راحله احمدی، فعال مدنی، روز سه شنبه ۲ شهریورماه با پایان ایام مرخصی به #زندان_اوین بازگشت. خانم احمدی پیشتر در تایخ  ۲۷ تیرماه در پی فوت مادرش جهت شرکت در مراسم خاکسپاری به مرخصی کوتاه مدت اعزام شده بود. لازم به ذکر است تلاش خانواده این زندانی سیاسی از روز سه شنبه ۲۲ تیرماه، برای اعزام او به مرخصی و دیدار آخر با مادر سالخورده پیش از مرگ او، بی نتیجه مانده بود. روز شنبه ۲۶ تیرماه، راحله احمدی به دنبال دریافت خبر فوت مادر، دچار فشار عصبی و در نتیجه آن، تشدید درد ناشی از دیسک کمر شد. پیشتر این فعال مدنی در پی تبعید دخترش #صبا_کردافشاری به #زندان_قرچک_ورامین با مشکلات پزشکی ناشی از فشار عصبی مواجه و دچار پارگی دیسک شده و برای راه رفتن نیازمند به استفاده از واکر شده است.

@Tavaana_TavaanaTech

زندان قرچک تبعیدگاه برای مرگ تدریجی زندانی است

✍🏻 #نرگس_محمدی

وضعیت آب زندان

در اولین روز جا به جایی از زندان ۲۰۹ اوین به زندان قرچک به قرنظینه این زندان منتقل شدم. اب مصرفی ان به قدری غیرقابل استفاده بود که نتوانستم از ان بنوشم به اجبار به لیوانی چای که روی ان الودگی اب مانند سر شیربسته شده بود، چای نوشیدم که دچار تهوع و استفراغ شدم. در زندان از همین اب برای پخت‌وپز غذا، چای و نوشیدن استفاده می‌کنند.

طبق اظهارات بازرسان از زندان قرچک، سیستم اب زندان غیر بهداشتی است تا حدی که زندانیان کارتن‌خواب و گورخواب چار مشکل گوارشی شده‌اند. به همین خاطرنتوانسته‌ام از غذا و اب زندان استفاده مفید کنم مگر رفع جوع برای نمردن و گرسنه‌نماندن. اضافه کنم تمام مسئولان هم به اب غیرقابل‌شرب این زندان اعتراف دارند.
من این رفتار را نوعی تهدید در خصوص زندانیان، به خصوص زندانیان سیاسی و عقیدتی می‌دانم که هدف ان ازبین‌بردن این زندانیان است.

بوی نامطبوع و غیرقابل تحمل فاضلاب زندان، همراه با گازامونیاک که حتی طبق گفته بازرسان همراه با یک نوع گاز ناشناخته دیگر هم می‌باشد. این بو و الودگی را زندانی از شب تا صبح از صبح تا شب باید تحمل کند که باعث مشکلات تنفسی می‌شود.

وضعیت گرمایشی زندان در این روزهای سرد

گرما را از طریق کانال کولربه اتاق‌ها وارد می‌کنند که همراه با گرما، دود گاز منواکسید کربن وارد اتاق می‌شودکه نتفس زندانیان را دچار مشکل می‌کند و موجب تنگی نفس می‌شود.

این نکات را همراه با وضعبت غذایی و موارد وحشتناک دیگر زندان در بازدید معاون دادستان کل کشور از زندان به او منتقل کردم. در این نامه فقط به دو مورد تنفس و اشامیدن اکتفا کردم. چنانچه رسیدگی نشود دست به اعتراض خواهیم زد در برابر این شکنجه تدریجی و مستمر برای زندانیان.

