سپاس بازدارنده

روز شنبه، تشییع پیکر فرماندهانی است که جلوه‌گر چهار دهه تجربه نظامی، دانش بومی، اخلاص و فداکاری بودند.
حضور در مراسم تشییع روز شنبه، بدرقه‌ای است هم به پاس قدردانی از فداکاری‌ها و هم بازدارنده متجاوزین به خاک پاک میهن.

@alirabiei_ir

🔻 هوا را از من بگیر، اما خنده‌ات را نه

✍️ علی ربیعی

بعد از دوازده روز پر از التهاب، در حالی که هنوز در اندیشه جنگ و پساجنگ هستم، به افکارم نظم می‌دهم تا پیرامون علل شروع جنگ، قدرت، رفتار نجیبانه و شگفتی‌ساز مردم ایران که می‌تواند با خلق یک سرمایه اجتماعی عظیم توشه‌ای برای روزهای پساجنگ باشد و همچنین فرصت‌های به دست آمده در دل بحران بنویسم در عین اینکه نگرانم مبادا در مناسبات با مردم، عده‌ای دوباره به تنظیمات کارخانه برگردند.

در این سیزده روز، من یک فرصت شخصی را تجربه کردم. فرصتی که در نبوددسترسی به فضای مجازی مهیا شد و موفق به مطالعه دو کتاب «فلسفه عشق اثر آندره گراله» و «نشانه‌شناسی رسانه‌ها اثر مارسل دانسی» شدم.

با آنکه من سالها تجربه جنگ و ترور را داشته‌ام، اما این‌بار چهره جدیدی از تلخی جنگ را شاهد بودم. رنج تنهایی کشورم در دنیای قدرت‌های بیرحم و بی‌تفاوت قلبم را می‌فشرد. به وضوح می‌دیدم آرمان‌گرایی تا چه حد فروکاسته شده، حقوق انسانی بی‌ارزش است، تا چه اندازه سیاستمداران پشت نقاب شعارهای دروغین صلح‌دوستی پنهان شده‌اند و مجامع بین‌المللی تا چه حد پوچ و بی‌خاصیت هستند.

انگار برچسب‌هایی که به تاریخ بشریت زده شده الفاظی بیش نیست؛ دوران لیبرالیسم، جهان مدرن، ورود به دوران پساصنعتی و پست مدرن، ...، نه, گویی ما در همان عصر شکار به سر می‌بریم اما  این بار با سلاح‌های پیشرفته‌تر و کشنده‌تری در میانه نبردهای نامردانه‌تر.

در آن دوازده شب که صدای جنگ از هر سو گوش را می‌آزرد و صفیر انفجار و پدافند هوایی از هر سو طنین افکن بود، در کنار کارهای اداری و نوشتن‌ها، دیدن فیلم خصوصا در شبها برایم آرام‌بخش بود و انگار صدای انفجارها را (حداقل در گوش ذهن من) کم‌رنگ می‌کرد.
فیلم The postman محصول سال ۱۹۹۴ یکی از فیلم‌هایی بود که در این مدت دیدم. این فیلم داستان سفر ناخواسته شاعر شیلیایی «پابلو نرودا» به ایتالیا و زندگی در یک جزیره است. در این فیلم به نوعی تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه ایتالیا هم به تصویر کشیده شده است.
این فیلم مرا به یاد شعری از همین شاعر انداخت:
«نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی
هوا را از من بگیر، اما
خنده‌ات را نه
گل سرخ را از من بگیر
سوسنی را که می‌کاری
آبی را که به ناگاه
در شادی تو سرریز می‌کند
موجی ناگهانی از نقره را
که در تو می‌زاید
از پس نبردی سخت باز می‌گردم
با چشمانی خسته
که دنیا را دیده است
بی هیچ دگرگونی
اما خنده‌ات که رها می‌شود
و پروازکنان در آسمان مرا می‌جوید
تمامی درهای زندگی را
به رویم می‌گشاید...»

