💡بازطراحی تاب‌آوری اجتماعی با رویکرد تفکر طراحی در بحران‌های امنیتی
🔷 یاسمن حاجیان / عضو کارگروه طراحی موقعیت‌مند اندیشکده رستا
✍🏻 در دنیای امروز که پیوسته با بحران‌های امنیتی، درگیری‌های مسلحانه و تهدیدات سایبری دست‌به‌گریبان هستیم، تاب‌آوری اجتماعی به معنای توانایی جوامع در سازگاری و بازیابی سریع پس از اختلال‌های گسترده، بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. اما روش‌های سنتی مدیریت بحران اغلب قادر به پاسخگویی به پیچیدگی‌ها و تنوع نیازهای مردم نیستند. تفکر طراحی، با تمرکز بر انسان و خلاقیت سیستماتیک، مسیری تازه برای بازطراحی این ظرفیت حیاتی فراهم می‌آورد.
✍🏻 تاب‌آوری اجتماعی در حقیقت ترکیبی از سه مولفه اصلی است: سرمایه اجتماعی به معنای شبکه‌های اعتماد و همدلی میان فردی، تاب‌آوری روانی که شامل مهارت‌های مدیریت استرس و انطباق ذهنی می‌شود، و پویایی منابع یعنی دسترسی به اطلاعات، خدمات و امکانات لازم برای ادامه زندگی. وقتی بحران‌های امنیتی فرو می‌ریزند، این ارکان زیر فشار شدید قرار می‌گیرند و ناگزیر است که از نو شکل بگیرند.
✍🏻 تفکر طراحی، پنج مرحله‌ٔ همدلی، تعریف مسئله، ایده‌پردازی، نمونه‌سازی و آزمون را در دل خود جای می‌دهد و در هر مرحله با تمرکز بر تجربه‌های واقعی کاربران، راهکارهایی خلاق و مناسب متن‌بافت ارائه می‌کند. در ادامه، این مراحل را در قالب بازطراحی تاب‌آوری اجتماعی مرور می‌کنیم:
✍🏻 ابتدا با همدلی (Empathy) به سراغ افراد و گروه‌هایی می‌رویم که بیشترین آسیب را دیده‌اند: خانواده‌های آواره‌شده ، کودکان ساکن پناهگاه‌ها و سالمندان منزوی. مصاحبه‌های عمیق، مشاهده میدانی شرایط زندگی اضطراری و تحلیل علائم روانی و عاطفی این اقشار، پنجره‌ای به دغدغه‌ها و نیازهای واقعی آنان می‌گشاید. به طور مثال ممکن است دریابیم که قطع اینترنت موجب حس انزوا و نگرانی مضاعف شده یا نبود فضایی برای بازی کودکان، اضطراب والدین را تشدید می‌کند.
✍🏻 سپس در گام تعریف مسئله (Define) و با تکیه بر داده‌های به‌دست‌آمده، دغدغه‌ها را به پرسش‌هایی مشخص و انسانی تبدیل می‌کنیم: «چگونه می‌توانیم در غیاب شبکه‌های ارتباطی، حس امنیت و پشتیبانی را برای افراد آواره حفظ کنیم؟» یا «چه راهکاری می‌تواند اضطراب کودکان در پناهگاه‌ها را کاهش دهد؟» این تعریف دقیق، مسیر حرکت به سوی راه‌حل‌های کاربردی را هموار می‌سازد.
✍🏻 در مرحله ایده‌پردازی (Ideate) تمام خلاقیت جمعی را به خدمت می‌گیریم. از جلسات طوفان فکری با حضور مددکاران اجتماعی، روان‌شناسان، طراحان و نمایندگان جامعه مدنی می‌توان بهره برد. ایده‌هایی مانند راه‌اندازی شبکه رادیویی محلی با فرستنده‌های خورشیدی برای پخش پیام‌های اضطراری، طراحی پلتفرمی پیامکی ساده برای تبادل خبرهای ضروری، یا سازماندهی کارگاه‌های هنری و بازی‌درمانی برای کودکان، همگی در این مرحله مطرح و اولویت‌بندی می‌شوند.
✍🏻 با انتخاب چند ایده کلیدی، به مرحله نمونه‌سازی (Prototype) می‌رویم. در این‌جا هر طرح به صورت ساده و ارزان‌قیمت پیاده‌سازی می‌شود: ساخت پروتوتایپ‌های اولیه رادیوی خورشیدی همراه، طراحی نمونه پوسترهای تعاملی برای آموزش بهداشت روان و راه‌اندازی یک ایستگاه اطلاع‌رسانی حضوری در پناهگاه‌ها. سرعت در ساخت و ساده‌سازی این نمونه‌ها امکان تجربهٔ سریع و کم‌هزینه را فراهم می‌کند.
✍🏻 در نهایت وارد فاز آزمون (Test) می‌شویم؛ جایی که این نمونه‌ها در مقیاس محدود میان مخاطبان اصلی آزمایش شده و بازخورد ملموس جمع‌آوری می‌شود. با سنجش میزان مشارکت، ثبت مشکلات فنی یا فرهنگی و گفتگو با کاربران، می‌توانیم طرح‌ها را بارها اصلاح کرده و هم‌زمان اعتبارسنجی کنیم. این چرخه پیوسته‌ی آزمایش و اصلاح، تضمین می‌کند که محصول نهایی نه تنها خلاقانه که واقعاً با نیازهای مردم هماهنگ باشد.
✍🏻 برای این‌که تأثیر ناشی از این فرایند در سطح کلان حفظ شود، باید خروجی‌های تفکر طراحی را در چهار مرحله رسمی مدیریت بحران—پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی—ادغام کرد. همکاری نزدیک میان سازمان‌های مردم‌نهاد، نهادهای دولتی و رهبران محلی، امکانات و تخصص‌های گوناگون را گرد هم می‌آورد و به اجرای پایدار طرح‌ها کمک می‌کند.
✍🏻 در پایان، بازطراحی تاب‌آوری اجتماعی با رویکرد تفکر طراحی، بیش از یک متدولوژی است؛ این یک چشم‌انداز است که انسان را در مرکز قرار می‌دهد، خلاقیت را به خدمت می‌گیرد و با آزمایش و یادگیری مستمر، جامعه‌ای مقاوم، همدل و بازسازنده می‌سازد. چنین رویکردی نه تنها بحران را به فرصتی برای نوآوری و همبستگی تبدیل می‌کند، بلکه امید و اعتماد را در دل جوامع مصیبت‌دیده زنده نگه می‌دارد.
#اندیشکده_رستا
#تفکر_طراحی_و_جنگ
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یاسمن حاجیان / عضو کارگروه طراحی موقعیت‌مند اندیشکده رستا
✍🏻 در دنیای امروز که پیوسته با بحران‌های امنیتی، درگیری‌های مسلحانه و تهدیدات سایبری دست‌به‌گریبان هستیم، تاب‌آوری اجتماعی به معنای توانایی جوامع در سازگاری و بازیابی سریع پس از اختلال‌های گسترده، بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. اما روش‌های سنتی مدیریت بحران اغلب قادر به پاسخگویی به پیچیدگی‌ها و تنوع نیازهای مردم نیستند. تفکر طراحی، با تمرکز بر انسان و خلاقیت سیستماتیک، مسیری تازه برای بازطراحی این ظرفیت حیاتی فراهم می‌آورد.
✍🏻 تاب‌آوری اجتماعی در حقیقت ترکیبی از سه مولفه اصلی است: سرمایه اجتماعی به معنای شبکه‌های اعتماد و همدلی میان فردی، تاب‌آوری روانی که شامل مهارت‌های مدیریت استرس و انطباق ذهنی می‌شود، و پویایی منابع یعنی دسترسی به اطلاعات، خدمات و امکانات لازم برای ادامه زندگی. وقتی بحران‌های امنیتی فرو می‌ریزند، این ارکان زیر فشار شدید قرار می‌گیرند و ناگزیر است که از نو شکل بگیرند.
✍🏻 تفکر طراحی، پنج مرحله‌ٔ همدلی، تعریف مسئله، ایده‌پردازی، نمونه‌سازی و آزمون را در دل خود جای می‌دهد و در هر مرحله با تمرکز بر تجربه‌های واقعی کاربران، راهکارهایی خلاق و مناسب متن‌بافت ارائه می‌کند. در ادامه، این مراحل را در قالب بازطراحی تاب‌آوری اجتماعی مرور می‌کنیم:
✍🏻 ابتدا با همدلی (Empathy) به سراغ افراد و گروه‌هایی می‌رویم که بیشترین آسیب را دیده‌اند: خانواده‌های آواره‌شده ، کودکان ساکن پناهگاه‌ها و سالمندان منزوی. مصاحبه‌های عمیق، مشاهده میدانی شرایط زندگی اضطراری و تحلیل علائم روانی و عاطفی این اقشار، پنجره‌ای به دغدغه‌ها و نیازهای واقعی آنان می‌گشاید. به طور مثال ممکن است دریابیم که قطع اینترنت موجب حس انزوا و نگرانی مضاعف شده یا نبود فضایی برای بازی کودکان، اضطراب والدین را تشدید می‌کند.
✍🏻 سپس در گام تعریف مسئله (Define) و با تکیه بر داده‌های به‌دست‌آمده، دغدغه‌ها را به پرسش‌هایی مشخص و انسانی تبدیل می‌کنیم: «چگونه می‌توانیم در غیاب شبکه‌های ارتباطی، حس امنیت و پشتیبانی را برای افراد آواره حفظ کنیم؟» یا «چه راهکاری می‌تواند اضطراب کودکان در پناهگاه‌ها را کاهش دهد؟» این تعریف دقیق، مسیر حرکت به سوی راه‌حل‌های کاربردی را هموار می‌سازد.
✍🏻 در مرحله ایده‌پردازی (Ideate) تمام خلاقیت جمعی را به خدمت می‌گیریم. از جلسات طوفان فکری با حضور مددکاران اجتماعی، روان‌شناسان، طراحان و نمایندگان جامعه مدنی می‌توان بهره برد. ایده‌هایی مانند راه‌اندازی شبکه رادیویی محلی با فرستنده‌های خورشیدی برای پخش پیام‌های اضطراری، طراحی پلتفرمی پیامکی ساده برای تبادل خبرهای ضروری، یا سازماندهی کارگاه‌های هنری و بازی‌درمانی برای کودکان، همگی در این مرحله مطرح و اولویت‌بندی می‌شوند.
✍🏻 با انتخاب چند ایده کلیدی، به مرحله نمونه‌سازی (Prototype) می‌رویم. در این‌جا هر طرح به صورت ساده و ارزان‌قیمت پیاده‌سازی می‌شود: ساخت پروتوتایپ‌های اولیه رادیوی خورشیدی همراه، طراحی نمونه پوسترهای تعاملی برای آموزش بهداشت روان و راه‌اندازی یک ایستگاه اطلاع‌رسانی حضوری در پناهگاه‌ها. سرعت در ساخت و ساده‌سازی این نمونه‌ها امکان تجربهٔ سریع و کم‌هزینه را فراهم می‌کند.
✍🏻 در نهایت وارد فاز آزمون (Test) می‌شویم؛ جایی که این نمونه‌ها در مقیاس محدود میان مخاطبان اصلی آزمایش شده و بازخورد ملموس جمع‌آوری می‌شود. با سنجش میزان مشارکت، ثبت مشکلات فنی یا فرهنگی و گفتگو با کاربران، می‌توانیم طرح‌ها را بارها اصلاح کرده و هم‌زمان اعتبارسنجی کنیم. این چرخه پیوسته‌ی آزمایش و اصلاح، تضمین می‌کند که محصول نهایی نه تنها خلاقانه که واقعاً با نیازهای مردم هماهنگ باشد.
✍🏻 برای این‌که تأثیر ناشی از این فرایند در سطح کلان حفظ شود، باید خروجی‌های تفکر طراحی را در چهار مرحله رسمی مدیریت بحران—پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی—ادغام کرد. همکاری نزدیک میان سازمان‌های مردم‌نهاد، نهادهای دولتی و رهبران محلی، امکانات و تخصص‌های گوناگون را گرد هم می‌آورد و به اجرای پایدار طرح‌ها کمک می‌کند.
✍🏻 در پایان، بازطراحی تاب‌آوری اجتماعی با رویکرد تفکر طراحی، بیش از یک متدولوژی است؛ این یک چشم‌انداز است که انسان را در مرکز قرار می‌دهد، خلاقیت را به خدمت می‌گیرد و با آزمایش و یادگیری مستمر، جامعه‌ای مقاوم، همدل و بازسازنده می‌سازد. چنین رویکردی نه تنها بحران را به فرصتی برای نوآوری و همبستگی تبدیل می‌کند، بلکه امید و اعتماد را در دل جوامع مصیبت‌دیده زنده نگه می‌دارد.
#اندیشکده_رستا
#تفکر_طراحی_و_جنگ
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
💡بازی‌وارسازی بحران، راهکاری برای تاب‌آوری و همبستگی
🔷 یاسمن حاجیان
✍🏻 در سال‌های اخیر، با شدت گرفتن بحران‌های امنیتی و اجتماعی، جوامع بیش از پیش نیازمند راهکارهایی نوآورانه برای مدیریت بحران شده‌اند. یکی از رویکردهای جذاب و مؤثر که در این زمینه توجه بسیاری را جلب کرده، «بازی‌وارسازی بحران» یا همان Gamification of Crisis است. اما این مفهوم دقیقاً چیست و چگونه می‌تواند به جوامع کمک کند تا در شرایط سخت و ناامن، بهتر عمل کنند؟
✍🏻 بازی‌وارسازی یعنی استفاده از مکانیزم‌ها و عناصربازی (مثل امتیازدهی، رقابت، مأموریت و پاداش) در محیط‌هایی که ذاتاً بازی نیستند. در حوزه مدیریت بحران، این رویکرد به ما کمک می‌کند تا مشارکت مردم را افزایش دهیم، آموزش‌های حیاتی را جذاب‌تر کنیم و حتی اضطراب و استرس ناشی از بحران را کاهش دهیم.
