همه کس دیدِ محدود خود را حمل بر محدودیت جهان می‌کند. این خطای خرد است و همان اندازه غیرقابل اجتناب که خطای دید سبب می‌شود گمان کنیم که زمین و آسمان در افق به هم می‌رسند. این مسئله بسیاری نکات را روشن می‌کند و از جمله این حقیقت را که هرکس با معیارهای خود ما را می‌سنجد؛ معیارهایی عموما شبیه متر خیاطی و ما باید این حقیقت را بپذیریم که هیچ کس اجازه نخواهد داد تا از او بلندتر باشیم.

#ملاحظات_روانشناختی
#جهان_و_تاملات_فیلسوف
#شوپنهاور

@Roshanfkrane

چنان‌که طبقاتِ زمین در میان لایه‌های خود اجسادِ موجوداتی را که قبلا می‌زیسته‌اند نگاه می‌دارند، طبقات کتابخانه نیز اشتباهاتِ گذشتگان را در خود حفظ می‌کنند و به نمایش در می‌آورند. این‌ها نیز چون آن موجودات به وقت خود سرشار از زندگی بوده‌اند سر و صدای بسیار به راه انداخته‌اند، اما اکنون فسیل و خشک شده‌اند و تنها توجهِ فسیل شناسان کتابخانه ای را به خود جلب می‌کنند.

به گفته‌ی هرودوت هنگامی که خشایارشاه از سپاه عظیم خود سان می‌دید، چون در این اندیشه شد که صد سال بعد از آن همه عظمت هیچ نمی‌ماند، سخت گریست. چه کسی برای این کتاب‌هایی که ظرف ده سال به هیچ بدل می‌شوند اشک می‌ریزد؟

#جهان_و_تاملات_فیلسوف
#شوپنهاور

@Roshanfkrane

‍ ■ هستی ما سراسر بر لحظه‌ی در حالِ گذر بنا شده و به همین دلیل به جنب و جوشی بی امان بدل گشته که حتی لحظه‌ای رخصتِ باز ایستادن و نفس تازه کردن به ما نمی‌دهد. حالِ ما در زندگی، حالِ آن فردی است که در سرازیری می‌دود و برای باقی ماندن بر دو پای خود ناگزیر از دویدن است و اگر بخواهد توقف کند به زمین درخواهد غلتید. زندگی نگاه داشتنِ یک نی بر نوک انگشت است، سیاره‌ای است که به محض انصراف از حرکت در مدار خود، به درون خورشیدِ منظومه سقوط می‌کند.

در این چنین جهانی که دوام هیچ چیز ممکن نیست، جایی که همه‌چیز در گردابِ بی‌امانِ تغییر و تبدیل گرفتار آمده، جایی که همه‌چیز با شتابِ دیوانه‌وار در حرکت و گریز است و مغلوبِ حرکت و پیش‌رفت، مشکل بتوان احساس خوشحالی و خرسندی کرد. چگونه می‌توان در جایی آرام و قرار یافت که به گفته‌ی #افلاطون «شدنِ مداوم و هرگز نابودن» تنها شکل هستی و وجود در آنجا است؟

انسان هیچگاه #خشنود نیست! سرتاسرِ زندگی را به دنبال خشنودیِ خیالی می‌دود، خشنودی‌ای که به ندرت به دست می‌آید و وقتی هم که به دست آمد همان بیداری از خواب خوشحالی است: چون کشتیِ شکسته‌ای که بی‌دکل به بندرگاه وارد می‌شود‌. دست آخر هم تفاوتی نمی‌کند که در طول زندگی خوشبخت بوده یا بدبخت، چون زندگیِ وی چیزی جز یک اکنونِ گذرا نبوده و اکنون پایان یافته.

#آرتور_شوپنهاور
#جهان_و_تاملات_فیلسوف
#در_باب_عبث_بودن_وجود

@Roshanfkrane