🇮🇷: @darvishnameh

🔴 چرا پویش #نجات_میانرودان مهم است؟🔴

همانطور که اشاره شد، یادداشتی که برگردان آن را در پست پیشین، منتشر کردم، هشت سال پیش نوشته شده و متاسفانه اینک اغلب آن سدهای بزرگ و ویرانگر ساخته شده و عملاً چیزی به نام رودخانه #فرات باقی نمانده است و اگر #سد_ایلی_سو به پایان رسد، #دجله هم نابود خواهد شد!

👇👇👇
https://t.iss.one/darvishnameh/6109

🔴 اگر فاجعه این نیست، پس فاجعه چیست؟

چگونه یک دولت در روز روشن می تواند به خود حق دهد تا چنین بلایی بر سر #میانرودان آورده و علاوه بر مردم سوریه و عراق، بیش از ۴۰ میلیون ایرانی ساکن مناطق غربی و مرکزی کشور را با کابوس گرد و غبار و ریزگرد مواجه سازد؟!
چگونه سکوت کرده ایم؟ چرا نباید دستکم از مجامع بین المللی و در کنشی فرامنطقه ای، افکار عمومی را نسبت به تداوم این دزدی آشکار آب حساس کرد؟

🔴 یادمان باشد که ترکیه برای مهار ۱۲۰ میلیارد مترمکعب آب برنامه ریزی کرده که حتی بیشتر از دو برابر مجموع کل آورد سالانه دجله و فرات است؛ این یعنی یک فاجعه بزرگ و غیرقابل جبران که تبعات وخیمش، فقط به سوریه و عراق ختم نخواهد شد؛ بلکه ایران و بوسازگان خلیج فارس را هم دربرگرفته و با تشدید بیابانزایی و فقر در منطقه، بر ابعاد ناامنی و تقویت جریانهای تروریستی می افزاید. چگونه اجازه دادیم تا کار به چنین نابسامانی جبران ناپذیری برسد؟

🔴 هشیار باشید!
مهم ترین وظیفه هرکنشگر واقعی محیط زیستی در ایران، اینک حمایت سزاوارانه و بی منت از پویش #نجات_میانرودان است و من خوشحالم که می بینم اینک در جای جای وطن، از سیستان و بلوچستان تا خراسان جنوبی؛ از قم تا اصفهان و هرمزگان؛ از لرستان تا بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد و از خوزستان تا آذربایجان همه یکصدا بسیج شده و می کوشند تا برای نخستین بار، قدرت و شمار واقعی دوستداران محیط زیست را به رخ طبیعت ستیزان بکشند؛ همانهایی که نون شان در بحرانی ماندن منطقه و تداوم سدسازی ها و طرحهای انتقال آب ترکیه است.

*⃣ برای آشنایی با نحوه امضاء پتیشن #نجات_میانرودان:

👇👇👇
https://t.iss.one/darvishnameh/6103

◀️◀️◀️

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 مصداق عملی پاسداشت روز جهانی مقابله با بیابانزایی چیست؟! 🔴

