روز دوشنبه، دوم تیر، روز یازدهم جنگ، ترامپ باز هم گفت:
«اگر حکومت ایران نتواند عظمت خود را حفظ کند، باید تغییر کند.»
ولی هم‌زمان پیام‌هایی به تهران فرستاده می‌شد.
پیام‌هایی پر از التماس و نگرانی.
نه از موضع قدرت، بلکه برای حفظ آبرو.
آمریکایی‌ها از کشورهای مختلف واسطه فرستادند تا به ایران بگویند:
«لطفاً سنگین نزنید. آبروی ما در خطر است.»
این همان کسی بود که گفته بود:
«ایران باید بی‌قید و شرط تسلیم شود.»
حالا می‌گفت:
«مراقب باشید، مبادا آبروی‌مان برود!»
ایران اما پاسخ محکم داد.
و یکی از نقاط کلیدی این ماجرا، حمله به پایگاه‌های آمریکایی با ۱۴ موشک سنگین بود.
هرکدام از این موشک‌ها ۴۰۰ کیلوگرم سوخت داشتند.
پدافند آمریکایی ۸ موشک را زد، ولی ۶ تای دیگر به هدف خورد.
ترامپ ترجیح داد بگوید هیچ‌چیز نشده! چون نمی‌خواست فضا برایش خراب شود.
در همان روز، خاخام اعظم اسرائیل در جمع یهودیان آمریکا گفت:
«اوضاع خراب است. ما نیمه‌شب‌ها به پناهگاه می‌رویم. از ترس موشک‌های ایران نمی‌خوابیم.»
او گفت:
«بیش از ۱۰۰ کشته داشتیم؛ برخی منابع می‌گویند ۲۵۰ نفر. همه وحشت‌زده‌اند.»
فارن پالیسی هم نوشت:
«ورود بدون دقت آمریکا به این جنگ، به شکست راهبردی منجر شد.»
و حالا حتی رسانه‌های غربی می‌پرسیدند:
«شما که گفتید ایران را زدیم، چرا وضعیت این‌قدر آشفته است؟»
واقعیت این است که اسرائیل خواست با چند حمله کار ایران را تمام کند، اما حالا خودشان درگیر باتلاقی شدند که راه خروج ندارند.
در همان بازه، حرف‌هایی که اسرائیل در ابتدا گفته بود، به تدریج رنگ می‌باخت.
ترامپ می‌گفت:
«ایران باید التماس کند، باید زانو بزند!»
اما حالا خودش به واسطه‌ها می‌گفت:
«بروید و از ایران بخواهید که به فکر پایان جنگ باشد.»
شیخ الازهر، احمد الطیب، موضعی صریح گرفت و گفت:
«سکوت در برابر تجاوز اسرائیل به ایران، به معنای مشارکت در جنایت است. اگر کشورهای عربی واکنشی نشان ندهند، در خون شریک‌اند.»
یعنی نه فقط در میان ملت‌ها، بلکه در سطح نخبگان و علمای جهان اسلام، فضا به‌کلی تغییر کرده بود.
همبستگی منطقه‌ای بی‌سابقه‌ای به سود ایران شکل گرفت.
در همین حال، نظرسنجی‌ای در آمریکا انجام شد که نتیجه‌اش بسیار معنادار بود:
۸۵ درصد مردم آمریکا گفتند:
«ما با ایران نباید وارد جنگ می‌شدیم.»
خبرنگار از یکی از مقامات آمریکایی می‌پرسد:
«اگر مردم این‌قدر مخالف جنگ‌اند، شما چرا درگیر شدید؟»
پاسخ می‌دهد:
«ما با ایران سر فناوری هسته‌ای درگیر شدیم، نه مردم!»
جواب، مضحک بود. انگار فرق میان مردم و فناوری هسته‌ای را نمی‌دانستند!
واقعیت این است که آن‌ها روی تئوری‌ای به نام «صلح از طریق قدرت» سرمایه‌گذاری کرده بودند.
نتانیاهو و ترامپ هر دو این تئوری را تبلیغ می‌کردند:
می‌خواستند با تهدید، صلح بیاورند؛ با قدرت، تمکین ایجاد کنند.
اما این همان تئوری خطرناکی بود که در قرن بیستم به جنگ‌های جهانی منتهی شد.
ناپلئون می‌گفت:
«من کشورها را فتح می‌کنم، بعد در میان‌شان صلح ایجاد می‌کنم!»
اما میلیون‌ها نفر در جنگ‌های جهانی کشته شدند، تا جهان بفهمد صلحِ مبتنی بر زور، دوام ندارد.
پس از آن بود که سازمان ملل تشکیل شد.
اصل بر احترام به دولت‌ها و عدم مداخله در امور کشورها گذاشته شد.
اما حالا، رئیس‌جمهور آمریکا با افتخار می‌گوید:
«اگر ایران در ۶۰ روز تن ندهد، می‌زنیمش!»
