تنها به دليل روش توليد خوراك ما انسانها!
زماني كه گفتگو از تغييرات آب و هوايي است، رسانه ها، دولتها و جنبش اقليمي، همه روي كربن در نيوار و آب شدن #يخهاي_شمالگان تمركز دارند كه بدون ترديد موضوع هاي مهمي هستند اما آنچه در ميان اين بحث بر سر آنكه سطح آبها تا چه اندازه بالا مي آيند و كره زمين تا سال ٢١٠٠ تا چه حد گرم خواهد شد، گم شده؛ يك واقعيت بسيار جدي است؛ اینکه اگر ما با #اسيدي_شدن_آبها، بلافاصله برخورد نكنيم، بشريتي تا سال ٢١٠٠ وجود نخواهد داشت تا شاهد بالارفتن دما و يا به زير آب رفتن #وال_استريت و #دره_سيليكون باشد.
خبر خوب آنكه ما مي توانيم همزمان درجه حرارت زمين و آبها را كاهش داده و هم درياها را از راه كشاورزي احيايي از كربن مازاد نجات دهيم؛ راه حلي كه عيناً زير پايمان است. طرح كشاورزي احيايي دانشگاه چيكو/ايالت كاليفرنيا و گروه "كربن زيرزمين" اين تعريف كوتاه و دقيق را ابداع كرده اند: "كشاورزي احيايي روشهايي از كشت و چَرا را توصيف مي كند كه در كنار بسياري فوايد، با تغييرات منفي اقليمي از راه بازسازي مواد ارگانيك و بازگرداندن تنوع زيستي به خاك ضعيف، مبارزه مي كند - و نتيجه در هر دو حالت كاهش كربن و بهبودي چرخه آب است.
واقعيتهاي كمتر دانسته شده آن است كه:
١- كشاورزي صنعتي بيش از مجموع كمپانیهایی چون شورون، اكسون و تمامي سازندگان وسايل حمل و نقل، دي اكسيد كربن منتشر مي كند!
و ٢- #كشاورزي_احيايي مي تواند تغييرات آب و هوايي را معكوس كند، اگر كه جامعه ما تمرکز خود را روي تبديل انحطاط به روشهاي احيايي معطوف سازد. وقتي كه ما قادريم انسان را به كره ماه بفرستيم، آيا مي توانيم راههاي توليد خوراك را به گونه اي تغيير دهيم تا از زندگي در سفينه فضائيمان-كره زمين-حفاظت كرده باشيم؟ ويليام مك دونو، آرشيتكت، طراح مشهور آمريكايي در زمينه توسعه پايدار، در يك مقاله جديد در ژورنال Nature، تحت عنوان "كربن دشمن ما نيست" مي نويسد: "اما عنصر كربن، دشمن ما نيست. در جاي مناسب، كربن يك منبع و يك وسيله است." و دان ويلكين از بخش حفاظت خاك و آب در منطقه درياچه مك هنري/ايالت #ايلينوي از چگونگي تبديل كشاورزي نيز در يادداشت خود با نام "بازگرداندن زمينهاي كشاورزي تهي از طريق ترسيب كربن" مي نويسد.
همانطور كه نگارنده -در نوامبر ٢٠١٥ در مقاله اي نوشت - "خاك و اقيانوسها از دستور جلسه نشست اقليمي پاريس COP21 حذف شدند" : در اين دوران با فناوري پيشرفته مجذوب كننده اش، ما ترجيح مي دهيم كرم خاكي (كشاورز زمين) و پلانكتون اقيانوس (توليدكننده اكسيژن ضروري مان) را به قيمت ضرر به خود، در نظر نگيريم. آيا مي دانستيد كه از هر سه نفسي كه مي كشيد، دوتاي آن از پلانكتونها تأمين مي شود؟ تكيه تنها بر نيروي خورشيد، باد و هيبريدها به عنوان راه حل مشكل تغييرات آب و هوايي راهي است كه به سمت فاجعه مي رود. خبر خوب آنكه ما مي توانيم به درمان آبهاي اسيدي بپردازيم، تغييرات غيرمترقبه جوي را متعادل كرده و با تمركز بر ترسيب كربن در زمينهاي كشاورزي، جنگلها و مراتع، خوراك فراوان توليد كنيم كه نه تنها كيفيت خاك را بهتر مي كند، بلكه هم ظرفيت نگهداري آب را بالا مي برد.
توجه را به سلامتي خاك و آب اقيانوسهايمان معطوف كردن اكنون موضوع مرگ و زندگيست. اين ممكن است كه به نظر اكثر مردم امريكا شوكه كننده باشد-آنطور كه رسانه ها و سيستم آموزشي به ما بسياري نكات را مي آموزند، جز اينكه كره زمين چگونه كار مي كند. ما مي توانيم ياد بگيريم كه يك پزشك باشيم (اما بيشتر پزشكان تغذيه را فراموش مي كنند)، يا يك نجار باشيم (اما آنها فراموش مي كنند كه چگونه يك جنگل رشد مي كند) يا يك كشاورز (اما آنها اهميت تندرستي خاك و كرم خاكي را از ياد مي برند) ...
⚡️ ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴بیاییم برای #مرگ_اکسیژن به سوگ نشینیم!🔴
✅ بخش نخست: کاهش فیتوپلانکتون ها
تصور كنيد كسي (مسافري از اين سفينه فضايي به نام کره زمین) به شما بگويد: سامانه تولید اكسيژن سفینه به دليل روش توليد خوراك (پرورش گياهان) در حال از بين رفتن است. با اين هشدار وحشتناك چه مي كنيد؟ تلاش مي كنيد تا شرايط را تغيير دهيد؟ از راه لابي گري بر كاپيتان سفينه تأثير مي گذاريد؟ شايد هم كه واقعيت را انكار مي كنيد و به راه خود ادامه مي دهيد.
اما از دست دادن غريب الوقوع اكسيژن از واقعيتهاي در حال شكل گرفتن هست، زيرا فيتوپلانكتون هاي موجود در اقيانوسها كه ٢/٣ از اكسيژن سياره ما را تأمين مي كنند، به سرعت رو به نابودي مي روند. كشاورزي صنعتي نه تنها با ورود آفت كشها و كودهاي حاوي نيتروژن به آبها آنها را آلوده و به مناطق مرده (هيپوكسي) تبديل مي كند؛ بلكه كربن را نيز از خاك جدا كرده و به آبها مي برد و موجب اسيدي شدن درياها مي شود. در چنين مسيري، تنها در طول چند دهه با مردن #فيتوپلانكتونها ديگر موجود زنده اي در اقيانوسها باقي نمي ماند- آن هم تنها به دليل روش توليد خوراك ما انسانها!