✍🏻 چرا بازی‌وارسازی در بحران‌های امنیتی مؤثر است؟
در شرایطی که امنیت جامعه مختل شده—چه به دلیل جنگ، حملات سایبری یا حتی بلایای طبیعی—افراد معمولاً دچار سردرگمی، اضطراب و بی‌اعتمادی می‌شوند. در این وضعیت، پیام‌های آموزشی خشک و دستوری کمتر اثرگذارند. اما اگر همین آموزش‌ها و اطلاع‌رسانی‌ها با زبان بازی و رقابت ارائه شوند، افراد با اشتیاق بیشتری درگیر می‌شوند و اطلاعات مهم را بهتر به خاطر می‌سپارند.
برای مثال، فرض کنید یک اپلیکیشن طراحی شود که شهروندان را به یافتن پناهگاه‌های امن یا منابع آب سالم تشویق کند. کاربران با انجام مأموریت‌های ساده، امتیاز می‌گیرند و در جدول رتبه‌بندی با دیگران رقابت می‌کنند. این فرایند نه‌تنها به افزایش آگاهی و آمادگی کمک می‌کند، بلکه حس کنترل و امید را نیز در دل بحران تقویت می‌کند.
✍🏻 نمونه‌های عملی بازی‌وارسازی بحران:
در برخی کشورها، پلتفرم‌هایی طراحی شده‌اند که به مردم آموزش می‌دهند چگونه در برابر حملات سایبری یا بلایای طبیعی واکنش نشان دهند. این آموزش‌ها به شکل بازی‌های تعاملی، مسابقه‌های آنلاین یا حتی چالش‌های گروهی ارائه می‌شوند. برای مثال، در یک بازی شبیه‌سازی، کاربران باید تصمیم بگیرند در صورت شنیدن آژیر خطر چه اقداماتی انجام دهند. هر تصمیم درست با امتیاز و پاداش همراه است و اشتباهات نیز پیامدهای آموزشی دارند.
✍🏻 چالش‌ها و فرصت‌ها:
البته بازی‌وارسازی بحران بدون چالش نیست. طراحی بازی‌هایی که هم سرگرم‌کننده باشند و هم پیام‌های حیاتی را منتقل کنند، نیازمند همکاری متخصصان حوزه امنیت، روان‌شناسان و طراحان بازی است. همچنین باید مراقب بود که بازی‌وارسازی به سطحی‌نگری یا بی‌توجهی به واقعیت‌های تلخ بحران منجر نشود.
✍🏻 جمع‌بندی:
در نهایت، بازی‌وارسازی بحران می‌تواند ابزاری قدرتمند برای تقویت تاب‌آوری اجتماعی، ارتقای آموزش‌های حیاتی و افزایش مشارکت مردمی در شرایط ناامن باشد. اگر این رویکرد به‌درستی و با حساسیت اجرا شود، می‌تواند به جوامع کمک کند تا حتی در سخت‌ترین شرایط، با امید و آگاهی بیشتری از بحران عبور کنند.
#اندیشکده_رستا
#بازی_وار_سازی
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یاسمن حاجیان
✍🏻 در سال‌های اخیر، با شدت گرفتن بحران‌های امنیتی و اجتماعی، جوامع بیش از پیش نیازمند راهکارهایی نوآورانه برای مدیریت بحران شده‌اند. یکی از رویکردهای جذاب و مؤثر که در این زمینه توجه بسیاری را جلب کرده، «بازی‌وارسازی بحران» یا همان Gamification of Crisis است. اما این مفهوم دقیقاً چیست و چگونه می‌تواند به جوامع کمک کند تا در شرایط سخت و ناامن، بهتر عمل کنند؟
✍🏻 بازی‌وارسازی یعنی استفاده از مکانیزم‌ها و عناصربازی (مثل امتیازدهی، رقابت، مأموریت و پاداش) در محیط‌هایی که ذاتاً بازی نیستند. در حوزه مدیریت بحران، این رویکرد به ما کمک می‌کند تا مشارکت مردم را افزایش دهیم، آموزش‌های حیاتی را جذاب‌تر کنیم و حتی اضطراب و استرس ناشی از بحران را کاهش دهیم.
✍🏻 چرا بازی‌وارسازی در بحران‌های امنیتی مؤثر است؟
در شرایطی که امنیت جامعه مختل شده—چه به دلیل جنگ، حملات سایبری یا حتی بلایای طبیعی—افراد معمولاً دچار سردرگمی، اضطراب و بی‌اعتمادی می‌شوند. در این وضعیت، پیام‌های آموزشی خشک و دستوری کمتر اثرگذارند. اما اگر همین آموزش‌ها و اطلاع‌رسانی‌ها با زبان بازی و رقابت ارائه شوند، افراد با اشتیاق بیشتری درگیر می‌شوند و اطلاعات مهم را بهتر به خاطر می‌سپارند.
برای مثال، فرض کنید یک اپلیکیشن طراحی شود که شهروندان را به یافتن پناهگاه‌های امن یا منابع آب سالم تشویق کند. کاربران با انجام مأموریت‌های ساده، امتیاز می‌گیرند و در جدول رتبه‌بندی با دیگران رقابت می‌کنند. این فرایند نه‌تنها به افزایش آگاهی و آمادگی کمک می‌کند، بلکه حس کنترل و امید را نیز در دل بحران تقویت می‌کند.
✍🏻 نمونه‌های عملی بازی‌وارسازی بحران:
در برخی کشورها، پلتفرم‌هایی طراحی شده‌اند که به مردم آموزش می‌دهند چگونه در برابر حملات سایبری یا بلایای طبیعی واکنش نشان دهند. این آموزش‌ها به شکل بازی‌های تعاملی، مسابقه‌های آنلاین یا حتی چالش‌های گروهی ارائه می‌شوند. برای مثال، در یک بازی شبیه‌سازی، کاربران باید تصمیم بگیرند در صورت شنیدن آژیر خطر چه اقداماتی انجام دهند. هر تصمیم درست با امتیاز و پاداش همراه است و اشتباهات نیز پیامدهای آموزشی دارند.
✍🏻 چالش‌ها و فرصت‌ها:
البته بازی‌وارسازی بحران بدون چالش نیست. طراحی بازی‌هایی که هم سرگرم‌کننده باشند و هم پیام‌های حیاتی را منتقل کنند، نیازمند همکاری متخصصان حوزه امنیت، روان‌شناسان و طراحان بازی است. همچنین باید مراقب بود که بازی‌وارسازی به سطحی‌نگری یا بی‌توجهی به واقعیت‌های تلخ بحران منجر نشود.
✍🏻 جمع‌بندی:
در نهایت، بازی‌وارسازی بحران می‌تواند ابزاری قدرتمند برای تقویت تاب‌آوری اجتماعی، ارتقای آموزش‌های حیاتی و افزایش مشارکت مردمی در شرایط ناامن باشد. اگر این رویکرد به‌درستی و با حساسیت اجرا شود، می‌تواند به جوامع کمک کند تا حتی در سخت‌ترین شرایط، با امید و آگاهی بیشتری از بحران عبور کنند.
#اندیشکده_رستا
#بازی_وار_سازی
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
💢 سلاح هسته‌ای را فراموش کنید ...
⚡️خطر واقعی، جای دیگری‌ست: هوش مصنوعی!
🔷 تحلیل‌گر: دکتر ابوطالب صفدری
✍🏻 ما پرده‌ای تاریک از هوش مصنوعی را دیده‌ایم، اما هنوز ابتدای راه هستیم. تصورش هم دشوار است که وقتی این فناوری به‌طور کامل با صنایع نظامی ترکیب شود، چه اتفاقی خواهد افتاد. در آن لحظه، جنگ دیگر آن چیزی نخواهد بود که می‌شناسیم؛ چون نتیجه‌اش از پیش معلوم است.
✍🏻 در چنین آینده‌ای، چیزی به نام «جنگ» عملاً بی‌معنا می‌شود. هوش مصنوعی، نه صرفاً ابزار، بلکه خودِ پیروزی است. پیروزی‌ای که قطعی است، کامل است، و از پیش برنامه‌ریزی‌شده … و من تردیدی ندارم که کار روی هوش مصنوعی، به‌زودی همان سرنوشتی را پیدا می‌کند که کار بر روی بمب اتمی پیدا کرد: ممنوع، خطرناک، و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی.
❗️در واکنش به این آینده‌ی پرمخاطره، برخی از مهم‌ترین نهادهای بین‌المللی و دولت‌ها در تلاش‌اند تا کنترل توسعه‌ی هوش مصنوعی را به‌عنوان یک مسئله‌ی امنیتی و انسانی در سطح جهانی نهادینه کنند:
🔸 بیانیه بریتانیا (Bletchley Declaration – 2023):
در اجلاس جهانی ایمنی هوش مصنوعی در بریتانیا، نمایندگان بیش از 25 کشور (از جمله چین و آمریکا) متعهد شدند که توسعه‌ی مدل‌های پایه (Foundation Models) باید با درنظر گرفتن خطرات وجودی، قابل‌ارزیابی، قابل‌کنترل و قابل‌پاسخ‌گویی باشد.
🔸 قانون هوش مصنوعی اتحادیه اروپا (EU AI Act – 2024):
اولین چارچوب حقوقی فراگیر برای کنترل استفاده از هوش مصنوعی در زمینه‌هایی مانند نظارت زیستی، امنیت ملی، و استفاده‌ی نظامی. این قانون، بر اساس سطح خطر، محدودیت‌هایی برای برخی کاربردها اعمال می‌کند.
🔸 دعوت سازمان ملل (UN) برای معاهده‌ی جهانی AI:
در سال 2024، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، خواستار تشکیل یک نهاد جهانی نظارت بر هوش مصنوعی شد؛ مشابه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) برای فناوری هسته‌ای.
🔸 گروه G7 و OECD:
پیشنهادهایی برای ایجاد اصول اخلاقی الزام‌آور و همچنین ایجاد یک چارچوب نظارتی فراملی برای توسعه‌ی شفاف و ایمن AI ارائه کرده‌اند.
✍🏻 هوش مصنوعی اما تفاوت مهمی با بمب اتمی دارد:
بمب اتمی را می‌توان، با وجود تمام پیچیدگی‌های علمی و فنی‌اش، در نهایت به‌صورت صنعتی و با یک پروژه‌ی بسته تولید کرد. یعنی اگر یک کشور تمام منابع و ظرفیت‌هایش را متمرکز کند—اعم از سرمایه مالی، نیروی انسانی، و دانش فنی وارداتی—می‌تواند طی یک روند نسبتاً مشخص به توانایی تولید بمب اتمی دست یابد. نمونه‌های این مسیر را می‌توان در کشورهایی مثل کره شمالی یا پاکستان دید: کشورهایی که با وجود وضعیت اقتصادی ضعیف یا عدم توسعه‌ی فناورانه‌ی گسترده، توانستند برنامه‌ی تسلیحاتی اتمی خود را به سرانجام برسانند. بمب اتم در این معنا، اگرچه نیازمند فناوری پیشرفته است، اما از منظر ساختاری «قابل مهندسی و مهارشدنی» است
✍🏻 هوش مصنوعی، به‌ویژه در شکل پیشرفته و استراتژیک آن—یعنی مدل‌های زبانی عظیم (مانند GPT)، سیستم‌های نظامی هوشمند، یا زیرساخت‌های شناختی خودآموز—چنین نیست.
توسعه‌ی موفق هوش مصنوعی نه‌تنها نیازمند منابع مالی، بلکه مستلزم یک
زیست‌بوم فعال، آزاد، و پیچیده است:
• باید دانشگاه‌هایی وجود داشته باشند که در مرزهای دانش فعالیت کنند،
• باید شرکت‌های خصوصی و استارتاپ‌ها بتوانند بدون محدودیت رشد کنند،
• باید داده‌ها به‌صورت آزاد و گسترده در دسترس باشند،
• باید امکان مشارکت نخبگان، مهاجرت علمی، و جریان آزاد ایده‌ها وجود داشته باشد،
• و مهم‌تر از همه، باید فرهنگ آزمون‌و‌خطا، شفافیت علمی، و نوآوری مستمر نهادینه شده باشد.
✍🏻 هیچ کشوری بدون این زیرساخت‌ها، صرفاً با سرمایه‌گذاری یا واردات سخت‌افزار، نمی‌تواند به سطحی از هوش مصنوعی برسد که در رقابت جهانی تعیین‌کننده باشد. هوش مصنوعی، برخلاف بمب، محصول یک اکوسیستم است، نه یک پروژه‌ی مهندسی بسته. به همین دلیل است که کشوری مانند ایران، حتی با استعدادهای فراوان، در غیاب یک نظام باز پژوهش و داده و مشارکت جهانی، نمی‌تواند در رقابت AI پیشرو باشد.
#اندیشکده_رستا
#هوش_مصنوعی_و_جنگ
🌐Rasta-tt.ir
⚡️خطر واقعی، جای دیگری‌ست: هوش مصنوعی!
