This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این۴دقیقه را ببینید و اندازه۴قرن به ایرانی بودن خود ببالید و افتخار کنید!
استاد برجسته ایرانی برای اولین بار ریشه واژه "درود" را بیان می کند که حیرت انگیز است!
#فرهنگ
#زبانشناسی
#ایران
@Roshanfkrane
استاد برجسته ایرانی برای اولین بار ریشه واژه "درود" را بیان می کند که حیرت انگیز است!
#فرهنگ
#زبانشناسی
#ایران
@Roshanfkrane
٢١ فوريه، دوم اسفند، روز زبان مادري است.
زبان یکی از ابزارهای اصلی هویت و از عناصر مهم فرهنگ اجتماعی است؛
بطوریکه هرگاه از حفظ، گسترش و تقویت فرهنگی جامعه سخن گفته میشود، زبان
به‌عنوان عامل اصلی هویت‌بخش مطرح می‌گردد. امروز دوم اسفند مصادف با «روز
جهانی زبان مادری» است. یونسکو از بیست سال قبل تلاش می‌کند از ناپدید
شدن زبان‌ها و به دنبال آن کم شدن تنوع فرهنگی و زبانی در جهان جلوگیری
کند. بنابراین، روز زبان مادری با هدف افزایش آگاهی‌های عمومی درباره
زبانشناسی و تنوع فرهنگی و زبانی در سرتاسر جهان گرامی داشته میشود.
انجمن زبان شناسي ايران نيز به همين مناسبت و با هدف افزايش دانش همگاني زبان شناسي، هفته اول اسفندماه را "هفته زبان شناسي" نام گذاري كرده است.
#زبانشناسی
@roshanfekrane
زبان یکی از ابزارهای اصلی هویت و از عناصر مهم فرهنگ اجتماعی است؛
بطوریکه هرگاه از حفظ، گسترش و تقویت فرهنگی جامعه سخن گفته میشود، زبان
به‌عنوان عامل اصلی هویت‌بخش مطرح می‌گردد. امروز دوم اسفند مصادف با «روز
جهانی زبان مادری» است. یونسکو از بیست سال قبل تلاش می‌کند از ناپدید
شدن زبان‌ها و به دنبال آن کم شدن تنوع فرهنگی و زبانی در جهان جلوگیری
کند. بنابراین، روز زبان مادری با هدف افزایش آگاهی‌های عمومی درباره
زبانشناسی و تنوع فرهنگی و زبانی در سرتاسر جهان گرامی داشته میشود.
انجمن زبان شناسي ايران نيز به همين مناسبت و با هدف افزايش دانش همگاني زبان شناسي، هفته اول اسفندماه را "هفته زبان شناسي" نام گذاري كرده است.
#زبانشناسی
@roshanfekrane
با درود
اگر علاقمند به دانش زبان شناسی، فلسفه زبان، زبانهای ایرانی و فرهنگ و زبان باستان هستید از شما دعوت می کنیم به کانال سرزمین زبانشناسی بپیوندید.
@linguisticland
زبانشناسی
فلسفه زبان
زبانهای ایرانی
فرهنگ و زبان باستان
وبینارهای زبانشناسی دانشگاه های معتبر ایران
معرفی منابع کنکور کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی رشته زبانشناسی
معرفی کارگاه های علمی رشته زبانشناسی
معرفی به روزترین کتاب ها و مقالات زبانشناسی
#زبان
#زبانشناسی
#اسکویی
🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@linguisticland
اگر علاقمند به دانش زبان شناسی، فلسفه زبان، زبانهای ایرانی و فرهنگ و زبان باستان هستید از شما دعوت می کنیم به کانال سرزمین زبانشناسی بپیوندید.
@linguisticland
زبانشناسی
فلسفه زبان
زبانهای ایرانی
فرهنگ و زبان باستان
وبینارهای زبانشناسی دانشگاه های معتبر ایران
معرفی منابع کنکور کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی رشته زبانشناسی
معرفی کارگاه های علمی رشته زبانشناسی
معرفی به روزترین کتاب ها و مقالات زبانشناسی
#زبان
#زبانشناسی
#اسکویی
🍀🍀🍀🍀🍀🍀
@linguisticland
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این۴دقیقه را ببینید و اندازه۴قرن به ایرانی بودن خود ببالید و افتخار کنید!
استاد برجسته ایرانی برای اولین بار ریشه و معنی واژه درود را بیان می کند که حیرت انگیز است!
معنی کلمه درود
معنی درود
#فرهنگ #پارسی
#زبانشناسی #درود
#تاریخ #اجتماعی #ایران
@Roshanfkrane
استاد برجسته ایرانی برای اولین بار ریشه و معنی واژه درود را بیان می کند که حیرت انگیز است!
