بێڵندانا...

https://t.iss.one/Sopskf/6481


#Beln_Dana

مهندس محمد درویش گفتنی؛
"بهانه های سرکردن زمستان"...

+مراسمی بازآفرینی شده از دل سنت و عرف مناطق کوردنشین به نماد پایان فصل سردی، دشواری،سختی و امید به فرداهای خوب..

این مراسم که به فحوای پاروها و برف روب ها را زمین گذاشتیم، در روستاهای مناطق کوردنشین و در دل بهمن ماه، برگزار می شد، نوید روزهای آفتابی و بهاری با خود می آورد و همان امید به فرداهای نکو، مردم را شاد و سرزنده در دل زمستان، کنار هم نگه می داشت!

بسیاری اوقات که این عُرف و سنت مردمان دیرین را می کاویم، فلسفه ای عمیق در لایه های تصمیم خردمندان آن روزگاران، هویدا می گردد که رهگشای روزگاران سخت امروز هم هست.

چه پاندمی های کُشنده ی جان، سونامی های گزنده ی روان و چه سرطان های خزنده در باور و البته زلزله ها و سیلاب ها و طوفان و گردبادهای مخرب محیط زیست جمعی و طبیعت پیرامونی را با ابزار خرد و همین بهانه آفرینی های عبور از بحران، مهار کرده، سپری نموده و پشت سر گذاشته اند!

اکنون که چون کنشگری پُرمدعا در حوزه صلح و محیط زیست، وقتی در استراتژی گزینی های صلح منظر و البته طبیعت نگر و نگهدار دیروزی ها می نگریم، آفرین می فرستیم بر کاربست این سطح از خِرد و آن وزن فهم عمیق شان...

فقط اگر دو نمونه یکی با فحوای صلح و دیگری با پس زمینه حفاظت از محیط زیست را مصداقی ذکر کنیم، محتمل شما مخاطب گرانسنگ هم همراه و هم نظر شوید:

صلح و مهربانی:
آب ها، چه جوی های منشعب از‌ چشمه های اصلی و رودخانه ها و چه کاریز و قنات، میراب داشته اند که میراب ها، با تقسیم بندی دقیق آب، سهم هر کس را متناسب با زمین تعیین می کرده و در طول ایام، مدیریت می کردند، بدون اینکه کمترین اعتراضی به دنبال داشته باشد!

نکته ای صلح منظرتر اینکه؛

همیشه نقاط آفتابگیر روستا و ویژه کنار مساجد و چشمه ها، محل تلاقی مردمان در روستا بوده تا در آن نقطه، گره های کور دل یا اخبار روز را همرسانی کنند که همان از حجم بار دل و ذهن می کاست و به نوعی برای اکثریت، فرصت گفتگوی همدلانه و تخلیه ضروری ذهن هم میسور بوده است..

حتی برای بانوان، چشمه ها[با نام بومی قۆتان یا کۆتان]، محل تبادل اخبار روز، تضارب آراء بانوان و گفتگوها و درد و دل ها بوده که بهم پیوستگی های بسیاری ایجاد می کرد.

محیط زیست:
شکار در فصل و فصولی از سال، به طور کلی ممنوع بوده و برای شکار نیز اخلاق ویژه ای حاکمیت عُرفی داشته است.

برخی درختان و قسمی از جنگل ها باعناوین و اسامی ویژه از جمله درخت مقدس یا جنگل آرامستان و زیارتگاه، همواره از گزند تخریب و دستبرد و... مبرا بوده اند...

بێڵندانا هم نوعی واکنش خردمندانه، برای حفظ امید و تزریق شادی و ارتقای همزیستی همدلانه بوده که نیازمند حتی ثبت در مواریث فرهنگی، تمدنی، سنتی و عرفی است که امیدواریم متولیان میراث فرهنگی شهرستان، استان و کشور به این امر مهم، همت گمارند..

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#میراث_سنتی
#بێڵندانا
#سردشت
#بیوران
#صلح
#محیط_زیست

@sopskf

هفتصد وسی وسومین شب از شبهای بخارا اختصاص داشت  به «شب بلوط» که در ساعت پنج بعد از ظهر یکشنبه سیزدهم اسفند ۱۴۰۲ در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی به همت استاد دهباشی و همکارانش در نشریه وزین بخار برگزار گردید.
https://t.iss.one/CASRA_NGO/145
بلوط در شمار دیرزیست‌ترین، سازگارترین و مقاوم‌ترین زیستمندان سرزمین ایران از زاگرس تا ارسباران و از ارسباران تا هیرکانی است. بلوط یکی از گسترده‌ترین زیستگاه‌ها را در بین همه زیستمندان ایران‌زمین چه به لحاظ سطح و چه به لحاظ ارتفاع داراست و مهم‌ترین مولفه در حفظ آب و خاک فلات ایران محسوب می‌شود. قصه بلوط آمیخته با فرهنگ و هنر و ادبیات ایران است و شاید گره زندگی هیچ ملتی چون ایرانیان با بلوط آمیخته نباشد. برخی از پایه‌های بلوط‌ در ایران قدمتی تا دوهزار سال دارند و از بررسی دوایر سالانه آنها می‌توان پی به روزهای دلپذیر و نادلپذیر رفته بر طبیعت وطن برد.
در شب بلوط سخنرانان: مصطفی خوشنویس، حمیدرضا عباسی، محی‌الدین محمدخانی، آمانج قربانی، علی طهماسبی، محمد درویش و رئوف آذری(نایب رئیس انجمن فما)درباره زمینه‌های طبیعی و تاریخی بلوط به ایراد سخن پرداختند.
https://t.iss.one/CASRA_NGO/150
امروز عصر به پاس همت استاد دهباشی در جوار رئوف آذری عزیز و استاد محمد خانی در دفترش حاضر شدیم و نهال بلوط و تندیسی به یادگار تقدیم کردیم به  این چهره ی فرهیخته و بی مانند و محصور در انواع آثار وزین فرهنگی و ادبی
#بخارا#دهباشی#شب_بلوط#رئوف_آذری#محی الدین_محمد خانی#آب#خاک#محیط_زیست#جنگل#محمد_درویش#خانه_اندیشمندان_علوم_انسانی #انجمن_ترویج_فرهنگ_مسئولیت_اجتماعی
https://www.instagram.com/p/C4Ghg7yyUZz/?igsh=MTc4MmM1YmI2Ng==