و شورای امنیت، هیچ واکنشی ندارد!
اینکه رئیس‌جمهور یک کشور بیاید بگوید «۶۰ روز وقت می‌دهم، اگر گوش نکنند، می‌زنم»، یعنی برگشته‌ایم به قبل از تشکیل سازمان ملل، به دوران جنگ‌های ناپلئونی، به منطق زور.
اینجا باید به یک نکته‌ی فلسفی اشاره کنم:
یکی از فیلسوفان آلمانی معاصر (نامش در متن اصلی آمده بود)، نظریه‌ای دارد درباره‌ی مدرنیته.
می‌گوید:
«جریان فردگرایی افراطی، به سقوط آدمی منجر می‌شود. نتیجه‌ی نهایی مدرنیته‌ی آمریکایی یا مارکسیسم، نوعی بی‌خانمانی انسان است. یعنی انسان نه امنیت دارد، نه آینده.»
در رفتار ترامپ، همین نگاه دیده می‌شود؛ قدرت‌محور، فاقد اخلاق، فاقد احترام به انسان.
روز دوشنبه، دوم تیرماه، روز یازدهم جنگ، آمریکا دچار دستپاچگی شد.
وزیر دفاع آلمان گفت:
«حمله‌ی آمریکا به ایران، تهدیدی جدی برای امنیت بین‌الملل است.»
درست همان زمانی که ترامپ دنبال حفظ آبرو بود، هم‌زمان جمله‌ای عجیب گفت:
«اگر حکومت ایران نتواند عظمت ایران را حفظ کند، باید تغییر کند.»
جمله‌ای توهین‌آمیز و بی‌پایه.
دلیلش را هم نمی‌دانست. به‌همین خاطر، کاخ سفید سریع ماله کشید و گفت:
«مقصود رئیس‌جمهور این نبوده…»
اما حقیقت این بود که آمریکا در حال عقب‌نشینی بود.
واسطه‌ها یکی‌یکی راهی تهران شدند.
و مهم‌تر از همه، پیام‌هایی که از طریق این واسطه‌ها به ایران می‌رسید، فقط یک مضمون داشت:
«خواهش می‌کنیم کاری نکنید که ترامپ تحقیر شود!»
«اگر حکومت ایران نتواند عظمت خود را حفظ کند، باید تغییر کند.»
ولی هم‌زمان پیام‌هایی به تهران فرستاده می‌شد.
پیام‌هایی پر از التماس و نگرانی.
نه از موضع قدرت، بلکه برای حفظ آبرو.
آمریکایی‌ها از کشورهای مختلف واسطه فرستادند تا به ایران بگویند:
«لطفاً سنگین نزنید. آبروی ما در خطر است.»
این همان کسی بود که گفته بود:
«ایران باید بی‌قید و شرط تسلیم شود.»
حالا می‌گفت:
«مراقب باشید، مبادا آبروی‌مان برود!»
ایران اما پاسخ محکم داد.
و یکی از نقاط کلیدی این ماجرا، حمله به پایگاه‌های آمریکایی با ۱۴ موشک سنگین بود.
هرکدام از این موشک‌ها ۴۰۰ کیلوگرم سوخت داشتند.
پدافند آمریکایی ۸ موشک را زد، ولی ۶ تای دیگر به هدف خورد.
ترامپ ترجیح داد بگوید هیچ‌چیز نشده! چون نمی‌خواست فضا برایش خراب شود.
در همان روز، خاخام اعظم اسرائیل در جمع یهودیان آمریکا گفت:
«اوضاع خراب است. ما نیمه‌شب‌ها به پناهگاه می‌رویم. از ترس موشک‌های ایران نمی‌خوابیم.»
او گفت:
«بیش از ۱۰۰ کشته داشتیم؛ برخی منابع می‌گویند ۲۵۰ نفر. همه وحشت‌زده‌اند.»
فارن پالیسی هم نوشت:
«ورود بدون دقت آمریکا به این جنگ، به شکست راهبردی منجر شد.»
و حالا حتی رسانه‌های غربی می‌پرسیدند:
«شما که گفتید ایران را زدیم، چرا وضعیت این‌قدر آشفته است؟»
واقعیت این است که اسرائیل خواست با چند حمله کار ایران را تمام کند، اما حالا خودشان درگیر باتلاقی شدند که راه خروج ندارند.
در همان بازه، حرف‌هایی که اسرائیل در ابتدا گفته بود، به تدریج رنگ می‌باخت.
ترامپ می‌گفت:
«ایران باید التماس کند، باید زانو بزند!»
اما حالا خودش به واسطه‌ها می‌گفت:
«بروید و از ایران بخواهید که به فکر پایان جنگ باشد.»
شیخ الازهر، احمد الطیب، موضعی صریح گرفت و گفت:
«سکوت در برابر تجاوز اسرائیل به ایران، به معنای مشارکت در جنایت است. اگر کشورهای عربی واکنشی نشان ندهند، در خون شریک‌اند.»