معنی کلمه درود
معنی درود
#فرهنگ #پارسی
#زبانشناسی #درود
#تاریخ #اجتماعی #ایران
@Roshanfkrane
باختین:
رمان بیش از آن که به سمت ایده های هنری و یا زیبایی شناسی جهت گیری داشته باشد، به سمت اشکال اجتماعی_تاریخیِ بیان جهت گیری دارد. در حالی که شعر در مرحله ی نخست بر دغدغه های زیبایی شناسی متمرکز است و تنها در مرحله ی بعد به دیگر جنبه های هستی اجتماعی می پردازد.
هم چند آوایی و هم تک آوایی، هم نیروهای مرکز گریز زبان و هم نیروهای مرکزگرای زبان همواره در هر گفته ای حضور دارند.
باختین در مقاله ی سخن در شعر و سخن در رمان، استدلال می کند که شعر اساسا تک آواست و به نحوی عمل می کند که گویا یک "کل خود بسنده" است.
(که می تواند دلیل این مساله باشد که چرا فرمالیستها و یا نقد نوی آمریکایی اغلب شعر. را بررسی می کنند و نه داستان را).
از منظر باختین واژه ی شعری تنها خود را، موضوع خود را (آنچه را که باز می نمایاند) و یگانگی و زبانِ واحدِ خود را تصدیق می کند. واژه در شعر تنها با مساله ی رابطه اش با واژه ی دیگری مواجه می شود.
#باختین
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
رمان بیش از آن که به سمت ایده های هنری و یا زیبایی شناسی جهت گیری داشته باشد، به سمت اشکال اجتماعی_تاریخیِ بیان جهت گیری دارد. در حالی که شعر در مرحله ی نخست بر دغدغه های زیبایی شناسی متمرکز است و تنها در مرحله ی بعد به دیگر جنبه های هستی اجتماعی می پردازد.
هم چند آوایی و هم تک آوایی، هم نیروهای مرکز گریز زبان و هم نیروهای مرکزگرای زبان همواره در هر گفته ای حضور دارند.
باختین در مقاله ی سخن در شعر و سخن در رمان، استدلال می کند که شعر اساسا تک آواست و به نحوی عمل می کند که گویا یک "کل خود بسنده" است.
(که می تواند دلیل این مساله باشد که چرا فرمالیستها و یا نقد نوی آمریکایی اغلب شعر. را بررسی می کنند و نه داستان را).
از منظر باختین واژه ی شعری تنها خود را، موضوع خود را (آنچه را که باز می نمایاند) و یگانگی و زبانِ واحدِ خود را تصدیق می کند. واژه در شعر تنها با مساله ی رابطه اش با واژه ی دیگری مواجه می شود.
#باختین
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
سوسور می‌پرسید: «زبان‌ها چگونه تغییر می‌کنند؟»
رویکرد انقلابی سوسور به زبانشناسی چه پیامدهای غیرمنتظره‌ای داشت؟
زبان‌شناس‌ها می‌دانند که تغییرات بسیار کوچک می‌تواند نظام یک زبان را زیر و رو کند و زبانی بدیع و بی‌سابقه پدید آورد. فردینان دو سوسور عاشق پژوهش دربارۀ همین تغییرات بود. اما ازخلال بررسیِ جزییاتِ ناچیز نکته‌هایی بیرون می‌کشید که زبانشناسی را در سال‌های پیش‌رویش تبدیل می‌کرد به «علم همۀ علم‌ها». نظریات سوسور آن‌قدر نافذ بود که، خواسته یا ناخواسته، ساختارگرایی قرن بیستم را به چنین اعتقادی رساند: اگر ساختارِ پنهان زبان را کشف کنیم، تمام دیگر ساختارهای جهان خود را به ما نشان خواهند داد.
#سوسور
#ساختارگرایی
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
رویکرد انقلابی سوسور به زبانشناسی چه پیامدهای غیرمنتظره‌ای داشت؟
زبان‌شناس‌ها می‌دانند که تغییرات بسیار کوچک می‌تواند نظام یک زبان را زیر و رو کند و زبانی بدیع و بی‌سابقه پدید آورد. فردینان دو سوسور عاشق پژوهش دربارۀ همین تغییرات بود. اما ازخلال بررسیِ جزییاتِ ناچیز نکته‌هایی بیرون می‌کشید که زبانشناسی را در سال‌های پیش‌رویش تبدیل می‌کرد به «علم همۀ علم‌ها». نظریات سوسور آن‌قدر نافذ بود که، خواسته یا ناخواسته، ساختارگرایی قرن بیستم را به چنین اعتقادی رساند: اگر ساختارِ پنهان زبان را کشف کنیم، تمام دیگر ساختارهای جهان خود را به ما نشان خواهند داد.
#سوسور
#ساختارگرایی
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
زبان شناسی و ریشه #جشن #باریگندان
جشن باریگندان یا برغندان یا همان کلوخ اندازان جشنی است که در قفقاز برگزار می شود. این جشن در قفقاز به بارگند معروف است و تحت تاثیر فرهنگ ایرانی برگزار می شود.
برغندان، سنگ‌اندازان در بین عربها به صحاف الفرس معروف است.کلوخ‌اندازان جشن و نشاطی را گویند که در آستانه ماه رمضان برپا می شود. در پارسی قدیم واژه برد برای سنگ یا کلوخ استفاده می شده و هنوز هم در برخی نقاط ایران به کار برده کی شود، اصل این ترکیب برد اندازان بوده که به شکل امروزی در آمده.
در ادب پارسی به این جشن اشاراتی شده است:
تو چه گویی در آخر شعبان
زده یک هفته طبل برغندان
اولین نوشته ای که در آن به جشن کلوخ انداز اشاره شده، تاریخ بیهقی است که در زمان غزنویان به رشته تحریر در آمده است: «امیر رضی الله عنه روز سه شنبه پنج روز مانده از ماه رجب بدین کوشک نو آمد و آنجا قرار گرفت و روز دوشنبه نهم شعبان دعوتی بزرگ ساخته بودند و کاری با تکلف کرده و هفت شبان روز بازی آوردند، و نشاط شراب بود و امیر به نشاط آ ین جشن و کلوخ انداز، که ماه رمضان نزدیک بود، بدین کوشک و بدین باغ‌ها تماشا می‌کرد و نشاط شراب می‌بود.»
نزاری قهستانی که یک شاعر اسماعیلی مذهب نیز به این جشن اشاره کرده، از آن به نام «برغندان» نام برده است:
«رمضان می‌رسد اینک دهم شعبان است می بدارید و بنوشید که برغندان است»
صائب درشعر خویش بدین جشن اشاره دارد:
«روزه نزدیک است می‌باید کلوخ انداز کرد زاهدان خشک را رندانه از سر باز کرد»
خاقانی نیز بدین جشن در شعر خود اشاره کرده است:
«گر خواهی گرفت از ریز روزی روزه عزلت کلوخ انداز را از دیده راوق ریز ریحانی»
افضل الملک در کتاب افضل التواریخ درمورد این مراسم در عصر مظفرالدین شاه آورده است:«...روز جمعه سلخ شعبان بندگان اقدس همایون شاهنشاهی بر حسب استدعای صدر اعظم تشریف فرمای پارک و منزل ایشان شدند تمام شاهنشاه زادگان و شاهزادگان عظام و وزراء و امرا نامدار بر حسب دعوت نامه ..... موائد گوناگون و خوان‌های بسیار مشحون از نعم لذیذه در اتاق و تالار و گوشه و کنار گسترده و چیده شده بود. شربت آلات و فواکه ممتاز و شیرینی آلات در سر هر میزی فراوان.... رسم این صدارت عظما این است که در هر سلخ شعبانی به جهت پیش آمدن ایام روزه مجلس ((کلوخ اندازان)
مراسم کلوخ‌اندازان در ادوار تاریخ ایران به شیوه‌های مختلف روایت شده است؛ البته روایت‌ها متفاوت است، ولی اصل ماجرا یکسان است و این است: «اشخاص با خانواده‌شان به طبیعت می‌رفتند و هنگام غروب، کلوخی دست می‌گرفتند و رو به قبله می‌ایستادند و می‌‌گفتند: خدایا گناهان خود را شکستیم و خود را برای عبادت و روزه ماه رمضان آماده کردیم. بعد، کلوخ را محکم به زمین می‌زدند و عقیده داشتند با شکستن کلوخ تمام اعمال بدشان نابود میشود».
طبل زدن، و سرنا نواختن،شادی کردن، شعر خواندن و دیگران را نوید دادن از رسوماتی است که در برغندان در قفقاز هنوز هم برگزار می شود. این رسومات شبیه جشنهایی است که مردمان کرمان، شیراز، خراسان و اذربایجان برپا می داشته و هنوز هم در برخی نقاط برپا می دارند.
نظیر این جشن در فرهنگ ارمنی ها نیز در استقبال از ایام روزه وجود دارد.
#زبانشناسی #فرهنگ
@Roshanfkrane
جشن باریگندان یا برغندان یا همان کلوخ اندازان جشنی است که در قفقاز برگزار می شود. این جشن در قفقاز به بارگند معروف است و تحت تاثیر فرهنگ ایرانی برگزار می شود.
برغندان، سنگ‌اندازان در بین عربها به صحاف الفرس معروف است.کلوخ‌اندازان جشن و نشاطی را گویند که در آستانه ماه رمضان برپا می شود. در پارسی قدیم واژه برد برای سنگ یا کلوخ استفاده می شده و هنوز هم در برخی نقاط ایران به کار برده کی شود، اصل این ترکیب برد اندازان بوده که به شکل امروزی در آمده.
در ادب پارسی به این جشن اشاراتی شده است:
تو چه گویی در آخر شعبان
زده یک هفته طبل برغندان
اولین نوشته ای که در آن به جشن کلوخ انداز اشاره شده، تاریخ بیهقی است که در زمان غزنویان به رشته تحریر در آمده است: «امیر رضی الله عنه روز سه شنبه پنج روز مانده از ماه رجب بدین کوشک نو آمد و آنجا قرار گرفت و روز دوشنبه نهم شعبان دعوتی بزرگ ساخته بودند و کاری با تکلف کرده و هفت شبان روز بازی آوردند، و نشاط شراب بود و امیر به نشاط آ ین جشن و کلوخ انداز، که ماه رمضان نزدیک بود، بدین کوشک و بدین باغ‌ها تماشا می‌کرد و نشاط شراب می‌بود.»
نزاری قهستانی که یک شاعر اسماعیلی مذهب نیز به این جشن اشاره کرده، از آن به نام «برغندان» نام برده است:
«رمضان می‌رسد اینک دهم شعبان است می بدارید و بنوشید که برغندان است»
صائب درشعر خویش بدین جشن اشاره دارد:
«روزه نزدیک است می‌باید کلوخ انداز کرد زاهدان خشک را رندانه از سر باز کرد»
خاقانی نیز بدین جشن در شعر خود اشاره کرده است:
«گر خواهی گرفت از ریز روزی روزه عزلت کلوخ انداز را از دیده راوق ریز ریحانی»
افضل الملک در کتاب افضل التواریخ درمورد این مراسم در عصر مظفرالدین شاه آورده است:«...روز جمعه سلخ شعبان بندگان اقدس همایون شاهنشاهی بر حسب استدعای صدر اعظم تشریف فرمای پارک و منزل ایشان شدند تمام شاهنشاه زادگان و شاهزادگان عظام و وزراء و امرا نامدار بر حسب دعوت نامه ..... موائد گوناگون و خوان‌های بسیار مشحون از نعم لذیذه در اتاق و تالار و گوشه و کنار گسترده و چیده شده بود. شربت آلات و فواکه ممتاز و شیرینی آلات در سر هر میزی فراوان.... رسم این صدارت عظما این است که در هر سلخ شعبانی به جهت پیش آمدن ایام روزه مجلس ((کلوخ اندازان)
مراسم کلوخ‌اندازان در ادوار تاریخ ایران به شیوه‌های مختلف روایت شده است؛ البته روایت‌ها متفاوت است، ولی اصل ماجرا یکسان است و این است: «اشخاص با خانواده‌شان به طبیعت می‌رفتند و هنگام غروب، کلوخی دست می‌گرفتند و رو به قبله می‌ایستادند و می‌‌گفتند: خدایا گناهان خود را شکستیم و خود را برای عبادت و روزه ماه رمضان آماده کردیم. بعد، کلوخ را محکم به زمین می‌زدند و عقیده داشتند با شکستن کلوخ تمام اعمال بدشان نابود میشود».
طبل زدن، و سرنا نواختن،شادی کردن، شعر خواندن و دیگران را نوید دادن از رسوماتی است که در برغندان در قفقاز هنوز هم برگزار می شود. این رسومات شبیه جشنهایی است که مردمان کرمان، شیراز، خراسان و اذربایجان برپا می داشته و هنوز هم در برخی نقاط برپا می دارند.
نظیر این جشن در فرهنگ ارمنی ها نیز در استقبال از ایام روزه وجود دارد.
#زبانشناسی #فرهنگ
@Roshanfkrane
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
پرفسور احسان یار شاطر
زبان شناس برجسته
ایران شناس
دکتری زبان و ادبیات فارسی
سر ویرستار دانشنامه ایرانیکا
مردی که زبان فارسی وطن او بود
#زبانشناسی
#احسان_یارشاطر
@Roshanfkrane
زبان شناس برجسته
ایران شناس
دکتری زبان و ادبیات فارسی
سر ویرستار دانشنامه ایرانیکا
مردی که زبان فارسی وطن او بود
#زبانشناسی
#احسان_یارشاطر
@Roshanfkrane
بخارای تابستانی منتشر شد
یکصد و پنجاه و یکمین شماره بخارا با تصویری از استاد رحیم رئیس‌نیا بر روی جلد در ۷۰۴ صفحه از صبح دوشنبه بیست و چهارم مردادماه ۱۴۰۱ در کتابفروشی‌ها و دکه‌های روزنامه‌فروشی در دسترس است.
نویسندگان این شماره:
ژاله آموزگار ـ حسن انوری ـ مهدخت معین ـ سیدمصطفی محقق داماد ـ نصرالله پورجوادی ـ حسن میرعابدینی ـ سعید پورعظیمی ـ مجید سلیمانی ـ عبدالحسین آذرنگ ـ اشتفان وایدنر ـ سعید فیروزآبادی ـ علی قیصری ـ علی معظمی ـ محمّدنادر نصیری مقدّم ـ شفق سعد ـ رسول جعفریان ـ رسول رئیس‌جعفری ـ شهلا حائری ـ سرگه بارسقیان ـ بهرام گرامی ـ محمود آموزگار ـ هاشم رجب‌زاده ـ فرانکلین لوییس ـ مسعود فرهمندفر ـ مسعود میرشاهی ـ صدف محسنی ـ دیوید دمراش ـ مصطفی حسینی ـ عمادالدین شیخ‌الحکمایی - ابوذر ابراهیمی ترکمان - حسن ذوالفقاری ـ گلنار گلناریان ـ پریسا فرد ـ احمد مهدوی دامغانی ـ حورا یاوری ـ بهاءالدین خرمشاهی ـ لیلا کرمی ـ فائزه مردانی ـ شهاب دهباشی
جشن‌نامه استاد رحیم رئیس‌نیا با نوشته‌هایی از:
م. ع. فرزانه ـ حسن انوری ـ کاوه بیات ـ احسان هوشمند ـ مهری باقری ـ رحمان مشتاق‌مهر ـ ابوالفضل علیمحمدی ـ دکتر محمد صدیقی ـ خدایار صائب
با هم مروری می‌کنیم بر مطالب این شماره:
اساطیر ایران
چشمه ـ دریای چیچَست (اورمیه) و اسطوره‌های مربوط به آن/ ژاله آموزگار
شاهنامه‌پژوهی
مرین را بر و بوم ایران بهاست/ حسن انوری
حافظ‌پژوهی
قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب/ مهدخت معین
سعدی‌پژوهی
قرآن در سعدی (۴)/ سیدمصطفی محقق داماد
ایران باستان
نظر فردوسی درباره گوشتخوار شدن انسان/ نصرالله پورجوادی
داستان داستان‌نویسی (۲۰)/ حسن میرعابدینی
شعر معاصر فارسی
جدالِ شاعرِ ملی و ملک‌الشعرا/ سعید پورعظیمی
کاریز (۲۱)/ مجید سلیمانی
فرهنگ
در متن و حاشیه فرهنگ (۱۷)/ عبدالحسین آذرنگ
خاور‌شناسی
عرفان و زیباشناسی/ اشتفان وایدنر/ سعید فیروزآبادی
جشن‌نامه دکتر رحیم رئیس‌نیا
درباره جشن‌نامه استاد رحیم رئیس‌نیا/ علی دهباشی
کتابشناسی دکتر رحیم رئیس‌نیا
توانمندی و ژرف‌نگری/ م. ع. فرزانه
قلمی رسا و شیرین/ حسن انوری
رحیم رئیس‌نیا و تاریخ معاصر ایران/ کاوه بیات
به احترام پژوهشگر وطن‌خواه آذربایجانی/ احسان هوشمند
مردی از تبار دانش و از قبیله علم/ مهری باقری (سرکاراتی)
رئیس‌نیا: محقّقی تمام‌عیار و انسانی دوست‌داشتنی/ رحمان مشتاق‌مهر
آشنایی دقیق با منابع مختلف/ ابوالفضل علیمحمدی
در ستایش عشق و تلاش/ دکتر محمد صدیقی
تو تنها فریاد کشیدی: نه!/ خدایار صائب
لحظه‌ای از لحظات یک زندگی/ رحیم رئیس‌نیا
از مدرسه متوسطه تبریز تا دانشگاه گوتنگن آلمان/ رحیم رئیس‌نیا
وجهی از وجوه احوال و آثار حاج‌محمدآقا نخجوانی/ رحیم رئیس‌نیا
مدرسه محمدیه تبریز و تدریس مشروطه/ رحیم رئیس‌نیا
تاریخ قاجار
حسین پاشاخان امیربهادر جنگ/ علی قیصری/ علی معظمی
نویافته‌هایی در باب ایرانشناسی از دیار فرنگ (۵)/ محمّدنادر نصیری مقدّم
قائم‌مقام فراهانی به روایت جیمز بیلی فریزر/ شفق سعد
سفرنامه
یک همایش، یک دیدار/ رسول جعفریان
حکایت‌های باستانی (۱۰)/ رسول رئیس‌جعفری
خاطرات
ریحان یا ترتیزک/ شهلا حائری
تاریخ معاصر
ترور سیاسی یا قتل درباری؟/ سرگه بارسقیان
گل و گیاه در شعر فارسی
گل و گیاه در اشعار مولوی (بخش اول)/ بهرام گرامی
در حواشی کتاب در ایران (۳۷)/ محمود آموزگار
از چشمه خورشید (۶۷)/ هاشم رجب‌زاده
تاریخ شعر فارسی
سلطان ولد و نظام شعری/ فرانکلین لوییس/ مسعود فرهمندفر
یاد یار مهربان (۱۷)/ مسعود میرشاهی
ادبیات جهان
نامه‌نگاری‌های آنتوان دو سنت اگزوپری و همسرش/ صدف محسنی
سفر به دور دنیا با هشتاد کتاب/ دیوید دمراش/ مصطفی حسینی
اوراق سنگین (۱۶)/ عمادالدین شیخ‌الحکمایی
یادداشت‌های شانگهای (۳)/ حسن ذوالفقاری
گزارش ادبی
جوایز ادبی کشور فرانسه/ گلنار گلناریان
گفت‌وگو
دیگر از ادبیات نمی‌نویسم و فقط از جنگ می‌گویم/ کورنلیا واگرهوف/ پریسا فرد
گفت‌وگو با آندری کورکف
معرفی کتاب
دلیلی قاطع بر همّت و پشتکار/ احمد مهدوی دامغانی
همه طبیبان من/ حورا یاوری
لاجرعه سرکشیدم.../ بهاءالدین خرمشاهی
تجدیدنظر در فرهنگ فارسی ـ ایتالیایی (اَلساندرو کولتّی و هان گرونبام)/ لیلا کرمی
غنای داستان‌نویسیِ معاصرِ ایران/ فائزه مردانی
گذر از تاریخ به خوراک/ شهاب دهباشی
یاد و یادبود
سیدمحمود دعایی؛ در مقام محمود/ ابوذر ابراهیمی ترکمان
#زبان
#زبانشناسی
#زبان_فارسی
#بخارا
@Roshanfkrane
یکصد و پنجاه و یکمین شماره بخارا با تصویری از استاد رحیم رئیس‌نیا بر روی جلد در ۷۰۴ صفحه از صبح دوشنبه بیست و چهارم مردادماه ۱۴۰۱ در کتابفروشی‌ها و دکه‌های روزنامه‌فروشی در دسترس است.
نویسندگان این شماره:
ژاله آموزگار ـ حسن انوری ـ مهدخت معین ـ سیدمصطفی محقق داماد ـ نصرالله پورجوادی ـ حسن میرعابدینی ـ سعید پورعظیمی ـ مجید سلیمانی ـ عبدالحسین آذرنگ ـ اشتفان وایدنر ـ سعید فیروزآبادی ـ علی قیصری ـ علی معظمی ـ محمّدنادر نصیری مقدّم ـ شفق سعد ـ رسول جعفریان ـ رسول رئیس‌جعفری ـ شهلا حائری ـ سرگه بارسقیان ـ بهرام گرامی ـ محمود آموزگار ـ هاشم رجب‌زاده ـ فرانکلین لوییس ـ مسعود فرهمندفر ـ مسعود میرشاهی ـ صدف محسنی ـ دیوید دمراش ـ مصطفی حسینی ـ عمادالدین شیخ‌الحکمایی - ابوذر ابراهیمی ترکمان - حسن ذوالفقاری ـ گلنار گلناریان ـ پریسا فرد ـ احمد مهدوی دامغانی ـ حورا یاوری ـ بهاءالدین خرمشاهی ـ لیلا کرمی ـ فائزه مردانی ـ شهاب دهباشی
جشن‌نامه استاد رحیم رئیس‌نیا با نوشته‌هایی از:
م. ع. فرزانه ـ حسن انوری ـ کاوه بیات ـ احسان هوشمند ـ مهری باقری ـ رحمان مشتاق‌مهر ـ ابوالفضل علیمحمدی ـ دکتر محمد صدیقی ـ خدایار صائب
با هم مروری می‌کنیم بر مطالب این شماره:
اساطیر ایران
چشمه ـ دریای چیچَست (اورمیه) و اسطوره‌های مربوط به آن/ ژاله آموزگار
شاهنامه‌پژوهی
مرین را بر و بوم ایران بهاست/ حسن انوری
حافظ‌پژوهی
قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب/ مهدخت معین
سعدی‌پژوهی
قرآن در سعدی (۴)/ سیدمصطفی محقق داماد
ایران باستان
نظر فردوسی درباره گوشتخوار شدن انسان/ نصرالله پورجوادی
داستان داستان‌نویسی (۲۰)/ حسن میرعابدینی
شعر معاصر فارسی
جدالِ شاعرِ ملی و ملک‌الشعرا/ سعید پورعظیمی
کاریز (۲۱)/ مجید سلیمانی
فرهنگ
در متن و حاشیه فرهنگ (۱۷)/ عبدالحسین آذرنگ
خاور‌شناسی
عرفان و زیباشناسی/ اشتفان وایدنر/ سعید فیروزآبادی
جشن‌نامه دکتر رحیم رئیس‌نیا
درباره جشن‌نامه استاد رحیم رئیس‌نیا/ علی دهباشی
کتابشناسی دکتر رحیم رئیس‌نیا
توانمندی و ژرف‌نگری/ م. ع. فرزانه
قلمی رسا و شیرین/ حسن انوری
رحیم رئیس‌نیا و تاریخ معاصر ایران/ کاوه بیات
به احترام پژوهشگر وطن‌خواه آذربایجانی/ احسان هوشمند
مردی از تبار دانش و از قبیله علم/ مهری باقری (سرکاراتی)
رئیس‌نیا: محقّقی تمام‌عیار و انسانی دوست‌داشتنی/ رحمان مشتاق‌مهر
آشنایی دقیق با منابع مختلف/ ابوالفضل علیمحمدی
در ستایش عشق و تلاش/ دکتر محمد صدیقی
تو تنها فریاد کشیدی: نه!/ خدایار صائب
لحظه‌ای از لحظات یک زندگی/ رحیم رئیس‌نیا
از مدرسه متوسطه تبریز تا دانشگاه گوتنگن آلمان/ رحیم رئیس‌نیا
وجهی از وجوه احوال و آثار حاج‌محمدآقا نخجوانی/ رحیم رئیس‌نیا
مدرسه محمدیه تبریز و تدریس مشروطه/ رحیم رئیس‌نیا
تاریخ قاجار
حسین پاشاخان امیربهادر جنگ/ علی قیصری/ علی معظمی
نویافته‌هایی در باب ایرانشناسی از دیار فرنگ (۵)/ محمّدنادر نصیری مقدّم
قائم‌مقام فراهانی به روایت جیمز بیلی فریزر/ شفق سعد
سفرنامه
یک همایش، یک دیدار/ رسول جعفریان
حکایت‌های باستانی (۱۰)/ رسول رئیس‌جعفری
خاطرات
ریحان یا ترتیزک/ شهلا حائری
تاریخ معاصر
ترور سیاسی یا قتل درباری؟/ سرگه بارسقیان
گل و گیاه در شعر فارسی
گل و گیاه در اشعار مولوی (بخش اول)/ بهرام گرامی
در حواشی کتاب در ایران (۳۷)/ محمود آموزگار
از چشمه خورشید (۶۷)/ هاشم رجب‌زاده
تاریخ شعر فارسی
سلطان ولد و نظام شعری/ فرانکلین لوییس/ مسعود فرهمندفر
یاد یار مهربان (۱۷)/ مسعود میرشاهی
ادبیات جهان
نامه‌نگاری‌های آنتوان دو سنت اگزوپری و همسرش/ صدف محسنی
سفر به دور دنیا با هشتاد کتاب/ دیوید دمراش/ مصطفی حسینی
اوراق سنگین (۱۶)/ عمادالدین شیخ‌الحکمایی
یادداشت‌های شانگهای (۳)/ حسن ذوالفقاری
گزارش ادبی
جوایز ادبی کشور فرانسه/ گلنار گلناریان
گفت‌وگو
دیگر از ادبیات نمی‌نویسم و فقط از جنگ می‌گویم/ کورنلیا واگرهوف/ پریسا فرد
گفت‌وگو با آندری کورکف
معرفی کتاب
دلیلی قاطع بر همّت و پشتکار/ احمد مهدوی دامغانی
همه طبیبان من/ حورا یاوری
لاجرعه سرکشیدم.../ بهاءالدین خرمشاهی
تجدیدنظر در فرهنگ فارسی ـ ایتالیایی (اَلساندرو کولتّی و هان گرونبام)/ لیلا کرمی
غنای داستان‌نویسیِ معاصرِ ایران/ فائزه مردانی
گذر از تاریخ به خوراک/ شهاب دهباشی
یاد و یادبود
سیدمحمود دعایی؛ در مقام محمود/ ابوذر ابراهیمی ترکمان
#زبان
#زبانشناسی
#زبان_فارسی
#بخارا
@Roshanfkrane
هشت نفر و یک زبان ! 😳
محققان به تازگی زبانی رو در کامرون پیدا کردن به نام "بوسو" که فقط هشت گویشور داره !
اکنون این زبان رکورددار کم گویشور ترین زبان در سراسر جهان است !
#زبان
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
محققان به تازگی زبانی رو در کامرون پیدا کردن به نام "بوسو" که فقط هشت گویشور داره !
اکنون این زبان رکورددار کم گویشور ترین زبان در سراسر جهان است !
#زبان
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
«نوعی فرهنگ عجیب و غریب در ما نهادینه شده که اگر مثلاً حرفی را عبدالقاهر جرجانی، زبان‌شناس و ادیب ایرانی در سده پنجم هجری گفته باشد یا رومن یاکوبسن، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز ادبی روس، ما حرف یاکوبسن را بهتر می‌پذیریم؛ چون خارجی‌ست، چون تصور می‌کنیم طرح‌اش بهتر است، چون کالا و صنعتی که آنها تولید می‌کنند از تولید ما بهتر است، پس فکر می‌کنیم اندیشه‌هایشان هم بهتر است، اما این به تدریج برای یک ملت مشکل‌ساز میشود. وقتی مدام اندیشیدن یک غیربومی را ملاک قرار دهیم، آرام‌آرام خود اندیشیدن و چگونه اندیشیدن را هم فراموش می‌کنیم.»
این را #کورش_صفوی، زبان‌شناس، مترجم و پژوهشگری می‌گوید که دیروز از بین ما رفت. کسی که تا ۲۰سالگی فارسی نمی‌دانست، از دوران نوزادی در اتریش و آلمان و سوییس بزرگ شد و درس خواند، نیمی از عمرش را در اروپا و آمریکا گذراند و تحصیل کرد و چندین کتاب به فارسی ترجمه و تألیف کرد و برای ما گذاشت. مردی که مثل بقیه هم‌نسلانش قدرش دانسته نشد و همیشه قلب‌اش برای زبان و ادبیات فارسی تپید. کسی که ادبیات را یکی از مهم‌ترین مراتب و رکن‌های حفظ فرهنگ و ارزش‌های یک ملت می‌دانست: «بسیاری از مردم فکر می کنند ادبیات، هنر است و فقط باید شعری خواند و لغتی را معنی کرد. از نظر من مطالعه ادبی چیزی‌ست در حد فیزیک و شیمی. من اصلا نمی‌توانم بگویم این علوم مختصاتی دارند که ادبیات ندارد. کتاب فیزیک و شیمی را که ورق می‌زنیم، فرمول و تصویرهایی می‌بینیم که از چند نظام نشانه‌ای شکل گرفته‌اند. یک شعر کلاسیک فارسی هم همینطور است؛ همین رشته‌های موازی که مصراع‌ها را در برمی‌گیرد خودش نظام نشانه‌‌ای‌ست. ویرگول، نقطه، رفتن سر پاراگراف، نقطه‌ویرگول، فرم و حالت حروف، ایتالیک نوشتن و ... از نظام‌های نشانه‌ای مختلف گرفته شده و متن را تعریف می‌کنند. اینها زنجیره منسجم از واحدهای نشانه‌ای هستند. اگر با این دید نگاه کنیم یک غزل حافظ همانقدر متن قابل درک و تعبیر و صنعت میشود که یک پوستر تبلیغاتی، یک سمفونی، یک فیلم سینمایی و یک قالی. با این دید، با این اندیشه تمام اینها برای ما متن می‌شوند.»
دکتر #کوروش_صفوی (۱۴۰۲-۱۳۳۵)، نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه، پژوشگر و مؤلف در زمینه معناشناسی و نقد ادبی در جلسه معرفی کتاب سبک‌شناسی ادراکی بودند
یادشان گرامی
#زبانشناسی
@Roshanfkrane
«نوعی فرهنگ عجیب و غریب در ما نهادینه شده که اگر مثلاً حرفی را عبدالقاهر جرجانی، زبان‌شناس و ادیب ایرانی در سده پنجم هجری گفته باشد یا رومن یاکوبسن، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز ادبی روس، ما حرف یاکوبسن را بهتر می‌پذیریم؛ چون خارجی‌ست، چون تصور می‌کنیم طرح‌اش بهتر است، چون کالا و صنعتی که آنها تولید می‌کنند از تولید ما بهتر است، پس فکر می‌کنیم اندیشه‌هایشان هم بهتر است، اما این به تدریج برای یک ملت مشکل‌ساز میشود. وقتی مدام اندیشیدن یک غیربومی را ملاک قرار دهیم، آرام‌آرام خود اندیشیدن و چگونه اندیشیدن را هم فراموش می‌کنیم.»
این را #کورش_صفوی، زبان‌شناس، مترجم و پژوهشگری می‌گوید که دیروز از بین ما رفت. کسی که تا ۲۰سالگی فارسی نمی‌دانست، از دوران نوزادی در اتریش و آلمان و سوییس بزرگ شد و درس خواند، نیمی از عمرش را در اروپا و آمریکا گذراند و تحصیل کرد و چندین کتاب به فارسی ترجمه و تألیف کرد و برای ما گذاشت. مردی که مثل بقیه هم‌نسلانش قدرش دانسته نشد و همیشه قلب‌اش برای زبان و ادبیات فارسی تپید. کسی که ادبیات را یکی از مهم‌ترین مراتب و رکن‌های حفظ فرهنگ و ارزش‌های یک ملت می‌دانست: «بسیاری از مردم فکر می کنند ادبیات، هنر است و فقط باید شعری خواند و لغتی را معنی کرد. از نظر من مطالعه ادبی چیزی‌ست در حد فیزیک و شیمی. من اصلا نمی‌توانم بگویم این علوم مختصاتی دارند که ادبیات ندارد. کتاب فیزیک و شیمی را که ورق می‌زنیم، فرمول و تصویرهایی می‌بینیم که از چند نظام نشانه‌ای شکل گرفته‌اند. یک شعر کلاسیک فارسی هم همینطور است؛ همین رشته‌های موازی که مصراع‌ها را در برمی‌گیرد خودش نظام نشانه‌‌ای‌ست. ویرگول، نقطه، رفتن سر پاراگراف، نقطه‌ویرگول، فرم و حالت حروف، ایتالیک نوشتن و ... از نظام‌های نشانه‌ای مختلف گرفته شده و متن را تعریف می‌کنند. اینها زنجیره منسجم از واحدهای نشانه‌ای هستند. اگر با این دید نگاه کنیم یک غزل حافظ همانقدر متن قابل درک و تعبیر و صنعت میشود که یک پوستر تبلیغاتی، یک سمفونی، یک فیلم سینمایی و یک قالی. با این دید، با این اندیشه تمام اینها برای ما متن می‌شوند.»
دکتر #کوروش_صفوی (۱۴۰۲-۱۳۳۵)، نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه، پژوشگر و مؤلف در زمینه معناشناسی و نقد ادبی در جلسه معرفی کتاب سبک‌شناسی ادراکی بودند
یادشان گرامی
#زبانشناسی
@Roshanfkrane