#یک_دقیقه_مطالعه 📚
آلفرد آدلر؛ روان شناس مشهور اتريشى, به بيماران اندوهگين خود مى گفت:
"اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
#آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
آلفرد آدلر؛ روان شناس مشهور اتريشى, به بيماران اندوهگين خود مى گفت:
"اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
#آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
آلفرد آدلر، روان شناس مشهور اتريشى، به بيماران اندوهگين خود مى گفت: "اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
📖 #طبیعت_انسان
✍🏻 #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
📖 #طبیعت_انسان
✍🏻 #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
تنها چیزى که میشود از یک انسان توقع داشت و بهترین تحسینى که می شود از یک انسان کرد این است که او همنوعى خیرخواه باشد ، بتواند با دیگران دوستى برقرار کند و در عشق و ازدواج شریکى حقیقى باشد.
لازم نیست مصلح اجتماعى باشید که بتوانید دنیاى بهترى بسازید ، بلکه همین که دنیاى خصوصى خودتان را بهتر کنید ، خدمت بزرگى کرده اید ...
#آلفرد_آدلر / شناخت طبیعت انسان
@Roshanfkrane
لازم نیست مصلح اجتماعى باشید که بتوانید دنیاى بهترى بسازید ، بلکه همین که دنیاى خصوصى خودتان را بهتر کنید ، خدمت بزرگى کرده اید ...
#آلفرد_آدلر / شناخت طبیعت انسان
@Roshanfkrane
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
آلفرد آدلر؛ روان شناس مشهور اتريشى, به بيماران اندوهگين خود مى گفت:
"اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
📙 طبیعت انسان
#آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
"اگر از اين نسخه پيروى كنيد ظرف ١٤ روز معالجه خواهيد شد.
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.
زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز مى دارد و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن درباره خود است.
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر وابسته است!
📙 طبیعت انسان
#آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
آنچه از آلفرد آدلر آموختم
ما در آفرینش خودمان نقش داریم. ما قربانی تعارضات و غرایز نیستیم. ما محکوم به نیروهای زیستی و یا تجربیات کودکی بر زندگی و آینده خود نبوده و نیستیم. هر فرد بی همتا است و محیط اجتماعی و تعاملات شخصی به شخصیت ما شکل می دهند. اراده انسان می تواند سرنوشت او را در دست گیرد و بسازد. اگر این جملات برایتان جذاب است، باید بگویم که این ها آنچه از آلفرد آدلر آموختم .
آلفرد آدلر که رویکرد خود را روانشناسی فردنگر نامید، می تواند الگو و سرمشق خوبی برای یادگیری و آموختن باشد. زندگی و نظریات او که با تکیه بر فرد شکل گرفته و اراده انسانی در آن مستتر است، می تواند برای ما بسیار سودمند باشد. من آلفرد آدلر را دوست دارم به خاطر جملاتی که خواندید و به خاطر آنچه در ادامه خواهید خواند.
آدلر به احساس حقارت به عنوان نیرویی برانگیزاننده نگاه می کرد. چیزی که در سراسر زندگی او مشخص بود. آدلر همچنین مفهوم تلاش برای برتری را ارائه کرد. این مفهوم به انگیزه ای برای کمال اشاره دارد. آدلر باور داشت انسان ها برای کسب برتری تلاش می کنند. آنها می خواهند کامل شده و به صورت یکپارچه دربیایند. این مفهوم نگاهی به سمت آینده دارد. نظریه آدلر گستره وسیعی دارد اما همواره تصویری امیدوارکننده و مثبت از ماهیت انسان ارائه می دهد. آدلر باور داشت ما می توانیم به سرنوشت خود شکل دهیم و معمار و سازنده آن باشیم. او به جبران ضعف ها و کاستی ها و تلاش برای کمال باور داشت.
او به اراده آزاد انسان برای ساخت شخصیت و زندگی بهتر که تحت سلطه رویدادهای کودکی و تعارضات نبود، باور داشت. از آدلر می توان امیدواری و تلاش برای رشد و کمال را در سراسر زندگی را آموخت. آن چیزی که امیدوارانه در زندگی او متجلی بود نقش اراده انسانی بر رویدادهای زندگی بود. از او می توان آموخت که با وجود سختی های بیشمار و کاستی های جسمانی و دیگر ضعف ها می توان نگاهی امیدوارانه به آینده داشت. چرا که این نکات در نهایت می توانند به عنوان نیرویی پیش برنده و سوختی برای رسیدن به موفقیت کاربرد داشته باشند.
