کتابخانهٔ شما آماده افتتاح است...

شنبه، ۱۲ شهریور، ساعت ۱۸

مشهد، بلوار وحدت، وحدت ۳٫۱ ، روبه‌روی پارک میر

لطفاً از آوردن کودکان به این مراسم خودداری نکنید!

https://www.instagram.com/p/Ch2nq-LL5D4/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

▫️مراقبت از کودکان در میانه جنبش‌های اجتماعی و اعتراضی

رضا عبدی


ایران، یک‌بار دیگر «روحِ یک جهان بی‌روح» شده است و خانواده‌ها و کودکان بسیاری با نگرانی اخبار و رویدادها را دنبال می‌کنند.
به‌عنوان یک روزنامه‌نگار صلح، وظیفه دارم چند نکته همدلانه برای مراقبت از کودکان در این روزها پیشنهاد بدهم و امیدوار باشم اندکی به کار بیاید و موثر باشد.
اگر به این صفحه دسترسی دارید، لطفاً این متن و یا اسلایدهای بالا را به هر طریقی که می‌توانید بازنشر کنید تا والدین بیشتری ببینند.

یک.
کودکان را حتی‌المقدور در خانه تنها نگذارید. اگر در محلهٔ شما تجمع و اعتراض مردم به درگیری نیروهای نظامی و امنیتی با آنها  تبدیل شده، در برابر سروصداها آرامش خودتان را حفظ کنید و ترس و نگرانی‌تان را به کودکان منتقل نکنید.

دو.
یک انیمیشن یا یک موزیک با صدای بلند در خانه پخش کنید و همراه با بچه‌ها به فعالیت بدنی و ذهنی مشغول شوید. با هم کاردستی درست کنید، بازی کنید، انیمیشن ببینید یا حتا برقصید.

سه.
چون مکان‌های درگیری از پیش معلوم نیست، چنانچه مجبورید، در ساعت‌هایی از شبانه‌روز در خیابان‌ها تردد کنید که درگیری کمتر است. مثلاً صبح‌های خیلی زود یا ظهرها.

چهار.
حضور در تجمعات و اعتراض‌های خیابانی حق هر شهروندی است، اما هرگز، هرگز همراه با کودکان در تجمعات شرکت نکنید. این کار نقض آشکار حقوق آنهاست.

پنج.
با خانواده‌های دوستان کودکانتان ارتباط بگیرید و اگر می‌توانید دیدارهای منظمی برنامه‌ریزی کنید و هر دو سه روز به خانه یکدیگر بروید تا بچه‌ها چند ساعتی را با هم باشند. حضور کودکان در جمع همسالان، اضطراب آنها را به‌شدت کاهش می‌دهد.

شش.
کودکان را در معرض مستقیم اخبار و تصاویر درگیری‌ها قرار ندهید، اما خوب است که درباره پرسش‌هایشان گفت‌وگوی چالشی داشته باشید. از آنها دعوت کنید تا نگرانی‌هایشان را تبدیل به داستان یا نقاشی کنند. درباره نوشته‌ها و نقاشی‌هایشان بی‌تفاوت نباشید و عکس‌العمل نشان بدهید.

هفت.
در برابر استفادهٔ حکومت از کودکان در نقش نیروهای انتظامی و سرکوب، بی‌تفاوت نباشید و با انتشار محتوا در شبکه‌های اجتماعی اعتراض کنید.
حق هر کودک، حق تمام کودکان است.

هشت.
مواظب کودکانِ کار در خیابان‌ها باشید و آنها را از تجمعات دور کنید. اگر کودکی دیدید که ترسیده و تنهاست به خانه یا محل کارتان ببریدش تا خیابان کمی آرام‌تر و امن‌تر شود.

#مهسا_امینی
#کودکان_در_جنبشهای_خیابانی
#صلح
#زن_زندگی_آزادی

@aleph_ba

بیانیه پدیدآورندگان کتاب کودک و فعالان فرهنگی درباره رخدادهای اخیر


این روزها در میان مردم خشمگین و دادخواهی که در اعتراض به کشته‌شدن مهسا (ژینا) امینی، دختر ۲۲ ساله‌ی سقزی، به خیابان آمده‌اند، نوجوانان به‌جان‌آمده‌ای نیز هستند که به امیدِ مشترکِ رقم‌زدن آینده‌ای روشن و عاری از بی‌عدالتی و جبر و سرکوب به اعتراضات پیوسته‌اند.
تاسف‌بار و دردناک این‌که، به‌سیاق گذشته و به‌جای شنیدن اعتراض‌ها و فراهم‌آوردن اسباب رضایت و آرامش معترضان، شماری کشته و زخمی و بسیاری دستگیر شده‌اند. مشاهدات میدانی نیز از حضور نوجوانان زیر ۱۸ سال در واحدهای ویژه‌ی نظامی و انتظامی حکایت دارد.
ما، جمعی از نویسندگان، مترجمان، روزنامه‌نگاران، تصویرگران، ناشران، مروجان کتاب، مربیان و دیگر فعالان فرهنگی و هنریِ حوزه ادبیات‌ کودک‌و‌نوجوان، ضمن همراهیِ قاطع با هموطنان دردمندمان، با صدای بلند اعلام‌ می‌کنیم براساس مفاد پیمان‌نامه‌ی جهانیِ حقوق کودک و همین‌طور قانون حمایت از اطفال و نوجوانانِ ایران، پاسخ هیچ معترضی، به ویژه معترض نوجوان گلوله و جای او در زندان نیست. ما مجدانه خواستار آزادی فوری نوجوانان بازداشت‌شده و پایان‌دادن به سرکوب خونینِ معترضان هستیم. به‌علاوه، به صف کردنِ عده‌ای نوجوان مسلح با پوشش نظامی در برابر مردم معترض، مصداق بارز نقض حقوق کودک و استفاده‌ی ابزاری از آن‌هاست؛ بی‌تردید این شیوه‌ی برخورد با نوجوانان برای آمران عواقبی ناگوار و غیرقابل‌جبران در پی خواهد داشت.

@aleph_ba

نام امضاکنندگان را در فایل پی‌دی‌‌اف پایین ببینید:

بیانیه پدیدآورندگان کتاب کودک و فعالان فرهنگی درباره رخدادهای اخیر

...با صدای بلند اعلام‌ می‌کنیم براساس مفاد پیمان‌نامه‌ی جهانیِ حقوق کودک و همین‌طور قانون حمایت از اطفال و نوجوانانِ ایران، پاسخ هیچ معترضی، به ویژه معترض نوجوان گلوله و جای او در زندان نیست. ما مجدانه خواستار آزادی فوری نوجوانان بازداشت‌شده و پایان‌دادن به سرکوب خونینِ معترضان هستیم. به‌علاوه، به صف کردنِ عده‌ای نوجوان مسلح با پوشش نظامی در برابر مردم معترض، مصداق بارز نقض حقوق کودک و استفاده‌ی ابزاری از آن‌هاست؛ بی‌تردید این شیوه‌ی برخورد با نوجوانان برای آمران عواقبی ناگوار و غیرقابل‌جبران در پی خواهد داشت.

@aleph_ba

«کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» در دی‌ماه سالِ ۱۳۴۴ به‌عنوان سازمان فرهنگی ـ هنری با ریاست "شهبانو فرح پهلوی" و مدیریت "لیلی امیرارجمند" بنیان گذاشته شد.
با راه‌اندازی این کانون، بسیاری از نویسندگان، شاعران و هنرمندان در رشته‌های مختلف برای همکاری دعوت شدند. حاصل این همکاری‌ها، انتشار تعداد زیادی کتاب شعر و داستان با نقاشی‌های مناسب، برای گروه‌های سنی مختلف بود.
آغاز کار رسمی مرکز سینمایی کانون در سال 1348 با مدیریت فیروزه شیروانلو، فرصت مناسبی برای شکل گیری سینمای فرهنگی ایران ایجاد کرد.
اولین فعالیت‌های مرتبط با سینما در کانون، برگزاری جشنوارۀ فیلم‌های کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۴۵ بود که در آن فیلم‌های مربوط به کودکان و نوجوانان از سراسر دنیا انتخاب و نمایش داده می‌شد. ۱۲ دوره از این جشنواره به دبیری چهره‌هایی چون هژیر داریوش، پرویز فتوره‌چی، پرویز دوایی و فریدون معزی ‌مقدم تا سال ۱۳۵۶ برگزار شد.
با راه اندازی مرکز سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به همت فیروز شیروانلو در سال ۱۳۴۸ بود که جریانی در سینمای ایران شکل گرفت که به کلی متفاوت با نظام تجاری فیلمسازی در ایران بود. در این مرکز بود که تعدادی از برجسته ترین فیلمسازان تاریخ سینمای ایران، از عباس کیارستمی و بهرام بیضایی گرفته تا سهراب شهید ثالث**، **امیر نادری**، **مسعودکیمیایی و **ناصر تقوایی**، فیلم های کوتاه خود را ساختند.
مرکز موسیقی کانون سال ۱۳۵۰ به مدیریت «احمدرضا احمدی» و کوشش افرادی چون «شیدا قره‌چه‌داغی» تأسیس شد، و از آن پس به انتشار محصولاتی برای کودکان و نوجوانان در چند بخش و روی صفحه‌ی گرامافون اهتمام ورزید.