زماني كه گفتگو از تغييرات آب و هوايي است، رسانه ها، دولتها و جنبش اقليمي، همه روي كربن در نيوار و آب شدن #يخهاي_شمالگان تمركز دارند كه بدون ترديد موضوع هاي مهمي هستند اما آنچه در ميان اين بحث بر سر آنكه سطح آبها تا چه اندازه بالا مي آيند و كره زمين تا سال ٢١٠٠ تا چه حد گرم خواهد شد، گم شده؛ يك واقعيت بسيار جدي است؛ اینکه اگر ما با #اسيدي_شدن_آبها، بلافاصله برخورد نكنيم، بشريتي تا سال ٢١٠٠ وجود نخواهد داشت تا شاهد بالارفتن دما و يا به زير آب رفتن #وال_استريت و #دره_سيليكون باشد.
خبر خوب آنكه ما مي توانيم همزمان درجه حرارت زمين و آبها را كاهش داده و هم درياها را از راه كشاورزي احيايي از كربن مازاد نجات دهيم؛ راه حلي كه عيناً زير پايمان است. طرح كشاورزي احيايي دانشگاه چيكو/ايالت كاليفرنيا و گروه "كربن زيرزمين" اين تعريف كوتاه و دقيق را ابداع كرده اند: "كشاورزي احيايي روشهايي از كشت و چَرا را توصيف مي كند كه در كنار بسياري فوايد، با تغييرات منفي اقليمي از راه بازسازي مواد ارگانيك و بازگرداندن تنوع زيستي به خاك ضعيف، مبارزه مي كند - و نتيجه در هر دو حالت كاهش كربن و بهبودي چرخه آب است.
واقعيتهاي كمتر دانسته شده آن است كه:
١- كشاورزي صنعتي بيش از مجموع كمپانیهایی چون شورون، اكسون و تمامي سازندگان وسايل حمل و نقل، دي اكسيد كربن منتشر مي كند!
و ٢- #كشاورزي_احيايي مي تواند تغييرات آب و هوايي را معكوس كند، اگر كه جامعه ما تمرکز خود را روي تبديل انحطاط به روشهاي احيايي معطوف سازد. وقتي كه ما قادريم انسان را به كره ماه بفرستيم، آيا مي توانيم راههاي توليد خوراك را به گونه اي تغيير دهيم تا از زندگي در سفينه فضائيمان-كره زمين-حفاظت كرده باشيم؟ ويليام مك دونو، آرشيتكت، طراح مشهور آمريكايي در زمينه توسعه پايدار، در يك مقاله جديد در ژورنال Nature، تحت عنوان "كربن دشمن ما نيست" مي نويسد: "اما عنصر كربن، دشمن ما نيست. در جاي مناسب، كربن يك منبع و يك وسيله است." و دان ويلكين از بخش حفاظت خاك و آب در منطقه درياچه مك هنري/ايالت #ايلينوي از چگونگي تبديل كشاورزي نيز در يادداشت خود با نام "بازگرداندن زمينهاي كشاورزي تهي از طريق ترسيب كربن" مي نويسد.
همانطور كه نگارنده -در نوامبر ٢٠١٥ در مقاله اي نوشت - "خاك و اقيانوسها از دستور جلسه نشست اقليمي پاريس COP21 حذف شدند" : در اين دوران با فناوري پيشرفته مجذوب كننده اش، ما ترجيح مي دهيم كرم خاكي (كشاورز زمين) و پلانكتون اقيانوس (توليدكننده اكسيژن ضروري مان) را به قيمت ضرر به خود، در نظر نگيريم. آيا مي دانستيد كه از هر سه نفسي كه مي كشيد، دوتاي آن از پلانكتونها تأمين مي شود؟ تكيه تنها بر نيروي خورشيد، باد و هيبريدها به عنوان راه حل مشكل تغييرات آب و هوايي راهي است كه به سمت فاجعه مي رود. خبر خوب آنكه ما مي توانيم به درمان آبهاي اسيدي بپردازيم، تغييرات غيرمترقبه جوي را متعادل كرده و با تمركز بر ترسيب كربن در زمينهاي كشاورزي، جنگلها و مراتع، خوراك فراوان توليد كنيم كه نه تنها كيفيت خاك را بهتر مي كند، بلكه هم ظرفيت نگهداري آب را بالا مي برد.
توجه را به سلامتي خاك و آب اقيانوسهايمان معطوف كردن اكنون موضوع مرگ و زندگيست. اين ممكن است كه به نظر اكثر مردم امريكا شوكه كننده باشد-آنطور كه رسانه ها و سيستم آموزشي به ما بسياري نكات را مي آموزند، جز اينكه كره زمين چگونه كار مي كند. ما مي توانيم ياد بگيريم كه يك پزشك باشيم (اما بيشتر پزشكان تغذيه را فراموش مي كنند)، يا يك نجار باشيم (اما آنها فراموش مي كنند كه چگونه يك جنگل رشد مي كند) يا يك كشاورز (اما آنها اهميت تندرستي خاك و كرم خاكي را از ياد مي برند) ...
⚡️ ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴بخش دوم و پایانی از گزارش #مرگ_اکسیژن در زمین!🔴
باید بپذیریم که آموزش تخصصي بيش از حد آمريكايي ما، تكنوكراتهايي ببار آورده كه قوانين طبيعت را نمي فهمند! - و این البته درد مشترک بین اینجا و آنجاست! نه؟ دردی که درمانش از تاسیس و حمایت از مدارس طبیعت می گذرد -
رايلند اِنگِلهارت يكي از پايه گزاران "بوسه بر زمين"- گروهي كه از راههاي گوناگون تلاشهاي خود را وقف حفاظت از خاك كرده اند- مي گويد: "اگر ما #تندرستي_خاك را هسته مركزي #كشاورزي و مديريت زمينهاي خود قرار دهيم، مي توانيم #كربن را از نيوار جذب كنيم، تا آن اندازه كه براي برقراري تعادل شرايط جوي كافي باشد. جنبش غذايي مي تواند كه به جنبش اقليمي تبديل شود و ما مي توانيم با سرمايه گذاري در خاك براي رسيدن به يك آينده سالم تلاش كنيم."
