🔴خطر «جنبش‌ِ مذهبیِ زنانِ دین‌دار» چیست؟
🔹 محسن مظاهری در یاداشت سه گانه اش با عنوان دین داری مردانه و زنان حاشیه نشین، به سازمان رسمی مذهب و دیگر متولیان دین داری در ایران هشدار می دهد که اگر زودتر کاری نکنند با یک رنسانس زنانه مواجهه خواهند شد.
🔹 آنچه مظاهری از آن سخن گفته است حقوق اولیه زنان مذهبی و دین داری است که به طور آشکاری در جامعه و به خصوص فضاهای مذهبی نادیده گرفته شده است و همان طور که او گفته است ریشه های درون دینی اش نیز جزیی است. اگر ماجرا این هست پس چرا باید احقاق حقوق اولیه زنان به عنوان یک هشدار و خطر و در قالب رنسانس بیان شود تا شاید متولیان امور دینی بترسند و اقدامی بکنند.
🔹جنبش‌ِ مذهبیِ زنانِ دین‌دار برای این که زن مذهبی به حداقل حقوق خود از جمله داشتن فضای مناسب عبادت برسد چه خطری دارد که نمی شود آن را به عنوان یک مطالبه و یا آرمان مطرح کرد بلکه باید به عنوان یک خطر و هشدار مطرح شود.
🔹 رسالت نقد سیاست های دینی جمهوری اسلامی زمانی می تواند خصلت رهایی بخش داشته باشد و برای زنان این جامعه آورده مثبتی را به همراه داشته باشد که وجوه اصلاح گری آن معطوف به کنشگری فعالانه خود زنان و به رسمیت شناختن پیگیری حقوق مشروع، اولیه و حداقلی زنان در جامعه باشد. ترساندن مردان برای احقاق حقوق زنان مذهبی و متدین علاوه بر این که خود به نوعی گرفتار همان نگاهی به زن است که در یاداشت های سه گانه توصیف شده است؛ زن به مثابه موجودی کم هوش با ایمان ناقص و تبعی مرد! باز هم مردان باید برای او کاری بکنند و حقوق اش را بدهند. به نوعی زمینه ساز ایجاد تشویش درباره احقاق حقوق اولیه و حساس کردن بی دلیل جامعه مذهبی و مردان است که ممکن است سر از توطئه استکبار خواندن چنین مطالبه هایی نیز در بیاورد. اگر چنین حقوقی وجود ندارد (که درباره فضاهای عبادت واقعا وجود ندارد) باید مطالبه آن هدف نقد باشد.
لینک یاداشت های مظاهری
@mohsenhesammazaheri
#جنبش_مذهبی_زنان
@SinaKallhor
🔹 محسن مظاهری در یاداشت سه گانه اش با عنوان دین داری مردانه و زنان حاشیه نشین، به سازمان رسمی مذهب و دیگر متولیان دین داری در ایران هشدار می دهد که اگر زودتر کاری نکنند با یک رنسانس زنانه مواجهه خواهند شد.
🔹 آنچه مظاهری از آن سخن گفته است حقوق اولیه زنان مذهبی و دین داری است که به طور آشکاری در جامعه و به خصوص فضاهای مذهبی نادیده گرفته شده است و همان طور که او گفته است ریشه های درون دینی اش نیز جزیی است. اگر ماجرا این هست پس چرا باید احقاق حقوق اولیه زنان به عنوان یک هشدار و خطر و در قالب رنسانس بیان شود تا شاید متولیان امور دینی بترسند و اقدامی بکنند.
🔹جنبش‌ِ مذهبیِ زنانِ دین‌دار برای این که زن مذهبی به حداقل حقوق خود از جمله داشتن فضای مناسب عبادت برسد چه خطری دارد که نمی شود آن را به عنوان یک مطالبه و یا آرمان مطرح کرد بلکه باید به عنوان یک خطر و هشدار مطرح شود.
🔹 رسالت نقد سیاست های دینی جمهوری اسلامی زمانی می تواند خصلت رهایی بخش داشته باشد و برای زنان این جامعه آورده مثبتی را به همراه داشته باشد که وجوه اصلاح گری آن معطوف به کنشگری فعالانه خود زنان و به رسمیت شناختن پیگیری حقوق مشروع، اولیه و حداقلی زنان در جامعه باشد. ترساندن مردان برای احقاق حقوق زنان مذهبی و متدین علاوه بر این که خود به نوعی گرفتار همان نگاهی به زن است که در یاداشت های سه گانه توصیف شده است؛ زن به مثابه موجودی کم هوش با ایمان ناقص و تبعی مرد! باز هم مردان باید برای او کاری بکنند و حقوق اش را بدهند. به نوعی زمینه ساز ایجاد تشویش درباره احقاق حقوق اولیه و حساس کردن بی دلیل جامعه مذهبی و مردان است که ممکن است سر از توطئه استکبار خواندن چنین مطالبه هایی نیز در بیاورد. اگر چنین حقوقی وجود ندارد (که درباره فضاهای عبادت واقعا وجود ندارد) باید مطالبه آن هدف نقد باشد.
لینک یاداشت های مظاهری
@mohsenhesammazaheri
#جنبش_مذهبی_زنان
@SinaKallhor