یعنی نه فقط در میان ملت‌ها، بلکه در سطح نخبگان و علمای جهان اسلام، فضا به‌کلی تغییر کرده بود.
همبستگی منطقه‌ای بی‌سابقه‌ای به سود ایران شکل گرفت.
در همین حال، نظرسنجی‌ای در آمریکا انجام شد که نتیجه‌اش بسیار معنادار بود:
۸۵ درصد مردم آمریکا گفتند:
«ما با ایران نباید وارد جنگ می‌شدیم.»
خبرنگار از یکی از مقامات آمریکایی می‌پرسد:
«اگر مردم این‌قدر مخالف جنگ‌اند، شما چرا درگیر شدید؟»
پاسخ می‌دهد:
«ما با ایران سر فناوری هسته‌ای درگیر شدیم، نه مردم!»
جواب، مضحک بود. انگار فرق میان مردم و فناوری هسته‌ای را نمی‌دانستند!
واقعیت این است که آن‌ها روی تئوری‌ای به نام «صلح از طریق قدرت» سرمایه‌گذاری کرده بودند.
نتانیاهو و ترامپ هر دو این تئوری را تبلیغ می‌کردند:
می‌خواستند با تهدید، صلح بیاورند؛ با قدرت، تمکین ایجاد کنند.
اما این همان تئوری خطرناکی بود که در قرن بیستم به جنگ‌های جهانی منتهی شد.
ناپلئون می‌گفت:
«من کشورها را فتح می‌کنم، بعد در میان‌شان صلح ایجاد می‌کنم!»
اما میلیون‌ها نفر در جنگ‌های جهانی کشته شدند، تا جهان بفهمد صلحِ مبتنی بر زور، دوام ندارد.
پس از آن بود که سازمان ملل تشکیل شد.
اصل بر احترام به دولت‌ها و عدم مداخله در امور کشورها گذاشته شد.
اما حالا، رئیس‌جمهور آمریکا با افتخار می‌گوید:
«اگر ایران در ۶۰ روز تن ندهد، می‌زنیمش!»
و شورای امنیت، هیچ واکنشی ندارد!
اینکه رئیس‌جمهور یک کشور بیاید بگوید «۶۰ روز وقت می‌دهم، اگر گوش نکنند، می‌زنم»، یعنی برگشته‌ایم به قبل از تشکیل سازمان ملل، به دوران جنگ‌های ناپلئونی، به منطق زور.
اینجا باید به یک نکته‌ی فلسفی اشاره کنم:
یکی از فیلسوفان آلمانی معاصر (نامش در متن اصلی آمده بود)، نظریه‌ای دارد درباره‌ی مدرنیته.
می‌گوید:
«جریان فردگرایی افراطی، به سقوط آدمی منجر می‌شود. نتیجه‌ی نهایی مدرنیته‌ی آمریکایی یا مارکسیسم، نوعی بی‌خانمانی انسان است. یعنی انسان نه امنیت دارد، نه آینده.»
در رفتار ترامپ، همین نگاه دیده می‌شود؛ قدرت‌محور، فاقد اخلاق، فاقد احترام به انسان.
روز دوشنبه، دوم تیرماه، روز یازدهم جنگ، آمریکا دچار دستپاچگی شد.
وزیر دفاع آلمان گفت:
«حمله‌ی آمریکا به ایران، تهدیدی جدی برای امنیت بین‌الملل است.»
درست همان زمانی که ترامپ دنبال حفظ آبرو بود، هم‌زمان جمله‌ای عجیب گفت:
«اگر حکومت ایران نتواند عظمت ایران را حفظ کند، باید تغییر کند.»
جمله‌ای توهین‌آمیز و بی‌پایه.
دلیلش را هم نمی‌دانست. به‌همین خاطر، کاخ سفید سریع ماله کشید و گفت:
«مقصود رئیس‌جمهور این نبوده…»
اما حقیقت این بود که آمریکا در حال عقب‌نشینی بود.
واسطه‌ها یکی‌یکی راهی تهران شدند.
و مهم‌تر از همه، پیام‌هایی که از طریق این واسطه‌ها به ایران می‌رسید، فقط یک مضمون داشت:
«خواهش می‌کنیم کاری نکنید که ترامپ تحقیر شود!»
یعنی آن‌همه رجز و تهدید، حالا خلاصه شده بود در «حفظ آبرو»!
ایران اما محکم ایستاد و پاسخ داد.
در همان ایام، خبر قطعی رسید که ایران ۱۴ موشک دیگر شلیک کرده که هرکدام حدود ۴۰۰ کیلوگرم سوخت داشته‌اند.
و بسیاری از آن‌ها به اهداف خورده بود.
اما آمریکایی‌ها گفتند:
«چیزی نشده!»
