‍ من بلوطم،
قلب تپنده ی زاگرس

که مهتاب از شاخه هایم بالا میرو‌د
هم نشین ِ شب نیشینی های ِ پلنگهای جوان
و حریم سبزی برای عقابهای ِ تیز چنگالِ تیز پرواز
من بلوطم،
که با ریشه هایم
و شاخه هایم،
تمام قد،زاگرس را در آغوش کشیده ام
تا آهوان ِسیه چشمِ خال قرمز
و یا بزهای ِ کوهی ِ شاخ دار
و کبوتر
،و قمری
و کبک
و تیهو
در زیر سایه های مهربانی ام،
خرامان خرامان
راه بروند
بدوند
و آواز شادی در گوش های زاگرس پیر سر دهند،
آری
من بلوطم
زمرد سبز زاگرس
که نفسهایم به شماره افتاده است
و ریه هایم مسموم
کمر شاخه هایم شکسته
و مرگ دور سرم می چرخد،
دیگر صدای چلچله ی آواز خوان در گوش من طنین نمی اندازد
و از ترس تیغ و تبر و تیشه به خودم می لرزم
و آرزوهای سبزم در شعله های آتش میسوزد،

آهاااااای زاگرس نشین
آهااااای فرزند بلوط
که ریشه ات با ریشه ی من در هم تنیده است،
بیا به داد هم برسیم
بیا به داد نفسهای زخم خورده ی مسموم هم برسیم
که قلب تپنده ی زاگرس تیر می کشد

و ریه اش پر شده از ذرات سرطان زای اورانیم
وتو ای فرزند زاگرس که ریز مرگ نفس میکشی
بیا
ای که غبار ریز گردها چشمهایت را گرفته است،
که زندگی را در جان همدیگر جاری کنیم
تو به من
من به تو.......
#پدر_بلوط
#مهندس_افشار
#محمد_یزدانپور
خزانه بلوط منزل مهندس افشار


#شاعر_نویسنده #فاطمه_محمدی
#انجمن_میراث_زاگرس_ممسنی
@mzmngo