This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
« هنر ،
فریب نمی دهد
تماشای هستی می آموزد
کو آن چشم جهان بین
ایستاده به دیدن گاه ؟ »
#کاوه_گوهرین
#هنر
@Roshanfkrane
فریب نمی دهد
تماشای هستی می آموزد
کو آن چشم جهان بین
ایستاده به دیدن گاه ؟ »
#کاوه_گوهرین
#هنر
@Roshanfkrane
* آن کلاغی که پرید از فراز سر ما...
«...خم شده بودم روی بساط دوستی که کتاب های نایاب می فروشد و همیشه ی خدا هوای مرا دارد و اگر کتاب دندانگیری بیابد برایم کنار می گذارد . محو عکس روی جلد " تولدی دیگر " بودم که کلاغی قار کشید و از فراز سرم گذشت و نشست روی پست برق کنار خیابان روبروی دانشگاه و از آن بالا چنان نگاهم کرد که یعنی : " دلت بسوزد من سیصد سال عمر می کنم . همان کلاغی هستم که وقتی کلاس هشتم دبیرستان بودی از فراز سر تو و مرسده پریدم و فرو رفتم در اندیشه ی آشفته ی ابری ولگرد..."
شگفت زده برجای ماندم . راست می گفت کلاغک دود زده ی روبروی دانشگاه . از بس بالای پشت بام کاهگلی برای مرسده شعر های تولدی دیگر را خوانده بودم که عاشق فروغ شده بود و شیدای من . موهایش همچون فروغ می آراست و هنگام شعر خواندن ، تلاش می کرد اندوه نهفته در صدای فروغ را در صدایش حس کنم . خوش بودیم و شعر فروغ چنان پیوندمان می داد به هم که گمان نمی کردم هیچ باد جدایی بتواند این وصل هجران کند اما رسید آن روز... مرسده خواست کتاب شعر فروغ را امانت بگیرد چون قرار بود یک هفته ای برود خانه ی خواهر بزرگترش که همیشه ی خدا باردار بود و برای روز زایمانش مرسده و مادرش می رفتند شهری دور و من می ماندم بی نوازش و شنیدن عطر نرگس و یاس و شعر خوانی بالای بام کاهگلی . کتاب را به امانت سپردم و او رفت و پس ماهی باز آمد بی که سراغی گیرد از من . یک روز غافلگیرش کردم و دلیل بی وفایی جویا شدم . ناگاه زیر گریه زد و گفت :
" رویم نمی شد سراغت بیایم . خانه ی خواهرم که بودم روز ی کنار حوض داشتم فروغ خوانی می کردم ، تا گفتم آن کلاغی که پرید از فراز سر ما ، یک کلاغ زرنگ از لب بام پرید تا ماهی قرمز حوض را بزند و ببرد . صدای پرش کنار گوشم بود چنان هول شدم که کتاب امانتی تو افتاد داخل آب..."
بغض راه گلویم گرفت . چنان پریشان شدم که بی هیچ پروای شکستن دلی ، جیغ بنفشی کشیدم که ای دختر دست و پا چلفتی من کتابم را می خواهم...
دلش شکست اما و دانست کتاب را بیش از او دوست می داشته ام . هیچ ندانستم این کتابها به تاراج روزگار خواهند رفت و تنها صداست که خواهد ماند ، صدای شعر خوانی او در دهلیز های قلب من ، رفت و پشت زمان ها گم شد...
حالا می دانم کلاغ بالای تیر برق ، کلاغ آن روزی است که حالا پیدایش شده تا بگوید جوان خام دیدی چه کردی با دل او . کتابت در بساط نایاب فروشی ها یافتی پس سالها ، کو اما آن دل نایاب دوستدار که شکستی ؟
کتاب را زدم زیر بغل و بهایش پرداختم . سرم چرخاندم سوی کلاغک بالای پست برق و گفتمش : " تو راست گفتی کلاغک خوشخوان ، می روم تا پیدایش کنم . بگویمش کلاغ گرسنه ی آن روزی ، کتاب در آب افتاده باز آورد برایم اما برای به دست آوردن دل شکسته ی تو خود باید که بیابمت . حال بگوی کجای جهان هستی و کدام خانه روشن کرده ای تا بیایم و این شکسته ها بند زنم دیگر بار...»