✍🏻 محمد سعادت نیا
#فرهنگ #اجتماعی #روانشناسی #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
ما در آفرینش خودمان نقش داریم. ما قربانی تعارضات و غرایز نیستیم. ما محکوم به نیروهای زیستی و یا تجربیات کودکی بر زندگی و آینده خود نبوده و نیستیم. هر فرد بی همتا است و محیط اجتماعی و تعاملات شخصی به شخصیت ما شکل می دهند. اراده انسان می تواند سرنوشت او را در دست گیرد و بسازد. اگر این جملات برایتان جذاب است، باید بگویم که این ها آنچه از آلفرد آدلر آموختم .
آلفرد آدلر که رویکرد خود را روانشناسی فردنگر نامید، می تواند الگو و سرمشق خوبی برای یادگیری و آموختن باشد. زندگی و نظریات او که با تکیه بر فرد شکل گرفته و اراده انسانی در آن مستتر است، می تواند برای ما بسیار سودمند باشد. من آلفرد آدلر را دوست دارم به خاطر جملاتی که خواندید و به خاطر آنچه در ادامه خواهید خواند.
آدلر به احساس حقارت به عنوان نیرویی برانگیزاننده نگاه می کرد. چیزی که در سراسر زندگی او مشخص بود. آدلر همچنین مفهوم تلاش برای برتری را ارائه کرد. این مفهوم به انگیزه ای برای کمال اشاره دارد. آدلر باور داشت انسان ها برای کسب برتری تلاش می کنند. آنها می خواهند کامل شده و به صورت یکپارچه دربیایند. این مفهوم نگاهی به سمت آینده دارد. نظریه آدلر گستره وسیعی دارد اما همواره تصویری امیدوارکننده و مثبت از ماهیت انسان ارائه می دهد. آدلر باور داشت ما می توانیم به سرنوشت خود شکل دهیم و معمار و سازنده آن باشیم. او به جبران ضعف ها و کاستی ها و تلاش برای کمال باور داشت.
او به اراده آزاد انسان برای ساخت شخصیت و زندگی بهتر که تحت سلطه رویدادهای کودکی و تعارضات نبود، باور داشت. از آدلر می توان امیدواری و تلاش برای رشد و کمال را در سراسر زندگی را آموخت. آن چیزی که امیدوارانه در زندگی او متجلی بود نقش اراده انسانی بر رویدادهای زندگی بود. از او می توان آموخت که با وجود سختی های بیشمار و کاستی های جسمانی و دیگر ضعف ها می توان نگاهی امیدوارانه به آینده داشت. چرا که این نکات در نهایت می توانند به عنوان نیرویی پیش برنده و سوختی برای رسیدن به موفقیت کاربرد داشته باشند.
✍🏻 محمد سعادت نیا
#فرهنگ #اجتماعی #روانشناسی #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
🤱ترتیب تولد در نظریه آلفرد آدلر
ترتیب تولد، تاثیر اجتماعی مهمی در کودکی است، تاثیری که سبک زندگی خود را از آن بوجود می آوریم. با اینکه خواهر-برادر ها والدین یکسانی دارند و در یک خانه زندگی می کنند، ولی محیط های اجتماعی همانندی ندارند. بزرگتر یا کوچکتر بودن و قرار داشتن در معرض نگرش های مختلف والدین، شرایط کودکی متفاوتی را بوجود می آورد که به تعیین شخصیت کمک می کند.
👶 فرزند اول
حداقل برای مدتی، موقعیت بی همتا و حسادت برانگیزی دارند. معمولا والدین از تولد فرزند اول خوشحال اند و وقت و توجه زیادی را صرف این بچه تازه وارد می کنند. معمولا فرزند اول مورد توجه فوری و تقسیم نشده والدین خود قرار دارند. در نتیجه این کودکان تا زمانی که فرزند دوم پدیدار شود، وجود شاد و امنی دارند. بعد از تولد فرزند دوم، محبت اکنون باید تقسیم شود. اغلب باید منتظر بمانند تا نیازهای نوزاد تازه وارد برآورد شود و به آنها تذکر داده می شود که ساکت باشند تا نوزاد جدید را آشفته نکنند. آنها سعی خواهند کرد موضع قدرت و امتیاز سابق خود را دوباره به چنگ آورند. صرف نظر از اینکه فرزند اول چقدر تلاش کند، اوضاع هرگز مثل قبل نخواهد شد. امکان دارد فرزندان اول برای مدتی سرکش، بد رفتار و ویرانگر شوند و از خوردن و خوابیدن خودداری کنند. آنها عصبانیت نشان می دهند و والدین احتمالا مقابل به مثل می کنند. احتمالا این تنبیه را دلیل دیگری برای سقوط خود می دانند و شاید از فرزند دوم متنفر شوند. اگر آنها بیش از اندازه ناز پرورده بار آمده باشند بیشتر لطمه می بینند. میزان لطمه به سن فرزند اول هنگام تولد فرزند دوم نیز بستگی دارد. فرزندان اول معمولا به گذشته گرایش دارند، حسرت گذشته را می خورند و نسبت به آینده بدبین هستند. فرزند اول بودن مزایایی هم دارد. وقتی کودکان بزرگتر می شوند، فرزند اول اغلب نقش مربی، رهبر و ناظم را ایفا می کند و والدین توقع دارند که او به مراقبت از خواهر-برادرهای کوچکتر کمک کند. این تجربیات معمولا فرزندان اول را قادر می سازد تا از لحاظ عقلانی بیشتر پخته شود. آنها علاقه زیادی به حفظ کردن نظم و اقتدار دارند.
