#سواد_رسانه ای
وقتی از دنیا سبقت می گیریم......
والدین حتما بخوانند.
خدا را شکر این روزها دغدغه ها در حوزه آموزش سواد رسانه ای در سطوح مختلف جامعه بیش از گذشته شده است. برنامه عمو پورنگ نیز با هدف ارتقای سواد رسانه ای به کودکان تولید و پخش می شود و باید قدردان پیام های اکثرا مفید موجود در این برنامه بود اما یک نکته مهم را نباید نادیده انگاشت. البته این نکته تنها مختص به این برنامه نیست بلکه سایر برنامه های پرمخاطب مانند خندوانه و دورهمی هم درباره ضرر وابستگی به اینترنت و دنیای مجازی صحبت می کنند اما جایزه هایشان تبلت و ۱۰۰گیگ اینترنت پرسرعت و....است. درباره برنامه هایی که در حوزه کودک تهیه می شود یا تبلیغاتی که در شبکه پویا شاهد آن هستیم، اینکه جایزه یک وسیله هوشمند قرار داده شود با هدف اصلی این برنامه ها در تناقض است. از ارکان مهم سواد رسانه ای این است که بدانیم در چه سنی با چه مختصاتی باید از وسایل هوشمند و اینترنت و فضای آنلاین بهره مند شویم.
در کل دنیا قوانین مشخصی برای در اختیار داشتن وسایل هوشمند توسط کودکان وجود دارد. در بسیاری از کشورها از جمله امریکا، استرالیا، کانادا، روسیه و ... قوانین بسیاری در مدیریت آسیب های مجازی و رایانه ای برای کودکان وجود دارد در حالیکه اساسا در کشور ما این قوانین در مدیریت ورود کودک و نوجوان به فضای مجازی وجود ندارد.
در قوانین سایبری استرالیا در حوزه کودک نیز به طور صریح و روشن آورده شده است که در سنینی که اطفال قدرت بلوغ فکری ندارند با ممنوعیت مطلق استفاده از این فضا مواجه هستند و این امر در مدارس هم باید اجرایی شود در حالی که کشور ما مدارس هوشمند تبدیل به مدارس مورد توجه می شوند.
در قوانین آمریکا، مقرراتی وجود دارد که در آن صریحا اعلام شده قرار دادن اطفال در موقعیت های مجازی جرم است و اگر والدین به این هشدارها توجه نکنند مجرم به شمار می روند
از سویی دیگر در همین قوانین آمده است والدین باید سیستم مجازی کودک را کنترل کنند و نسبت به استفاده کودک از این فضا به مقامات کشورشان پاسخگو باشند و اگر گشت زنی در فضای مجازی به کودک آسیب برساند، دادگاه می تواند فرزند از از والدینش سلب حضانت کند!
در کشورهای پیشرفته و دارای قانون مجازی در حوزه کودک، استفاده کل اعضای خانواده از یک دستگاه اینترنت جرم است.
آنها دریافته اند افراد کمتر از 12 سال نیاز به استفاده از این فضای لجام گسیخته ندارند زیرا حضور آنها برای این گروه سنی نیز سودآور نخواد بود زیرا دسترسی به فضای مجازی نیازمند سه مولفه صلاحیت، آگاهی و دانش است است و حتی کاربران بزرگسال نیز باید برای استفاده از این فضا به سطحی از سواد مجازی دست پیدا کرده باشند تا از فرهنگ لرزه های اجتماعی پیش رو بگریزند، زیرا مسلح نبودن به این علم عملا استقبال از تهاجم فرهنگی است.
برخی کشورها طبق فرهنگ خودشان این دستگاه و فضا را قبضه کرده اند چرا ما این کار را نمی کنیم؟ چرا حواسمان به این فضای غیرقابل کنترل و غیرمنضبط نیست؟ اینکه فرزندانمان تبلت و گوشی هوشمند داشته باشند را به پز روشنفکری خانواده ها تبدیل نکنیم. فرزندان، در دستان ما امانت هستند و ما در قبال آنها مسوولیم.
#قوانین_دنیا
#آموزش_عمومی_سواد_رسانه ای
#معصومه_نصیری
@asrehooshmandi
وقتی از دنیا سبقت می گیریم......
والدین حتما بخوانند.
خدا را شکر این روزها دغدغه ها در حوزه آموزش سواد رسانه ای در سطوح مختلف جامعه بیش از گذشته شده است. برنامه عمو پورنگ نیز با هدف ارتقای سواد رسانه ای به کودکان تولید و پخش می شود و باید قدردان پیام های اکثرا مفید موجود در این برنامه بود اما یک نکته مهم را نباید نادیده انگاشت. البته این نکته تنها مختص به این برنامه نیست بلکه سایر برنامه های پرمخاطب مانند خندوانه و دورهمی هم درباره ضرر وابستگی به اینترنت و دنیای مجازی صحبت می کنند اما جایزه هایشان تبلت و ۱۰۰گیگ اینترنت پرسرعت و....است. درباره برنامه هایی که در حوزه کودک تهیه می شود یا تبلیغاتی که در شبکه پویا شاهد آن هستیم، اینکه جایزه یک وسیله هوشمند قرار داده شود با هدف اصلی این برنامه ها در تناقض است. از ارکان مهم سواد رسانه ای این است که بدانیم در چه سنی با چه مختصاتی باید از وسایل هوشمند و اینترنت و فضای آنلاین بهره مند شویم.
در کل دنیا قوانین مشخصی برای در اختیار داشتن وسایل هوشمند توسط کودکان وجود دارد. در بسیاری از کشورها از جمله امریکا، استرالیا، کانادا، روسیه و ... قوانین بسیاری در مدیریت آسیب های مجازی و رایانه ای برای کودکان وجود دارد در حالیکه اساسا در کشور ما این قوانین در مدیریت ورود کودک و نوجوان به فضای مجازی وجود ندارد.
در قوانین سایبری استرالیا در حوزه کودک نیز به طور صریح و روشن آورده شده است که در سنینی که اطفال قدرت بلوغ فکری ندارند با ممنوعیت مطلق استفاده از این فضا مواجه هستند و این امر در مدارس هم باید اجرایی شود در حالی که کشور ما مدارس هوشمند تبدیل به مدارس مورد توجه می شوند.
در قوانین آمریکا، مقرراتی وجود دارد که در آن صریحا اعلام شده قرار دادن اطفال در موقعیت های مجازی جرم است و اگر والدین به این هشدارها توجه نکنند مجرم به شمار می روند
از سویی دیگر در همین قوانین آمده است والدین باید سیستم مجازی کودک را کنترل کنند و نسبت به استفاده کودک از این فضا به مقامات کشورشان پاسخگو باشند و اگر گشت زنی در فضای مجازی به کودک آسیب برساند، دادگاه می تواند فرزند از از والدینش سلب حضانت کند!
در کشورهای پیشرفته و دارای قانون مجازی در حوزه کودک، استفاده کل اعضای خانواده از یک دستگاه اینترنت جرم است.
آنها دریافته اند افراد کمتر از 12 سال نیاز به استفاده از این فضای لجام گسیخته ندارند زیرا حضور آنها برای این گروه سنی نیز سودآور نخواد بود زیرا دسترسی به فضای مجازی نیازمند سه مولفه صلاحیت، آگاهی و دانش است است و حتی کاربران بزرگسال نیز باید برای استفاده از این فضا به سطحی از سواد مجازی دست پیدا کرده باشند تا از فرهنگ لرزه های اجتماعی پیش رو بگریزند، زیرا مسلح نبودن به این علم عملا استقبال از تهاجم فرهنگی است.
برخی کشورها طبق فرهنگ خودشان این دستگاه و فضا را قبضه کرده اند چرا ما این کار را نمی کنیم؟ چرا حواسمان به این فضای غیرقابل کنترل و غیرمنضبط نیست؟ اینکه فرزندانمان تبلت و گوشی هوشمند داشته باشند را به پز روشنفکری خانواده ها تبدیل نکنیم. فرزندان، در دستان ما امانت هستند و ما در قبال آنها مسوولیم.
#قوانین_دنیا
#آموزش_عمومی_سواد_رسانه ای
#معصومه_نصیری
@asrehooshmandi