زندان قرچک
نرگس محمدی

متن فوق که در اینستاگرام تقی رحمانی، همسر نرگس منتشر شده است، گویای وضعیت نامناسب زندان قرچک است.
نرگس محمدی کنش‌گری را در زندان هم ادامه می‌دهد.
فعالان مدنی و وکلا در خارج از زندان برای جلوگیری از نقض حقوق زندانیان و آزادی آن‌ها چه برنامه‌ای دارند؟

#زندان_قرچک #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته، همسر نرگس محمدی خبر داد که او به بیمارستان منتقل شده است و علت انتقال او به بیمارستان، مشکل تنفسی بوده است.

تقی رحمانی امروز هم اطلاع‌رسانی کرده که گرفتگی یکی از رک‌های قلب نرگس محمدی، ۷۵ درصد بوده است.

همین چند روز پیش بود که گزارش نرگس محمدی درباره وضعیت نامناسب زندان قرچک را نوشته بودیم که گفته بود که این زندان تبعیدگاهی برای مرگ تدریجی زندانیان است و تاکید کرده بود که وضعیت آب آشامیدنی و سیستم گرمایشی آن اسفبار است به طوری که گاز دی‌اکسید کربن وارد اتاق‌ها می‌شود. او همچنین از بوی فاضلاب که بیست و چهار ساعته در زندان منتشر می‌شود هم گفته بود.

مسیولیت جان زندانیان، بر عهده حکومت جمهوری اسلامی است.
خصوصا زندانیان سیاسی که اصولاً نباید زندانی باشند.

نه تنها نیاز به کمپینی برای آزادی زندانیان سیاسی داریم، بلکه نیاز به کمپینی جهت تعطیلی زندان قرچک هم داریم که چنین وضعیت ناگواری دارد.

#نرگس_محمدی #زندان_قرچک #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مسئولیت سلامت زندانیان بر عهده سازمان زندان‌ها و قوه قضاییه است. زندانیان سیاسی علاوه بر آن که در بسیاری موارد از حق درمان محروم مانده‌اند و در دادن داروهای آن‌ها تعلل می‌شود، از تغذیه مناسبی هم برخوردار نیستند.

در مقابل، زندانیان مالی و اختلاس‌گران و غارتگران اموال مردم اغلب از مرخصی بهره می‌برند یا اگر در زندان هستند، بهترین امکانات را در اختیار دارند.

- عزیزان حقو‌دان پاسخ دهند، آیا می‌توان خواستار نظارت بر سیستم زندان‌ها ازطرف نهادهای مستقل شد؟ چگونه می‌توان برای سلامتی زندانیان به خصوص زندانیان سیاسی و عقیدتی اقدامی موثر انجام داد؟

#آتنا_دائمی #سلامت_زندانیان #زندان_قرچک #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فریبا اسدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک، در یادداشتی که نسخه‌ای از آن به دست آموزشکده توانا رسیده، نسبت به وضعیت بهداشتی اسف‌بار زندان قرچک اعتراض کرد.


به گزارش فریبا اسدی، بعد از بازدید رییس قوه‌‌قضایبه از زندان، آب آشامیدنی سالم در زندان قرچک در دسترس نیست و این مشکل باعث مریضی اکثریت زندانیان و دل درد آن‌ها شده است این اتفاق در حالی می‌افتد که بهداری زندان برای تمام دردهای زندانیان از قرص بروفن استفاده می‌کند.

بنا به این گزارش علاوه بر تمام مشکلات زندان، فاجعه‌ای دیگر در این چند روزه رخ داده؛ بالازدن فاضلاب در کف بندها و بهداری که بوی وحشتناکی را به همراه دارد که هیچ مسئولی پیگیر این مشکل نیست.

خانم اسدی می‌پرسد که «آیا حق یک انسان نیست که آب و غذای مناسب داشته باشد و در مکان تمیزی زندگی کند؟ آیا فاضلاب در خانه،هایتان بالا بزند، همینقدر بی‌خیال خواهید بود؟»

او در ادامه می‌گوید: «آب بد مزه و بد بو، هوای آلوده به دلیل آتش‌زدن زباله‌های زندان، غذای نامناسب و افتضاح و حالا بوی نامطبوع و کثافت فاضلاب...