🔷 تحلیل‌گر: دکتر ابوطالب صفدری
✍🏻 ما پرده‌ای تاریک از هوش مصنوعی را دیده‌ایم، اما هنوز ابتدای راه هستیم. تصورش هم دشوار است که وقتی این فناوری به‌طور کامل با صنایع نظامی ترکیب شود، چه اتفاقی خواهد افتاد. در آن لحظه، جنگ دیگر آن چیزی نخواهد بود که می‌شناسیم؛ چون نتیجه‌اش از پیش معلوم است.
✍🏻 در چنین آینده‌ای، چیزی به نام «جنگ» عملاً بی‌معنا می‌شود. هوش مصنوعی، نه صرفاً ابزار، بلکه خودِ پیروزی است. پیروزی‌ای که قطعی است، کامل است، و از پیش برنامه‌ریزی‌شده … و من تردیدی ندارم که کار روی هوش مصنوعی، به‌زودی همان سرنوشتی را پیدا می‌کند که کار بر روی بمب اتمی پیدا کرد: ممنوع، خطرناک، و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی.
❗️در واکنش به این آینده‌ی پرمخاطره، برخی از مهم‌ترین نهادهای بین‌المللی و دولت‌ها در تلاش‌اند تا کنترل توسعه‌ی هوش مصنوعی را به‌عنوان یک مسئله‌ی امنیتی و انسانی در سطح جهانی نهادینه کنند:
🔸 بیانیه بریتانیا (Bletchley Declaration – 2023):
در اجلاس جهانی ایمنی هوش مصنوعی در بریتانیا، نمایندگان بیش از 25 کشور (از جمله چین و آمریکا) متعهد شدند که توسعه‌ی مدل‌های پایه (Foundation Models) باید با درنظر گرفتن خطرات وجودی، قابل‌ارزیابی، قابل‌کنترل و قابل‌پاسخ‌گویی باشد.
🔸 قانون هوش مصنوعی اتحادیه اروپا (EU AI Act – 2024):
اولین چارچوب حقوقی فراگیر برای کنترل استفاده از هوش مصنوعی در زمینه‌هایی مانند نظارت زیستی، امنیت ملی، و استفاده‌ی نظامی. این قانون، بر اساس سطح خطر، محدودیت‌هایی برای برخی کاربردها اعمال می‌کند.
🔸 دعوت سازمان ملل (UN) برای معاهده‌ی جهانی AI:
در سال 2024، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، خواستار تشکیل یک نهاد جهانی نظارت بر هوش مصنوعی شد؛ مشابه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) برای فناوری هسته‌ای.
🔸 گروه G7 و OECD:
پیشنهادهایی برای ایجاد اصول اخلاقی الزام‌آور و همچنین ایجاد یک چارچوب نظارتی فراملی برای توسعه‌ی شفاف و ایمن AI ارائه کرده‌اند.
✍🏻 هوش مصنوعی اما تفاوت مهمی با بمب اتمی دارد:
بمب اتمی را می‌توان، با وجود تمام پیچیدگی‌های علمی و فنی‌اش، در نهایت به‌صورت صنعتی و با یک پروژه‌ی بسته تولید کرد. یعنی اگر یک کشور تمام منابع و ظرفیت‌هایش را متمرکز کند—اعم از سرمایه مالی، نیروی انسانی، و دانش فنی وارداتی—می‌تواند طی یک روند نسبتاً مشخص به توانایی تولید بمب اتمی دست یابد. نمونه‌های این مسیر را می‌توان در کشورهایی مثل کره شمالی یا پاکستان دید: کشورهایی که با وجود وضعیت اقتصادی ضعیف یا عدم توسعه‌ی فناورانه‌ی گسترده، توانستند برنامه‌ی تسلیحاتی اتمی خود را به سرانجام برسانند. بمب اتم در این معنا، اگرچه نیازمند فناوری پیشرفته است، اما از منظر ساختاری «قابل مهندسی و مهارشدنی» است
✍🏻 هوش مصنوعی، به‌ویژه در شکل پیشرفته و استراتژیک آن—یعنی مدل‌های زبانی عظیم (مانند GPT)، سیستم‌های نظامی هوشمند، یا زیرساخت‌های شناختی خودآموز—چنین نیست.
توسعه‌ی موفق هوش مصنوعی نه‌تنها نیازمند منابع مالی، بلکه مستلزم یک
زیست‌بوم فعال، آزاد، و پیچیده است:
• باید دانشگاه‌هایی وجود داشته باشند که در مرزهای دانش فعالیت کنند،
• باید شرکت‌های خصوصی و استارتاپ‌ها بتوانند بدون محدودیت رشد کنند،
• باید داده‌ها به‌صورت آزاد و گسترده در دسترس باشند،
• باید امکان مشارکت نخبگان، مهاجرت علمی، و جریان آزاد ایده‌ها وجود داشته باشد،
• و مهم‌تر از همه، باید فرهنگ آزمون‌و‌خطا، شفافیت علمی، و نوآوری مستمر نهادینه شده باشد.
✍🏻 هیچ کشوری بدون این زیرساخت‌ها، صرفاً با سرمایه‌گذاری یا واردات سخت‌افزار، نمی‌تواند به سطحی از هوش مصنوعی برسد که در رقابت جهانی تعیین‌کننده باشد. هوش مصنوعی، برخلاف بمب، محصول یک اکوسیستم است، نه یک پروژه‌ی مهندسی بسته. به همین دلیل است که کشوری مانند ایران، حتی با استعدادهای فراوان، در غیاب یک نظام باز پژوهش و داده و مشارکت جهانی، نمی‌تواند در رقابت AI پیشرو باشد.
#اندیشکده_رستا
#هوش_مصنوعی_و_جنگ
🌐Rasta-tt.ir
⚡️ زیرساخت‌های دیجیتال در حوزه بانکداری در زمان بحران
🔷 محسن سمسارپور / مدیر کارگروه راهکارهای دیجیتال اندیشکده رستا
✍🏻 در جریان جنگ ایران و اسرائیل، نقش تحول دیجیتال و زیرساخت‌های دیجیتال در حوزه بانکداری بیش از هر زمان دیگری نمایان شد. خدمات بانکداری دیجیتال و کارت به کارت، به عنوان راهکارهایی کاملاً دیجیتال، این امکان را فراهم کردند که مردم حتی در شرایط ناامنی، محدودیت تردد و اختلال در زیرساخت‌های فیزیکی، بتوانند امور مالی خود را مدیریت کنند. این تحول، نتیجه سال‌ها سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های دیجیتال بانکی، توسعه اپلیکیشن‌های پرداخت، و تقویت امنیت شبکه‌های مالی بود که حالا در بزنگاه بحران، به کمک مردم آمد.
✍🏻 هرچند نگرانی درباره پول نقد و دسترسی به آن در میان مردم وجود داشت—به ویژه با توجه به شایعات تعطیلی بانک‌ها و مشکلات احتمالی در برداشت پول فیزیکی—اما تجربه میدانی نشان داد که راهکارهای دیجیتال، حداقل امکان تأمین مایحتاج اولیه، جابجایی پول بین اعضای خانواده و پرداخت‌های ضروری را برای اکثریت فراهم کردند. حتی در شرایطی که حملات سایبری و اختلالات اینترنتی رخ داد، پایداری نسبی زیرساخت‌های بانکداری دیجیتال باعث شد مردم بتوانند بخش عمده‌ای از امور مالی روزمره خود را به صورت آنلاین انجام دهند.
✍🏻 اندیشکده رستا با انجام کار میدانی و نظرسنجی از شهروندان در مناطق مختلف، به این نتیجه رسید که اکثریت مردم، خدمات بانکداری دیجیتال را مهم‌ترین عامل آرامش خاطر در حوزه مالی دانسته‌اند. پاسخ‌دهندگان تأکید کردند که بدون این زیرساخت‌ها، تأمین نیازهای اولیه و انتقال کمک‌های مالی در روزهای جنگ بسیار دشوار می‌شد. این تجربه نشان داد تحول دیجیتال نه‌تنها یک روند فناورانه، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای تاب‌آوری جامعه در بحران‌های امنیتی و جنگی است.
✍🏻 این راهکارهای دیجیتال، به ویژه از طریق اپلیکیشن‌های موبایل و پلتفرم‌های آنلاین، به مردم کمک کرد تا از مواجهه با خطرات احتمالی در محیط‌های عمومی کاسته شود. تصور کنید در شرایطی که هشدار حمله هوایی به صدا درآمده، یا تردد در خیابان‌ها به دلیل ناامنی توصیه نمی‌شود، امکان انجام تمام امور بانکی از داخل خانه یا پناهگاه، چه آسایشی را به ارمغان می‌آورد. این قابلیت به حفظ جان و سلامت مردم کمک شایانی کرد و نشان داد که چگونه فناوری می‌تواند در لحظات حساس، نقش حیاتی ایفا کند.
✍🏻 علاوه بر این، در یک بستر جنگی که شایعات و اطلاعات نادرست به سرعت منتشر می‌شوند، اعتماد به سیستم‌های مالی دیجیتال که توسط نهادهای معتبر مدیریت می‌شوند، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند. با وجود تلاش‌هایی برای ایجاد اختلال یا انتشار اخبار کذب درباره وضعیت بانک‌ها، مردم توانستند با انجام تراکنش‌های خود به صورت دیجیتال، از صحت عملکرد سیستم اطمینان حاصل کنند. این اعتماد به زیرساخت‌های دیجیتال، ثبات نسبی را در بازار مالی حفظ کرد و از بروز یک بحران اعتماد گسترده که می‌توانست وضعیت را پیچیده‌تر کند، جلوگیری نمود.
#اندیشکده_رستا
#تحول_دیجیتال
#بانکداری
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 محسن سمسارپور / مدیر کارگروه راهکارهای دیجیتال اندیشکده رستا
✍🏻 در جریان جنگ ایران و اسرائیل، نقش تحول دیجیتال و زیرساخت‌های دیجیتال در حوزه بانکداری بیش از هر زمان دیگری نمایان شد. خدمات بانکداری دیجیتال و کارت به کارت، به عنوان راهکارهایی کاملاً دیجیتال، این امکان را فراهم کردند که مردم حتی در شرایط ناامنی، محدودیت تردد و اختلال در زیرساخت‌های فیزیکی، بتوانند امور مالی خود را مدیریت کنند. این تحول، نتیجه سال‌ها سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های دیجیتال بانکی، توسعه اپلیکیشن‌های پرداخت، و تقویت امنیت شبکه‌های مالی بود که حالا در بزنگاه بحران، به کمک مردم آمد.
✍🏻 هرچند نگرانی درباره پول نقد و دسترسی به آن در میان مردم وجود داشت—به ویژه با توجه به شایعات تعطیلی بانک‌ها و مشکلات احتمالی در برداشت پول فیزیکی—اما تجربه میدانی نشان داد که راهکارهای دیجیتال، حداقل امکان تأمین مایحتاج اولیه، جابجایی پول بین اعضای خانواده و پرداخت‌های ضروری را برای اکثریت فراهم کردند. حتی در شرایطی که حملات سایبری و اختلالات اینترنتی رخ داد، پایداری نسبی زیرساخت‌های بانکداری دیجیتال باعث شد مردم بتوانند بخش عمده‌ای از امور مالی روزمره خود را به صورت آنلاین انجام دهند.
✍🏻 اندیشکده رستا با انجام کار میدانی و نظرسنجی از شهروندان در مناطق مختلف، به این نتیجه رسید که اکثریت مردم، خدمات بانکداری دیجیتال را مهم‌ترین عامل آرامش خاطر در حوزه مالی دانسته‌اند. پاسخ‌دهندگان تأکید کردند که بدون این زیرساخت‌ها، تأمین نیازهای اولیه و انتقال کمک‌های مالی در روزهای جنگ بسیار دشوار می‌شد. این تجربه نشان داد تحول دیجیتال نه‌تنها یک روند فناورانه، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای تاب‌آوری جامعه در بحران‌های امنیتی و جنگی است.
✍🏻 این راهکارهای دیجیتال، به ویژه از طریق اپلیکیشن‌های موبایل و پلتفرم‌های آنلاین، به مردم کمک کرد تا از مواجهه با خطرات احتمالی در محیط‌های عمومی کاسته شود. تصور کنید در شرایطی که هشدار حمله هوایی به صدا درآمده، یا تردد در خیابان‌ها به دلیل ناامنی توصیه نمی‌شود، امکان انجام تمام امور بانکی از داخل خانه یا پناهگاه، چه آسایشی را به ارمغان می‌آورد. این قابلیت به حفظ جان و سلامت مردم کمک شایانی کرد و نشان داد که چگونه فناوری می‌تواند در لحظات حساس، نقش حیاتی ایفا کند.
✍🏻 علاوه بر این، در یک بستر جنگی که شایعات و اطلاعات نادرست به سرعت منتشر می‌شوند، اعتماد به سیستم‌های مالی دیجیتال که توسط نهادهای معتبر مدیریت می‌شوند، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند. با وجود تلاش‌هایی برای ایجاد اختلال یا انتشار اخبار کذب درباره وضعیت بانک‌ها، مردم توانستند با انجام تراکنش‌های خود به صورت دیجیتال، از صحت عملکرد سیستم اطمینان حاصل کنند. این اعتماد به زیرساخت‌های دیجیتال، ثبات نسبی را در بازار مالی حفظ کرد و از بروز یک بحران اعتماد گسترده که می‌توانست وضعیت را پیچیده‌تر کند، جلوگیری نمود.
