مێژوویەکی پڕشەنگدار و ئازارێکی لە بن نەهاتوو، سەرهەڵدانەوە و تێگەیشتن و پێگەیشتن...

✍️روایت ایثار یک رهبر گمنام از حلبچه‌👇
...تاریخی پرشکوه و رنجی بی پایان، 
تولدی دوباره، فهم واقع و موفقیتی بزرگ

https://telegra.ph/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%87-%D9%88-%D8%B1%D9%86%D8%AC%DB%8C-%D8%A8%DB%8C-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%81%D9%87%D9%85-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9-%D9%88-%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82%DB%8C%D8%AA-03-24

🌹❤🌹
#هەڵەبجە...
@sopskf

دوایین کەزی،
بەرهەمی بیر و هزری هونەرمەندە گەنجەکانی سەردەشت؛
کاک #محەممەد_هەمزەپوور و هاوڕێیانیەتی،
کە لە ساڵوەگەری هەڵەبجە نمایش‌کرا
و لە سۆنگەی بەشداربووان،
لە ریزی بەڵگە فلیمەکانی سەرکەوتوو، ئەژمار کرا...

هیوام وایە،
لە سەردەشتیش،
هاوشێوەی هەڵەبجە،
سەرنجی بدرێتێ،
کاتی بۆ تەرخان بکرێ
و زەحمەتی ئەو گەنجە شازانەی شار و نیشتمان بە هێند وەرگیرێت ...

شەوانە دوای نوێژی تەڕاویح، هۆڵی دایڕە ئیڕشاد

شەوانی ۷ هه تا ۹ی خاکه لێوەی ۱۴۰۲

+وێنەی نمایش و پێشوازی هەڵەبجەییە ئەمەگناسەکان👇

https://t.iss.one/Sopskf/6628?single

🌹❤️🌹
#بنکەی_گەشەی_ئاشتی_و_دڵۆڤانی
#دڵۆڤانیە_بچکۆڵەکان
#سەردەشت
#دۆکیۆمێنت
#دووایین_کەزی

@sopskf

⚫️ یک کشتی باری، به پل فرانسیس اسکات کی در بالتیمور، مریلند برخورد کرد.

👀مواظب پُل های ارتباطی مان باشیم، فرونریزند...

@sopskf

🔴 سخنرانی مصطفی ملکیان با عنوان «از عشق به انسانیت تا نفرت از انسان ها»| مجموعه فرهنگان فرشته

@mostafamalekian

کورتە چیرۆکی تەشەنای زامێکی کۆن لە نوسینی فەریدوون حەکیم زادە بەسەرهاتێکی ڕاستەقینەیە، کە بەسەر نوسەری ئەو چیرۆکە دا هاتووە.


ئەو کورتە چیرۆکە بەشێک لە نەهامەتییەکانی تاکی کوردە کە دەتوانێ بە شێوەیەکی تر لە زۆر کەسان قەومابێ.


دیزاین و دەرهێنانی دیاکۆ گەرمیانی


تۆمار و ئامادە کردنی موشتاق فەیزیابی

یادمان شهدای حلبچه در آغوش جوانه های بلوط صلح و مهربانی
✍️رئوف آذری*

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1510

#محمد_محمد_سعید، فرزند شهید محمد سعید، از بازماندگان شهدای شیمیایی حلبچه است که نامش را از پدر شهیدش، به عاریت گرفته است!


سابقه آشنایی مان با محمد به سال ۱۳٨۷ و مراسم سالگرد بمباران شیمایی حلبچه، بر می گردد. 

آن زمان، ایشان کارمند یادمان حلبچه بود.

سال ۱۳۹۶ نیز در مراسم غرس ۵ نهال بلوطی که تحت عنوان جوانه صلح و مهربانی از سردشت، همراه برده بودیم، بزرگوارانه، حضوری سبز داشت و در این فاصله زمانی، هرگاه خواستیم،  از بلوط های مان که نماد ۵ هزار شهید حلبچه بود، سُراغی بگیریم، از ایشان، مدد می گرفتیم و بزرگوارانه، فیلم و عکس ارسال می کرد.

جالب که چندی بعد، خودش دست به کارشد و چند نهال بلوط دیگر کاشت که نمونه باقی اش را کنار خود با قامتی رعنا دارد.

بعدتر نیز پویشی راه انداخت و طی آن همچنان که خودش گزارش داد، توفیق یافته بودند حدود چهارهزار بذر بلوط و بنه و زالزالک در اطراف ساختمان یادمان بکارند که اکثریت شان، بار آمده اند و به نشان سرزندگی، نشاط و امید به جوانه زدن دوباره ، نوید بخش فردای سبزاند...

کاک محمد، این اواخر مسئولیت مدیریت یادمان را برعهده گرفته است که امسال نیز در بدو ورودمان به حلبچه با همراهی رییس امور شهدا و نماینده مردم حلبچه در مجلس نمایندگان عراق و رییس انجمن قربانیان و نیز رییس شبکه ان جی اوهای مدنی، به استقبال مان آمد.

فرصت غنیمت شمردیم و ذکر خیری از اقدام ارزشمند ایشان در بذرکاری و نهالکاری متعاقب حضور و اقدام قبلی هیٲت سردشت در محیط اطراف یادمان، کردیم و برای دوران تصدی مسئولیت جدیدش نیز تمنای توفیق و ماندگاری خیرمؤثرشان همسنگ عُمر بلوط ها کردیم...

-----
پ.ن: کاک محمد در گزارش‌ سال قبل عنوان کردند که متٲسفانه از سرجمع ۵ نهال غرس شده قبلی ما، فقط دوتای شان باقی مانده است.

در جریان حضور اخیرمان در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، سه نهال به قصد ترمیم همراه بردیم که کاک محمد و مجموعه کارکنان یادمان و امور شهدا و نیز نمایندگان ان جی اوهای حاضر، در جریان غرس وجایگزینی، مجدد بزرگوارانه، همراه شدند...
----
*کنشگر صلح و محیط زیست، نایب رییس هیٲت مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#سالگرد_بمباران_شیمیایی
#مسئولیت_اجتماعی
#بلوط_نوازی
#یادمان_حلبچه


@oaktree_loverbikers

آینده‌ی انسان چگونه است؟
 
عنوان کتاب جدید جاناتان هایت، نسل مضطرب، به افزایش وجود مشکلات روانی به‌ویژه اضطراب و افسردگی در نسل زِد و نسل آلفا، یعنی افرادی که سنی حدوداً کمتر از سی‌سال دارند، اشاره دارد. یکی از دلایل اصلی کاهش ارتباط فیزیکی و واقعی با دیگران و در عوض افزایش ارتباط مجازی در شبکه‌های اجتماعی‌ست.
دلیل دیگر، گذراندن زمان طولانیِ قرنطینه در دوران همه‌گیری کووید و تغییر در عادات رفتاری بوده است: اینکه در آن دوران تعداد زیادی از مردم به جداشدن از جمع و غرق‌کردن خود در فضای مجازی معتاد شدند.
چه باید کرد؟

راه‌حل‌های سریع (و موقت):
یک. پژوهشی نشان می‌دهد که فرد با بازگوکردن داستان زندگی خود وضعیت بهتری پیدا می‌کند (سنخی از روایت‌درمانی)
دو. تقویت مهارت‌های ارتباطی از طریق شرکت در جلسات گروهی؛ و 
سه. کاهش حضور در شبکه‌های مجازی و هم‌زمان شرکت در فعالیت‌های گروهی بیرون از خانه.
 
اما راه‌حل اساسی‌تر چیست؟
دو بخش سخنان هایت را تفکیک کنیم: گسست انسان از انسان؛ و همه‌گیری‌ای که این گسست را تقویت کرد.
مشکل فقط گسترش لجام‌گسیخته‌ی تکنولوژی‌های مرتبط با حضور در فضای مجازی و انواع تکنیک‌های روان‌شناختی به کار گرفته‌شده توسط شرکت‌ها به قصد غرق‌کردن بیشتر انسان در این فضا نیست؛ هرچند ابزارهای به‌کارگرفته‌شده توسط شرکت‌ها به‌جهت جذب حداکثری مردم در فضاهای مجازی مشکلی واقعاً بزرگ است اما مشکل دیگری در راه است که امروزه کمتر کسی به آن فکر می‌کند: همه‌گیری‌های بعدی در راه‌اند! و کافی است مجدد این نسل مجبور به قرنطینه‌شدن شوند. درمانگرانِ اعتیاد به‌خوبی با این پدیده آشنا هستند که اگر معتادی ترک کند و مجدد بازگشت داشته باشد احتمال ابتلاهای بعدی زیادتر می‌شود.
 