امروز هفدهم ژوئن برابر با ۲۷ خرداد است؛ ۲۳ سال پیش در چنین روزی نخبگانی در سازمان ملل متحد به این باور رسیدند که اگر خطر جریان کاهنده کارایی سرزمین را دستکم بگیرند، ممکن است دشواری زیستن در زمین به ادامه راهش نیارزد!
بیش از ۵ میلیارد هکتار از خشکیهای زمین، پیوسته در حال از دست دادن توان کارایی خود بود و موج مهاجرتهای محیط زیستی آشکارا نظام مدیریت جهانی را به ویژه در آفریقا، بخشهایی از آسیا و آمریکای لاتین تهدید می کرد.
ایران در شمار پنج کشور نخستی بود که به پیمان UNCCD یا مقابله با بیابان زایی پیوست؛ چراکه بیش از هر کشور دیگری این خطر را حس می کرد. البته در آن روز، هنوز تبعات ویرانگر طرحهای آزمندانه ای چون #گاپ بر میانرودان آشکار نشده و اصولاً کسی فکر نمی کرد ممکن است با ساخت سازه هایی که مردم برایش کف و هورا سر میدهند و سیاستمداران روزشمارِ بریدن روبان قرمز رنگش را ثبت کرده اند! تپش نبض زندگی، کندتر و کندتر شود.
اینک اما مجموع توان ذخیره سدهایی که در ترکیه، سوریه، عراق و ایران بر روی رودخانه هایی که به سمت #میانرودان، هورالعظیم، شط العرب و اروندرود حرکت می کرد از مرز ۱۵۰ میلیاردمتر مکعب گذشته است و البته عملاً اگر #سد_ایلی_سو هم بر روی #دجله تکمیل شود، می توانیم مرگِ همه رودخانه های منتهی به خلیج فارس را جشن گرفته یا به سوگ نشینیم!

*⃣ راست آن است که ما مردم و حاکمان منطقه در رقابتی تاسف بار و مرگ آور کوشیدیم تا از این نمد برای خویش کلاهی بزرگتر ببافیم و البته با ظهور #القاعده، #طالبان، #داعش، #پژاک و ... دریافتیم که به جای اقتدار و رفاه بیشتر، اینک از دمشق تا بغداد و از استانبول تا آنکارا، کابل، کراچی و تهران و حتی از منچستر و لندن تا پاریس و سرانجام از نیویورک تا جاکاراتا می توان ردپای خون و وحشت و انتحاری که بذرش در همین میانرودان کاشته شد را درو کرد!

🔴 دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
امروز بهترین و سزاوارانه ترین اقدام عملی برای مقابله با بیابان زایی، حمایت از پویشی جهانی برای مقابله با تفکری است که منابع آبی را چون منابع نفتی، در شمار املاک و دارایی های ملی خویش می پندارد! این اشتباهی است که همه در آن شریک جرم هستیم و فقط نوک تیز انتقاد را نباید متوجه یک کشور به نام ترکیه کرد؛ درست است که ترکیه آشکارتر و تمامیت خواهانه تر عمل کرده، اما مگر سوریه، عراق، افغانستان و ایران چنین نکرده اند؟ درست همان کاری که اینک اتیوپی هم در بالادست نیل دارد بر سر مصر می آورد و پیشتر از تبعات آن در آمازون، برزیل و کاستاریکا هم یاد کرده ام؛ دورنمای کابوس مرگباری که می توان از آن با عنوان آغازگرِ جنگ جهانی سوم یاد کرد.

🔶 بنابراین، گام نخست در پاسداشت درست و دقیق روز جهانی مقابله با بیابان زایی، همانطور که پیشتر هم اشاره کرده ام، امضاء پتیشن نجات میانرودان است؛ همه مردم منطقه و جهان باید از دولتهای خویش بخواهند به مسابقه ننگین و ابلهانه نشستن بر شاخه و بریدن بُن پایان دهند:

👇👇👇
https://t.iss.one/darvishnameh/6070

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 از نجات میانرودان تا دل نگرانی طرفداران سدسازی در ایران!

پویش مردمی #نجات_میانرودان نه تنها با جمع آوری بیش از ۱۲۲ هزار امضاء اینترنتی با درج ایمیل و سه مولفه اصلی احراز هویت، توانسته ظرفیت های جدید و بی رقیبی از دوستداران محیط زیست در کشور را نمایش دهد؛ بلکه با حمایت شهروندان بیش از یکصد کشور جهان تاکنون مواجه شده که خود افتخاری دیگر برای آفرینش جنبشی فرامنطقه ای در حوزه محیط زیست و با حمایت کنشگران مدنی در ایران است.