اگر باور نمي كنيد كه اقيانوسهاي ما در شرايط وخيمي به سر مي برند، كافي است بخشي از مطلبي را كه در سال ٢٠١٠ در نشريه #اشپيگل در مورد "كاهش شديد فيتوپلنكتونها؛ بحران زنجيره غذايي در اقيانوسهاي دنيا" درج شده را بخوانيد. "نقطه آغاز زنجيره غذايي ابهاي ما پلانكتون است. اما سهم آنها از سال ١٩٥٠ تا بحال ٤٠٪ كاهش پيدا كرده...به گفته پژوهشگران اين يك سقوط تعجب آور است. همينطور #نيويورك_تايمز در مقاله اي بنام " درياهاي پر از كربن و رو به مرگ ما" به نوشته ريچارد اسپين راد، از مرگ اقيانوسها هشدار مي دهد. در اين مقاله آمده: "در طول ٢٠ سال گذشته اقيانوسهاي دنيا بيش از ١٥٠ ميليارد تُن رسوب حاصل از فعاليتهاي انساني را جذب كرده اند." اين روند كه به عنوان اسيدي شدن آبها شناخته شده، رشد و توليد مثل حلزونهاي صدف دار، آب سنگهاي مرجاني و ديگر جانداران دريايي را مشكل مي كند. در يادداشت ديگري از جودي شوارتس، نويسنده امريكايي، نوشته شده: "در يك بوم سازگان سالم، زماني كه آب به زمين مي ريزد، براي مدتي طولاني در آن محدوده مي ماند و نقش بسيار مهم و حياتي در زندگي موجودات اطراف بازي مي كند تا اينكه عاقبت راه خود را براي رسيدن به دريا ادامه مي دهد. اما به دليل راههايي كه انسان براي مديريت زمين از آغاز كشاوزي تاكنون، بويژه از زمان انقلاب صنعتي در پيش گرفته، آب به خاك سفت و آسيب ديده فرو مي ريزد، به سرعت به سمت دريا مي رود و پشت سر سيلابها و خشكيها بجا مي گذارد."
🔴 اي آنها كه در سفينه فضايي زمين نفس مي كشيد؛ گوش دهيد...
اگر مي خواهيد به نفس كشيدن در دهه هاي آينده ادامه دهيد، در زير نكات مهمي وجود دارند كه مي بايست به آنها توجه كرد:
١- در شرايط فعلي، تولید اكسيژن در حال کاهش است.
٢-ما بر روي يك سياره اقيانوسي زندگي مي كنيم، نه بر يك سياره زميني. آموزش براي درك بوم سازگان اقيانوسها براي ما مفيد است.
٣-اگر به بچه دار شدن فكر مي كنيد، لطفا به نياز آنها به اكسيژن هم بيانديشيد. احتمالا مقدار اكسيژن موجود در آينده كمتر از مقدار نياز آنها براي نفس كشيدن خواهد بود.
٤- به دليل تخريب مداوم اقيانوسها و از دست رفتن اكسيژن، احتمالا موتور گوگل و برگه اينستاگرام شما ديگر قابل دسترس نخواهد بود!
٥-نسل واي-millennial generation-تصميم گيرنده براي ادامه زندگي در آينده خواهد بود؛ پس لطفا از آنها پشتيباني كنيد و به آنها نيرو ببخشيد.
در پايان گزيده اي از مجموعه اشعار "برگهاي علف" از والت ويتمن:
بازگرد در صلح به اقيانوس، عشق من...
من هم جزيي از آن اقيانوس هستم...ما آن اندازه از هم جدا نيستيم...مي داني، من به هوا، به آب و به خاك سلام مي كنم...
https://www.ecowatch.com/regenerative-farming-ocean-acidification-2175984298.html
🔴بخش دوم و پایانی از گزارش #مرگ_اکسیژن در زمین!🔴
باید بپذیریم که آموزش تخصصي بيش از حد آمريكايي ما، تكنوكراتهايي ببار آورده كه قوانين طبيعت را نمي فهمند! - و این البته درد مشترک بین اینجا و آنجاست! نه؟ دردی که درمانش از تاسیس و حمایت از مدارس طبیعت می گذرد -
رايلند اِنگِلهارت يكي از پايه گزاران "بوسه بر زمين"- گروهي كه از راههاي گوناگون تلاشهاي خود را وقف حفاظت از خاك كرده اند- مي گويد: "اگر ما #تندرستي_خاك را هسته مركزي #كشاورزي و مديريت زمينهاي خود قرار دهيم، مي توانيم #كربن را از نيوار جذب كنيم، تا آن اندازه كه براي برقراري تعادل شرايط جوي كافي باشد. جنبش غذايي مي تواند كه به جنبش اقليمي تبديل شود و ما مي توانيم با سرمايه گذاري در خاك براي رسيدن به يك آينده سالم تلاش كنيم."
اگر باور نمي كنيد كه اقيانوسهاي ما در شرايط وخيمي به سر مي برند، كافي است بخشي از مطلبي را كه در سال ٢٠١٠ در نشريه #اشپيگل در مورد "كاهش شديد فيتوپلنكتونها؛ بحران زنجيره غذايي در اقيانوسهاي دنيا" درج شده را بخوانيد. "نقطه آغاز زنجيره غذايي ابهاي ما پلانكتون است. اما سهم آنها از سال ١٩٥٠ تا بحال ٤٠٪ كاهش پيدا كرده...به گفته پژوهشگران اين يك سقوط تعجب آور است. همينطور #نيويورك_تايمز در مقاله اي بنام " درياهاي پر از كربن و رو به مرگ ما" به نوشته ريچارد اسپين راد، از مرگ اقيانوسها هشدار مي دهد. در اين مقاله آمده: "در طول ٢٠ سال گذشته اقيانوسهاي دنيا بيش از ١٥٠ ميليارد تُن رسوب حاصل از فعاليتهاي انساني را جذب كرده اند." اين روند كه به عنوان اسيدي شدن آبها شناخته شده، رشد و توليد مثل حلزونهاي صدف دار، آب سنگهاي مرجاني و ديگر جانداران دريايي را مشكل مي كند. در يادداشت ديگري از جودي شوارتس، نويسنده امريكايي، نوشته شده: "در يك بوم سازگان سالم، زماني كه آب به زمين مي ريزد، براي مدتي طولاني در آن محدوده مي ماند و نقش بسيار مهم و حياتي در زندگي موجودات اطراف بازي مي كند تا اينكه عاقبت راه خود را براي رسيدن به دريا ادامه مي دهد. اما به دليل راههايي كه انسان براي مديريت زمين از آغاز كشاوزي تاكنون، بويژه از زمان انقلاب صنعتي در پيش گرفته، آب به خاك سفت و آسيب ديده فرو مي ريزد، به سرعت به سمت دريا مي رود و پشت سر سيلابها و خشكيها بجا مي گذارد."
🔴 اي آنها كه در سفينه فضايي زمين نفس مي كشيد؛ گوش دهيد...
اگر مي خواهيد به نفس كشيدن در دهه هاي آينده ادامه دهيد، در زير نكات مهمي وجود دارند كه مي بايست به آنها توجه كرد:
١- در شرايط فعلي، تولید اكسيژن در حال کاهش است.
٢-ما بر روي يك سياره اقيانوسي زندگي مي كنيم، نه بر يك سياره زميني. آموزش براي درك بوم سازگان اقيانوسها براي ما مفيد است.