از کجا می‌دانیم که همه‌گیری‌های بعدی در راه‌اند؟ استدلالی آماری به ما می‌گوید دیر یا زود شاهد همه‌گیری دیگری، مانند دوران کرونا، خواهیم بود.
 
استدلال:
یک) با اینکه نرخ زاد و ولد در سطح جهانی کاهش یافته اما کماکان طی دهه‌های پیش رو جمعیت انسان‌ها رو به فزونی است.
دو) تخریب محیط‌زیست نیز رو به افزایش است.
سه) در عوض تنوع‌زیستی اکوسیستم‌ها رو به کاهش است.
در نتیجه: همه‌گیری‌های بعدی در راه‌اند.
 
شرح مختصر استدلال:
از یک‌سو، هر چه در اکوسیستمی تنوع زیستی کاهش یابد امکان غلبه‌یافتن یک گونه بر گونه‌های دیگر بیشتر می‌شود. این سخن درباره‌ی تمامی سطوح زیستی از ویروس‌ها و باکتری‌ها تا گیاهان و جانوران صادق است. با تخریب هر چه بیشتر محیط‌زیست و با افزایش گرمای زمین، برخی گونه‌ها منقرض می‌شوند و امکان غلبه‌یافتن یک گونه بر رقبایش بیشتر می‌شود. بنابراین امروزه امکان غلبه‌یافتن برخی گونه‌ها (که می‌تواند یک عامل بیماری‎‌زا باشد) بر دیگران زیاد شده است.
از سوی دیگر، با افزایش جمعیت انسانی دست‌اندازی به طبیعت افزایش می‌یابد و باز هم گونه‌های بیشتری منقرض می‌شوند. به‌علاوه برخی از گونه‌های وحشی که در مجاورت انسان زندگی نمی‌کرده‌اند، در مجاورت انسان قرار می‌گیرند. بنابراین احتمال انتقال ویروس‌ها و باکتری‌ها میان انسان‌ها و این جانوران بیشتر می‌شود.
 
بنابراین امروز احتمال همه‌گیری، بیشتر از سال ۲۰۱۹ است.
 
مقاله‌ای که اخیراً در نشریه‌ی نیچر منتشر شده بهترین راه مقابله با همه‌گیری‌های بعدی را حمایت از افزایش تنوع زیستی می‌داند. اگر قرار است درختکاری کنیم باید در هر منطقه‌ی جغرافیایی درختان بومی آن منطقه، و آن هم با تنوعی بسیار بالا کشت شوند. حفظ و گسترش تنوع، مهم‌تر از تعداد است.
 
اما راهکار کوتاه‌مدت دیگری در دسترس است که اتفاقاً به راهکار پایدار نیز کمک می‌کند. وقتی برای کودکان و نوجوانان به‌دنبال راهکاری دسترس‌پذیر و ارزان هستیم اگر قرار باشد فقط بر یک راه‌حل بنیادی، در دسترس، و کم‌هزینه انگشت گذاریم، بهترین پیشنهاد، بازی جمعی کودکان در محیط‌های باز و به‌ویژه در طبیعت است. در گامی جلوتر، برنامه‌های درسی مدارس نیازمند بازنگری اساسی‌ست. با تأکید انحصاری بر آموزش مهارت‌های سخت به‌طورکل از مهارت‌های نرم، ارتباط انسان با انسان و با طبیعت غافل شده‌ایم. بهترین راهکارِ پایدارِ تقویت مهارت‌های نرم، بازی‌های جمعی در محیطی طبیعی است.
 
نکته‌ی جالب اینکه این راه‌حل نیز به تنوع زیستی ربط دارد: افزایش ارتباط فیزیکی افراد تنوع میکروبیوم بدن را افزایش می‌دهد که از مهم‌ترین راهکارهای تقویت سیستم ایمنی است. بنابراین بازی‌های جمعی به صورت فیزیکی مانعی بر اثرات منفی همه‌گیری‌های بعدی‌ست.
 
خوب‌زیستنِ پایدار راه میانبری ندارد. اقداماتی مانند روایت‌درمانی به مُسکن‌های موقت می‌مانند. یگانه راهِ پايدار، آشتی با طبیعت، برقراری ارتباط سالم با آن، محافظت از آن، و جبران خسارت‌های وارد بر آن است.
 
 هادی صمدی
@evophilosophy