📄 یادداشت های #ورامین_شناسی (یک)
📌 #پدر_تاتر ورامین
به بهانه ۴ آذر ،
سالروز وفات
چهره ماندگار دشت ورامین
زنده یاد #استاد_حسن_وزیری
🖊 محمدرضا تاجیک
روزنامه نگار و ورامین شناس
📌 #پدر_تاتر ورامین
به بهانه ۴ آذر ،
سالروز وفات
چهره ماندگار دشت ورامین
زنده یاد #استاد_حسن_وزیری
🖊 محمدرضا تاجیک
روزنامه نگار و ورامین شناس
چهارم آذر، سالروز وفات یکی از چهره های ماندگار دشت ورامین در حوزه هنرهای نمایشی و درواقع #پدر_تاتر دشت ورامین است. #شادروان_استاد_حسن_وزیری معلم، هنرمند، نمایشنامه و داستان نویس، کارگردان تاتر و شاعر در ششم اردیبهشت سال ۱۳۱۶ در روستای دمزآباد در جنوب شهرستان ورامین به دنیا آمد.
تا سوم دبیرستان در ورامین درس خواند و دیپلم خود را در شهرری اخذ کرد. عشق به تحصیل او را به دانشگاه تهران کشاند و مشغول تحصیل در رشته فلسفه و علوم تربیتی شد.
به خاطر برخی مشکلات، درسش را نیمه کاره رها کرد و در کارخانه چیت سازی ممتاز به عنوان کارگر مشغول فعالیت شد.
او که علاقمند ادبیات و هنرهای نمایشی بود، در سال ۱۳۴۳ در اداره فرهنگ شاغل و در کنار تدریس هنر و نمایشنامه نویسی، مشغول تاتر شد.
در ادبیات نوشتاری اش، همیشه طنز خمیرمایه اغلب نمایش نامه ها، اشعار و نوشته های او بود و در ادبیات گفتاری و سخنرانی هایش در همایش ها و کارگاه های آموزشی نیز ردپای آن دیده می شد.
از ایشان کتب متعددی ازجمله پزشکی که بیمارش را خورد، وزیر مثلث و ... منتشر و اغلب مقالات تحقیقی اش از جمله موسیقی در اسلام در مجله زیبایی و زندگی و داستان های کوتاه اش از جمله دکتر اردکی، زمین مرغوب، دماغ سوخته ها، رویای کاذب و ... در مجله کاریکاتور و برخی از داستان ها و اشعارش ازجمله باربارا در خالدآباد، دمزآباد کجاست؟، تبعیدی گل تپه و ... در هفته نامه محلی ورامین و توسعه منتشر گردیده است.
وزیری انسانی به تمام معنی معلم، هنرمند و از اعضای هیات تحریریه هفته نامه محلی ورامین و توسعه از سال ۷۱ تا ۸۵ و از موسسان انجمن نمایش شهرستان ورامین به عنوان یکی از باسابقه ترین انجمن های نمایش کشور در سال ۱۳۶۹ بود و سالیان متمادی ریاست آن را برعهده داشت. فرهنگسرای علامه قطب الدین رازی ورامینی پاتوق همیشگی اش بود و برگزاری کارگاه های آموزشی کارگردانی و بازیگری تاتر، برگزاری کارگاه های نمایشنامه نویسی، برگزاری همایش های نمایش سالانه تاتر و ... تنها گوشه ایی از ثمره هنر و هنرمندی ایشان بود.
استاد حسن وزیری تا آخرین روزهای زندگی دست از تاتر و نوشتن برنداشت و نهایتا در چهارم آذرماه سال ۱۳۸۵ به علت ایست قلبی به سرای باقی شتافت و با همراهی همکاران و شاگردانش در یک روز سرد پائیزی تشییع و غریبانه در آرامستان حسین رضا شهر ورامین به خاک سپرده شد.
استاد که همیشه زمزمه می کرد؛ اگر هزار هنر ریزد از سر انگشتت، به نزد بی هنران در نظر نمی آید، در قطعه شعری برای سنگ مزار خود سروده است؛
هیچ کس را نیست آرام و سکون
وارهید از عشق این دنیای دون
مرگ را ای دوستان باور کنید
آیه : انا الیه راجعون
روحش شاد و یادش گرامی
💠منبع: ورامین گردی
#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد
آدرس ما در تلگرام،سروش،بله،روبیکا👇
@channelfarhangiyan
آدرس ما در ایتا👇
@kanalefarhangiyan
تا سوم دبیرستان در ورامین درس خواند و دیپلم خود را در شهرری اخذ کرد. عشق به تحصیل او را به دانشگاه تهران کشاند و مشغول تحصیل در رشته فلسفه و علوم تربیتی شد.
به خاطر برخی مشکلات، درسش را نیمه کاره رها کرد و در کارخانه چیت سازی ممتاز به عنوان کارگر مشغول فعالیت شد.
او که علاقمند ادبیات و هنرهای نمایشی بود، در سال ۱۳۴۳ در اداره فرهنگ شاغل و در کنار تدریس هنر و نمایشنامه نویسی، مشغول تاتر شد.
در ادبیات نوشتاری اش، همیشه طنز خمیرمایه اغلب نمایش نامه ها، اشعار و نوشته های او بود و در ادبیات گفتاری و سخنرانی هایش در همایش ها و کارگاه های آموزشی نیز ردپای آن دیده می شد.
از ایشان کتب متعددی ازجمله پزشکی که بیمارش را خورد، وزیر مثلث و ... منتشر و اغلب مقالات تحقیقی اش از جمله موسیقی در اسلام در مجله زیبایی و زندگی و داستان های کوتاه اش از جمله دکتر اردکی، زمین مرغوب، دماغ سوخته ها، رویای کاذب و ... در مجله کاریکاتور و برخی از داستان ها و اشعارش ازجمله باربارا در خالدآباد، دمزآباد کجاست؟، تبعیدی گل تپه و ... در هفته نامه محلی ورامین و توسعه منتشر گردیده است.
وزیری انسانی به تمام معنی معلم، هنرمند و از اعضای هیات تحریریه هفته نامه محلی ورامین و توسعه از سال ۷۱ تا ۸۵ و از موسسان انجمن نمایش شهرستان ورامین به عنوان یکی از باسابقه ترین انجمن های نمایش کشور در سال ۱۳۶۹ بود و سالیان متمادی ریاست آن را برعهده داشت. فرهنگسرای علامه قطب الدین رازی ورامینی پاتوق همیشگی اش بود و برگزاری کارگاه های آموزشی کارگردانی و بازیگری تاتر، برگزاری کارگاه های نمایشنامه نویسی، برگزاری همایش های نمایش سالانه تاتر و ... تنها گوشه ایی از ثمره هنر و هنرمندی ایشان بود.
استاد حسن وزیری تا آخرین روزهای زندگی دست از تاتر و نوشتن برنداشت و نهایتا در چهارم آذرماه سال ۱۳۸۵ به علت ایست قلبی به سرای باقی شتافت و با همراهی همکاران و شاگردانش در یک روز سرد پائیزی تشییع و غریبانه در آرامستان حسین رضا شهر ورامین به خاک سپرده شد.
استاد که همیشه زمزمه می کرد؛ اگر هزار هنر ریزد از سر انگشتت، به نزد بی هنران در نظر نمی آید، در قطعه شعری برای سنگ مزار خود سروده است؛
هیچ کس را نیست آرام و سکون
وارهید از عشق این دنیای دون
مرگ را ای دوستان باور کنید
آیه : انا الیه راجعون
روحش شاد و یادش گرامی
💠منبع: ورامین گردی
#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد
آدرس ما در تلگرام،سروش،بله،روبیکا👇
@channelfarhangiyan
آدرس ما در ایتا👇
@kanalefarhangiyan