#کاوه_گوهرین
@Roshanfkrane
«...خم شده بودم روی بساط دوستی که کتاب های نایاب می فروشد و همیشه ی خدا هوای مرا دارد و اگر کتاب دندانگیری بیابد برایم کنار می گذارد . محو عکس روی جلد " تولدی دیگر " بودم که کلاغی قار کشید و از فراز سرم گذشت و نشست روی پست برق کنار خیابان روبروی دانشگاه و از آن بالا چنان نگاهم کرد که یعنی : " دلت بسوزد من سیصد سال عمر می کنم . همان کلاغی هستم که وقتی کلاس هشتم دبیرستان بودی از فراز سر تو و مرسده پریدم و فرو رفتم در اندیشه ی آشفته ی ابری ولگرد..."
شگفت زده برجای ماندم . راست می گفت کلاغک دود زده ی روبروی دانشگاه . از بس بالای پشت بام کاهگلی برای مرسده شعر های تولدی دیگر را خوانده بودم که عاشق فروغ شده بود و شیدای من . موهایش همچون فروغ می آراست و هنگام شعر خواندن ، تلاش می کرد اندوه نهفته در صدای فروغ را در صدایش حس کنم . خوش بودیم و شعر فروغ چنان پیوندمان می داد به هم که گمان نمی کردم هیچ باد جدایی بتواند این وصل هجران کند اما رسید آن روز... مرسده خواست کتاب شعر فروغ را امانت بگیرد چون قرار بود یک هفته ای برود خانه ی خواهر بزرگترش که همیشه ی خدا باردار بود و برای روز زایمانش مرسده و مادرش می رفتند شهری دور و من می ماندم بی نوازش و شنیدن عطر نرگس و یاس و شعر خوانی بالای بام کاهگلی . کتاب را به امانت سپردم و او رفت و پس ماهی باز آمد بی که سراغی گیرد از من . یک روز غافلگیرش کردم و دلیل بی وفایی جویا شدم . ناگاه زیر گریه زد و گفت :
" رویم نمی شد سراغت بیایم . خانه ی خواهرم که بودم روز ی کنار حوض داشتم فروغ خوانی می کردم ، تا گفتم آن کلاغی که پرید از فراز سر ما ، یک کلاغ زرنگ از لب بام پرید تا ماهی قرمز حوض را بزند و ببرد . صدای پرش کنار گوشم بود چنان هول شدم که کتاب امانتی تو افتاد داخل آب..."
بغض راه گلویم گرفت . چنان پریشان شدم که بی هیچ پروای شکستن دلی ، جیغ بنفشی کشیدم که ای دختر دست و پا چلفتی من کتابم را می خواهم...
دلش شکست اما و دانست کتاب را بیش از او دوست می داشته ام . هیچ ندانستم این کتابها به تاراج روزگار خواهند رفت و تنها صداست که خواهد ماند ، صدای شعر خوانی او در دهلیز های قلب من ، رفت و پشت زمان ها گم شد...
حالا می دانم کلاغ بالای تیر برق ، کلاغ آن روزی است که حالا پیدایش شده تا بگوید جوان خام دیدی چه کردی با دل او . کتابت در بساط نایاب فروشی ها یافتی پس سالها ، کو اما آن دل نایاب دوستدار که شکستی ؟
کتاب را زدم زیر بغل و بهایش پرداختم . سرم چرخاندم سوی کلاغک بالای پست برق و گفتمش : " تو راست گفتی کلاغک خوشخوان ، می روم تا پیدایش کنم . بگویمش کلاغ گرسنه ی آن روزی ، کتاب در آب افتاده باز آورد برایم اما برای به دست آوردن دل شکسته ی تو خود باید که بیابمت . حال بگوی کجای جهان هستی و کدام خانه روشن کرده ای تا بیایم و این شکسته ها بند زنم دیگر بار...»
#کاوه_گوهرین
@Roshanfkrane