وب‌سایت «برای کانون» تلاش مستقلی در زمینه‌ی جمع‌آوری این آثار از مجموعه‌های شخصی و ارائه و آرشیو آن‌ها به صورت دیجیتال انجام داد و این کانالِ تلگرام توسطِ صفحه‌ی نبضِ‌زمان‌ ایجاد شده است.
بخشِ اعظمِ مجموعه‌ی کتاب‌ها و فیلم‌ها توسطِ وب‌سایتِ «راوی حکایت باقی» به صورتِ تک‌نفره، بدون وابستگی مالی به موسسه و سازمانی خاص، و دور از هر آگهی تجاری و تبلیغات بازرگانی مرسوم. جمع‌آوری شده‌اند.
و حالا کلیه‌ی محصولاتِ کانون (کتاب‌، صفحه و نوار، فیلم مستند و داستانی، انیمیشن) در یک‌جا و برای کودکانِ امروز و آینده در این کانال قرار دارد و در صورت پیدا شدنِ منابع جدید آپدیت خواهد شد.

برای و به نامِ کیان پیرفلک که کودکِ امروز بود. درخت کاشت. زنگ علوم را دوست داشت و اختراع می‌کرد. خودش و ایلان ماسک را خوشبخت می‌دانست. ایرانی بود و به خدای رنگین‌کمان باور داشت.
نبضِ‌زمان‌ ، «برای کانون» و «راوی حکایت باقی»هیچ‌گونه درآمد و منفعت مالی از محتوای ارائه‌شده نداریم. این تلاشی‌ست از طرفِ کودکان دیروز به کودکان امروز، چراکه جای کانون و تولیداتش در این سال‌ها بسیار خالی بوده است.
استفاده از محتوای صوتی با ذکر نام و نشانی وب‌سایت «برای کانون» و محتوای نوشتاری و تصویری با ذکرِ نام و نشانی وب‌سایت «راوی حکایت باقی» بلامانع است.
❇️دسترسی سریع:

✅محتوای صوتی:
#داستان_صوتی #صدا_برای_نوجوانان #ردیف‌های_موسیقی_ایرانی #زندگی‌_و‌_آثار #صدای_شاعر

✅محتوای تصویری:
#فیلم #انیمیشن

✅کتاب:
#کتاب_نوجوان
#کتاب_کودک
https://www.forkanoon.com
https://parand.se
https://www.instagram.com/timebeatwitharmick

نویسنده‌ای که نوازنده شد

داستانی از اَلَن توماس
تصویرگر: اولیس وانسِل

ترجمه و انتشار به فارسی: موسسهٔ فرهنگی و هنری رسم کودکی

هدیهٔ نوروزی مدرسهٔ صلح و زندگی به کودکان ایران و تمام فارسی‌زبانان جهان

فروردین‌ ۱۴۰۲

@rasmekoudaki

چرا باید «تذکرۀ بادها» را بخوانیم؟

مهسا محمدحسینی

اگر از چند نمونه انگشت‌شمار و استثنایی بگذریم، ادبیات نوجوان امروز ما بیش از هر چیز آمیخته به تکرار و دور زدن در یک فضای محدود و بسته است؛ در سوژه، در روایت، در شخصیت‌پردازی، در فضاسازی و مهم‌تر از همه در زبان.
برای نوجوان‌ها و دغدغه‌ها و نیازهای امروزی‌‌شان، چند کتاب تالیفی که بتواند از جنبه‌های گوناگون به جهان ذهنی آنها نزدیک شود، می‌شناسید؟
از روز اولی که رمان تذکرۀ بادها را خواندم، نه به‌عنوان مادری که یک نوجوان کتاب‌خوان دارد و یا معلمِ نوجوان‌های کتاب‌خوان، بلکه به‌عنوان یک پژوهشگر هنر و یک مخاطب علاقه‌مند به ادبیات کودک و نوجوان، این کتاب را نه فقط یک داستان زیبای سرگرم کننده، که اثری مهم، تازه و متفاوت برای نوجوانان دیدم که از ۱۰ منظر، یک کلاس درس است.
این ۱۰ ویژگی باعث شد به برگزاری کارگاه متفاوت کتاب‌خوانی برای نوجوانان فکر کنم. کارگاهی که در آن فقط کتاب را نخوانیم، با جز‌به‌جز عناصرش زندگی کنیم و هنر زیسته در این رمان را با هم تجربه کنیم.

یک. زبان
به نظر من جادوی این داستان، جادوی زبان است. زبان پریشان‌گویی که پاسخی نمی‌دهد و پاسخ نمی‌خواهد. زبانی که می‌خواهد همهٔ معناها را در لحظهٔ روایت شدن، رها کند. زبانی تازه و مدرن و آمیخته به پرسش و تردید و چرایی چیزها و آدم‌ها و اتفاق‌ها.

دو. روایت
روایت جریان سیال ذهن داستان، فراتر از شکل کلیشه‌ای آن، چند لایه و بدیع، فرم تازه‌ای از روایت را با رفت و برگشت‌های پی‌در‌پی اما منسجم و به‌جا ساخته است. این شیوه از روایت برای مخاطب نوجوانی که عادت به خواندن روایت‌هایی خطی دارد، تازه و نوست، جذاب است و او را خسته نمی‌کند.

سه. گرافیک و تقویت سواد بصری
بی‌شک تذکره‌ بادها در کتاب‌آرایی، گرافیک و ترکیب‌بندی، در میان صدها اثری که این‌سال‌ها برای نوجوانان منتشر شده، کم رقیب است. کاری که کسری‌ عابدینی در طراحی این کتاب انجام داده، برای هر نوجوان طالب هنری علاوه بر اینکه یک کلاس درس کامل است، منجر به رشد سواد بصری، تقویت حس زیبایی‌شناسی و ارتقا ذائقه هنری‌اش نیز خواهد شد.

چهار. بلوغ و جنسیت
راوی در ابتدای داستان، «یک پسربچه مدرسه‌ایِ معلم‌مُرده» است که هنوز نمی‌داند «زن و مردی» را می‌داند. سطر به سطر مخاطب را با خودش بزرگ ‌می‌کند و می‌برد توی بوی تن آدم‌ها. بلوغ، اتفاقی است که ذره‌ذره و لایه به لایه در تن داستان رخ می‌دهد و گل‌درشت و یکباره، توی ذوق نوجوان نمی‌زند. وضعیتی که در آثار برخی نویسندگان نوجوان به دفعات دیده‌ایم این است که نویسنده مسائل بلوغ و دغدغه‌های شخصی و یا غیر شخصی اما قدیمی و از نفس‌افتادهٔ نوجوانی خود را با رنگ تازه و بیان مستقیم به خورد مخاطب تازه‌نفس می‌دهد. اثر رضا عبدی با هوشمندی از این اتفاق مبراست...

برای خواندن ادامه متن روی INSTANT VIEW کلیک کنید 👇

من اکنون بذری درست‌کار گشته‌ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مداد رنگی بسازید...

شعر و صدای احمدرضا احمدی؛
او شاعری بود که هرگز تن به بزرگ شدن نمی‌داد. شعرهای او، ترجمۀ تاریخ کودکی در ایران به کلمه و موسیقی‌اند.

یادش جاودانه باد

۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ – ۲۰ تیر ۱۴۰۲

فانتزی در هفت‌روز هفته دارم

احمدرضا احمدی بارها در کودکانه‌های خویش روزهای هفته، مخصوصا جمعه، را تکرار کرده است؛ برای مثال، شروع قصه «همه آن قایق‌های کاغذی» چنین است: «ساحل‌نشینان دریا در یک روز صبح جمعه، کنار دریا، پسرکی را با چشمان آبی کنار دریا دیده بودند که قایق‌هایی به رنگ آبی، سبز، زرد، قهوه‌ای، قرمز، بنفش، سفید، صورتی و پرتقالی از کاغذ ساخته بود و آنها را در دریا رها کرده بود. آن روز جمعه، از صبح بر دریا و ساحل باد می‌وزید. باد، قایق‌های کاغذی پسرک را آرام‌آرام از ساحل دور کرده بود». و یا در قصه «نوشتم باران، باران بارید»: «در یک روز جمعه گنجشک از من خواست یک گنجشک دیگر نقاشی کنم تا او در قفس تنها نباشد». در کتاب شب روز اول و صبح روز هفتم، اتفاق نهایی قصه در صبح روز هفتم رخ می‌دهد: «صبح روز هفتم، از سپیده بر باغ قدیمی و استخر قدیمی باران می‌بارید». یا در داستان «سه گلدان» بارها جمله «آن روز جمعه بود» تکرار می‌شود. با همین یک جمله سرخوشی‌ها و لذت‌جویی‌های کودکانه‌ای زنده می‌شود که در جمعه‌های فراموش‌نشدنی میسر می‌شد.
حتی در شعرهای جدیدش:
در آخرین روز هفته
از تنگ ماهی
یک شاخه شقایق رویید
عابرانی که از کنار قلب‌های ما
به‌سرعت می‌گذشتند
به شقایق خیره شدند
و یا از شعر «جمعه روبه‌روی روزها»:
من در همین تجربه عصرانه پاییزی خویش
به جنگل‌های پرشتاب که مه را می‌شستند، می‌گریستند و در قاب می‌نهادند
اعتراف می‌کنم:
روز اگر بود، جمعه بود...


ادامه مطلب را اینجا بخوانید