نشست مجازی با عنوان معرفی و بررسی کتاب هفت و سه دهم ریشتر در تاریخ 5 خرداد ماه 1403 ساعت 20 در پلتفرم گوگل میت به پیگیری گروه جامعه شناسی مردم‌مدار برگزار گردید. نویسندهِ کتاب خانم کبری محمدی بانوی سر پل ذهابی می‌باشد که تجربه زیسته خود و مردم را از زلزله سال 96 با شدت هفت و سه دهم ریشتر و پس لرزه‌های متعدد، به تحریر در آورده است. خانم محمدی یک بانوی خانه‌دار و با تحصیلات سوم راهنمایی است که قلم بسیار زیبا و دیدگاه وسیعی نسبت به پیرامون خود دارد. ایشان با توجه به خیل اندوه مردم و رویدادهای پیدا و ناپیدا زندگی آن‌ها در حین زلزله و پس از آن را تصویر کشیده است.کتاب چندین محور را شامل می‌گردد که مهم‌ترین آن‌ها؛ کودکان و بلایا، سالمندان و نیازهای ویژه، زنان و مواجهه با زندگی روزمره و مشکلات، امنیت و حضور افراد غیر محلی، توزیع نامناسب اقلام بویژه موارد مرتبط با زنان، مساله اسکان موقت، مشکلات امداد رسانی‌های اولیه و ... .
در این نشست که به دبیری خانم دکتر میرحسینی(مدیر گروه جامعه شناسی مردم مدار) برگزار شد آقای ایرانمنش و دکتر صباح قنبری به همراهی خانم محمدی (نویسنده کتاب) حضور داشتند. صوت جلسه به پیوست آمده است.
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

امروز جمعه ساعت ۱۷ شبکه مستند
🔺احمد قوی دل مهمان نردبان شد/ مروری بر بهترین مستند جشنواره سینما حقیقت و فجر در شبکه مستند

🔸جدیدترین قسمت از برنامه تلویزیونی «نردبان» سراغ مستند «قوی دل» رفته و با عوامل آن گفت‌وگو کرده است. این مستند روایتی از تلاشهای احمد قوی دل در ماجرای ورود خون‌های آلوده در دهه هفتاد به کشور است.

🔸یکصد و نودمین برنامه تلویزیونی «نردبان» امروز جمعه ۱۱ خرداد ماه ساعت ۱۷ با نقد و بررسی مستند «قوی دل» روی آنتن شبکه مستند سیما می‌رود.

بخش اصلی این قسمت از نردبان، اختصاص به بررسی مستند «قوی دل» داشته و علی فراهانی صدر کارگردان آن در گفتگو با مجری برنامه، حامد شکیبانیا درباره فرم و تولید این مستند و تجربیات خود از ساخت آن می‌گوید.

این فیلم مستند در جشنواره مستند «سینماحقیقت» موفق به کسب جایزه ویژه هیات داوران، جایزه ویژه شهید آوینی، جایزه ویژه تماشاگران و جایزه دبیر جشنواره به شخصیت مستند شد. این اثر توانست سیمرغ بلورین چهل و دوم جشنواره فیلم فجر را از آن خود  کند.

#مرکز_گسترش_سینمای_مستند
#قوی‌دل
#نردبان

@defcir

🔸شماره جدید گفت‌وگوی اجتماعی با موضوع نوسازی نظام آموزشی منتشر شد

▫️شماره جدید ماهنامه گفت‌وگوی اجتماعی با موضوع نوسازی نظام آموزشی و با عنوان «مدرسه‌ای دیگر بباید ساخت» منتشر شد.

▫️در این شماره که به موضوع آموزش و پرورش اختصاص یافته است مطالبی از: غلامعلی حداد عادل، محسن رنانی و نعمت‌الله فاضلی منتشر شده است.

▫️در این شماره همچنین یادداشت‌هایی از وزرای سابق آموزش و پرورش و جمعی از کارشناسان، متخصصان و مطلعان حوزه آموزش و پرورش از جمله علی‌اصغر فانی، محسن حاجی میرزایی، سید کاظم اکرمی، فخرالدین احمدی دانش آشتیانی، سید محمد بطحایی، محمد شریعتمداری،سید جواد حسینی، محمود مهر محمدی، حیدر تورانی، عبدالرسول عمادی، حمیدرضا کفاش، محمد حسین جهرمی، رحیم آصفی املشی، مرتضی نظری، رضا مددی، محرم نقی‌زاده، خلیل‌الله بابالو، زهرا افتخاری و مهناز احمدی دستجردی، رخساره فضلی، مرضیه گرد، مجید طهرانیان، حبیب الله کردونی و غزاله چیت‌ساز درج شده است.