محرومیت زندانیان و تحت فشار های عصبی آن‌ها و خانواده‌هایشان کم نیست؟

آیا مسئولان در خانه‌های خودشان هم اینطور زندگی می‌کنند؟ همین آب غیرقابل شرب را می‌خورند، در کف منزل‌شان فاضلاب بالا زده و با پوتین رفت و آمد می‌کنند؟ مسئولان بی‌کفایت و مفت‌خور نظام جمهوری اسلامی! آیا در خانه.هایتان هم حاضرید همین غذاها را به خانواده‌هایتان بدهید؟

ما زندانیان از بدیهی‌ترین حق خود؛ آب، غذا و هوای مناسب محروم مانده‌ایم.»

- روز گذشته نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده هم در مطلبی شرایط ناگوار زندان قرچک را شرح داده بودند. مسئول جان زندانیان، نظام جمهوری اسلامی است. حق زندانیان سیاسی حبس و زندان نیست چه برسد به اینکه در چنین شرایطی به سر ببرند.

#زندان_قرچک #فریبا_اسدی #بیانیه #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در طی هفته‌های اخیر خبرهای نگران‌کننده‌ای از وضعیت زندانیان در زندان قرچک منتشر شده است. از وضعیت آب آشامیدنی بدبو و بد طعم تا هوای نامطبوع در سالن‌ها و جاری شدن فاضلاب در بندها و اخیرا اخباری مبنی بر ابتلای چند زندانی به بیماری سل و جدا نشدن آن‌ها از سایر زندانیان.

از جمله زندانیان محبوس در زندان قرچک، نرگس محمدی است که دچار بیماری ریوی شده و چند روزی با وجود دستور تزریق اورژانسی یک دارو، از این کار خودداری شد.

برادر نرگس محمدی در نامه‌ای خطاب به محسنی اژه‌ای، رئیس قوه‌قضاییه، ماجرا را شرح داده و می‌پرسد که آیا نظام تصمیم به از بین بردن نرگس محمدی گرفته است؟

#زندان_قرچک #نرگس_محمدی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حکومت جمهوری اسلامی، قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها مسئول سلامت جسمی و جانی زندانیان است.
آتنا دائمی فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق در این توییت می‌گوید حدود ۴۰ نفر در زندان زنان تهران به بیماری سل مشکوک هستند.
لازم به ذکر است که این زندان در کنار بندی است که کودکان خردسال همراه مادرانشان در زندان زندانی هستند و همچنین بندی که در آن زمان باردار محبوس هستند.

طبق اساس‌نامه تشکیل اداره کل بهداشت و درمان و تحقق حقوق زندانیان در دستیابی به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی، برای اجرای ضوابط بهداشتی برنامه‌ریزی شده و ردیف بودجه‌ای برای آن در نظر گرفته شده است و این وظیفه بر دوش سازمان زندان‌ها ست. اما همانطور که بارها مشاهده شده حقوق زندانیان منبی بر مراقبت بهداشتی و درمانی نادیده گرفته می‌شود.

#یاری_حقوقی_توانا #زندان_قرچک #زندان_زنان_تهران #آتنا_دائمی #قوه_قضاییه #بیماری_سل

@Tavaana_TavaanaTech

نرگس محمدی در متنی که اخیرا در اینستاگرام او منتشر شده، شرح داده است که در زندان قرچک برخی از میوه‌ها برای زندانیان زن ممنوع است. مسئولان زندان، خیار، موز و هویج را ممنوع اعلام کرده‌اند، چون باور دارند که شکل این میوه‌ها برای زنان تحریک‌کننده است!

