« #حوری به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان برای حمايت از زنان سرزمینمان ایران
به امید روز های شاد و رنگی براي تمام اقوام و جنسیت‌های كشور عزيزمان ايران 🙏🏻☀️💎»

با صدای :
دانیال مقدم، صبا کمالی و سحر زکریا


#نه_به_خشونت_علیه_زنان #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #حقوق_زنان #صدای_زن #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت هایده، صدای ماندگار
.
رهی معیری،ترانه‌سرا، معصومه دده‌بالا را به علی تجویدی تکنواز ویلون معرفی می‌کند و علی تجویدی که آن روزها از فعال‌ترین آهنگ‌سازان ِ برنامه‌ی گل‌های رنگارنگ در رادیو تهران او را به جامعه‌ی هنری معرفی می‌کند و این‌گونه می‌شود که زندگی هنری «هایده» متولد می‌شود. .
فعالیت حرفه‌ای هنری هایده در سال ۱۳۴۷ و با اجرای ترانه‌ی «آزاده» و با هم‌کاری ارکستر گل‌ها در رادیو تهران آغاز می‌شود. فرح پهلوی می‌گوید که قسمتی از ترانه‌ی «آزاده» با صدای هایده او را به یاد اپرای «نورما» اثروینچنتزو بلینی با صدای ماریو کالاس،خواننده‌ی یونانی-آمریکایی می‌اندازد و اضافه می‌کند که «هایده، کالاس ما بود.» .
انقلاب اسلامی که بار نشست،بیش‌تر هنرها و اهالی هنر با محدودیت‌های فراوان مواجه شدند. زنان ِ خواننده دیگر اجازه‌ی خواندن نیافتند و صدای زنان ممنوعه شد.

بسیاری از خوانندگان پیش از انقلاب، بعد از انقلاب به دادگاه احضار شدند و برخی از آن‌ها بازداشت و ثروت برخی از آن‌ها نیز مصادره شد. آیت‌الله محمدی گیلانی حاکم شرع و رئیس دادگاه‌های انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ برخی از خوانندگان پیش از انقلاب را به دادگاه فراخواند. هایده یکی از این خوانندگان بود. با این‌که صدای کسانی مانند هایده پس از سیطره‌ی اسلام‌گرایان در ایران ممنوع شد اما این به آن معنا نبود که مردم دیگر به این صداها گوش نکردند و یا هنرمندان خود را از یاد بردند. زهرا اشراقی، نوه‌ی دختری روح‌الله خمینی که نقش اول در بستن فضای هنری ایران را داشت خود یکی از طرفداران صدای هایده شد. خانم اشراقی در جایی می‌گوید که صدای هایده را دوست دارم و به نظرم هایده اعجوبه‌ی موسیقی ایران بوده است. این سخنان اشراقی خشم رسانه‌‌های وابسته به اقتدارگرایان را برآشفت. هایده زیر نظر استادان بنام موسیقی ایران درس موسیقی آموخته بود. او آموزش موسیقی را با علی تجویدی آغاز کرد. هایده بارها گفته است که تحت تاثیر صدای دلکش بوده است.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4FA4dc

#هایده #صدای_زن #صدای_ماندگار #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سیما بینا ست که می‌خواند!
پس از انقلاب اسلامی زنان برای آوازخوانی با موانع قانونی و شرعی مواجه شدند و سیما بینا نتوانست آوازهای محلی‌ای را که از سراسر ایران جمع‌آوری کرده بود اجرا کند. سیما بینا می‌گوید که این یک افسوس و حسرت است:
«این یک افسوس و حسرت است. برای این که این موسیقی را که من جمع آوری کرده‌ام متعلق به مردم است. مثل امانتی است که در اختیار من قرار گرفته است. دلم می خواهد که اینها را به مردم ارائه بدهم. شهر به شهر بروم و این موسیقی را که از خودشان یاد گرفته‌ام، یک بار هم برایشان بخوانم. ...»

سیما بینا، چهاردهم دی‌ماه ۱۳۲۳ در خوسف بیرجند به دنیا آمد. پدرش احمد بینا یکی از اهالی هنردوست خراسان (بیرجند) و مادرش پوراندخت ایران‌نژاد زنی فرهیخته از اهالی کرمان بود.
او یکی از نخستین زنان ایران است که با تلاش فراوان و خستگی‌ناپذیر در احیای موسیقی نواحی کوشیده است.

درباره سیما بینا بخوانید:

https://tavaana.org/sima_bina/

#سیما_بینا #موسیقی_نواحی #موسیقی #صدای_زن #یاری_مدنی_توانا
اکانت ایشان در اینستاگرام
@simaoinaofficial

@Tavaana_TavaanaTech

گناه من چیست که باید
گناهان انتخاب نکرده
و جنگهایِ آغاز نکرده‌ را
به دوش بکشم
گناه من چیست که باید،
تاوانِ تاریخی که نساخته‌ام‌ را بپردازم
و اندوه سرزمین‌هایی که در آن‌
نه قدمگاهی دارم، و نه حتی قبری!