▫️در این شماره گزارش مسائل آموزش و پرورش دعوت به گفتگوی فراگیر و گزیده‌ ای از نشریه دانشجویی برنا منتشر شده است.

🔲⭕️رئیس جمهور جدید این ۳ کار را انجام ندهد.
مجتبی لشکربلوکی

بگذارید با یک خاطره شروع کنم. کسی می گفت که در یکی از ماموریت های خارجی در تیم همراهان وزیر بودم. لیست همراهان وزیر در آن سفر کاملا معلوم بود. می گفت دیدم که یکی از معاونین وزیر که در لیست نبود هم سر و کله اش پیدا شد؛ ساعت ۲ شب پرواز از فرودگاه امام! نشسته بودیم در پاویون. تشریفات اداری انجام شد. همه رفتیم به سمت هواپیما. آن معاون ماند. برایم جای تعجب شد. از وزیر پرسیدم که چرا فلانی نیامد. گفت که پروتکل است که وقتی وزیر، کشور را ترک می کند، یکی از معاونین می آید تا آخر دقایق نزد وزیر باقی می ماند تا اخرین نکات و هماهنگی را انجام دهد تا زمانی که وزیر در ایران نیست بر اساس آخرین نکات همه چیز تدبیر شود.
واقعا چه پروتکل احمقانه ای! در جهانی که شما در حین سفر و در اوج آسمان هم به اینترنت دسترسی داری! اصلا چه نیازی هست که یک معاون وزیر را نیمه شب به فرودگاه خارج از شهر بکشانی و او فردا خمار و خواب آلوده در مورد مهم ترین مقتضیات حوزه کاری خودش تصمیم گیری کند؟
با خودم فکر کردم که این پروتکل از اول احمقانه نبود. هیچ پروتکلی احمقانه نیست. ما آدم ها هستیم که احمق هستیم. پروتکل ها زمانی که بوجود می آیند بر اساس تجربه و خرد جمعی و تاریخی به این نتیجه می رسیم که این کار لازم است. در لحظه تولد دلیل منطقی دارند اما در گذر زمان که شرایط متفاوت می شود دیگر به آن پروتکل نیاز نیست ولی ما آن را حفظ می کنیم!
این خاطره را بهانه می کنم و به رئیس جمهور جدید چند پیشنهاد ساده می دهم:

۱) سخنرانی نکنید!
ما از رئیس جمهور هیچ انتظاری نداریم که سخنرانی کند. اصلا چه نیازی هست که شما در روز کارگر، کارمند، معلم، روز قوه قضائیه و صدها روز دیگر سخنرانی کنید. به سخنرانی هفته دولت و نوروز و گزارش دهی فصلی کفایت کنید. اصلا چه نیازی هست که شما در رخدادهای مختلف سخنرانی کنید. هر سخنرانی شما میلیاردها تومان برای ما آب می خورد. اصلا اصلا مبالغه نمی کنم: هزینه های انتظامی و امنیتی (چک و خنثی)، هزینه فرصت مدیرانی که جهت ادب باید از دستگاه های خود بیایند و منظم بنشینند و به حرف های نه چندان کلیدی شما گوش کنند. هزینه استهلاک جاده و ماشین های دولتی، هزینه تیم اداری تجهیز فضا و ....
ما از رئیس جمهور انتظار داریم پشت میزش بنشیند، تمرکز کند و چند تصمیم مهم بگیرد. همین! ما به سخنران نیاز نداریم! کشور ما نیازمند تصمیمات خردمندانه، جسورانه و حاصل اجماع است. شما باید تصمیم بگیرید. سخنرانی را به دیگران واگذار کنید.

۲) پروتکل های بی فایده تشریفاتی را ادامه ندهید!
مثلا همه فکر می کنند که رئیس جمهور وقتی می رود یک استانی، باید تیم استاندار، امام جمعه و نمایندگان مجلس باید به استقبال بیایند. یک دختر کوچک زیبا را هم هماهنگ می کنند که برای شما شعر بخواند. پیش خودتان حساب و کتاب کنید که همین تشریفات چقدر زمان و هزینه از جیب بیت المال خرج می کند. شجاع باشید و دستور بدهید تمام تشریفات استقبال را حذف کنند. مستقیم تشریف ببرید به جلسه تصمیم گیری و نه سخنرانی. ما مالیات و نفت نمی دهیم که برای شما تشریفات استقبال و بدرقه فراهم کنند.

۳) بیش فعال نباشید!
مملکت ما پر از مساله است. اما قرار نیست یک رئیس جمهور همه مسائل را حل کند. رئیس جمهور باید حداکثر ۵ مساله اصلی را از هزاران مساله انتخاب کند و آن را حل کند. اینکه شما راجع به همه چیز صحبت می کنید. راجع به همه چیز جلسه می گذارید. راجع به همه چیز اظهار نظر می کنید. راجع به همه چیز تصمیم می گیرید نشانه آن است که اولویت و ضداولویت (نااولویت) ندارید. مدیری که توانایی تشخیص اولویت ها را از مسایل فرعی تر و کم اهمیت ندارد، اولین شرط مدیریت و عقلانیت را نقض کرده است. می دانم که تحت فشار هستید که راجع به همه چیز واکنش نشان دهید ولی اگر در این مسیر بیفتید این راه انتها ندارد!

☑️⭕️تجویز راهبردی پایانی:
خلاصه می کنم؛ سخنرانی نکنید، تصمیم گیری کنید. کورکورانه پروتکل های باقی مانده از ادوار قبلی را تکرار نکنید. جسارت داشته باشید و پروتکل های بی فایده، تشریفاتی و هزینه زا را کنار بگذارید. شجاعت داشته باشید و مسائل فرعی را در پای مسائل اصلی قربانی کنید و تمرکز کنید روی اولویت های سرنوشت ساز و توسعه آفرین.

https://t.iss.one/Dr_Lashkarbolouki

همه روز و شب برای محیط‌ زیست
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1571

امروز برابر با پنجم ژوئن، مصادف است با روزجهانی محیط زیست..

ما بلوطبانان پا به رکاب، گرچه از اهتمام سازمان ملل و نیز گرانسنگ های به پاخاسته برای تکریم چنین روزهای مبارکی، سپاسگزاریم اما از عمق دل و کُنه فهم حداقلی مان از محیط زیست، باور داریم که هر آنکه پای در وادی خدمت داوطلبانه به محیط زبست و برپاداشتن شعائر سبز می نهد، خوب می داند که نه یک روز بلکه همه روزها، شب ها، ساعات و لحظه های عُمرش ناکافی است تا از غم بهبود نوع تعامل و ارتباط و نیز زدودن غبار بر سیمای طبیعت و صدالبته تیمارگری زخم وارده بر تن آن رها شود.

وااسفا که طبیعت و محیط امروز زیست جمعی ما، چنان در تاروپود بروکراسی زنگ زده، متولیان متکی به صندلی، مردمان خودبین طبیعت قربانی و فعالان کلیک کن مجازی گرفتار شده که نفس های آخر زندگی خود را تجربه می کند و اگر عزمی جزم و مطالبه ای مستمر، جمعی و ملی شکل نگیرد چه بسیار محتمل است که شاهد انقراض گونه های گیاهی، درختی و جانوری باشیم.

بر همین اساس، بلوطبانان پا به کاب، در چنین روزهایی(هفتم خردادماه ۱۳۹۹)تشکل یافتگی خود را با حضور و البته راهبری مهندس محمد درویش-رییس کمیته محیط زیستی کرسی سلامت اجتماعی یونسکو، جشن گرفتند تا همه عُمر، پاسبانان واقعی محیط پیرامونی باشند.

‌ اینک بعد از چندسال، گرچه مفتخریم که به پاس فعالت های جسته و گریخته مان، چند مقام و عنوان منطقه ای و ملی را نصیب برده ایم ولی همواره دل نگرانیم که آنی نشدیم که می باید می شدیم و هنوز راه درازی درپیش داریم تا هر شب و روزمان و هرساعت و لحظه مان به صورت مؤثر برای طبیعت و در خدمت ژینایی آن باشد.

باشد که چنین روزها و مناسبت هایی یادمان بیندازند چه هستیم و چه نیستیم و باید باشیم تا بلکه سرسوزنی به اهداف جمع توافق و البته بنیان ساخت #سی_دوچرخه، #سی_بلوطبان و #ده_هزارحامی، نزدیک شده و آنی شویم که باید می شدیم...

فرصت کوتاه و تهدیدها زیاد و همتی بباید،
تا هر شب و روز و لحظه مان،
افزودن بر فهم ارزش اکولوژیکی گونه ها و عناصر طبیعت و پایداری محیط زیست جمعی مان باشد..

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#روز_جهانی_محیط_زیست
#کنشگری_تمام_وقت

@oaktree_loverbikers
@darvishnameh
@sopskf