🎯#جنگ_تصاویر
🎯تصاویر؛ میدان‌های جدید جنگ
❇️کشورهایی که سودای جنگ در سر دارند، به جای آن که به دنبال جنگ در میدان‌هایی واقعی باشند، به دنبال آنند تا از طریق انتشار تصاویر ملموس یا تصاویر ذهنی، فاتحان میدان جنگ باشند.
❇️در جریان جنگ ویتنام، سیاست‌مداران به این نکته پی بردند که باید حضور رسانه‌ها را در جریان جنگ کمتر کرد؛ زیرا گزارش‌ها از جنگِ درجریان موجب شد تا حمایت‌های ملی و بین‌المللی از آمریکا در طول جنگ کاهش پیدا کند. بی‌تردید، جنگ ویتنام شکستی مفتضحانه و باتلاقی برای آمریکا بود و تبعات آن، حتی تا امروز، دامن‌گیر این کشور بوده است. با این حال، تصویری که از این جنگ در رسانه‌ها به نمایش درآمد، تصویری پیروزمندانه بود که حضور نیروهای آمریکا، هزاران کیلومتر آن طرف‌تر از مرزهایش، برای مقابله با گسترش کمونیسم در ویتنام جنوبی را توجیه می‌کرد. هرچند، بعدها فیلم‌هایی سینمایی، مانند غلاف تمام فلزی (1987)، آشکارا، به نقد جنگ ویتنام پرداختند، تصاویری که در آن زمان از این جنگ به نمایش درآمد، آن‌قدر قانع‌کننده بود که نیروهای داوطلب را برای حضور در جبهه جنگ مجاب کند.
❇️همچنین، از جنگ فالکلند که بعدها، به‌عنوان نماد ناسیونالیسم حکومت مارگارت تاچر مطرح شد، کمترین گزارش تصویری موجود است. علت آن این است که دولت بریتانیا حضور رسانه‌های آزاد و مستقل را در میدان جنگ محدود کرد تا از این طریق، تصویر دل‌به‌خواه خود را از جنگ به نمایش درآورد. این شواهد، گزارش‌هایی است که میرزوئف در کتاب «مقدمه‌ای بر فرهنگ بصری»، برای بیان این نکته که امروز تصاویر، تبدیل به میدان‌های جنگ شده‌اند، بیان می‌کند.
❇️#واقعیت، همواره قربانی گزارش‌های سوگیرانه بوده است؛ تاآنجایی‌که این پرسش به وجود آمده است که آیا واقعیت، جدای از روایت‌های افراد، وجود دارد؟ تعریفی ساده از واقعیت آن است که بگوییم هر آنچه در زمانی مشخص و در مکانی معین در جهان واقعی رخ می‌دهد، واقعیت است. اما، این داستان‌ها و #روایت‌ها هستند که واقعیت‌ها را برای ما بیان می‌کنند و تجربه‌ها و آگاهی‌های ما را شکل می‌دهند؛ چیزی که از آن، تعبیر به «ساختارهای دانش» می‌شود.
❇️امروزه، این تصاویر هستند که عهده‌دار بیان واقعیت‌ها و حتی #تحریف آن، برای مردم هستند و در چنین شرایطی، بدیهی است که قدرت، جریان انتشار تصاویر را، شخصاً، به دست گیرد. بد نیست، برای فهم بهتر این موضوع، مثالی ملموس بزنیم. شعاری که جریان تکفیری داعش از آن استفاده می‌کرد تا به‌واسطه آن شهرها را فتح کند، این بود: النَّصرُ بِالرُّعبِ؛ #پیروزی_از_دل_ترس. هرچند، استفاده از این تکنیک ریشه‌ای تاریخی دارد، موید آن است که تصویر ذهنی و ملموسی که از داعشِ ترسناک و وحشی در رسانه‌ها وجود داشت، نقش به‌سزایی در فتوحات این گروه تکفیری داشت.
❇️به این ترتیب، دیگر، کشورهایی که سودای جنگ در سر دارند، به جای آن که به دنبال جنگ در میدان‌هایی واقعی باشند، به دنبال آنند تا از طریق انتشار تصاویر ملموس یا تصاویر ذهنی، فاتحان میدان جنگ باشند؛ زیرا، #مردم_چیزی‌را_باورمی‌کنند_که_می‌بینند. به این ترتیب، تصاویر ارزش مبادله پیدا می‌کنند و به کالاهایی تبدیل می‌شوند که خشونت و ترس را برای مردم به همراه دارد. به عبارتی، آنچه خونین‌تر است، جریان را به دست می‌گیرد و به لید خبری تبدیل می‌شود
❇️مثالی که بودریار به آن اشاره می‌کند، جنگ اول خلیج است. او معتقد است این جنگ پیش از آن که در واقعیت رخ داده باشد، در رسانه‌ها رخ داده است؛ یعنی، درواقع، جنگی رخ نداده است. برای مثال، «فيلم‌هاي گرفته‌شده توسط دوربين هواپيماهاي ارتش آمريكا در جنگ براي بيرون‌راندن نيروهاي عراقي از كويت ايماژهايي فوق‌واقعي هستند؛ زيرا اين تصاوير چنين القا مي‌كنند كه استفاده از بمب‌هاي هوشمند يا موشك‌هايي كه با پرتو ليزر هدايت مي‌شوند و با دقت بسيار زياد به هدفِ ازپيش‌تعيين‌شده اصابت مي‌كنند، مانع از تلفات غيرنظاميان مي‌شود. حال آنكه در واقعيت، بسياري از كساني كه در جريان اين جنگ جان باختند، غيرنظامياني بودند كه قرباني اشتباه‌هاي مكررِ نظاميان آمريكايي و هم‌پيمانان‌شان شدند. حتي تعداد درخور توجهي از خود اين نظاميان به‌سبب آتش خودي كشته شدند و اين نشان مي‌دهد كه واقعيت جنگ غرب عليه عراق چيزي جز آن بوده است كه رسانه‌ها با انتشار فيلم و تصاوير القا مي‌كردند.»
🌀متن کامل یادداشت خواندنی مهدی کاشفی‌فرد ـ دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه تهران را در لینک زیر بخوانید:👇
https://bashgah.net/%d8%aa%d8%b5%d8%a7%d9%88%db%8c%d8%b1%d8%9b-%d9%85%db%8c%d8%af%d8%a7%d9%86%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%ac%d9%86%da%af/
@asrehooshmandi
🎯تصاویر؛ میدان‌های جدید جنگ
❇️کشورهایی که سودای جنگ در سر دارند، به جای آن که به دنبال جنگ در میدان‌هایی واقعی باشند، به دنبال آنند تا از طریق انتشار تصاویر ملموس یا تصاویر ذهنی، فاتحان میدان جنگ باشند.
❇️در جریان جنگ ویتنام، سیاست‌مداران به این نکته پی بردند که باید حضور رسانه‌ها را در جریان جنگ کمتر کرد؛ زیرا گزارش‌ها از جنگِ درجریان موجب شد تا حمایت‌های ملی و بین‌المللی از آمریکا در طول جنگ کاهش پیدا کند. بی‌تردید، جنگ ویتنام شکستی مفتضحانه و باتلاقی برای آمریکا بود و تبعات آن، حتی تا امروز، دامن‌گیر این کشور بوده است. با این حال، تصویری که از این جنگ در رسانه‌ها به نمایش درآمد، تصویری پیروزمندانه بود که حضور نیروهای آمریکا، هزاران کیلومتر آن طرف‌تر از مرزهایش، برای مقابله با گسترش کمونیسم در ویتنام جنوبی را توجیه می‌کرد. هرچند، بعدها فیلم‌هایی سینمایی، مانند غلاف تمام فلزی (1987)، آشکارا، به نقد جنگ ویتنام پرداختند، تصاویری که در آن زمان از این جنگ به نمایش درآمد، آن‌قدر قانع‌کننده بود که نیروهای داوطلب را برای حضور در جبهه جنگ مجاب کند.
❇️همچنین، از جنگ فالکلند که بعدها، به‌عنوان نماد ناسیونالیسم حکومت مارگارت تاچر مطرح شد، کمترین گزارش تصویری موجود است. علت آن این است که دولت بریتانیا حضور رسانه‌های آزاد و مستقل را در میدان جنگ محدود کرد تا از این طریق، تصویر دل‌به‌خواه خود را از جنگ به نمایش درآورد. این شواهد، گزارش‌هایی است که میرزوئف در کتاب «مقدمه‌ای بر فرهنگ بصری»، برای بیان این نکته که امروز تصاویر، تبدیل به میدان‌های جنگ شده‌اند، بیان می‌کند.
