شعر: #نیایش
دفتر: #آوار_آفتاب

نور را پیمودیم
دشت طلا را درنوشتیم
افسانه را چیدیم
و پلاسیده فکندیم

کنار شن‌زار آفتابی، سایه‌وار ما را نواخت
درنگی کردیم
بر لب رود پهناور رمز
رویاها را سر بریدیم
ابری رسید
و ما دیده فرو بستیم

ظلمت شکافت
زهره را دیدیم و به ستیغ برآمدیم
آذرخشی فرود آمد
و ما را در نیایش فرو دید

لرزان گریستیم
خندان گریستیم
رگباری فرو کوفت:
از در همدلی بودیم

سیاهی رفت
سر به آبی آسمان ستودیم
در خور آسمان‌ها شدیم

سایه را به دره رها کردیم
لبخند را به فراخنای تهی فشاندیم

سکوت ما به هم پیوست
و ما ؛ ما شدیم

تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید
آفتاب از چهره ما ترسید
دریافتیم
و خنده زدیم
نهفتیم
و سوختیم

هر چه بهم‌تر
تنهاتر

از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم
و بنده شدم
تو بالا رفتی
و خدا شدی ...

#سهراب_سپهری
#شعر
@Roshanfkrane