او در بخشی از نوشته‌اش می‌گوید:
«زن‌ستیزی و بی‌منزلت‌سازی زن در چهارچوب ایدئولوژی و نگرش نظام استبداد دینی، فاجعه‌بارتر از آن است که فقط زنان را از حق پوشش محروم نماید، زندان قرچک بازنمای اراده حکومتی‌ست که زن را به دلیل زن‌بودن حتی از خوردن میوه هم محروم می‌کند و توجیه آن‌ها حفظ عفاف و حیای ما زنان است که وظیفه مراقبت از عفت ما نیز برعهده مردان حکومت دینی است.

در این نظام سلطه‌گر، صدای زن ممنوع، موی زن ممنوع، حتی میوه برای زن ممنوع است. سزاوار است بگویم که زن "ممنوع" است. زن اگر میوه ممنوعه در زندان قرچک بخواهد بی‌عفت و فاحشه است. زن اگر در جامعه پوشش آزادانه بخواهد، بی حیاست. اگر در خانواده حق طلاق بخواهد ناشزه است و اگر زندگی و شادی بخواهد سزاوار مجازات است.

در چنین زندان و چنین حکومتی من نرگس محمدی به عنوان یک زن و یک مادر اعلام می‌کنم که زیر بار #حجاب_اجباری حکومت نمی‌روم و اجبار را برنمی‌تابم، در زندان قرچک میوه موز، خیار و هویج می‌خواهم، چرا که این محرومیت از میوه‌ها را توهین به زن می دانم. ناشی از ذهن بیماری که ان را قاعده کرده است.
ازادی و برابری و سرزندگی، نشاط حق ما زنان است حتی اگر بهای آن زندان و مرگ باشد.»

نوشته نرگس محمدی توسط آموزشکده توانا بازخوانی شده است.

#نرگس_محمدی #زندان_قرچک #بیانیه #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اخیرا، زندانیان سیاسی زن از زندان قرچک به زندان اوین منتقل شده‌اند. تا هنگامی که زندانیان سیاسی در این زندان بودند، شرایط غیر انسانی این زندان اطلاع‌رسانی می‌شد. عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی طی بیانیه‌ای ضمن تشریح وضعیت این زندان و دفاع از حقوق انسانی زندانیان محبوس در زندان قرچک، خواستار تعطیلی زندان قرچک شده‌اند.

این پیام توسط آموزشکده توانا بازخوانی شده است.

#یاری_مدنی_توانا #بیانیه #زندان_قرچک

@Tavaana_TavaanaTech

زندان قرچک ورامین به یکی از تاریک‌ترین نمادهای نقض سیستماتیک حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. این زندان که ساختمان آن در ابتدا به‌عنوان مرغداری طراحی شده بود، امروز به مکانی غیرانسانی برای نگهداری زنان زندانی، از جمله زندانیان سیاسی، تبدیل شده است.

در زندان قرچک، زنان در فضایی بسیار کوچک، بدون تهویه و نور کافی نگهداری می‌شوند. آب شرب ناسالم، کیفیت پایین غذا، نبود خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، و رفتارهای تحقیرآمیز و جنسیت‌زده، بخشی از رنج روزمره زندانیان است. این زندان نه‌تنها محیطی مملو از خشونت و سوءاستفاده است، بلکه به واسطه‌ی تراکم جمعیت بسیار بالا و کمبود امکانات اولیه، بسیاری از زندانیان حتی از جای خواب محروم‌اند و «کف‌خواب» شمرده می‌شوند.

مژگان اینانلو، کارگردان، نویسنده و مستندساز که در پی حمایت از اعتراضات سراسری «زن،‌ زندگی، آزادی»، بازداشت و برای مدتی به این زندان منتقل شد، به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «پشت آن‌ها یک در آهنی بود که هفت صبح باز و پنج بعدازظهر قفل. تنها راه هوا همان در آهنی بود،‌ در زمان‌هایی که باز می‌شد. وقتی بسته بود، به اندازه‌ دو عدس روی این در آهنی سوراخ وجود داشت. من می‌رفتم از این سوراخ‌ها آسمان را نگاه می‌کردم.»