آنها سازمان دهندگان خوب و وظیفه شناس و دقیق در مورد جزئیات، و خودکامه و محافظ کار در نگرش می شوند. این امکان نیز وجود دارد که فرزندان اول طوری بار بیایند که احساس نا امنی کنند و به دیگران خصومت ورزند. آدلر معتقد بود که روان رنجورها، منحرف ها و تبهکاران اغلب فرزندان اول هستند.
👶 فرزند دوم
فرزندان دوم احساس عزلی را که فرزندان اول احساس کردند، متحمل نخواهند شد. معمولا والدین در این زمان نگرش ها و شیوه های فرزند پروری خود را تغییر داده اند. فرزند دوم، تازگی فرزند اول را ندارد؛ والدین در مورد رفتار خودشان کمتر نگران و مضطرب هستند و با ارامش بیشتری به فرزند دوم رسیدگی می کنند. فرزند دوم همیشه سر مشقی از رفتار فرزند بزرگتر به عنوان الگو، تهدید یا منبع رقابت در اختیار دارد. رقابت با فرزند اول می تواند او را برانگیخته کند. آنها در مورد آینده خوش بین ترند و احتمالا رقابت جو و جاه طلب هستند.
امکان دارد فرزند دوم احساس کند هرگز نمی تواند از فرزند اول جلو بیفتد و شاید دست از تلاش بردارد. در این مورد رقابت جویی بخشی از سبک زندگی فرزند دوم نخواهد شد و ممکن است تنبل شود و در جنبه های متعدد زندگی پایین تر از سطح توانایی های خود عمل کند.
👶 فرزند آخر
با ضربه عزل فرزندی دیگری روبرو نخواهند شد و اغلب عزیز دردانه خانواده می شوند. آنها معمولا در بزرگسالی دست به هرکاری که بزنند، موفقیت زیادی کسب می کنند. برعکس آن نیز می تواند روی دهد، و این در صورتی است که فرزندان آخر بیش از حد ناز پرورده باشند و به این باور برسند که نیازی ندارند خودشان چیزی را یاد بگیرند. این کودکان وقتی بزرگتر می شوند ممکن است درماندگی و وابستگی کودکی خود را حفظ کنند. این افراد سازگار شدن با بزرگسالی را دشوار می دانند.
👶 تک فرزند
آنها کانون توجه باقی می مانند. تک فرزندان که وقت بیشتری را از کودکانی که خواهر-برادر دارند با والدین می گذارنند، اغلب زود پخته می شوند و رفتارها و نگرش های بزرگسال را نشان می دهند. وقتی متوجه می شوند که در زمینه های خارج از خانواده کانون توجه نیستند، دچار مشکلاتی می شوند. یاد گرفته اند که نه تقسیم کنند، نه رقابت، اگر توانایی های آنها توجه و تایید کافی را جلب نکند، احتمالا احساس نا امیدی خواهند کرد.
#خانواده #اجتماعی #روانشناسی #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane
ترتیب تولد، تاثیر اجتماعی مهمی در کودکی است، تاثیری که سبک زندگی خود را از آن بوجود می آوریم. با اینکه خواهر-برادر ها والدین یکسانی دارند و در یک خانه زندگی می کنند، ولی محیط های اجتماعی همانندی ندارند. بزرگتر یا کوچکتر بودن و قرار داشتن در معرض نگرش های مختلف والدین، شرایط کودکی متفاوتی را بوجود می آورد که به تعیین شخصیت کمک می کند.