#اندیشکده_رستا
#تحول_دیجیتال
#بانکداری
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
⚡️ طراحی جمعی؛ امنیت پایدار
🔷 یاسمن حاجیان
✍🏻 در دنیای امروز که بحران‌های امنیتی (Security Crises) همچون حمله نظامی و تجاوز یک کشور به کشور دیگر می‌توانند هر لحظه جوامع را غافلگیر و ساختارهای اجتماعی را دچار اختلال کنند، دیگر راهکارهای سنتی و دستوری به تنهایی پاسخگوی نیازهای پیچیده و چندلایه نیستند. تجربه نشان داده است که برای عبور موفق از بحران‌های امنیتی، به‌ویژه در شرایط جنگی، نیازمند راهبردهایی نوآورانه و مشارکت‌محور هستیم؛ جایی که «طراحی جمعی» (Co-Design) یا همان طراحی مشارکتی می‌تواند نقشی کلیدی و بی‌بدیل ایفا کند.
✍🏻 طراحی جمعی چیست؟
طراحی جمعی (Co-Design) رویکردی است که در آن همه ذینفعان (Stakeholders) – از مسئولان و متخصصان گرفته تا خود شهروندان – در فرآیند شناسایی مسئله، ایده‌پردازی و ارائه راه‌حل‌ها به صورت فعالانه مشارکت دارند. این روش برخلاف مدل‌های سنتی که تصمیم‌گیری صرفاً در اختیار مدیران یا کارشناسان است، به افراد جامعه فرصت می‌دهد تا صدای خود را در مدیریت بحران‌های امنیتی بلندتر کنند و راهکارهایی متناسب با واقعیت‌های زندگی روزمره خود ارائه دهند.
✍🏻 مزایای طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای طراحی جمعی، افزایش حس مالکیت (Sense of Ownership) و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است. وقتی افراد در فرآیند تصمیم‌گیری و طراحی راه‌حل‌ها مشارکت می‌کنند، نه‌تنها راهکارها را بهتر می‌پذیرند، بلکه برای اجرای آن‌ها نیز انگیزه و تعهد بیشتری خواهند داشت. این موضوع به ویژه در بحران‌های امنیتی که اعتماد عمومی (Public Trust) ممکن است آسیب دیده باشد، اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.همچنین طراحی جمعی به شناسایی دقیق‌تر نیازها و نقاط ضعف سیستم‌های امنیتی کمک می‌کند. هر گروه از ذینفعان، تجربه‌ها و نگرانی‌های خاص خود را دارد که ممکن است در رویکردهای سنتی نادیده گرفته شود. با ایجاد فضای گفت‌وگو و همفکری، می‌توان راهکارهایی جامع‌تر و کارآمدتر برای مدیریت بحران‌ها ارائه داد.
✍🏻 فرآیند طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
فرآیند طراحی جمعی معمولاً با تشکیل گروه‌های کاری متشکل از نمایندگان بخش‌های مختلف جامعه آغاز می‌شود. این گروه‌ها با استفاده از روش‌هایی مانند کارگاه‌های هم‌اندیشی (Co-Creation Workshops)، نقشه‌برداری سفر کاربر (User Journey Mapping) و نمونه‌سازی سریع (Rapid Prototyping)، به بررسی ابعاد مختلف بحران و تولید ایده‌های نو می‌پردازند. در این مسیر، نقش تسهیل‌گران (Facilitators) بسیار مهم است؛ افرادی که با ایجاد فضای اعتماد و تشویق به بیان آزادانه نظرات، به همگرایی و هم‌افزایی گروه کمک می‌کنند. پس از جمع‌آوری ایده‌ها، راهکارهای منتخب به صورت آزمایشی اجرا شده و بازخوردهای واقعی جامعه جمع‌آوری می‌شود تا در صورت نیاز اصلاحات لازم صورت گیرد.
✍🏻 نمونه‌های موفق طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
در شرایط جنگی و تجاوز نظامی، طراحی جمعی می‌تواند به ابزار حیاتی برای حفظ انسجام اجتماعی و افزایش تاب‌آوری تبدیل شود. به عنوان مثال، در برخی کشورها که با تهدید نظامی روبرو بوده‌اند، گروه‌های محلی با همکاری سازمان‌های مردم‌نهاد (NGOs) و نهادهای شهری، پروژه‌هایی برای طراحی پناهگاه‌های امن (Safe Shelters)، مسیرهای اضطراری خروج (Emergency Evacuation Routes) و سیستم‌های اطلاع‌رسانی محلی (Local Communication Systems) اجرا کرده‌اند. در این پروژه‌ها، شهروندان با ارائه تجربیات، نیازها و پیشنهادهای خود، نقش فعالی در شکل‌گیری راهکارهای عملی ایفا کرده‌اند. همچنین طراحی جمعی در سازماندهی شبکه‌های داوطلبانه برای توزیع کمک‌های اولیه، حمایت روانی و آموزش اقدامات ایمنی نقش مؤثری داشته است. این رویکرد نه‌تنها به افزایش حس همبستگی (Solidarity) و اعتماد متقابل در جامعه کمک کرده، بلکه سرعت و اثربخشی واکنش جمعی را نیز به طور چشمگیری افزایش داده است.
✍🏻 چالش‌ها و آینده طراحی جمعی
با وجود مزایای فراوان، طراحی جمعی نیز با چالش‌هایی روبه‌روست؛ از جمله دشواری هماهنگی میان گروه‌های مختلف، نیاز به زمان و منابع کافی، و گاهی مقاومت در برابر تغییر. اما با آموزش، فرهنگ‌سازی و استفاده از فناوری‌های نوین ارتباطی (Digital Communication Tools)، می‌توان این موانع را تا حد زیادی برطرف کرد.
✨ در نهایت، می‌توان گفت که طراحی جمعی پلی است میان نیازهای واقعی جامعه و راهکارهای عملی برای مدیریت بحران‌های امنیتی، به‌ویژه در شرایط جنگی و تجاوز نظامی. این رویکرد، نه‌تنها امنیت پایدار (Sustainable Security) را تقویت می‌کند، بلکه سرمایه اجتماعی (Social Capital) را نیز افزایش می‌دهد و جوامع را برای مواجهه با آینده‌ای نامطمئن توانمندتر می‌سازد.
#اندیشکده_رستا
#طراحی_جمعی
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یاسمن حاجیان
✍🏻 در دنیای امروز که بحران‌های امنیتی (Security Crises) همچون حمله نظامی و تجاوز یک کشور به کشور دیگر می‌توانند هر لحظه جوامع را غافلگیر و ساختارهای اجتماعی را دچار اختلال کنند، دیگر راهکارهای سنتی و دستوری به تنهایی پاسخگوی نیازهای پیچیده و چندلایه نیستند. تجربه نشان داده است که برای عبور موفق از بحران‌های امنیتی، به‌ویژه در شرایط جنگی، نیازمند راهبردهایی نوآورانه و مشارکت‌محور هستیم؛ جایی که «طراحی جمعی» (Co-Design) یا همان طراحی مشارکتی می‌تواند نقشی کلیدی و بی‌بدیل ایفا کند.
✍🏻 طراحی جمعی چیست؟
طراحی جمعی (Co-Design) رویکردی است که در آن همه ذینفعان (Stakeholders) – از مسئولان و متخصصان گرفته تا خود شهروندان – در فرآیند شناسایی مسئله، ایده‌پردازی و ارائه راه‌حل‌ها به صورت فعالانه مشارکت دارند. این روش برخلاف مدل‌های سنتی که تصمیم‌گیری صرفاً در اختیار مدیران یا کارشناسان است، به افراد جامعه فرصت می‌دهد تا صدای خود را در مدیریت بحران‌های امنیتی بلندتر کنند و راهکارهایی متناسب با واقعیت‌های زندگی روزمره خود ارائه دهند.
✍🏻 مزایای طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای طراحی جمعی، افزایش حس مالکیت (Sense of Ownership) و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است. وقتی افراد در فرآیند تصمیم‌گیری و طراحی راه‌حل‌ها مشارکت می‌کنند، نه‌تنها راهکارها را بهتر می‌پذیرند، بلکه برای اجرای آن‌ها نیز انگیزه و تعهد بیشتری خواهند داشت. این موضوع به ویژه در بحران‌های امنیتی که اعتماد عمومی (Public Trust) ممکن است آسیب دیده باشد، اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.همچنین طراحی جمعی به شناسایی دقیق‌تر نیازها و نقاط ضعف سیستم‌های امنیتی کمک می‌کند. هر گروه از ذینفعان، تجربه‌ها و نگرانی‌های خاص خود را دارد که ممکن است در رویکردهای سنتی نادیده گرفته شود. با ایجاد فضای گفت‌وگو و همفکری، می‌توان راهکارهایی جامع‌تر و کارآمدتر برای مدیریت بحران‌ها ارائه داد.
✍🏻 فرآیند طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
فرآیند طراحی جمعی معمولاً با تشکیل گروه‌های کاری متشکل از نمایندگان بخش‌های مختلف جامعه آغاز می‌شود. این گروه‌ها با استفاده از روش‌هایی مانند کارگاه‌های هم‌اندیشی (Co-Creation Workshops)، نقشه‌برداری سفر کاربر (User Journey Mapping) و نمونه‌سازی سریع (Rapid Prototyping)، به بررسی ابعاد مختلف بحران و تولید ایده‌های نو می‌پردازند. در این مسیر، نقش تسهیل‌گران (Facilitators) بسیار مهم است؛ افرادی که با ایجاد فضای اعتماد و تشویق به بیان آزادانه نظرات، به همگرایی و هم‌افزایی گروه کمک می‌کنند. پس از جمع‌آوری ایده‌ها، راهکارهای منتخب به صورت آزمایشی اجرا شده و بازخوردهای واقعی جامعه جمع‌آوری می‌شود تا در صورت نیاز اصلاحات لازم صورت گیرد.
✍🏻 نمونه‌های موفق طراحی جمعی در بحران‌های امنیتی
در شرایط جنگی و تجاوز نظامی، طراحی جمعی می‌تواند به ابزار حیاتی برای حفظ انسجام اجتماعی و افزایش تاب‌آوری تبدیل شود. به عنوان مثال، در برخی کشورها که با تهدید نظامی روبرو بوده‌اند، گروه‌های محلی با همکاری سازمان‌های مردم‌نهاد (NGOs) و نهادهای شهری، پروژه‌هایی برای طراحی پناهگاه‌های امن (Safe Shelters)، مسیرهای اضطراری خروج (Emergency Evacuation Routes) و سیستم‌های اطلاع‌رسانی محلی (Local Communication Systems) اجرا کرده‌اند. در این پروژه‌ها، شهروندان با ارائه تجربیات، نیازها و پیشنهادهای خود، نقش فعالی در شکل‌گیری راهکارهای عملی ایفا کرده‌اند. همچنین طراحی جمعی در سازماندهی شبکه‌های داوطلبانه برای توزیع کمک‌های اولیه، حمایت روانی و آموزش اقدامات ایمنی نقش مؤثری داشته است. این رویکرد نه‌تنها به افزایش حس همبستگی (Solidarity) و اعتماد متقابل در جامعه کمک کرده، بلکه سرعت و اثربخشی واکنش جمعی را نیز به طور چشمگیری افزایش داده است.
✍🏻 چالش‌ها و آینده طراحی جمعی
با وجود مزایای فراوان، طراحی جمعی نیز با چالش‌هایی روبه‌روست؛ از جمله دشواری هماهنگی میان گروه‌های مختلف، نیاز به زمان و منابع کافی، و گاهی مقاومت در برابر تغییر. اما با آموزش، فرهنگ‌سازی و استفاده از فناوری‌های نوین ارتباطی (Digital Communication Tools)، می‌توان این موانع را تا حد زیادی برطرف کرد.
✨ در نهایت، می‌توان گفت که طراحی جمعی پلی است میان نیازهای واقعی جامعه و راهکارهای عملی برای مدیریت بحران‌های امنیتی، به‌ویژه در شرایط جنگی و تجاوز نظامی. این رویکرد، نه‌تنها امنیت پایدار (Sustainable Security) را تقویت می‌کند، بلکه سرمایه اجتماعی (Social Capital) را نیز افزایش می‌دهد و جوامع را برای مواجهه با آینده‌ای نامطمئن توانمندتر می‌سازد.
#اندیشکده_رستا
#طراحی_جمعی
#مدیریت_بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یادداشت و مقالات
📚 کاربرد اینترنت اشیا در شرایط جنگ
✍🏻 تصور کنید در نیمه‌شب، صدای آژیرها و انفجارها شهر را در بر می‌گیرد. مردم در جستجوی پناهگاه و امنیت، در هراس و بی‌خبری به سر می‌برند. اما اگر فناوری بتواند پیش از وقوع حادثه، هشدار دهد، مسیرهای امن را نشان دهد و حتی جان افراد گرفتار زیر آوار را نجات دهد، چه تفاوتی در سرنوشت انسان‌ها رقم خواهد خورد؟
✍🏻 این‌جا جایی است که اینترنت اشیا (IoT) به عنوان یک پیوند هوشمند میان انسان، ماشین و محیط وارد عمل می‌شود.
✍🏻 در این مقاله، با نگاهی جامع به نقش اینترنت اشیا در شرایط جنگی، بررسی می‌کنیم که چگونه این فناوری می‌تواند خسارات انسانی و مادی را کاهش دهد، چه سیستم‌ها و زیرسیستم‌هایی می‌توان توسعه داد و با چه چالش‌هایی در این مسیر روبرو خواهیم بود. همچنین پیشنهادهایی برای آینده ارائه می‌دهیم تا بتوان با آمادگی بیشتر، تاب‌آوری خود را در برابر بحران‌های جنگی افزایش داد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
🌐Rasta-tt.ir
📚 کاربرد اینترنت اشیا در شرایط جنگ
✍🏻 تصور کنید در نیمه‌شب، صدای آژیرها و انفجارها شهر را در بر می‌گیرد. مردم در جستجوی پناهگاه و امنیت، در هراس و بی‌خبری به سر می‌برند. اما اگر فناوری بتواند پیش از وقوع حادثه، هشدار دهد، مسیرهای امن را نشان دهد و حتی جان افراد گرفتار زیر آوار را نجات دهد، چه تفاوتی در سرنوشت انسان‌ها رقم خواهد خورد؟
✍🏻 این‌جا جایی است که اینترنت اشیا (IoT) به عنوان یک پیوند هوشمند میان انسان، ماشین و محیط وارد عمل می‌شود.