٣-اگر به بچه دار شدن فكر مي كنيد، لطفا به نياز آنها به اكسيژن هم بيانديشيد. احتمالا مقدار اكسيژن موجود در آينده كمتر از مقدار نياز آنها براي نفس كشيدن خواهد بود.
٤- به دليل تخريب مداوم اقيانوسها و از دست رفتن اكسيژن، احتمالا موتور گوگل و برگه اينستاگرام شما ديگر قابل دسترس نخواهد بود!
٥-نسل واي-millennial generation-تصميم گيرنده براي ادامه زندگي در آينده خواهد بود؛ پس لطفا از آنها پشتيباني كنيد و به آنها نيرو ببخشيد.
در پايان گزيده اي از مجموعه اشعار "برگهاي علف" از والت ويتمن:
بازگرد در صلح به اقيانوس، عشق من...
من هم جزيي از آن اقيانوس هستم...ما آن اندازه از هم جدا نيستيم...مي داني، من به هوا، به آب و به خاك سلام مي كنم...
https://www.ecowatch.com/regenerative-farming-ocean-acidification-2175984298.html
EcoWatch
Spaceship Earth, Your Main Oxygen Systems Are Collapsing
"Industrial agriculture not only contaminates our oceans with pesticide and nitrogen-fertilizer runoff, leading to massive dead zones; it is stripping our soils of carbon, which ends up in the oceans and creates acidification."
⚫️ عجیبه که پس از گزارش #مرگ_اکسیژن_زمین در #درویشنامه؛ خبر خاموشی یکی از اصلی ترین #ریه_های_تاریخ_انقلاب_اسلامی منتشر شد ...
@darvishnameh
@darvishnameh
✅ به اطلاع علاقه مندان به #گفتگوهای_پردیسان می رساند که با توجه به عدم تعطیلی دوشنبه، ۲۰ دیماه؛ #نوزدهمین_گفتگو، مطابق برنامه از پیش اعلام شده، راس ساعت ۹:۵۵ صبح دوشنبه آغاز خواهد شد.
@darvishnameh
@darvishnameh
🔴بحران #آلودگی_هوا و #مرگ_ناگهانی_آیت_الله!🔴
یکی از هموطنانم به نام محمدرضا رودساز، برایم نوشته:
"سلام، حتما باید یک آدم مهم از کثیفی هوا بمیره تا مردم متوجه بشن آلودگی هوا تلفات داره؟
ای کاش میشد اثبات کرد دلیل فوت آقای هاشمی آلودگی هوا بوده."
🔴 دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
✅ به نظرم همه باید نسبت به ماجرای تلخ و کهنه آلودگی هوا واکنش نشان دهیم؛ #مجلس باید بدون رعایت نوبت، تکلیف #لایحه_هوای_پاک را بعد از سه سال انتظار، هرچه سریع تر روشن کند؛ #دولت باید شهرداری های تمامی شهرهایی که بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند را وادارد تا اولویت خود را در چیدمان مبلمان شهری به جای #خودرومحوری به #انسان_محوری تغییر داده و بکوشند تا هرچه سریع تر با گسترش #پیاده_راه، #مسیرهای_ایمن_دوچرخه_سواری و سامانه های #حمل_و_نقل_عمومی و ریلی از بار ترافیک، آلودگی هوا و اصوات ناهنجار در سطح شهر بکاهند.
🔴 یادمان باشد:
شاید این آخرین خدمتی بود که آیت الله هاشمی #رفسنجانی می توانست با مرگ نابهنگامش در روزی که شاخص آلودگی هوا ۱۴۲ بود، به ایرانیان انجام دهد. علاوه بر مجلس و دولت، ما مردم هم وظیفه داریم تا آنجا که امکان دارد از #تک_سرنشین_راندن دست برداشته و به رهبران شهری فشار آوریم که دیگر اتوبان و بلوار و پل و پارکینگ طبقاتی نمی خواهیم. برای ما شهری بسازید که با امنیت بتوان در آن راه رفت، #رکاب زد و با کمترین ایجاد آلودگی صوتی به مقصد رسید.
@darvishnameh
یکی از هموطنانم به نام محمدرضا رودساز، برایم نوشته:
"سلام، حتما باید یک آدم مهم از کثیفی هوا بمیره تا مردم متوجه بشن آلودگی هوا تلفات داره؟
ای کاش میشد اثبات کرد دلیل فوت آقای هاشمی آلودگی هوا بوده."
🔴 دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
✅ به نظرم همه باید نسبت به ماجرای تلخ و کهنه آلودگی هوا واکنش نشان دهیم؛ #مجلس باید بدون رعایت نوبت، تکلیف #لایحه_هوای_پاک را بعد از سه سال انتظار، هرچه سریع تر روشن کند؛ #دولت باید شهرداری های تمامی شهرهایی که بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند را وادارد تا اولویت خود را در چیدمان مبلمان شهری به جای #خودرومحوری به #انسان_محوری تغییر داده و بکوشند تا هرچه سریع تر با گسترش #پیاده_راه، #مسیرهای_ایمن_دوچرخه_سواری و سامانه های #حمل_و_نقل_عمومی و ریلی از بار ترافیک، آلودگی هوا و اصوات ناهنجار در سطح شهر بکاهند.
🔴 یادمان باشد:
شاید این آخرین خدمتی بود که آیت الله هاشمی #رفسنجانی می توانست با مرگ نابهنگامش در روزی که شاخص آلودگی هوا ۱۴۲ بود، به ایرانیان انجام دهد. علاوه بر مجلس و دولت، ما مردم هم وظیفه داریم تا آنجا که امکان دارد از #تک_سرنشین_راندن دست برداشته و به رهبران شهری فشار آوریم که دیگر اتوبان و بلوار و پل و پارکینگ طبقاتی نمی خواهیم. برای ما شهری بسازید که با امنیت بتوان در آن راه رفت، #رکاب زد و با کمترین ایجاد آلودگی صوتی به مقصد رسید.
@darvishnameh
✅ امروز در #نوزدهمین_گفتگوی_پردیسان که با استقبال گسترده علاقه مندان برگزار شد، شاهد طرح دیدگاه های متفاوت در مورد چرایی #تنفس_جنگل بودیم. متن کامل گفتگوها در ۱۶۲ دقیقه تقدیم می شود.
@darvishnameh
@darvishnameh
Forwarded from محمد درویش
@darvishnameh
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
@darvishnameh
امروز، 9 ژانویه، حدود یکهزارنفر #دوچرخه_سوار در سرمای منفی ۲۷ درجه سانتیگراد #مسکو رکاب زدند تا پیامی بزرگ به کاهلانِ دنیا در شرق و غرب عالم دهند!
