روشنفکران

رمان #حس_سیاه #قسمت165 حرصی شدم و داد کشیدم: -چی از من می خوای عوضی؟ بلندشد و روبرویم ایستاد. سینه به سینه ی هم بودیم. قدش از زنم بلندتربود. به چانه ام می رسید. لبخندی خونسرد لب هایش را کش آورد: -اینجا نمی تونم بگم! سوار شو بریم کافه ی نزدیک خونه…

رمان #حس_سیاه

#قسمت166
ابروهایم را درهم کشیدم.
-یعنی چی؟ می تونی مثل آدم حرف بزنی؟!
خندید و به صندلی تکیه داد:
-می دونی کیارش...
اگه شرطم رو قبول کنی فقط به یک وکیل دوم پایه احتیاج داری که جلسه آخر دادگاه،بیاد واعتراض بده و من هم کمکش کنم که راحت اجرای حکم رو متوقف کنه و باران آزاد بشه...
البته مهم ترین کاری که من می خوام در حقت انجام بدم اینه که پدرومادرم رو راضی کنم و اون هاهم با گرفتن چهارصدتومن دیه ی بچه هاشون،رضایت بدن و پرونده رو ببندن...
حالا خوددانی که قبول می کنی که زنت آزاد شه یا اینکه قبول نمی کنی و من تا تهش می رم و تا آخر پاییز زنت رو می کشم بالای دار!
سرم گیج رفت.
نفس گرفتم و یقه لباسم را با دو انگشت از تنم جدا کردم.
-چی...می خوای؟
لبخندی زد و جرعه ای از قهوه اش چشید.
رو کرد بهم و میخ چشمان درمانده و برزخی ام شد،با آرامش ولبخند!
-دوستت دارم کیارش فردین!
تو...من رو یاد عشق قدیمیم میندازی...اون همینقدر زیبا بود!
و همینقدر عاشق!
مهم نیست...مهم شرط منه که...
باید من رو عقدم کنی...
می خوام باهات باشم...
می خوام در کنارت واسه آزادی باران تلاش کنم...
زنت که آزاد شد من هم ولت می کنم...می خوام چند شب باهام رابطه داشته باشی!
لبم را خیس کردم.
جمله آخرش را آرام و شمرده گفت.
به صندلی ام تکیه دادم.
مات نگاهش کردم و بعد با پوزخندی عصبی زل زدم توی چشم های سبز وحشی اش!
-ت...تو...چی گفتی؟
خندید و چشم هایش را با لوندی بست:
-گفتم دوستت دارم!
انگار داشتم توی دیگ آب جوش دست و پا می زدم.
پاشدم و روی تنش خم شدم:
-می دونی جرم وکیلی که به مرد متاهل طرف مقابلش نخ بده،چیه؟
خندید:
-آره می دونم...اما تو نه مدرک وآتویی می تونی ازم بگیری نه اینکه کسی حرفت رو باورمی کنه...کی فکرمی کنه من،برادر زاده ی شکوهی بزرگ، اینکاره باشم؟
خندید و توی چشم هایم خیره شد:
-بهت گفتم تا آخرش هستم...
من تویکی رو ول نمی کنم...
باید عقدم کنی تا جلسه آخر دادگاه باران،بتونم کاری برات بکنم.
اگرهم نه که خب...نه!
من می کشونمش به کمک عموم بالای دار!
دستی به صورتم کشیدم و چندقدم عقب رفتم.
تعادلم را از دست دادم.
صندلی هارا گرفتم تا نیفتم.
دیدم تار شد و سرم گیج رفت...
-چی شد؟
چشم های غرق اشکم را باز کردم.
ازشدت عصبانیت،رگ های ساعدم برجسته شده بودند.
دندان بهم ساییدم:
-برو کنار عوضی!
روی میز وزنم را انداختم و بعد بلند شدم.
پا شد. شالش باز شد و نگران نزدیکم آمد.
دستم را گرفت.
پیشانی ام نبض می زد:
-گمشو برواونور لعنتی!
نعره ام همزمان شد با پرتاب دستم که فنجان های روی میز را به عقب انداخت وصدای شکستنشان،مغزم را به کار انداخت.
نفس عمیقی کشیدم و نگاهی به دور و برم انداختم.
ترسیده عقب عقب رفت.
کفشش گیر کرد به یک چیزی و با سر زمین خورد.
اما بی حال بلند شد و خودش را روی زمین کشید.
اشک هایم را پاک کردم.
-کیارش...من منظور بدی نداشتم...
اما...به خدا...چرا اینجوری...آخه...
خیزبرداشتم طرفش که گلدان روی میز را توی فرق سرش بکوبم که جیغی کشید و مردم جلویم را گرفتند.
جمعیت زیادی دوروبرمان را گرفتند.
عوامل وکارکنان کافی شاپ بازوهایم را سفت گرفتند.
نفس نفس می زدم.
-آقا توروخدا ولش کن برو بیرون دعوا کن اینجا مکان عمومیه...
-چی کار کرده مگه؟
-ای بابا...ردش کنین بره...
بیرونم کردند.
کاپشنم را روی یک دستم انداختم و کیفم را برداشتم.
محکم با پایم به در شیشه ای کافه لگد پراندم.
نشسته بود روی یکی از صندلی ها وزن های دوروبرش شانه هایش را می مالیدند و لابد از فضولی مدام می پرسیدند:
-کی بود؟شوهرت بود؟چی شده؟
نگاهش کردم و فریاد کشیدم:
-من می میرم...اما عمرا توی کثافت رو به باران ترجیح بدم و باهات تن به رابطه کثیفی بدم که برام مایه ننگ باشه!
شنیدی؟
نگاهم کرد. چشم هایش قرمز شده بود و لبخندی زد.
لبخندی پر
نفرت...پر انتقام...
سوار ماشینم شدم و تمام حرصم را سر ماشینم خالی کردم.
محکم پایم را روی پدال گاز فشردم و از آن کافه دور شدم.
مشت زدم به فرمان...
خدایا چرا اینجوری شد؟
خدایا چرا اینجوری شد؟
خدایا چرا اینجوری شد؟
خدایا چرا؟

#ادامه_دارد...👇👇👇
@Roshanfkrane

2.5K viewsF.Sh, 17:29