✍🏻 در این مقاله، با نگاهی جامع به نقش اینترنت اشیا در شرایط جنگی، بررسی می‌کنیم که چگونه این فناوری می‌تواند خسارات انسانی و مادی را کاهش دهد، چه سیستم‌ها و زیرسیستم‌هایی می‌توان توسعه داد و با چه چالش‌هایی در این مسیر روبرو خواهیم بود. همچنین پیشنهادهایی برای آینده ارائه می‌دهیم تا بتوان با آمادگی بیشتر، تاب‌آوری خود را در برابر بحران‌های جنگی افزایش داد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
🌐Rasta-tt.ir
💢 سرکنگبینی که صفرا فزود؛
حکمرانی فضای مجازی در تله‌ی خودساخته!
🔷 علی الماسی زند
✍🏻 شاید بگویید در میانه‌ی بحران جای این حرف‌ها نیست اما به نظر می‌رسد تا زخم‌ها تازه‌اند باید جویای علت‌ها شد!
از سال ۱۴۰۱ به این سو، کارشناسان و متخصصان متعددی در حوزه‌ی حکمرانی فضای مجازی، بارها نسبت به پیامدهای ناگوار فیلترینگ سراسری هشدار داده‌اند؛ اندیشکده رستا نیز بارها در قالب گزارش، نشست تخصصی، یا موضع‌گیری‌های رسمی تأکید کرده است که ادامه‌ی این رویکرد، نه تنها سودی برای ساماندهی فضای مجازی ندارد، بلکه مجموعه‌ای از آسیب‌ها را در سطوح مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رقم می‌زند.
در کمال تأسف، این هشدارها نادیده گرفته شد!!!
فیلترینگ، آن هم به شکلی سخت‌گیرانه، نه تنها مانع از دسترسی جوانان و فعالان اقتصادی به فرصت‌های جهانی نشد، بلکه سبب شد اکثریت جامعه برای نیازهای روزمره‌ی خود به ابزارهایی روی بیاورند که تحت نظارت و شفافیت نیستند. از سوی دیگر، شکاف میان حکومت و مردم، به‌ویژه در میان نسل جوان، عمیق‌تر شد و حس بی‌اعتمادی به تصمیم‌های کلان در فضای دیجیتال تقویت گشت.
اکنون، شواهدی منتشر شده که نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از فیلترشکن‌ها و ابزارهای دور زدن فیلترینگ، در خدمت سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه به‌ویژه رژیم صهیونیستی هستند. به زبان ساده‌تر، شهروند ایرانی برای ورود به شبکه‌ای چون اینستاگرام یا واتس‌اپ، مجبور است از ابزاری استفاده کند که عملاً مسیرهای داده‌اش را به دشمنان امنیت ملی کشور واگذار کرده است!
این، همان «سرکنگبینی» است که نه تنها درمانگر نبود، بلکه بیماری را عمیق‌تر کرد. حکمرانی ناکارآمد در فضای مجازی، ما را نه به پاک‌سازی این فضا رساند و نه به استقلال دیجیتال؛ بلکه به مصرف گسترده‌ی محصولات مشکوک امنیتی، بی‌نظمی ارتباطی و افت سرمایه اجتماعی دامن زد.
⚡️ اندیشکده رستا بار دیگر تأکید می‌کند که راه نجات، نه در فیلترینگ کور، بلکه در سیاست‌گذاری دقیق، اقناع عمومی، شفافیت، و استفاده از ظرفیت نخبگان است. حاکمیت دیجیتال زمانی معنا می‌یابد که مردم را نه دشمن، بلکه شریک و هم‌مسیر بدانیم؛ وگرنه ابزارهای دشمن با رضایت ما در گوشی‌های مردم جا خوش خواهند کرد.
تجربه کشورهای پیشرو در حکمرانی دیجیتال نشان می‌دهد که اعتماد عمومی، امنیت بومی، و شفافیت در سیاست‌گذاری سه پایه اصلی در توسعه زیرساخت دیجیتال هستند. فیلترینگ کور، نه تنها هیچ‌کدام از این پایه‌ها را تأمین نمی‌کند، بلکه روزبه‌روز آن‌ها را فرسوده‌تر می‌سازد.
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#فیلترینگ
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
حکمرانی فضای مجازی در تله‌ی خودساخته!
🔷 علی الماسی زند
✍🏻 شاید بگویید در میانه‌ی بحران جای این حرف‌ها نیست اما به نظر می‌رسد تا زخم‌ها تازه‌اند باید جویای علت‌ها شد!
از سال ۱۴۰۱ به این سو، کارشناسان و متخصصان متعددی در حوزه‌ی حکمرانی فضای مجازی، بارها نسبت به پیامدهای ناگوار فیلترینگ سراسری هشدار داده‌اند؛ اندیشکده رستا نیز بارها در قالب گزارش، نشست تخصصی، یا موضع‌گیری‌های رسمی تأکید کرده است که ادامه‌ی این رویکرد، نه تنها سودی برای ساماندهی فضای مجازی ندارد، بلکه مجموعه‌ای از آسیب‌ها را در سطوح مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رقم می‌زند.
در کمال تأسف، این هشدارها نادیده گرفته شد!!!
فیلترینگ، آن هم به شکلی سخت‌گیرانه، نه تنها مانع از دسترسی جوانان و فعالان اقتصادی به فرصت‌های جهانی نشد، بلکه سبب شد اکثریت جامعه برای نیازهای روزمره‌ی خود به ابزارهایی روی بیاورند که تحت نظارت و شفافیت نیستند. از سوی دیگر، شکاف میان حکومت و مردم، به‌ویژه در میان نسل جوان، عمیق‌تر شد و حس بی‌اعتمادی به تصمیم‌های کلان در فضای دیجیتال تقویت گشت.
اکنون، شواهدی منتشر شده که نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از فیلترشکن‌ها و ابزارهای دور زدن فیلترینگ، در خدمت سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه به‌ویژه رژیم صهیونیستی هستند. به زبان ساده‌تر، شهروند ایرانی برای ورود به شبکه‌ای چون اینستاگرام یا واتس‌اپ، مجبور است از ابزاری استفاده کند که عملاً مسیرهای داده‌اش را به دشمنان امنیت ملی کشور واگذار کرده است!
این، همان «سرکنگبینی» است که نه تنها درمانگر نبود، بلکه بیماری را عمیق‌تر کرد. حکمرانی ناکارآمد در فضای مجازی، ما را نه به پاک‌سازی این فضا رساند و نه به استقلال دیجیتال؛ بلکه به مصرف گسترده‌ی محصولات مشکوک امنیتی، بی‌نظمی ارتباطی و افت سرمایه اجتماعی دامن زد.
⚡️ اندیشکده رستا بار دیگر تأکید می‌کند که راه نجات، نه در فیلترینگ کور، بلکه در سیاست‌گذاری دقیق، اقناع عمومی، شفافیت، و استفاده از ظرفیت نخبگان است. حاکمیت دیجیتال زمانی معنا می‌یابد که مردم را نه دشمن، بلکه شریک و هم‌مسیر بدانیم؛ وگرنه ابزارهای دشمن با رضایت ما در گوشی‌های مردم جا خوش خواهند کرد.
تجربه کشورهای پیشرو در حکمرانی دیجیتال نشان می‌دهد که اعتماد عمومی، امنیت بومی، و شفافیت در سیاست‌گذاری سه پایه اصلی در توسعه زیرساخت دیجیتال هستند. فیلترینگ کور، نه تنها هیچ‌کدام از این پایه‌ها را تأمین نمی‌کند، بلکه روزبه‌روز آن‌ها را فرسوده‌تر می‌سازد.
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#فیلترینگ
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
⚡️ حق دسترسی به اینترنت بین‌المللی در زمان جنگ
🔹 امیرحسین صالحی
✍🏻 در جریان حمله اخیر اسرائیل به ایران، دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت بین‌المللی در طی دو موج محدود شد و تقریبا در اوج حملات، این قطعی تا سه روز ادامه داشت.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات قطعی اینترنت را اقدامی ضروری و موقتی در راستای شرایط خاص کشور توصیف کرد و آن را برای پیشگیری از حملات سایبری به زیرساخت‌های ارتباطی کشور ضروری دانست.
✍🏻 سوالی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که اولا آیا کاربران حق دسترسی آزاد به اینترنت را دارند و ثانیا آیا اقدام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مربوط به قطع دسترسی به ترافیک بین‌المللی نقض این حق محسوب می‌شود یا خیر؟!
✍🏻 حق دسترسی آزاد به اینترنت برخاسته از حق بنیادین آزادی بیان و دریافت اطلاعات است و همچنین هر محدودیتی بر این حق نیز می‌بایست سه شرط قانونی‌بودن، مشروع‌بودن و ضرورت و تناسب را رعایت کند.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حقوق_و_تنظیم‌گری
#دسترسی_به_اینترنت
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔹 امیرحسین صالحی
✍🏻 در جریان حمله اخیر اسرائیل به ایران، دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت بین‌المللی در طی دو موج محدود شد و تقریبا در اوج حملات، این قطعی تا سه روز ادامه داشت.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات قطعی اینترنت را اقدامی ضروری و موقتی در راستای شرایط خاص کشور توصیف کرد و آن را برای پیشگیری از حملات سایبری به زیرساخت‌های ارتباطی کشور ضروری دانست.
✍🏻 سوالی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که اولا آیا کاربران حق دسترسی آزاد به اینترنت را دارند و ثانیا آیا اقدام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مربوط به قطع دسترسی به ترافیک بین‌المللی نقض این حق محسوب می‌شود یا خیر؟!
✍🏻 حق دسترسی آزاد به اینترنت برخاسته از حق بنیادین آزادی بیان و دریافت اطلاعات است و همچنین هر محدودیتی بر این حق نیز می‌بایست سه شرط قانونی‌بودن، مشروع‌بودن و ضرورت و تناسب را رعایت کند.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حقوق_و_تنظیم‌گری
#دسترسی_به_اینترنت
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یادداشت و مقالات
📚 کاربرد بلاکچین در شرایط جنگی
⚡️ وقتی بلاکچین به جنگ نزدیک می‌شود …
🔹 کارگروه راهکارهای دیجیتال
✍🏻 جنگ، از آن دست واژه‌هایی‌ست که به ذات، یادآور ویرانی، بی‌ثباتی و از بین رفتن نظم است. در این فضا، شاید نتوان از فناوری انتظار معجزه داشت، اما می‌توان به آن به چشم ابزاری نگاه کرد که در برخی موقعیت‌ها، گرهی باز می‌کند یا مسیری تازه نشان می‌دهد.
بلاکچین، یکی از این ابزارهاست.
✍🏻 هرچند اغلب با رمزارزها و تراکنش‌های مالی شناخته می‌شود، اما در موقعیت‌های بحرانی، می‌تواند ظرفیت‌هایی فراتر از انتظار داشته باشد. از ثبت هویت گرفته تا توزیع کمک‌های بشردوستانه، از مدیریت اطلاعات گرفته تا ایجاد اعتماد دیجیتال؛ بلاکچین می‌تواند – با فرض شرایط مناسب – نقشی مهم ایفا کند.
✍🏻 در ادامه به بررسی برخی از کاربردهای احتمالی یا حتی واقعی بلاکچین در شرایط خاص جنگی اشاره خواهیم کرد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
🌐Rasta-tt.ir
📚 کاربرد بلاکچین در شرایط جنگی
⚡️ وقتی بلاکچین به جنگ نزدیک می‌شود …
🔹 کارگروه راهکارهای دیجیتال
✍🏻 جنگ، از آن دست واژه‌هایی‌ست که به ذات، یادآور ویرانی، بی‌ثباتی و از بین رفتن نظم است. در این فضا، شاید نتوان از فناوری انتظار معجزه داشت، اما می‌توان به آن به چشم ابزاری نگاه کرد که در برخی موقعیت‌ها، گرهی باز می‌کند یا مسیری تازه نشان می‌دهد.
بلاکچین، یکی از این ابزارهاست.
✍🏻 هرچند اغلب با رمزارزها و تراکنش‌های مالی شناخته می‌شود، اما در موقعیت‌های بحرانی، می‌تواند ظرفیت‌هایی فراتر از انتظار داشته باشد. از ثبت هویت گرفته تا توزیع کمک‌های بشردوستانه، از مدیریت اطلاعات گرفته تا ایجاد اعتماد دیجیتال؛ بلاکچین می‌تواند – با فرض شرایط مناسب – نقشی مهم ایفا کند.
✍🏻 در ادامه به بررسی برخی از کاربردهای احتمالی یا حتی واقعی بلاکچین در شرایط خاص جنگی اشاره خواهیم کرد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
🌐Rasta-tt.ir
📣 اندیشکده رستا برگزار می‌کند.
✅ سلسله نشست‌های هوش مصنوعی و زیست معاصر
⚡️ " هوش مصنوعی و جنگ "
🔹 با حضور :
🎓 ابوطالب صفدری [پژوهشگر پسادکتری فلسفه دانشگاه برمن آلمان]
🎓 علی الماسی‌زند [مدیر کارگروه حکمرانی فضای مجازی اندیشکده رستا؛ پژوهشگر دکتری فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی]
⏰دوشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۴ ، ساعت ۲۰ به وقت تهران
📌 لینک ورود به جلسه متعاقبا در همین کانال اطلاع رسانی خواهد شد.
