🔸به راستی حق مردم عادی #ایران از #زندگی چیست؟ چرا #مداحان و #سخنرانان پول‌شان را کامل و نقد می‌گیرند، اما #سینه‌زن و #گریه‌کن فقط یک پرس #غذا و گاه یک #نوشابه است و بقیه نیازها‌ی زندگی‌شان را باید از #پیامبر و #امامان بگیرند؟

🔸 چرا حجت‌الاسلام‌ها مانند #شهاب‌مرادی‌  #پناهیان‌ها #صدیقی‌ها و برخی مداحان، نیازهای‌ زندگی‌شان را از #نظام‌سیاسی می‌گیرند نه از به اصطلاح عالم بالا؟

#امید‌فراغت روزنامه‌نگار

@Roshanfkrane

🌏 ایرانِ ما !

🌑 #جعفر_بخشی_بی_نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

🌐 او گفت : ایران برای ما منتهای شادی و منتهای درد و رنج است. ایران برای ما دماوند ؛ بیستون ؛ کابل ؛ دوشنبه و سمرقند است. فردوسی و سعدی و حافظ تا سر حد رنج و درد. از هجوم تازی و تاتار تا خاموشی آتش نوروز در مزار شریف. و راست می گفت. ایران برای ما نهایتِ دلخوشی و شادمانی ست. غایتِ امید و انتهای دلبستگی. اصلا ایران برای ما تمامِ زندگی ست. زنده بودن. نفس کشیدن. سرپا ماندن. به آینده وصل شدن. در آن خندیدن. گریستن. دویدن. نشستن. افتادن و دوباره از نو بلند شدن. دوباره برخواستن. ایران برای ما تولدِ آرزوهاست. آرزوهای بلند و آرزوهای دور. امیدهای شکوهمند. ایران برای ما تمامِ عشق است. تمامِ دوست داشتن. تا مرز جنون. لیلی وار. بسانِ زلیخا. همانند رامین.‌ ایران برای ما تهران است. تبریز. مشهد. اهواز. ایران برای ما تمامِ روستاهای دور است. آبادی های دورتر. ته دره‌. بالای تپه ها. میانِ جنگل ها. کنار دریاها. ایران برای ما کُردها. ترک ها. لرها. ایران برای ما تمام لهجه هاست. تمام سیرت ها. تمامِ صورت ها. ایران برای ما تمامِ زن هاست. تمامِ مردها. بچه ها. پیرها. ایران برای ما تمام مهساهاست. ایران برای ما تمامِ ایران است. حتی وقتی تن اش زخمی باشد. حتی وقتی فراموشش کرده باشیم.

🌐‌ سخت بود و دشوار. اما از پسِ این همه آشوب و شر ؛ ما هنوز ایرانی مانده ایم. در ایران مانده ایم. با هم مانده ایم. ما هر کجای دنیا که باشیم در کنار هم ایرانی تریم. به این خاک. به این سرزمین. به این همراهیِ رنج آور دل بسته ایم. به این اندوه بزرگ وفاداریم. به این زخم های ناسور. به این سوگ های بزرگ. به گریه ها. به خنده ها حتی. ما هنوز پشت به پشت هم کنار هم ایستاده ایم. ما از هم ناامید نشده ایم هنوز. گرچه بین مان دیوارهای قطور بنا شد و دست هایمان به نوازش برید ؛ اما از هم دست برنداشتیم. ما با همیم. کنار همیم. اگر جدا افتاده ایم و تک به تک در نبرد با اهریمن می میریم ؛ اما به وقت مقرر فوج فوج دست به دست هم به راه می افتیم و به امید می رسیم. به باور. به اعتقاد. به بلندی. به شکوه. به زنده ماندن. به زندگی. ما روی دماوند می ایستیم یک روز. روی بلندترین خانه ها در تهران. ما بالای برج آزادی می رویم و برای هم بوسه می فرستیم و از نور می گوییم. و از برکت. و از روشنی. ما از تمامِ تهران به خانه های ایران سلام می کنیم. حتی آبادهای پنهانِ پشتِ کوه. ما یک روز همه با هم به نانِ عادلانه می رسیم. نه قرصی بیشتر و نه کمتر. ما همه یک روز حسرت ها را زیر پا له می کنیم و عاشقانه به زندگی می نشینیم.

🌐 ای ایرانِ شکوهمند. ای ایرانِ والا مقام. ای ایرانِ بزرگ. ای خانه ی پر عطر و سرشار از عشق. ای که در طول تاریخ های دور و دراز ؛ تاج و تخت دلبرانه ات را از تو گرفتند و حال ات را به سمت آشفتگی بردند. ای تکه تکه ات طلا. ای جانت نمایه های ارادت. وجودت مهر. نام ات آسمان آسمان حال خوب. ما هنوز هم دوستت داریم. به‌ طرزی گریز ناپذیر ؛ هلاکت‌ بار‌ حتی. تو آنقدر زیبایی که وقتی در عینِ خستگی نگاهت می کنیم ؛ حسرت می‌خوریم که چرا تمام چشم های دنیا نیستم که فقط در تو بنگریم تا آرام بگیریم. ما به هر موطنِ ناشناسی که پای بگذاریم ؛ تکه ای از جان مان را اینجا باقی می گذاریم. خاک تو ما را هر کجا که باشیم صدا می زند. ما هر کجا که بمیریم باید در آغوش تو آرام بگیریم. باید اینجا دفن شویم. این جا باید بیاییم. از ما ناامید مشو و فرزندانت را فراموش نکن. گرچه امروز تک افتاده ایم و دور از هم. اما یک روز همین حوالی به فرمانِ عشق و دستورِ اراده و بنایِ غیرت دیگر بار دست به دست هم خواهیم داد و خانه را به دست خواهیم آورد. یک روز دوباره لبانِ ایران مان را به خنده باز خواهیم کرد و صدای شعر و ترانه و موسیقی را از پستوهای نمور گرفته ی خانه های دور ؛ بیرون خواهیم آورد و صدای آزادی ایران را تا تمامِ جهان فریاد خواهیم زد.

#اجتماعی #ایران
@Roshanfkrane