#СОҲИБҶАШН

27 январи соли 1940 – Мавлуди Сорбон, Нависандаи халқии Тоҷикистон.

Нависандаи нозукбаёни тоҷик Сорбон (Пури Ҳамроҳ) имрӯз 85-сола шуд. Мавсуф 27-уми январи соли 1940 дар шаҳри Панҷакент ба дунё омада, факултаи филологияи Донишгоҳи миллии Тоҷикистонро хатм кардааст.

Муддати мадиде дар кори рӯзноманигорӣ ҳам машғул шудааст. Сорбон яке аз нависандагони маъруф ва соҳибноми тоҷик аст. Асари “Ҷӯгӣ”-и ӯ яке аз беҳтарин асарҳои муосир дар адабиёти тоҷик дониста мешавад.

Ҳамчунин ӯ муаллифи қиссаву романҳои маъруфи “Занги аввал”, “Санги сипар”, “Марди танҳо”, “Достони писари Худо” ва чандин маҷмӯаи гуногунмуҳтаво аст.
Ҳикояҳои Лев Толстой, Фёдор Достоевский, «Пӯлод чӣ тавр обутоб меёбад”-и Николай Островский, романи “Ман офтобро мебинам”-и Нодар Думбадзе, қиссаи “Киштии сафед”-и Чингиз Айтматовро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст.

Азия-Плюс дар ҷашни 80-солагии нависанда дар бораи зиндагиаш, буҳрони маънавӣ дар ҷомеа, фарқи адабиёти замони шӯравӣ аз Тоҷикистони навин ва масоили дигар мусоҳиба анҷом дода буд, ки дар матлаби "Сорбон: Кори ман сиёсатбозӣ нест..." метавонед мутолиа кунед.

27 январи соли 1948 – Мавлуди Савринисо Сабзалиева, ҳунарпешаи театр ва синамои тоҷик.

Савринисо Сабзалиева яке аз ҳунарпешагони муваффақ ҳам дар синамо ва ҳам дар театр буда, ҳамчунин дар дубляжи як қатори филмҳо низ саҳм дорад. Баъди хатми Донишкадаи санъати Тоҷикистон аввал дар Театри давлатии ба номи Лоҳутӣ ҳунарнамоӣ карда, баъдан дар мактаби мусиқии бачагонаи шаҳри Хоруғ муддате дарс гуфтааст.

Дар саҳнаи театр бо иҷрои нақшҳо дар намоишномаҳои “Рӯдакӣ”, “Отелло”, “Дод аз дасти ақл” дар хотирҳо мондааст. Дар синамо бошад, дар филмҳои тоҷикии “Духтарони суғдӣ”, “Асрори нӯҳ пайғамбар”, “Гумгаштапайдо”, “Иштибоҳ”, “Вохӯрӣ дар дараи марг” ва ғайра нақш бозидааст.

✅Бо 😍 бошед: Telegram ✅