❇️#واقعیت، همواره قربانی گزارش‌های سوگیرانه بوده است؛ تاآنجایی‌که این پرسش به وجود آمده است که آیا واقعیت، جدای از روایت‌های افراد، وجود دارد؟ تعریفی ساده از واقعیت آن است که بگوییم هر آنچه در زمانی مشخص و در مکانی معین در جهان واقعی رخ می‌دهد، واقعیت است. اما، این داستان‌ها و #روایت‌ها هستند که واقعیت‌ها را برای ما بیان می‌کنند و تجربه‌ها و آگاهی‌های ما را شکل می‌دهند؛ چیزی که از آن، تعبیر به «ساختارهای دانش» می‌شود.
❇️امروزه، این تصاویر هستند که عهده‌دار بیان واقعیت‌ها و حتی #تحریف آن، برای مردم هستند و در چنین شرایطی، بدیهی است که قدرت، جریان انتشار تصاویر را، شخصاً، به دست گیرد. بد نیست، برای فهم بهتر این موضوع، مثالی ملموس بزنیم. شعاری که جریان تکفیری داعش از آن استفاده می‌کرد تا به‌واسطه آن شهرها را فتح کند، این بود: النَّصرُ بِالرُّعبِ؛ #پیروزی_از_دل_ترس. هرچند، استفاده از این تکنیک ریشه‌ای تاریخی دارد، موید آن است که تصویر ذهنی و ملموسی که از داعشِ ترسناک و وحشی در رسانه‌ها وجود داشت، نقش به‌سزایی در فتوحات این گروه تکفیری داشت.
❇️به این ترتیب، دیگر، کشورهایی که سودای جنگ در سر دارند، به جای آن که به دنبال جنگ در میدان‌هایی واقعی باشند، به دنبال آنند تا از طریق انتشار تصاویر ملموس یا تصاویر ذهنی، فاتحان میدان جنگ باشند؛ زیرا، #مردم_چیزی‌را_باورمی‌کنند_که_می‌بینند. به این ترتیب، تصاویر ارزش مبادله پیدا می‌کنند و به کالاهایی تبدیل می‌شوند که خشونت و ترس را برای مردم به همراه دارد. به عبارتی، آنچه خونین‌تر است، جریان را به دست می‌گیرد و به لید خبری تبدیل می‌شود
❇️مثالی که بودریار به آن اشاره می‌کند، جنگ اول خلیج است. او معتقد است این جنگ پیش از آن که در واقعیت رخ داده باشد، در رسانه‌ها رخ داده است؛ یعنی، درواقع، جنگی رخ نداده است. برای مثال، «فيلم‌هاي گرفته‌شده توسط دوربين هواپيماهاي ارتش آمريكا در جنگ براي بيرون‌راندن نيروهاي عراقي از كويت ايماژهايي فوق‌واقعي هستند؛ زيرا اين تصاوير چنين القا مي‌كنند كه استفاده از بمب‌هاي هوشمند يا موشك‌هايي كه با پرتو ليزر هدايت مي‌شوند و با دقت بسيار زياد به هدفِ ازپيش‌تعيين‌شده اصابت مي‌كنند، مانع از تلفات غيرنظاميان مي‌شود. حال آنكه در واقعيت، بسياري از كساني كه در جريان اين جنگ جان باختند، غيرنظامياني بودند كه قرباني اشتباه‌هاي مكررِ نظاميان آمريكايي و هم‌پيمانان‌شان شدند. حتي تعداد درخور توجهي از خود اين نظاميان به‌سبب آتش خودي كشته شدند و اين نشان مي‌دهد كه واقعيت جنگ غرب عليه عراق چيزي جز آن بوده است كه رسانه‌ها با انتشار فيلم و تصاوير القا مي‌كردند.»
🌀متن کامل یادداشت خواندنی مهدی کاشفی‌فرد ـ دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه تهران را در لینک زیر بخوانید:👇
https://bashgah.net/%d8%aa%d8%b5%d8%a7%d9%88%db%8c%d8%b1%d8%9b-%d9%85%db%8c%d8%af%d8%a7%d9%86%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%ac%d9%86%da%af/
@asrehooshmandi
باشگاه اندیشه
تصاویر؛ میدان‌های جدید جنگ - باشگاه اندیشه مهدی کاشفی فرد
کشورهایی که سودای جنگ در سر دارند، به جای آن که به دنبال جنگ در میدان‌هایی واقعی باشند، به دنبال آنند تا از طریق انتشار تصاویر ملموس یا تصاویر ذهنی، فاتحان میدان جنگ باشند.