#اندیشکده_رستا
#هوش_مصنوعی
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
✅ سلسله نشست‌های هوش مصنوعی و زیست معاصر
⚡️ " هوش مصنوعی و جنگ "
🔹 با حضور :
🎓 ابوطالب صفدری [پژوهشگر پسادکتری فلسفه دانشگاه برمن آلمان]
🎓 علی الماسی‌زند [مدیر کارگروه حکمرانی فضای مجازی اندیشکده رستا؛ پژوهشگر دکتری فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی]
⏰دوشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۴ ، ساعت ۲۰ به وقت تهران
📌 لینک ورود به جلسه متعاقبا در همین کانال اطلاع رسانی خواهد شد.
#اندیشکده_رستا
#هوش_مصنوعی
#بحران
🌐Rasta-tt.ir
📣 اندیشکده رستا برگزار می‌کند.
🔷 باشگاه کتابخوانی
📚 کتابِ درباره اینترنت/ نویسنده: هوبرت دریفوس
➕ با هدایتِ:
🎓 دکتر ابوطالب صفدری [پژوهشگر پسادکتری فلسفه؛ دانشگاه برمن آلمان]
📌 طول دوره : ۴ جلسه
⏰ دوشنبه‌ها؛ ساعت ۲۰:۳۰ الی ۲۱:۳۰ به وقت تهران
🔻 شهریه شرکت در این دوره: ۳۰۰ هزار تومان
💢 برگزاری جلسات از طریق گوگل میت می‌باشد.
⚡️آدرس تلگرامی جهت ثبت نام :
🔗 @panahi_s96
#اندیشکده_رستا
#باشگاه_کتابخوانی
🌐Rasta-tt.ir
🔷 باشگاه کتابخوانی
📚 کتابِ درباره اینترنت/ نویسنده: هوبرت دریفوس
➕ با هدایتِ:
🎓 دکتر ابوطالب صفدری [پژوهشگر پسادکتری فلسفه؛ دانشگاه برمن آلمان]
📌 طول دوره : ۴ جلسه
⏰ دوشنبه‌ها؛ ساعت ۲۰:۳۰ الی ۲۱:۳۰ به وقت تهران
🔻 شهریه شرکت در این دوره: ۳۰۰ هزار تومان
💢 برگزاری جلسات از طریق گوگل میت می‌باشد.
⚡️آدرس تلگرامی جهت ثبت نام :
🔗 @panahi_s96
#اندیشکده_رستا
#باشگاه_کتابخوانی
🌐Rasta-tt.ir
💢 اینترنت طبقاتی: سیاستی که همان آش و همان کاسه خواهد شد!
🔹 علی الماسی‌زند / مدیر کارگروه حکمرانی فضای مجازی
✍️ اینترنت طبقاتی در ایران بر اساس اذعان مرکز ملی فضای مجازی در سال 1402، شامل ارائه اینترنت با دسترسی آزاد به برخی گروه‌های شغلی (مانند اساتید دانشگاه، پزشکان، نهادهای خاص حکومتی و امنیتی) و نگه داشتن اینترنتی محدود و فیلترشده برای عموم مردم است.
✍️ اینترنت طبقاتی در ایران را با دیگر کشورها نمی‌توان مقایسه کرد چرا که در ایران تفکیک میان گستره‌ی دسترسی است یعنی بخش گسترده‌ای از جامعه دسترسی مناسب به اینترنت جهانی نخواهند داشت در حالی که در تجربیات جهانی به استثناء چین، تفکیک در ساحت کیفیت است یعنی پهنای باند و سرعت و غیره و البته برخی محدودیت‌های جزئی در خشونت و پورن برای کودکان و نوجوانان؛ به یک معنا در تجربیات جهانی مثلاً 80 درصد ایجاب است و 20 درصد سلب در حالی که تقریبا در ایران عکس این ماجرا حاکم خواهد بود.
✍️ در مدت جنگ 12 روزه کاربران تجربیات متعددی از ملی شدن اینترنت و عدم دسترسی به شبکه جهانی داشته‌اند؛ حتی در روزهای مذکور (مسامحتاً) نوعی اینترنت طبقاتی به این شکل که مثلاً در مناطقی از تهران نت ملی و در مناطقی دیگر نت جهانی در دسترس کاربران قرار گرفته بود، مشاهده شد. که این مدیریت بحران البته قابل توجیه و معقول بود اما آیا چنین نسخه‌ای برای روزگار غیر جنگی هم مناسب است؟
✍️ اینترنت طبقاتی، سیاستی است که از منظر نظری، در تعارض با اصل برابری دیجیتال و عدالت ارتباطی است و در عمل نیز تجربه‌های جهانی نشان می‌دهند که این رویکرد اغلب به افزایش نارضایتی اجتماعی، شکاف دیجیتال و تعمیق کنترل‌های اقتدارگرایانه منجر شده است.
✍️ هرچند ممکن است این سیاست در کوتاه‌مدت اهدافی مانند کنترل اطلاعات یا حفظ امنیت را دنبال کند، اما در بلندمدت می‌تواند پیامدهای منفی جدی‌ای برای حکمرانی دیجیتال، سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار به‌همراه داشته باشد.
✍️ همه‌ی این‌ها در حالی است که نرم افزارها و سخت افزارهای مکملی برای دور زدن و حلقه‌ها و نودها وجود دارد و نهایتاً بعد از چند سال همان آش و کاسه‌ی کنونی را خواهیم داشت با تمام مضرات اجتماعی و سیاسی و امنیتی و فرهنگی!
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨برای مطالعه کلیک کنید✨
#اندیشکده_رستا
#یادداشت_و_مقالات
#کارگروه_حکمرانی_فضای_مجازی
#اینترنت_طبقاتی
🌐Rasta-tt.ir
🔹 علی الماسی‌زند / مدیر کارگروه حکمرانی فضای مجازی
✍️ اینترنت طبقاتی در ایران بر اساس اذعان مرکز ملی فضای مجازی در سال 1402، شامل ارائه اینترنت با دسترسی آزاد به برخی گروه‌های شغلی (مانند اساتید دانشگاه، پزشکان، نهادهای خاص حکومتی و امنیتی) و نگه داشتن اینترنتی محدود و فیلترشده برای عموم مردم است.
✍️ اینترنت طبقاتی در ایران را با دیگر کشورها نمی‌توان مقایسه کرد چرا که در ایران تفکیک میان گستره‌ی دسترسی است یعنی بخش گسترده‌ای از جامعه دسترسی مناسب به اینترنت جهانی نخواهند داشت در حالی که در تجربیات جهانی به استثناء چین، تفکیک در ساحت کیفیت است یعنی پهنای باند و سرعت و غیره و البته برخی محدودیت‌های جزئی در خشونت و پورن برای کودکان و نوجوانان؛ به یک معنا در تجربیات جهانی مثلاً 80 درصد ایجاب است و 20 درصد سلب در حالی که تقریبا در ایران عکس این ماجرا حاکم خواهد بود.
✍️ در مدت جنگ 12 روزه کاربران تجربیات متعددی از ملی شدن اینترنت و عدم دسترسی به شبکه جهانی داشته‌اند؛ حتی در روزهای مذکور (مسامحتاً) نوعی اینترنت طبقاتی به این شکل که مثلاً در مناطقی از تهران نت ملی و در مناطقی دیگر نت جهانی در دسترس کاربران قرار گرفته بود، مشاهده شد. که این مدیریت بحران البته قابل توجیه و معقول بود اما آیا چنین نسخه‌ای برای روزگار غیر جنگی هم مناسب است؟
✍️ اینترنت طبقاتی، سیاستی است که از منظر نظری، در تعارض با اصل برابری دیجیتال و عدالت ارتباطی است و در عمل نیز تجربه‌های جهانی نشان می‌دهند که این رویکرد اغلب به افزایش نارضایتی اجتماعی، شکاف دیجیتال و تعمیق کنترل‌های اقتدارگرایانه منجر شده است.
✍️ هرچند ممکن است این سیاست در کوتاه‌مدت اهدافی مانند کنترل اطلاعات یا حفظ امنیت را دنبال کند، اما در بلندمدت می‌تواند پیامدهای منفی جدی‌ای برای حکمرانی دیجیتال، سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار به‌همراه داشته باشد.
✍️ همه‌ی این‌ها در حالی است که نرم افزارها و سخت افزارهای مکملی برای دور زدن و حلقه‌ها و نودها وجود دارد و نهایتاً بعد از چند سال همان آش و کاسه‌ی کنونی را خواهیم داشت با تمام مضرات اجتماعی و سیاسی و امنیتی و فرهنگی!
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨برای مطالعه کلیک کنید✨
#اندیشکده_رستا
#یادداشت_و_مقالات
#کارگروه_حکمرانی_فضای_مجازی
#اینترنت_طبقاتی
🌐Rasta-tt.ir
⚡️ در باب باشگاه کتابخوانی
"کتاب درباره‌ی اینترنت / هوبرت دریفوس "
🔹 ابوطالب صفدری/ پژوهشگر پسادکتری فلسفه دانشگاه برمن آلمان
به همت اندیشکده رستا، در یک دورۀ چهار جلسه‌ای کتاب "دربارۀ اینترنت" هیوبرت دریفوس را مطالعه خواهیم کرد. دریفوس فیلسوف مرود علاقه‌ی من است، کسی که باعث شد تا مسیر فلسفی من از فلسفۀ تحلیلی به فلسفۀ قاره‌ای – پدیدارشناسی- تغییر کند. من، یک مهندسی خواندۀ عشقِ منطق و ریاضی بودم که تازه و به زحمت، به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد، در رشتۀ فلسفۀ علم دانشگاه شریف پذیرفته شده بودم. و خب بدیهی است که به این فیلسوفان قاره‌ای می خندیدم! آثار کسانی مثل نیچه یا هایدگر را مطلقا جزو فلسفه نمی‌دانستم.
⭕️ سرنوشت اما طوری رقم خورد که به واسطۀ آثار دریفوس با پدیدارشناسی آشنا شدم. وارد جهان شگفت انگیز مرلوپونتی و هوسرل شدم. و حالا اگر بخواهم خودم را متعلق و وفادارِ نحله ای فلسفی بدانم ، آن، بی شک پدیدارشناسی خواهد بود. گرچه که ویژگی اصلی یک فیلسوف، نامتعهد بودنش به اسم و ایسم‌ها و تعهدش به حقیقت
است. بگذریم ...
⭕️ حالا فرصتی است تا این کتاب را دور هم بخوانیم و بحث کنیم. کتابی که برخی از مهم‌ترین و زنده‌ترین استدلال های پدیدارشناختیِ دریفوس، به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلسوفان معاصر، در آن مطرح شده است. هم در این کتاب است که او جوهر ایده‌های بدنمندی را بیرون می‌کشد و با استادی تمام نشان می‌دهد که چگونه این ایده‌ها به کارِ فهمِ تکنولوژی‌های اطلاعاتی امروز می‌آیند.
این استدلال های پدیدارشناختی دامنۀ وسیعی از ادارک و آگاهی گرفته تا معناداری زیستِ معاصرِ تکنولوژیک را در بر می‌گیرد.
⭕️ این باشگاه کتابخوانی برای هر کسی که به فهمی نو از اینترنت، فناوری های اطلاعاتی، شبکه‌های اجتماعی و هوش مصنوعی علاقه‌مند است می‌تواند جالب باشد. نیازمند پیش زمینه‌ی خاصی نیست و فقط لازم است تا در مطالعه‌ی کتاب تعهد داشته باشید. در هر جلسه حجم مشخصی از کتاب را می‌خوانیم و سپس با مشارکت همگی، در مورد آن بحث می‌کنیم.
♦️برای ثبت نام به آیدی زیر پیام دهید:
@panahi_s96
#اندیشکده_رستا
#باشگاه_کتابخوانی
🌐Rasta-tt.ir
"کتاب درباره‌ی اینترنت / هوبرت دریفوس "
🔹 ابوطالب صفدری/ پژوهشگر پسادکتری فلسفه دانشگاه برمن آلمان
به همت اندیشکده رستا، در یک دورۀ چهار جلسه‌ای کتاب "دربارۀ اینترنت" هیوبرت دریفوس را مطالعه خواهیم کرد. دریفوس فیلسوف مرود علاقه‌ی من است، کسی که باعث شد تا مسیر فلسفی من از فلسفۀ تحلیلی به فلسفۀ قاره‌ای – پدیدارشناسی- تغییر کند. من، یک مهندسی خواندۀ عشقِ منطق و ریاضی بودم که تازه و به زحمت، به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد، در رشتۀ فلسفۀ علم دانشگاه شریف پذیرفته شده بودم. و خب بدیهی است که به این فیلسوفان قاره‌ای می خندیدم! آثار کسانی مثل نیچه یا هایدگر را مطلقا جزو فلسفه نمی‌دانستم.
⭕️ سرنوشت اما طوری رقم خورد که به واسطۀ آثار دریفوس با پدیدارشناسی آشنا شدم. وارد جهان شگفت انگیز مرلوپونتی و هوسرل شدم. و حالا اگر بخواهم خودم را متعلق و وفادارِ نحله ای فلسفی بدانم ، آن، بی شک پدیدارشناسی خواهد بود. گرچه که ویژگی اصلی یک فیلسوف، نامتعهد بودنش به اسم و ایسم‌ها و تعهدش به حقیقت
است. بگذریم ...
