ماهیت و کاربرد روش های کیفی در ارتباطات از سوی انتشارات علوم خبری روانه بازار شد
https://t.iss.one/jourcom
🆔 @commac
https://t.iss.one/jourcom
🆔 @commac
❤1👍1
📊کدام مشاغل در برابر توسعه هوش مصنوعی ایمن‌ترین هستند؟
شغل‌هایی با تعامل انسانی بالا مثل: فوریت‌های پزشکی، مدیران منابع انسانی و مشاغل فنی میدانی کمترین ریسک خودکار سازی را دارند. ارتباط، قضاوت و مهارت عملی فعلاً قابل جایگزینی نیستند.
#هوش_مصنوعی
🔥@Xenergyir
🆔 @commac
شغل‌هایی با تعامل انسانی بالا مثل: فوریت‌های پزشکی، مدیران منابع انسانی و مشاغل فنی میدانی کمترین ریسک خودکار سازی را دارند. ارتباط، قضاوت و مهارت عملی فعلاً قابل جایگزینی نیستند.
#هوش_مصنوعی
🔥@Xenergyir
🆔 @commac
🔮 دانشگاه های خارجی مورد تایید وزارت علوم برای سال 2026
بر اساس آخرین آمار رسمی از پایگاه وزارت علوم (grad.saorg.ir)، در ۱۴۷ کشور مجموعاً ۲۲۹۰ دانشگاه خارجی مورد تأیید قرار گرفته‌اند
🌍 بیشترین و کمترین تعداد دانشگاه
بیشترین تعداد دانشگاه‌های تأیید‌شده متعلق به کشورهای بزرگ با سیستم آموزش عالی قوی مانند ایالات متحده آمریکا، کانادا، آلمان و انگلستان است.
کمترین تعداد دانشگاه مربوط به کشورهایی با سیستم آموزش عالی کوچک یا کمتر شناخته‌شده بین‌المللی است، مانند برخی کشورهای آفریقایی یا آسیایی با تنها چند دانشگاه معرفی‌شده.
🎓 کشورهای رایگان یا کم‌هزینه
هیچ کشور خارجی در فهرست وزارت علوم "رایگان مطلق" برای دانشجویان بین‌المللی ارائه نمی‌دهد.
بیشترین دانشگاه‌های نزدیک به حالت رایگان در کشورهای اروپایی به‌ویژه آلمان هستند، با شهریه کاملاً رایگان یا بسیار پایین برای تحصیلات عالی.
برای مشاهده لیست این دانشگاه ها و کشورها اینجا را کلیک کنید.
🆔 @commac
بر اساس آخرین آمار رسمی از پایگاه وزارت علوم (grad.saorg.ir)، در ۱۴۷ کشور مجموعاً ۲۲۹۰ دانشگاه خارجی مورد تأیید قرار گرفته‌اند
🌍 بیشترین و کمترین تعداد دانشگاه
بیشترین تعداد دانشگاه‌های تأیید‌شده متعلق به کشورهای بزرگ با سیستم آموزش عالی قوی مانند ایالات متحده آمریکا، کانادا، آلمان و انگلستان است.
کمترین تعداد دانشگاه مربوط به کشورهایی با سیستم آموزش عالی کوچک یا کمتر شناخته‌شده بین‌المللی است، مانند برخی کشورهای آفریقایی یا آسیایی با تنها چند دانشگاه معرفی‌شده.
🎓 کشورهای رایگان یا کم‌هزینه
هیچ کشور خارجی در فهرست وزارت علوم "رایگان مطلق" برای دانشجویان بین‌المللی ارائه نمی‌دهد.
بیشترین دانشگاه‌های نزدیک به حالت رایگان در کشورهای اروپایی به‌ویژه آلمان هستند، با شهریه کاملاً رایگان یا بسیار پایین برای تحصیلات عالی.
برای مشاهده لیست این دانشگاه ها و کشورها اینجا را کلیک کنید.
🆔 @commac
شهروند تعطیل شد اما هیچ‌کس نپرسید چرا؟
عاطفه شمس
دبیر تحریریه پیشین «شهروند»
تعطیلی یک رسانه نباید بی‌اهمیت تلقی شود، نه از سوی دولت، نه نهاد صاحب‌امتیاز آن و نه ساختارهایی که مسئولیت حمایت از روزنامه‌نگاران و نهادهای رسانه‌ای را بر عهده دارند. با این حال، تعطیلی روزنامه شهروند، نه صدایی از کسی درآورد و نه پرسشی جدی برانگیخت. نه معاونت مطبوعاتی توضیحی خواست، نه شورای اطلاع‌رسانی واکنشی نشان داد و نه جمعیت هلال‌احمر که سال‌ها پرچم این رسانه را در دست داشت، مسئولیتی نسبت به سرنوشت آن احساس کرد.
از مجموعه‌ای حرف می‌زنم که با بیش از یک دهه فعالیت حرفه‌ای مستمر توانسته بود در دوره‌هایی، بخشی از استانداردهای روزنامه‌نگاری اجتماعی را ارتقا دهد. تحریریه‌ای که ده‌ها خبرنگار، طراح، صفحه‌آرا و... زندگی حرفه‌ای خود را در آن بنا کرده بودند اما خاموشی آن چنان بی‌سروصدا رقم خورد که گویی اساسا هیچ چیزی از دست نرفته است.
سؤال این‌جاست؛ در ساختار رسانه‌ای کشور، بیکاری ناگهانی ده‌ها نفر چقدر اهمیت دارد؟ آن هم درست در میانه جنگ ۱۲ روزه، زمانی که رسانه‌ها در خط مقدم روایت و تحلیل قرار داشتند و «شهروند» نیز با وجود فشارها و تنگناها همچنان در حال انجام مسئولیت حرفه‌ای خود بود. آیا نباید دست‌کم در سطحی نمادین، مسئولان حوزه اطلاع‌رسانی نسبت به این اتفاق واکنش نشان می‌دادند؟
در این میان، جای یک پرسش مهم دیگر خالی‌ست؛ آیا راهی جز تعطیلی وجود نداشت؟
پاسخ روشن است؛ می‌شد با تدبیر و شجاعت از مسیر اصلاح عبور کرد. می‌شد با اخلالگرانی که به‌جای کار حرفه‌ای به حاشیه‌سازی و تضعیف رسانه مشغول بودند، برخورد کرد. می‌شد کارکرد روزنامه را متناسب با شرایط جدید بازتعریف کرد و با اکثریت دلسوز و حرفه‌ای پیش رفت نه با اقلیتی که از مدت‌ها پیش کمر به نابودی آن بسته بودند. بارها نیز تأکید کردیم که مسیر اصلاح ممکن است و از در تعامل وارد شدیم اما پاسخی نشنیدیم. درنهایت هم مسیر آسان‌تر انتخاب شد؛ تعطیلی.
از سوی دیگر، جمعیت هلال‌احمر که خود را نهاد خدمتگزار و عام‌المنفعه می‌داند، چه مسئولیتی در قبال این تعطیلی آن هم در بحبوحه جنگ پذیرفت؟ آیا روا بود چنین پایان تلخی برای روزنامه‌ای که سال‌ها بازتاب‌دهنده فعالیت‌های همین نهاد بود، این‌قدر آسان و بی‌توضیح رقم بخورد؟ آیا هیچ سازوکار شفاف و پاسخگویی برای تصمیمی با این سطح از پیامدهای انسانی و حرفه‌ای وجود ندارد؟
این اتفاق نشانه یک بی‌تفاوتی فراگیر است. وقتی حذف یک رسانه و بیکاری ده‌ها نفر واکنش‌برانگیز نیست، تعطیلی‌های بعدی نه دور از انتظار، که حتمی خواهند بود.
@journalistsclub1
عاطفه شمس
دبیر تحریریه پیشین «شهروند»
تعطیلی یک رسانه نباید بی‌اهمیت تلقی شود، نه از سوی دولت، نه نهاد صاحب‌امتیاز آن و نه ساختارهایی که مسئولیت حمایت از روزنامه‌نگاران و نهادهای رسانه‌ای را بر عهده دارند. با این حال، تعطیلی روزنامه شهروند، نه صدایی از کسی درآورد و نه پرسشی جدی برانگیخت. نه معاونت مطبوعاتی توضیحی خواست، نه شورای اطلاع‌رسانی واکنشی نشان داد و نه جمعیت هلال‌احمر که سال‌ها پرچم این رسانه را در دست داشت، مسئولیتی نسبت به سرنوشت آن احساس کرد.
از مجموعه‌ای حرف می‌زنم که با بیش از یک دهه فعالیت حرفه‌ای مستمر توانسته بود در دوره‌هایی، بخشی از استانداردهای روزنامه‌نگاری اجتماعی را ارتقا دهد. تحریریه‌ای که ده‌ها خبرنگار، طراح، صفحه‌آرا و... زندگی حرفه‌ای خود را در آن بنا کرده بودند اما خاموشی آن چنان بی‌سروصدا رقم خورد که گویی اساسا هیچ چیزی از دست نرفته است.
سؤال این‌جاست؛ در ساختار رسانه‌ای کشور، بیکاری ناگهانی ده‌ها نفر چقدر اهمیت دارد؟ آن هم درست در میانه جنگ ۱۲ روزه، زمانی که رسانه‌ها در خط مقدم روایت و تحلیل قرار داشتند و «شهروند» نیز با وجود فشارها و تنگناها همچنان در حال انجام مسئولیت حرفه‌ای خود بود. آیا نباید دست‌کم در سطحی نمادین، مسئولان حوزه اطلاع‌رسانی نسبت به این اتفاق واکنش نشان می‌دادند؟
در این میان، جای یک پرسش مهم دیگر خالی‌ست؛ آیا راهی جز تعطیلی وجود نداشت؟
پاسخ روشن است؛ می‌شد با تدبیر و شجاعت از مسیر اصلاح عبور کرد. می‌شد با اخلالگرانی که به‌جای کار حرفه‌ای به حاشیه‌سازی و تضعیف رسانه مشغول بودند، برخورد کرد. می‌شد کارکرد روزنامه را متناسب با شرایط جدید بازتعریف کرد و با اکثریت دلسوز و حرفه‌ای پیش رفت نه با اقلیتی که از مدت‌ها پیش کمر به نابودی آن بسته بودند. بارها نیز تأکید کردیم که مسیر اصلاح ممکن است و از در تعامل وارد شدیم اما پاسخی نشنیدیم. درنهایت هم مسیر آسان‌تر انتخاب شد؛ تعطیلی.
از سوی دیگر، جمعیت هلال‌احمر که خود را نهاد خدمتگزار و عام‌المنفعه می‌داند، چه مسئولیتی در قبال این تعطیلی آن هم در بحبوحه جنگ پذیرفت؟ آیا روا بود چنین پایان تلخی برای روزنامه‌ای که سال‌ها بازتاب‌دهنده فعالیت‌های همین نهاد بود، این‌قدر آسان و بی‌توضیح رقم بخورد؟ آیا هیچ سازوکار شفاف و پاسخگویی برای تصمیمی با این سطح از پیامدهای انسانی و حرفه‌ای وجود ندارد؟
این اتفاق نشانه یک بی‌تفاوتی فراگیر است. وقتی حذف یک رسانه و بیکاری ده‌ها نفر واکنش‌برانگیز نیست، تعطیلی‌های بعدی نه دور از انتظار، که حتمی خواهند بود.
@journalistsclub1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔗 هایده یا هوش مصنوعی؟ آیا صدای خوانندگان دیگر به آن‌ها تعلق ندارد؟
نویسنده,سعیده هاشمی
آیا اگر امروز صدای هایده، را در ترانه‌ای تازه بشنوید، می‌توانید مطمئن باشید که خودش خوانده است؟
مسلماً نه. اما تعداد آهنگ‌هایی که طی یک سال گذشته به نام و با صدای او منتشر شده، بی‌شمار است.
این روزها با هوش مصنوعی، صداها دیگر به صاحبانشان تعلق ندارند. این فناوری آن‌قدر پیشرفت کرده که صدای هنرمندی را از دل آرشیو بیرون می‌کشد، به آن جان می‌دهد و در قطعه‌ای تازه منتشر می‌کند. بدون اینکه صاحب صدا مطلع باشد. هنرمندانی که روزی اجازه نداشتند در ایران بخوانند، حالا هم نمی توانند بگویند این آهنگ مال من نیست.
