#نکته_توجه
«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی
*حضور زیاد پدر و مادر در فضای مجازی و تبدیل این فضا به اولویت اول زندگی، باعث کم توجهی به خود، همسر، و فرزندان می شود.
* کودکان با اینکه صاحب پدر و مادر هستند اما به دلیل حضور افراط گونه والدین به نوعی یتیم هستند و شاید اصطلاح یتیم مجازی در آینده بیشتر شود.
* زندگی فرزندان در کنار اولیای خود صرفا ظاهر است و اولیا دیگر اولیای واقعی این فرزندان نیستند.
* فرزندان نوع مدرنی از یتیمی را تجربه می کنند که عواقب این نوع یتیمی مجازی بزودی در سطح جامعه آشکار خواهد شد.

@asrehooshmandi

#نکته_توجه
«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی
*حضور زیاد پدر و مادر در فضای مجازی و تبدیل این فضا به اولویت اول زندگی، باعث کم توجهی به خود، همسر، و فرزندان می شود.
* کودکان با اینکه صاحب پدر و مادر هستند اما به دلیل حضور افراط گونه والدین به نوعی یتیم هستند و شاید اصطلاح یتیم مجازی در آینده بیشتر شود.
* زندگی فرزندان در کنار اولیای خود صرفا ظاهر است و اولیا دیگر اولیای واقعی این فرزندان نیستند.
* فرزندان نوع مدرنی از یتیمی را تجربه می کنند که عواقب این نوع یتیمی مجازی بزودی در سطح جامعه آشکار خواهد شد.

@asrehooshmandi

💢کودکی که دوست دارد موبایل باشد....

❌«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی

در دبستانی، معلمی به بچه ها گفت آرزوهاشونو بنویسن. اون نوشته های بچه ها رو جمع کرد و به خونه برد .
یکی از برگه‌ها؛ معلم رو خیلی متاثر کرد. در همون اثنای خوندن بود که همسرش وارد شد و دید که اشک از چشمای خانمش جاریه. پرسید چی شده؟ چرا اینقدر ناراحتی؟
زن جواب داد، این انشاء را بخوان؛ امروز یکی از شاگردانم نوشت، گفتم آرزوهایشان را بنویسند و اون اینجوری نوشته .
مرد کاغذ را برداشت و خواند.
متن انشاء اینگونه بود: «خدایا، می‌خواهم آرزویی داشته باشم که مثل همیشه نباشد؛ مخصوص است. می‌خواهم که مرا به موبایلی هوشمند تبدیل کنی. می‌خواهم که جایش را بگیرم. می‌خواهم که جایی مخصوص خودم داشته باشم و خانواده‌ام اطراف من حلقه بزنند. می‌خواهم وقتی که حرف می‌زنم مرا جدّی بگیرند همچون ناتیفیکیشن های نرم فزارهای گوشی شان؛ می‌خواهم که مرکز توجّه باشم و بی آنکه سؤالی بپرسند یا حرفم را قطع کنند بگذارند حرفم را بزنم. دلم می‌خواهد همانطور که وقتی گوشی شان را در منزل جا می گذارند و به سرعت به دنبال آن میایند و به آن می‌رسند، به من هم برسند و توجّه کنند.
دلم می خواهد شب ها همانطور که پدر و مادرم با گوشی به رختخواب می روند و آن را در آغوش می گیرند چندوقت یکبار من آن ها را در آغوش بگیرم، دلم می‌خواهد پدرم، وقتی از سر کار برمی‌گردد، حتّی وقتی که خسته است، قدری با من باشد و مادرم، وقتی غمگین و ناراحت است، به جای بی‌توجّهی، به سوی من بیاید. دوست دارم، برادرانم برای این که با من باشند با یکدیگر دعوا کنند همان طور که برای بازی بر سر دسته های بازی های کامپیوتری دعوا می کنند.
دوست دارم خانواده هر از گاهی همه چیز را کنار بگذارند و فقط وقتشان را با من بگذرانند. نکتۀ آخر که اهمّیتش کمتر از بقیه نیست این که مرا تلفن همراهی کن تا بتوانم آنها را خوشحال و سرگرم کنم. خدایا، فکر نکنم زیاد چیزی از تو خواسته باشم. فقط دوست دارم مثل یک آی فون یا حتی یک گوشی هوآوی زندگی کنم. انشاء به پایان رسید.»
مرد نگاهی به همسرش کرد و گفت، "عجب پدر و مادر وحشتناکی‌اند!
زن سرش را بالا گرفت و گفت: این انشاء را دخترمان نوشته است.

