انگلستان، انگلستان شما

#جورج_اورول را بسیاری با رمان‌ها و داستان‌هایش می‌شناسند. اما او در کنار داستان‌نویسی، روزنامه‌نگاری فعال بود؛ روزنامه‌نگاری که از جنگ و خشونت انتقاد می‌کرد و دیگران را به دموکراسی فرامی‌خواند.
جورج اورول - با نام اصلی #اریک_آرتور بلر، ۱۹۰۳ - ۱۹۵۰ - مقاله «انگلستان، انگلستان» شما را در سال ۱۹۴۱ در اوج بمباران‌های لندن منتشر کرد. او در این مقاله با اشتیاق بسیار، فرهنگی را می‌ستاید که سیاست دموکراتیک را در انگلستان مدرن حفظ می‌کند. مدعای اورول این است که زندگی دموکراتیک هر ملتی متفاوت از ملت دیگری است و از فرهنگ، تاریخ و رسوم خودش جدایی‌ناپذیر است.
اورول در پرخواننده‌ترین آثارش مانند «مزرعه حیوانات» و «۱۹۸۴» به تمامیت‌خواهی حمله می‌کند اما درخشان‌ترین مجادلات دموکراتیک او اغلب در روزنامه‌نگاری‌هایش هویدا بود.

آموزشکده توانا مقاله «انگلستان، انگلستان شما» نوشته جورج اورول را به فارسی ترجمه کرده است.
در پست بعد بخوانید👇
@Roshanfkrane

آنان که دستی را که نانشان میداد..
گاز گرفتند،،
محکوم اند به بوسیدن پاهایی که
لگدشان میزند....

🗣 #اریک_هافر
@Roshanfkrane

همه این اثر را با لمس 👇
هشتگ #مهمان_ناخوانده
در کانال روشنفکران گوش کنید👇

عنوان #مهمان_ناخوانده
نویسنده #اریک_امانوئل_اشمیت
مترجم #مهرنوش_نظم_جو
#نمایشنامه
24 فایل #صوتی👇👇👇👇
داستان در زمان جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد. شخصی به نام زیگموند فروید به‌عنوان نماینده‌ای از انسان امروزی، خودمختار و بی‌ایمان معرفی می‌شود. او که بعد از حمله ارتش هیتلر در حالی که قصد سفر از اتریش به فرانسه را دارد با شخصی آشنا می‌شود که مدعیه تجلی خدا بر روی زمین است. در ادامه خواننده شاهد گفت‌وگوی میان این دو فرد با دیدگاه‌ها و باورهای فلسفی و #مذهبی متفاوت است.
#معرفی_کتاب
#کتاب_صوتی‌ 👇👇👇
@Roshanfkrane

#نمایشنامه
بخش ۱
اثر : #اریک_امانوئل_اشمیت

همه بخش های این اثر ارزشمند را با لمس 👇هشتک
#مهمان_ناخوانده در کانال روشنفکران👇گوش کنید

وارد کانال شوید و در کانال هشتک را لمس کنید
@Roshanfkrane

ریشه‌ی #بیقراری های انسان چیست؟

#مولانا بر این باور بود که:

جمله ی بی قراری ات از طلبِ قرارِ توست
طالبِ بی قرار شو تا که قرار آیدت

می گوید:
علت بی قراری های ما از ثبات طلبی های ما نشأت می گیرد،
اما اگر طالبِ بی قراری باشیم و اذعان کنیم که همه چیز در معرض تغییر و تحول است، آن گاه به آرامش دست خواهیم یافت.

#اریک_فروم ، روانکاو آلمانی-آمریکایی در این باره می نویسد:
به جای آنکه از لحظه ای که در آن هستیم لذت ببریم،
سعی می کنیم با عکس گرفتن،
آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم،
می خواهیم همه چیز را به بهترین حالت آن حفظ کنیم.

دوست داریم همیشه جوان بمانیم و سالم.
دوست داریم وسایلی که به ما مربوط است نو و سالم باقی بمانند.

در همه اینها ما دنبال " ثبات" و " قرار" هستیم ، و از این بابت متحمل اضطراب و رنج می شویم.

اگر جرات داشته باشیم این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است و هیچ چیز پایدار نیست، به آرامش بزرگی می رسیم.

" همه چیز گذرا و فانی است، فقط اوست که
می ماند " و چون مولانا این قانون را از شمس آموخته بود به یک شادی و آرامش عمیق رسیده بود.

ما برای آنکه " قرار" را حفظ کنیم، بی قرار می شویم.

یکی از نتایج ملاقات #شمس با مولانا آن بود که فهمید تنها اصل ثابت جهان، بی ثباتی است. فقط بی ثباتی است که ثبات دارد و ما مدام در حال نقض این مهم ترین قانون جهان هستیم، مدام می خواهیم قرار و ثبات را حفظ کنیم، در حالی که اصل جهان بر بی ثباتی و تغییر است.

از همین لحظه هایت لذت ببر. هیچ چیزی تا چند ثانیه ی دیگر مشخص نیست.

#اندیشه #تربیتی

🆔👉 @Roshanfkrane ✍

ترانه خاطره انگیز "همسفر"
با صدای : #ستار
ترانه سرا : #سعید_طیبی
آهنگ از : #تورج_شعبانخانی
تنظیم از : #اریک


#موسیقی

@Roshanfkrane

عشق فعال بودن است، نه فعل پذیری؛
«پایداری» است نه «اسارت» . به‌طور کلی خصیصه‌ی فعال عشق را می‌توان چنین بیان کرد که عشق در درجه‌ی اول نثار کردن است نه گرفتن.

نثار کردن چیست؟
ممکن است این پرسشی ساده به نظر برسد، ولی درحقیقت پر از ابهام و پیچیدگی است. معمولترین اشتباه مردم این است که نثار کردن را با «ترک» چیزها، محروم شدن، و قربانی گشتن یکی می‌دانند.

کسانی که هنوز منش‌های آنان به اندازه‌ی کافی رشد نیافته و از مرحله‌ی گرفتن، سود بردن و اندوختن فراتر نرفته‌اند، از کلمه‌ی «نثارکردن» درکی همانند مفهوم فوق دارند. شخص تاجرمسلک همیشه حاضر است چیزی بدهد، ولی فقط در صورتی که بتواند متقابلاً چیزی بگیرد؛ دادن بدون گرفتن برای او به منزله‌ی فریب خوردن است. مردمی که جهت گیری اصلی آنان بارور نیست، احساس می‌کنند که نثار کردن فقر می‌آورد . بدین ترتیب، اکثر این نوع افراد از نثار کردن می‌پرهیزند .

به‌عکس، عده‌ای آن را نوعی فضیلت به معنی فداکاری میدانند. اینان فکر می‌کنند که، درست به همان دلیل که «نثار کردن» عملی دشوار و ناگوار جلوه میکند، انسان باید نثار کند و ببخشد .
فضیلت نثار کردن برای آنان در همان قبول فداکاری تجلی میکند. برای آنان این اصل، که نثار کردن بهتر از گرفتن است، بدین معنی است که رنج کشیدن و محرومیت والاتر از احساس شادی است .

برای کسی که دارای منشی بارور و سازنده است، نثار کردن مفهوم کاملاً متفاوتی دارد . نثار کردن برترین مظهر قدرت آدمی است. درحین نثار کردن است که من قدرت خود، ثروت خود، و توانایی خود را تجربه میکنم . تجربه‌ی نیروی حیاتی و قدرت درونی، که بدین وسیله به حد اعلای خود میرسد، مرا غرق در شادی میکند . من خود را لبریز، فیاض، زنده، و در نتیجه شاد احساس میکنم .
نثار کردن از دریافت کردن شیرین‌تر است، نه به سبب اینکه ما به محرومیتی تن در میدهیم، بلکه به این دلیل که شخص در عمل نثار کردن زنده بودن خود را احساس میکند

#اریک_فروم
هنـر عشق ورزیدن

@Roshanfkrane

قبلا نوشته بودم "ماسک جراحی چندان مانع شیوع نیست، مگر اینکه طرف مریض باشه و سرفه کنه."
اما شواهد چیز دیگه‌ای نشون میده. دانشگاه #کمبریج چیزی که به مراتب از #کروناویروس کوچک‌تر بوده رو تست کرده و ماسک جراحی تونسته جلوی عبور ۹۰ درصدش رو بگیره.
اما نکته جالب‌تر اینه که کیسه جاروبرقی هم تونسته همینقدر فیلتر کنه!
و ازون جالبتر اینه که چیزهای دیگه‌ای که تو هرخونه‌ای پیدا میشن هم خوب تونستند فیلتر کنند، از ۵۰ درصد به بالا حتی!
مثل دستمال کتان، یا حتی تیشرت!

یعنی اگه هرکس که میاد بیرون یه روسری رو دولا کنه،ببنده دور دهنش؛ کلی از فشار روی بیمارستان‌‌ها کم میشه!
لطفا به دوستان و آشنایان خود بگویید.

✍️ #اریک

#هشدار #پزشکی

@Roshanfkrane

.
بسیاری افراد ازدواج می‌کنند تا همسرانشان را جایگزین مادرشان کنند و فرد قدرتمند دیگری را به جای الگوی مادر بنشانند ...

همین شیوه است که به سیاست اجازه می‌دهد در این دنیا کاربرد داشته باشد. چون مردم به‌دنبال قدرتی می‌گردند ک به آن تکیه کنند. آنها به جای آنکه سعی کنند استقلال خود را به دست بیاورند و روی پای خود بایستند فقط تلاش می‌کنند کس یا کسانی را که به آنها تکیه می‌کنند تغییر دهند. موضوع وابستگی مسئله بسیار بزرگیست که فقط در نظریه فروید وجود ندارد.


#اریک_فروم / هنر گوش دادن
ترجمه: پروین قائمی

@Roshanfkrane

دو نوع "هیولا" در این دنیا وجود دارد:
آن‌ها که فقط به فکر خودشانند و آن‌هایی که فقط به فکر دیگران هستند.
به عبارتی، آدم‌های "شرور خودخواه" و آدم‌های "شرور فداکار"..!

گروه اول به لذت و موفقیت خودش بیش از هر چیز بها می‌دهد. البته با تمام این اوصاف، در بدی به گرد پای گروه دوم هم نمی‌رسد..!

"شرورهای فداکار" باعث بزرگ‌ترین ویرانی‌ها می‌شوند، چون هیچ‌چیز جلودارشان نیست، نه لذت و نه شکم‌سیری، نه پول و نه شهرت..
چرا؟ چون "شرورهای فداکار" فقط به فکر دیگران هستند..!
آن‌ها از دایره‌ی شرارت فردی پا را فراتر می‌گذارند، به مقامات بالای حکومتی می‌رسند. "موسولینی"، "فرانکو" یا "استالین" سرشار از احساس رسالت‌اند.
از نظر خودشان، آن‌ها به چیزی جز "مصالح مردم" فکر نمی‌کنند. آن‌ها یقین دارند که کار خوبی می‌کنند، وقتی آزادی‌ها را سلب می‌کنند، وقتی مخالفانشان را به زندان می‌اندازند، یا حتی وقتی آن‌ها را اعدام می‌کنند..!
آن‌ها سهم دیگران را نادیده می‌گیرند.
آن‌ها سر در آرمان‌هایشان دارند و پای در خون..

📖 #آدولفه_دو_زندگی
✍🏻 #اریک_امانوئل_اشمیت
#مطالعه
@Roshanfkrane