Forwarded from عرصه‌های ارتباطی
#ارتباطات #دیجیتال #تکنوکلاس
🔸انسان زمانه دیجیتال
انسان زمانه دیجیتال چه نوع انسانی خواهد بود؟ به گمانم کانون نبرد شاید همین رویارویی انسان باشد با #هوش‌مصنوعی. به خصوص که هوش مصنوعی حالا دارد روندهای مشابه در تفکر انسانی را هم ذخیره می‌کند و چه بسا فردا به عنوان پشتیبان تصمیم‌سازی برای انسان کاملا هم وارد عمل شود. از دید من؛ اینکه ما حالا صرفا پای دیوایس‌های جدید می‌‌نشینیم و از تجارب اجتماعی‌مان کم می‌شود هم یک نکته بسیار مخاطره‌آمیز است. اما در همین حال؛ اینکه کتابخانه‌ای یا موزه‌ای دیجیتال می‌شود دارد یک تجربه جهانی هم متولد می‌شود. تجربه‌ای شبیه تولد یک هشتگ. موضوع انباشت بی‌اندازه اطلاعات در قالب یک حافظه جهانی در اینترنت موضوع بسیار عجیبی است که دارد در بزرگترین دستاورد ارتباطی بشر رخ می‌دهد. مردم حالا حتی دوست دارند فلان نسخه قدیمی از یک روزنامه یا کتاب را در یک کتابخانه دیجیتال از راه دور اسکن کنند و حتی برای دیدنش هم در همان کتابخانه ترغیب شوند؛ مولانا حالا به اندازه گوته در دسترس است.
ببینید انسان بیش از این فقط تجربه مفهوم‌ها و چیزها را به طور منتزع داشت ولی حالا با مفهوم‌های متمرکز شده و چیزهای متمرکز شده سرو کار یافته است. این اتفاق به نظر من پایان نیست؛ یک آغاز است، انسان حذف نشده؛ بلکه در میانه یک کارزار بزرگ قرار گرفته است. برداشت من از این اتفاق نه حذف انسان که رسیدن به حس متفاوت از انسان است.
به ماجرای بدیع #جمع‌سپاری یا همان #کرودسورسینگ نگاه کنید؛ یک جامعه بزرگ همزمان از جای جای جهان مثل یک عقل و #حافظه‌جهانی همه و همه همزمان کمک می‌کنند تا یک مشکل حل شود. این فرصت است. قبول هم دارم که باید به مخاطرات فکر کرد. آب‌انبارهای قدیم یادتان هست؟ مایه‌های حیات بودند و امان از روزی که آلوده به میکروبی می‌شدند.
🔸انسان زمانه دیجیتال
انسان زمانه دیجیتال چه نوع انسانی خواهد بود؟ به گمانم کانون نبرد شاید همین رویارویی انسان باشد با #هوش‌مصنوعی. به خصوص که هوش مصنوعی حالا دارد روندهای مشابه در تفکر انسانی را هم ذخیره می‌کند و چه بسا فردا به عنوان پشتیبان تصمیم‌سازی برای انسان کاملا هم وارد عمل شود. از دید من؛ اینکه ما حالا صرفا پای دیوایس‌های جدید می‌‌نشینیم و از تجارب اجتماعی‌مان کم می‌شود هم یک نکته بسیار مخاطره‌آمیز است. اما در همین حال؛ اینکه کتابخانه‌ای یا موزه‌ای دیجیتال می‌شود دارد یک تجربه جهانی هم متولد می‌شود. تجربه‌ای شبیه تولد یک هشتگ. موضوع انباشت بی‌اندازه اطلاعات در قالب یک حافظه جهانی در اینترنت موضوع بسیار عجیبی است که دارد در بزرگترین دستاورد ارتباطی بشر رخ می‌دهد. مردم حالا حتی دوست دارند فلان نسخه قدیمی از یک روزنامه یا کتاب را در یک کتابخانه دیجیتال از راه دور اسکن کنند و حتی برای دیدنش هم در همان کتابخانه ترغیب شوند؛ مولانا حالا به اندازه گوته در دسترس است.
ببینید انسان بیش از این فقط تجربه مفهوم‌ها و چیزها را به طور منتزع داشت ولی حالا با مفهوم‌های متمرکز شده و چیزهای متمرکز شده سرو کار یافته است. این اتفاق به نظر من پایان نیست؛ یک آغاز است، انسان حذف نشده؛ بلکه در میانه یک کارزار بزرگ قرار گرفته است. برداشت من از این اتفاق نه حذف انسان که رسیدن به حس متفاوت از انسان است.
به ماجرای بدیع #جمع‌سپاری یا همان #کرودسورسینگ نگاه کنید؛ یک جامعه بزرگ همزمان از جای جای جهان مثل یک عقل و #حافظه‌جهانی همه و همه همزمان کمک می‌کنند تا یک مشکل حل شود. این فرصت است. قبول هم دارم که باید به مخاطرات فکر کرد. آب‌انبارهای قدیم یادتان هست؟ مایه‌های حیات بودند و امان از روزی که آلوده به میکروبی می‌شدند.