‍ خلاصه کردن عشق در خاطرات، خطا است. عشق را شاید بشود پرنده‌ای فرض کرد که رویاهای آینده و خاطرات گذشته، دو بال پرواز اویند. عشق بر پایۀ این رویاها پیش می‌رود و به برکت آن خاطرات حرمت می‌یابد. وقتی دوستت دارمی به گِل می‌نشیند و رابطه‌ای شکل نمی‌گیرد، پس لاجرم خاطرۀ چندانی درکار نیست اما تا دلت بخواهد رویا هست. رویاهایی که در تمنای تبدیل شدن به زیباترین خاطرات بودند و اکنون نیستند، حضور ندارند.

سمت آبی آتش
#امیر_حسین_کامیار
@Roshanfkrane