#جمهوری_اسلامی و #سندرم_صرع_دائم_لُب_های_گیجگاهی.
#دکتر_داریوش_محسنی
⬛️🖌توضیح: صرع لُب های گیجگاهی (temporal lobe epilepsy) طوفانهای الکتریکی است که در دو غده گیجگاهی که در پشت دو چشم قرار دارند در بیمارانی که به این نوع صرع مبتلا می‌شوند ایجاد می‌شود و چند دقیقه معمولا طول میکشد. بر خلاف صرع های معمولی که بیمار دچار تشنج می‌شود و کف به دهان میاورد و به زمین میافتد، صرع لُب گیجگاهی نشانه های بارز ظاهری زیادی ندارد و در واقع صرعی است که در ذهن بیمار اتفاق میافتد و بیمار دچار آشفتگی احساسی شدیدی میگردد.
نکته حیرت انگیز در این بیماران این است که نه تنها در طول یک صرع چند دقیقه ای بلکه مابین فاصله دو صرع نوعی تجربه عرفانی و دینی را حس می‌کنند. به عنوان مثال آنها جملاتی مانند «من در حال تجربه خداوند هستم» و یا «من معنای حقیقی جهان هستی را در یافته ام» . «برای اولین بار در عمرم دریافته ام که تمام اجزاء این جهان هستی مهم و معنی دار هستند و من نقش خود را در تمامی این جهان هستی درک کرده ام».
البته شدت این تجربه در طول این صرع چند دقیقه ای شدید تر از زمان مابین صرع ها است. بعضی از اوقات آنها میگویند که من در حال صحبت با خداوند هستم و یا خداوند در حال صحبت با من است.
چندین فرضیه در مورد این بیماری وجود دارد:
۱- شاید که خداوند با آنها ملاقات میکند. از نظر علمی چنین چیزی قابل اثبات نیست ولی هم هنگام قابل نفی نیز نیست. ولی اگر چنین است چرا خداوند فقط بر چنین بیمارانی ظاهر می‌شود؟
۲- آنها دیوانه ای بیش نیستند. این فرضیه اعتبار چندانی ندارد زیرا بیماران شیزوفرنی هستند که اغلبشان لزوما به خداوند اعتقادی ندارند و مثلا ادعا می‌کنند که ناپلئون و یا فرعون هستند و با خود صحبت می‌کنند.
۳- دستگاه کناری ((Limbic system که در مرکز مغز قرار دارد و مسئول درک و نشان دادن احساسات است در این حالت مواجه با بحران شدید احساسی می‌شود باعث می‌شود که نیمکره چپ مغز وارد عمل شود و چون این نیمکره بخشی است که با علت سر و کار دارد و نیز از درک چنین احساسی عاجز است برای توجیه این احساسات خیال پردازی میکند و چنین نتیجه گیری میکند که تنها راه درک این موضوع این است که نتیجه بگیرد که شخص در ملاقات با خداوند است.
۴- آمیگدلا amygdala)) که درگاه ورودی لیمبیک سیستم است اولین نقطه درک جهان اطراف و وظیفه آش بقاء جاندار است و هنگام خطر فرار یا نبرد و یا بی حرکت ماندن را بر تمامی بدن اعمال میکند. حال به علت تکرار این نوع صرع شاید ارتباط مابین آمیگدلا و سایر نقاط مغز از حالت عادی قوی تر شده است و هر مورد کوچکی که ربطی به بقاء ندارد بسیار مهم جلوه میکند. آنها بینهایت را در یک دانه شن مشاهده می‌کنند.
پروفسور راماچاندرا محقق ارشد انستیتوی سالک در دانشگاه کالیفرنیا در سندیگو و برنده تعداد زیادی مدال های علمی تحقیقات زیادی راجع به این بیماری انجام داده است.
روزی پدر جان شارون با راماچاندرا تماس گرفت و از او کمک خواست تا به کمک پسرش بشتابد. آزمایش‌های مفصل بعدی نشان داد که جان مبتلا به بیماری صرع لُب های گیجگاهی است.
در یکی از جلسات با حضور هر سه نفر، پدر جان تعریف می‌کرد که روزی که صرع جان عود کرده بود، جان در خیابان شروع به دویدن کرد و هم هنگام با صدای بلند به موعظه پرداخت. مردم را دعوت به نیکوکاری و خدمت به یک دیگر می‌کرد. پدرش بالاخره به او رسید و از او خواست که آرام باشد و داد نزند چون مردم پلیس را خبر خواهند کرد. در جواب جان گفت که پلیس قادر به دستگیری “خداوند” نیست!
پروفسور راماچاندرا دوره ای دارو را تجویز کرد و گفت مصرف مرتب این داروها شدت و همچنین تعداد دفعات این نوع صرع را بسیار کاهش می‌دهد.
جان مخالفت شدیدی کرد و گفت من در هنگام صرع در چنان خلسه و پرواز روحی قرار می‌گیرم که حاضر نیستم این حالت را با هیچ چیز دیگری در جهان عوض کنم. این بزرگ‌ترین لذات در زندگی من است.
پروفسور راماچاندرا گفت که من حق ندارم اورا از چنین لذتی به وسیله دارو محروم کنم. دارو وجود دارد ولی بیمار راضی به مصرف آن نیست چون از آن حالت لذت بسیاری میبرد.
حال حکایت جمهوری اسلامی است که دچار صرع دائمی لُب های گیجگاهی شده است، دارو برای تغییر رفتار که همانا باز کردن فضای سیاسی و درست کردن اقتصاد است وجود دارد منتها بیمار از این صرع دائم در خلسه دائم است و پیشنهاد هر نوع داروئی را رد میکند.
#تحلیلی
#علمی
#اجتماعی
@Roshanfkrane
#دکتر_داریوش_محسنی
⬛️🖌توضیح: صرع لُب های گیجگاهی (temporal lobe epilepsy) طوفانهای الکتریکی است که در دو غده گیجگاهی که در پشت دو چشم قرار دارند در بیمارانی که به این نوع صرع مبتلا می‌شوند ایجاد می‌شود و چند دقیقه معمولا طول میکشد. بر خلاف صرع های معمولی که بیمار دچار تشنج می‌شود و کف به دهان میاورد و به زمین میافتد، صرع لُب گیجگاهی نشانه های بارز ظاهری زیادی ندارد و در واقع صرعی است که در ذهن بیمار اتفاق میافتد و بیمار دچار آشفتگی احساسی شدیدی میگردد.
نکته حیرت انگیز در این بیماران این است که نه تنها در طول یک صرع چند دقیقه ای بلکه مابین فاصله دو صرع نوعی تجربه عرفانی و دینی را حس می‌کنند. به عنوان مثال آنها جملاتی مانند «من در حال تجربه خداوند هستم» و یا «من معنای حقیقی جهان هستی را در یافته ام» . «برای اولین بار در عمرم دریافته ام که تمام اجزاء این جهان هستی مهم و معنی دار هستند و من نقش خود را در تمامی این جهان هستی درک کرده ام».
البته شدت این تجربه در طول این صرع چند دقیقه ای شدید تر از زمان مابین صرع ها است. بعضی از اوقات آنها میگویند که من در حال صحبت با خداوند هستم و یا خداوند در حال صحبت با من است.
چندین فرضیه در مورد این بیماری وجود دارد:
۱- شاید که خداوند با آنها ملاقات میکند. از نظر علمی چنین چیزی قابل اثبات نیست ولی هم هنگام قابل نفی نیز نیست. ولی اگر چنین است چرا خداوند فقط بر چنین بیمارانی ظاهر می‌شود؟
۲- آنها دیوانه ای بیش نیستند. این فرضیه اعتبار چندانی ندارد زیرا بیماران شیزوفرنی هستند که اغلبشان لزوما به خداوند اعتقادی ندارند و مثلا ادعا می‌کنند که ناپلئون و یا فرعون هستند و با خود صحبت می‌کنند.
۳- دستگاه کناری ((Limbic system که در مرکز مغز قرار دارد و مسئول درک و نشان دادن احساسات است در این حالت مواجه با بحران شدید احساسی می‌شود باعث می‌شود که نیمکره چپ مغز وارد عمل شود و چون این نیمکره بخشی است که با علت سر و کار دارد و نیز از درک چنین احساسی عاجز است برای توجیه این احساسات خیال پردازی میکند و چنین نتیجه گیری میکند که تنها راه درک این موضوع این است که نتیجه بگیرد که شخص در ملاقات با خداوند است.
۴- آمیگدلا amygdala)) که درگاه ورودی لیمبیک سیستم است اولین نقطه درک جهان اطراف و وظیفه آش بقاء جاندار است و هنگام خطر فرار یا نبرد و یا بی حرکت ماندن را بر تمامی بدن اعمال میکند. حال به علت تکرار این نوع صرع شاید ارتباط مابین آمیگدلا و سایر نقاط مغز از حالت عادی قوی تر شده است و هر مورد کوچکی که ربطی به بقاء ندارد بسیار مهم جلوه میکند. آنها بینهایت را در یک دانه شن مشاهده می‌کنند.
پروفسور راماچاندرا محقق ارشد انستیتوی سالک در دانشگاه کالیفرنیا در سندیگو و برنده تعداد زیادی مدال های علمی تحقیقات زیادی راجع به این بیماری انجام داده است.
روزی پدر جان شارون با راماچاندرا تماس گرفت و از او کمک خواست تا به کمک پسرش بشتابد. آزمایش‌های مفصل بعدی نشان داد که جان مبتلا به بیماری صرع لُب های گیجگاهی است.
در یکی از جلسات با حضور هر سه نفر، پدر جان تعریف می‌کرد که روزی که صرع جان عود کرده بود، جان در خیابان شروع به دویدن کرد و هم هنگام با صدای بلند به موعظه پرداخت. مردم را دعوت به نیکوکاری و خدمت به یک دیگر می‌کرد. پدرش بالاخره به او رسید و از او خواست که آرام باشد و داد نزند چون مردم پلیس را خبر خواهند کرد. در جواب جان گفت که پلیس قادر به دستگیری “خداوند” نیست!
پروفسور راماچاندرا دوره ای دارو را تجویز کرد و گفت مصرف مرتب این داروها شدت و همچنین تعداد دفعات این نوع صرع را بسیار کاهش می‌دهد.
جان مخالفت شدیدی کرد و گفت من در هنگام صرع در چنان خلسه و پرواز روحی قرار می‌گیرم که حاضر نیستم این حالت را با هیچ چیز دیگری در جهان عوض کنم. این بزرگ‌ترین لذات در زندگی من است.
پروفسور راماچاندرا گفت که من حق ندارم اورا از چنین لذتی به وسیله دارو محروم کنم. دارو وجود دارد ولی بیمار راضی به مصرف آن نیست چون از آن حالت لذت بسیاری میبرد.
حال حکایت جمهوری اسلامی است که دچار صرع دائمی لُب های گیجگاهی شده است، دارو برای تغییر رفتار که همانا باز کردن فضای سیاسی و درست کردن اقتصاد است وجود دارد منتها بیمار از این صرع دائم در خلسه دائم است و پیشنهاد هر نوع داروئی را رد میکند.
#تحلیلی
#علمی
#اجتماعی
@Roshanfkrane