👇👇👇
yon.ir/3gGB
امروز، 9 ژانویه، حدود یکهزارنفر #دوچرخه_سوار در سرمای منفی ۲۷ درجه سانتیگراد #مسکو رکاب زدند تا پیامی بزرگ به کاهلانِ دنیا در شرق و غرب عالم دهند!
👇👇👇
yon.ir/3gGB
@darvishnameh
🔴 برای #بختگان چه باید کرد و چه نباید کرد تا دوباره #بخت با بختگان یار باشد؟!
👇👇👇
www.yon.ir/wlb0
🔴 برای #بختگان چه باید کرد و چه نباید کرد تا دوباره #بخت با بختگان یار باشد؟!
👇👇👇
www.yon.ir/wlb0
@darvishnameh
✅ #هادی_کیادلیری در #۱۹_مین_گفتگوی_پردیسان:
🔴 چرا نمی توانیم ۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای حفظ جنگلی بگیریم که ۴ میلیارد متر مکعب آب در سال تولید می کند، اما ...
👇👇👇
✅ #هادی_کیادلیری در #۱۹_مین_گفتگوی_پردیسان:
🔴 چرا نمی توانیم ۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای حفظ جنگلی بگیریم که ۴ میلیارد متر مکعب آب در سال تولید می کند، اما ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴 #آمارهای_کیادلیری، تکاندهنده و تفکربرانگیز است!🔴
امروز در جریان برگزاری #نوزدهمین_گفتگوی_پردیسان، فرصتی فراهم شد تا همه مطالبه گران احیای توان تاب آوری ارزشمندترین و دیرینه ترین جنگلهای ایران و جهان در #هیرکانی، دور هم جمع شده و نزدیک به سه ساعت با یکدیگر گفتگو کنند و از یکدیگر بشنوند. به نظرم امروز همه دریافتیم که اغلب طرفداران و مخالفان #طرح_تنفس_جنگل، عمیقاً به حفظ و پایداری این رویشگاه ارزشمند و بی رقیب وطن علاقه دارند و می گوشند تا به بهترین شیوه ممکن شرایطی برای احیای دوباره آن فراهم شود.
در این میان، البته سخنان رییس انجمن جنگلبانی ایران، دکتر هادی کیادلیری حایز اهمیت فراوان برای همه ماست؛ وی گفت: متوسط هزینه ای که دولت برای احداث یک سد با گنجایش ۸۰ میلیون متر مکعب اختصاص می دهد، معادل بودجه ای است که سازمان جنگلها برای اجرای درست طرح تنفس در یک سال نیاز دارد. چگونه است که همه نگران هستیم که دولت در نهایت سازمان جنگلها را تنها نهاده و آن بودجه اختصاص نخواهد یافت و طرح شکست می خورد، اما در این اندیشه نیستیم که چرا بضاعت نخبگان و اساتید این حوزه قادر نیست برای سدی طبیعی به نام هیرکانی که می تواند ۴ میلیارد متر مکعب آب را در سال به صورت رایگان ذخیره و تولید کند، ۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار بیافریند و سیاستمداران را قانع سازند که اختصاص این رقم، یک نوع سرمایه گذاری خردمندانه است؟!
🔴 زنهار کیادلیری متوجه همه ماست! چرا نمی توانیم دغدغه ها و آموزه های محیط زیستی را به رنگ زبان رایج بر اقتصاد بازاری حاکم بر ایران ارایه دهیم تا در چنین بحرانی اسیر نشویم؟ چرا دولت حاضر است صدها میلیارد تومان هزینه کرده و هزاران درخت ارزشمند را در #شفارود نابود کند تا سدی ساخته شود که کمتر از یکصد میلیون متر مکعب آب را تنظیم خواهد کرد؟ چرا دولت حاضر است برای #داریان و #گتوند و #تونل_زاب، #بهشت_آباد و ... دهها برابر بودجه لازم برای حفظ رویشگاه هیرکانی و اجرای درست طرح تنفس جنگل پول اختصاص دهد؛ سدها و پروژه های مخربی که نه تنها دردی از مملکت دوا نخواهند کرد، بلکه به تنشهای اجتماعی در سطح داخلی و فرا منطقه ای هم می افزایند! برای سد گتوند تاکنون حدود ۴ هزار میلیارد تومان هزینه شده و اگر بخواهیم از شرش خلاص شویم، حدود ۹ هزار میلیارد تومان دیگر باید هزینه کنیم! برای دو طبقه کردن بزرگراه صدر هم ۶ هزار و هشتصد میلیارد تومان هزینه کردیم و برای خیلی دیگر از پروژه های سازه محور دیگر در ایران به راحتی بودجه اختصاص می یابد، اما برای حفظ هیرکانی مدام باید دست و دلمان بلرزد! چرا؟
🔴 ای اساتید عزیز دانشگاه و ای پژوهشگران گرانقدر حوزه منابع طبیعی و محیط زیست! لطفاً برای اینکه مجبور نباشیم پیوسته برای آقایان شرح دهیم که روز، روشن و شب، تاریک است؛ اندکی از تلاش خود را معطوف ریالی کردن ارزشهای غیرقابل تبادل منابع طبیعی و محیط زیست، به ویژه در هیرکانی، زاگرس، ارسباران و محیط های تالابی کنید.
✅ در ضمن دوستداران پیگیر محتوای گفتگوی نوزدهم، می توانند در #خبرگزاری_ایانا، گزارشهای مشروح این رویداد را مطالعه کنند:
👇👇👇
www.iana.ir/fa/environment
🔴 #آمارهای_کیادلیری، تکاندهنده و تفکربرانگیز است!🔴
امروز در جریان برگزاری #نوزدهمین_گفتگوی_پردیسان، فرصتی فراهم شد تا همه مطالبه گران احیای توان تاب آوری ارزشمندترین و دیرینه ترین جنگلهای ایران و جهان در #هیرکانی، دور هم جمع شده و نزدیک به سه ساعت با یکدیگر گفتگو کنند و از یکدیگر بشنوند. به نظرم امروز همه دریافتیم که اغلب طرفداران و مخالفان #طرح_تنفس_جنگل، عمیقاً به حفظ و پایداری این رویشگاه ارزشمند و بی رقیب وطن علاقه دارند و می گوشند تا به بهترین شیوه ممکن شرایطی برای احیای دوباره آن فراهم شود.
در این میان، البته سخنان رییس انجمن جنگلبانی ایران، دکتر هادی کیادلیری حایز اهمیت فراوان برای همه ماست؛ وی گفت: متوسط هزینه ای که دولت برای احداث یک سد با گنجایش ۸۰ میلیون متر مکعب اختصاص می دهد، معادل بودجه ای است که سازمان جنگلها برای اجرای درست طرح تنفس در یک سال نیاز دارد. چگونه است که همه نگران هستیم که دولت در نهایت سازمان جنگلها را تنها نهاده و آن بودجه اختصاص نخواهد یافت و طرح شکست می خورد، اما در این اندیشه نیستیم که چرا بضاعت نخبگان و اساتید این حوزه قادر نیست برای سدی طبیعی به نام هیرکانی که می تواند ۴ میلیارد متر مکعب آب را در سال به صورت رایگان ذخیره و تولید کند، ۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار بیافریند و سیاستمداران را قانع سازند که اختصاص این رقم، یک نوع سرمایه گذاری خردمندانه است؟!
🔴 زنهار کیادلیری متوجه همه ماست! چرا نمی توانیم دغدغه ها و آموزه های محیط زیستی را به رنگ زبان رایج بر اقتصاد بازاری حاکم بر ایران ارایه دهیم تا در چنین بحرانی اسیر نشویم؟ چرا دولت حاضر است صدها میلیارد تومان هزینه کرده و هزاران درخت ارزشمند را در #شفارود نابود کند تا سدی ساخته شود که کمتر از یکصد میلیون متر مکعب آب را تنظیم خواهد کرد؟ چرا دولت حاضر است برای #داریان و #گتوند و #تونل_زاب، #بهشت_آباد و ... دهها برابر بودجه لازم برای حفظ رویشگاه هیرکانی و اجرای درست طرح تنفس جنگل پول اختصاص دهد؛ سدها و پروژه های مخربی که نه تنها دردی از مملکت دوا نخواهند کرد، بلکه به تنشهای اجتماعی در سطح داخلی و فرا منطقه ای هم می افزایند! برای سد گتوند تاکنون حدود ۴ هزار میلیارد تومان هزینه شده و اگر بخواهیم از شرش خلاص شویم، حدود ۹ هزار میلیارد تومان دیگر باید هزینه کنیم! برای دو طبقه کردن بزرگراه صدر هم ۶ هزار و هشتصد میلیارد تومان هزینه کردیم و برای خیلی دیگر از پروژه های سازه محور دیگر در ایران به راحتی بودجه اختصاص می یابد، اما برای حفظ هیرکانی مدام باید دست و دلمان بلرزد! چرا؟
🔴 ای اساتید عزیز دانشگاه و ای پژوهشگران گرانقدر حوزه منابع طبیعی و محیط زیست! لطفاً برای اینکه مجبور نباشیم پیوسته برای آقایان شرح دهیم که روز، روشن و شب، تاریک است؛ اندکی از تلاش خود را معطوف ریالی کردن ارزشهای غیرقابل تبادل منابع طبیعی و محیط زیست، به ویژه در هیرکانی، زاگرس، ارسباران و محیط های تالابی کنید.
✅ در ضمن دوستداران پیگیر محتوای گفتگوی نوزدهم، می توانند در #خبرگزاری_ایانا، گزارشهای مشروح این رویداد را مطالعه کنند:
👇👇👇
www.iana.ir/fa/environment
www.iana.ir
محیط زیست و منابع طبیعی
خبرگزاری کشاورزی ایران
Forwarded from محمد درویش
@darvishnameh
✅ اهالی عزیز #درویشنامه!
#گنجه‌ی_پشتیبان_زیست‌بوم_ایران را از خودتان بدانید و از این #حرکت_سبز حمایت کنید:
👇👇👇
fundorun.com/campaign/nazretabiat/422
✅ اهالی عزیز #درویشنامه!
#گنجه‌ی_پشتیبان_زیست‌بوم_ایران را از خودتان بدانید و از این #حرکت_سبز حمایت کنید:
👇👇👇
fundorun.com/campaign/nazretabiat/422
Forwarded from محمد درویش
خورخه لوییس بورخس در پایان دوئل، اینگونه با مهارتی شگفت انگیز از آغاز زندگی می گوید:
"هرگز برای عاشق شدن دنبال باران و بابونه نباش! گاهی در انتهای خارهای يک کاکتوس، به غنچه‌ای می‌رسی که زندگيت را روشن می‌کند!"
و حتی می خواهم من یگ گام پیشتر نهم و بگویم: نخست آنکه خارهای کاکتوس را چه کسی گفته باید تشبیه به پایان زندگی و اوج ناامیدی کنیم؟! کاکتوس اگر آن خارهای دوست داشتنی را نداشت، هرگز اینگونه پایدار و سربرافراشته به حفظ آب و خاک در قلمرویی که رطوبت کیمیاست، نمی توانست کمک کند و به سرعت خورده می شد! نمی شد؟
دومی اما مهم تر است!
اینکه گاه می بینم که در هجوم خبرها و اتفاقات ناگوار، برخی از کنشگران محیط زیستی نفس کم می آورند، کافه را به هم می ریزند و به نقش گلام، شخصیت مشهور داستان گالیور فرو رفته و بذر ناامیدی می پراکنند ...
نمی گویم خبرها و رخدادهای غم انگیز را نادیده گرفته یا منتشر نسازید! بل می گویم: آن رخدادها باید عزم شما را برای آنکه بر روی منطق چکمه، سرنیزه و اسلحه پانهاده و مصمم تر بکوشیم تا فریدون زمان شده و نور بپاشیم در تاریکی ها، بیشتر کند.
همین و تمام!
@darvishnameh
"هرگز برای عاشق شدن دنبال باران و بابونه نباش! گاهی در انتهای خارهای يک کاکتوس، به غنچه‌ای می‌رسی که زندگيت را روشن می‌کند!"
و حتی می خواهم من یگ گام پیشتر نهم و بگویم: نخست آنکه خارهای کاکتوس را چه کسی گفته باید تشبیه به پایان زندگی و اوج ناامیدی کنیم؟! کاکتوس اگر آن خارهای دوست داشتنی را نداشت، هرگز اینگونه پایدار و سربرافراشته به حفظ آب و خاک در قلمرویی که رطوبت کیمیاست، نمی توانست کمک کند و به سرعت خورده می شد! نمی شد؟
دومی اما مهم تر است!
اینکه گاه می بینم که در هجوم خبرها و اتفاقات ناگوار، برخی از کنشگران محیط زیستی نفس کم می آورند، کافه را به هم می ریزند و به نقش گلام، شخصیت مشهور داستان گالیور فرو رفته و بذر ناامیدی می پراکنند ...
نمی گویم خبرها و رخدادهای غم انگیز را نادیده گرفته یا منتشر نسازید! بل می گویم: آن رخدادها باید عزم شما را برای آنکه بر روی منطق چکمه، سرنیزه و اسلحه پانهاده و مصمم تر بکوشیم تا فریدون زمان شده و نور بپاشیم در تاریکی ها، بیشتر کند.