بازسازی صدا با هوش مصنوعی، ما را با یک پرسش بنیادین روبه‌رو کرده، آیا باید مرزی برای استفاده از این فناوری تعیین کرد؟ نظر شما در این باره چیست؟
در کامنتها برای ما بنویسید.
مطلبی هم در همین باره در سایت بی‌بی‌سی منتشر شده:
https://www.bbc.com/persian/articles/c77n23v72mgo
🆔 @commac
نویسنده,سعیده هاشمی
آیا اگر امروز صدای هایده، را در ترانه‌ای تازه بشنوید، می‌توانید مطمئن باشید که خودش خوانده است؟
مسلماً نه. اما تعداد آهنگ‌هایی که طی یک سال گذشته به نام و با صدای او منتشر شده، بی‌شمار است.
این روزها با هوش مصنوعی، صداها دیگر به صاحبانشان تعلق ندارند. این فناوری آن‌قدر پیشرفت کرده که صدای هنرمندی را از دل آرشیو بیرون می‌کشد، به آن جان می‌دهد و در قطعه‌ای تازه منتشر می‌کند. بدون اینکه صاحب صدا مطلع باشد. هنرمندانی که روزی اجازه نداشتند در ایران بخوانند، حالا هم نمی توانند بگویند این آهنگ مال من نیست.
بازسازی صدا با هوش مصنوعی، ما را با یک پرسش بنیادین روبه‌رو کرده، آیا باید مرزی برای استفاده از این فناوری تعیین کرد؟ نظر شما در این باره چیست؟
در کامنتها برای ما بنویسید.
مطلبی هم در همین باره در سایت بی‌بی‌سی منتشر شده:
https://www.bbc.com/persian/articles/c77n23v72mgo
🆔 @commac
👍2
چگونه می‌توان بیشترین بهره را از هوش مصنوعی برد؛ چهار سوال که باید از خودتان بپرسید
ساشا لوچیونی، دانشمند علوم کامپیوتر کانادایی، مسئول موضوعات اقلیمی در شرکت هاگینگ فیس است؛ یک استارت‌آپ جهانی که با مدل‌های متن‌باز یا اوپن سورس هوش مصنوعی کار می‌کند و می‌خواهد «یادگیری ماشینی» خوب را دموکراتیزه کند.»
او به بخش ۱۰۰ زن بی‌بی‌سی می‌گوید: «من هوش مصنوعی را تقویت‌کننده‌ای می‌دانم برای هر دو سوی خوب و بد انسانیت. اما باید مطمئن شویم که کنترل را در دست داریم.»
در اینجا چهار سوالی را می‌بینید که او پیشنهاد می‌کند پیش از استفاده از هوش مصنوعی از خودتان بپرسید. در تصاویر سوالات را ببیند.
متن کامل گزارش بی بی سی را در اینجا بخوانید:
🔗 https://www.bbc.com/persian/articles/c3enw0w4dvvo
🆔 @commac
ساشا لوچیونی، دانشمند علوم کامپیوتر کانادایی، مسئول موضوعات اقلیمی در شرکت هاگینگ فیس است؛ یک استارت‌آپ جهانی که با مدل‌های متن‌باز یا اوپن سورس هوش مصنوعی کار می‌کند و می‌خواهد «یادگیری ماشینی» خوب را دموکراتیزه کند.»
او به بخش ۱۰۰ زن بی‌بی‌سی می‌گوید: «من هوش مصنوعی را تقویت‌کننده‌ای می‌دانم برای هر دو سوی خوب و بد انسانیت. اما باید مطمئن شویم که کنترل را در دست داریم.»
در اینجا چهار سوالی را می‌بینید که او پیشنهاد می‌کند پیش از استفاده از هوش مصنوعی از خودتان بپرسید. در تصاویر سوالات را ببیند.
متن کامل گزارش بی بی سی را در اینجا بخوانید:
🔗 https://www.bbc.com/persian/articles/c3enw0w4dvvo
🆔 @commac
👍3
🟩 تاسیان؛ روایتی از تردید، امید و سقوط در آستانه انقلاب
🔴 تحلیلی بر سه شخصیت اصلی داستان
✍️ حسین امامی
🔴 هشدار: خطر اسپویل شدن 🔴
سریال «تاسیان» تصویری نمادین و تاثیرگذار از روزهای پرتنش پیش از انقلاب ایران ارائه می‌دهد، زمانی که جامعه میان امید به آینده و خشم از وضع موجود در نوسان بود. سه شخصیت اصلی این اثر نماینده نسلی متفاوت‌اند، نمایانگر پیچیدگی روابط انسان‌ها با قدرت، آرمان و شکست.
🔶 نجات، نمادی که شبیه شاه بود. شخصیتی است که باور دارد مسیر درست و امکانات کافی را برای همگان مهیا کرده، اما تلاش‌ها و نیت‌هایش در سایه نارضایتی عمومی و خشم جمعی نادیده گرفته می‌شود و سرانجام خشم همان مردمی که برایشان کوشیده بود، عامل سقوط او می‌گردد.
بخشی از ریشه‌های بی‌اعتمادی و انفجار اجتماعی علیه نجات (نماد شاه)، حضور افراد فرصت‌طلب و عناصر آلوده به ساختارهای امنیتی و ساواک و حتی برخی چهره‌های انقلابی بود؛ همین نفوذ و فساد عناصر نزدیک به قدرت، احساس بی‌عدالتی و تبعیض را در دل مردم عمیق‌تر کرد و فاصله آن‌ها را با طبقه مدیر جامعه بیشتر ساخت.
🔹 امیر، نماد نسلی است که میان عشق، آرمان‌گرایی و جاه‌طلبی شخصی سرگردان بود. این شخصیت با وجود خواست تغییر و عشق به شیرین، در بزنگاه‌های حساس، اخلاق و وجدان را قربانی منفعت و ترس‌های شخصی کرد و به طور ناخواسته به نابودی همه چیز دامن زد. امیر تصویری از انسان‌هایی‌ست که نه وفادار به سنت‌اند و نه توفیقی در ساخت آینده دارند؛ تردید و فرصت‌طلبی آن‌ها نشانی از آشوب و فروپاشی در جوامع بحران‌زده است. غرق‌شدن امیر در استخر، سقوط و نابودی آرمان‌ها و شخصیتی است که مسیرش را با تصمیم‌های نادرست از دست داده بود؛ نه توانست خود را نجات دهد و نه چیزی ساخت.
♦️ شیرین، نماد نسلی است که با امید به آینده و پیشرفت زندگی کرد اما قربانی افراط، سوءظن و بی‌رحمی افراد مدعی انقلابی‌گری شد که باعث نابودی زندگی اش شدند. مرگ شیرین، نماد نابودی آرزوها و معصومیت نسل جوان در میان هیاهوی قدرت و تندروی است؛ پیامی تلخ که حتی پاک‌ترین امیدها و بی‌گناه‌ترین افراد نیز در گرداب انقلاب‌های اجتماعی می‌توانند قربانی شوند.
آن صحنه که شیرین در واپسین لحظات عمرش با دستی لرزان تلاش می‌کرد امیر را از غرق شدن نجات دهد، بسیار پرمعنا و نمادین است؛ جلوه‌ای از آخرین کورسوی امید و انسانیتی که هنوز در دل او زنده بود. شیرین، با وجود همه رنج‌ها، آسیب‌ها و حتی خیانت‌ها، همچنان می‌کوشد کسی را نجات دهد؛ حتی همان فردی که به نوعی علت ویرانی و بدبختی‌اش شده است.
این حرکت، نمادی از انسانیتی است که حتی در اوج هرج‌ومرج و فروپاشی، تا واپسین نفس و لحظه پایانی، برای نجات دیگری تلاش می‌کند. با این حال، این کوشش نیز سرانجامی ناامیدانه می‌یابد؛ هم نفس شیرین به پایان می‌رسد، هم تلاشش برای نجات دیگری که خود در گرداب بحران غوطه‌ور شده است، بی‌ثمر می‌ماند.
🆔 @commac
🔴 تحلیلی بر سه شخصیت اصلی داستان
✍️ حسین امامی
🔴 هشدار: خطر اسپویل شدن 🔴
سریال «تاسیان» تصویری نمادین و تاثیرگذار از روزهای پرتنش پیش از انقلاب ایران ارائه می‌دهد، زمانی که جامعه میان امید به آینده و خشم از وضع موجود در نوسان بود. سه شخصیت اصلی این اثر نماینده نسلی متفاوت‌اند، نمایانگر پیچیدگی روابط انسان‌ها با قدرت، آرمان و شکست.
🔶 نجات، نمادی که شبیه شاه بود. شخصیتی است که باور دارد مسیر درست و امکانات کافی را برای همگان مهیا کرده، اما تلاش‌ها و نیت‌هایش در سایه نارضایتی عمومی و خشم جمعی نادیده گرفته می‌شود و سرانجام خشم همان مردمی که برایشان کوشیده بود، عامل سقوط او می‌گردد.
بخشی از ریشه‌های بی‌اعتمادی و انفجار اجتماعی علیه نجات (نماد شاه)، حضور افراد فرصت‌طلب و عناصر آلوده به ساختارهای امنیتی و ساواک و حتی برخی چهره‌های انقلابی بود؛ همین نفوذ و فساد عناصر نزدیک به قدرت، احساس بی‌عدالتی و تبعیض را در دل مردم عمیق‌تر کرد و فاصله آن‌ها را با طبقه مدیر جامعه بیشتر ساخت.
🔹 امیر، نماد نسلی است که میان عشق، آرمان‌گرایی و جاه‌طلبی شخصی سرگردان بود. این شخصیت با وجود خواست تغییر و عشق به شیرین، در بزنگاه‌های حساس، اخلاق و وجدان را قربانی منفعت و ترس‌های شخصی کرد و به طور ناخواسته به نابودی همه چیز دامن زد. امیر تصویری از انسان‌هایی‌ست که نه وفادار به سنت‌اند و نه توفیقی در ساخت آینده دارند؛ تردید و فرصت‌طلبی آن‌ها نشانی از آشوب و فروپاشی در جوامع بحران‌زده است. غرق‌شدن امیر در استخر، سقوط و نابودی آرمان‌ها و شخصیتی است که مسیرش را با تصمیم‌های نادرست از دست داده بود؛ نه توانست خود را نجات دهد و نه چیزی ساخت.
♦️ شیرین، نماد نسلی است که با امید به آینده و پیشرفت زندگی کرد اما قربانی افراط، سوءظن و بی‌رحمی افراد مدعی انقلابی‌گری شد که باعث نابودی زندگی اش شدند. مرگ شیرین، نماد نابودی آرزوها و معصومیت نسل جوان در میان هیاهوی قدرت و تندروی است؛ پیامی تلخ که حتی پاک‌ترین امیدها و بی‌گناه‌ترین افراد نیز در گرداب انقلاب‌های اجتماعی می‌توانند قربانی شوند.
آن صحنه که شیرین در واپسین لحظات عمرش با دستی لرزان تلاش می‌کرد امیر را از غرق شدن نجات دهد، بسیار پرمعنا و نمادین است؛ جلوه‌ای از آخرین کورسوی امید و انسانیتی که هنوز در دل او زنده بود. شیرین، با وجود همه رنج‌ها، آسیب‌ها و حتی خیانت‌ها، همچنان می‌کوشد کسی را نجات دهد؛ حتی همان فردی که به نوعی علت ویرانی و بدبختی‌اش شده است.
این حرکت، نمادی از انسانیتی است که حتی در اوج هرج‌ومرج و فروپاشی، تا واپسین نفس و لحظه پایانی، برای نجات دیگری تلاش می‌کند. با این حال، این کوشش نیز سرانجامی ناامیدانه می‌یابد؛ هم نفس شیرین به پایان می‌رسد، هم تلاشش برای نجات دیگری که خود در گرداب بحران غوطه‌ور شده است، بی‌ثمر می‌ماند.
🆔 @commac
🙏3❤1
آکادمی ارتباطات pinned «🟩 تاسیان؛ روایتی از تردید، امید و سقوط در آستانه انقلاب 🔴 تحلیلی بر سه شخصیت اصلی داستان ✍️ حسین امامی 🔴 هشدار: خطر اسپویل شدن 🔴 سریال «تاسیان» تصویری نمادین و تاثیرگذار از روزهای پرتنش پیش از انقلاب ایران ارائه می‌دهد، زمانی که جامعه میان امید به آینده…»
🟥 درباره تاسیان
☑️محسن جلال‌پور
آخرین قسمت سریال تاسیان را دیدم. این سریال از معدود آثاری بود که مرا به دوران شیرین نوجوانی و سال‌های پایانی پیش از انقلاب برد. به خاطر دارم در نوروز ۱۳۵۷ با خانواده به تهران سفر کردیم. قرار بود چند روزی بمانیم و سپس به شمال برویم. تهران آن روزها بسیار زیبا و دلربا بود. خیابان‌ها چراغانی شده بودند و هیچ نشانه‌ای از ناآرامی دیده نمی‌شد. همان‌طور که در ابتدای سریال دیدیم، مردم مشغول زندگی عادی و روزمره خود بودند اما ناگهان همه چیز به هم ریخت.
هر یک از شخصیت‌ها بخشی از جامعه آن روزها را به تصویر می‌کشند. جمشید نجات نماینده کارآفرینان ایران‌دوستی است که برای ساختن ایرانی مدرن تلاش می‌کردند اما در عین حال همچنان با سنت گره خورده بودند و نتوانستند با خواسته‌ها و دیدگاه‌های نسل جدید، همراهی کنند. جمشید نجات نماینده نسلی است که سختی بسیاری تجربه کرد اما با تلاش فراوان توانست کارخانه‌ای دست و پا کند. او عاشق کار و تلاش بود و کارخانه و کارکنانش را مانند خانواده دوست داشت. جمشید در قامت انسانی خودساخته، خانواده‌دوست و میهن‌پرست، نماینده بسیاری از صنعتگران و تجار آن دهه است که همه فکر و ذکرشان تولید، حفظ و توسعه کارخانه بود، هرچند کارگران به خاطر القائات گروه‌های چپ، هیچ‌گاه به عشق آشکار او به ساختن پی نبردند. مرحوم اصغر حاجی‌بابا در فیلم مستند «پنبه و آتش» تعریف کردند که در ابتدای انقلاب، کارآفرینان را در بشکه می‌گذاشتند و دور کارخانه می‌چرخاندند.
بقیه شخصیت‌ها هم در جامعه آن دوران، نمونه‌هایی داشتند.حاج رضا، بازاری مسلمان که مورد اعتماد اهالی محله و بازار است. همسرش، قدسی، نیز نمونه‌ای از زنان همیشه نگران است که تمام فکر و ذکرش به خانه، حاج رضا و فرزندانش معطوف است. دو پسرشان، امير و اميد، با وجود بزرگ شدن در یک خانه، شخصیت‌هایی کاملاً متفاوت دارند. یکی انقلابی و مخالف ساختار است و دیگری مانند بسیاری از جوانان آن زمان، جوانی عاشق‌پیشه است.
از همه این‌ها مهم‌تر، شخصیت استاد کمونیست دانشگاه تهران بود که من را یاد روشنفکرانی انداخت که در گمراه کردن جامعه نقش داشتند و در نهایت کشور را گرفتار آشوب کردند و خودشان از مهلکه گریختند.
به‌طور خلاصه، زندگی دو خانواده نجات و یوسفی تا حد زیادی شرایط خانواده‌های آن دوران را به تصویر می‌کشد. به نظرم آنچه در سریال تاسیان رخ داد، بازتابی از دوران نوجوانی ما بود. همان‌طور که شخصیت‌های این سریال، خواسته یا ناخواسته، دانسته یا نادانسته، مسیرهای درست و نادرستی را طی کردند، ما نیز چنین تجربه‌هایی را از سر گذراندیم. تجربه‌هایی که شاید اگر امروز به آن زمان بازمی‌گشتیم، قطعاً آن‌ها را تکرار نمی‌کردیم.
@mohsenjalalpour
🆔 @commac
☑️محسن جلال‌پور
آخرین قسمت سریال تاسیان را دیدم. این سریال از معدود آثاری بود که مرا به دوران شیرین نوجوانی و سال‌های پایانی پیش از انقلاب برد. به خاطر دارم در نوروز ۱۳۵۷ با خانواده به تهران سفر کردیم. قرار بود چند روزی بمانیم و سپس به شمال برویم. تهران آن روزها بسیار زیبا و دلربا بود. خیابان‌ها چراغانی شده بودند و هیچ نشانه‌ای از ناآرامی دیده نمی‌شد. همان‌طور که در ابتدای سریال دیدیم، مردم مشغول زندگی عادی و روزمره خود بودند اما ناگهان همه چیز به هم ریخت.
هر یک از شخصیت‌ها بخشی از جامعه آن روزها را به تصویر می‌کشند. جمشید نجات نماینده کارآفرینان ایران‌دوستی است که برای ساختن ایرانی مدرن تلاش می‌کردند اما در عین حال همچنان با سنت گره خورده بودند و نتوانستند با خواسته‌ها و دیدگاه‌های نسل جدید، همراهی کنند. جمشید نجات نماینده نسلی است که سختی بسیاری تجربه کرد اما با تلاش فراوان توانست کارخانه‌ای دست و پا کند. او عاشق کار و تلاش بود و کارخانه و کارکنانش را مانند خانواده دوست داشت. جمشید در قامت انسانی خودساخته، خانواده‌دوست و میهن‌پرست، نماینده بسیاری از صنعتگران و تجار آن دهه است که همه فکر و ذکرشان تولید، حفظ و توسعه کارخانه بود، هرچند کارگران به خاطر القائات گروه‌های چپ، هیچ‌گاه به عشق آشکار او به ساختن پی نبردند. مرحوم اصغر حاجی‌بابا در فیلم مستند «پنبه و آتش» تعریف کردند که در ابتدای انقلاب، کارآفرینان را در بشکه می‌گذاشتند و دور کارخانه می‌چرخاندند.
بقیه شخصیت‌ها هم در جامعه آن دوران، نمونه‌هایی داشتند.حاج رضا، بازاری مسلمان که مورد اعتماد اهالی محله و بازار است. همسرش، قدسی، نیز نمونه‌ای از زنان همیشه نگران است که تمام فکر و ذکرش به خانه، حاج رضا و فرزندانش معطوف است. دو پسرشان، امير و اميد، با وجود بزرگ شدن در یک خانه، شخصیت‌هایی کاملاً متفاوت دارند. یکی انقلابی و مخالف ساختار است و دیگری مانند بسیاری از جوانان آن زمان، جوانی عاشق‌پیشه است.
از همه این‌ها مهم‌تر، شخصیت استاد کمونیست دانشگاه تهران بود که من را یاد روشنفکرانی انداخت که در گمراه کردن جامعه نقش داشتند و در نهایت کشور را گرفتار آشوب کردند و خودشان از مهلکه گریختند.
به‌طور خلاصه، زندگی دو خانواده نجات و یوسفی تا حد زیادی شرایط خانواده‌های آن دوران را به تصویر می‌کشد. به نظرم آنچه در سریال تاسیان رخ داد، بازتابی از دوران نوجوانی ما بود. همان‌طور که شخصیت‌های این سریال، خواسته یا ناخواسته، دانسته یا نادانسته، مسیرهای درست و نادرستی را طی کردند، ما نیز چنین تجربه‌هایی را از سر گذراندیم. تجربه‌هایی که شاید اگر امروز به آن زمان بازمی‌گشتیم، قطعاً آن‌ها را تکرار نمی‌کردیم.
@mohsenjalalpour
🆔 @commac
👍3
فناوری جدید برای دسترسی به کانال های تلویزیونی- بدون ماهواره و رایگان
یک فناوری نوین در حوزه تلویزیون‌های هوشمند معرفی شده که امکان دسترسی به طیف گسترده‌ای از شبکه‌های تلویزیونی را بدون نیاز به پرداخت اشتراک یا استفاده از تجهیزات سنتی مانند ماهواره فراهم می‌سازد.
این فناوری از طریق یک دستگاه کوچک قابل اتصال به تلویزیون کار می‌کند و با استفاده از اتصال اینترنت، به کاربران اجازه می‌دهد به محتوای زنده شبکه‌های مختلف—از جمله شبکه‌های ورزشی، فیلم، مستند، و کودکان—دسترسی داشته باشند.
🔹 ویژگی‌های کلیدی این تکنولوژی:
عدم نیاز به اشتراک ماهیانه یا سالانه
نصب و راه‌اندازی ساده و سریع
پوشش گسترده شبکه‌های بین‌المللی
مناسب برای تلویزیون‌های هوشمند و حتی مدل‌های قدیمی‌تر با درگاه HDMI
این فناوری که با تبلیغات گسترده در حال معرفی به بازار جهانی‌ست، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. با این حال، ابهاماتی درباره وضعیت حقوقی آن وجود دارد. برخی کارشناسان حقوق رسانه هشدار داده‌اند که ممکن است استفاده از آن در برخی کشورها با قوانین کپی‌رایت یا پخش دیجیتال در تعارض باشد.
🆔 @commac
یک فناوری نوین در حوزه تلویزیون‌های هوشمند معرفی شده که امکان دسترسی به طیف گسترده‌ای از شبکه‌های تلویزیونی را بدون نیاز به پرداخت اشتراک یا استفاده از تجهیزات سنتی مانند ماهواره فراهم می‌سازد.
این فناوری از طریق یک دستگاه کوچک قابل اتصال به تلویزیون کار می‌کند و با استفاده از اتصال اینترنت، به کاربران اجازه می‌دهد به محتوای زنده شبکه‌های مختلف—از جمله شبکه‌های ورزشی، فیلم، مستند، و کودکان—دسترسی داشته باشند.
🔹 ویژگی‌های کلیدی این تکنولوژی:
عدم نیاز به اشتراک ماهیانه یا سالانه
نصب و راه‌اندازی ساده و سریع
پوشش گسترده شبکه‌های بین‌المللی
مناسب برای تلویزیون‌های هوشمند و حتی مدل‌های قدیمی‌تر با درگاه HDMI
این فناوری که با تبلیغات گسترده در حال معرفی به بازار جهانی‌ست، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. با این حال، ابهاماتی درباره وضعیت حقوقی آن وجود دارد. برخی کارشناسان حقوق رسانه هشدار داده‌اند که ممکن است استفاده از آن در برخی کشورها با قوانین کپی‌رایت یا پخش دیجیتال در تعارض باشد.
🆔 @commac
ایران پس از جنگ_ روایت جدید جامعه.wav
19.4 MB
📢 دکتر خانیکی: زمان، زمان گفت‌وگوست
پادکستی از مصاحبه منتشر شده دکتر هادی خانیکی که به همت کانال آکادمی ارتباطات با کمک هوش مصنوعی تهیه شده است را می شنوید.
این مصاحبه دیدگاه هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی را در مورد تحولات جامعه ایران پس از یک جنگ ۱۲ روزه ارائه می‌دهد. او تاکید می‌کند که این جنگ، جامعه را دوباره تنظیم کرده و فرصت‌های بی‌بدیلی را برای ایران، جامعه مدنی، جامعه سیاسی و حکمرانی آن به ارمغان آورده است.
دکتر خانیکی معتقد است که مزیت نسبی ایران تنها در توان موشکی و نظامی‌اش نیست، بلکه در ظرفیت بازشناسی و بازسازی خود بر اساس فهم تاریخی‌اش نهفته است. او به اهمیت اینترنت به عنوان نگرانی اصلی مردم در طول جنگ اشاره می‌کند و نقش رسانه‌های رسمی و مخالف را در روایت‌سازی جنگ بررسی می‌کند.
در نهایت، خانیکی بر لزوم گفتگو، امید و اصلاح اشتباهات گذشته برای پایدار کردن همبستگی اجتماعی تاکید می‌کند و به پیام یک نویسنده ایرانی مقیم خارج در مورد مفهوم وطن و تعهد به آن فارغ از حاکمان می‌پردازد.
متن کامل را اینجا بخوانید.
نکات مهم این مصاحبه در پست بعدی کانال آکادمی ارتباطات
🆔 @commac
پادکستی از مصاحبه منتشر شده دکتر هادی خانیکی که به همت کانال آکادمی ارتباطات با کمک هوش مصنوعی تهیه شده است را می شنوید.
این مصاحبه دیدگاه هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی را در مورد تحولات جامعه ایران پس از یک جنگ ۱۲ روزه ارائه می‌دهد. او تاکید می‌کند که این جنگ، جامعه را دوباره تنظیم کرده و فرصت‌های بی‌بدیلی را برای ایران، جامعه مدنی، جامعه سیاسی و حکمرانی آن به ارمغان آورده است.
دکتر خانیکی معتقد است که مزیت نسبی ایران تنها در توان موشکی و نظامی‌اش نیست، بلکه در ظرفیت بازشناسی و بازسازی خود بر اساس فهم تاریخی‌اش نهفته است. او به اهمیت اینترنت به عنوان نگرانی اصلی مردم در طول جنگ اشاره می‌کند و نقش رسانه‌های رسمی و مخالف را در روایت‌سازی جنگ بررسی می‌کند.
در نهایت، خانیکی بر لزوم گفتگو، امید و اصلاح اشتباهات گذشته برای پایدار کردن همبستگی اجتماعی تاکید می‌کند و به پیام یک نویسنده ایرانی مقیم خارج در مورد مفهوم وطن و تعهد به آن فارغ از حاکمان می‌پردازد.
متن کامل را اینجا بخوانید.
نکات مهم این مصاحبه در پست بعدی کانال آکادمی ارتباطات
🆔 @commac
آکادمی ارتباطات
ایران پس از جنگ_ روایت جدید جامعه.wav
نکات مهمی از مصاحبه دکتر هادی خانیکی با سایت جماران
🔹 "اگر ارتباطات را در صف اول امداد نبینیم، از بحران‌ها نمی‌توانیم عبور کنیم."
🔹 "جامعه ایران با جامعه قبل از جنگ تحمیلی اسرائیل فرق می‌کند."
🔹"روایت پس از جنگ، یک ایران بزرگ‌تر، متنوع و متکثر است؛ ایرانی که دیگری را می‌بیند و به دیگری احترام نیز می‌گذارد."
🔹 "این بازتنظیم شدن جامعه را باید شناخت، چرا که یک فرصت بی‌بدیل برای ایران، برای جامعۀ مدنی‌اش، برای جامعۀ سیاسی‌اش و برای حکمرانی‌اش است."
🔹 "جالب است که در این شرایط... نخستین نگرانی مردم در دوران جنگ، قطع اینترنت عنوان می‌شود."
🔹 "زمان، زمان شماتت نیست، زمان عبور از دوقطبی‌هاست. زمان، زمان گفت‌وگوست."
🔹 "جامعۀ متنوع در قالب تقسیم‌بندی‌های قطبی نمی‌گنجد. جامعۀ متنوع را باید متنوع فهمید."
🔹 "این وطن مصر و عراق و شام نیست، این وطن جایی‌ست کان را نام نیست." (اشاره به نقل قول مولانا که توسط دکتر خانیکی استفاده شده است).
برای شنیدن پادکستی در خصوص مصاحبه دکتر هادی خانیکی استاد ارتباطات درباره جنگ 12 روزه اینجا را کلیک کنید.
🆔 @commac
🔹 "اگر ارتباطات را در صف اول امداد نبینیم، از بحران‌ها نمی‌توانیم عبور کنیم."
🔹 "جامعه ایران با جامعه قبل از جنگ تحمیلی اسرائیل فرق می‌کند."
🔹"روایت پس از جنگ، یک ایران بزرگ‌تر، متنوع و متکثر است؛ ایرانی که دیگری را می‌بیند و به دیگری احترام نیز می‌گذارد."
🔹 "این بازتنظیم شدن جامعه را باید شناخت، چرا که یک فرصت بی‌بدیل برای ایران، برای جامعۀ مدنی‌اش، برای جامعۀ سیاسی‌اش و برای حکمرانی‌اش است."
🔹 "جالب است که در این شرایط... نخستین نگرانی مردم در دوران جنگ، قطع اینترنت عنوان می‌شود."
🔹 "زمان، زمان شماتت نیست، زمان عبور از دوقطبی‌هاست. زمان، زمان گفت‌وگوست."
🔹 "جامعۀ متنوع در قالب تقسیم‌بندی‌های قطبی نمی‌گنجد. جامعۀ متنوع را باید متنوع فهمید."
🔹 "این وطن مصر و عراق و شام نیست، این وطن جایی‌ست کان را نام نیست." (اشاره به نقل قول مولانا که توسط دکتر خانیکی استفاده شده است).
برای شنیدن پادکستی در خصوص مصاحبه دکتر هادی خانیکی استاد ارتباطات درباره جنگ 12 روزه اینجا را کلیک کنید.
🆔 @commac
🔴 «فضای مجازی» در صدر مصوبات پساجنگ
✍️ علی شمیرانی
بعد از توقف جنگ، یک انتظار مشترک میان همه و تقریبا در تمامی حوزه‌ها شکل گرفته بود؛ «لزوم بازنگری جدی در رویکردهای سابق.»
اگرچه در دوران جنگ، باز هم قطع اینترنت و فیلترینگ به عنوان بخشی از راهبرد حکمرانی مجازی اجرایی شد، اما اینترنت و فضای مجازی نیز از انتظار کلی یعنی لزوم بازنگری‌ها، مستثنا نبود.
در این میان اما اغراق نیست اگر گفت که این حوزه از قضا در صدر توجهات نظام حکمرانی کشور قرار گرفت و شاهد بیشترین مصوبات و اقدامات پسا جنگ بود.
چهار روز پس از اعلان آتش بس، نمایندگان مجلس در نخستین اقدام خود در این عرصه، طرح تشدید مجازات جاسوسان را به تصویب رساندند که در آن، استفاده، حمل، خرید، فروش یا وارد کردن تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای ممنوع و مشمول مجازات شد.
چند روز بعد در حالیکه سخنگوی دولت موضوع اینترنت آزاد و آزادتر و لزوم مستثنا شدن اقشار بیشتر در دسترسی به اینترنت را مطرح کرد، شورای عالی فضای مجازی نیز آئین‌نامه اجرایی کمیته «تسهیل فعالیت کسب و کارهای اقتصاد دیجیتال» را به تصویب رساند. این مصوبه اما بلافاصله در برخی رسانه‌ها و میان کاربران به گشایش بیشتر در حلقه طرح موسوم به «اینترنت طبقاتی» تفسیر شد.
موضوعی که با تکذیب رییس جمهوری و مسوولان دولت و شورای عالی فضای مجازی همراه شد و آن را اقدامی در جهت تسهیل فعالیت کسب‌وکارهای دیجیتال دانستند. اگرچه در همین حال شاهد واکنش و تقدیری از سوی تشکل‌های مرتبط با کسب‌وکارهای دیجیتال نبودیم.
کمی بعد یعنی بیست و پنجم تیرماه، معاون اول رییس جمهوری، در جلسه «شبکه ملی اطلاعات» خواستار تسریع در تکمیل اجرای این شبکه شد. چند روز پس از آن یعنی سی‌ویکم تیرماه و در جریان ارایه گزارش وزیر ارتباطات در صحن علنی مجلس، رییس مجلس و نمایندگان، موضوعات «سیستم‌عامل بومی»، «شبکه ملی اطلاعات» و پلتفورم‌های بومی را مهم‌ترین اولویت‌های ملی کشور اعلام کردند.
در حالیکه تصور می‌شد، مصوبات پیرامون عرصه مجازی تمام شده باشد، روز یکم مردادماه جاری، رییس جمهوری لایحه دو فوریتی «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» را که به تصویب هیات وزیران رسیده بود، جهت تصویب به مجلس ارسال کرد. این لایحه نیز با هدف رفع نارسایی و خلاءهای قانونی موجود و مبتنی بر مصوبه سال ۹۹ شورای عالی فضای مجازی پیرامون «الزامات پیشگیری و مقابله با نشر اطلاعات، اخبار و محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» تهیه شده است.
به این ترتیب و تا لحظه نگارش متن حاضر، می‌توان گفت، فضای مجازی در کانون توجهات دولت، مجلس و شورای عالی فضای مجازی قرار دارد و در صدر حوزه‌هایی است که بیشترین مصوبات پساجنگ را به خود اختصاص داده است.
این که چرا اینترنت، فضای مجازی و مسایل پیرامون آن، در اولویت نخست مسوولان پس از توقف جنگ بوده است، شرح دیگری می‌طلبد، اما عطف به مقدمه این نوشتار یعنی، «لزوم بازنگری جدی در رویکردهای سابق» و مشخصا در خصوص فضای مجازی، اکنون می‌توان گفت، سمت و سوی این بازنگری‌ها مشخص شده است.
🆔 @commac
✍️ علی شمیرانی
بعد از توقف جنگ، یک انتظار مشترک میان همه و تقریبا در تمامی حوزه‌ها شکل گرفته بود؛ «لزوم بازنگری جدی در رویکردهای سابق.»
اگرچه در دوران جنگ، باز هم قطع اینترنت و فیلترینگ به عنوان بخشی از راهبرد حکمرانی مجازی اجرایی شد، اما اینترنت و فضای مجازی نیز از انتظار کلی یعنی لزوم بازنگری‌ها، مستثنا نبود.
در این میان اما اغراق نیست اگر گفت که این حوزه از قضا در صدر توجهات نظام حکمرانی کشور قرار گرفت و شاهد بیشترین مصوبات و اقدامات پسا جنگ بود.
چهار روز پس از اعلان آتش بس، نمایندگان مجلس در نخستین اقدام خود در این عرصه، طرح تشدید مجازات جاسوسان را به تصویب رساندند که در آن، استفاده، حمل، خرید، فروش یا وارد کردن تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای ممنوع و مشمول مجازات شد.
چند روز بعد در حالیکه سخنگوی دولت موضوع اینترنت آزاد و آزادتر و لزوم مستثنا شدن اقشار بیشتر در دسترسی به اینترنت را مطرح کرد، شورای عالی فضای مجازی نیز آئین‌نامه اجرایی کمیته «تسهیل فعالیت کسب و کارهای اقتصاد دیجیتال» را به تصویب رساند. این مصوبه اما بلافاصله در برخی رسانه‌ها و میان کاربران به گشایش بیشتر در حلقه طرح موسوم به «اینترنت طبقاتی» تفسیر شد.
موضوعی که با تکذیب رییس جمهوری و مسوولان دولت و شورای عالی فضای مجازی همراه شد و آن را اقدامی در جهت تسهیل فعالیت کسب‌وکارهای دیجیتال دانستند. اگرچه در همین حال شاهد واکنش و تقدیری از سوی تشکل‌های مرتبط با کسب‌وکارهای دیجیتال نبودیم.
کمی بعد یعنی بیست و پنجم تیرماه، معاون اول رییس جمهوری، در جلسه «شبکه ملی اطلاعات» خواستار تسریع در تکمیل اجرای این شبکه شد. چند روز پس از آن یعنی سی‌ویکم تیرماه و در جریان ارایه گزارش وزیر ارتباطات در صحن علنی مجلس، رییس مجلس و نمایندگان، موضوعات «سیستم‌عامل بومی»، «شبکه ملی اطلاعات» و پلتفورم‌های بومی را مهم‌ترین اولویت‌های ملی کشور اعلام کردند.
در حالیکه تصور می‌شد، مصوبات پیرامون عرصه مجازی تمام شده باشد، روز یکم مردادماه جاری، رییس جمهوری لایحه دو فوریتی «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» را که به تصویب هیات وزیران رسیده بود، جهت تصویب به مجلس ارسال کرد. این لایحه نیز با هدف رفع نارسایی و خلاءهای قانونی موجود و مبتنی بر مصوبه سال ۹۹ شورای عالی فضای مجازی پیرامون «الزامات پیشگیری و مقابله با نشر اطلاعات، اخبار و محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» تهیه شده است.
به این ترتیب و تا لحظه نگارش متن حاضر، می‌توان گفت، فضای مجازی در کانون توجهات دولت، مجلس و شورای عالی فضای مجازی قرار دارد و در صدر حوزه‌هایی است که بیشترین مصوبات پساجنگ را به خود اختصاص داده است.
این که چرا اینترنت، فضای مجازی و مسایل پیرامون آن، در اولویت نخست مسوولان پس از توقف جنگ بوده است، شرح دیگری می‌طلبد، اما عطف به مقدمه این نوشتار یعنی، «لزوم بازنگری جدی در رویکردهای سابق» و مشخصا در خصوص فضای مجازی، اکنون می‌توان گفت، سمت و سوی این بازنگری‌ها مشخص شده است.
🆔 @commac
❤2