من به فردا می‌اندیشم. فردایی که با خلق و بازآفرینی صحنه‌های زیبای رابطه ملت- دولت و با هم‌بودگی،  نقش جدیدی بر سرنوشت ایران خواهد زد. دریغم می‌آید که نوشته‌ای از محمدعلی اسلامی ندوشن که شفیعی کدکنی نیز آن را بازنشر کرد یاد نکنم:
«ایران از پای نمی‌افتد،
می‌تپد
و چون ققنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد»

@alirabiei_ir

🎥 با جدی گرفتن مطالبات اجتماعی، فرصت نفوذ دشمن از بین می‌رود

🔹 در اولین جلسه از سلسله نشست‌های «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی» که با همکاری انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، موسسه کار و تأمین اجتماعی و خانه اندیشمندان علوم انسانی و برگزار شد، ضمن اشاره به ضرورت تحلیل اجتماعی جنگ تحمیلی، و با تاکید بر نقش بی‌بدیل مردم و ضرورت بازتعریف رابطه دولت و ملت و توجه به خواسته های آنان به نکاتی چند در این خصوص پرداختم:

🔹 یکی از جنبه‌های شگفت‌انگیز جنگ، ارتباط مستقیم آن با مردم بود که در کنار تلخی‌های جنگ، جلوه‌ای از همبستگی ملی را به نمایش گذاشت.

🔹 باید شگفتی‌های تلخ این جنگ از جمله رنج‌ها، نابسامانی‌ها و بی‌پناهی‌ها به‌درستی بررسی شود و از سوی دیگر، حضور افتخارآمیز مردم و واکنش مثبت آن‌ها مورد توجه قرار گیرد.

🔹 سلسله نشست‌های «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی» با هدف بررسی ابعاد اجتماعی جنگ رژیم صهیونیستی بر علیه کشورمان تلاش دارد به واکاوی نقش جامعه و مردم در بستر جنگ بپردازد و روایت مقاومت مردم ایران به شکل مستند ثبت و برای آینده باقی بماند.

🔹 با توجه به ساختار اجتماعی پیچیده کشور، در جامعه‌ای که با نیازها و تعارض‌های متعددی روبه‌روست، واکنش منسجم مردم به تجاوز دشمن، نشانگر سرمایه اجتماعی عظیم ایران است که باید مورد تحلیل قرار گیرد.

🔹 یکی از پرسش‌های اساسی امروز این است که چگونه می‌توان از گسست دولت و ملت جلوگیری کرد؛ ما باید در پی بازتعریف این رابطه باشیم تا آینده‌ای روشن‌تر برای کشور ترسیم شود.

🔹 متاسفانه حتی در این شرایط برخی دو قطبی‌سازی‌ها را شاهدیم. در این میان، برخی نگاه‌ها به موضوع مذاکره نادرست است و متأسفانه آن را به‌عنوان نشانه‌ای از تسلیم تلقی می‌کنند، در حالی که مذاکره بخشی از جنگ است و نه نقطه مقابل آن.

🔹 بی‌تردید صندوق رأی مهم‌ترین ابزار مقابله با توطئه‌های دشمنان است و دولتی که از دل مشارکت مردمی برآمده باشد، در صورت اتکا به انسجام ملی و همراهی مردم، خواهد توانست بر چالش‌های داخلی و خارجی غلبه کند. روایت مقاومت و همبستگی مردم ایران در جنگ، بزرگترین سرمایه اجتماعی ماست و صندوق رأی و مشارکت واقعی مردم، همواره مهم‌ترین سد مقابل دشمنی‌هاست.

@alirabiei_ir

◾️ چقدر محرم امسال با تنهایی وطن در جهان قدرت غیرانسانی و غیراخلاقی معنای قابل لمس‌تری دارد.

▪️ گویی هنوز همان سال شصت هجری است و انسانها مظلوم تر و بی‌پناه‌تر از همیشه هستند و مفهوم «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» بیش از پیش تجسم یافته است.

▪️ امسال پرچم‌های عزاداری سالار شهیدان با پرچم های سیاه خانواده‌های داغدار ممزوج شده و چقدر بامسما که پرچم ایران نیز در کنار پرچم‌های سیاه برافراشته و در اهتزاز دیده می‌شود.

▪️ این روزها حتی به خوبی می‌شود عاشورا را در فرهنگ ایرانی‌شده مقاومت شاهد بود.

▪️ با اعتقاد به اینکه خدا با ماست و روح جاودان شهدای کربلا، در کنار مردم ایران؛ چشم به راه آینده‌ای پر از صلح و آرامش با شکست ظالم هستیم.

@alirabiei_ir

⭕️ پژوهشگر دفاع ملی:
اسرائیل پیش از آغاز جنگ، افكار عمومی ایران را هدف گرفته بود

🔹 پژوهشگر دفاع ملی در نشست «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی» با اشاره به جنگ شناختی پیش از عملیات نظامی، تأکید کرد رژیم صهیونیستی از دهه‌ها پیش برای تضعیف انسجام اجتماعی و شکست اراده مردم ایران برنامه‌ریزی کرده بود.

