📺 ببینید| Gif

🔹#پل طلایی در بندر #دانانگ #ویتنام با ارتفاع 1400mبالاتر از سطح دریا و طول 150m و دستهای بزرگ از جنس فولاد است
#جالب
@Roshanfkrane

جنگ آمریکا-ویتنام، سال ۱۹۵۵ آغاز شد و بیست سال بعد در ۱۹۷۵ با پایان یافت. جنگی که لقب طولانی‌ترین جنگ قرن بیستم را به خود اختصاص داد.
آمریکا در آن ۲۰ سال، از هیچ جنایتی علیه مردم این کشور فروگذار نکرد. تعداد بمب هایی که آمریکا بر سر مردم #ویتنام ریخت از تعداد کل بمب‌هایی که متحدین و متفقین در جنگ جهانی دوم علیه هم استفاده کرده بودند، بیشتر بود. سربازان آمریکایی برای این که مانع از مخفی شدن سربازان ویت کنگ در زیر شاخ و برگ درختان شوند، از مواد سمی (عامل نارنجی) استفاده کردند. فقط در سال ۱۹۶۹، ۱۰۰۰۰۰۰ هکتار از جنگل‌ها با استفاده از این عامل نابود شد [یک بار دیگر عدد را بخوانید و ضربدر در ده هزار متر کنید].
عامل آبی نیز یکی دیگر از مواد شیمیایی بود که برای از بین بردن ذخایر غذایی ویتنام شمالی بر روی محصولات کشاوری اسپری می‌شد. این عامل بر روی ۶۸۸۰۰۰ هکتار از زمین‌های کشاورزی، و به خصوص شالیزارها، پاشیده شد.

جدای از سه میلیون کشته؛ تا سه نسل از ویتنامی‌ها با مشکلاتی از قبیل جنین‌های نارس یا متولدین معلول مواجه بودند. در موزه جنگ ویتنام، چند نفر از این معلولان مادرزاد که قدی حدود ۵۰ سانتی متر داشتند، با دست هایی کوتاه و صورت هایی دفرمه شده، صنایع دستی درست می‌کردند و به توریست‌ها می‌فروختند. آنها بخش زنده موزه بودند

بخش زیادی از مردم ویتنام، ناگزیر بودند در هزاران کیلومتر تونلی که زیر جنگلها کنده بودند زندگی کنند و حتی مدارس و بیمارستان هایشان را نیز به این تونلهای زیر زمینی منتقل کنند. با این حال، آمریکاییها آنان را در زیر زمین هم راحت نمی‌گذاشتند و با سم پاشی جنگلها و نیز انداختن بمب‌هایی که اکسیژن هوا را می‌بلعید، آنان را در تونل‌هایشان نیز خفه و قتل عام می‌کردند (رفرنس).

خود آمریکا نیز پس از هزاران روز جنگ، ۴۵ هزار کشته، ۳۰۰ هزار زخمی و میلیاردهار دلار هزینه، بدون هیچ دستاوردی خاک ویتنام را ترک کردند.

☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی:
اگر یک کشور در سراسر جهان وجود داشته باشد که بخواهد تا ابد با آمریکا قطع رابطه کند، هر روز پرچمش را به آتش بکشد، قطعا آن ویتنام است. اما ویتنام چگونه برخورد می‌کند؟
به جای آنکه روی پرچم آمریکا راه برود روی اعصاب آمریکا راه می‌رود؟ چگونه؟ با رشد بی نظیر اقتصادی، تولید محصولات صادراتی فوق العاده، با تبدیل شدن به کشوری امن برای کسب وکار، زندگی و سرمایه گذاری، با تمرکز بر حوزه‌های پیشرفته مانند اینترنت و با تبدیل شدن به شریک تجاری شرکتهای آمریکایی [آنقدر محیط جذابی برای کسب وکار فراهم کرده‌اند که شرکتهای آمریکایی آنجا را از بین ۲۰۰ کشور جهان برای تولید انتخاب می کنند].

به حرفهای یک ویتنامی دقت کنید: «بله! ما خاطره خوبی از آمریکا نداریم و راستش را بخواهی من که در آن زمان متولد نشده بودم، از آمریکا نفرت دارم ولی نفرت من از آمریکا نباید به ضرر خود من تمام شود و مرا در گذشته نگه دارد» [جمله آخر را با دقت دوباره بخوانید]
ویتنامی ها جنگی که ۴۳ سال تمام شده است را ایستگاهی برای توقف در گذشته نکرده‌اند بلکه آن را منبعی برای درآمدزایی کرده‌اند. تور جنگ و جنگل برگزار می‌کنند و از گردشگران خارجی مبلغی پول می‌گیرند و تونلهای زمان جنگ، ابزارآلات رزمی آن دوران، فیلم مستندی از شجاعتهای ویت‌کنگ‌ها و ... را نشان شان می‌دهند و در جایی، به ازای هر تیر جنگی ۲ دلار می‌گیرند و به توریست ها اجازه می‌دهند با سلاحهای زمان جنگ، شلیک کنند. موزه جنگشان نیز که همیشه مملو از گردشگرانی است که برای دیدن عکسهای زمان جنگ و هواپیماها، تانک ها و تسلیحات به جا مانده از آن دوران بلیت می‌خرند و خِفّت آمریکاییها را در عمل نشان می‌دهد.

هیچ کشوری دوست و دشمنی دائمی هیچ کشور دیگر دنیا نیست. این #منافع_ملی هستند که دائمی هستند. نه دوستی و نه دشمنی با دیگران. مهم آن است که در هر رابطه دوستانه‌ای باید منافع ملی مردمم را تامین کنم و هر رابطه خصمانه‌ای نباید منجر به نقض منافع ملی مردمم شود. انتقام گرفتنی که من بیش از طرف مقابل هزینه می‌دهم، انتقام نیست، خسارت و اشتباه محاسباتی است. نفرت از دیگران نباید به ضرر خود من تمام شود و مرا در گذشته نگه دارد. آینده را دریابیم.
#ارسالی
✍ #مجتبی_لشکربلوکی

🆔👉 @Roshanfkrane ✍