_110
محیط و وضع اجتماعی را
شاید بتوان با شرایط موجود در ژرفای غار افلاطون مقایسه کرد. افراد با به کار بردن هوش خود می توانند خود را از تاریکی بیرون کشند. ولی چنین گریزی شهامت شخصی می خواهد. سقراط نمونه بارز آدمی است که توانست با هوش خویش خود را از بند تصورات زمانش برهاند. و آخر دست، نوشت: «امروزه مردم بیشتر و بیشتری از سرزمینها و فرهنگهای مختلف درهم می آمیزند. مسیحی و مسلمان و بودایی چه بسا در یک ساختمان کنار هم زندگی می کنند. در چنین شرایطی مهم است که معتقدات یکدیگر را روا داریم نه آن که بگوییم چرا عقاید همه مثل ما نیست.» سوفی پیش خود اندیشید، بدک نشد! دید مقداری از ورقه را مطمئنا با چیزهایی که از استاد فلسفه یاد گرفته بود پر کرده است. البته می تواند اندکی هم شعور خود را به کار اندازد و سر مطلب را با چیزهای دیگری که اینجا و آنجا خوانده و شنیده است درز بگیرد.
به سؤال سوم پرداخت: «معنای وجدان چیست؟ به نظر شما وجدان برای همه یکی است؟» این چیزی بود که در کلاس زیاد بحث کرده بودند. سوفی نوشت: وجدان توانایی شخص در واکنش نشان دادن به حق و ناحق است. عقیده شخصی من این است که همه دارای این توانایی اند، به عبارت دیگر، وجدان فطری است. سقراط نیز حتما چنین می گفت. ولی ندای وجدان در افراد مختلف ممکن است متفاوت باشد. می شود گفت که سوفسطاییان در این مورد درست میگفتند. آنها اعتقاد داشتند که حق و ناحق چیزی است وابسته به محیطی که فرد در آن بزرگ می شود. سقراط، از سوی دیگر، فکر می کرد وجدان برای همگان یکسان است. شاید هر دو نظر صحیح باشد. ممکن است که کسی از برهنه نمایی خود احساس شرم نکند، ولی بیشتر مردمان چنانچه کسی را بیازارند، دچار عذاب وجدان می شوند. با این حال، نباید فراموش کرد که داشتن وجدان و کاربرد وجدان دو چیز متفاوت است. گاهی چنان به نظر می رسد که کسانی کاملا با بی وجدانی رفتار می کنند، اما اینها هم به عقیده من جایی در کنه نهاد خویش وجدانی دارند. همچنان که پاره ای از افراد هم کاملا بی شعور می نمایند، ولی این برای آن است که شعور خود را به کار نمی اندازند.
#قسمت_110
#دنیای_سوفی
@Roshanfkrane
محیط و وضع اجتماعی را
شاید بتوان با شرایط موجود در ژرفای غار افلاطون مقایسه کرد. افراد با به کار بردن هوش خود می توانند خود را از تاریکی بیرون کشند. ولی چنین گریزی شهامت شخصی می خواهد. سقراط نمونه بارز آدمی است که توانست با هوش خویش خود را از بند تصورات زمانش برهاند. و آخر دست، نوشت: «امروزه مردم بیشتر و بیشتری از سرزمینها و فرهنگهای مختلف درهم می آمیزند. مسیحی و مسلمان و بودایی چه بسا در یک ساختمان کنار هم زندگی می کنند. در چنین شرایطی مهم است که معتقدات یکدیگر را روا داریم نه آن که بگوییم چرا عقاید همه مثل ما نیست.» سوفی پیش خود اندیشید، بدک نشد! دید مقداری از ورقه را مطمئنا با چیزهایی که از استاد فلسفه یاد گرفته بود پر کرده است. البته می تواند اندکی هم شعور خود را به کار اندازد و سر مطلب را با چیزهای دیگری که اینجا و آنجا خوانده و شنیده است درز بگیرد.
به سؤال سوم پرداخت: «معنای وجدان چیست؟ به نظر شما وجدان برای همه یکی است؟» این چیزی بود که در کلاس زیاد بحث کرده بودند. سوفی نوشت: وجدان توانایی شخص در واکنش نشان دادن به حق و ناحق است. عقیده شخصی من این است که همه دارای این توانایی اند، به عبارت دیگر، وجدان فطری است. سقراط نیز حتما چنین می گفت. ولی ندای وجدان در افراد مختلف ممکن است متفاوت باشد. می شود گفت که سوفسطاییان در این مورد درست میگفتند. آنها اعتقاد داشتند که حق و ناحق چیزی است وابسته به محیطی که فرد در آن بزرگ می شود. سقراط، از سوی دیگر، فکر می کرد وجدان برای همگان یکسان است. شاید هر دو نظر صحیح باشد. ممکن است که کسی از برهنه نمایی خود احساس شرم نکند، ولی بیشتر مردمان چنانچه کسی را بیازارند، دچار عذاب وجدان می شوند. با این حال، نباید فراموش کرد که داشتن وجدان و کاربرد وجدان دو چیز متفاوت است. گاهی چنان به نظر می رسد که کسانی کاملا با بی وجدانی رفتار می کنند، اما اینها هم به عقیده من جایی در کنه نهاد خویش وجدانی دارند. همچنان که پاره ای از افراد هم کاملا بی شعور می نمایند، ولی این برای آن است که شعور خود را به کار نمی اندازند.
#قسمت_110
#دنیای_سوفی
@Roshanfkrane