❇️❇️#نکته_توجه

«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی
🌀حضور زیاد پدر و مادر در فضای مجازی و تبدیل این فضا به اولویت اول زندگی، باعث کم توجهی به خود، همسر، و فرزندان می شود.
🌀کودکان با اینکه صاحب پدر و مادر هستند اما به دلیل حضور افراط گونه والدین به نوعی یتیم هستند و شاید اصطلاح یتیم مجازی در آینده بیشتر شود.
🌀 زندگی فرزندان در کنار اولیای خود صرفا ظاهر است و اولیا دیگر اولیای واقعی این فرزندان نیستند.
🌀فرزندان نوع مدرنی از یتیمی را تجربه می کنند که عواقب این نوع یتیمی مجازی بزودی در سطح جامعه آشکار خواهد شد.

🆔کارگروه #خانواده_مشاوره_سلامت_فردی_اجتماعی_انجمن_سواد_رسانه_ای

@MLiteracy

💢کودکی که دوست دارد موبایل باشد...

❌«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی

در دبستانی، معلمی به بچه ها گفت آرزوهاشونو بنویسن. اون نوشته های بچه ها رو جمع کرد و به خونه برد .
یکی از برگه‌ها؛ معلم رو خیلی متاثر کرد. در همون اثنای خوندن بود که همسرش وارد شد و دید که اشک از چشمای خانمش جاریه. پرسید چی شده؟ چرا اینقدر ناراحتی؟
زن جواب داد، این انشاء را بخوان؛ امروز یکی از شاگردانم نوشت، گفتم آرزوهایشان را بنویسند و اون اینجوری نوشته .
مرد کاغذ را برداشت و خواند.
متن انشاء اینگونه بود: «خدایا، می‌خواهم آرزویی داشته باشم که مثل همیشه نباشد؛ مخصوص است. می‌خواهم که مرا به موبایلی هوشمند تبدیل کنی. می‌خواهم که جایش را بگیرم. می‌خواهم که جایی مخصوص خودم داشته باشم و خانواده‌ام اطراف من حلقه بزنند. می‌خواهم وقتی که حرف می‌زنم مرا جدّی بگیرند همچون ناتیفیکیشن های نرم فزارهای گوشی شان؛ می‌خواهم که مرکز توجّه باشم و بی آنکه سؤالی بپرسند یا حرفم را قطع کنند بگذارند حرفم را بزنم. دلم می‌خواهد همانطور که وقتی گوشی شان را در منزل جا می گذارند و به سرعت به دنبال آن میایند و به آن می‌رسند، به من هم برسند و توجّه کنند.
دلم می خواهد شب ها همانطور که پدر و مادرم با گوشی به رختخواب می روند و آن را در آغوش می گیرند چندوقت یکبار من آن ها را در آغوش بگیرم، دلم می‌خواهد پدرم، وقتی از سر کار برمی‌گردد، حتّی وقتی که خسته است، قدری با من باشد و مادرم، وقتی غمگین و ناراحت است، به جای بی‌توجّهی، به سوی من بیاید. دوست دارم، برادرانم برای این که با من باشند با یکدیگر دعوا کنند همان طور که برای بازی بر سر دسته های بازی های کامپیوتری دعوا می کنند.
دوست دارم خانواده هر از گاهی همه چیز را کنار بگذارند و فقط وقتشان را با من بگذرانند. نکتۀ آخر که اهمّیتش کمتر از بقیه نیست این که مرا تلفن همراهی کن تا بتوانم آنها را خوشحال و سرگرم کنم. خدایا، فکر نکنم زیاد چیزی از تو خواسته باشم. فقط دوست دارم مثل یک آی فون یا حتی یک گوشی هوآوی زندگی کنم. انشاء به پایان رسید.»
مرد نگاهی به همسرش کرد و گفت، "عجب پدر و مادر وحشتناکی‌اند!
زن سرش را بالا گرفت و گفت: این انشاء را دخترمان نوشته است.

❇️❇️#نکته_توجه

«یتیمی» فرزندان در کشاکش فضای مجازی و زندگی واقعی
🌀حضور زیاد پدر و مادر در فضای مجازی و تبدیل این فضا به اولویت اول زندگی، باعث کم توجهی به خود، همسر، و فرزندان می شود.
🌀کودکان با اینکه صاحب پدر و مادر هستند اما به دلیل حضور افراط گونه والدین به نوعی یتیم هستند و شاید اصطلاح یتیم مجازی در آینده بیشتر شود.
🌀 زندگی فرزندان در کنار اولیای خود صرفا ظاهر است و اولیا دیگر اولیای واقعی این فرزندان نیستند.
🌀فرزندان نوع مدرنی از یتیمی را تجربه می کنند که عواقب این نوع یتیمی مجازی بزودی در سطح جامعه آشکار خواهد شد.



@resane_khanevade