همین و تمام!
@darvishnameh
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⚫ امروز همه برای تشییع #پیکر_آیت_الله آمده بودند؛ مردی که حتی در اوج قدرت از #ابزارهای_قدرت برای #ماندگاری_قدرتش استفاده نکرد. کاش #رمز_این_محبوبیت و #تشییع_کم_نظیر را درک کنیم.
@darvishnameh
@darvishnameh
@darvishnameh
🔴 نفرین ابدی بر سدها!
✅ یادداشتی تکاندهنده و افشاگرانه از جنایتهایی که به نام #سدسازی در جهان رخداده و روز گذشته در #گاردین منتشر شد:
👇👇👇
🔴 نفرین ابدی بر سدها!
✅ یادداشتی تکاندهنده و افشاگرانه از جنایتهایی که به نام #سدسازی در جهان رخداده و روز گذشته در #گاردین منتشر شد:
👇👇👇
@darvishnameh
🔴جنایتی به نام سدسازی را چگونه افتخار نامیدیم؟!🔴
✅ بخش نخست: نابودی ۸۰ درصد از کل گونه های آبزی در رودخانه ها در طول ۶۰ سال!
از حدود نیم قرن پیش، محافظان طبيعت و سازندگان سدها در ايالات متحده آمریکا، در يك نبرد سخت با يكديگر درگير بودند. #سدسازي در سالهاي ١٩٤٠ و ١٩٥٠ همه جا را فراگرفته بود، برخي از رودخانه هاي مهم را در غرب امريكا مسدود و آب آنها ذخيره شده بود. سدی که روی رودخانه اسنيك ساخته شد - و هنوز بر سر آن تا امروز جدال ادامه دارد - به نابودي تاسف بار میلیون ها قطعه آبزی و كاهش شديد ماهيهاي آزاد و قزل آلا منجر شد. #فرانك_چرچ، سناتوري از ايالت آيداهو، که نخست در شمار مدافعان سدسازي بود؛ با مشاهده ویرانی محيط زيست ناشي از سدسازی، به جانبداري از رودخانه ها پرداخت. او "موج عظيمي از نگرانيهاي مردم را براي سرنوشت اين رودهاي باشكوه مشاهده كرد كه جاذبه ها و تاب آوری بسياري از آنها از جانب سدها در خطر نابودي هميشگي قرار داشت." چرچ، نگارنده قانوني براي محافظت از مناطق رودخانه اي شد - Wild and Scenic River Act كه در سال ١٩٦٨ به تصويب رسید. اين قانون بيش از ١٢ هزار مايل (١٩هزار كيلومتر) از جريان آزاد رودخانه ها در ايالات متحده را محافظت می کند.
در طول ٦٠ سال گذشته، سدهاي مخزنی بزرگ، تأثيرات نابودكننده اي بر روي مردم و محيط زيست داشته اند. آنها بوم سازگان يك رودخانه در حال جريان، سرد و مرتبط را به يك رودخانه گرم، راكد و تكه تكه شده تبديل کردند - با نتايج ويرانگر براي حیات وحش. سدها يكي از دلايل اصلي كاهش شمار ماهيهاي آبهاي رودخانه ای و مصب دریاها هستند- متاسفانه ٨٠٪ از جمعيت چنين ماهيهايي از سال ١٩٧٠ تاكنون از دست رفته است و سازندگان سدها در این جنایت بزرگ و نابخشودنی، مقصر نخست هستند. در سال ٢٠٠٠، كميسيون مستقل جهاني Commision on Dams، كه به بررسي فوايد و ضررهاي سدها مي پرداخت، به اين نتيجه رسيد كه سدها موجب جابجايي ٤٠ تا ٨٠ ميليون نفر شده اند. و این البته جنایت دیگری است که منجر به افزایش حاشیه نشینی، تنشهای اجتماعی و افسردگی شده ...
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴جنایتی به نام سدسازی را چگونه افتخار نامیدیم؟!🔴
✅ بخش نخست: نابودی ۸۰ درصد از کل گونه های آبزی در رودخانه ها در طول ۶۰ سال!
از حدود نیم قرن پیش، محافظان طبيعت و سازندگان سدها در ايالات متحده آمریکا، در يك نبرد سخت با يكديگر درگير بودند. #سدسازي در سالهاي ١٩٤٠ و ١٩٥٠ همه جا را فراگرفته بود، برخي از رودخانه هاي مهم را در غرب امريكا مسدود و آب آنها ذخيره شده بود. سدی که روی رودخانه اسنيك ساخته شد - و هنوز بر سر آن تا امروز جدال ادامه دارد - به نابودي تاسف بار میلیون ها قطعه آبزی و كاهش شديد ماهيهاي آزاد و قزل آلا منجر شد. #فرانك_چرچ، سناتوري از ايالت آيداهو، که نخست در شمار مدافعان سدسازي بود؛ با مشاهده ویرانی محيط زيست ناشي از سدسازی، به جانبداري از رودخانه ها پرداخت. او "موج عظيمي از نگرانيهاي مردم را براي سرنوشت اين رودهاي باشكوه مشاهده كرد كه جاذبه ها و تاب آوری بسياري از آنها از جانب سدها در خطر نابودي هميشگي قرار داشت." چرچ، نگارنده قانوني براي محافظت از مناطق رودخانه اي شد - Wild and Scenic River Act كه در سال ١٩٦٨ به تصويب رسید. اين قانون بيش از ١٢ هزار مايل (١٩هزار كيلومتر) از جريان آزاد رودخانه ها در ايالات متحده را محافظت می کند.
در طول ٦٠ سال گذشته، سدهاي مخزنی بزرگ، تأثيرات نابودكننده اي بر روي مردم و محيط زيست داشته اند. آنها بوم سازگان يك رودخانه در حال جريان، سرد و مرتبط را به يك رودخانه گرم، راكد و تكه تكه شده تبديل کردند - با نتايج ويرانگر براي حیات وحش. سدها يكي از دلايل اصلي كاهش شمار ماهيهاي آبهاي رودخانه ای و مصب دریاها هستند- متاسفانه ٨٠٪ از جمعيت چنين ماهيهايي از سال ١٩٧٠ تاكنون از دست رفته است و سازندگان سدها در این جنایت بزرگ و نابخشودنی، مقصر نخست هستند. در سال ٢٠٠٠، كميسيون مستقل جهاني Commision on Dams، كه به بررسي فوايد و ضررهاي سدها مي پرداخت، به اين نتيجه رسيد كه سدها موجب جابجايي ٤٠ تا ٨٠ ميليون نفر شده اند. و این البته جنایت دیگری است که منجر به افزایش حاشیه نشینی، تنشهای اجتماعی و افسردگی شده ...