یکی از زندانیان از وفور حشرات موذی، از جمله سوسک خبر داد که در هر فرصتی به مواد غذایی حمله می‌کنند. بر مبنای روایت زندانیان، مکان نگهداری آن‌ها غیر از حشرات موذی، جایگاه تردد موش، سمندر، مارمولک، آب‌دزدک و حتی رتیل سمی است.

آب زندان قابل شرب نیست و اگر جوشانده و تصفیه نشود، عامل بیماری‌های مختلف گوارشی و کلیوی می‌شود. زندانیان سیاسی که مدتی به این زندان تبعید شده بودند، می‌گویند این آب حتی برای استحمام نیز کیفیت مناسبی ندارد.
زندان زنان قرچک ورامین تنها محدود به حضور زنان نیست. در این زندان کودکان تا دوسالگی همراه با مادران زندانی خود زندگی می‌کنند، کودکانی که تحمل شرایط سخت و ناگوار زندان برای آنها دشوار است و چون مدتی طولانی هیچ مردی را ندیده‌اند، پس از خروج از زندان، با دیدن مردان «وحشت می‌کنند»

سازمان حقوق بشر ایران
۱. تعطیلی فوری زندان قرچک،
۲. تضمین حقوق زنان و کودکان زندانی
۳. ایجاد نظارت مستقل را پیشنهاد می‌کند.

#زندان_قرچک #زن_زندگی_آزادی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

فریب در زندان قرچک؛ نمایشی برای بازرس‌ها و حقیقتی تلخ برای بازداشت‌شدگان

روایت یک زندانی سیاسی سابق

روایت دست اول از زندان قرچک که به تازگی به دست ما رسیده، تصویر تکان‌دهنده‌ای از سرکوب، خشونت و فریبکاری نظام جمهوری اسلامی را آشکار می‌کند. این روایت، از لحظه دستگیری در میدان انقلاب تا انتقال به زندان قرچک، نه تنها ظلم سیستماتیک و فشار روحی و جسمی علیه معترضان زن را شرح می‌دهد، بلکه به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه مقامات با ترفندهایی مانند نمایش‌های موقت و تغییرات سطحی تلاش می‌کنند چهره واقعی این زندان مخوف را پنهان کنند.
یکی از بازداشت شدگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ روایت کرده است که مسئولان زندان، موقعی که در اثر افشاگری‌های زندانیان و درز کردن شرایط ناگوار زندان به بیرون و رسانه‌ها، تحت فشار قرار گرفتند، چگونه با ظاهرسازی برای بازرسان، تلاش کردند تا حقیقت را پنهان کنند.

متن این گزارش به شرح زیر است:

«۲۵ آذر بود که در میدان انقلاب توسط نیروی انتظامی (تعداد زیادی زن و مرد) زنها با عینک دودی و مقنعه و مانتو و شلوار بودند و هر کسی را که مقاومت می‌کرد را با کتک و لگد چند نفره، به داخل ون پرتاب می‌کردند. به یاد دارم دختر ۱۶ ساله‌ای که با دوستش و با فریاد «زن، زندگی، آزادی» و گریه و فریاد را پرتاب کردند. به قدری با این بچه با خشونت رفتار کردند که من به یکی از آن‌ها که بیشتر فحاشی می‌کرد، گفتم از ابروهایت (مدل شیطانی رنگ کرده) شناسایی‌ات کردم. مراقب خودت باش!!
از آن‌جا، علیرغم همه دروغ‌هایی که می‌گفتند، (کمی پایین‌تر آزادتان می‌کنیم) ما را به یک پادگان در افسریه انتقال دادند. خیلی اتفاق‌ها افتاد که در مجال دیگری بازگویی می‌کنم. حدود ۷۰۰ یا بیشتر، زن بودیم و شاید حدود ۲۰۰ نفر مرد!
مردان را با کتک در حالی که لباس‌هایشان را روی سرشان کشیده بودند، به سالن دیگری هدایت کردند و زن‌ها را در نماز خانه و خوابگاه سربازان جای دادند. تقریبا ۴۰ ساعت بدون این که بدانیم چه خواهد شد، در محوطه ماندیم. ماموران قدرت نداشتند با زن‌ها مقابله کنند، چون دقیقا همان مامور زنی که گفته بودم با فحاشی برای جمع‌کردن زن‌ها در داخل خوابگاه آمده بود را به دستگیرشدگان داخل کشیدند و حسابی کتکش زدند. پس از آن دیگر جرأت نزدیک شدن به ما را نداشتند. روز دوم غروب، چند مثلا قاضی هر کدام از ما را دیدند و با سلیقه خودشان حکم آزادی یا زندان دادند.