چرا؟
چون نمی‌خواستند اعتراف کنند که باز هم خورده‌اند.
همین روز، خاخام ارشد اسرائیل، اسحاق، در جمع یهودیان آمریکا گفت:
«اوضاع بسیار بحرانی است. شب‌ها تا ۴ صبح باید در پناهگاه‌ها بمانیم. حملات ایران شدید است. تا الآن صدها نفر کشته شده‌اند. همه در ترس و وحشت‌اند.»
در همان زمان، مجله‌ی فارن‌پالیسی نوشت:
«ورود عجولانه و بی‌برنامه‌ی آمریکا به این جنگ، به یک شکست راهبردی برای واشنگتن تبدیل شد.»
حتی درون آمریکا هم، صداهایی بلند شد که می‌گفتند:
«اگر ما ادعا کردیم همه‌چیز را زده‌ایم، چرا هنوز این‌همه حمله از ایران می‌آید؟»
همه فهمیده بودند که واقعیت با تبلیغات فاصله‌ی زیادی دارد.
در این روزها، رسانه‌های غربی به‌تدریج شروع کردند درباره‌ی ناکارآمدی سیستم پدافندی اسرائیل صحبت کردن.
اینکه عملکرد آیرون‌دوم کاهش یافته و اگر جنگ ادامه پیدا کند، آن‌ها دیگر امکان دفاع نخواهند داشت.
استیون بنن، مشاور سابق ترامپ، گفت:
«آتش‌بس برای نجات اسرائیل بود، نه ایران. اسرائیل وارد جنگی شد که فراتر از توانش بود. دیگر رمقی برایش باقی نمانده بود.»
این اعتراف، نه از زبان ایران، بلکه از زبان نزدیک‌ترین افراد به ترامپ شنیده می‌شد.
همان روز، شبکه‌ی ۱۲ اسرائیل گزارش داد:
«نزدیکان نتانیاهو در حال بررسی امکان برگزاری انتخابات زودهنگام هستند، شاید بتوانند با پایان دادن به جنگ با ایران و غزه، اوضاع را کنترل کنند.»
نتانیاهو به‌خوبی فهمیده بود که بیش از حد جلو رفته و حالا باید راهی برای عقب‌نشینی بیابد.
ترامپ در یکی از جلسات با دبیرکل ناتو گفت:
«اسرائیل ضربه‌ی سختی خورده. موشک‌های بالستیک ایران، ساختمان‌های زیادی را نابود کردند. واقعاً خوب کار کردند.»
و بعد جمله‌ی معروف را گفت:
«من و بنیامین نتانیاهو با هم، از جهنم گذشتیم.»
یعنی همان‌جایی که رهبر انقلاب در نخستین پیامشان فرموده بودند:
«این‌ها پشیمان و بیچاره خواهند شد.»
دقیقاً همان شد.
ترامپ ادامه داد:
«ما در نبرد با دشمنی قدرتمند، ماهر و قدیمی، جهنم را پشت سر گذاشتیم. آمریکا کسی بود که اسرائیل را از دست ایران نجات داد.»
اما حتی رسانه‌های آمریکایی این حرف را باور نکردند.
دیوید، از تحلیل‌گران ارشد رسانه‌های آمریکا نوشت:
«شکست اسرائیل در برابر ایران نشان داد که دیگر نمی‌تواند نظم منطقه را دیکته کند.»
او افزود:
«نقشه‌ی تجزیه‌ی ایران که اسرائیل در سر داشت، به خاک نشست. این کشورها سال‌هاست می‌گویند ایران بزرگ است، پس باید تجزیه شود. اما حالا فهمیده‌اند که ایران تجزیه‌شدنی نیست.
دیوید در ادامه تحلیلش می‌نویسد:
«اسرائیل گمان می‌کرد با کمک آمریکا می‌تواند ایران را به زانو درآورد. اما فقط ۱۲ روز طول کشید تا بفهمد که این خیال، به یک شکست راهبردی منتهی شد.»
در یکی از جلسات اخیر، ترامپ کنار دبیرکل ناتو نشسته بود و با لحنی کم‌سابقه گفت:
«موشک‌های ایران خیلی از ساختمان‌های اسرائیل را نابود کردند. ما نمی‌دانستیم که این‌چنین قدرتمندند.»
و بعد، از نتانیاهو گلایه کرد که چرا گفته بود با چند روز جنگ می‌توان ایران را از پا انداخت.
حتی با کنایه گفت: «برای اینکه ایران را زمین بزنید، باید کودتا کنید!»
حرفی بسیار کودکانه و ناشیانه که حتی با چهره‌اش همخوانی نداشت!
یوسف حداد، تحلیل‌گر اسرائیلی، گفت:
«ما نتوانستیم ایران را بشکنیم. نتیجه‌ی این عملیات، بازنگری کامل در نظریه خاورمیانه اسرائیلی خواهد بود. دیگر ما دیده نمی‌شویم.»
