از کتابِ 📚 #گفتگو_با_کافکا
گوستاو #یانوش

... #کافکا با لحنی گله آمیز گفت : «شما شوخی می کنید. ولی من جدی گفتم.
خوشبختی با تملک (دارا شدن ) به دست نمی‌آید. خوشبختی به دید فرد بستگی دارد.
منظورم اینست که آدم خوشبخت، طرف تاریک واقعیت را نمی‌بیند.
هیاهوی زندگی‌اش صدای موریانه مرگ را که وجودش را می‌جود،می‌پوشاند.
خیال می‌کنیم ایستاده‌ایم، حال آنکه در حال سقوطیم.

اینست که حال کسی را پرسیدن، یعنی به صراحت به او اهانت کردن.
مثل اینست که سیبی از سیب دیگر بپرسد: حال کرمهای وجود مبارکتان چطور است؟‌
یا علفی از علف دیگر بپرسد: از پژمردن خود راضی هستید؟
حال پوسیدگی مبارکتان چطور است؟
خوب، چه می‌گوئید؟»
بی‌اختیار گفتم: «چندش‌آور است.»
کافکا گفت: «می‌بینید؟» و چانه‌اش را به حدی بالا گرفت که رگهای کشیده گردنش نمایان شد.
«حال کسی را پرسیدن، آگاهی از مرگ را در انسان تشدید می‌کند.
و من که بیمارم، بی‌دفاع‌تر از دیگران رودررویش ایستاده‌ام.”
#بریده_ای_ازکتاب
@Roshanfkrane

خیال می‌کنیم ایستاده‌ایم، حال آنکه در حال سقوطیم.
این‌ است که حال کسی را پرسیدن، یعنی به صراحت به او اهانت کردن. مثل این است که سیبی از سیب دیگر بپرسد:
حال کرم‌های وجود مبارک‌تان چطور است؟

#گفتگو_با_کافکا
#فرانتس_کافکا
@Roshanfkrane

این مردم به کجا می‌روند؟ چه می‌خواهند؟ ما
دیگر از مناسباتی که، ورای فرد،‌ میان مفاهیم اشیا موجود است، خبری نداریم. همه‌ی ما به رغم هنگامه، خاموشیم و در خود محبوس. ارزیابی فرد، تناسب خود را از دست داده‌اند. ما نه در جهانی ویران، بلکه در جهانی مختل زندگی می‌کنیم. صدای شکستن تدریجی بستهای کشتی پوسیده‌مان را می‌شنویم‌.



#گفتگو_با_کافکا

@Roshanfkrane