وقتی نامم را بردند، گفتند که این اسامی آزادند اما با بیرون آمدن ما دست‌هایمان را با تسمه به یکدیگر بستند و در یک اتوبوس که همه صندلی هایش جمع شده بود و پنجره نداشت و فقط از درز کوچکی که بین صفحه‌های فلزی وجود داشت می‌شد فهمید که به خارج از شهر می‌رویم. در نهایت ما را به زندان قرچک یا همان زندان زنان شهر ری انتقال دادند. در بدو ورود ما را بررسی پزشکی و روانی می‌کردند و بعد باید درون یک اتاق جلوی یک خانم لخت می‌شدیم و می‌نشستیم و بر روی زانو بلند می‌شدیم که چیزی را وارد نکرده باشیم.»

نویسنده پس از شرح درباره وضعیت زندان و بازدید تیم بازرسی می‌نویسد:

«متوجه شدیم که تعداد دیگری از دستگیرشدگان همان روز، در ورزشگاه زندان در شرایط بسیار بدی نگهداری می‌شدند و جالب این بود که این بخش اصلاً به بازرسین نشان داده نشده بود.

بعد از آزادی خبرهایی شنیدم که شوکه شدم. ظاهراً قبل از ماجرای زندانی‌شدن ما، یک صدای ضبط‌شده از زندان قرچک بیرون آمده بود که از شرایط وحشتناک بندهای قرچک و بند قرنطینه، خون‌های شتک‌زده، کثیفی زیاد و رفتار بد نگهبانان گزارش داده بود. ضمن این که هفته قبل از آن، تعدادی از زنان یک بند را به آتش کشیده بودند.

رئیس زندان برای این که بتواند این خبرها را خنثی کند، قبل از دستگیری ما، با توجه به این که مطمئن بود تعدادی به آنجا منتقل می‌شوند، تغییراتی را داده بود که ما فریب بخوریم و بعد از آزادی، از ویژگی‌های این زندان تعریف کنیم. نه قبل و نه بعد از آن روز، هرگز نشنیدم که ملحفه تمیز و سفید به هیچ زندانی‌ای داده باشند. باید از پارچه‌های سفید و نو می‌فهمیدیم که فریب خورده‌ایم. ما خیلی خام بودیم و باید می‌دانستیم که جمهوری اسلامی بر اساس دروغ پایه‌ریزی شده است.

این روزها که گزارش دیگری از آن روزهای زندان منتشر شده، بر خودم واجب دانستم که به همه بگویم چه بر ما گذشت. هنوز برخی از ما حکم‌های سنگینی داریم. یکی از ما را روز دستگیری آن‌قدر زده بودند که در سرش سه ناحیه خون لخته شده بود و سکته مغزی کرده و اکنون تحت درمان است. دوست دیگری را آن‌قدر زده بودند که پایش آسیب دیده بود و مجبور شدیم شلوار جینش را پاره کنیم که مشکلی پیش نیاید.»

گزارش کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://tavaana.org/deception-qarchak-prison/

#زندان_قرچک #زندان_زنان_قرچک #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech