⭕️ سخنرانی اشک‌آلود نماینده فلسطینیان در سازمان ملل

♦️ریاض منصور، نماینده فلسطینیان در سازمان ملل، در جلسه شورای امنیت در حالی که درباره کشته شدن «دکتر عدنان البرش» سخن می‌گفت، بغض کرد و اشک ریخت. ریاض منصور از رنج مردم غزه گفت و از بی‌توجهی جهانی به این «تراژدی انسانی» انتقاد کرد.
نماینده فلسطینیان گفت: «هر که تا پایان بماند، داستان را روایت خواهد کرد. ما ماندیم، اما آیا او ما را به یاد خواهد داشت؟ ما به آنها بیش از یادآوری بدهکاریم. هیچ‌چیز نمی‌تواند توضیح دهد که چگونه مردم فلسطین در غزه برای ۱۵ ماه متحمل چنین مصیبتی شدند و به این سرنوشت تلخ رها شدند.»

شماره ۲۶ نشریه داخلی شبکه کمک به مناسبت برگزاری همایش " صلح اجتماعی و جامعه مدنی " به این موضوع اختصاص یافته است.

در این شماره می خوانید:
سر مقاله:
🔹 "صلح پیشاهنگ" به قلم مینو مرتاضی

🔹شهر و صلح  نویسنده :  دکتر فتانه دانشمند

🔹نمی‌توانیم بی توجه به گذشته و حافظه از وفاق، آشتی ،صلح و دوستی صحبت  بکنیم(سخنران: دکتر مهدی سلیمانیه )

🔹اینکه عدالت به صلح منجر شود باید در سه  سطح توازن قوا برقرار شود.(‌ سخنران : دکتر فرشاد مومنی )

🔹صلح و همزیستی اجتماعی با سه قدم: 
زمان دادن ، قدرت‌یابی، توازن قدرت   
(سخنران دکترزهرا افتخار زاده )

🔹صلح اجتماعی؛ نقش جامعه مدنی  و سازمان های غیردولتی - نویسنده :
دکترکامران عاروان

🔹شک، ژرفا سنج دریای حقیقت
سخنران: دکتر حسن عشایری

🔹شبکه کمک  از سازمان های مردم نهاد،انجمن های علمی و صنفی و فعالین مدنی دعوت می نماید در همایش صلح  اجتماعی و جامعه مدنی که در تاریخ ۱۸ دی ۱۴۰۳  از ساعت ۱۵ بعد از ظهر در سالن اجتماعات سندیکای شرکت های ساختمانی برگزار می شود، شرکت فرمایند.

❇️ روابط عمومی شبکه کمک
https://t.iss.one/KomakNetwork/1280

گزارش روزنامه هم‌میهن از همایش شبکه کمک

🖋جست‏‌وجوی صلح اجتماعی/گفتارهایی درباره شرایط همبستگی و وفاق اجتماعی در جامعه

پژوهشگران حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی و فعالان مدنی در همایش صلح اجتماعی و جامعه، درباره این موضوعات صحبت کردند؛ همایشی که شبکه کمک با همکاری جمعی از نهادهای مدنی ازجمله موسسه رحمان، آن را برپا کرد تا به این پرسش‌ها پاسخ دهد: صلح اجتماعی چیست و جامعه مدنی چگونه در تحقق آن ایفای نقش می‌کند؟

از نابرابری سخن گفتند، اینکه با وجود تبعیض‌ها امکان تحقق صلح و همبستگی اجتماعی وجود ندارد؛ قوانینی که علیه شهروندان و برای سرکوب آنها به کار می‌رود، موضوع دیگرشان بود، شرایطی که احساس نفرت ایجاد می‌کند و نفرت منتهی به بازتولید خشونت می‌شود.

📌متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-31058

@komaknetwork

✍️کالیفرنیا در آتش و صحنه‌های آخرالزمانی
(مشت‌زنی ترامپ به فرماندار کالیفرنیا)

محمدرضا اسلامی

آتشی که دیروز در کالیفرنیا و نزدیکی شهر لس آنجلس شعله ور شد امروز ابعاد بُهت‌آوری به خود گرفت. هزاران نفر مجبور به تخلیه و ترک خانه‌های خود شدند. تلویزیون و شبکه‌های خبری به مردم هشدار می دادند که «مدارک مهم» خود را آماده داشته باشید تا در صورت نیاز به ترک خانه، این مدارک دم دست شما باشد که با خود ببرید. ابتدا به مردم گفته می شد: زمان ترک خانه، درهای خانه‌تان را قفل نکنید که ماموران آتش نشان بتوانند برای خاموش کردن آتش وارد خانه‌تان بشوند؛ ولی بعد گفته شد که جماعت دزد ریخته اند در مناطق در حال سوختن، و می‌روند داخل خانه های متروکه (نیم‌سوز یا حتی سالم) و اموال صاحب خانه را غارت می کنند. عجب وضعی!
بوی دود تمام خیابانهای اطراف خانه‌ات را گرفته باشد، وحشت زده از اینکه حاصل یک عمر زحماتت در معرض سوختن است، به اضطراب می خواهی خانه را ترک کنی، ولی نمی دانی که باید در را قفل کنی یا باز بگذاری؟!

نیویورک تایمز (رسانه ای که همیشه در هر اتفاق و موضوعی محتوای حرفه ای تولید می کند) با کمک گوگل ارث در قالب یک ویدئوی کوتاه وضعیت خیابانها و خانه‌های سوخته را «قبل و بعد از» آتش، نشان داده است. (اینجا+)

صبیه آقای دونالد ترامپ، خانم ایوانکا ترامپ استوری در صفحه اینستاگرامش گذاشته و برای مردم ابراز ناراحتی کرده، ولی متانت و خویشتن‌داری پیشه کرده و این وسط لگد و مشتی نثار فرماندار کالیفرنیا نکرده است. ولی پدر، به سبک و سیاق ترامپیِ خودش فرصت را غنیمت شمرده و «بی عرضه‌گی» فرماندار کالیفرنیا را در وسط این معرکه آتش پیراهن عثمان کرده و در رسانه، توی صورت فرماندار (گوین نیوسام) کوبیده.

آقای فرماندار هم رفته وسط آتش و فیلم گرفته از خودش و توئیت زده و گفته: ما این وسطِ بحران و آتش سوزی گرفتاریم ولی «رئیس جمهور منتخب» الان فرصت را برای "سیاسی کاری" مناسب دیده!
بعد هم نوشته: ما روی کار خودمان و نجات جان آدمها متمرکز می شویم (یعنی کاری به تویِ ترامپ نداریم).

ترامپ سطح سیاست‌ورزی را در آمریکا جابجا کرد. دقیقا عین احمدی نژاد. مرزهای رفتاری را عوض کرد. رفتارهایی که تا قبل از او در عرصه سیاست سابقه نداشت را در تاریخ آمریکا انجام می‌دهد. فرماندار بدبخت وسط دود و آتش هفت‌هزار و پانصد آتش‌نشان را قطار کرده که شهرها نابود نشوند، بعد ترامپ نشسته در دفترش و پشت توئیتر به خدمتش می رسد!

انگار چون این فرماندار "دموکرات" است، حقش است که الان له شود.
(پنج سال پیش درباره دعوای نیوسام با ترامپ در اینجا+ نوشته بودم. امروز تقاص پس داد!)

و البته این آقای گوین نیوسام آدم جالبی است. از یک خانواده مذهبی، جوان‌ترین شهردار تاریخ سانفرانسیسکو بود و از آنجا به فرمانداری ایالت کالیفرنیا پرش کرد و سالها هم در این سمت باقی ماند. در ایالتی که مهم‌ترین شرکتهای فنآوری و بهترین دانشگاهها در آن است توانست مقبولیت خودش را در عملکرد حفظ کند. ولی این فاجعه آتش سوزی، عجلش بود. دولت مستعجل شد. او امید دموکراتها بود برای انتخابات ریاست جمهوری آینده، ولی این صحنه‌های آخرالزمانی آتش‌سوزی در قلب کالیفرنیا باعث ختم به شرّ امورش شد. معلوم شد که ایالت کالیفرنیا چقدر در برابر سوانح طبیعی آسیب‌پذیر است.

فعلا تمام شبکه‌های خبری در اطراف سه نقطه‌ای هستند که در حال سوختن است. گفته می شود اگر آتش مهار نشود به زودی نماد هالیوود هم(!) ممکن است بسوزد...

▪️▪️▪️

از کرونا، تا زلزله و سونامی، تا آتش... طبیعت همواره چیزی در آستین دارد که بتواند قدرت انسان را به چالش بکشد و او را زانو در آورد. اما بنی‌آدم غرق غرور و کینه‌ورزی ست… ببینیم بیست و چهار ساعت آینده چه خواهد شد.

t.iss.one/solseghalam

جناب آقای پزشکیان
ریاست محترم جمهوری

آزادی و جمهوری دو آرمان اساسی در وعده‌های نظام حاضر از سال ۱۳۵۷ تاکنون بوده است. دولت‌مردان در این چهار دهه همواره بر تحقق و صیانت از آزادی تأکید کرده‌اند. به‌ویژه پس از آنچه در چهار سال اخیر بر ایران گذشت، جنابعالی نیز در ترغیب مردم به آشتی با انتخابات و اعتماد به شما، بار دیگر بر تضمین آزادی بیان تأکید کردید.

اما متأسفانه در چند روز اخیر شاهد تضییع حق آزادیِ بیان جناب دکتر محسن رنانی بوده‌ایم که یکی از برجسته‌ترین اقتصاددانان و در عین حال سرمایه‌های اجتماعی ایران هستند و همواره دغدغۀ مانایی و آبادانی این مرز و بوم را داشته‌اند.

حتماً می‌دانید اقدام قضایی علیه ایشان به استناد نوشته‌هایی که در سال‌های پیش منتشر کرده‌اند و دستور قضایی برای حذف مقالات ایشان از سایت، خلاف وعده‌های شما و نیز نفی صریح حق آزادی بیان است.

در این نامه از جنابعالی در مقام مسئول اجرای قانون اساسی و مفاد مصرح آن در تضمین آزادی بیان و حقوق اساسی ملت، خواستار موضع‌گیری روشن شما دربارۀ رفع محدودیت های علمی و دیگر اتهام‌های ناروایی هستیم که به کار فکری دکتر محسن رنانی زده شده است.

همچنین عطف به سوگند ریاست‌جمهوری‌تان، تعریف سازوکارهایی برای توقف این رویه را - بدون فوت وقت - خواستاریم، به امید اینکه ایشان، سایر اندیشمندان و نیز تمامی شهروندان این مرز و بوم، زین‌پس بدون ترس از بازداشت و توبیخ، طعم شیرین «آزادی پس از بیان» را عمیقاً تجربه کنند.


با احترام؛ جمعی از دانشگاهیان و مردمان این سرزمین.

امضاکنندگان:
ناصر فکوهی، پرویز پیران، بایزید مردوخی، نعمت الله فاضلی، محمد فاضلی، علی سعدوندی، احسان شریعتی، یاسر عرب، محمد درویش، ابوالفضل دلاوری، احمد خرم، یعقوب اندایش، علی چشمی، محمد طاهری، مسیحا رضاقلی (والا)، مقصود فراستخواه، نادر مهرگان، محمد بحرینیان، هادی خانیکی، سید محمد بهشتی، تقی ابراهیمی سالاری، محمدرضا اسلامی، مانی کلانی، مرتضی درخشان، عباد تیموری، الهام فخرایی، امیرمسعود شهرام نیا، علی برجیان، نریمان محمدی، انوش اردوان، امیرحسین پوره، مهنوش مانی، وجیهه جلائیان، مهری شاهزیدی، داود نجفی، رضا مجیدزاده، زهره رضاپور، محمود اولاد، سیروس امیدوار، سهراب دل‌انگیزان، زهرا منتظری، اصلان قودجانی، نسرین قنواتی، علی صحرائیان، لیلا صادقی‌تبار، فرحناز عطاریان، مینا اعتضادی، فرزاد کلاته، سید نوید کلهرودی، معصومه اشتیاقی، محدثه جزائی، رسول رییس جعفری، میثم موحدفرد، علی اصلان شهلا، امین عسکری، حسن پورعلی، حمیدرضا قاسمی، مسعود کسرائی‌نژاد، اسماعیل صفرزاده، حسین طالقانی، رضا کاشف، علی‌رضا طاهریون، رضا میرزاابراهیمی، میکائیل عظیمی، محمد اسمعیل مطلق، کیانوش جهانمردی، زينب مرتضوي فر، محمدرضا لطفعلی پور، محمدطاهر احمدی شادمهری، حسین حاجی باقری، بهزاد بهرامی، سیدحسین اطهری، سید مصطفی حسینی، غلامرضا باقری، فاطمه عباسی سیر، جواد امام، مریم صالحی، حسین حاجی باقری، بهزاد بهرامی، حمید محمدی، رضا محمدی، عاطفه محمدی، سعیده ایزدی، محمد هادی شرف زاده، الهه بیابانی، فاطمه طاهری، هایده شهسواری، علیرضا هاشم پور کوهبنانی، مریم منصوری، آرش صادقی علیایی، هادی باقری، فردین قریشی، سعید معیدفر، حبیب عشایری، سید محمد رضا خاتمی، سیدیعقوب  سادات موسوی، رضیه موسوی فر، بهروز صادقی عمروآبادی، مصطفی دین‌محمدی، حامد رمضانعلی، گل چهره محمدمحمدی، اعظم جلائی، علی اکبری، محمدرضا خطیبی نژاد، مجید واشقانی فراهانی، بابک بنکدارپور، حسین اکبرزاده، پارسـا پـورغفار مغفزتی، محمدرضا اسلامی و ...

مهمترین چیز در زندگی چیست؟ اگر این سوال را از کسی بکنیم که سخت گرسنه است، خواهد گفت غذا. اگر از کسی بپرسیم که از سرما دارد می‌میرد، خواهد گفت گرما. و اگر از آدمی تک و تنها همین سوال را بکنیم، لابد خواهد گفت مصاحبت آدم‌ها.
ولی هنگامی که این نیازهای اولیه برآورده شد آیا چیزی می‌ماند که انسان بدان نیازمند باشد؟ فیلسوفان می‌گویند بلی. به عقیده آنها آدم نمی‌تواند فقط در بند شکم باشد. البته همه خورد و خوراک لازم دارند. البته که همه محتاج محبت و مواظبت‌اند. ولی از اینها که بگذریم یک چیز دیگر هم هست که همه لازم دارند، و آن این است که بدانیم ما کیستیم و در اینجا چه می‌کنیم.

دنیای سوفی/یوستین گردر
@Beheshteketab

آدامس فرگوسن به قیمت 456 هزار یورو

دنیای عجیبی داریم. تعریف «میراث» بسیار متنوع و متفاوت شده است. آنچه نخبگان از خود به یادگار می‌گذارند دیگر صرفا‌ شامل اندیشه‌ها، آموخته‌ها، اختراعات، دانش و افکار و تجارب ارزنده‌شان نیست. آدامس، بله آدامس هم جزوی از میراث آدم‌های بزرگ شده است. آدامس آدم‌های بزرگ، که روزی شانس و افتخار آنرا داشته‌اند تا بین دندان‌های آنها قرار گیرند و با خشم و دلواپسی جویده شوند هم قرار است در جایی تحت مراقبت و محافظت شدید باشند و روز به روز بر ارزش پولی آن‌ها افزوده شود. خوش به حال آدامس. آدامس محترم و چه بسا «مقدس» شمرده می شود چون روزی در مسابقه فوتبال مهمی افتخار حضور در دهان «سر الکس فرگوسن» را داشته است.

دنیای‌مان دارد سطحی می شود. نه؟ قرار بود در جهان مدرن، سحر و جادو کنار گذاشته شود و «جان پنداری» اشیاء برچیده شود. شد؟ چرا جهان هنوز دربند آدامسی است که روزی توسط فرگوسن جویده شده؟

وقتی می توانیم تمام فیلم های مسابقات فرگوسن را ببینیم و از او بیاموزیم کارکرد آدامس تفی او برای بشر دقیقا چیست؟ او هنوز زنده است و بی تردید در حال جویدن آدامس های دیگری است. هر آدامس چند؟



@fardinalikhah

میراثی که دنیای مدرن و مدعی اما تهی از ارزش های اصیل برای مان ساخت.👇

https://t.iss.one/Sopskf/7255

آیا نسلی که چنین میراثی را تحویل گرفته است، خواهد توانست فاصله و شکاف بین ارزش های اصیل و ارزش های برساخت را درک و فهم کند؟

آیا نسلی که کمترین فهمی از این برساخت ارزش ها داشته باشد، قدمی و اراده ای برای توسعه برخواهد داشت؟!

جایی در همین صفحه از ترور واژگان مقدس، نوشته بودیم👇

https://t.iss.one/Sopskf/3954

آیا باز نباید قلم بر صفحه کاغذ یا انگشت بر صفحه ابزارهای دیجیتالی لغزاند تا از ترور ارزش ها
و قلب آنها هم به نام توسعه بنگارد؟!


به کجا چنین شتابان؟


@sopskf

مامۆستا #عبدالرحمان_یعقوبی،
مؤسس اتتشارات نشر احسان که سالهاست کتابخانه های عمومی و شخصی با مواهب همت و خدمات ارزنده آن انتشارات مزین و غنا یافته اند، در گفت و گویی با دبیر بنیاد توسعه صلح و مهربانی، از اراده شان برای تحقق آرزوی حاج ماموستا #شیخ_عبدالرئوف_نقشبندی در باب چاپ آثار ماموستا #یوسف_اصم متعاقب چاپ آثار ماموستا ابوبکر مصنَّف چوری، می گویند...

امید که به همت بزرگان و حمایت خیرین فرهنگی و فعالان ادبی و مذهبی و نیز خانواده های نقشبندی واصم[رحمانی و...]، شاهد پرده برداری از آثار چاپ شده ملایوسف اصم باشیم..

اینک توپ در میدان اهل قلم، ادب و فرهنگ، عرفان و معنویت سردشت است تا ضمن مطالبه مستمر از انتشارات احسان، مساعدت مقتضی و نیز همت وافر معمول دارند تا شاهد کنگره ای نیشتمانی برای بزرگداشت شخصیت والای ملایوسف اصم در زادگاهش باشیم...

🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#خدمات_بزرگ
#نشر_احسان
#عبدالرحمان_یعقوبی
#رئوف_آذری
#کنگره_بزرگداشت_ملا_یوسف_اصم

@sopskf

حریق لس آنجلس و
اثر پروانه ای سیاستِ سران!

https://t.iss.one/Sopskf/7247

✍رئوف آذری٭

میخائیل بولگاکف، در فرازی از کتاب
"مرشد و مارگریتا" آورده است:

"چند بار بهتان گفتم که اشتباه اساسی
شما، کم بها دادن به اهمیتِ چشم است.

زبان آدمی شاید بتواند حقیقت را کتمان کند؛
ولی چشم‌ها، هرگز ..."
(ترجمه آرش میلانی)

ما مردمان به زعم نسل امروزین پرت شده در جغرافیای خاورمیانه و ویژه در میهن چشم گربه ای، سال ها بود چشمان مان را در کُرنای رسانه های خوش زرق و برق و تبلیغات تلویزیون و ماهواره های غرب دوخته بودیم تا بلکه گوش های مان طنین وراجی های حقوق بشری و آزادی های مدنی و حکمروایی عادلانه را بشنود و عادت کنیم و عادت دهیم که چنین کنیم و چنان شویم و حاکمان ولایت مان نیز چون آنان شوند!

غافل از آنکه آنچه سال ها از این تریبون ها و از زبان و قلم و رسانه آنان شنیده بودیم، جز نسخه ای برای همسایه جهت تاراج دارندگی و برازندگی و باور و سنت هایش نبود، بود؟!

اکنون که چشمان مان، دوگانگی مواضع غرب و سران دست نشانده اش در خاورمیانه را در قبال غزه، سوریه و نیز اوکراین دید و سپس، در حریق های ایالت بزرگ آمریکا تمرکز کرد، بر این سخن طلایی قهرمان اسطوره ای بوکس جهان، محمد علی کلی،
که از نزدیک، زیست در وادی مدعیان میان تهی را تجربه کرده و با گوش هایش نه، بلکه با چشمانش رصد کرده است،بیشتر همدل می شویم که گفته بود:

"وقتی مردی ثروتمند و مشهور فریاد میزند و حقیقت را نمایان میسازد، او تمام دارایی‌اش و تمام چیزهایی که برایشان زحمت کشیده را در معرض خطر قرار میدهد، ‌حتی حال خوشش را، اما او شاید با این کار به میلیون‌ها نفر کمک کند.

از سمتی اگر ساکت بماند و حرفی نزند چون می تواند میلیونر بماند، پس کسی غیر از خودش را کمک نکرده است.

من مردم و رهایی آنها را بیشتر از شهرت و ثروت دوست داشتم.

این را وقتی که قید همه چیز را زدم اثبات کردم."
(روح یک پروانه)

این روزها که ایالت کالیفرنیا و لس آنجلس عزیز و بیش از همه عزیز دردانه ثروتمندش، "ملیبو"
دهان باز کرده و چون آتفشانی فواره های آتشین پرتاب می کند، شاید مصداقی از همان روح محمد علی کلی ها و کمک شان به هشت و اندی میلیارد آدم باشد تا بازگوید سِرّ آنچه در نهان دارد و تنها با زبان و قلم و حرفه و هنر بنگاه های خبری و حتی هالیود و بالیود و ... بازنمایی اش برآمدنی نبود، بود؟

امروز اگر لس آنجلس، ردای ملیبویی های تریلیاردی را از تن می زداید و از ثروت و مکنت و تموّل و نیز وجاهت و قدرت فرماندار دموکراتیک منشش تبرّی می جویدو خود را مضحکه ترامپ توییت نگار این روزها کرده است(١)، محتمل بخواهد پیامی برساند، نه؟!

شاید اگر دل بایدن و فرمانداران دمکراتش برای قربانی شدن ده ها هزار کودک و زن و سالمند، پرنده و جهنده و خزنده و زیستمند غزه ای در طول یکسال گذشته و نیز هزاران اوکراینی و سوری و لبنانی و مسلمان و ایغور، عرب، کورد، بلوچ و... کباب نشد، و ترامپ چون معجزه قرن ما، جهان گرمایی و معاهده های بین المللی و کنوانسیون های محیط زیستی را کاغذپاره ای خواند، این وجدان طبیعت همواره بیدار آمریکا باشد که ادای دَین کند و با دست کشیدن از همه زیبایی ها و دارندگی های طبیعی و فن ساخت روزگاران چون محمدعلی کلی داستان ما، قصد مخابره پیامی برای عبرت بصیران عالم داشته باشد.

برای آنانکه، ایمان دارند اگر حقیقت زیر زبان نیز کتمان شود، چشمان خواهند فهمید و کیاست سیاسان را با تازیانه روزگاران چون اثری پروانه ای تعبیر خواهند کرد..

صدالبته ما ساکنان این جغرافیای چشم گربه ای و آن هم زاگروس نشین، نیک واقفیم که حریق، چه جانسوز و سرمایه سوز است و قطع یقین با هر شعله و اخگر جان ستانش و بی آشیانه و لانه و خانه شدن انسان و پرنده و جهنده، کباب می شویم اما نیک هم واقفیم که دنیا دار مکافات است و محتمل این اکوساید آن ایالت، عکس العملی در قبال ژینوساید غزه ای های مظلوم، سوری ها، لبنانی ها و اوکراینی ها و ...
نیز نامردمی ها با طبیعت خداداد و نیشخندزدن ها به قوانین طبیعت و دست بالادست ها باشد و هشداری طبیعی به نادیده گرفتن تجربه بشری اثرپروانه ای و قانون کارما...

این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا...(مولانا)

شک نکنیم،
هر اندیشه و عمل ما، انعکاسی متناسب و چه بسا بیش از از حدمعمول در بانک قصاص جهانی ذخیره می کند تا روزی و من باب عبرتی، صندوق فولادی گشوده شود و آنچه تصور نمی کردیم، جلوی چشمان مان به واقعیت بدل گردد!

باید که ترامپ(٢)
و ترامپیسم های عالم از بدفرجامی بایدن، پوتین، بشار و اتفاق كالیفرنیا و بادهای شعله افروز و نیز خطاهای استراتژیک ماسبق خود، درس گیرند...

ادامه در👇
https://t.iss.one/Sopskf/7265

بخش دومِ

حریق های سریالی و اثر پروانه ای سیاستِ سران

https://t.iss.one/Sopskf/7264

و یادآورند سرگذشت فرعون های دیروز را و  بیش از این سر در برف چون کبک، روزگار در چرب زبانی و بد عملی و ترور واژگان مقدس و قلب ارزش های اصیل حقوق بشر و صلح و... به یغما نبرند و سرنوشت را به بدنوشت گردباد و طوفان و آتشفشان طبیعت و سیلی نامهربان روزگار نسپارند...


"آن که بی سخن ادراک کند، با وی چه حاجتِ سخن است؟
آخر، آسمان ها و زمین ها
همه سخن است پیشِ آن کس که ادراک می کند" (مولانا)

باشد که درنگی و تدبیری و ذره ای بیداری وجدان و اخلاق انسانی، نصیب برند و همگی متعاقب آن بهره مند شویم...


که سعدی گفتنی؛
"جهان بی ما بسی بودست و باشد
برادر جز نکونامی میندوز

نکویی کن که دولت بینی از بخت
مَبَر فرمان بدگوىِ بدآموز"

یا جامی سُفتنی:

"ای که همت به سوی آن داری
که شوی شهره در نکوکاری

غیر از اینت مباد اندیشه
که کم آزاری ات شود پیشه"
---

*کنشگر صلح و محیط زیست

(١)اشاره به فحوای یادداشتی از دکتر محمد رضا اسلامی باعنوان"
کالیفرنیا در آتش و صحنه های آخرالزمانی"👇
https://t.iss.one/solseghalam/2462

(٢)رجوع به یادداشت مهندس محمد درویش با عنوان"پیام طبیعت برای ترامپ"👇
https://t.iss.one/darvishnameh/13232
___
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#هشدارهای_بزرگ
#اثر_پروانه_ای
#حریق_های_لس_آنجلس
#سیاست_کثیف

@sopskf

🔲⭕️سیاست‌گذاران عاقل چگونه در دام سیاست‌های احمقانه می‌افتند؟
مجتبی لشکربلوکی

تاریخ پر از است از سیاست گذاران و مدیرانی که احمق نیستند. اما در تصمیمات احمقانه گیر می کنند چرا؟ سه مثال را با هم مرور کنیم و سپس آن را ریشه شناسی کنیم:

آمریکا با وجود تلفات انسانی و هزینه‌های مالی سنگین، به مدت طولانی در جنگ ویتنام باقی ماند. سیاست‌مداران آمریکایی به دلیل پول هایی که خرج کرده بودند و سربازانی که از دست داده بودند و نگرانی از دست دادن اعتبار، از خروج سریع امتناع کردند. این جنگ تا 1975 ادامه یافت. در این بیست سال شش رئیس‌جمهور از دو حزب اصلی (دموکرات و جمهوری‌خواه) آمدند و رفتند.

تداوم پروژه هواپیمای کنکورد؛ دولت‌های بریتانیا و فرانسه با وجود افزایش هزینه‌ها و کاهش توجیه اقتصادی، به پروژه جت مافوق صوت کنکورد ادامه دادند، با اینکه می دانستند که این پروژه دیگر سودآور نیست. این پروژه به ضررهای مالی هنگفت منجر شد.

حضور شوروی در افغانستان؛ شوروی سابق به مدت یک دهه با وجود محکومیت‌های بین‌المللی و تلفات سنگین، حضور نظامی خود در افغانستان را حفظ کرد. در نتیجه این حضور بی فایده طولانی‌مدت، فشار اقتصادی و بی‌ثباتی سیاسی در داخل شوروی شد.

☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی:
چرا سیاست گذار تا زانو در گل سیاست احمقانه می رود؟ ریشه آن را می توان در مفهوم هزینه‌های ریخته‌شده (Sunk Cost) شناسایی کرد یعنی زمانی که افراد یا سازمان‌ها یا کشورها به دلیل منابعی که خرج کرده اند، دلشان نمی آید از چیزی که برایش پول خرج کرده اند یا زمان گذاشته اند دست بکشند حتی اگر ادامه آن زیان ده و غیرمنطقی باشد. خب اگر بخواهیم همین را ریشه یابی کنیم به موضوعات جالبی می رسیم. فعلا به دو مورد اشاره کنم:
گرایش نفرت از زیان Loss Aversion؛ ما نسبت به زیان بسیار حساسیم. از دست دادن چیزی که قبلاً داشته‌ایم، از نظر روانی آسیب بیشتری ایجاد می‌کند تا به‌دست نیاوردن چیزی جدید.
تشدید تعهدات Escalation of Commitment: افراد یا سازمان‌ها، حتی با وجود شواهد جدید، تمایل دارند به تصمیمات قبلی خود پایبند بمانند. این رفتار ناشی از فشار اجتماعی، نیاز به اثبات توانایی، یا ترس از قضاوت دیگران یا بی اعتبار شدن است.

آیا سیاست مداران همیشه زانویشان در گل تصمیمات احمقانه گیر می کند؟ خیر! یکی از بهترین نمونه ها تغییر سیاست بین المللی و اقتصادی در ویتنام است.
اصلاحات در ویتنام یکی از نمونه‌های برجسته تاریخ معاصر است که نشان می‌دهد چگونه رهبران یک کشور می‌توانند علی‌رغم از دست دادن اعتبار و متهم شدن به عقب نشینی و خیانت؛ تصمیم بگیرند.

اصلاحات در سیاست اقتصادی: پس از پایان جنگ با آمریکا، دولت کمونیستی ویتنام برنامه‌ریزی متمرکز اقتصادی را با الهام از شوروی پیاده کرد (شامل دولتی سازی صنایع و توزیع دولتی کالاها). نتیجه این سیاست‌ها رکود اقتصادی، کمبود مواد غذایی و افزایش فقر بود. سال ۱۹۸۶، دولت ویتنام برنامه‌ نوسازی اقتصادی را معرفی کرد شامل آزادسازی اقتصادی و حمایت از بخش خصوصی. حزب کمونیست ویتنام بر ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی تأکید داشت و این اصلاحات، نفی اصول بنیادین ایدئولوژیک حزب بود که سال ها تبلیغ و ترویج می شد. رهبران ویتنام با انتقادهای داخلی از سوی محافظه‌کاران حزب مواجه شدند که این تغییرات را خیانت به آرمان‌های انقلاب می‌دانستند.
در نهایت اصلاحات اقتصادی موفقیت‌آمیز بود و ویتنام به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد جهان تبدیل شد و البته حزب کمونیست ویتنام، علی‌رغم تغییر در سیاست‌های اقتصادی، قدرت و اعتبار خود را حفظ کرد.

اصلاحات در سیاست بین‌الملل: پس از جنگ ویتنام و تهاجم به کامبوج در سال ۱۹۷۸، ویتنام تحریم و منزوی شد. اواخر دهه ۱۹۸۰، ویتنام تصمیم گرفت از کامبوج عقب نشینی کند و روابط خود را با همسایگان و جهان بهبود بدهد و تلاش کرد تا روابط دیپلماتیک خود را با غرب و آمریکا بازسازی کند و در نهایت در دهه ۱۹۹۰ به عادی‌سازی روابط با آمریکا رسید.تغییر سیاست‌های بین‌المللی می‌توانست ضعف ویتنام در برابر فشارهای خارجی و عقب نشینی از مواضع و تصمیمات قبلی تلقی شود.

سه راهکار برای آنکه پایمان تا زانو در گل تصمیمات احمقانه گیر نکند:
◻️تمرکز بر خالص منافع امروز به بعد: به جای محاسبه هزینه‌هایی که پرداخته ایم و تمام شده، تصمیمات خود را بر اساس خالص منافع آینده (منافع از این لحظه به بعد منهای هزینه از این لحظه به بعد) بنا کنید.
◻️تعریف معیارهای خروج از سیاست/پروژه: هیچ سیاستی و تصمیمی برای همه حالات و زمان ها درست نیست. بنابراین پیش از آغاز هر پروژه/تصمیم/سیاست، شرایطی که در آن باید از ادامه آن صرف‌نظر کرد را به وضوح تعریف کنید تا تصمیمات بدون دکمه خاموش نداشته باشید.
◻️قداست زدایی از سیاست/تصمیم/پروژه: آنچه مهم است فقط و فقط و فقط سعادت عمومی است.

@Dr_Lashkarbolouki