و بعد گفت:
«جهان عرب از موفقیت ایران، احساس پیروزی می‌کند.»
در همان روزها، شیخ الازهر، امام جماعت مسجدالحرام، مراجع تقلید، متفکران اسلامی، نخبگان سیاسی و رسانه‌های مستقل از سرتاسر منطقه، یکی پس از دیگری در حمایت از ایران موضع گرفتند.
حتی برخی خبرنگاران رسانه‌های ضدایرانی نیز اذعان کردند که افکار عمومی در منطقه، دیگر جور دیگری به ایران نگاه می‌کند.
طرح «صلح ابراهیم» اسرائیل، به‌کلی معکوس شد.
بله، این جنگ برای ایران خسارت‌های سنگینی هم داشت.
۱۸ سردار بزرگ ما شهید شدند.
با فریب و نامردی آمریکا و اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی.
اما همان‌طور که امام خمینی درباره‌ی شهادت استاد مطهری فرمودند:
«این خون‌هاست که مسیر را روشن می‌کند.»
شلیک موشک‌ها متوقف نشد؛ قوی‌تر هم شد.
افراد جدیدی به‌سرعت جای سرداران شهید را گرفتند؛ افرادی که با تجربه‌ی جهاد و میدان، محکم ایستادند.
از سوی دیگر، چهره‌های زیادی در این جنگ کاملاً رفوزه شدند.
از جمله نتانیاهو، ترامپ و برخی رهبران غربی.
اما کسی که در این میان رسوا شد، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود.
ایران اما محکم ایستاد و پاسخ داد.
در همان ایام، خبر قطعی رسید که ایران ۱۴ موشک دیگر شلیک کرده که هرکدام حدود ۴۰۰ کیلوگرم سوخت داشته‌اند.
و بسیاری از آن‌ها به اهداف خورده بود.
اما آمریکایی‌ها گفتند:
«چیزی نشده!»
چرا؟
چون نمی‌خواستند اعتراف کنند که باز هم خورده‌اند.
همین روز، خاخام ارشد اسرائیل، اسحاق، در جمع یهودیان آمریکا گفت:
«اوضاع بسیار بحرانی است. شب‌ها تا ۴ صبح باید در پناهگاه‌ها بمانیم. حملات ایران شدید است. تا الآن صدها نفر کشته شده‌اند. همه در ترس و وحشت‌اند.»
در همان زمان، مجله‌ی فارن‌پالیسی نوشت:
«ورود عجولانه و بی‌برنامه‌ی آمریکا به این جنگ، به یک شکست راهبردی برای واشنگتن تبدیل شد.»
حتی درون آمریکا هم، صداهایی بلند شد که می‌گفتند:
«اگر ما ادعا کردیم همه‌چیز را زده‌ایم، چرا هنوز این‌همه حمله از ایران می‌آید؟»
همه فهمیده بودند که واقعیت با تبلیغات فاصله‌ی زیادی دارد.
در این روزها، رسانه‌های غربی به‌تدریج شروع کردند درباره‌ی ناکارآمدی سیستم پدافندی اسرائیل صحبت کردن.
اینکه عملکرد آیرون‌دوم کاهش یافته و اگر جنگ ادامه پیدا کند، آن‌ها دیگر امکان دفاع نخواهند داشت.
استیون بنن، مشاور سابق ترامپ، گفت:
«آتش‌بس برای نجات اسرائیل بود، نه ایران. اسرائیل وارد جنگی شد که فراتر از توانش بود. دیگر رمقی برایش باقی نمانده بود.»
این اعتراف، نه از زبان ایران، بلکه از زبان نزدیک‌ترین افراد به ترامپ شنیده می‌شد.
همان روز، شبکه‌ی ۱۲ اسرائیل گزارش داد:
«نزدیکان نتانیاهو در حال بررسی امکان برگزاری انتخابات زودهنگام هستند، شاید بتوانند با پایان دادن به جنگ با ایران و غزه، اوضاع را کنترل کنند.»
نتانیاهو به‌خوبی فهمیده بود که بیش از حد جلو رفته و حالا باید راهی برای عقب‌نشینی بیابد.
ترامپ در یکی از جلسات با دبیرکل ناتو گفت:
«اسرائیل ضربه‌ی سختی خورده. موشک‌های بالستیک ایران، ساختمان‌های زیادی را نابود کردند. واقعاً خوب کار کردند.»
و بعد جمله‌ی معروف را گفت:
«من و بنیامین نتانیاهو با هم، از جهنم گذشتیم.»
یعنی همان‌جایی که رهبر انقلاب در نخستین پیامشان فرموده بودند:
«این‌ها پشیمان و بیچاره خواهند شد.»
دقیقاً همان شد.
ترامپ ادامه داد:
«ما در نبرد با دشمنی قدرتمند، ماهر و قدیمی، جهنم را پشت سر گذاشتیم. آمریکا کسی بود که اسرائیل را از دست ایران نجات داد.»