از صفحه مسعود احمدی شامکانی


#عدنان_الصائغ #زارا_اسماعیلی #صدای_زن #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پرستو احمدی، خواننده و آهنگساز، در یکی از کاروانسراهای ایران کنسرتی را بدون حجاب اجباری با نام «کنسرت کاروانسرا» اجرا و آن را از یوتیوب پخش کرد.
پرستو احمدی در جریان خیزش انقلابی، قطعه «از خون جوانان وطن» را اجرا کرده بود که با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و در مهرماه ۱۴۰۲ هم پرونده‌ای برای او در قوه قضاییه تشکیل شده بود.
در این ویدیو اجرای قطعه «مرا ببوس» را در اجرای «کنسرت کاروانسرا»ی او می‌بینید که احسان بیرقدار، سهیل فقیه‌نصیری، امین طاهری و امیرعلی پیرنیا هم به عنوان نوازنده او را همراهی کردند.

متن از ایران اینترنشنال

پرستو احمدی نوشت:
«من پرستو؛ دختری که می‌خواهم برای مردمی که دوستشان دارم بخوانم. این حقی است که نمی‌توانستم از آن چشم بپوشم؛ خواندن برای خاکی که عاشقانه دوستش دارم. اینجا، در این نقطه از ایران عزیزمان، در این تکه‌ای که تاریخ و اسطوره‌های ما به هم پیوند می‌خورند، صدای من را در این کنسرت فرضی بشنوید و خیال کنید، این وطن زیبا را…

از تمام کسانی که در این شرایط سخت و ویژه من رو همراهی کردن سپاسگزارم.»

برای حمایت از پرستو احمدی، یوتیوب او را دنبال کنید:

https://youtu.be/oYcaDHEnhbU?si=6VSdT34x9MuK6VTJ

#پرستو_احمذی #صدای_زن #نه_به_پوشش_اجباری #زن_زندگی_آزادی #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پرستو احمدی، تصویرگر «زن، زندگی، آزادی» در دل سرکوب و سانسور

پرستو می‌گوید کنسرتی فرضی با عنوان «کاروانسرا» منتشر کرده است. کنسرتی که زیبایی آزادی و اراده زنانی که دهه‌ها تحت فشار و سرکوب حکومت بوده‌اند را برای عموم به صورت واقعی به تصویر می‌کشد. او تصویری زیبا از ایران آینده به ما نشان می‌دهد؛ سرزمینی که در آن زنان آزاد هستند، صدای زن ممنوع نیست و محدودیتی برای آن‌ها وجود ندارد.

پرستو صدای میلیون‌ها زن ایرانی سرکوب‌شده است، زنانی که برای آزادی، رفاه و امنیت فریاد می‌زنند. او، همانند سایر زنان ایران، محکم ایستاده و می‌گوید «نمی‌گذاریم زنان را از جامعه حذف کنید.» هر واژه‌ با صدای او، صدای زنانی را زنده می‌کند که سال‌هاست از عرصه‌های عمومی حذف شده‌اند. او تصویرگر «زن، زندگی، آزادی» از دل سرکوب و سانسور است.

آواز خواندن و ممنوع نبودن صدا و تصویر، حق ابتدایی و انسانی هر فرد است. صدای زنانی که در این شرایط می‌خوانند، نه‌تنها اعتراض به وضعیت فعلی، بلکه پیامی از سوی مردم ایران به استبداد است: «ما زنده‌ایم و در اوج محدودیت‌ها، تن به چیزی که شما سال‌ها آن را طبیعی جلوه داده‌اید، نداده‌ایم. همواره در جستجوی آگاهی جمعی بوده‌ایم که شما تلاش کردید ما را از آن غافل کنید.»

سرکوب صدای زنان، «تقابل سازمان‌یافته» با آزادی و برابری اجتماعی است. هر بار که صدای گروهی از جامعه (در این‌جا زنان آوازخوان)، با زور و اجبار خاموش شود، این مسئله به نهادهای قدرت و حاکمیت مربوط است و باید دغدغه‌ی همگان باشد. بی‌شک مسئله‌ی زنان، چه در حذف صدای زنان آوازخوان و چه در دیگر ممنوعیت‌ها، مسئله‌ای همگانی در مسیر تحقق آزادی و برابری است، هرچند بار اصلی سرکوب بر دوش زنان ایران است. زنانی که هر بار فریاد برمی‌آورند و طغیان می‌کنند، عامل محرکی برای سایر گروه‌های معترض در جامعه می‌شوند. زنان، حتی زمانی‌که سلب حقوق اولیه‌شان عادی به‌نظر می‌رسد، ناگهان صدای خود را بلند می‌کنند و گفتمان سکوت را می‌شکنند.

در این وضعیت، آن‌چه از ما برمی‌آید، همراهی کامل با صداهای حذف‌شده و سرکوب‌شده‌ای است که برای از هم گسیختن حصارها و زنجیرهای تحمیلی خود می‌جنگند.

پاینده ایران
زن، زندگی، آزادی

کنسرت «کاروانسرا» را به صورت کامل در یوتیوب ببینید.

https://youtu.be/oYcaDHEnhbU?si=6VSdT34x9MuK6VTJ

متن از حسین رونقی:
@Hosseinronaghi

#تکثیر_شهامت #صدای_زن #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_حجاب_اجباری #مقاومت_زندگیست #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پرونده‌سازی علیه پرستو احمدی و عوامل «کنسرت کاروانسرا»

خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، از تشکیل پرونده قضایی علیه پرستو احمدی، خواننده و آهنگساز، و عوامل تهیه کنسرت «کاروانسرا» خبر داد.

به گزارش این خبرگزاری، انتشار ویدیوی اجرای موسیقی توسط پرستو احمدی و گروه همراهش در یکی از کاروانسراهای ایران، به‌دلیل عدم رعایت «موازین قانونی و شرعی» و نداشتن مجوز، با واکنش دستگاه قضایی مواجه شده است. در این گزارش آمده است: «با ورود دستگاه قضایی، ضمن برخورد مقتضی، پرونده قضایی علیه خواننده و عوامل تهیه این ویدیو تشکیل شده است.»

پرستو احمدی این کنسرت را بدون حجاب اجباری و با عنوان «کنسرت کاروانسرا» اجرا کرده و ویدیو آن را از طریق یوتیوب منتشر کرد. او پیش‌تر در جریان خیزش انقلابی ایران قطعه «از خون جوانان وطن» را اجرا کرده بود که با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد. همچنین در مهرماه ۱۴۰۲ نیز پرونده‌ای علیه او در قوه قضاییه تشکیل شده بود.

در کنسرت «کاروانسرا»، پرستو احمدی قطعه «مرا ببوس» را با همراهی نوازندگانی چون احسان بیرقدار، سهیل فقیه‌نصیری، امین طاهری و امیرعلی پیرنیا اجرا کرد.

پرستو احمدی در توضیح این اجرا نوشته بود:
«من پرستو؛ دختری که می‌خواهم برای مردمی که دوستشان دارم بخوانم. این حقی است که نمی‌توانستم از آن چشم بپوشم؛ خواندن برای خاکی که عاشقانه دوستش دارم. اینجا، در این نقطه از ایران عزیزمان، در این تکه‌ای که تاریخ و اسطوره‌های ما به هم پیوند می‌خورند، صدای من را در این کنسرت فرضی بشنوید و خیال کنید، این وطن زیبا را...»

این کنسرت و پیام‌های پرستو احمدی با استقبال زیادی در شبکه‌های اجتماعی مواجه شد و بسیاری از کنشگران مدنی، از او به‌عنوان «تصویرگر زن، زندگی، آزادی» یاد کردند و آواز پرستو احمدی را نه تنها نمایش شجاعت و اراده زنان ایرانی، بلکه پیامی برای مقابله با سرکوب و محدودیت‌های تحمیلی بر زنان دانستند.

پرونده‌سازی علیه پرستو احمدی و گروه همراهش در شرایطی رخ می‌دهد که صدای زنان در عرصه موسیقی و دیگر حوزه‌های اجتماعی همچنان با محدودیت‌های شدیدی در ایران مواجه است.

#پرستو_احمدی #پرستو_احمدی_تنها_نیست #صدای_زن
#نه_به_جمهورى_اسلامى #نافرمانی_مدنی #مقاومت_مدنی
#نه_به_حجاب_اجباری #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پرونده‌سازی علیه پرستو احمدی و عوامل کنسرت مجازی او، با واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است. کاربر آمینو اسید این موضوع را با پرونده کاظم صدیقی مقایسه کرده و نوشته است:

«کمتر از ۲۴ ساعت قوه قضائیه علیه پرستو احمدی و عوامل برگزاری کنسرت کاروانسرا پرونده قضایی تشکیل داد، کاظم صدیقی دزد بیت المال اما ازاد است و در بیت خامنه‌ای روضه فاطمه می‌خواند.»

به نظر شما چرا حکومت در خصوص آواز و حجاب زنان اینقدر حساس است و در عوض در برابر فسادهای کلان مقامات حکومتی با فرمان «کش ندهید» سر و ته قضیه را هم می‌آورد؟
.چرا زنان ایرانی نباید بتوانند در داخل ایران کنسرت برگزار کنند؟ چرا حتی با یک کنسرت در یوتیوب هم که نه کار مجرمانه‌ای است و نه نیاز به مجوز دارد، برخورد قضایی می‌شود؟!

به گزارش این خبرگزاری، انتشار ویدیوی اجرای موسیقی توسط پرستو احمدی و گروه همراهش در یکی از کاروانسراهای ایران، به‌دلیل عدم رعایت «موازین قانونی و شرعی» و نداشتن مجوز، با واکنش دستگاه قضایی مواجه شده است. در این گزارش آمده است: «با ورود دستگاه قضایی، ضمن برخورد مقتضی، پرونده قضایی علیه خواننده و عوامل تهیه این ویدیو تشکیل شده است.»

پرستو احمدی این کنسرت را بدون حجاب اجباری و با عنوان «کنسرت کاروانسرا» اجرا کرده و ویدیو آن را از طریق یوتیوب منتشر کرد. او پیش‌تر در جریان خیزش انقلابی ایران قطعه «از خون جوانان وطن» را اجرا کرده بود که با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد. همچنین در مهرماه ۱۴۰۲ نیز پرونده‌ای علیه او در قوه قضاییه تشکیل شده بود.

در کنسرت «کاروانسرا»، پرستو احمدی قطعه «مرا ببوس» را با همراهی نوازندگانی چون احسان بیرقدار، سهیل فقیه‌نصیری، امین طاهری و امیرعلی پیرنیا اجرا کرد.

پرستو احمدی در توضیح این اجرا نوشته بود:
«من پرستو؛ دختری که می‌خواهم برای مردمی که دوستشان دارم بخوانم. این حقی است که نمی‌توانستم از آن چشم بپوشم؛ خواندن برای خاکی که عاشقانه دوستش دارم. اینجا، در این نقطه از ایران عزیزمان، در این تکه‌ای که تاریخ و اسطوره‌های ما به هم پیوند می‌خورند، صدای من را در این کنسرت فرضی بشنوید و خیال کنید، این وطن زیبا را...»


#پرستو_احمدی #پرستو_احمدی_تنها_نیست #صدای_زن
#نه_به_جمهورى_اسلامى #نافرمانی_مدنی #مقاومت_مدنی
#نه_به_حجاب_اجباری #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
«برای #پرستو_احمدی و #کنسرت_فرضی اش 🕊

من شب‌زنده‌دارم. شب‌ها به‌ندرت خواب به چشمم می‌آید و دیگر عادت کرده‌ام به خوابیدنِ بعد از طلوع. ساعت هفت صبح پنجشنبه، قبل از خوابیدن گوشی موبایل را بعد از چند ساعتی که درگیر کار دیگری بودم نگاه کردم. دیدم تمام مردم شهر -مثل افسانه‌ای قدیمی- مسحور کنسرتی «فرضی» شده‌اند. هرجا چشم انداختم تصویر دختر سیاه‌پوش زیبای آوازخوان بود که شکوه بنای تاریخی پشت سرش را چندبرابر کرده بود... بلندبلند گفتم: در تاریخ بنویسید، میلیون‌ها نفر از مردمان یک دیار، زیر خاکستری‌ترین آسمان جهان در پاییز یکهزاروچهارصدوسه خورشیدی مرتکب جرم شدند و در کنسرتی فرضی شرکت کردند، دست زدند، هورا کشیدند و رقصیدند.


ما اشک ریختیم پرستو. ما که روبروی تو در شب تاریک آن کاروانسرا ایستاده بودیم به پهنای صورت اشک ریختیم. وقتی آخرین کلمات «مرا ببوس» را می‌خواندی ما از تمام بندها آزاد شده بودیم. در آن تاریخ بی‌زمان و آن مکان بی‌مکان، ما خوش‌بخت بودیم و صدای سُریدنِ این خوش‌بختی در نسیمی که موهای تو را تکان می‌داد قلقلک‌مان می‌داد.

آن‌چه خواب را از سر من پراند و از جایم بلند کرد تا برایت چیزی بنویسم و چیزی بسازم، جسارت و شجاعت تو بود، روایت تکان‌دهنده و عجیب از قصه‌ای که آیندگان می‌توانند آن را به جای افسانه‌های هزارویکشب در قصه‌ای که شب برای کودکانشان می‌خوانند جا بزنند. برای تمام گلوهای شکسته و خاموشی که دهه‌هاست در گوشه‌گوشه‌ی این شهر برای جاری شدن صدایشان تقلا می‌کنند و تو با سخاوت بی‌نظیرت صدایشان شدی. برای تو که تمام‌قد به احترامت ایستاده دست می‌زنم، همه می‌دانیم که صبحِ این شب نزدیک است و خیلی نزدیک. ما شب‌زنده‌داریم...»


ویدیو و متن از مهیا فرمانی


#صدای_زن #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech