⭕️📜مراجع تقلید و همه برجام‌ها(۱۳۹۷)
♦️بخش پنجم
✍ #سعید_زیباکلام
🔸امكان دارد منتقدی اعتراض كند: اما با اين راهبرد #روش‌شناختی، مراجع تقليد در مقولات و موضوعات اجتماعی/سياسی مستحدثه هم‌شأن و هم‌سان متخصصان حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف می‌شوند، و حال آن كه مراجع تقليد موضع يا حكم دين خدا را اعلام می‌كنند در حالی كه متخصصان حرفه‌ای ابداً معلوم نيست موضع يا حكم دين خدا را اعلام كنند. پاسخ اين است كه اولاً، از پيش نمیتوان فرض كرد كه موضع مرجع به واقع حكم دين خداست. زيرا مراجع و مجتهدان ديگری هم هستند و هم بوده‌اند كه در همان موضوع مواضعی متغاير و بعضاً متعارض و گاه حتی كاملا #متعارض با آنِ مرجع مورد بحث دارند. ثانياً، از پيش نمیتوان فرض كرد كه جميع مواضع متخصصان حرفه‌ای مطلقاً هيچ ربط و نسبتی با #دين خدا ندارد. در اين عرصه، باب مفتوح است برای همه متخصصان، خواه #حوزوی و خواه #دانشگاهی، تا حاصل پژوهش يا اجتهادشان را اعلام كنند. اينكه كداميك چه نسبتی، هيچ يا كم يا زياد، با دين الهی دارد، از پيش نمیتوان مصادره و تحكّم كرد. و هيچكس هم در مقام و منزلتی فوقانی و فوق تخصصی قرار ندارد تا با اَبرترازويی ماورايی ميزان #دينی‌بودن يا نبودن مواضع را حكم كند. ارزيابی اين نسبت به نوبه خود، موكول می‌شود به فرآيند ارزيابی جامعه متخصصان آن عرصه، صرفنظر از اينكه حوزوی‌اند يا دانشگاهی (رجوع شود به پاورقی ۳).
🔹امكان دارد منتقد ديگری اعتراض كند: با اين راهبرد روش‌شناختی، مراجع تقليد به نحوی موظف می‌شوند در مقولات و موضوعات مستحدثه اجتماعی/سياسی ورود كنند در حالی كه برخی از ايشان در مجموع از ورود بدين مقولات رويگردان هستند. پاسخ اين است كه: آری! نه برخی كه بسياری از مراجع تقليد و مجتهدان گذشته و حال ترجيح داده و كماكان ترجيح می‌دهند جولانگاه اجتهادی(همان پژوهش) خود را در موضوعات مرسوم و سنتاً تثبيت‌شده رساله‌های عمليه قرار دهند و از ورود موضعگيرانه اجتهادیِ فعّال در مقولات/موضوعات اجتماعی/سياسی مستمراً اجتناب كنند. اين رويكرد كاملاً #سكولاريستی ـ همان جدايی دين از سياست، همان عرصه دين و ديانت يعنی روی‌هم‌رفته آنچه كه در توضيح‌المسائل‌ها گفته شده _ انحصاری به حوزه‌های علميه ندارد كه در دانشگاه‌ها به طرز روزافزونی برای آن سر و دست می‌شكنند، به ويژه در اثر نحوه حضور حوزويان در مناصب قدرت پس از گام اول انقلاب در سال ۵۷. بايد اذعان كرد كه به رغم بدنامی متعارف دانشگاه‌ها، شدت و غلظت و عمق سكولاريسم ابداً در حوزه‌ها كمتر از دانشگاه‌ها نيست.
🔸آری! درست است كه بلافاصله پس از پيروزی گام اول انقلاب، تبليغات حكومتی شروع به بازسازی تاريخ مبارزات حق‌طلبانه ملت ايران كرد و از جمله علی‌الدوام جار زده شد كه علمای اعلام و مراجع عظام همواره پيشگام و پرچمدار همه مبارزات و #جنبش‌های_حق‌طلبانه اين ملت بوده‌اند ليكن بايد اين قبيل دعاوی در فضای امن و ايمن علمی و به دور از غوغا‌سالاریِ ”وااسلاما“ در فضاهای عاميانه مردم، با شواهد و پژوهش‌های تاريخی متقن محك بخورد تا واقعيت از افسانه و اوهام تمييز داده شود.
🔽 🔽 🔽 🔽 🔽 🔽 🔽
▪️پاورقی ۳:👇
▫️تفصيل اين راهبرد روش‌شناختی در رساله "امتزاج فقه و علوم اجتماعی"(۱۳۹۶) ارائه شده است.
▪️انتهای بخش پنجم
🔹ادامه در بخش بعدی👇👇👇👇
🆔 @Saeidzibakalam
♦️بخش پنجم
✍ #سعید_زیباکلام
🔸امكان دارد منتقدی اعتراض كند: اما با اين راهبرد #روش‌شناختی، مراجع تقليد در مقولات و موضوعات اجتماعی/سياسی مستحدثه هم‌شأن و هم‌سان متخصصان حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف می‌شوند، و حال آن كه مراجع تقليد موضع يا حكم دين خدا را اعلام می‌كنند در حالی كه متخصصان حرفه‌ای ابداً معلوم نيست موضع يا حكم دين خدا را اعلام كنند. پاسخ اين است كه اولاً، از پيش نمیتوان فرض كرد كه موضع مرجع به واقع حكم دين خداست. زيرا مراجع و مجتهدان ديگری هم هستند و هم بوده‌اند كه در همان موضوع مواضعی متغاير و بعضاً متعارض و گاه حتی كاملا #متعارض با آنِ مرجع مورد بحث دارند. ثانياً، از پيش نمیتوان فرض كرد كه جميع مواضع متخصصان حرفه‌ای مطلقاً هيچ ربط و نسبتی با #دين خدا ندارد. در اين عرصه، باب مفتوح است برای همه متخصصان، خواه #حوزوی و خواه #دانشگاهی، تا حاصل پژوهش يا اجتهادشان را اعلام كنند. اينكه كداميك چه نسبتی، هيچ يا كم يا زياد، با دين الهی دارد، از پيش نمیتوان مصادره و تحكّم كرد. و هيچكس هم در مقام و منزلتی فوقانی و فوق تخصصی قرار ندارد تا با اَبرترازويی ماورايی ميزان #دينی‌بودن يا نبودن مواضع را حكم كند. ارزيابی اين نسبت به نوبه خود، موكول می‌شود به فرآيند ارزيابی جامعه متخصصان آن عرصه، صرفنظر از اينكه حوزوی‌اند يا دانشگاهی (رجوع شود به پاورقی ۳).
🔹امكان دارد منتقد ديگری اعتراض كند: با اين راهبرد روش‌شناختی، مراجع تقليد به نحوی موظف می‌شوند در مقولات و موضوعات مستحدثه اجتماعی/سياسی ورود كنند در حالی كه برخی از ايشان در مجموع از ورود بدين مقولات رويگردان هستند. پاسخ اين است كه: آری! نه برخی كه بسياری از مراجع تقليد و مجتهدان گذشته و حال ترجيح داده و كماكان ترجيح می‌دهند جولانگاه اجتهادی(همان پژوهش) خود را در موضوعات مرسوم و سنتاً تثبيت‌شده رساله‌های عمليه قرار دهند و از ورود موضعگيرانه اجتهادیِ فعّال در مقولات/موضوعات اجتماعی/سياسی مستمراً اجتناب كنند. اين رويكرد كاملاً #سكولاريستی ـ همان جدايی دين از سياست، همان عرصه دين و ديانت يعنی روی‌هم‌رفته آنچه كه در توضيح‌المسائل‌ها گفته شده _ انحصاری به حوزه‌های علميه ندارد كه در دانشگاه‌ها به طرز روزافزونی برای آن سر و دست می‌شكنند، به ويژه در اثر نحوه حضور حوزويان در مناصب قدرت پس از گام اول انقلاب در سال ۵۷. بايد اذعان كرد كه به رغم بدنامی متعارف دانشگاه‌ها، شدت و غلظت و عمق سكولاريسم ابداً در حوزه‌ها كمتر از دانشگاه‌ها نيست.
🔸آری! درست است كه بلافاصله پس از پيروزی گام اول انقلاب، تبليغات حكومتی شروع به بازسازی تاريخ مبارزات حق‌طلبانه ملت ايران كرد و از جمله علی‌الدوام جار زده شد كه علمای اعلام و مراجع عظام همواره پيشگام و پرچمدار همه مبارزات و #جنبش‌های_حق‌طلبانه اين ملت بوده‌اند ليكن بايد اين قبيل دعاوی در فضای امن و ايمن علمی و به دور از غوغا‌سالاریِ ”وااسلاما“ در فضاهای عاميانه مردم، با شواهد و پژوهش‌های تاريخی متقن محك بخورد تا واقعيت از افسانه و اوهام تمييز داده شود.
🔽 🔽 🔽 🔽 🔽 🔽 🔽
▪️پاورقی ۳:👇
▫️تفصيل اين راهبرد روش‌شناختی در رساله "امتزاج فقه و علوم اجتماعی"(۱۳۹۶) ارائه شده است.
▪️انتهای بخش پنجم
🔹ادامه در بخش بعدی👇👇👇👇
🆔 @Saeidzibakalam