🔹 دکتر حسین علایی در این نشست با اشاره به برنامه‌های روانی رژیم صهیونسیتی در جنگ با ایران خاطرنشان کرد: معمولاً هر رژیمی در آغاز جنگ، علاوه بر اقدامات نظامی، به ضعف‌های اجتماعی جامعه هدف نیز توجه می‌کند و اسرائیل هم از این قاعده مستثنی نیست. این رژیم در کنار اقدامات خشونت‌بار، همواره تلاش کرده افکار عمومی بین‌المللی و مردم کشور هدف را تحت تأثیر قرار دهد.این رژیم تلاش داشته چهره‌ای ضدجنگ از خود ترسیم کند.

@alirabiei_ir

⭕️ دکتر هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی:
تجاوز یعنی در اوین، زندان، زندانبان، هنرمند و حتی منتقد حکومت همه در کنار هم به شهادت رسیدند

🔹 دکتر هادی خانیکی در اولین نشست از سلسله نشست‌های «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی» گفت: در همان روزی که جنگ شروع شد و رژیم صهیونیستی با به شهادت رساندن مقامات علمی و نظامی موضع خود را مشخص کرد اولین چرخش پارادایمی این بود که تمامی نهادها تصمیم گرفتند بررسی کنند که چگونه می‌توان به جای نقش صرف مدیریتی در این شرایط، کمک‌کننده باشند و کار خود را انجام دهند.

🔹 وی با اشاره به اهمیت خرد به عنوان گوهر کهن ایرانیان که در این جنگ نمود پیدا کرد افزود: این جنگ باعث شد تا مردم ایران در این شرایط به گوهر کهن خود بازگردند؛ زمانی برای نصب یک مجسمه در شهر مشهد مخالفت وجود داشت اما امروز می‌بینیم که شهرها از تندیس‌های آرش کمانگیر، کاوه آهنگر، ستارخان و دیگر قهرمانان ملی پر شده است.

@alirabiei_ir

⭕️ دکتر وحید شالچی:
ایران با حفظ تكثر فرهنگی و همبستگی اجتماعی در برابر تهدیدها تاب‌آوری می‌یابد

🔹 معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در اولین نشست از سلسله نشست‌های «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی» که از سوی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات با همکاری موسسه کار و تأمین اجتماعی  برگزار شد،، گفت: تقابل هویت ملی و هویت دینی و همچنین تقابل هویت ملی و هویت قومی مسئله‌ای است که صد سال به جان مردم ایران افتاده است و میراث پهلوی اول است. این در حالی است که هزار و چهارصد سال است که مردم ایران این دو مفهوم را در خود به تعادل رسانده‌اند.

@alirabiei_ir

⭕️ تاملی بر پساجنگ؛
احترام به دانشگاه راهگشاست

🔹 شاید یکی از راه هایی که ما را به سر منزل مقصود برساند، احترام پیدا کردن دانشگاه و ایفای نقش بیشتر آن در سیاست گذاری است.

🔹 نوع نگاه به جامعه باید تغییر پیدا کند.

🔹 وقتی صحبت از جامعه می کنیم یعنی کار با نهادهای اجتماعی مختلف.

🔹 این احساس خوب را داشته باشید که ما بخاطر ایران ایستاده ایم.

🔹 ما این بار به سلامت عبور خواهیم کرد. باید مناسبات جدیدی بین مردم و دولت تعریف کرد.


@alirabiei_ir

⭕️ در اولین نشست از سلسله‌ نشست‌های «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی»  با محوریت «بررسی ابعاد اجتماعی جنگ» در ۱۱ تیرماه ۱۴۰۴ چند نکته مهم را مطرح کردم:

🔹 جامعه ایران در جریان دفاع ملی میهنی، با «غافلگیری‌های تلخی» روبه‌رو شد که باید به ‌دقت آسیب‌شناسی شوند تا روشن شود چگونه چنین جامعه‌ای در معرض حملاتی این‌چنین بیرحمانه قرار گرفت که البته در این شرایط، انسجام ملی نیز شگفتی‌ساز شد.

🔹 اسناد دوره پهلوی نشان می‌دهد رژیم اسرائیل حتی آن‌زمان که ایران ستون استراتژیک ایالات متحده در منطقه بود درون کشور به جاسوسی می‌پرداخت. مسئله این رژیم‌های جعلی در نهایت مسئله کل ایران و بزرگی مردم ایران است.

🔹 جامعه‌ای که تازه سال پرالتهاب ۱۴۰۱ را پشت‌ سر گذاشته بود و انبوهی از نیازها و تعارض‌ها در آن موج می‌زد این‌ بار هدف سناریویی قرار گرفت که طراحانش بر شکاف‌های اجتماعی ایران حساب کرده بودند اما واکنش غیرمنتظره مردم و ظرفیت تمدنیِ عمیق ایرانی آن نقشه را ناکام گذاشت.

🔹 برخلاف روایت‌های جعلی مبنی بر "حمله به ایران نه «ایرانیان»" واقعیت آن است که این یورش مستقیماً مردم را هدف گرفت.

🔹 اما در این میان، این نگرانی وجود دارد که آیا بار دیگر پس از پایان بحران، کشور به «تنظیمات کارخانه» بازمی‌گردد و سیاست‌گذاری‌هایی رقم می‌خورد که به زندگی روزمره مردم مداخله شدید کند؟

🔹 با تامل بر آنچه که گذشت، امیدواریم با بازتعریف رابطه‌ای صمیمی میان دولت و ملت، بنیاد مقاومت ایران مستحکم‌تر شود و دستاورد این روزها برای آینده ایران آشکار و ماندگار بماند.

@alirabiei_ir

جمعه نامه ۲۶

این کودکان شمع هایی خاموش نشدنی هستند و قربانیان این دفاع ملی- میهنی.

در خاطره ی جمعی ایرانیان زنده و پاینده خواهند ماند‌.

یادشان گرامی باد

⭕️ اینجا، تهران است

✍ علی ربیعی

همین دیروز اتفاق افتاد... کمی از غروب گذشته، خسته و کلافه از کار طولانی روزانه و غرق در اندیشه رنج مردم در طی آن دفاع میهنی دوازده روزه در حال رانندگی به سمت منزل بودم. هوا تفتیده و گرم و ترافیک آزاردهنده بود. در کشاکش تفکراتم، ناگهان موتوری از فرعی به اصلی جلویم پیچید و صدای ممتد بوق بلند شد. با ذهنی آشفته، با ابروانی گره‌خورده، نگاه عصبانیم را به راکب موتور دوختم که ناخوداگاه لبخندی بر لبم نقش بست. چقدر با تمام وجود تشنه این شلوغی بودم. این ترافیک، این ازدحام، این بوق‌های ممتد بخشی از روح تهران بود که انگار در آن چند روز سخت رنج‌آور از کالبد شهر جدا شده بود. آوای گیتار آن مرد گوشه خیابان ولیعصر با ریش و موی بلند ژولیده، چراغ‌های چشمک زن مغازه طباخی، نق‌زدن های کودک آویخته به دامن مادر در تمنای خرید بستنی، خنده‌های پرشور دخترک دبیرستانی با دوستش پشت ویترین مغازه‌ها، همه و‌همه صداهای زیبای شهر بود که دیگر شنیده نمیشد.
در آن چند روز رنج‌آور، وقتی که شهر پرهیاهوی تهران را تنها و غریب در سکوتی دلهره‌آور می‌دیدم دلم سخت می‌گرفت. صبح‌ها که برای شرکت در جلسات مختلف، برای رفتن به نقاط چندگانه‌ از بزرگراه‌ها و خیابانهای خلوت می‌گذشتم، غم‌ تلخ شهر خالی شده را در تار و پودم حس می کردم و بدتر از آن شبها بود که این سکوت و آرامش تلخ را صداهای خشمگین ریزپرنده‌ها و جنگنده‌ها می‌‌درید و بیرحمانه بر تن تهران زیبا زخم های خونین باقی می‌گذاشت. هرچند صدای پدافندها دلگرم کننده بود و آژیر آمبولانس پس از انفجارها، نشان از یاری‌‌گری و حضور دلسوزان در سخت‌ترین شرایط داشت و من هربار با شنیدن این صداها، در دل برای موفقیت و سلامت‌شان دعا می‌کردم.
در این میان، قامت سرباز جوان هموطن با قدبلندش چقدر مایه دلگرمیم شد. هنوز هم گاهی صدای موسیقی مرد تنها که دل کندن از شهر را نداشت، روح نواز بود. در معدود نانوایی‌های شهر که همچنان باز بودند تعارف مردم به دل می‌نشست. آنجا تازه فهمیدم چقدر صف‌های نانوایی می‌توانند دوست‌داشتنی باشند.
هرچه خلوتی شهر و پراکندگی مردم، در میانه هجوم وحشیانه بیم‌آفرین یود، با هم‌بوده‌گی، همدلی و در کنار هم ایستادن جلوه قدرت‌آفرین داشت. این است قدرت یک ملت!
وقتی بیگانه‌‌های فارسی‌زبان از تلویزیون‌شان به طور مرتب پیام نتانیاهو و ترامپ را مبنی بر تخلیه فوری تهران پخش می‌کردند، تلخی این ماجرا رازآلودتر هم شد.
امروز که با مروری دوباره، آن‌ روزها را تحلیل می‌کنم، به این دریافت می‌رسم که شیاطین تاریکی، خواب آشفته‌ای برای مردم نجیب این سرزمین کهن دیده بودند. نیک می‌دانم سناریوی آنها ناتمام ماند و با همه وجود درک کرده‌ام هوشمندی تمدنی ایرانیان، عنصر اصلی بر هم زننده این خواب و خیال نافرجام بوده است.
داستان این چند روز، نباید با ساده‌انگاری در ذهن‌های آنان که وظیفه دارند، کم‌رنگ شود.
هنوز غبار آوارهای پس از انفجارها فرو ننشسته که صداهای ناموزون دوقطبی‌سازی، بلندتر و تلخ‌تر از صدای موشک‌ها جان وطن را می‌آزارد. هیچ چیز به جز مردم، نداشته و نخواهیم داشت. جامعه را تکه‌تکه و پاره‌پاره نخواهید. این همان خواسته و هدف اصلی متجاوزین کینه‌توز است و صدایش به همان نحسی بمب‌های سنگرشکن است.

@alirabiei_ir

🎥 هدف اسرائیل سقوط نظام در خلال جنگ بود، اگر این اتفاق محقق می‌شد، حداقل شش هفت میلیون ایرانی از بین می‌رفتند

🔹 طبق نقشه‌ای که اسرائیل و آمریکا کشیده بودند، قرار بود روز نهم یا دهم جنگ، نظام سقوط کند.

🔹 مردم ایران از نظر ذهنی در این جنگ به شدت از اسرائیل متنفر شدند.

🔹 اسرائیل و آمریکا خیال کردند با حمله شدید به زندان اوین، مردم به خیابان می‌ریزند و اعتراض می‌کنند.

@alirabiei_ir

🎥 جمهوری اسلامی چقدر باید هزینه می‌کرد تا بچه‌های دهه هفتادی و هشتادی دریابند که نباید به اسرائیل و خائن‌های وطن‌فروش اطمینان کنند؟ این دستاورد جنگ بود

🔹 عملیات روانی صهیونیست‌ها در این جنگ بی‌سابقه بود

🔹 شبکه‌های فارسی زبان و فیک‌نیوزها در این جنگ به‌صورت گسترده به جان مردم ایران افتادند

🔹 هر نوع سیاست رسانه‌ای که منجر به معطوف شدن گوش‌ها و چشم‌ها به سمت خارج شود، یک سیاست ضد امنیت ملی است

@alirabiei_ir

🎥 روایتی از دل بحران؛
میان فرزندان خودم و فرزندانی که خدا به ما سپرده بود، من امانت‌های خدا را انتخاب کردم

🔺 مریم شاکری، مددکار شیرخوارگاه شبیر از ۱۲ شبانه‌روز بحرانی خودش و همکارانش در شیرخوارگاه‌ها در طول دفاع ملی ۱۲ روزه چنین روایت می‌کند:

🔹 من و همکارانم در سازمان بهزیستی ۱۹۰۰ کودک در تهران داشتیم و در روزها‌ی جنگ تحمیلی باید میان فرزندان خودم و فرزندانی که خدا به ما سپرده بود، من امانت‌های خدا را انتخاب کردیم.

🔹 با چهار ماشین، ۶۰ نوزاد را از دل جنگ به آغوش امن بردیم. من هنوز بوی آن شب‌ها را حس می‌کنم.

🔹 در شیرخوارگاه آمنه، ما نه فقط کودکان، که امید را از آتش بیرون کشیدیم.