اما حتی رسانه‌های آمریکایی این حرف را باور نکردند.
دیوید، از تحلیل‌گران ارشد رسانه‌های آمریکا نوشت:
«شکست اسرائیل در برابر ایران نشان داد که دیگر نمی‌تواند نظم منطقه را دیکته کند.»
او افزود:
«نقشه‌ی تجزیه‌ی ایران که اسرائیل در سر داشت، به خاک نشست. این کشورها سال‌هاست می‌گویند ایران بزرگ است، پس باید تجزیه شود. اما حالا فهمیده‌اند که ایران تجزیه‌شدنی نیست.
دیوید در ادامه تحلیلش می‌نویسد:
«اسرائیل گمان می‌کرد با کمک آمریکا می‌تواند ایران را به زانو درآورد. اما فقط ۱۲ روز طول کشید تا بفهمد که این خیال، به یک شکست راهبردی منتهی شد.»
در یکی از جلسات اخیر، ترامپ کنار دبیرکل ناتو نشسته بود و با لحنی کم‌سابقه گفت:
«موشک‌های ایران خیلی از ساختمان‌های اسرائیل را نابود کردند. ما نمی‌دانستیم که این‌چنین قدرتمندند.»
و بعد، از نتانیاهو گلایه کرد که چرا گفته بود با چند روز جنگ می‌توان ایران را از پا انداخت.
حتی با کنایه گفت: «برای اینکه ایران را زمین بزنید، باید کودتا کنید!»
حرفی بسیار کودکانه و ناشیانه که حتی با چهره‌اش همخوانی نداشت!
یوسف حداد، تحلیل‌گر اسرائیلی، گفت:
«ما نتوانستیم ایران را بشکنیم. نتیجه‌ی این عملیات، بازنگری کامل در نظریه خاورمیانه اسرائیلی خواهد بود. دیگر ما دیده نمی‌شویم.»
و بعد گفت:
«جهان عرب از موفقیت ایران، احساس پیروزی می‌کند.»
در همان روزها، شیخ الازهر، امام جماعت مسجدالحرام، مراجع تقلید، متفکران اسلامی، نخبگان سیاسی و رسانه‌های مستقل از سرتاسر منطقه، یکی پس از دیگری در حمایت از ایران موضع گرفتند.
حتی برخی خبرنگاران رسانه‌های ضدایرانی نیز اذعان کردند که افکار عمومی در منطقه، دیگر جور دیگری به ایران نگاه می‌کند.
طرح «صلح ابراهیم» اسرائیل، به‌کلی معکوس شد.
بله، این جنگ برای ایران خسارت‌های سنگینی هم داشت.
۱۸ سردار بزرگ ما شهید شدند.
با فریب و نامردی آمریکا و اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی.
اما همان‌طور که امام خمینی درباره‌ی شهادت استاد مطهری فرمودند:
«این خون‌هاست که مسیر را روشن می‌کند.»
شلیک موشک‌ها متوقف نشد؛ قوی‌تر هم شد.
افراد جدیدی به‌سرعت جای سرداران شهید را گرفتند؛ افرادی که با تجربه‌ی جهاد و میدان، محکم ایستادند.
از سوی دیگر، چهره‌های زیادی در این جنگ کاملاً رفوزه شدند.
از جمله نتانیاهو، ترامپ و برخی رهبران غربی.
اما کسی که در این میان رسوا شد، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود.
با رفتارهایی که عملاً رژیم «عدم اشاعه» را بی‌اعتبار کرد.
محمد البرادعی، مدیرکل پیشین آژانس، در واکنش گفت:
«تجاوز به ایران خلاف منشور سازمان ملل است. ما در بازرسی‌ها، هیچ نشانه‌ای از انحراف نظامی در برنامه هسته‌ای ایران نیافتیم.»
حالا سؤال این است:
اگر ایران هیچ انحرافی نداشته، چرا این جنگ به راه افتاد؟
پاسخ روشن است:
هسته‌ای فقط بهانه بود. هدف، ایران بود.
در پایان، این نکات را هم باید گفت:
🔹 ایران باید در روابط با سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای اروپایی بازنگری کند.
آن‌ها در تمام این مدت، یا سکوت کردند یا پشت آمریکا ایستادند.
با این‌ها دیگر نمی‌توان به روال سابق ادامه داد.
🔹 در مقابل، کشورهای اسلامی و برخی ملت‌های منطقه، با وجود اختلافات، پشت ایران ایستادند.
باید این روابط تقویت شود و به یک نظام همکاری منطقه‌ای پایدار منجر گردد.
🔹 باید از همه‌ی قشرها قدردانی کرد: مراجع تقلید، نخبگان، دانشگاهیان، هنرمندان، ورزشکاران، بسیجی‌ها، دولت‌مردان، و مخصوصاً مردم عزیز ایران که با هوشمندی، آرامش، و حضور به‌موقع، معادله را عوض کردند.