⭕️ حالا فرصتی است تا این کتاب را دور هم بخوانیم و بحث کنیم. کتابی که برخی از مهم‌ترین و زنده‌ترین استدلال های پدیدارشناختیِ دریفوس، به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلسوفان معاصر، در آن مطرح شده است. هم در این کتاب است که او جوهر ایده‌های بدنمندی را بیرون می‌کشد و با استادی تمام نشان می‌دهد که چگونه این ایده‌ها به کارِ فهمِ تکنولوژی‌های اطلاعاتی امروز می‌آیند.
این استدلال های پدیدارشناختی دامنۀ وسیعی از ادارک و آگاهی گرفته تا معناداری زیستِ معاصرِ تکنولوژیک را در بر می‌گیرد.
⭕️ این باشگاه کتابخوانی برای هر کسی که به فهمی نو از اینترنت، فناوری های اطلاعاتی، شبکه‌های اجتماعی و هوش مصنوعی علاقه‌مند است می‌تواند جالب باشد. نیازمند پیش زمینه‌ی خاصی نیست و فقط لازم است تا در مطالعه‌ی کتاب تعهد داشته باشید. در هر جلسه حجم مشخصی از کتاب را می‌خوانیم و سپس با مشارکت همگی، در مورد آن بحث می‌کنیم.
♦️برای ثبت نام به آیدی زیر پیام دهید:
@panahi_s96
#اندیشکده_رستا
#باشگاه_کتابخوانی
🌐Rasta-tt.ir
💢 هوش مصنوعی، ژئوپلیتیک سلطه و بازگشت استعمار در لباسی نو
🔹 علی الماسی زند / مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا
✍🏻 در جهان معاصر، هوش مصنوعی تنها یک فناوری پیشرفته نیست، بلکه به یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های قدرت ملی و بین‌المللی بدل شده است. همچون انرژی اتمی در قرن بیستم، هوش مصنوعی نیز اکنون در کانون معادلات امنیتی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی قرار گرفته است. اما آنچه این بار بیش از همه حائز اهمیت است، نقش «زبان و ساختار داده‌ای» در بازتولید سلطه و وابستگی است.
به‌عبارت دیگر، کشورهایی که فاقد سیستم بومی هوش مصنوعی هستند، یا باید به یکی از قطب‌های AI جهانی متصل شوند (ایالات متحده یا چین)، یا محکوم به انزوا، تحقیر فناورانه، و در نهایت، استعمار فناورانه خواهند بود.
🔸 1. هوش مصنوعی به‌مثابه یک امر امنیتی ـ تمدنی:
هوش مصنوعی در سطح کلان، با ظرفیت بی‌سابقه‌ای برای تحلیل کلان‌داده‌ها، پیش‌بینی کنش اجتماعی، کنترل روایت، شبیه‌سازی رفتار، و هدایت تصمیمات انسانی، به حوزه‌ای عمیقاً ژئوپلیتیکی و امنیتی بدل شده است. از همین رو، چین در طرح بلندپروازانه‌ی خود تحت عنوان «Made in China 2025» و آمریکا در راهبرد ملی هوش مصنوعی خود، AI را به‌صراحت در کنار صنایع دفاعی، هسته‌ای، و سایبری قرار داده‌اند. در این چارچوب، کشوری که فاقد سیستم بومی هوش مصنوعی باشد، عملاً امنیت شناختی و سیاسی خود را به الگوریتم‌هایی می‌سپارد که در جای دیگری طراحی شده‌اند. این مسئله نه‌تنها حاکمیت دیجیتال را تضعیف می‌کند، بلکه اقتصاد، آموزش، رسانه و حتی اخلاق عمومی جامعه را در معرض نفوذ قدرت‌های الگوریتمی قرار می‌دهد.
🔸 2. استعمار فناورانه: قدرت نرم در عصر الگوریتم‌ها:
در دوره‌ای که موتورهای جست‌وجو، چت‌بات‌ها، مدل‌های زبانی، و سامانه‌های تصمیم‌یار، بخش عمده‌ای از ادراک، تحلیل و داوری انسان را به‌عهده می‌گیرند، کشوری که از مدل‌های بومی بی‌بهره باشد، ناچار به استفاده از پلتفرم‌هایی است که معانی را بر اساس داده‌های دیگر جوامع تولید می‌کنند.
امروز، گوگل و OpenAI در آمریکا، و بایدو و Tencent در چین، قدرتی در روایت‌سازی از جهان دارند که فراتر از قدرت رسانه‌ای کلاسیک است. آنان نه فقط داده ارائه می‌کنند، بلکه ساختار ادراک را نیز می‌دهند.
همین وابستگی شناختی، زمینه‌ای برای استعمار نرم فراهم می‌کند؛ استعمار نه از مسیر زور نظامی، بلکه از راه تولید API، زبان، و پروتکل.
🔸 3. انتخابی اجتناب‌ناپذیر برای دولت‌ها: یا استقلال یا وابستگی کشورها تنها دو گزینه پیش رو دارند:
یا خودشان وارد شبکه تولید هوش مصنوعی بومی بشوند؛ با زبان، منطق، داده‌ها و ساختار فکری خاص خود، یا ناگزیر به اتصال به یکی از ابرقدرت‌های هوش مصنوعی شوند؛ همانند چین و آمریکا، که امروز حتی برای بسیاری از دولت‌ها نسخه‌های بومی‌سازی‌شده‌ی مدل‌های خود را تحت شرایط خاص عرضه می‌کنند.
این وضع شباهتی حیرت‌آور به دوران استعمار دارد؛ زمانی که کشورهایی به دلیل عقب‌ماندگی فناورانه، برای ساخت راه‌آهن یا برق‌رسانی یا حتی کشاورزی صنعتی، ناچار به پذیرش حضور و مدیریت قدرت‌های استعمارگر شدند.
امروز همان الگو بازتولید شده است؛ اما این‌بار به‌جای مهندس انگلیسی در راه‌آهن هندوستان، این الگوریتم آمریکایی در قلب پلتفرم آموزشی یک کشور در حال توسعه است.
🔸 4. مسیر پیشرو: استقلال شناختی با زیرساخت بومی:
راه حل، تنها با شعار «ما هم هوش مصنوعی داریم» ممکن نمی‌شود. استقلال در این میدان، نیازمند شکل‌گیری امور ذیل است:
• زیرساخت داده‌ای داخلی
• مدل‌های زبانی بومی با عمق فرهنگی
• نظام اخلاقی و حقوقی مستقل برای کنترل AI
• و شبکه آموزش و پرورش هم‌راستا با اقتضائات تمدنی.
⚡️ بدون این‌ها، هرگونه استفاده از هوش مصنوعی، تنها نوعی «بهره‌برداری مستعمری» از دستاورد دیگران است که جز وابستگی و نفوذ عمیق شناختی، ثمری نخواهد داشت.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#هوش_مصنوعی
#ژئوپلیتیک_استعمار
🌐Rasta-tt.ir
🔹 علی الماسی زند / مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا
✍🏻 در جهان معاصر، هوش مصنوعی تنها یک فناوری پیشرفته نیست، بلکه به یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های قدرت ملی و بین‌المللی بدل شده است. همچون انرژی اتمی در قرن بیستم، هوش مصنوعی نیز اکنون در کانون معادلات امنیتی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی قرار گرفته است. اما آنچه این بار بیش از همه حائز اهمیت است، نقش «زبان و ساختار داده‌ای» در بازتولید سلطه و وابستگی است.
به‌عبارت دیگر، کشورهایی که فاقد سیستم بومی هوش مصنوعی هستند، یا باید به یکی از قطب‌های AI جهانی متصل شوند (ایالات متحده یا چین)، یا محکوم به انزوا، تحقیر فناورانه، و در نهایت، استعمار فناورانه خواهند بود.
🔸 1. هوش مصنوعی به‌مثابه یک امر امنیتی ـ تمدنی:
هوش مصنوعی در سطح کلان، با ظرفیت بی‌سابقه‌ای برای تحلیل کلان‌داده‌ها، پیش‌بینی کنش اجتماعی، کنترل روایت، شبیه‌سازی رفتار، و هدایت تصمیمات انسانی، به حوزه‌ای عمیقاً ژئوپلیتیکی و امنیتی بدل شده است. از همین رو، چین در طرح بلندپروازانه‌ی خود تحت عنوان «Made in China 2025» و آمریکا در راهبرد ملی هوش مصنوعی خود، AI را به‌صراحت در کنار صنایع دفاعی، هسته‌ای، و سایبری قرار داده‌اند. در این چارچوب، کشوری که فاقد سیستم بومی هوش مصنوعی باشد، عملاً امنیت شناختی و سیاسی خود را به الگوریتم‌هایی می‌سپارد که در جای دیگری طراحی شده‌اند. این مسئله نه‌تنها حاکمیت دیجیتال را تضعیف می‌کند، بلکه اقتصاد، آموزش، رسانه و حتی اخلاق عمومی جامعه را در معرض نفوذ قدرت‌های الگوریتمی قرار می‌دهد.
🔸 2. استعمار فناورانه: قدرت نرم در عصر الگوریتم‌ها:
در دوره‌ای که موتورهای جست‌وجو، چت‌بات‌ها، مدل‌های زبانی، و سامانه‌های تصمیم‌یار، بخش عمده‌ای از ادراک، تحلیل و داوری انسان را به‌عهده می‌گیرند، کشوری که از مدل‌های بومی بی‌بهره باشد، ناچار به استفاده از پلتفرم‌هایی است که معانی را بر اساس داده‌های دیگر جوامع تولید می‌کنند.
امروز، گوگل و OpenAI در آمریکا، و بایدو و Tencent در چین، قدرتی در روایت‌سازی از جهان دارند که فراتر از قدرت رسانه‌ای کلاسیک است. آنان نه فقط داده ارائه می‌کنند، بلکه ساختار ادراک را نیز می‌دهند.
همین وابستگی شناختی، زمینه‌ای برای استعمار نرم فراهم می‌کند؛ استعمار نه از مسیر زور نظامی، بلکه از راه تولید API، زبان، و پروتکل.
🔸 3. انتخابی اجتناب‌ناپذیر برای دولت‌ها: یا استقلال یا وابستگی کشورها تنها دو گزینه پیش رو دارند:
یا خودشان وارد شبکه تولید هوش مصنوعی بومی بشوند؛ با زبان، منطق، داده‌ها و ساختار فکری خاص خود، یا ناگزیر به اتصال به یکی از ابرقدرت‌های هوش مصنوعی شوند؛ همانند چین و آمریکا، که امروز حتی برای بسیاری از دولت‌ها نسخه‌های بومی‌سازی‌شده‌ی مدل‌های خود را تحت شرایط خاص عرضه می‌کنند.
این وضع شباهتی حیرت‌آور به دوران استعمار دارد؛ زمانی که کشورهایی به دلیل عقب‌ماندگی فناورانه، برای ساخت راه‌آهن یا برق‌رسانی یا حتی کشاورزی صنعتی، ناچار به پذیرش حضور و مدیریت قدرت‌های استعمارگر شدند.
امروز همان الگو بازتولید شده است؛ اما این‌بار به‌جای مهندس انگلیسی در راه‌آهن هندوستان، این الگوریتم آمریکایی در قلب پلتفرم آموزشی یک کشور در حال توسعه است.
🔸 4. مسیر پیشرو: استقلال شناختی با زیرساخت بومی:
راه حل، تنها با شعار «ما هم هوش مصنوعی داریم» ممکن نمی‌شود. استقلال در این میدان، نیازمند شکل‌گیری امور ذیل است:
• زیرساخت داده‌ای داخلی
• مدل‌های زبانی بومی با عمق فرهنگی
• نظام اخلاقی و حقوقی مستقل برای کنترل AI
• و شبکه آموزش و پرورش هم‌راستا با اقتضائات تمدنی.
⚡️ بدون این‌ها، هرگونه استفاده از هوش مصنوعی، تنها نوعی «بهره‌برداری مستعمری» از دستاورد دیگران است که جز وابستگی و نفوذ عمیق شناختی، ثمری نخواهد داشت.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#هوش_مصنوعی
#ژئوپلیتیک_استعمار
🌐Rasta-tt.ir
🔷 پادکست
🔹 جلسه‌ی "هوش مصنوعی و جنگ " منتشر شد؛
✅ با حضور:
🎓 ابوطالب صفدری
🎓 علی الماسی‌زند
🔹 برای دسترسی به پادکست‌های اندیشکده رستا می‌توانید به کانال ما در castbox و شنوتو بپیوندید.
📌در castbox بشنوید.
📌در شنوتو بشنوید.
#اندیشکده_رستا
#پادکست
#هوش_مصنوعی
🌐Rasta-tt.ir
🔹 جلسه‌ی "هوش مصنوعی و جنگ " منتشر شد؛
✅ با حضور:
🎓 ابوطالب صفدری
🎓 علی الماسی‌زند
🔹 برای دسترسی به پادکست‌های اندیشکده رستا می‌توانید به کانال ما در castbox و شنوتو بپیوندید.
📌در castbox بشنوید.
📌در شنوتو بشنوید.
#اندیشکده_رستا
#پادکست
#هوش_مصنوعی
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یادداشت و مقالات
📚دلیل شکست پروژه‌های تحول دیجیتال/بخش اول
⚡️بر اساس گزارش تحول دیجیتال ۲۰۲۵ شرکت Elevat IQ
🔹 محسن سمسارپور
✍🏻 تحول دیجیتال یکی از مهم‌ترین روندهای عصر حاضر در سازمان‌ها و صنایع مختلف است که با هدف بهبود فرآیندها، افزایش بهره‌وری و تطبیق با تغییرات سریع فناوری انجام می‌شود.
با این حال، بسیاری از پروژه‌های تحول دیجیتال به دلیل چالش‌های متعدد با شکست مواجه می‌شوند.
✍🏻 این سند که بر اساس گزارش DIGITAL TRANSFORMATION REPORT 2025 از شرکت Elevat IQ تدوین شده است، به بررسی ۱۵ دلیل اصلی شکست پروژه‌های تحول دیجیتال پرداخته و راهکارهایی برای اجتناب از این مشکلات ارائه می‌دهد. در ادامه، دلایل اصلی شکست پروژه‌های تحول دیجیتال تشریح شده‌اند.
✍🏻 در این یادداشت به بررسی ۷ دلیل شکست پروژه‌های تحول دیجیتال می‌پردازیم و در یادداشت بعدی باقی موارد را شرح خواهیم داد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
#تحول_دیجیتال
🌐Rasta-tt.ir
📚دلیل شکست پروژه‌های تحول دیجیتال/بخش اول
⚡️بر اساس گزارش تحول دیجیتال ۲۰۲۵ شرکت Elevat IQ
🔹 محسن سمسارپور
✍🏻 تحول دیجیتال یکی از مهم‌ترین روندهای عصر حاضر در سازمان‌ها و صنایع مختلف است که با هدف بهبود فرآیندها، افزایش بهره‌وری و تطبیق با تغییرات سریع فناوری انجام می‌شود.
با این حال، بسیاری از پروژه‌های تحول دیجیتال به دلیل چالش‌های متعدد با شکست مواجه می‌شوند.
✍🏻 این سند که بر اساس گزارش DIGITAL TRANSFORMATION REPORT 2025 از شرکت Elevat IQ تدوین شده است، به بررسی ۱۵ دلیل اصلی شکست پروژه‌های تحول دیجیتال پرداخته و راهکارهایی برای اجتناب از این مشکلات ارائه می‌دهد. در ادامه، دلایل اصلی شکست پروژه‌های تحول دیجیتال تشریح شده‌اند.
✍🏻 در این یادداشت به بررسی ۷ دلیل شکست پروژه‌های تحول دیجیتال می‌پردازیم و در یادداشت بعدی باقی موارد را شرح خواهیم داد.
📌 برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_راهکار_های_دیجیتال
#یادداشت_و_مقالات
#تحول_دیجیتال
🌐Rasta-tt.ir
🔷 یادداشت و مقالات
📚 " اصول و چارچوب شکل‌گیری واحدهای تلنگر "
🔹حلما بهبود
✍🏻 در سال‌های اخیر، استفاده از علوم رفتاری در سیاست‌گذاری عمومی به طور چشمگیری افزایش یافته است. واحدهایی که به «واحدهای تلنگر» یا «واحدهای بینش‌های رفتاری» معروف‌اند، با بهره‌گیری از مطالعات رفتاری، روان‌شناسی، اقتصاد رفتاری و علوم اجتماعی، به دولت‌ها و ارگان‌های عمومی کمک می‌کنند تا تصمیمات و خدمات خود را بهتر و انسانی‌تر ارائه دهند.
✍🏻 تاریخ ایجاد این واحدها به اواخر دهه ۲۰۰۰ برمی‌گردد. در سال ۲۰۰۹، دولت ایالات متحده سانستین را منصوب کرد تا اصلاحات رفتار محور در قوانین ارائه دهد.
سپس در سال ۲۰۱۰، بریتانیا نخستین «واحد بینش‌های رفتاری» را تشکیل داد. این واحد سریعاً مورد توجه جهانی قرار گرفت و کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، آلمان و دیگران نیز تجربیات مشابهی را آغاز کردند.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨برای مطالعه کلیک کنید✨
#اندیشکده_رستا
#یادداشت_و_مقالات
#کارگروه_طراحی_موقعیت_مند
#واحد_های_تلنگر
🌐Rasta-tt.ir
📚 " اصول و چارچوب شکل‌گیری واحدهای تلنگر "
🔹حلما بهبود
✍🏻 در سال‌های اخیر، استفاده از علوم رفتاری در سیاست‌گذاری عمومی به طور چشمگیری افزایش یافته است. واحدهایی که به «واحدهای تلنگر» یا «واحدهای بینش‌های رفتاری» معروف‌اند، با بهره‌گیری از مطالعات رفتاری، روان‌شناسی، اقتصاد رفتاری و علوم اجتماعی، به دولت‌ها و ارگان‌های عمومی کمک می‌کنند تا تصمیمات و خدمات خود را بهتر و انسانی‌تر ارائه دهند.
✍🏻 تاریخ ایجاد این واحدها به اواخر دهه ۲۰۰۰ برمی‌گردد. در سال ۲۰۰۹، دولت ایالات متحده سانستین را منصوب کرد تا اصلاحات رفتار محور در قوانین ارائه دهد.
سپس در سال ۲۰۱۰، بریتانیا نخستین «واحد بینش‌های رفتاری» را تشکیل داد. این واحد سریعاً مورد توجه جهانی قرار گرفت و کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، آلمان و دیگران نیز تجربیات مشابهی را آغاز کردند.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨برای مطالعه کلیک کنید✨
#اندیشکده_رستا
#یادداشت_و_مقالات
#کارگروه_طراحی_موقعیت_مند
#واحد_های_تلنگر
🌐Rasta-tt.ir
📣 اندیشکده رستا برگزار می‌کند.
✅ سلسله نشست‌های حکمرانی و جنگ
⚡️ "حکمرانی دیجیتال و راهکارهای پدآفندی"
🔹 با حضور :
🎓 علی الماسی‌زند [مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا؛ پژوهشگر دکتری فلسفه]
🎓 محسن سمسارپور [مدیر کارگروه راهکارهای دیجیتال اندیشکده رستا؛ پژوهشگر حوزه تحول دیجیتال]
⏰ چهارشنبه ۸ مرداد ماه ۱۴۰۴ ، ساعت ۱۸ به وقت تهران
📌 لینک ورود به جلسه متعاقبا در همین کانال اطلاع رسانی خواهد شد.
#اندیشکده_رستا
#حکمرانی
#حکمرانی_دیجیتال
#راهکارهای_دیجیتال
#راهکارهای_پدآفندی
🌐Rasta-tt.ir
✅ سلسله نشست‌های حکمرانی و جنگ
⚡️ "حکمرانی دیجیتال و راهکارهای پدآفندی"
🔹 با حضور :
🎓 علی الماسی‌زند [مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا؛ پژوهشگر دکتری فلسفه]
🎓 محسن سمسارپور [مدیر کارگروه راهکارهای دیجیتال اندیشکده رستا؛ پژوهشگر حوزه تحول دیجیتال]
⏰ چهارشنبه ۸ مرداد ماه ۱۴۰۴ ، ساعت ۱۸ به وقت تهران
📌 لینک ورود به جلسه متعاقبا در همین کانال اطلاع رسانی خواهد شد.
#اندیشکده_رستا
#حکمرانی
#حکمرانی_دیجیتال
#راهکارهای_دیجیتال
#راهکارهای_پدآفندی
🌐Rasta-tt.ir
💢 "از قانون مبارزه با محتوای خلاف واقع تا معماری سانسور"
⚡️ چرا لایحه مقابله با محتوای خلاف واقع می‌تواند زیست بوم رسانه‌ای ایران را به محاق ببرد؟
📌 لایحه‌ای که باید مسترد می‌شد!
🔹 علی الماسی‌زند / مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا
✍🏻 لایحه «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» (تیر ۱۴۰۴) با داعیه حفاظت از شهروندان در برابر اطلاعات کذب عرضه شد؛ اما مطالعه انتقادیِ مواد آن در کنار تجربه چهار رژیم حقوقیِ شناخته‌شده ـ قانون خدمات دیجیتال اتحادیه اروپا (DSA 2022)، قانون آلمان (NetzDG 2017)، قانون محافظت در برابر تحریفات آنلاین سنگاپور (POFMA 2019) و قانون ایمنی آنلاین بریتانیا (OSA 2023) ـ نشان می‌دهد که لایحه تقدیمی دولت به مجلس کاستی هایی دارد و در صورت تصویب بدون اصلاح، به احتمال زیاد از «بررسی واقعیت» به «حذف واقعیت» بدل خواهد شد؛ یعنی مبارزه هدف‌مند با جعل جای خود را به قلع و قمع فراگیر محتوا خواهد داد. در این یادداشت به بررسی انتقادی این مسئله پرداخته ایم.
✍🏻 در لایحه دولت،:
· مرجع حذف محتوا دولت است؛
· شفافیت فرآیند و گزارش دهی در باب محتواهای حذف شده وجود ندارد؛
· حق اعتراض مبهم است و در قدم اول از خود کارگروه بررسی باید به خودش شکایت کنید؛
· ارتباط این لایحه و نحوه ی بررسی محتواها با سواد رسانه ای کاربران جامعه ی هدف آن هم مبهم است.
لایحه حاضر، با وجود نیت اعلامی برای مقابله با «اخبار جعلی»، الگوی حکمرانی بسته‌ای را ترویج می‌کند که در آن تعریف مبهم، مرجع دولتیِ غیرمستقل و نبود شفافیت دست‌به‌دست می‌دهند تا از گزاره «حفاظت از جامعه» پلی به سوی «انسداد گفت‌وگو» بزنند. تجربه جهان نشان می‌دهد بدون اصل‌های سه‌گانه شفافیت، پاسخگویی و مشارکت ذینفعان، هر ابزار حقوقی به‌سرعت بدل به ماشین سانسور می‌شود. مسیر اصلاح هنوز باز است؛ اما پنجره فرصتِ اعتمادسازی میان دولت، پلتفرم‌ها و جامعه مدنی چندان گشوده نخواهد ماند.
🔺اگر لایحه مبارزه با محتوای خلاف واقع به همین صورت تصویب شود، نه تنها «دروغ» مهار نمی‌شود، بلکه «حقیقت» زیر تیغ تعاریف دامنه دار و تفسیرپذیر و تصمیم‌های پشت درهای بسته قربانی خواهد شد.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#سانسور
#اخبار_جعلی
#لایحه_مقابله_با_انتشار_محتوای_خبری_خلاف_واقع_در_فضای_مجازی
🌐Rasta-tt.ir
⚡️ چرا لایحه مقابله با محتوای خلاف واقع می‌تواند زیست بوم رسانه‌ای ایران را به محاق ببرد؟
📌 لایحه‌ای که باید مسترد می‌شد!
🔹 علی الماسی‌زند / مدیر کارگروه حکمرانی اندیشکده رستا
✍🏻 لایحه «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» (تیر ۱۴۰۴) با داعیه حفاظت از شهروندان در برابر اطلاعات کذب عرضه شد؛ اما مطالعه انتقادیِ مواد آن در کنار تجربه چهار رژیم حقوقیِ شناخته‌شده ـ قانون خدمات دیجیتال اتحادیه اروپا (DSA 2022)، قانون آلمان (NetzDG 2017)، قانون محافظت در برابر تحریفات آنلاین سنگاپور (POFMA 2019) و قانون ایمنی آنلاین بریتانیا (OSA 2023) ـ نشان می‌دهد که لایحه تقدیمی دولت به مجلس کاستی هایی دارد و در صورت تصویب بدون اصلاح، به احتمال زیاد از «بررسی واقعیت» به «حذف واقعیت» بدل خواهد شد؛ یعنی مبارزه هدف‌مند با جعل جای خود را به قلع و قمع فراگیر محتوا خواهد داد. در این یادداشت به بررسی انتقادی این مسئله پرداخته ایم.
✍🏻 در لایحه دولت،:
· مرجع حذف محتوا دولت است؛
· شفافیت فرآیند و گزارش دهی در باب محتواهای حذف شده وجود ندارد؛
· حق اعتراض مبهم است و در قدم اول از خود کارگروه بررسی باید به خودش شکایت کنید؛
· ارتباط این لایحه و نحوه ی بررسی محتواها با سواد رسانه ای کاربران جامعه ی هدف آن هم مبهم است.
لایحه حاضر، با وجود نیت اعلامی برای مقابله با «اخبار جعلی»، الگوی حکمرانی بسته‌ای را ترویج می‌کند که در آن تعریف مبهم، مرجع دولتیِ غیرمستقل و نبود شفافیت دست‌به‌دست می‌دهند تا از گزاره «حفاظت از جامعه» پلی به سوی «انسداد گفت‌وگو» بزنند. تجربه جهان نشان می‌دهد بدون اصل‌های سه‌گانه شفافیت، پاسخگویی و مشارکت ذینفعان، هر ابزار حقوقی به‌سرعت بدل به ماشین سانسور می‌شود. مسیر اصلاح هنوز باز است؛ اما پنجره فرصتِ اعتمادسازی میان دولت، پلتفرم‌ها و جامعه مدنی چندان گشوده نخواهد ماند.
🔺اگر لایحه مبارزه با محتوای خلاف واقع به همین صورت تصویب شود، نه تنها «دروغ» مهار نمی‌شود، بلکه «حقیقت» زیر تیغ تعاریف دامنه دار و تفسیرپذیر و تصمیم‌های پشت درهای بسته قربانی خواهد شد.
📌برای دسترسی به متن کامل مقاله به سایت اندیشکده رستا مراجعه نمایید.
✅ ✨ برای مطالعه کلیک کنید ✨
#اندیشکده_رستا
#کارگروه_حکمرانی
#سانسور
#اخبار_جعلی
#لایحه_مقابله_با_انتشار_محتوای_خبری_خلاف_واقع_در_فضای_مجازی
🌐Rasta-tt.ir