#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 252 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
گر بوَد عُمر به می‌خانه رسَم بار ِ دگر،
به‌جز از خدمت ِ رندان، نکنم کار ِ دگر!

خرّم آن روز که با دیده‌یِ گریان بروَم
تا زنم آب در ِ می‌کده یک بار ِ دگر

معرفت نیست در این قوم! خدا را سببی
تا بَرَم گوهر ِ خود را به خریدار ِ دگر

یار اگر رفت و حق ِ صحبت ِ دیرین نشناخت
حاشَ‌لِلَّه که روَم من زِ پی ِ یار ِ دگر

گر مساعد شود م دایره‌یِ چرخ ِ کبود
هم به دست آورم‌اش باز به پرگار ِ دگر

عافیت می‌طلبد خاطرم؛ ار بگذارند
غمزه‌یِ شوخ‌اش و آن طُرّه‌یِ طرّار ِ دگر

راز ِ سربسته‌یِ ما بین! که به دستان گفتند
هر زمان با دف و نی بر سر ِ بازار ِ دگر

هر دم از درد بنالم؛ که فلک هر ساعت
کُنَد م قصد ِ دل ِ ریش، به آزار ِ دگر

باز گویم! نه در این واقعه حافظ تنها ست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار ِ دگر

#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 253 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
ای خرّم از فروغ ِ رخ‌ات لاله‌زار ِ عمر!
بازآ! که ریخت بی گُل ِ روی‌ات بهار ِ عمر

از دیده گر سرشک چو باران چکد، روا ست
ک‌اندر غم‌ات، چو برق، بِشُد روزگار ِ عمر

این یک دو دم که مهلت ِ دیدار ممکن است،
دَریاب کار ِ ما! که نه پیدا ست کار ِ عمر

تا کِی می ِ صبوح و شکرخواب ِ بامداد؟
هش‌یار گرد! هان! که گذشت اختیار ِ عمر

دی در گذار بود و نظر سو یِ ما نکرد
بی‌چاره دل! که هیچ ندید از گذار ِ عمر

اندیشه از محیط ِ فنا نیست؛ هر که را
بر نقطه‌یِ دهان ِ تو باشد مدار ِ عمر

در هر طرَف، زِ خیل ِ حوادث، کمین‌گَهی‌ست
ز‌آن‌رو عنان‌گسسته دوانَد سوار ِ عمر

بی عمر زنده ام من و این بس عجب مدار!
روز ِ فراق را که نهَد در شمار ِ عمر

حافظ! سخن بگوی! که بر صفحه‌یِ جهان
این نقش مانَد از قلم‌ات یادگار ِ عمر
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 259 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی


‌
من‌ام که دیده به دیدار ِ دوست کردم باز
چه شُکر گویم‌ات ای کارساز ِ بنده‌نواز

نیازمند ِ بلا گو رخ از غبار مشوی
که کیمیای مراد است خاک ِ کوی ِ نیاز

زِ مشکلات ِ طریقت عنان متاب ای دل!
که مرد ِ راه نیاندیشد از نشیب و فراز

طهارت ار نه به خون ِ جگر کنَد عاشق
به قول ِ مُفتی ِ عشق‌اش درست نیست نماز

در این مقام ِ مجازی به‌جز پیاله مگیر
در این سراچه‌یِ بازی‌چه غیر ِ عشق مباز

به نیم‌بوسه دعایی بخَر زِ اهل ِ دلی
که کید ِ دشمن‌ات از جان و جسم دارد باز

فکند زمزمه‌یِ عشق در حجاز و عراق
نوا یِ بانگ ِ غزل‌های حافظ از شیراز
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 259 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
من‌ام که دیده به دیدار ِ دوست کردم باز
چه شُکر گویم‌ات ای کارساز ِ بنده‌نواز

نیازمند ِ بلا گو رخ از غبار مشوی
که کیمیای مراد است خاک ِ کوی ِ نیاز

زِ مشکلات ِ طریقت عنان متاب ای دل!
که مرد ِ راه نیاندیشد از نشیب و فراز

طهارت ار نه به خون ِ جگر کنَد عاشق
به قول ِ مُفتی ِ عشق‌اش درست نیست نماز

در این مقام ِ مجازی به‌جز پیاله مگیر
در این سراچه‌یِ بازی‌چه غیر ِ عشق مباز

به نیم‌بوسه دعایی بخَر زِ اهل ِ دلی
که کید ِ دشمن‌ات از جان و جسم دارد باز

فکند زمزمه‌یِ عشق در حجاز و عراق
نوا یِ بانگ ِ غزل‌های حافظ از شیراز
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 260 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
ای سرو ِ ناز ِ حُسن! که خوش می‌روی به ناز
عشّاق را به ناز ِ تو هر لحظه صد نیاز

فرخنده باد طلعت ِ خوب‌ات! که در ازل
ببریده اند بر قَد ِ سرو ت قبا یِ ناز

آن را که بو یِ عنبر ِ زلف ِ تو آرزو ست
چون عود گو بر آتش ِ سودا بسوز و ساز!

پروانه را زِ شمع بوَد سوز ِ دل، ولی
بی شمع ِ عارض ِ تو دل‌ام را بوَد گداز

صوفی که بی تو توبه زِ می کرده بود، دوش
بشکست عهد چون در ِ می‌خانه دید باز

از طعنه‌یِ رقیب، نگردد عیار ِ من
چون زر اگر برند مرا در دهان ِ گاز

دل ک‌از طواف ِ کعبه‌یِ کوی‌ات وقوف یافت،
از شوق ِ آن حریم، ندارد سر ِ حجاز

هر دم به خون ِ دیده چه حاجت وضو؟ چو نیست
بی طاق ِ ابرو یِ تو نماز ِ مرا جواز

چون باده باز بر سر ِ خُم رفت کف‌زنان
حافظ که دوش از لب ِ ساقی شنید راز
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 263 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
بیا و کشتی ِ ما در شَط ِ شراب انداز!
خروش و ولوله در جان ِ شیخ و شاب انداز

مرا به کشتی ِ باده درافکن ای ساقی
که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز

زِ کو یِ می‌کده برگشته‌ام - ز راه ِ خطا -
مرا، دِگر، زِ کَرَم، با رَه ِ صواب انداز

بیار ز‌آن می ِ گل‌رنگ ِ مشک‌بو جامی
شرار ِ رَشک و حسَد در دل ِ گلاب انداز

اگر چه مست و خراب‌ام، تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل ِ سرگشته‌یِ خراب انداز

به نیم‌شب اگر ت آفتاب می‌باید
زِ روی ِ دختر ِ گُل‌چهر ِ رز، نقاب انداز

مَهِل که روز ِ وفات‌ام به خاک بسپارند!
مرا به می‌کده بر! در خُم ِ شراب انداز

زِ جور ِ چرخ، چو حافظ، به جان رسید دل‌ات،
به سو یِ دیو ِ محَن ناوَک ِ شهاب انداز
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 265 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی
‌
برنیامد از تمنّا یِ لب‌ات کام‌ام هنوز
بر امید ِ جام ِ لعل‌ات، دُردی‌آشام ام هنوز

روز ِ اوّل، رفت دین‌ام در سَر ِ زلفین ِ تو
تا چه خواهد شد در این سودا سرانجام‌ام هنوز

ساقیا! یک‌جرعه‌ئی زآن آب ِ آتش‌گون! که من
در میان ِ پخته‌گان ِ عشق ِ او، خام ام هنوز

از خطا گفتم شبی زلف ِ تو را مشک ِ خُتَن
می‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندام‌ام هنوز

پرتو ِ رو یِ تو تا در خلوت‌ام دید آفتاب
می‌رود چون سایه هر دم بر در و بام‌ام هنوز

نام ِ من رفته‌ست روزی بر لب ِ جانان به سهو
اهل ِ دل را بو یِ جان می‌آید از نام‌ام هنوز

در ازل داده‌ست ما را ساقی ِ لعل ِ لب‌ات
جرعه‌یِ جامی، که من مدهوش ِ آن جام ام هنوز

ای که گفتی: «جان بده تا باشد ت آرام ِ جان!»
جان به غم‌های‌اش سپردم؛ نیست آرام‌ام هنوز

در قلم آورد حافظ قصّه‌یِ لعل ِ لب‌اش
آب ِ حیوان می‌رود هر دم ز اقلام‌ام هنوز
#شعر
@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 267 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
ای صبا گر بُگذری بر ساحل ِ رود ِ ارَس
بوسه زن بر خاک ِ آن وادی و مشکین کُن نفَس

منزل ِ سلمیٰ که باد ش هر دم از ما صد سلام
پرصدا یِ ساربانان بینی و بانگ ِ جرَس

مَحمِل جانان ببوس، آن‌گَه به زاری عرضه دار
ک‌از فراق‌ات سوختم ای مهربان! فریاد رس!

من که قول ِ ناصحان را خواندمی قول ِ رباب
گوش‌مالی دیدم از هجران، که این‌ام پند بس!

عشرت ِ شب‌گیر کُن! می نوش! ک‌اندر راه ِ عشق
شب‌روان را آشنایی‌ها ست با میر ِ عَسَس

عشق‌بازی کار ِ بازی نیست. ای دل! سر بباز!
زآن‌که گوی ِ عشق، نتوان زد به چوگان ِ هوس

دل به رغبت می‌سپارد جان به چشم ِ مست ِ یار
گر چه هش‌یاران ندادند اختیار ِ خود به کس

طوطیان در شکّرستان کامرانی می‌کنند
وَ ز تحسُّر دست بر سر می‌زند مسکین مگس

نام ِ حافظ گر برآید بر زبان ِ کِلک ِ دوست
از جناب ِ حضرت شاه‌ام بس است این ملتمس

@Roshanfkrane

#هرروزباحافظ
#غزل شماره‌ی 276 #حافظ
اجرا : #سهیل_قاسمی

‌
باغ‌بان گر پنج روزی صحبت ِ گل باید ش
بر جفا یِ خار ِ هجران صبر ِ بلبل باید ش

ای دل! اندر بند ِ زلف‌اش از پریشانی مَنال
مرغ ِ زیرک چون به دام افتد، تحمّل باید ش

رِند ِ عالم‌سوز را با مصلحت‌بینی چه کار!
کار ِ مُلک است آن که تدبیر و تأمّل باید ش

تکیه بر تقوا و دانش، در طریقت، کافری‌ست
راه‌رو گر صد هنر دارد، توکّل باید ش

با چنین زلف و رخ‌اش بادا نظربازی حرام
هر که رو یِ یاسمین و جَعد ِ سنبل باید ش

نازها زآن نرگس ِ مستانه اش باید کشید
این دل ِ شوریده تا آن جَعد و کاکُل باید ش

ساقیا! در گردش ِ ساغر تعلّل تا به چند؟
دور چون با عاشقان افتد، تسلسل باید ش!

کی‌ست حافظ تا ننوشد باده بی آواز ِ رود
عاشق ِ مسکین چرا چندین تجمّل بایدش؟
@Roshanfkrane