🔹 و بالاتر از همه، نقش بی‌بدیل رهبری انقلاب است.
در لحظاتی که روحیه‌ها شکسته بود، فرماندهان شهید شده بودند، ساختار هدف قرار گرفته بود و دشمن تا لب مرز آمده بود،
رهبر معظم انقلاب با آرامش، با طمأنینه، با تدبیر، صحنه را مدیریت کردند.
فرمان دادند، سخن گفتند، و در همان روزی که نتانیاهو تهدید کرده بود،
با یک جمله او را به دیوار کوبیدند و ورق را برگرداندند.
🔹 باید قدر این رهبری را دانست.
تضعیف رهبری، دقیقاً همان چیزی است که دشمن می‌خواهد.
و اگر کسی از روی اختلاف نظر بخواهد صدای نظام را در این لحظات حساس تضعیف کند،
یقیناً در مسیر دشمن حرکت کرده است.
این جنگ، آزمونی تاریخی بود.
و ملت ایران، از آن سرفراز بیرون آمد.
خدایا، این پیروزی را از ما بپذیر؛
و خون شهیدان‌مان را چراغ راه آینده‌ی این ملت قرار بده.
🕊 یا علی مدد
پایان.
@alilarijani_ir • @larijanioffice
محمد البرادعی، مدیرکل پیشین آژانس، در واکنش گفت:
«تجاوز به ایران خلاف منشور سازمان ملل است. ما در بازرسی‌ها، هیچ نشانه‌ای از انحراف نظامی در برنامه هسته‌ای ایران نیافتیم.»
حالا سؤال این است:
اگر ایران هیچ انحرافی نداشته، چرا این جنگ به راه افتاد؟
پاسخ روشن است:
هسته‌ای فقط بهانه بود. هدف، ایران بود.
در پایان، این نکات را هم باید گفت:
🔹 ایران باید در روابط با سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای اروپایی بازنگری کند.
آن‌ها در تمام این مدت، یا سکوت کردند یا پشت آمریکا ایستادند.
با این‌ها دیگر نمی‌توان به روال سابق ادامه داد.
🔹 در مقابل، کشورهای اسلامی و برخی ملت‌های منطقه، با وجود اختلافات، پشت ایران ایستادند.
باید این روابط تقویت شود و به یک نظام همکاری منطقه‌ای پایدار منجر گردد.
🔹 باید از همه‌ی قشرها قدردانی کرد: مراجع تقلید، نخبگان، دانشگاهیان، هنرمندان، ورزشکاران، بسیجی‌ها، دولت‌مردان، و مخصوصاً مردم عزیز ایران که با هوشمندی، آرامش، و حضور به‌موقع، معادله را عوض کردند.
🔹 و بالاتر از همه، نقش بی‌بدیل رهبری انقلاب است.
در لحظاتی که روحیه‌ها شکسته بود، فرماندهان شهید شده بودند، ساختار هدف قرار گرفته بود و دشمن تا لب مرز آمده بود،
رهبر معظم انقلاب با آرامش، با طمأنینه، با تدبیر، صحنه را مدیریت کردند.
فرمان دادند، سخن گفتند، و در همان روزی که نتانیاهو تهدید کرده بود،
با یک جمله او را به دیوار کوبیدند و ورق را برگرداندند.
🔹 باید قدر این رهبری را دانست.
تضعیف رهبری، دقیقاً همان چیزی است که دشمن می‌خواهد.
و اگر کسی از روی اختلاف نظر بخواهد صدای نظام را در این لحظات حساس تضعیف کند،
یقیناً در مسیر دشمن حرکت کرده است.
این جنگ، آزمونی تاریخی بود.
و ملت ایران، از آن سرفراز بیرون آمد.
خدایا، این پیروزی را از ما بپذیر؛
و خون شهیدان‌مان را چراغ راه آینده‌ی این ملت قرار بده.
🕊 یا علی مدد
پایان.
@alilarijani_ir • @larijanioffice
Forwarded from علی لاریجانی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا»
آیه ۶۳ سوره‌ی فرقان
@alilarijani_ir • @larijanioffice
آیه ۶۳ سوره‌ی فرقان
@alilarijani_ir • @larijanioffice
مراسم عزاداری ایام شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در حسینیه امام خمینی(ره)
۱۴۰۴/۴/۱۱
@alilarijani_ir • @larijanioffice
۱۴۰۴/۴/۱۱
@alilarijani_ir • @larijanioffice
Forwarded from The Office of Ali Larijani
بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
محضر مبارک حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای حاج علی اکبر ناطق نوری(مد ظله)
درگذشت اخوی گرامی تان حاج محمد آقای ناطق نوری موجب تألم و تأثر خاطر گردید.
مصیبت وارده را به جنابعالی و خانواده مکرم تسلیت عرض می نمایم. امید است خداوند متعال، تحمل این ضایعه مولمه را بر جنابعالی که از سرمایه های سیاسی و مدیریتی کشور هستید آسان فرماید و به شما و دیگر بستگان داغدار صبر و اجر کرامت فرماید .
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice
انا لله و انا الیه راجعون
محضر مبارک حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای حاج علی اکبر ناطق نوری(مد ظله)
درگذشت اخوی گرامی تان حاج محمد آقای ناطق نوری موجب تألم و تأثر خاطر گردید.
مصیبت وارده را به جنابعالی و خانواده مکرم تسلیت عرض می نمایم. امید است خداوند متعال، تحمل این ضایعه مولمه را بر جنابعالی که از سرمایه های سیاسی و مدیریتی کشور هستید آسان فرماید و به شما و دیگر بستگان داغدار صبر و اجر کرامت فرماید .
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice
حضور و سخنرانی در هیأت آیین حسینی در آستان امامزاده قاضی الصابر (ع) - ۲۶ تیرماه ۱۴۰۴
• مشروح سخنرانی منتشر خواهد شد...
@alilarijani_ir • @larijanioffice
• مشروح سخنرانی منتشر خواهد شد...
@alilarijani_ir • @larijanioffice
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مذاکره یک تاکتیک است و اجازه بدهیم رهبری اونجایی که لازم می بینند از این مسئله استفاده کنند.
@alilarijani_ir • @larijanioffice
@alilarijani_ir • @larijanioffice
Forwarded from کانال رسمی میثم مطیعی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ علی لاریجانی: اسرائیل اگر بخواهد گسترش پیدا کند شبیه بند تنبون پاره می‌شود...
🎙 گزیده ای از سخنرانی دکتر علی لاریجانی
با موضوع ناگفته‌های جنگ
🔺 هیأت آیین حسینی | ۱۴۰۴/۰۴/۲۶
📍 امامزاده قاضی الصابر (علیه‌السلام)
☑️ @MeysamMotiee
🎙 گزیده ای از سخنرانی دکتر علی لاریجانی
با موضوع ناگفته‌های جنگ
🔺 هیأت آیین حسینی | ۱۴۰۴/۰۴/۲۶
📍 امامزاده قاضی الصابر (علیه‌السلام)
☑️ @MeysamMotiee
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
فیلم کامل سخنرانی در هیأت آیین حسینی در آستان امامزاده قاضی الصابر (ع) - ۲۶ تیرماه ۱۴۰۴
@alilarijani_ir • @larijanioffice
@alilarijani_ir • @larijanioffice
فقیه متضلع، علامهٔ بزرگوار حضرت آیةالله جناب آقای حاج شیخ مصطفی هرندی (دامت برکاته)
رحلت برادر ارجمندتان، شادروان حجةالاسلام‌والمسلمین حاج شیخ مرتضی هرندی را به شما و بازماندگان درسوگ‌نشسته تسلیت می‌گویم و از حضرت پروردگار برای آن عالم ازدست‌رفته غفران و برای حضرت مستطاب‌عالی صبوری، شکوری، صبر جمیل و اجر جزیل مسئلت دارم.
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice
رحلت برادر ارجمندتان، شادروان حجةالاسلام‌والمسلمین حاج شیخ مرتضی هرندی را به شما و بازماندگان درسوگ‌نشسته تسلیت می‌گویم و از حضرت پروردگار برای آن عالم ازدست‌رفته غفران و برای حضرت مستطاب‌عالی صبوری، شکوری، صبر جمیل و اجر جزیل مسئلت دارم.
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice
بسم الله الرحمن الرحیم
و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام
درگذشت مجاهد خدوم و مردمی، جناب آقای دکتر احمد توکلی موجب تأثر و تألم گردید.
مرحوم دکتر توکلی همواره بر عهد و پیمان خود با انقلاب و نظام اسلامی باقی ماند و در مسئولیت های گوناگون خدمات ارزنده ای ایفا کرد که امید است خداوند متعال اجر و پاداش آن را با فضل و کرم به ایشان برگرداند و به بازماندگان محترم و دوستان و دوستدارانشان صبر و اجر کرامت فرماید
.
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice
و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام
درگذشت مجاهد خدوم و مردمی، جناب آقای دکتر احمد توکلی موجب تأثر و تألم گردید.
مرحوم دکتر توکلی همواره بر عهد و پیمان خود با انقلاب و نظام اسلامی باقی ماند و در مسئولیت های گوناگون خدمات ارزنده ای ایفا کرد که امید است خداوند متعال اجر و پاداش آن را با فضل و کرم به ایشان برگرداند و به بازماندگان محترم و دوستان و دوستدارانشان صبر و اجر کرامت فرماید
.
علی لاریجانی
@alilarijani_ir • @larijanioffice