و اما اسارت...

واژه‌ای که تماماً تداعی کننده‌ٔ زینب کبری(س) است. اسارت برای ایشان به معنای شیون و زاری و غمِ از دست دادن عزیز نبود. زیرا وصیت امام در این بود که زینب جان به هنگام شهادت من شیون و زاری و گله و شکایت مکن ،گریبان چاک نده و صورت نخراش که از قدر منزلتتان بکاهد و دشمن شاد شوید .
حضرت زینب(س) به فرمایش برادر، هنگام اسارت در حضور دشمنان نمی‌گریست، بلکه تمام قد در برابر آنان می‌ایستاد و هیبت علوی خود را به رخ دشمن می‌کشید.

هنگامی که حضرت زینب (س) در کاخ یزید سخت مشغول خطبه‌خوانی بود، ناگهان ابن زیاد فریاد زد: این زن کیست؟! زمانی که او را پاسخ دادند این زن "زینب(س)" است از بهت و حیرت چند قدمی به عقب رفت؛ و ادامه داد: ای زینب، معامله خدا با حسین برادرت و اهل بیت او را چگونه دیدی؟ حضرت زینب(س) با شجاعتِ تمام و بدون اینکه لرزشی در دل احساس کند، پاسخ داد: ما رایت الا جمیلا (جز زیبایی چیزی ندیدم)

در روان‌شناسی، این سطح از آرامش در دل فاجعه، نشانه‌ٔ اوج تاب‌آوری معنوی است. حضرت زینب (س) در بدترین شرایط روانی ممکن ـ سوگ، اسارت، خشونت دشمن، تهدید مداوم ـ نه‌تنها دچار فروپاشی نشد، بلکه با تنظیم هیجان، معناجویی و توانایی بیان عمیق، تبدیل به الگوی مقاومت شد.

اما داستان حضرت زینب(س) در کربلا خاتمه نیافت؛ او امروزه اسوه و سرمشق تمامی زنانِ حوزه مقاومت است . زنانی که به هنگام از دست دادن عزیزانشان همچون زینب(س) صبوری کردند. دخترانی که نه تنها در برابر دشمن نترسیدند و تسلیم نشدند بلکه انگشت خود را بالا آورده و زینب وار خطبه می‌خوانند و برای دشمن خط و نشان می‌کشند. آری این بار قهرمانانِ قصه‌ٔ ما زنان هستند؛ زنانی از جنس غرور، تعصب، عشق به میهن و آزادگی...
سرزندگی یک ملت را باید در زنان بیدارش جست؛ آنان که در بزنگاه‌های رنج و بحران، همچون زینب کبری(س)، حافظ آگاهی جمعی و پایداری اجتماعی‌اند.

#حرم_ایران
#ایران_کربلای_حسین

🌐@basijpsyedu

هفتم تیرماه ۱۴۰۴ را ایرانیان از خاطر نخواهند برد. روزی که پس از ۱۲ روز جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایرانیان و سرزمینشان، پیکر پاک شهدای این جنگ بر روی دستان مردمان با غیرت این آب و خاک تشییع شد تا راهی خانه ابدی شوند. شهدایی که سن و سال و مقام در میان آن ها معنا نداشت. کودکانی که در کنار خانواده خود شهید شدند، فرماندهانی که دیگر نیستند و دانشمندانی که کلید راه روشن علم را به دیگر همسنگرانشان اهدا کردند.

در تهران غوغا به پا بود. غوغایی از جنس معرفت، ایستادگی، غرور و شهادت. این مردم نشان دادند که مانند بنی اسد حتی اگر دشمن بر سر آنان آوار شود هیچگاه راه حق و حقانیت را گم نخواهند کرد و فرهنگ ایثار و شهادت ادامه دار خواهد بود.

بعد از گذشت سه روز از عاشورا وقتی که بنی اسد، بر بالای بدن پاک و مطهر سیدالشهدا علیه‌السلام رسیدند، او را از روی  نشانه های امامت و نوری که از او ساطع می‌شد، شناختند. دور پیکر امام علیه‌السلام را گرفتند و شروع به گریه و زاری در اطراف او کردند.
در همین حین سواری را  مشاهده کردند که نزدیک آن ها می آمد و نقاب بر صورت زده بود. آن مرد از اسب پیاده شد و در حالی که کمرش خم شده بود، آرام آرام از کنار اجساد، رد می‌شد؛ ️تا اینکه که چشمش به بدن امام حسین علیه‌السلام افتاد، پیش آمد و خود را بر آن انداخت، آن را در آغوش گرفت و شروع کرد به گریه کردن. امام سجاد(ع) با حزن فراوان پیکر مطهر امام حسین و دیگر شهدا را به خاک سپرد و در نهایت مجدد در کنار قبر امام حاضرشد و روی آن نوشت «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. 

" به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است ..."
در این شب‌های پر از غم و اندوه، تلاش کردیم تا جنگ تحمیلی ۱۲ روزه اسرائیل را با واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) پیوند بزنیم. امید داریم که این کوشش‌های ما در راه تبیین حقایق، مورد تایید و نظر امام حسین قرار گیرد و چراغی باشد برای روشنایی دل‌های خسته‌مان.

#حرم_ایران
#ایران_کربلای_حسین

🌐@basijpsyedu

«به نام خدا»

📍سازمان نظام روان‌شناسی؛ سازمانی بی‌نظام

پیش از این و در قسمت‌های گذشته‌ی #سازمان_بی_نظام، درباره چالش‌های درونی سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره‌ی ایران صحبت کردیم. اکنون در بخش پایانی این مسیر، می‌خواهیم یک گام به عقب برداریم و به پشت صحنه‌ی قانونی این مشکلات نگاه کنیم؛ آن‌جا که ساختار رسمیِ سازمان تعریف شده است. مروری بر این لایه‌ی حقوقی، می‌تواند نشان دهد که بسیاری از نارسایی‌های موجود، نه فقط از مدیریت یا عملکرد فردی، بلکه از ابهام‌ها و خلأهایی ناشی می‌شود که از ابتدا در قانون وجود داشته یا به‌روز نشده‌اند:

🔻۱- پشت پرده‌ی مالی سازمان؛ پول‌ها کجا می‌روند؟
قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی هیچ اشاره‌ای به نحوه‌ی گزارش‌دهی مالی، حسابرسی‌های مستقل یا نظارت مجمع عمومی بر ترازنامه‌های سالانه ندارد.
🔹تنها در تبصره ۴ ماده‌ی ۴ قانون، به موضوع «حقّ عضویت» اشاره شده، بدون بیان سازوکارِ هزینه‌کرد، نظارت یا حسابرسی. این عدم شفافیت مالی، تا حد زیادی باعث سردرگمی و بی‌اعتمادی متخصصین و اعضا شده است.

🔻۲- در جستجوی شفافیت؛ انتخاباتی که دیده نمی‌شود:
در ماده‌ی ۹ و همچنین آیین‌نامه‌ی اجرایی انتخابات، روند کلی انتخابات شورای مرکزی تعریف شده اما سازوکار نظارتی، شرایط احراز صلاحیت و شفافیت در فرآیند اعلام نتایج، به‌ درستی تبیین نشده است. همچنین در موضوع نقش نهادهای ناظر، بازرسی و نظارت عمومی، فاقد جزئیات لازم و کافی است.

🔻۳- احکامِ پوچ و توخالی، بدون ضمانت اجرایی: 
در ماده‌ی ۲۰ قانون تشکیل سازمان، هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات تعریف شده اما حدود اختیارات، ضمانت اجرا و نحوه اجرای احکام انتظامی مبهم است.
🔹نبود ضمانت در اجرای احکام هیئت بدوی رسیدگی به شکایات، باعث کم‌اهمیت و گاهی بی‌اعتبار شدن این احکام شده است. 

📍موارد بالا ایرادات و خلأهای قانونی‌ای بودند که جای خالی‌شان توسط هر عضوی از جامعه‌ی روان‌درمانی- خواه مراجع و خواه درمانگر- درک می‌شود.

📌 در بررسی بیشتر و با انجام مقایسه بین قوانین تشکیل سازمان‌های مشابه -مثل سازمان نظام پزشکی و نظام مهندسی- خلأهای دیگری به چشم می‌آید که اصلاح و بهبود آن‌ها همانند موارد قبلی، ضروری است:

🔻نیمه‌‌مستقل یا نیمه‌وابسته؟ مسئله این است!
طبق ماده‌ی ۳ قانون تشکیل، نمایندگان وزارت بهداشت و علوم در شورای مرکزی حضور دارند اما قانون، حدود اختیارات، نقش صرفا نظارتی و یا الزام‌آور بودن نظرات این وزارتخانه‌ها را مشخص نکرده است.
🔹مشخص نبودن حدود اختیارات به صورت دقیق، می‌تواند موجب تداخل و گاه تعارض میان استقلال صنفی و نظارت حاکمیتی شود.

🔻 حاشیه ها در سکوت ؛ وقتی مرکز تنها تصمیم گیر است:
در قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره مصوب ۱۳۸۲، تنها یک «شورای مرکزی» برای کل کشور پیش‌بینی شده و ساختار استانی به‌صورت مستقل و دارای شخصیت حقوقی تعریف نشده است.
🔹ماده ۶ و ۹ قانون، تنها به «نمایندگی‌های استانی» اشاره دارد، بدون اشاره به شخصیت حقوقی مستقل یا مجمع عمومی استانی.

📌وقتی به سازمان‌هایی مانند نظام مهندسی یا نظام پزشکی نگاه می‌کنیم—که آن‌ها نیز نهادهایی تخصصی و صنفی‌اند—می‌بینیم با وجود شباهت در اهداف، عملکردی موفق‌تر و اثربخش‌تر داشته‌اند.
تفاوت اصلی را می‌توان در قانون و ساختار حقوقی آن‌ها جست‌وجو کرد: وجود چارچوب مالی منسجم، فرآیندهای شفاف نظارتی و اجرایی، استقلال صنفی همراه با نظارت قانونی، و تعریف روشن جایگاه این سازمان‌ها در ساختار حاکمیتی، عواملی هستند که یا در سازمان نظام روان‌شناسی گنگ مانده‌اند یا اساساً غایب‌اند. همین ابهام‌ها، از دل قانون و اساسنامه، به وضعیت نابه‌سامان امروز دامن زده‌اند.

⁉️ چه باید کرد؟
🔸برای خروج از وضعیت فعلی، بازنگری در قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، گام نخست و ضروری است. اصلاح این قانون، تنها از طریق عزم جدیِ مجلس، و همراهی دولت ممکن است؛ اما پیش‌نیاز آن، مطالبه‌ی روشن و مشترک از سوی بدنه‌ی حرفه‌ای این حوزه است: دانشجویان، اساتید، روان‌شناسان و مشاوران.‌ تا زمانی که این مطالبه به خواستی جدی و جمعی تبدیل نشود، اراده‌ای برای بازنگری قانونی نیز شکل نخواهد گرفت.

پایان.

#سازمان‌ـ‌بی‌ـ‌نظام