🔹  ایستادم و نترسیدم و کودکان را نجات دادم.

🔹 من یک مددکارم، اما آن شب، مادری بودم برای ۱۷ نوزاد در یک ماشین اورژانس.

✅ ما روایت‌گر عشق و ایثار شدیم، در دل جنگ، در دل دود، در دل تاریکی.

🎥 مروری کوتاه بر دومین نشست «همبستگی اجتماعی و دفاع ملی»

🔹 بررسی روایت‌سازی رسانه‌ای در جنگ اخیر ایران و رژیم صهیونیستی، همراه با نگاه اساتید و فعالان رسانه

@alirabiei_ir

♦️ جمعه نامه شماره ۲۷

🇮🇷 دل کندن از سمیرا، دل دادن به وطن

🔹 جنگ شگفتانه‌های عجیبی دارد. در بحبوحه جوانی و سلامتی، دل برگرفتن  از نوعروس و غسل شهادت کردن، شگفتی تلخ و شیرینی است که رنگ عشق و غیرت بر پایان زیبای داستان زندگی افسر پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، سرهنگ محمد علیزاده زد.

🔹 قهرمان وطن که در طول دفاع میهنی دوازده روزه در  شامگاه جمعه ۲۳ خردادماه، در حمله رژیم صهیونیستی به سایت پدافند فردو قم، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

🔹 هرچند رنگ گلگون فام خون ریخته شده محمد، قلب ایران و ایرانی را به درد می‌آورد اما سند افتخاری است که تا ابد به نام او و همه سربازان شجاع وطن بر تارک این مرز و بوم ثبت شد تا باز یادآوری کنیم «ایران» و تمامیت خاک‌مان را حتی به بهای جان حفظ می کنیم.

@alirabiei_ir

🎥 نقش نهادهای مدنی و خیریه‌ها در دفاع ملی


🔹 آنجا که هدف دشمن، برهم زدن نظم و همبستگی جامعه است، نهادهای مدنی و خیریه‌ها به بزرگ‌ترین ابزار دفاع از ایران تبدیل می‌شوند.

@alirabiei_ir

🎥 انتقاد از دولت بابت مذاکره از اساس غلط و بی‌مبناست

▫️ در سالگرد انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم که به دفتر انصاف نیوز رفته بودم، با مروری سریع بر سابقه مذاکره در دولت‌های نهم تا سیزدهم، گفتم: مگر در دولت مرحوم رئیسی به دنبال مذاکره نبودند؟ مگر در دولت احمدی‌نژاد دو‌جریان موازی از درون و بیرون دولت، مذاکره نمی‌کردند.

▫️کدام دولت می‌تواند ادعا کند با غرب مذاکره نکرده یا حداقل به دنبال مذاکره نبوده است؟

▫️ همه می‌دانند که دولت نمی‌تواند خودسرانه در این حوزه عمل کند و مذاکره‌ بدون یک توافق کلی در شورای عالی امنیت ملی و بدون نظر مثبت حاکمیت اصلا ممکن نیست.

▫️انتقاد از دولت پزشکیان بابت مذاکره از اساس غلط و بی‌مبناست.

▫️من از منتقدین دولت می‌پرسم اگر جامعه با حاکمیت همراهی نمی‌کرد، چه پیش می‌آمد؟ چرا مردم با حاکمیت و دولت همراهی کردند؟ با سنجش دقیق علمی و نه بر پایه مشاهده و احساس، می‌گویم قطعا یکی از دلایل همراهی جامعه و گرایشش به دفاع، همین مذاکرات بود. جامعه به دولت حق داد و گفت این‌ها در مذاکره بودند و این اسرائیل بود که نمی‌خواست مذاکره انجام شود.


@alirabiei_ir

♦️ جمعه نامه ۲۸

🔻 ایران در آینه‌ی نگاه فرزندان خود

🔹 اخیرا پای گفتگوی صریح و بی‌پرده دانشجویان علوم پزشکی دانشگاههای ایران نشستم. من از نسل اول انقلاب و آنها از نسلی در اشتیاق بالندگی هستند، اگر بشود!

🔹 صدای فرزندان ایران را بشنویم. یکی از مشکلات امروز جامعه ایران، کمبود فرصت حضور در عرصه‌های مدیریتی برای همه نخبگان این سرزمین است.

✅ گام اول، حرکت در مسیر «ایران برای همه و همه برای ایران» است.

@alirabiei_ir