👶 فرزند اول
حداقل برای مدتی، موقعیت بی همتا و حسادت برانگیزی دارند. معمولا والدین از تولد فرزند اول خوشحال اند و وقت و توجه زیادی را صرف این بچه تازه وارد می کنند. معمولا فرزند اول مورد توجه فوری و تقسیم نشده والدین خود قرار دارند. در نتیجه این کودکان تا زمانی که فرزند دوم پدیدار شود، وجود شاد و امنی دارند. بعد از تولد فرزند دوم، محبت اکنون باید تقسیم شود. اغلب باید منتظر بمانند تا نیازهای نوزاد تازه وارد برآورد شود و به آنها تذکر داده می شود که ساکت باشند تا نوزاد جدید را آشفته نکنند. آنها سعی خواهند کرد موضع قدرت و امتیاز سابق خود را دوباره به چنگ آورند. صرف نظر از اینکه فرزند اول چقدر تلاش کند، اوضاع هرگز مثل قبل نخواهد شد. امکان دارد فرزندان اول برای مدتی سرکش، بد رفتار و ویرانگر شوند و از خوردن و خوابیدن خودداری کنند. آنها عصبانیت نشان می دهند و والدین احتمالا مقابل به مثل می کنند. احتمالا این تنبیه را دلیل دیگری برای سقوط خود می دانند و شاید از فرزند دوم متنفر شوند. اگر آنها بیش از اندازه ناز پرورده بار آمده باشند بیشتر لطمه می بینند. میزان لطمه به سن فرزند اول هنگام تولد فرزند دوم نیز بستگی دارد. فرزندان اول معمولا به گذشته گرایش دارند، حسرت گذشته را می خورند و نسبت به آینده بدبین هستند. فرزند اول بودن مزایایی هم دارد. وقتی کودکان بزرگتر می شوند، فرزند اول اغلب نقش مربی، رهبر و ناظم را ایفا می کند و والدین توقع دارند که او به مراقبت از خواهر-برادرهای کوچکتر کمک کند. این تجربیات معمولا فرزندان اول را قادر می سازد تا از لحاظ عقلانی بیشتر پخته شود. آنها علاقه زیادی به حفظ کردن نظم و اقتدار دارند.
آنها سازمان دهندگان خوب و وظیفه شناس و دقیق در مورد جزئیات، و خودکامه و محافظ کار در نگرش می شوند. این امکان نیز وجود دارد که فرزندان اول طوری بار بیایند که احساس نا امنی کنند و به دیگران خصومت ورزند. آدلر معتقد بود که روان رنجورها، منحرف ها و تبهکاران اغلب فرزندان اول هستند.
👶 فرزند دوم
فرزندان دوم احساس عزلی را که فرزندان اول احساس کردند، متحمل نخواهند شد. معمولا والدین در این زمان نگرش ها و شیوه های فرزند پروری خود را تغییر داده اند. فرزند دوم، تازگی فرزند اول را ندارد؛ والدین در مورد رفتار خودشان کمتر نگران و مضطرب هستند و با ارامش بیشتری به فرزند دوم رسیدگی می کنند. فرزند دوم همیشه سر مشقی از رفتار فرزند بزرگتر به عنوان الگو، تهدید یا منبع رقابت در اختیار دارد. رقابت با فرزند اول می تواند او را برانگیخته کند. آنها در مورد آینده خوش بین ترند و احتمالا رقابت جو و جاه طلب هستند.
امکان دارد فرزند دوم احساس کند هرگز نمی تواند از فرزند اول جلو بیفتد و شاید دست از تلاش بردارد. در این مورد رقابت جویی بخشی از سبک زندگی فرزند دوم نخواهد شد و ممکن است تنبل شود و در جنبه های متعدد زندگی پایین تر از سطح توانایی های خود عمل کند.
👶 فرزند آخر
با ضربه عزل فرزندی دیگری روبرو نخواهند شد و اغلب عزیز دردانه خانواده می شوند. آنها معمولا در بزرگسالی دست به هرکاری که بزنند، موفقیت زیادی کسب می کنند. برعکس آن نیز می تواند روی دهد، و این در صورتی است که فرزندان آخر بیش از حد ناز پرورده باشند و به این باور برسند که نیازی ندارند خودشان چیزی را یاد بگیرند. این کودکان وقتی بزرگتر می شوند ممکن است درماندگی و وابستگی کودکی خود را حفظ کنند. این افراد سازگار شدن با بزرگسالی را دشوار می دانند.
👶 تک فرزند
آنها کانون توجه باقی می مانند. تک فرزندان که وقت بیشتری را از کودکانی که خواهر-برادر دارند با والدین می گذارنند، اغلب زود پخته می شوند و رفتارها و نگرش های بزرگسال را نشان می دهند. وقتی متوجه می شوند که در زمینه های خارج از خانواده کانون توجه نیستند، دچار مشکلاتی می شوند. یاد گرفته اند که نه تقسیم کنند، نه رقابت، اگر توانایی های آنها توجه و تایید کافی را جلب نکند، احتمالا احساس نا امیدی خواهند کرد.
#خانواده #اجتماعی #روانشناسی #آلفرد_آدلر
@Roshanfkrane