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴 حتی چین هم به تعطیلی پروژه های سدسازی خود اقدام کرده است!🔴
✅ بخش دوم از افشاگری بیسابقه #گاردین علیه #سدسازی:
اینک سردمدار جنبش تعطيل كردن سدها، ایالات متحده آمریکا است. برداشتن سد از رودخانه Elwha در ايالت واشنگتن يك موفقيت بسيار بزرگ بود. يكسال پس از آنكه آخرين سد در سال ٢٠١٤ برداشته شد، بيش از ٤٠٠٠ ماهي شينوك در بالا دست مكاني كه در گذشته سد قرار داشت، سرشماری شدند. براي نخستين بار بود كه آنها پس از يك قرن آنجا ديده مي شدند. در ايالت نيويورك، موهاك ها نخستين قبيله بومی در امریکا هستند که سد دولتی هوگانسبورگ بر روي رودخانه سنت رجیس را برداشته اند. اگرچه امریکا در راه تعطيل کردن سدها همچنان حرکت می کند؛ اما همچنان صادر کننده آن مدلی از سدسازی است که در سرتاسر دنیا، به ویژه جهان سوم، هنوز رواج دارد! باعث تعجب نیست که این نکته سبب نگرانی گسترده مردم در ارتباط با محافظت از رودخانه های آزاد شده. به عنوان بخشی از تلاشهای مشترک با جوامع محلی و ديگر سازمانهای غیرانتفاعی، ما توانسته ایم به پیروزیهای بزرگی در ماههای اخیر دست پیدا کنیم و دولتهايی را در جهان به تعطيلی و یا معلق کردن پروژه های سدسازی وادار سازیم. به عنوان مثال، در آوريل گذشته، سازمان حفاظت محیط زیست برزيل، جواز ساختن سد Sao Luiz Tapajos را كه قرار بود دومین سد بزرگ تولید کننده برق در كشور شود، معلق کرد. در ماه جولای، بانک جهانی کمکهای مالي برای سد Inga 3 در کنگو را لغو کرد و یکماه پس از آن Endesa، بزرگترین شرکت تولید کننده نیرو در شيلی تعطيلی پروژه شش سد را اعلام کرد. دولت چین نیز برنامه برای ساختن چندين سد بر روي یکی از آخرين رودخانه های آزاد کشور را به تعویق انداخته. در ماه اکتبر دولت پرو اعلام کرد که چندين پروژه سدسازی روی رودخانه مارانون، یکی از شاخه های جانبی مهم آمازون، ديگر مورد بحث برای اجرا نخواهد بود. اما با وجود اینکه چنین پروژه هایی معلق و یا تعطيل شده اند، اما رودخانه ها به طور کل، كماكان محافظت نمی شوند. این نکته سبب مي شود كه آنها در معرض خطر تصمیمات آينده دولتها برای اجرای برنامه های سدسازی باشند - بنا به آنچه كه تجربه نشان می دهد، پیروزیهای محیط زیستی بیشتر موقتی هستند و شکستها در این زمینه ماندنی. محافظان آبها می بایست که پیوسته هوشیار باشند و تلاشهای جدید برای بازگرداندن سدهای مخرب رصد کنند، اما اکنون فرصتی برای دستیابی به حفاظت از حوضه های آبخیز به وجود آمده است. اکنون زمان آن رسیده تا موفقیتهای موقتی را به حفاظت های دایمی از رودخانه های آزاد تبديل کنیم.
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴 حتی چین هم به تعطیلی پروژه های سدسازی خود اقدام کرده است!🔴
✅ بخش دوم از افشاگری بیسابقه #گاردین علیه #سدسازی:
اینک سردمدار جنبش تعطيل كردن سدها، ایالات متحده آمریکا است. برداشتن سد از رودخانه Elwha در ايالت واشنگتن يك موفقيت بسيار بزرگ بود. يكسال پس از آنكه آخرين سد در سال ٢٠١٤ برداشته شد، بيش از ٤٠٠٠ ماهي شينوك در بالا دست مكاني كه در گذشته سد قرار داشت، سرشماری شدند. براي نخستين بار بود كه آنها پس از يك قرن آنجا ديده مي شدند. در ايالت نيويورك، موهاك ها نخستين قبيله بومی در امریکا هستند که سد دولتی هوگانسبورگ بر روي رودخانه سنت رجیس را برداشته اند. اگرچه امریکا در راه تعطيل کردن سدها همچنان حرکت می کند؛ اما همچنان صادر کننده آن مدلی از سدسازی است که در سرتاسر دنیا، به ویژه جهان سوم، هنوز رواج دارد! باعث تعجب نیست که این نکته سبب نگرانی گسترده مردم در ارتباط با محافظت از رودخانه های آزاد شده. به عنوان بخشی از تلاشهای مشترک با جوامع محلی و ديگر سازمانهای غیرانتفاعی، ما توانسته ایم به پیروزیهای بزرگی در ماههای اخیر دست پیدا کنیم و دولتهايی را در جهان به تعطيلی و یا معلق کردن پروژه های سدسازی وادار سازیم. به عنوان مثال، در آوريل گذشته، سازمان حفاظت محیط زیست برزيل، جواز ساختن سد Sao Luiz Tapajos را كه قرار بود دومین سد بزرگ تولید کننده برق در كشور شود، معلق کرد. در ماه جولای، بانک جهانی کمکهای مالي برای سد Inga 3 در کنگو را لغو کرد و یکماه پس از آن Endesa، بزرگترین شرکت تولید کننده نیرو در شيلی تعطيلی پروژه شش سد را اعلام کرد. دولت چین نیز برنامه برای ساختن چندين سد بر روي یکی از آخرين رودخانه های آزاد کشور را به تعویق انداخته. در ماه اکتبر دولت پرو اعلام کرد که چندين پروژه سدسازی روی رودخانه مارانون، یکی از شاخه های جانبی مهم آمازون، ديگر مورد بحث برای اجرا نخواهد بود. اما با وجود اینکه چنین پروژه هایی معلق و یا تعطيل شده اند، اما رودخانه ها به طور کل، كماكان محافظت نمی شوند. این نکته سبب مي شود كه آنها در معرض خطر تصمیمات آينده دولتها برای اجرای برنامه های سدسازی باشند - بنا به آنچه كه تجربه نشان می دهد، پیروزیهای محیط زیستی بیشتر موقتی هستند و شکستها در این زمینه ماندنی. محافظان آبها می بایست که پیوسته هوشیار باشند و تلاشهای جدید برای بازگرداندن سدهای مخرب رصد کنند، اما اکنون فرصتی برای دستیابی به حفاظت از حوضه های آبخیز به وجود آمده است. اکنون زمان آن رسیده تا موفقیتهای موقتی را به حفاظت های دایمی از رودخانه های آزاد تبديل کنیم.
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