👇👇👇
https://t.iss.one/darvishnameh/6110

*⃣*⃣*⃣

اصولاً وجه تمایز این پویش مردمی در اتکایش به جریان بیدارسازی محیط زیستی و فهم بومشناختی در بین مردم ساکن در #میانرودان، خاورمیانه و آسیای جنوب غربی است. در این پویش، هیچ دولت و ملتی خوب مطلق یا بد مطلق نیست؛ قصد مقایسه و برتری جویی هم مطرح نیست، بل همه می خواهیم دست در دست یکدیگر از دولتهای خویش، به ویژه #ترکیه، #سوریه، #عراق، #ایران، #عربستان و #افغانستان بخواهیم تا آب را به عنوان یک کالای اقتصادی چون نفت درنظر نگرفته و به حق بهره مندی عادلانه از این کالای زیستی به مساوات برای تمامی مردم ساکن در حوضه های آبخیز مشترک در کشورهای یادشده احترام نهاده و اجازه گسترش چشمه های تولید گرد و خاک را ندهند. در این صورت، البته دولت ایران هم موظف خواهد شد تا به غلبه تفکر سازه ای در مدیریت آب پایان داده و برای حل بحران آب، به جای #مهار_آبهای_مرزی، #سدسازی و #طرحهای_انتقال_آب، به بازچرخانی آب، بهبود سامانه آب شرب و تفکیک آن از مصارف بهداشتی، به پژوهش آبهای ژرف، به نمکزدایی از آب دریای عمان با استفاده از انرژی خورشیدی و به مجموعه راهکارهای مدیریت مصرف و ارتقای نرم افزاری دیگر بخشهای تولیدی و خدماتی کشاورزی بپردازد. در اینصورت شرکتهای سدساز در ایران هم به جای نگرانی از بیکاری و سنگ انداختن در برابر این پویش مردمی، می توانند به شیوه ها و گزینه های جایگزین یادشده برای ادامه بقای شرافتمندانه خود در سپهر اقتصادی ایران بیاندیشند.

✅ نکته مهم دیگری که باید خردمندانه از آن حمایت کنیم، الزام دولتها در رعایت حقابه پایین دست، به ویژه در آبخیزهای مشترک و مرزی است. رعایت این اصل در درازمدت به نفع امنیت پایدار، صلح بین الملل و ارتقای کیفیت رابطه همسایگان است. در نتیجه دولتهای ترکیه و افغانستان به جای مخالفت با این مطالبه باید درنظر بگیرند که دود ناپایداری بومشناختی و خشکی تالابها در پایین دست #دجله، #فرات، #هیرمند و #هریررود، فقط به چشم مردم یک کشور نمی رود و همه از جمله خود این دو کشور را متاثر می سازد.

🔶 در این باره گفتگوی امروز نگارنده با خبرگزاری مهر را بخوانید تادریابید چرا ادعاها و منطق دولت ترکیه در دفاع از پروژه #گاپ با بدیهیات حقوق بین الملل و آموزه های اخلاقی در حوزه محیط زیست زاویه ای جدی دارد:
👇👇👇
https://mehrnews.com/news/4022150

*⃣*⃣*⃣
.

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تشدید خشکسالی مصنوعی در سوریه به کمک سدسازی در ترکیه!🔴

1⃣ اغلب خوانندگان #درویشنامه می دانند که مدتهاست پروژه ای به نام #گاپ در سرشاخه های دو رودخانه مهم منطقه خاورمیانه، یعنی #دجله و #فرات توسط دولت #ترکیه در حال اجراست که سبب شده حقابه این رودخانه ها در #سوریه و #عراق به شدت کاهش یافته، اراضی کشاورزی فراوانی نابود شده و میلیون ها نفر آواره و بیکار شوند. افزون برآن، عوارض این آزمندی تاسف بار تا #هورالعظیم خود را نشان داده و آشکارا بر تعداد و وسعت چشمه های تولید گرد و خاک در این دو کشور افزوده است؛ بحرانی که البته سدسازی های ایران در خوزستان، ایلام، کردستان و آذربایجان غربی نیز بر وخامت آن افزوده است. رخدادِ ویرانگری که تبعات نامیمونش را مردمِ ۲۵ استان ایران در هیبت گرد و غبار بیش از یک دهه است که درک می کنند.

