#مطالعه

نمی‌توان سودای شادمانی در سر پروراند، تنها می‌توان خواهان اندوه کمتر بود.
در ناامیدی زیستن نشانه‌ی استقامت شگرف است، حال آنکه کودن و خرفت‌شدن، در پی اندوهی عظیم، نشان از نقصان دارد.
لازمه‌ی کاستن از اندوه،تسلط بر خود و تلاش درونیِ مستمر است‌ از سوی دیگر، هر تلاشی برای دست‌یابی به شادمانی سراسر بی‌حاصل است. نمی‌توان از مسیری که به اندوه منتهی می‌شود به عقب برگشت؛ این مسیر بی‌بازگشت است.
از شاد بودن می توان به اندوه رسید، پس در شادمانی، غافل‌گیری‌های ناخوشایند بیشتری، در مقایسه با اندوه، نهفته است.
وقتی شادمانیم جهان به‌نظر درست می‌رسد،

وقتی غمگینیم، آرزو می‌کنیم جهان هرچیزی باشد، به‌جز آنچه هست.



✍ #امیل_چوران
📚 بر قله‌های ناامیدی
ترجمه : سپیده کوتی

@Roshanfkrane

.

من با دنیا نمی‌جنگم، من با نیرویی‌ بزرگ‌تر، با خستگی‌ام از دنیا می‌جنگم.

#امیل_چوران‎

#اندیشه

@Roshanfkrane‏‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