_92
ارسطو
سازمان دهنده ای موشکاف که میخواست مفاهیم ما را روشن کند....
مادرش چرت بعداز ظهرش را می زد، و سوفی سراغ مخفیگاه رفت. تکه ای قند در پاکت صورتی گذاشته روی آن نوشته بود: «برای آلبرتو». .
نامه تازه ای نیامده بود، ولی چند دقیقه بعد سوفی صدای نزدیک شدن سگ
را شنید.
صدا کرد «هر مس!» و پس از لحظه ای سگ درون مخفیگاه سر در آورد. پاکت قهوه ای بزرگی به دهان داشت.
پسر خوب!» سوفی سگ را که همچون فیل دریایی له له می زد و فين فين می کرد در برگرفت. پاکت صورتی قنددار را به دهان سگ داد. سگ از میان برگ و گیاه پرچین بیرون خزید و باز به سوی جنگل شتافت.
سوفی با دلهره پاکت بزرگ را باز کرد، نمی دانست آیا درباره کلبه و قایق چیزی در آن هست.
برگهای ماشین شده مانند همیشه با گیره ای به یکدیگر پیوسته بود. ولی یک برگ کاغذ جدا نیز داخل پاکت بود. بر آن نوشته بود:
دختر خانم کارآگاه، یا، دقیقتر بگویم، دخترخانم راهزن. پرونده به شهربانی محول شده است.
شوخی میکنم. نه، عصبانی نیستم. اگر درباره پاسخ جویی معماهای فلسفی نیز همین اندازه کنجکاو باشی، مایه امیدواری
است. دردسر فقط این است که حالا ناچارم جابه جا بشوم. ولی، گمان می کنم، تقصیر از خودم است. از اول باید می دانستم تو آدمی هستی که می خواهی از همه چیز سر در بیاوری.
#قسمت_92
#دنیای_سوفی
@Roshanfkrane
ارسطو
سازمان دهنده ای موشکاف که میخواست مفاهیم ما را روشن کند....
مادرش چرت بعداز ظهرش را می زد، و سوفی سراغ مخفیگاه رفت. تکه ای قند در پاکت صورتی گذاشته روی آن نوشته بود: «برای آلبرتو». .
نامه تازه ای نیامده بود، ولی چند دقیقه بعد سوفی صدای نزدیک شدن سگ
را شنید.
صدا کرد «هر مس!» و پس از لحظه ای سگ درون مخفیگاه سر در آورد. پاکت قهوه ای بزرگی به دهان داشت.
پسر خوب!» سوفی سگ را که همچون فیل دریایی له له می زد و فين فين می کرد در برگرفت. پاکت صورتی قنددار را به دهان سگ داد. سگ از میان برگ و گیاه پرچین بیرون خزید و باز به سوی جنگل شتافت.
سوفی با دلهره پاکت بزرگ را باز کرد، نمی دانست آیا درباره کلبه و قایق چیزی در آن هست.
برگهای ماشین شده مانند همیشه با گیره ای به یکدیگر پیوسته بود. ولی یک برگ کاغذ جدا نیز داخل پاکت بود. بر آن نوشته بود:
دختر خانم کارآگاه، یا، دقیقتر بگویم، دخترخانم راهزن. پرونده به شهربانی محول شده است.
شوخی میکنم. نه، عصبانی نیستم. اگر درباره پاسخ جویی معماهای فلسفی نیز همین اندازه کنجکاو باشی، مایه امیدواری
است. دردسر فقط این است که حالا ناچارم جابه جا بشوم. ولی، گمان می کنم، تقصیر از خودم است. از اول باید می دانستم تو آدمی هستی که می خواهی از همه چیز سر در بیاوری.
#قسمت_92
#دنیای_سوفی
@Roshanfkrane