2⃣ اینک اما خبر می رسد که دولت تركيه برای اعمال فشار بیشتر، جريان آب رودخانه فرات به سوریه را کامل قطع كرده و به همین دليل چاههاي آب #منطقه_الثوره خشك شده و به کشاورزان خسارتهای فراوانی وارد شده است. افزون بر آن، به دلیل کاهش محسوس آب رودخانه فرات، میزان برق تولید شده از طریق سدهای موجود در کشور سوریه هم به شدت کاهش یافته و این سکونتگاه ها در الثور بیش از نیمی از شبانه روز را بدون برق می گذرانند.
به عنوان مثال، شهرك Jirniya در شمال الثور يكي از مناطقي است كه به شدت تحت تأثير قطع جريان آب فرات قرار گرفته است. كشاورزي يكي از پايه هاي اصلي اقتصاد اين مناطق است و كشاورزان در حال حاضر قادر نيستند تا مزارع خود را آبياري كنند. يكي از كشاورزان در اين منطقه مي گويد: "ما در كنار ساحل فرات هستيم و هيچ امكان ديگري براي آبياري نداريم. دولت تركيه عليه ما مي جنگد و جريان آبي را كه به آن نياز داريم، قطع مي كند." اين كشاورز مي پرسد كه چرا قوانین بين المللي در مورد حفظ جریان آبهای مرزی در اين مورد فراموش شده و سازمان ملل اعتراض نمی کند؟ کشاورز دیگری می گوید: "آنها چطور مي توانند جريان آب ما را قطع كنند؟ بيشتر از يكماه است كه نمي توانيم به مزارع خود آب برسانيم. بخش بزرگي از كشت ما آسيب ديده و اين به همه كشور صدمه وارد مي كند." كشاورزان در منطقه الثور نيز نگران كشت گندم و ديگر محصولات خود هستند كه از قطع آب فرات به شدت آسيب خواهد.

3⃣ هموطن عزیز! همانگونه که مشاهده می کنید، اینک سدسازی به حربه ای سیاسی برای پیشبرد مقاصد دولت ترکیه در منطقه بدل شده، خطری که سالهاست فعالان محیط زیست در ایران نسبت به عواقب خطرناک آن هشدار داده و می دهند و به همین دلیل پویشی با نام #نجات_میانرودان را راهبری می کنند که هدفش پایان دادن به غلبه تفکر سازه ای در مدیریت آب است. کافی است همه آنهایی که به نیت دولت ترکیه در ساخت ۱۲۰ میلیاردمترمکعب مخزن تحت عنوان پروژه گاپ با دید غیرسیاسی می نگریستند، مجدداً رفتار این دولت را در این روزها مورد بررسی مجدد قرار دهند تا دریابند که چگونه از آب و #سدسازی استفاده ای ابزاری برای پیشبرد مقاصد سیاسی خویش در سوریه می کند. درحقیقت امروز مردم سوریه، با پوست و خون خویش تراژدی #عاشورا و رفتار یزیدیان با امام حسین (ع) و یارانش را در مدرن ترین شیوه اش و در سکوت تاسف بار مجامع بین المللی توسط دولت ترکیه درک میکنند؛ رفتاری که اگر همه با آن به مخالفت برنخیزیم، تبعات محیط زیستی، اجتماعی و امنیتی اش فقط به سوریه محدود نمی ماند! می ماند؟

🔴 بنابراین، خواهشم این است که با پیوستن به پویش نجات میانرودان و امضای آن که در لینک زیر اطلاعات لازم در موردش شرح داده شده، تا می توانید این هشدار را #نشر دهید. سپاس.
👇
https://t.iss.one/darvishnameh/6556